อ่านละคร สามี ตอน 12/5 วันที่ 25 ธ.ค. 56
รสิกาเข้ามาแตะที่ไหล่ระรินมองว่าจะจัดการเอง ระรินขยับห่างออกมาเปิดทางให้รสิกา“คุณรุ้งคะ...ฉันคิดว่าเรื่องนี้มันต้องมีการเข้าใจผิดกันแน่ๆ พี่วีเป็นคนดี ไม่มีวันทำเรื่องร้าย ๆ อย่างนั้นได้แน่”
“เขาเข้ามาใกล้เราเพราะจะหลอกให้เราตายใจ ใช้เราเป็นเครื่องมือทำร้ายป๊า มันชัดเจนทุกอย่างแล้ว ศัตรูก็คือศัตรู รุ้งโง่เองที่ไว้ใจเขา รุ้งทำให้ป๊าต้องตาย”
รุ้งรายชะงักที่เห็นปฐวีก้าวเข้ามา ปฐวีมองรุ้งรายด้วยความผิดหวัง
“ในสายตาคุณ ผมคือศัตรูใช่ไหม...”
“งั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกันอีก” ปฐวีผิดหวัง
“จบกันแค่นี้"
รุ้งรายเสียใจมาก วิ่งเข้าตึกไป
ระรินรีบวิ่งตามไป
“เจ้รุ้ง...เจ้”
ปฐวีเสียใจที่ถูกรุ้งรายมองว่าเป็นคนเลว รสิกาจับแขนปฐวีอย่างปลอบใจ
“พี่วี”
“พี่ควรจะรู้ว่าเรื่องระหว่างพี่กับเขามันเป็นไปไม่ได้”
“คุณรุ้งเข้าใจผิด ให้เวลาเธอได้คิดสักนิดนะพี่”
“ช่างเถอะ พี่กลับก่อนนะ”
“อ้ายจะเดินไปส่งค่ะ”
รสิกาเดินนำปฐวีจะพาออกไปทางหน้าบ้าน สิริโสภาก้าวเข้ามา รสิกาหันมาตกใจที่เห็นสิริโสภา
“คุณสิ”
“ขอโทษค่ะ สิคงทำให้คุณหญิงตกใจ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
สิริโสภาจะจับมือ แต่รสิกาขยับหนีด้วยความรู้สึกว่ากลัวความหลอน
“ไม่เป็นไรค่ะ ไปค่ะพี่วี”
รสิกาดึงให้ปฐวีรีบเดินห่างจากสิริโสภาออกไป สิริโสภามองตามอย่างสะใจรู้ว่ารสิกากลัวตนเอง ปฐวีมองที่มือของรสิกาที่จับตัวเองอยู่
“อ้าย...ทำไมมือเย็นแบบนี้” ปฐวีเห็นหน้ารสิกาดูซีด ๆ “อ้าย...นี่อ้ายเป็นอะไร”
“อ้ายไม่อยากอยู่ใกล้คุณสิ อ้ายรู้สึกไม่ดีค่ะ”
“อ้ายกลัวเขาใช่ไหม”
รสิกาถอนใจ
“วันนี้อ้ายรู้แล้วว่าอ้ายไม่ใช่ตัวคนเดียว” รสิกาเอามือแตะที่ท้อง “อ้ายไม่กลัวถ้าตัวเองจะเป็นอะไร แต่อ้ายห่วง...” เอามือแตะที่ท้อง
“พี่จะลองสืบดูนะว่าใช่อย่างที่อ้ายคิดหรือเปล่า”
“ขอบคุณนะคะพี่วี เรื่องคุณรุ้ง อ้ายจะช่วยพูดให้นะคะ”
ปฐวียิ้มแบบไม่แน่ใจนัก ว่ารุ้งรายจะยอมฟังไหม
สกรรจ์ขี่มอเตอร์ไซค์พาระริน มาบริเวณหน้าร้านกาแฟของมานพ
“ฉันให้คุณพาไปหาคนรู้จักของสิริโสภา พามากินกาแฟทำไม ฉันไม่ได้ว่างมากนักนะ”
“นี่คุณคิดว่าผมพาคุณมาเดทหรือไง เพ้อนะคุณน่ะ”
ระรินตั้งท่าจะสวนกลับ
“ผมไปสืบหาที่อยู่ของคุณสิ แล้วรู้ว่าบ้านที่คุณสิเคยอยู่เป็นชื่อของเจ้าของร้านนี้ ลองเข้าไปคุยดูเผื่อจะได้เรื่องอะไรเพิ่ม”
“งั้นก็รีบไปสิคุณ”
ระรินเดินเข้าไป แต่ยังไม่ทันก้าวระรินก็ชะงักที่เห็นปฐวีเข้ามาจากอีกทาง ระรินมองอย่างจำได้
“คุณ ศัตรูเจ้รุ้ง”
“เป็นสรรพนามที่จำได้แม่นดีนะ”
ระรินไม่พอใจ
“คุณมาที่นี่ทำไม”
ปฐวียังไม่ทันตอบ ระรินเห็นรถราพณ์
“เฮียราพณ์ มาทำไมที่นี่”
ทุกคนหันไปมอง เห็นรถของราพณ์เข้าไปจอดที่หน้าร้านกาแฟ ปฐวี สกรรจ์ดึงระรินให้หลบ
“จะให้หลบทำไมเนี่ย”
“ไม่สงสัยเหรอว่าพี่ ชายคุณมาหาคนรู้จักของสิริโสภาทำไม”
ระรินเข้าใจมองยอมหลบตามที่สกรรจ์บอก มองไปทางร้านกาแฟอย่างสนใจ
ราพณ์เข้าไปนั่งในร้านกาแฟ นั่งลงเครียด ๆ พลางบ่นกับมานพ และแก้ว
“กลุ้มว่ะ ทั้งเรื่องศัตรู คุณหญิงถูกกล่าวหา แล้วยังเรื่องของสิอีก เส้นเลือดฉันจะแตกวะ”
“ไม่สมกับเป็นผู้บริหารใหญ่ของ LK เลยว่ะ ระดับแกพาบริษัทขึ้นไปเป็นมหาชนได้ ไม่จนหนทางกับเรื่องแค่นี้หรอกน่า” มานพปลอบใจ
“ที่ฉันปวดหัวเพราะมันเป็นเรื่องของคุณหญิง ฉันไม่ชอบสภาวะที่มีความลับกับคุณหญิง มันอึดอัด”
“แก้วไม่คิดว่ามันจะเป็นความลับหรอกนะคะ ผู้หญิงจะไวมากเรื่องความผิดปกติของคนใกล้ตัว โดยเฉพาะสามี” แก้วออกความเห็น
“เรียกว่าเรดาห์ทำงานไวมาก”
“ผมอยากจะบอกแต่เรื่องมันเยอะ จนมันไม่มีจังหวะ”
“ใจเย็นๆ เว้ย ค่อยๆคิด มันต้องมีทาง...”
มานพตบไหล่ราพณ์อย่างปลอบใจ ภาพราพณ์กับมานพถูกแอบถ่ายโดยปฐวี
รสิกามองภาพมานพกับราพณ์ในโทรศัพท์ปฐวีอย่างอึ้งๆ ปฐวี สกรรจ์ และระรินสังเกตท่าทีของรสิกา
“ผมรู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่กับคุณราพณ์คนนี้หน้าตาคุ้นๆ” สกรรจ์บอก
“พี่ชายคุณสิ” รสิกาบอกทันที
ทุกคนชะงัก
“ผู้ชายคนนี้ชื่อมานพ เขามาแสดงตัวว่าเป็นพี่ชายคุณสิ แล้วเขาก็เป็นคนที่พาตำรวจไปที่วังจะจับอ้าย ถ้าอ้ายไม่จ่ายค่าทำขวัญคุณสิให้กับเขา”
“พี่เช็คมาแล้วนะ นายมานพคนนี้เป็นนักศึกษารุ่นเดียวกับราพณ์” ปฐวีเล่า
“จากท่าทีทั้งคู่ ผมว่าเขาน่าจะเป็นเพื่อนสนิทกันด้วยซ้ำ” สกรรจ์ออกความเห็น
“แต่รินไม่เคยเห็นเพื่อนคนนี้ของเฮียเลยนะคะ” ระรินบอกอย่างมั่นใจ
“แล้วถ้าเขาเป็นเพื่อนกันจริง ๆล่ะ” ปฐวีถาม
รสิกาเข้าใจทุกอย่างแล้ว
“เป็นแผนของเขาที่จะบังคับให้อ้ายแต่งงาน”
ระรินไม่สบายใจ
“ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง คุณหญิงโกรธเฮียราพณ์ไหมคะ”
“ตอนนี้...พี่ตอบไม่ได้จริง ๆ”
ปฐวีมองรสิกา รู้ว่าเธอสับสนมาก
“แล้วอ้ายจะทำยังไงต่อ”
“ตอนนี้ที่บ้านเรามีปัญหามากพอแล้ว อ้ายอยากจะหาทางออกที่ดีที่สุด นอกจากเราสี่คน อ้ายไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้อีก ได้ไหมคะ”
รสิกามองทุกคน ปฐวีกับสกรรจ์พยักหน้ารับ รสิกามองระรินอย่างกดดัน
“น้องริน....”
“ค่ะ” ระรินไม่ค่อยอยากนักแต่จำยอม
นักข่าวหลายคน นั่งปักหลักกันอยู่แถวหน้าคฤหาสน์เจ้าสัวเรียว รถลินดาขับรถเข้ามา จงใจลงจากรถตรงหน้านักข่าว ลินดาหันมายิ้มให้กับนักข่าวอย่างจงใจทิ้งจังหวะให้สนใจตัวเอง
นักข่าวจำได้
“คุณคือคุณลินดา ภรรยาอีกคนของเจ้าสัวใช่ไหมคะ”
“ใช่ค่ะ เห็นทุกคนต้องมานั่งรอกันอย่างนี้ก็เห็นใจนะจ๊ะ แต่ถ้าจะรอคุณราพณ์กับคุณหญิงล่ะก็ ทั้งสองคนคงไม่ยอมให้สัมภาษณ์แน่ ๆกลับกันไปเถอะค่ะ ไม่มีประโยชน์หรอกนะ”
ลินดาดูยิ้มมีเมตตาแล้วจะกลับขึ้นรถตัวเอง
“คุณลินดาคะ”
ลินดาชะงักหันมา
“ว่าไงคะ”
“ถ้าอย่างนั้นเราขอสัมภาษณ์คุณลินดาได้ไหมคะ”
“ฉันคงตอบได้ไม่มากนะคะ”
นักข่าวกระตือรือร้น
“เราอยากทราบเรื่องที่ว่าการแต่งงานของคุณหญิงรสิกา เป็นการแต่งงานล้างหนี้ จริงหรือเปล่าคะ”
ลินดาทำหน้าหน้าตาแบบลำบากใจมาก แต่พร้อมพูดทุกอย่าง
มุมชงกาแฟ แก้วกำลังเก็บโต๊ะ เสียงประตูเปิดเข้ามาในร้าน
“ยินดีต้อนรับครับ”
มานพชะงักที่เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นรสิกา
“คุณหญิง....”
แก้วหันมามองรสิกา แล้วมองมานพว่าคนนี้เหรอ มานพพยักหน้า
“สวัสดีค่ะ คุณมานพ คุณสิเป็นยังไงบ้างคะ”
มานพชะงักมองหน้ารสิกา
“ฉันไม่ได้ข่าวของคุณสิเลยค่ะ ก็เลยอยากรู้ว่าตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุครั้งนั้น อาการเธอเป็นยังไงบ้าง”มานพมองหน้ากับแก้ว เข้าใจเลยว่ารสิกาคงจะรู้อะไรบางอย่างแล้ว และกำลังทดสอบเขาอยู่
“ก็สบายดีครับ”
“ฉันทราบมาว่าคุณสิเลิกกับสามีเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้น ฉันรู้สึกผิดมากจริงๆ ฉันคิดมาตลอดว่าถ้าฉันได้คุยกับสามีของเขา ฉันอาจจะช่วยให้เขาคืนดีกันได้ ฉันอยากรบกวนคุณมานพช่วยพาฉันไปพบกับสามีคุณสิได้ไหมคะ”
“หลังจากเขาเลิกกัน ผมก็ไม่ได้ติดต่อกับน้องเขยแล้วล่ะครับ”
“งั้นบอกชื่อเขามาก็ได้ค่ะ ฉันจะติดต่อไปหาเขาเอง”
มานพกับแก้วมองหน้ารสิกาที่ต้อนเต็มที่ รสิกามองอย่างรอคอยให้มานพพูดออกมา มานพลำบากใจ
“คุณหญิงครับ เขาสองคนจบกันไปแล้วจริงๆ อย่าไปรื้อฟื้นอีกเลยนะครับ”
“สำหรับคุณราพณ์อาจจะใช่ แต่กับคุณสิเขาไม่จบ”
มานพกับแก้วอึ้งที่รสิกาพูดเข้าเป้า
“แล้วคุณหญิงอยากทราบเรื่องอะไรล่ะคะ” แก้วถาม
“ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคน”
“คุณหญิงครับ บางเรื่องรู้ไปก็มีแต่จะทำให้ไม่สบายใจ ไม่รู้แล้วอยู่กับปัจจุบันไม่ดีกว่าเหรอครับ”
“ถึงฉันจะไม่ได้รู้วันนี้ วันหน้าก็ต้องได้รู้อยู่ดี ตอนนี้คุณสิกำลังพยายามแสดงออกให้ฉันรู้ ฉันคิดว่าเขาคงอดทนได้อีกไม่นาน ฉันทราบค่ะว่าเขาสองคนลึกซึ้งกันมาก่อน แต่ให้ฉันรู้ในวันที่ฉันพร้อมรับมือดีกว่านะคะ”
มานพมองแก้วอย่างลำบากใจ
“นพคะ...แก้วเชื่อว่าคุณหญิงมาวันนี้เพราะอยากจะรักษาครอบครัวไว้”
“ถ้าคุณหญิงทราบทุกอย่างแล้ว ผมว่า...”
“ฉันไม่แน่ใจว่าจะมีอีกกี่เรื่องที่มันเหนือความคาดหมาย ถ้าฉันต้องรับรู้อีกหลายเรื่องจากปากของผู้หญิงอีกคนที่เคยเป็นคนรักของสามีฉันมาก่อน ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะรับมันไหวอย่างวันนี้”
แก้วพูดกับมานพ
“ฟังคนกลางจะได้เหตุผลมากกว่าอารมณ์...”
แก้วจับที่แขนมองแล้วมองหน้า มานพมองแก้วรู้ว่าแก้วอยากให้เล่าความจริงทั้งหมดให้รสิกาฟัง
มานพมองรสิกาอย่างตัดสินใจ
ราพณ์เครียดจนต้องพิงไปกับเก้าอี้ทำงาน มือลูบหน้าเบาๆ พยายามจะผ่อนคลายทั้งที่สมองตึงเครียดเหลือเกิน รุ้งรายเปิดประตูเข้ามาด้วยอาการแตกตื่น
“เฮีย มันเป็นเรื่องแล้ว ตอนนี้มีข่าวออกมาทั้งโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ค หนังสือพิมพ์ ทีวี วิทยุกำลังวิพากษ์วิจารณ์เรื่องของป๊า หม่อมวลี แล้วก็คุณหญิง เรื่องแต่งงานล้างหนี้ ความแค้นของป๊ากับคุณหญิง ทุกอย่างมันกำลังทำให้คุณหญิงกลายเป็นฆาตกร มันกำลังบานปลายนะเฮีย”
“คุณลินดา”
ราพณ์โกรธที่ลินดาไม่เลิกบ่อนทำลายครอบครัวสักที เสียงโทรศัพท์มือถือดัง ราพณ์รับโทรศัพท์
“ว่าไงกันต์...แกโดนเจ้านายกดดัน เรื่องข่าวพวกนั้นน่ะเหรอ แล้วแกจะทำยังไง”
ราพณ์ฟังแล้วตกใจมาก รุ้งรายมองท่าทีราพณ์อย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
รสิกานั่งเครียดกับเรื่องที่ได้รับรู้ ๘ระที่นั่งอยู่ในห้องทำงาน ปฐวีนั่งคุยอยู่ด้วย
“สังคมกำลังตัดสินว่าอ้ายเป็นฆาตกร”
“แล้วอ้ายจะทำยังไงต่อไป”
รสิกามองปฐวี รสิกายังไม่ทันจะตอบ ระรินรีบเข้ามาพร้อมกับกอบกู้
“คุณหญิง”
“เกิดอะไรขึ้นคะ”
“ตั้งสติไว้นะครับ คุณหญิง ผมเชื่อว่ามันต้องมีการเข้าใจผิดกัน”
กอบกู้พูดไม่ทันจบ สิริโสภาเดินนำกันต์เข้ามา
“เชิญค่ะ”
“ผมต้องขอเชิญคุณหญิงไปให้ปากคำที่โรงพัก” กันต์บอก
“ในฐานะอะไรครับ” ปฐมวีถาม
“ผู้ต้องสงสัยในสาเหตุการตายของเจ้าสัวเรียวครับ”
ทุกคนตะลึง
“พี่กันต์ พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ” ระรินตกใจมาก
กันต์ลำบากใจ
“น้องริน พี่ต้องทำตามหน้าที่ เชิญครับคุณหญิง”
“แต่ผมว่า..”
ปฐวีจะแย้ง รสิกาตัดสินใจ
“ไม่เป็นไรค่ะพี่วี อ้ายไม่ได้ทำผิด อ้ายจะไปเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์”
“ผมขอโทษนะครับคุณหญิง” กันต์ลำบากใจ
“ฉันเข้าใจค่ะ”
กันต์พารสิกาออกไป จังหวะเดินออก รสิกาสบตากับสิริโสภา เห็นสายตาของสิริโสภามองมาอย่างสะใจ
หน้าสถานีตำรวจ ปฐวีรออย่างกระวนกระวาย ราพณ์เพิ่งมาถึง ถามอย่างร้อนใจ
“คุณวี คุณหญิงล่ะ”
“สารวัตรพาไปสอบปากคำ ยังไม่ออกมาเลยครับ”
ปฐวีถอนใจเครียดกับภาวะที่เกิดขึ้น
“คุณช่วยอ้ายให้หลุดคดีได้นี่คุณราพณ์”
“เรื่องถึงตำรวจแล้ว ตอนนี้คุณหญิงถูกวัตถุพยาน เป็นหลักฐานมัดตัวแน่นหนา ยังไม่มีพยานแก้ต่าง แล้วยังมีคนกระพือข่าว ทั้งนักข่าวที่พยายามขุดคุ้ย ตอนนี้ไอ้กันต์ก็โดนกดดันหนัก ต้องเดินหน้าปิดคดีนี้ให้ได้”
“ถ้าเราหาตัวคนร้ายไม่ได้ อ้ายก็จะต้องติดคุกงั้นเหรอ”
“คุณวีสถานการณ์แบบนี้ คนที่จะทำขนาดนี้กับครอบครัวของผม ก็มีแต่พ่อของคุณเท่านั้น”
ปฐวีอึ้ง
“ขอโทษที่ผมต้องพูดอย่างนี้ ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องลำบากใจสำหรับคุณ แต่ถ้าคุณไม่ช่วย คุณหญิงก็ต้องติดคุกทั้งที่ไม่ผิด”
ปฐวีหนักใจ
รังรองนั่งทำงานอยู่ในห้อง เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เชิญค่ะ”
พนักงานชายเดินเข้ามาพร้อมกับปิดประตู เข้ามาตรงหน้าโต๊ะรังรอง
“เอกสารทางการเงินของบริษัทคุณชาญชัยที่คุณรังรองให้ผมไปตรวจสอบ เป็นเอกสารปลอมทั้งหมดครับ”
รังรองอึ้ง พนักงานชายมองรังรองอย่างอึกอัก
“ขอประทานโทษนะครับ คุณรังรองสงสัยอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือเปล่าครับ”
รังรองมองมาอย่างตำหนิว่าสอดรู้ รีบพูดเหตุผลให้ฟัง
“คือก่อนหน้านี้ คุณนทีก็ให้ผมส่งเอกสารเรื่องนี้ให้เหมือนกัน”
รังรองยิ่งอึ้งหนัก
“ไม่มีอะไร ขอบใจมาก ส่วนเรื่องที่เราคุยกันวันนี้...”
“ผมจะไม่พูดครับ”
“เชิญ...”
พนักงานชายรู้หน้าที่รีบออกไป รังรองเครียด หันเก้าอี้ออกหน้าต่างคิดหนัก เสียงประตูเปิด รังรองหันเก้าอี้กลับมา
อ่านละคร สามี ตอน 12/5 วันที่ 25 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ