อ่านละคร สามี ตอน 10/3 วันที่ 17 ธ.ค. 56
“ไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกอยากยอมเป็นแบบนี้หรอกค่ะ แต่ที่สิยอมทุกอย่างเพราะสิรักคุณ แต่สิ่งที่คุณทำกับสิ...มันโหดร้ายมาก...”ราพณ์ยิ่งเครียดหนัก รัตนาวลีกับรสิกามองว่าเขาเป็นอะไร รสิกาแตะที่มือ
“คุณราพณ์คะ”
ราพณ์ดึงสมาธิกลับมา
“ครับ”
“เรื่องจะพาเจ้าสัวเรียวกลับไปรักษาตัวที่บ้านน่ะค่ะ” รสิกาบอก
“ถ้างั้นผมจะจัดการตรวจอย่างละเอียดอีกครั้งนะครับ”
“ขอบคุณครับคุณหมอ”
หมอออกไป เจ้าสัวเรียวสีหน้ากังวล ราพณ์ขยับเข้ามายืนข้างเตียงจับมือพ่ออย่างปลอบใจ
“ป๊าบอกผมเสมอว่า อย่าสิ้นหวังถ้ายังมีลมหายใจ”
เจ้าสัวเรียวบีบมือลูกชายตอบว่าพร้อมจะสู้ ราพณ์ยิ้มอย่างให้กำลังใจ รังรองเปิดประตูเข้ามา ชาญชัยตามเข้ามา
“สวัสดีค่ะหม่อม ป๊าเป็นยังไงบ้างคะ”
เจ้าสัวเรียวเห็นชาญชัยเข้ามา ทันทีที่เห็นหน้าชาญชัย ภาพเหตุการณ์ที่ชาญชัยผลักเขาจนตกบันไดแว่บเข้ามา เจ้าสัวเรียว ตาเบิกกว้างตัวเกร็งด้วยความโกรธแค้น จนทุกคนตกใจที่เห็นเขาเกร็งไปทั้งร่าง เสียงที่ลอดออกมาไม่เป็นคำ
“อือ...อือ” เจ้าสัวเรียวจะด่าว่าชาญชัยไอ้สารเลว
รัตนาวลีเรียก
“เจ้าสัวคะ...”
รังรองตกใจ
“ป๊าเป็นอะไรคะ”
รสิการีบเปิดประตูออกไป
“คุณพยาบาลคะ ตามคุณหมอด่วนค่ะ คนไข้เกร็งไปทั้งตัวเลยค่ะ”
พยาบาลกับหมอรีบวิ่งเข้ามาดูอาการ
“เชิญญาติคนไข้ด้านนอกก่อนนะคะ”
พยาบาลกับหมอช่วยกันดูอาการเจ้าสัวเรียวที่พยายามจะพูด เสียงเจ้าสัวเรียวดังแต่ไม่เป็นคำร้องด้วยความแค้น ราพณ์ รสิกา รัตนาวลี รังรองรีบออกไป ชาญชัยจะก้าวตามแต่มีหยุดหนึ่งจังหวะมองเจ้าสัวเรียวด้วยสายตาสะใจ แล้วก้าวออกไป เจ้าสัวเรียวมองตามด้วยความแค้น
ราพณ์ รสิกา รัตนาวลี รังรองก้าวออกมายืนรอที่หน้าห้องหน้าเคร่งเครียดด้วยความเป็นห่วงเจ้าสัวเรียว ชาญชัยก้าวตามออกมามองราพณ์อย่างต้องการหยั่งเชิง รังรองหันมาถามราพณ์
“ไหนบอกว่าป๊าอาการดีขึ้นแล้วไง”
ราพณ์แปลกใจ
“ทำไมจู่ๆ ป๊าถึงเป็นอย่างนี้ได้นะ ก่อนเจ้มาเมื่อกี้ป๊ายังเป็นปกติอยู่เลย”
ชาญชัยรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ราพณ์ คดีป๊า ตำรวจสืบคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว”
ราพณ์หนักใจ
“ภาพจากเทปวงจรปิดช่วงเวลาที่เกิดเหตุมันหายไปยี่สิบนาที ตำรวจกำลังพยายามสอบสวนเจ้าหน้าที่ทุกคน...ผมเชื่อว่ามีคนทำให้มันหายไป”
“แต่เจ้าสัวก็ไม่ได้มีศัตรูที่ไหน...นอกจาก...”
รัตนาวลียังพูดไม่จบ ราพณ์แทรกขึ้น
“ผมให้ข้อมูลตำรวจไปแล้วว่ามีใครน่าสงสัยบ้าง ตอนนี้เราต้องหาคุณนทีให้พบ คุณนทีเท่านั้นที่จะให้คำตอบเราได้” ราพณ์ แววตาแค้น “ไม่ว่ายังไงผมจะลากคอคนที่ทำร้ายป๊ามาลงโทษให้ได้”
ชาญชัยพยายามนิ่งที่สุด
ราพณ์ขับรถเข้ามาจอดที่หน้าตึกวังประกาศเกียรติ เขาลงมาเปิดประตูรถให้รสิกาลงมาจากรถ แล้วเดินไปเปิดประตูด้านหลังหยิบถุงข้าวของที่ซื้อจากซูเปอร์มาร์เก็ตลงมา หมวยออกมาจากด้านในบ้าน
“สวัสดีค่ะคุณราพณ์...ไอ้คุณหญิง”
ราพณ์หันมองรสิกา
“ฉันนัดหมวยไว้ค่ะ ไม่ได้คุยกันนาน”
ราพณ์เห็นเป็นโอกาส
“ถ้าอย่างนั้นผมออกไปทำธุระแถวนี้ แล้วผมจะกลับมารับนะครับ”
รสิกาสงสัยแต่ไม่ถาม
“ค่ะ...”
ราพณ์ยิ้มแล้วขึ้นรถขับออกไป รสิกามองตามสงสัยว่าเขาเป็นอะไร จะไปไหน หมวยมองหน้าเพื่อน
“ห่วงสามีเหรอจ๊ะ”
“เปล่า...”
“แกมองตามคุณราพณ์ตาละห้อยมากรู้หรือเปล่า”
รสิกาทำหน้าแบบจริงเหรอ
“จริง ๆ...ไม่เจอกันตั้งนาน อัพเดตชีวิตให้เพื่อนฟังสิ” หมวยเห็นรสิกาจะพูดก็
รีบดักคอ “อ๊ะ...ถ้าลีลา ฉันกลับ แกนัดฉันมาเพราะอยากได้ถังขยะสักใบ จริงไหม”
“แกหูแฉะแน่”
รสิกายิ้มไม่คิดปิดบังอยู่แล้ว หมวยยิ้มพอใจ
ในห้องรับแขกบ้านประสิทธิ์...ชาญชัยพล่านมากเดินไปมาด้วยความร้อนใจ ประสิทธิ์ยืนมองอย่างใจเย็นรอฟัง
“มันจำได้ทุกอย่าง พอมันเห็นหน้าผมมันก็อาละวาด”
“คุณก็บอกเองว่ามันพูดไม่ได้”
“แต่ถ้ามันอาละวาดทุกครั้งที่เห็นผมบ่อย ๆ อีกไม่นานคนอื่นจะต้องสงสัย ผมอยากให้เก็บมันให้เร็วที่สุด”
“ทำไมผมต้องเสี่ยงคุกให้คุณ เสี่ยงไปแล้วผมจะได้อะไร”
“ข้อมูลแผนงานในธุรกิจทุกอย่างของ LK เริ่มต้นจากข้อมูลของโครงการที่ LK จะเปิดโครงการโฮมออฟฟิศกลางใจเมือง ข้อมูลนี้ประเมินแล้วว่าถ้าสร้างเสร็จจะได้กำไรมหาศาล”
“ผมว่ามันยังไม่คุ้มที่จะเสี่ยง”
“ที่คุณยังต้องเป็นรอง LK อยู่ทุกวันนี้เพราะคนของคุณมันไม่เวิร์ค ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่พยายามซื้อตัวคนของ LK ครั้งแล้วครั้งเล่าหรอก หางแถวพวกนั้นคงไม่ได้ข้อมูลลึกเท่าผม”
“ถ้าคุณคายให้ผมแล้วบริษัทคุณจะเหลืออะไร”
“โครงการของผมไม่ใช่ลูกค้าระดับเดียวกับคุณ สำหรับผมคุณเป็นได้แค่ พันธมิตร ไม่ใช่ ศัตรู”
“เหตุผลโอเค”
ชาญชัยยิ้มว่าสำเร็จแล้ว
“ข้อมูลทั้งหมดจะถึงมือคุณทันทีที่ผมได้รับ ข่าว”
ประสิทธิ์พยักหน้าตกลง ชาญชัยยิ้มจะเดินออกไป สุรีย์ส่องที่แต่งตัวพร้อมจะออกจากบ้านเดินเข้ามาชะงักที่เห็นชาญชัย ซึ่งเดินสวนออกไปโดยไม่พูดอะไร
“ผัวนังรังรอง มันมาทำไม”
ประสิทธิ์ไม่ตอบ สุรีย์ส่องเห็นรอยยิ้มของพ่อก็เข้าใจว่าชาญชัยคือหมากตัวใหม่ของพ่อ
ชาญชัยขึ้นรถขับออกไป ทันทีที่ผ่านสามแยก แท็กซี่คันหนึ่งวิ่งเข้ามาแล้วเลี้ยวไปจอดที่หน้าบ้านประสิทธิ์ ลินดาลงมาจากรถด้านหนึ่ง อีกด้านเป็นสิริโสภาก้าวลงมาจากรถ สิริโสภามองบ้านประสิทธิ์แล้วหันมองลินดาว่ามาที่นี่ทำไม ลินดายิ้มไม่ตอบ
ในห้องรับแขก...สุรีย์ส่องสีหน้าไม่ค่อยศรัทธานัก
“แต่ละคนที่พ่อดีลมาสุไม่เห็นว่ามันจะช่วยให้เราได้วังประกาศเกียรติมาได้ยังไง”
คนรับใช้พาลินดาเข้ามา
“คุณท่านคะ คุณลินดามาแล้วค่ะ”
“ยิ่งพวกเมียเก็บที่ถูกดีดออกไปนอกบ้านจะมีประโยชน์อะไร จะว่าเป็นไม้ซีกที่จะเอาไปงัดไม้ซุงก็ไม่ได้” สุรีย์ส่องเหยียด “อย่างมากก็เป็นแค่เสี้ยนตำเท้าให้หม่อมอาเจ็บๆ คัน ๆ เท่านั้น”
ลินดามองสุรีย์ส่องแล้วยิ้มเชือดนิ่ม ๆ
“ฉันไม่ได้ถนัดแค่เป็นเสี้ยนเท่านั้นนะคะ บางทีก็ต้องทำตัวเป็นใบตองแห้งให้คนอย่างคุณได้ระบายบ้าง”
สุรีย์ส่องโกรธ
“นี่แกว่าฉันเป็นหมาเหรอ”
“ฉันยังไม่ได้พูดว่าคุณเป็นหมาสักคำ”
“แก...”
สุรีย์ส่องจะเอาเรื่อง ประสิทธิ์ปราม
“เลิกไร้สาระได้แล้ว...ไหนล่ะคนที่คุณว่ามีประโยชน์กับเราน่ะ”
ลินดามองผ่านกระจกไปอีกห้องด้านล่างเห็นสิริโสภาที่นั่งรออยู่ สุรีย์ส่องมองตาม
“หน้าโง่ๆ แบบนี่จะมีผลอะไรกับนังอ้าย”
“สิริโสภาเป็นเมียเก็บไอ้ราพณ์”
ประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องชะงักมองไปที่สิริโสภา ลินดายิ้มอย่างถือไพ่เหนือกว่า
ราพณ์คุยกับมานพในร้านกาแฟ มานพมองอย่างเห็นใจ
“ตอนคุณหญิงบาดเจ็บ ฉันเห็นคุณสิมาถามหาคุณหญิงที่โรงพยาบาล”
ราพณ์กังวลมาก
“ฉันพยายามตามไป แต่คุณสิจงใจหลบหน้าฉัน ที่ฉันไม่บอกแกเพราะเห็นแกยุ่งๆ ก็เลยไม่อยากให้กังวล”
“เขาคงแค้นฉันมาก...ยิ่งตอนนี้ฉันมีความสุขมากเท่าไหร่ก็ยิ่งกลัวมากเท่านั้น ถ้าคุณหญิงรู้ความจริงเรื่องที่ฉันบีบให้เขาแต่งงาน เรื่องสิ...ฉัน...” ราพณ์กลุ้มมาก
“ปัญหานี้แก้ได้แน่ค่ะ” แก้วพูดขึ้น
ราพณ์มองแก้ว
“แก้วว่าทำให้คุณหญิงรักคุณราพณ์ยังยากกว่าเลย จริงไหมคะ เท่าที่คุณราพณ์เล่ามา แก้วว่าคุณหญิงรักคุณราพณ์เพราะความจริงใจที่คุณราพณ์มีให้กับเธอ”
“ตอนนี้คุณหญิงก็ยอมเป็นภรรยาแกแล้วนี่ ยังกลัวอะไรอีก” มานพเสริม
“ฉันอยากให้เขาเป็นภรรยาฉันเพราะเขารักฉันไม่ใช่เพราะแผนของฉันแบบนี้ ฉันอยากเป็นสามีที่เขาภูมิใจ”
“ก็เหมือนที่แก้วภูมิใจในตัวฉันไง...”
ราพณ์มองว่าทำยังไง
“ก็กว่าฉันกับแก้วจะมีวันนี้ต้องผ่านสนามรบ เอาตัวรับกระสุนแทนแก้ว”
แก้วหยิกมานพ
“พูดเล่นอยู่นั่นแหละคุณ...นพเขาขี้เหร่ ฉลาดน้อย ไม่รวย”
มานพอ้อนให้รักษาหน้ามั่ง
“แก้ว...”
“แต่ทุกครั้งที่มีปัญหาเขาจะยืนอยู่ข้างแก้วเสมอ” แก้วคล้องแขนมานพ “เขาคือความภูมิใจของแก้วค่ะ”
“ไม่รู้ว่าผมจะโชคดีเหมือนไอ้นพหรือเปล่า”
“มองในแง่ดี แกยังมีโอกาสพิสูจน์ตัวเองอยู่นะเว้ย อดทนอีกนิดสิวะความพยายามอยู่ที่ไหน...ความพยายามก็อยู่ที่นั่นแหละ”
“นี่แกให้กำลังใจฉันแน่หรือเปล่าวะ”
“คนอย่างแกจะยอมแพ้แค่นี้จริงๆ เหรอวะ”
ราพณ์ยักไหล่แบบไม่มีทาง
“บทพิสูจน์ของผู้ชายสักคนที่อยากเป็นสามีของผู้หญิงที่เรารัก จะยากแค่ไหนเชียว”
มานพยิ้ม ตบไหล่อย่างแรง
“มันต้องอย่างนี้สิวะเพื่อน”
ราพณ์มองแบบแรงไปแล้ว มานพกับแก้วยิ้มชอบใจ
ในสวนวังประกาศเกียรติ...หมวยกอดรสิกาด้วยความดีใจ
“ไอ้คุณหญิง...ฉันดีใจนะที่แกเป็นอิสระสักที” หมวยมองล้อเลียน “แกรักเขาแล้วใช่ไหม”
รสิกายิ้ม
“ทุกอย่างที่เขาทำให้ฉันกับครอบครัวมันมากกว่าหน้าที่ เขาดูแลและทำทุกอย่างเพื่อยืนยันว่าเขารักฉันจริงๆ”
“แล้วแกเชื่อเขาไหม”
“มันมากกว่าความเชื่อนะหมวย ฉันรู้สึกว่าชีวิตของฉันฝากไว้ในมือเขาได้”
หมวยตื่นเต้น
“ไอ้คุณหญิง...นอกจากท่านพ่อของแกที่แกศรัทธา เทิดทูน ก็มีคุณราพณ์นี่ล่ะที่ฉันเห็นแกพูดถึงด้วยความรู้สึกแบบนั้น”
“ตั้งแต่เสียท่านพ่อไป ฉันไม่เคยนอนหลับสนิทจริง ๆสักวัน ฉันนอนคิดทุกคืนว่าทำยังไงถึงจะดูแลทุกคนที่วังนี้ให้มีความสุข แต่ฉันก็ทำได้แค่หาเงินมาดูแลพวกเขาให้รอดไปวัน ๆ แต่คุณราพณ์เลือกให้ป้าๆ ได้มีอาชีพทำให้ทุกคนยิ้มอย่างมีความสุขจริง ๆ”
“ทุกวันนี้แกก็เลยหลับสนิทในอ้อมกอดสามีแกใช่ไหมล่ะ”
รสิกายิ้มรับ หมวยยิ่งตื่นเต้นว่ารสิกายอมรับอย่างไม่มีฟอร์ม
“คุณราพณ์เก่งมากที่ชนะใจแกได้ หล่อ รวย แสนดี...โฮ้ย...ฉันอยากมีสามีดี ๆ แบบนี้บ้าง” หมวยมองเพื่อนแบบแซวๆ “ถ้ายังมีหลงเหลือนะ”
รสิกาไม่ตอบยิ้มภูมิใจ หมวยเข้ากอดด้วยความดีใจ
“ฉันดีใจมากเลยนะที่เห็นแกมีความสุขสักที ไอ้คุณหญิง”
รสิกายิ้มรับอย่างมีความสุขมาก
ประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องฟังลินดาอย่างสนใจ
“แต่ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนของลูกชายคุณไม่ใช่เหรอ”
“ฉันคุมลูกชายฉันได้ เขาจะต้องเข้าใจว่าฉันทำทุกอย่างเพื่อเขา”
สุรีย์ส่องเห็นดีด้วย
“น่าสนุกนะคะพ่อ เรื่องจะให้สองคนนั้นหย่ากันคงไม่ยากอย่างที่คิด สุจะจัดการเรื่องนี้เอง”
สุรีย์ส่องเดินออกไปเลย ลินดาจะตาม
“ให้ลูกสาวผมจัดการเถอะ ผมเชื่อว่าลูกสาวผมจะมีวิธีดีๆ ที่คุณคิดไม่ถึง...”
ลินดาไม่ค่อยพอใจนักแต่ก็ยอมฟังประสิทธิ์
สิริโสภานั่งรออย่างไม่แน่ใจ กระวนกระวาย สุรีย์ส่องเข้ามามองเหยียด
“ไม่น่าเชื่อนะว่าราพณ์จะคว้าผู้หญิงอย่างเธอมาขึ้นเตียง”
สิริโสภาโกรธที่โดนดูถูก มองสุรีย์ส่องอย่างจำได้
“คุณคือสุรีย์ส่อง เป็นญาติคุณหญิงที่เขาไม่นับร่วมตระกูลใช่ไหมคะ”
สุรีย์ส่องยิ้มพอใจ
“คงสืบเรื่องยัยอ้ายมาละเอียดมากสินะ รู้มากแต่ไม่มีสมอง มันก็เป็นแค่ปลวกขาเตียงเขาเท่านั้นแหละ ไปประกบถึงบริษัทแต่ทำอะไรไม่ได้ วันไหนราพณ์มันรู้ บีบเธอออกจากบริษัทหรือว่าเก็บเธอซะ นังอ้ายมันก็ขึ้นหิ้งอยู่ดี ฉันว่าวิธีคิดของเธอมันออกจะดูโง่ไปหน่อย”
สิริโสภาโกรธมากลุกพรวด
“ฉันจะทำแบบไหนก็เรื่องของฉัน”
สิริโสภาโมโหจะไป ลินดาเข้ามาขวางไว้
“ฉันจะไม่ทนกับคนบ้า ๆ แบบนี้”
สิริโสภาจะเดินออก
“ตายทั้งเป็น”
สุรีย์ส่อง เห็นสิริโสภาชะงักก็พูดต่อ
“ฉันมีวิธีที่จะให้พวกมันทรมานยิ่งกว่าตายโดยที่ราพณ์ทำอะไรเธอไม่ได้เลย”
ลินดากับสิริโสภาหันมองอย่างสนใจว่าคืออะไร
ราพณ์กับรสิกาเข้ามาในคฤหาสน์ชะงักที่ได้ยินเสียงรุ้งรายมาจากห้องรับแขก
“ไปทานข้าวนะคะอาม่า”
“อั๊วไม่หิว...”
“นะคะอาม่า...รินจะทานเป็นเพื่อนนะคะ”
ราพณ์กับรสิกามองเข้าไปเห็นรุ้งรายกับระรินกำลังนั่งเกลี้ยกล่อมอาม่า แม่นมยืนเอาใจช่วยอยู่ข้างๆ
“พวกลื้อหิวก็ไปกินกันเถอะ อั๊วกินไม่ลง”
“คุณลิ้มไม่ยอมทานข้าวเลยแบบนี้ เกิดล้มป่วยไปอีกคนจะแย่นะคะ ฉันทำเป็ดอบตำลึงที่คุณลิ้มชอบด้วยนะคะ”
แม่นมหันมามองราพณ์กับรสิกาให้ช่วยกันพูดที
“อาม่าครับ” ราพณ์เข้ามานั่งข้างๆ เอาใจ “ไปทานข้าวกับผมนะ วันนี้ผมกับคุณหญิงรีบกลับมาทานข้าวเป็นเพื่อนอาม่าโดยเฉพาะเลยนะครับ”
อาม่ามองราพณ์แล้วก็ถอนใจนั่งเงียบ ทุกคนพลอยหนักใจ
“เฮีย รุ้งจะมาปรึกษาเรื่องแถลงข่าว...”
“คุณราพณ์ไปคุยงานเถอะค่ะเดี๋ยวฉันจะดูแลอาม่าเอง” รสิกาบอก
“ผมฝากด้วยนะครับ...”
ราพณ์เดินออกไป รุ้งรายหยิบกระเป๋าเอกสารตามไป รสิกาขยับไปนั่งข้างอาม่า เธอจับมืออาม่ามานวดเบาๆ
“ถ้ายังไม่หิวก็อย่าเพิ่งทานเลยนะคะ”
“คุณหญิงคะ...” ระรินจะแย้ง
รสิกาขยิบตาให้ระริน
“ออกไปเดินเล่นกันนะคะอาม่า อยู่แต่ในบ้านมันอุดอู้...นะคะอาม่า”
ระรินรับมุก
“รินไปด้วยนะคะ”
รสิกาอ้อนเต็มที่ อาม่าเริ่มใจอ่อน
ราพณ์นั่งอ่านเอกสารอยู่ในห้องทำงาน รุ้งรายอธิบายสถานการณ์ให้ฟัง
“ตอนนี้ยอดจองในโครงการต่างๆ หยุดชะงักไปเลยค่ะ รุ้งคิดว่าเฮียต้องเป็นแบรนด์ของบริษัทแทนป๊า เราต้องเรียกความเชื่อมั่นของลูกค้ากลับมาให้เร็วที่สุด”
“พรุ่งนี้จัดการได้เลย”
“ถ้าเฮียจะพาป๊ากลับมารักษาตัวที่บ้าน รุ้งกลัวว่ารามกับคุณลินดาจะสร้างปัญหา”
“เฮียอยากให้ครอบครัวของเรา มีความสุขพร้อมหน้าพี่น้องทุกคน”
“เราไม่มีทางเปลี่ยนมันให้เป็นคนดี ๆ กับเขาได้”
อ่านละคร สามี ตอน 10/3 วันที่ 17 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ