อ่านละคร สามี ตอน 8/6 วันที่ 12 ธ.ค. 56
“สองปีที่แล้ว ผมเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่นี่ เธอเป็นคุณหญิงมีเชื้อสาย แต่เธอใจดีมาก ยอมมาสอนศิลปะโดยไม่รับเงินตอบแทน ตั้งแต่ผมเห็นเธอวันนั้น” ราพณ์มองตารสิกา “ผมก็รู้ตัวว่า สายตาของผมไม่อยากมองใครอีกนอกจากเธอคนเดียว”รสิกายืนสบตาราพณ์อึ้งๆ เธอพยายามใจแข็ง
“วศินก็เคยพูดคำนี้ มันก็แค่คำพูดลอย ๆ”
“ถ้าคุณยอมให้เวลาผม ผมจะใช้เวลาทั้งชีวิตพิสูจน์คำพูดของผมกับคุณคนเดียว”
รสิกาเหมือนโดนคำพูดของเขากะเทาะเปลือกเย็นชาให้หลุดร่อนออก เธอพยายามที่จะนิ่งเหมือนไม่รู้สึกแต่ไม่อาจสบตากับเขาได้ต่อไป เธอหลบตา
“สายแล้วค่ะ ฉันต้องเข้าบริษัทแล้ว”
รสิกาเดินเลี่ยงไป ราพณ์อึ้งนิด ๆ มองตามรสิกาที่เดินห่างไปราวกับไม่รู้สึกอะไร แต่จริงๆแล้วรสิกาเขิน หัวใจเต้นรัวราวกับจะทะลุออกมานอกอก เธอมาหยุดยืนที่รถ ราพณ์กดรีโมท รสิกาเปิดประตูรถ
ลินดาเปิดประตูรถแล้วก้าวลงจากรถ รามเดินตามลงมา
“ทำไมม๊าไม่กลับเข้าไปอยู่บ้านป๊ากับผม”
“สิบปีก่อน พวกไอ้ราพณ์มันยื่นคำขาดให้ป๊าแกเลือกระหว่างพวกมันกับเรา ลื้อก็เห็นว่าป๊าลื้อเลือกใคร พวกมันเกลียดม๊า”
“พวกเฮียก็เกลียดผมเหมือนกัน”
“แต่รามมีสายเลือดของป๊า ยังไงก็เป็นลูก เป็นน้อง ป๊าแกถือนักเรื่องสามัคคี พี่น้อง กตัญญู ถ้าแค่ลูกคนเดียว พวกนั้นจะไม่กล้า เป็นโอกาสที่เราจะแก้แค้นพวกมัน ทำเพื่อม๊านะราม” ลินดาบีบน้ำตา
“สิบปีที่ม๊าต้องทุกข์ทรมาน นับจากวันนี้ไป พวกมันต้องไม่ได้เป็นสุขอีก”
ลินดากอดรามอย่างพอใจ
“ม๊าไปก่อนนะ”
“ม๊าจะไปไหน...ผมจะไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอก ม๊ามีธุระ”
“แล้วทำไมไม่ให้ผมไปส่ง...หรือว่าม๊า...”
ลินดาปรามเต็มที่
“ถ้าป๊าแกรู้ เราจะไม่ได้อะไรเลย”
“ผมไม่บอกป๊าหรอก อย่าให้เด็กหลอกนะม๊า”
“อายุมากกว่าม๊า”
รามยิ้ม
“ขอให้เขาดีกับม๊ามาก ๆ ก็แล้วกัน”
ลินดาแปลกใจที่ยอมง่าย ๆ
“รามไม่โกรธม๊าเหรอ”
“ไม่หรอกครับ ก็ผมบอกแล้วว่าผมรักม๊า ม๊าเจ็บเพราะป๊ามามากแล้ว ถ้าจะมีคนทำให้ม๊ามีความสุข ผมก็ไม่ขวาง”
“ราม...”
ลินดาเข้ากอด รามกอดตอบด้วยความรัก
“รามเห็นไหมว่าราพณ์มันหวงคุณหญิงมาก”
รามยิ้มมองลินดาอย่างเข้าใจว่าต้องการอะไร
ในบ้านชาญชัย...รังรองวางกาแฟให้กับชาญชัย เธอมองเขาอย่างหวั่นๆ กับอารมณ์ รังรองตัดสินใจถาม
“จะไปออฟฟิศพร้อมกันเลยไหมคะ”
ชาญชัยเงยหน้ามอง รังรองเกร็งรับกลัวโดนอาละวาดแต่เขากลับยิ้ม
“ผมจะไปที่โครงการก่อน ดูว่าจะเพิ่มยอดจองยังไงได้บ้าง รองไปก่อนเถอะนะ”
รังรองมองงงๆ
“เฮียไม่โกรธเหรอคะที่รองช่วยเฮียไม่ได้”
ชาญชัยจับมือรังรอง
“ผมมาคิด ๆ ดู ถ้าคุณช่วยได้คุณคงไม่รีรออยู่แล้วจริงไหมแล้วถึงคุณจะคุย ป๊ากับราพณ์ก็คงไม่ยอม ผมจะลองหาทางเองบริหารให้เป็น ดีไหม”
“คุณคิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอคะ” รังรองไม่อยากจะเชื่อ
“ผมขอโทษที่หงุดหงิดกับคุณมากไปหน่อย เที่ยงนี้ผมจะไปทานข้าวด้วยนะ”
รังรองยิ้ม
“ค่ะ ถ้างั้นรองไปก่อนนะคะ”
“จ๊ะ” ชาญชัยหอมแก้มรังรอง “เจอกันตอนเที่ยงนะ”
รังรองยิ้มออกไป ชาญชัยมองตามจากยิ้ม ๆ เป็นยิ้มร้าย ชนพที่หลบฟังอยู่ เดินออกมา
“แกมีวิธีหาเงินได้แล้วใช่ไหม”
“ครับ...แต่พ่อต้องช่วยผมหาเอกสารนิดหน่อย”
ชนพมองลูกชายว่าจะให้ช่วยอะไร ชาญชัยยิ้มมีแผน
ประสิทธิ์กับลินดาอยู่ในห้องพักของโรงแรม ประสิทธิ์หยิบแก้วเครื่องดื่มขึ้นมายื่นไปตรงหน้า ลินดารับแก้วเครื่องดื่มมา
“ลูกชายคุณกลับเข้าไปอยู่ที่บ้านเรียวแล้วจะช่วยอะไรได้”
“พวกมันจะไม่มีวันสงบสุขแน่ ส่วนเรื่องที่คุณอยากให้ราพณ์หย่ากับคุณหญิง ฉันจะช่วยเต็มที่ แลกกับ...”
“ทำให้ลูกชายของคุณครองทุกอย่างแทนไอ้ราพณ์”
“ตามนั้น”
ประสิทธิ์หยิบแก้วของตัวเองยื่นไปตรงหน้าลินดา
“ยินดีสำหรับการร่วมงานของเราในครั้งนี้”
ลินดายังลีลาไม่ยอมชน
“ทำไมล่ะครับ...”
ลินดายิ้ม
“ฉันไม่ชอบงานเคร่งเครียดค่ะ”
ประสิทธิ์ยิ้มเข้าใจขยับเข้ามาใกล้
“ผมเคยชินที่จะจริงจังซะด้วยสิ...คงต้องให้คุณสอนผมเอ็นเตอร์เทนบ้าง”
“งั้นเราคงเข้าร่วมงานกันได้ดี”
ลินดาเอาแก้วชน ประสิทธิ์ยิ้มมองรู้ว่าผู้หญิงที่แห้งแล้งมานานอย่างลินดาต้องการอะไรและต้องคุมด้วยอะไร
สิริโสภาเดินออกมาจากในออฟฟิศพร้อมกับซองเอกสาร กำลังจะออกไปแต่ชะงักที่เห็นรถของราพณ์กำลังแล่นเข้ามา เธอรีบหามุมหลบไม่ให้เขาเห็น ราพณ์ขับรถเข้ามาจอดที่หน้าออฟฟิศลงจากรถมาเปิดประตูให้รสิกาลงมา
“ตอนนี้เป็นเวลาพักไม่ใช่เหรอครับ ผมหิว...”
“แต่ฉันห่วงงานค่ะ”
รสิกาจะเลี่ยงเข้าออฟฟิศ แต่ราพณ์จับมือยื้อไว้ไม่ให้เข้าไป
“คุณหญิงครับ”
“คะ...”
“คืนนี้ ผมขอคำตอบนะครับ”
รสิกาอึกอักขัดเขินแต่พยายามจะนิ่งที่สุด
“เจอกันที่บ้านนะครับ”
สิริโสภามองสายตาราพณ์ที่แสดงถึงความรักที่มีต่อรสิกาด้วยความแค้น ราพณ์เดินขึ้นรถขับออกไป รสิกามองตามยังอึ้งๆ
“คุณหญิง...”
รสิกามองไปตามเสียง รามเดินเข้ามา ราพณ์อยู่ในรถมองกระจกส่องหลังเห็นรามกำลังเข้ามาหารสิกา เธออึ้งๆเมื่อเห็นราม สิริโสภามองรามอย่างจำได้สนใจที่รามรู้จักกับรสิกา
“คุณราม...มาธุระแถวนี้เหรอคะ”
“เปล่าครับ ผมมาหาคุณหญิง”
รสิกาอึ้งๆ
“มีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ”
“ตั้งแต่คุณหญิงแต่งงานกับเฮีย เรายังไม่เคยได้คุยกันตัวต่อตัวเลยนะครับ ในฐานะน้องสามี ผมคิดว่าเราควรจะทำความคุ้นเคยกันมากขึ้น จะได้สนิทสนมกัน”
รสิกาถือตัว
“ฉันชอบมีระยะห่างน่ะค่ะ ใกล้มากมันอึดอัด”
“คุณหญิงคงโกรธที่ผมปฏิเสธการแต่งงานกับคุณหญิงใช่ไหมครับ ถึงได้ฝืนทำเย็นชากับผมทั้งที่” รามมองอย่างมั่นใจ “คุณหญิงชอบผมมากกว่าเฮียราพณ์”
“คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่...”
รสิกายังพูดไม่จบ รามแทรกทันที
“แข็งนอกอ่อนในอย่างคุณหญิง ผมเจอมาเยอะแล้ว ทำเย็นชาเรียกร้องความสนใจ ขอโทษนะครับ ที่ผมไม่ชอบการถูกบังคับ แต่...ถ้าผมได้เจอคุณหญิงก่อน” รามมองรสิกาด้วยสายตาอยากได้อยากแย่งชิง ติดหื่นนิด ๆ “ผมจะทำให้คุณหญิงรู้ว่าความสุขจริงๆ มันเป็นยังไง”
รสิกาอึ้ง สิริโสภามองรามอย่างสนใจ รสิกาชักระแวง อยากเลี่ยงออกไป
“ถ้าคุณหมดธุระแล้วฉันขอตัวนะคะ”
รสิกาจะเข้าไป แต่รามคว้ามือไว้ รสิกาสะบัดไม่หลุด เธอโมโหตบเขาผัวะ รามตาวาวพอใจชอบเอาชนะ“ชอบความรุนแรงใช่ไหม”
กอบกู้กับระรินออกมาจากห้อง ศิริพรตามออกมาด้วยความร้อนใจ
“ที่หน้าออฟฟิศน่ะค่ะ”
ระรินมองไปเห็นรามกำลังยื้อจับมือรสิกาอยู่
“เฮียราม”
ระรินรีบออกไป กอบกู้ตาม ศิริพรมองตาม พวกพนักงานในออฟฟิศต่างรีบเข้ามาหาศิริพรมองเหตุการณ์อย่างสนใจ
รสิกาชักกลัวจะไปแต่รามยกมือกันไว้ รสิกาชะงักจะเบี่ยงหลบไปอีกด้าน รามยกมืออีกข้างมากั้นไว้อีก รสิกาถูกบังคับให้มองหน้าเขา เธอพูดใส่เสียงแข็ง
“ถอยไป”
“คุณหญิงนี่สวยจริงๆ สวยจนผมอยากจะลอง...”
รามจะก้มลงไปหารสิกา ราพณ์เข้ามากระชากตัวรามแล้วต่อย ผัวะ ระริน กอบกู้ ศิริพรออกมาต่างชะงักที่เห็น สิริโสภามองอย่างตกใจ ราพณ์เลือดขึ้นหน้าตามเข้าไปต่อยรามผัวะ ๆ รามพยายามสู้แต่ราพณ์ตอนเดือดเป็นต่อกว่าเยอะมาก รสิกาห้าม
“คุณราพณ์ พอแล้วค่ะ”
รสิกาเข้าไปจับแขนราพณ์ไว้พยายามห้าม เธอตะโกนใส่เขา
“คุณราพณ์”
ราพณ์ชะงักได้สติ รสิกาดึงราพณ์ให้ออกมา ระรินสะใจ
“เฮียรามมันกล้าล่วงเกินคุณหญิง โดนแค่นี้มันยังน้อยไป”
ราพณ์ตวาดราม
“ไปให้พ้นหน้าฉัน”
รามมองราพณ์อย่างกวนประสาท
“หวงจริงๆ” รามมองอย่างดูถูก “ผมไม่น่ารีบเซ้งต่อคุณหญิงให้เฮียเลย”
ราพณ์โกรธ
“ราม”
รามไม่หยุด
“น่าจะได้ชิมก่อนว่าชอบไหม”
ราพณ์กระชากคอเสื้อ
“ไอ้ราม” ราพณ์ต่อยซ้ำเข้าไปอีกจนรามคว่ำ แล้วชี้หน้า “ขอโทษคุณหญิงเดี๋ยวนี้”
รามมองกวนประสาท ราพณ์พยายามข่มความโกรธ
“แกต้องให้เกียรติเขาเหมือนฉัน”
“ทำไมมึงสั่งแล้วกูต้องทำวะ”
ราพณ์ข่มความโกรธ
“เพราะแกเป็นน้องฉัน”
ระรินเห็นรามตะคอกราพณ์ก็โกรธมาก
“ไม่ต้องไปนับญาติกับมัน มันกับม๊ามันทำลายครอบครัวเรา ไอ้กาฝาก”
“ระริน” ราพณ์ปราม
“รินไม่มีพี่ชายเลว ๆ อย่างมัน” ระรินตะโกนลั่น
“กูก็ไม่มีน้องอย่างมึง” รามขึ้นเลย
รามเงื้อมือจะตบด้วยความโกรธ ราพณ์เข้าผลัก
“อย่าทำน้อง”
รามเซแล้วเสียหลักหงายล้มลงไปกับพื้น ราพณ์ตกใจไม่ได้ตั้งใจ รามอับอายกับสภาพตัวเองยิ่งเห็นพวกออฟฟิศรสิกามองยิ่งโกรธ ระรินด่าต่อ
“พี่ชายเฮงซวยอย่างแก ไม่มียังดีกว่า”
ราพณ์มองหน้ารามเห็นน้องโกรธจนน้ำตาคลอ รามโกรธแค้นน้อยใจที่พี่น้องไม่เคยยอมรับแต่กดความรู้สึกไว้ตลอด แล้วแสดงออกด้วยการประชดทั้งคำพูดและการกระทำ เขาลุกขึ้นมาโวยกับราพณ์
“มึงไม่เคยเห็นกูเป็นน้องอยู่แล้ว ไม่ต้องมานับพี่นับน้องกับกู กูอยากทำอะไรกูก็จะทำ”
รามมองราพณ์มองระรินทั้งรักทั้งเกลียด รสิกาเห็นว่ารามน้ำตาคลอแต่พยายามกระพริบตาไล่น้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา กอบกู้เห็นท่าไม่ดี
“คุณพร พาคุณรินเข้าไปข้างในก่อนนะ”
ระรินมองกอบกู้ เห็นเขามองอย่างขอร้อง เธอยอมเดินเข้าไปในออฟฟิศ กอบกู้หันมาหารสิกา
“คุณหญิงครับ...บ่ายนี้ผมรบกวนคุณหญิงคุยเรื่องคอนเซ็ปท์โรงแรมกับ คุณราพณ์แทนผมด้วยนะครับ”
รสิกาเข้าใจว่ากอบกู้ให้กันราพณ์ออกไป
“ได้ค่ะ”
รสิกาจับมือราพณ์ ส่งสายตาว่าไปเถอะ
“ครับ...”
รามมองราพณ์อย่างท้าทาย ราพณ์มองรามด้วยความรู้สึกผิดอยู่ลึก ๆ แต่ปมในอดีตและท่าทีของรามทำให้ต้องทะเลาะกันอยู่เรื่อยไป ตัวราพณ์เองก็เสียใจทั้งที่รักน้องเหมือนกัน ราพณ์กับรสิกาออกไป รามเห็นทุกคนมองมาก็ตวาด
“มองอะไร เดี๋ยวกูต่อยหน้าแหก”
กอบกู้นิ่งไม่ตอบโต้ไม่กลัว จัดการเคลียร์อย่างมีสติมาก
“ไปทำงานได้แล้ว”
พนักงานคนอื่นต่างเดินแตกแถวแยกย้ายกันไป รามมองกอบกู้แล้วเดินออกไปอย่างท่าทีไม่ยี่หระกับอะไรทั้งสิ้น สิริโสภามองตามรามไปอย่างใช้ความคิด
รามเดินไปนั่งพิงตรงมุมบันไดที่ปลอดคน เขาถีบกระถางต้นไม้ระบายความหงุดหงิด
“โธ่เว้ย”
ขณะเดียวกันนั้นมีมือยื่นผ้าเช็ดหน้ามาตรงหน้า รามมองเจ้าของผ้าเช็ดหน้าเห็นเป็นสิริโสภาที่ยืนยิ้มอยู่
“คุณ...”
สิริโสภามองผ้าเช็ดหน้าในมือ
“ฉันคิดว่าคุณอาจต้องการมัน”
“ผม...”
สิริโสภาชี้ตรงมุมปาก รามแตะที่แผลมุมปาก
“โอ้ย”
“อย่าใช้มือสิคะ มันไม่สะอาด อย่างนี้ดีกว่านะคะ”
สิริโสภาจับผ้าเช็ดหน้ากดลงที่แผลมุมปากของเขา รามมองอึ้ง สิริโสภาขยับเข้ามองแผลใกล้ๆ
“ซับเลือดหน่อยนะคะ โดนไปเต็ม ๆ ขนาดนั้น”
“ทำไมคุณถึง...”
“ฉันทำงานอยู่บริษัทเดียวกับคุณหญิงรสิกาค่ะ”
“งั้นคุณก็รู้แล้วสิว่าผมนามสกุลอะไร” รามมองแบบมั่นใจมาก
“ฉันตั้งใจจะมาขอโทษที่เสียมารยาทกับคุณ แต่เพราะคุณเป็นญาติของ คุณหญิงไม่ใช่เพราะนามสกุลของคุณ...ขอตัวก่อนนะคะ”
รามขยับไปขวาง
อ่านละคร สามี ตอน 8/6 วันที่ 12 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ