อ่านละคร สามี ตอน 7/2 วันที่ 8 ธ.ค. 56

อ่านละคร สามี ตอน 7/2 วันที่ 8 ธ.ค. 56

สิริโสภายิ้มตามมารยาทแล้วจะไป
“เดี๋ยวครับ คุณชื่ออะไรครับ”
สิริโสภาชะงักหันมองเห็นรามมองรู้ว่าเขาสนใจตัวเอง สิริโสภายิ้ม
“ฉันมีธุระ ขอตัวก่อนนะคะ”
สิริโสภาพูดจบก็ไปเลยไม่รอให้รามพูดต่อ รามรู้สึกหลงรักสิริโสภาในทันที

รุ้งรายเดินออกมาด้านหน้าค่ายมวย กดเปิดรถกำลังจะเปิดประตูขึ้นรถ วศินเข้ามาจับขอบประตูไว้ รุ้งรายหันกลับมา เจอวศินฉีดสเปรย์ยาสลบเข้าหน้าเต็มๆ รุ้งรายสะบัดหลบทำให้โดนไปบางส่วน วศินต่อยท้อง รุ้งรายจุกไม่มีแรง
“ผมบอกแล้วว่าคุณจะต้องชดใช้”

รุ้งรายเบลอ ๆ ขัดขืนไม่ไหว วศินอุ้มรุ้งรายขึ้นรถของเธอแล้วขับออกไป
วศินขับรถของรุ้งรายแล่นเข้ามาในซอยเปลี่ยว รุ้งรายนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ อาการรุ้งรายยังเบลอและเจ็บตรงส่วนที่ถูกต่อย

“แกคิด...จะทำอะไร”
“ก็ทำหน้าที่ผู้ชายบนเตียงของคุณให้สมบูรณ์ไง” วศินบอกแค้นๆ
รุ้งรายเห็นว่าข้างหน้าเป็นม่านรูด เธอตกใจพยายามตั้งสติ ฮึดสู้เข้าคว้าพวงมาลัยจนวศินต้องเหยียบเบรก รุ้งรายรวบรวมกำลังผลักวศินให้หัวกระแทกกระจกแล้วรีบเปิดล็อครถแล้วพุ่งลงจากรถทันที วศินที่ตั้งหลักได้รีบลงมาจากรถตามมาดึงรุ้งรายให้ลุกจะพากลับขึ้นรถ แต่เธอพยายามสู้สุดชีวิตทั้งปัดทั้งตบ พยายามจะตีเข่าใส่ วศินโมโหจัดการต่อยท้องซ้ำๆ อีกสองที รุ้งรายทรุดหมดแรง
“บนเตียงดี ๆ ไม่ชอบ”
วศินลากตัวรุ้งรายลงไปในพงหญ้าข้างทาง เธอพยายามดิ้นรนแต่ออกฤทธิ์ไม่ได้เพราะไม่ค่อยมีแรง
“ปล่อยฉันนะ ไอ้เลว”
วศินโถมตัวไม่ฟังพยายามจะซุกไซ้ รุ้งรายพยายามดิ้นหนีด้วยความขยะแขยง เธอตะโกนเท่าที่เสียงจะไหว
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย”
วศินตบรุ้งรายให้เงียบแล้วพยายามจะข่มขืน จู่ๆ ก็มีมือมากระชากคอเสื้อ วศินที่ไม่ทันตั้งหลักโดนกระชากขึ้นมาต่อยคว่ำไป รุ้งรายหันมองเห็นเป็นปฐวี
“คุณปฐวี”
ปฐวีมองสภาพรุ้งรายที่หน้าเป็นรอยปากแตกแล้วอารมณ์โกรธพุ่ง
“ไอ้สารเลว”
ปฐวีตามเข้ามาต่อยวศินไม่นับ วศินเจอหมัดรัวทำได้แค่ปัดป้องแล้วพยายามจะพลิกตัวลุกแต่พอลุกก็โดนปฐวีเตะเข้าให้เหมือนกระสอบทราย วศินล้มคว่ำ ปฐวียังตามไปจะกระทืบซ้ำ วศินต้องตะเกียกตะกายรีบขึ้นรถขับหนีไป ปฐวีเห็นว่าวศินหนีไปแล้วก็รีบมาประคองรุ้งราย
“คุณรุ้ง เจ็บมากไหมครับ”
“คุณวี...ฉัน...”
“ลุกไหวไหม”
รุ้งรายพยายามฝืน ปฐวีช่วยประคองให้ลุกขึ้น
“ผมจะไปส่งนะครับ”
“ค่ะ...”
ปฐวีพารุ้งรายไปที่รถ

รสิกาขับรถเข้ามาที่หน้าตึกวังประกาศเกียรติ หมวยหิ้วของลงมาจากรถพะรุงพะรัง
“ไอ้คุณหญิงไหนแกบอกว่าจะไปส่งฉันที่บ้านไง ตั้งแต่ดื่มกาแฟเสร็จแกก็ลากฉันไปซื้อของแล้วยังออนทัวร์มานี่อีก ไม่คิดจะกลับบ้านไปหาสามีหรือไง”
“ฉัน...ไม่ได้มาเยี่ยมแม่นมตั้งหลายวัน ฉันคิดถึง”
“แกดึงเช็งใช่ไหม ยื้อเวลาไม่ยอมกลับบ้าน” หมวยมองอย่างจับผิด “แกกลัวจะเจอกับคุณราพณ์”
“ทำไมฉันต้องหลบหน้าเขาด้วย”
“ก็พอแกรู้ว่าเขามีใจให้แก แกก็เลยทำตัวไม่ถูกไง...”
“ไม่ใช่” รสิกาหลบตาหมวย
“ใช่...” หมวยมั่นใจมาก “เพราะถ้าไม่ใช่แกจะไม่หลบตาฉันแบบนี้ แกหวั่นไหวใช่ไหมคุณหญิง”
รสิกาหยิกสีข้าง
“เลิกคิดเองเออเองซะที”
“โอ้ย ๆ ”
ทันใดนั้นเสียง แม่นมดังขึ้น
“คุณหญิงคะ”
รสิกากับหมวยหันไป แม่นม ป้านวล ป้านาง บรรดาคนรับใช้ต่างพากันเฮออกมาหารสิกา
“คุณหญิงของป้า”
บรรดาคนรับใช้ต่างเข้ากอดรสิกาด้วยความคิดถึง

ป้านวลกับป้านางต่างเข้าประกบติดรสิกาพาเข้ามานั่ง ป้าคนอื่น ๆที่เหลือช่วยหมวยถือของเข้ามา แม่นมหันไปถาม
“ทำไมซื้อของมาเยอะขนาดนี้คะคุณหญิง”
“อ้ายไม่ได้มาหลายวัน แม่นมกับป้า ๆ คงลำบากนะคะ”
"ไม่ลำบากเลยค่ะ” ป้านวลบอก
ป้านางมองข้าวของ
“ซื้อมาเยอะขนาดนี้จะกินจะใช้กันทันได้ยังไงล่ะคะ ที่คุณราพณ์เอามาให้ก็ไม่น้อย นี่คุณหญิงยังซื้อมาเพิ่มอีก”
รสิกากับหมวยสะดุดหู
“คุณราพณ์น่ะเหรอคะเอาของมาให้” รสิกาแปลกใจ
แม่นมตอบแทน
“ใช่คะ คุณราพณ์เอาของมาให้ทุกสองวันเลยค่ะ ถ้าวันไหนติดธุระก็จะให้คุณนทีเอามาให้แทน”
“น่ารักมากเลยนะคะคุณราพณ์เนี่ย ไม่ถือเนื้อถือตัวเลย” ป้านวลชื่นชม
หมวยมองรสิการู้ว่าโดนใจ รสิกาเก็บอาการเปลี่ยนเรื่องจะยื่นซองค่าใช้จ่ายให้
“ค่าใช้จ่ายเดือนนี้ค่ะนม”
“คุณราพณ์ให้นมมาแล้วค่ะ ตั้งแต่คุณหญิงแต่งงานไปกับคุณราพณ์ค่าใช้จ่ายในบ้านรวมถึงเงินเดือนของทุกคน คุณราพณ์จัดการดูแลให้ทั้งหมดค่ะ” แม่นมบอก
ป้านวลแปลกใจ
“คุณหญิงไม่ทราบเหรอคะ”
รสิกาอึ้งๆ
“เอ่อ...คุณราพณ์คงลืมบอกอ้ายน่ะค่ะ”
“แล้วคุณหญิงทราบเรื่องที่พวกป้าจะทำขนมขายไหมคะ” ป้านางถามขึ้น
รสิกาแปลกใจ
“ทำขนมเหรอคะ”
“แม่พวกนี้เขาอยากมีรายได้ นี่คิดจะออกไปหางานทำกัน แต่คุณราพณ์ห้ามไว้แล้วก็ออกความคิดให้ทำขนมขายแทน คุณราพณ์จะสนับสนุนเรื่องทุนให้ค่ะ” แม่นมอธิบาย
หมวยมองรสิกายิ่งอึ้งหนัก

แม่นมเดินออกมาส่งรสิกากับหมวยที่รถ รสิกากอดอ้อนแม่นมเต็มที่
“อ้ายขอโทษนะคะที่หายไปหลายวัน ต่อไปอ้ายจะแวะมาหานมบ่อย ๆนะคะ”
“ถ้างานยุ่งก็ไม่เป็นไรค่ะ นมไม่อยากให้คุณหญิงเหนื่อย แค่นมได้เห็นว่าคุณราพณ์รักและดูแลคุณหญิงเป็นอย่างดี นมก็มีความสุขแล้วล่ะค่ะ”

รสิกานิ่งไปนิดกับคำพูดของแม่นม หมวยแอบสังเกตท่าทีของรสิกา
รสิกาขับรถมาใจคิดถึงคำพูดของแม่นม

“แค่นมได้เห็นว่าคุณราพณ์รักและดูแลคุณหญิงเป็นอย่างดี นมก็มีความสุขแล้วล่ะค่ะ”
รสิกาทนไม่ไหวเบรกรถกะทันหัน หมวยตกใจ
“เอ๊ย เป็นอะไรของแก ไอ้คุณหญิง”
รสิกาดับเครื่องถอนใจแล้วเดินลงจากรถ ท่าทางกระวนกระวาย หมวยตามลงมามองอาการ
“แกไหวไหมเนี่ย”
“นี่เขาจะเอายังไงกับฉัน”
“ไอ้คุณหญิง แกใจเย็น ๆ นะ แกพูดเรื่องอะไร”
“เขามาทำดีกับฉัน ดูแลครอบครัวฉัน ทำให้ฉันรู้สึกว่าเขา...”
“ชอบแก”
“แล้วเขาไปยุ่งกับสุรีย์ส่องเนี่ยนะ นี่เขาเป็นคนยังไงกันแน่”
“แกแคร์ด้วยเหรอว่าเขาจะเป็นคนยังไง”
“ฉัน...”
“เขามีผลกับแกใช่ไหม”
“ไม่...”
“ที่แกเดือดร้อนขนาดนี้เพราะเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงอื่น”
รสิกาจี้ใจดำเสียงแข็ง
“ไม่จริง”
“ยัยคุณหญิง” หมวยจ้องอย่างจริงจัง “แกหึง”
รสิกาตกใจจะหยิกหมวยกลบเกลื่อน แต่หมวยหลบอย่างว่องไว
“คิดใช้กำลังกลบเกลื่อนกับเพื่อน ไม่มีทาง ยอมรับมาเถอะว่าแกชอบคุณราพณ์”
“ไม่...ฉันไม่ได้ชอบเขา เขาก็คงไม่ต่างกับเจ้าสัว เจ้าสัวทำร้ายท่านพ่อจนตาย ความรู้สึกเดียวที่ฉันมีต่อเขาคือ เกลียด”
หมวยมองรสิกาอย่างเหนื่อยใจ

ปฐวีพารุ้งรายมาที่คอนโด เขาประคองเธอให้นั่งลง
“คุณดีขึ้นบ้างหรือยัง”
“ก็ยังเจ็บนิดหน่อย มันต่อยไม่ยั้งมือเลย ขอบคุณนะคะที่คุณมาช่วยฉัน”
“สองครั้ง”
รุ้งรายงง
“ในเวลาไม่ถึงสองอาทิตย์คุณขอบคุณผมถึงสองครั้ง แต่ละครั้งไม่เคยเป็นเรื่องธรรมดาเลย ทั้งที่กรมที่ดิน แล้วก็วันนี้ ผมว่าถ้ายังมีครั้งต่อไป ผมว่าคุณควรจะจ้างบอดี้การ์ดได้แล้วนะ”
รุ้งรายยังปากดี
“ไม่จำเป็นฉันช่วยเหลือตัวเองได้”
ปฐวีมองยิ้มๆ เป็นคำถามว่า จริงเหรอ รุ้งรายเสียฟอร์ม
“วันนี้ฉันประมาทไปหน่อย แต่มันจะไม่เกิดขึ้นอีก”
ปฐวียิ้มกับความฟอร์มจัดของรุ้งราย เขาเห็นรอยเลือดที่มุมปากของเธอจึงดึงกระดาษทิชชูมาซับให้ รุ้งรายชะงักไปนิดไม่เคยมีใครทำให้แบบนี้มาก่อน เกิดความรู้สึกดีๆ กับปฐวีที่ค่อยๆ ซึมลึก

หมวยใช้สองมือจับต้นแขนรสิกาจ้องอย่างจริงจัง
“แกตั้งสติแล้วหายใจเข้าออกยาวๆนะ แกต้องรู้จักแยกแยะ อย่าทำเป็นหนังจีนเอะอะก็ใครฆ่าท่านพ่อ”
“ฉันไม่ตลกด้วยนะหมวย”
“คุณหญิงจ๊ะ แกกำลังเป็นแบบนั้นจริงๆ เอาเรื่องรุ่นพ่อมาผสมกับตัวเอง เจ้าสัวกับคุณราพณ์มันคนละคนกัน ถ้าไม่นับว่าเป็นลูกศัตรูเขาก็หน้าตาดี ฐานะดี หน้าที่การงานดี ผู้ชายเพอร์เฟ็คท์นะฉันว่า...”
“แต่พวกเขาเอาเงินซื้อฉันกับแม่ เขาดูถูกฉัน ดูถูกเกียรติยศของประกาศเกียรติ ผู้ชายแบบนี้...”
หมวยพูดลอย ๆ
“สติไปแล้วเพื่อนฉัน แกอย่าเสียเวลาสะกดจิตตัวเองเลย ถ้าคนมันเลวยังไงก็ต้องแสดงธาตุแท้ออกมา ฉันแนะนำให้แก จับผิด”
รสิกามองหมวยว่าหมายความว่ายังไง
“แกต้องคอยจับผิดคุณราพณ์ทุกฝีก้าว หาให้เจอเลยนะ” หมวยเสียงหนักแน่นขึ้น “ว่าเขาเลวเขาชั่วตรงไหนบ้าง”
รสิกาแย้งเบาๆ
“แกก็ใช้คำแรงไปมันไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”
หมวยรู้ทัน ล้อเลียน
“โอเค งั้นก็ดูว่าเขาบกพร่องตรงไหนบ้างน่ะจ๊ะ แต่เพื่อนแนะนำว่าให้วางอคติแล้วใช้ความเป็นธรรมนำทางยังมีอยู่บ้างใช่ไหมความเป็นธรรมน่ะ”
รสิกามองเคืองๆ
“ทำไมฉันต้องทำอย่างที่แกบอกด้วย”
หมวยทำเป็นหาวใส่
“ไม่ทำก็เรื่องของแก ดึกแล้วพรุ่งนี้ฉันต้องตื่นไปตลาดซื้อของให้ม๊าแต่เช้าไปส่งฉันเร็วๆ เข้า”

หมวยเดินมึน ๆ ขึ้นรถ รสิกามองหมั่นไส้ลีลาเยอะจริง
รสิกากลับเข้ามาในคฤหาสน์เจ้าสัวเรียว...เธอเข้ามายืนที่หน้าห้องจะเปิดประตูแต่แค่เอื้อมมือจะจับลูกบิดก็ลังเลสับสนรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิมจะเข้าก็ไม่กล้า เธอพยายามสูดลมหายใจเรียกความเข้มแข็งกลับมา พอตัดสินใจแต่ยังไม่ทันจะจับที่ประตูประตูก็ถูกเปิดออกซะก่อน เป็นราพณ์ที่เปิดออกมา พอเขาเห็นเธอก็ชักสีหน้าตำหนิใส่

“ทำไมคุณกลับดึกขนาดนี้”
รสิกาเห็นหน้าก็รวนใส่เลย
“ฉันจะกลับเร็วหรือกลับดึกก็ไม่เกี่ยวกับคุณ”
ราพณ์พยายามไม่ให้รสิกาเบี่ยงประเด็น
“ถ้าคุณรู้ว่ามันดึกคุณก็ควรจะโทรมาบอกผม หรือบอกแม่ของคุณไว้”
“ฉันกลับดึกแล้วคุณจะเดือดร้อนอะไร”
“ก็ผมเป็นห่วงคุณ”
รสิกาชะงักไปนิดแต่สวนไปด้วยความไม่เชื่อ ยังโมโหค้างคาจากรูปที่เห็น
“คุณมีเวลาห่วงฉันด้วยเหรอ”
ราพณ์งงๆ
“คุณหมายความว่ายังไง”
“ถ้าคุณคิดจะมีคนอื่น ก็เรื่องของคุณ แต่คุณควรจะสำนึกว่าฉันเป็นภรรยาคุณอยู่ คุณเป็นเจ้าหนี้...บังคับฉันได้ แต่อย่าทำลายเกียรติของฉัน ฉันไม่ยอม”
“ผมไม่เคยทำลายเกียรติของคุณ”
รสิกาลืมตัวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดยื่นไปตรงหน้าเขา
“แล้วที่คุณทำนี่ยังเรียกว่าไม่ทำลายอีกเหรอ”
ราพณ์ดึงโทรศัพท์มาดูแปลกใจ
“คุณได้รูปนี้มาจากไหน”
“ฉัน...”
รสิกานึกได้ว่าเออลืมเรื่องนี้ไปเลยดึงโทรศัพท์กลับ มาเป็นเบอร์ใหม่ที่ไม่รู้จัก
“ฉันไม่รู้จักเบอร์นี้”
“ขอโทรศัพท์ให้ผม”
ราพณ์ลองโทรแต่เบอร์นี้ถูกปิดไปแล้ว
“มันโดนปิดไปแล้ว”
“มันเรื่องอะไรกัน”
“สุรีย์ส่องคงอยากให้คุณหญิงกับผมทะเลาะกัน เขาลงทุนจริง ๆ เซ็ทอัพหลอกล่อให้ผมไปถ่ายรูปแบบนี้ได้”
“สุรีย์ส่องจะทำเพื่ออะไร”
“ผมก็ไม่รู้ แต่...” ราพณ์มองรสิกาแบบยิ้มๆ “ต้องขอบคุณเขานะ เพราะเขาทำให้ผมได้เห็นว่าภรรยาผมขี้หึง”
รสิกาวางหน้าไม่ถูก
“อย่ามาเปลี่ยนประเด็น”
“ถ้าผมคิดจะยุ่งกับสุรีย์ส่องทำไมผมต้องลงทุน ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งงานกับคุณ”
รสิกาชะงักไป
“ผมต้องการให้ทุกคนรับรู้ว่าคุณเป็นภรรยาผม เพราะสำหรับผมคุณสำคัญที่สุด ผม...”
ราพณ์กับรสิกาต่างคนต่างชะงักมองหน้ากันนิ่งไป ทั้งคู่เหมือนมีแรงดึงดูด รสิกาได้สติจะเดินเบี่ยงหลบด้วยความขัดเขิน แต่จังหวะที่จะก้าวเกิดขาพันกันจะล้มหน้าคว่ำลงพื้น แต่ราพณ์ไวกว่าใช้มือเข้ารวบเอวดึงขึ้นมาชิดตัวเอง ราพณ์มองรสิการู้สึกห้ามใจตัวเองไม่ได้ เขาก้มลงมาหอมแก้ม รสิกาพยายามจะดันให้เขาหยุด แต่ราพณ์ไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว
“คุณหญิง...”
รสิกาขืนสุดชีวิต
“คุณราพณ์ อย่านะ คุณราพณ์”
ราพณ์ไม่ยอมหยุด รสิกาต้องผลักเขาเต็มแรง เธอโมโหตบหน้าเขา เพี๊ยะ
“หยาบคาย ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง มันก็กลบความเลวร้ายของคุณไม่ได้”
“ทำไมคุณถึงรังเกียจผมนัก ผมมันเลวมากใช่ไหมในสายตาคุณ”
“ใช่...คุณให้คุณรุ้งรายเอาเงินซื้อวศินให้เลิกกับฉัน คุณเอาเงินซื้อหม่อมแม่ ซื้อทุกอย่างที่คุณอยากซื้อ คุณกับเงินของคุณน่ารังเกียจที่สุด”
ราพณ์โกรธ
“ถ้าเงินผมมันไม่มีอำนาจ มันคงซื้อคุณหญิงมาเป็นภรรยาของผมไม่ได้”
“มันก็แค่สถานภาพในกระดาษหนึ่งใบ”
“ไม่ว่ายังไงตอนนี้ทุกคนก็ยอมรับว่าผมเป็นสามีของคุณหญิง”
“ก็แค่ฐานะทางสังคม แต่สำหรับฉันความหมายของคำว่าสามี มันมีคุณค่ามากเกินกว่าผู้ชายมักง่ายอย่างคุณจะได้รับมัน อย่างคุณก็เป็นได้แค่เจ้าหนี้ที่รังแกคนไม่มีทางสู้ ฉันเกลียดคุณ”

อ่านละคร สามี ตอน 7/2 วันที่ 8 ธ.ค. 56

ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชา
ละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ