อ่านละคร สามี ตอน 9/2 วันที่ 13 ธ.ค. 56

อ่านละคร สามี ตอน 9/2 วันที่ 13 ธ.ค. 56

“ผมหงุดหงิดกับเรื่องพี่ชายผมมากไปหน่อย เราทำความรู้จักกันใหม่ได้ไหมครับ”
สิริโสภาแอบยิ้มพอใจที่เริ่มต้นรามก็อ่อนข้อให้แผนจะราบรื่นแน่นอน
“ได้สิค่ะ ถ้าคุณไม่รังเกียจ”
“ดึกแล้ว คุณยังไม่กลับบ้านเหรอครับ ผมเห็นคนอื่นกลับกันหมดแล้ว”
“คุณทราบได้ยังไงคะว่าคนอื่นๆ กลับกันหมดแล้ว”
รามยิ้มเจ้าชู้เต็มที่

“เพราะผมคอยคุณอยู่ไงครับ”
สิริโสภาทำเป็นหลบตาเขินแต่แอบยิ้มพอใจ รามคิดว่าเป็นเพราะเสน่ห์ตัวเองก็คิดรุกต่อทันที
“ครับคุณสิ แล้วถ้าคุณสิจะให้เกียรติผม ให้ผมรู้จักคุณมากขึ้น จะได้ไหมครับ”

“แต่ตอนนี้ค่ำมากแล้ว ฉัน...”
“ผม...ราม ลิ้มวัฒนาถาวรกุล นามสกุลของผมกับฐานะที่เป็นน้องสามีของคุณหญิงพอจะรับประกันความปลอดภัยได้ไหมครับ”
สิริโสภาทำลังเลมาก
“ตกลงค่ะ...ฉันขอไปเก็บของก่อนนะคะ”
รามยิ้มพอใจคิดว่าไม่พ้นมือแน่ สิริโสภาหันกลับมายิ้มร้าย

รสิกาเดินออกมาจากห้องน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนเรียบร้อย เธอชะงักที่เห็นราพณ์นั่งอ่านหนังสืออยู่ ราพณ์เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ รสิกามองราพณ์นิ่ง นึกถึงคำพูดของรัตนาวลี
“กับบางคนเราต้องถามตัวเองว่าเรารู้สึกกับเขายังไง ความรู้สึกจริงๆ ที่ไม่เอาคนอื่นมาตัดสิน ถ้าเกลียดคนนึง แต่ไปลงกับอีกคนนึง มันยุติธรรมไหม”
ราพณ์เห็นรสิกายืนนิ่งก็ถาม
“คุณหญิง เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
รสิการู้สึกตัว
“เปล่า...”
รสิกาเดินไปที่เตียง ขยับขึ้นไปกราบหมอนแล้วล้มตัวนอนหันหลังให้ราพณ์
“นอนแล้วเหรอครับคุณหญิง”
รสิกานอนลืมตาแต่นิ่งไม่ตอบ ราพณ์มองไม่คิดจะต้อน แต่เดินขึ้นบนเตียงขยับลงนอน สองคนนอนเงียบไปชั่วขณะ ต่างคนต่างไม่ได้หลับตา ราพณ์มองรสิกาแล้วนอนตะแคงมองด้านหลังของเธอ
“ขอบคุณนะครับคุณหญิง”
รสิกางงแต่ไม่ตอบ
“ผู้ชายอย่างผมไม่ละเอียดพอที่จะคุยกับพี่น้องผู้หญิงให้เข้าใจ เรื่องในบ้านผมคงต้องฝากคุณหญิงด้วยนะครับ”
รสิกายังนอนนิ่ง
“ฝันดีนะครับ...”
ราพณ์ขยับผ้าห่มห่มให้เบาๆ รสิกาจับผ้าห่มกระชับตัวมากขึ้น ราพณ์มองยิ้มๆ แล้วดับไฟ รสิกายิ้มนิด ๆ เธอนึกถึงคำพูดของแม่
“รักใครก็พูดออกมามันดีไหมลูก”
รสิการู้สึกลังเล เอนเอียงไปทางคำที่รัตนาวลีบอกมากขึ้น

เช้าวันใหม่...รุ้งรายถือแก้วกาแฟเข้ามาในห้องทำงาน เห็นราพณ์ยืนมองออกไปนอกหน้าต่างยิ้มๆ
“กาแฟร้อน ๆ ไหมเฮีย” เธอส่งแก้วกาแฟให้พี่ชาย
“เรื่องเฮียชาญคืบหน้าแค่ไหนแล้ว”
“ตอนนี้มีลูกค้าทำเรื่องจองมาแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วค่ะ เห็นว่าโหมโฆษณาน่าดู ตอนนี้กำลังเริ่มขึ้นโครงสร้างใหม่”
“เฮียชาญก็แก้ไขได้ดีนะ อีกไม่นานคงเต็มทั้งโครงการ ส่งคนไปเช็คให้บ่อยขึ้น อย่าให้มันซ้ำรอยอีก”
“ค่ะ ว่าแต่...ทำไมวันนี้มาเร็ว เวลานี้มันต้องทานอาหารเช้ากับภรรยา ก่อนไม่ใช่เหรอเฮีย”
“วันนี้วันสำคัญ เขาคงอยากอยู่กันตามลำพังแม่ลูก”
รุ้งรายแปลกใจ
“วันอะไรเหรอเฮีย”

รสิกากับรัตนาวลีไปที่วัด ทั้งสองถวายสังฆทาน พระสวดรับสังฆทาน รสิกากับรัตนาวลีกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศล จากนั้นไปเทน้ำที่กรวดลงที่ข้างต้นไม้ใหญ่ในวัด แล้วไปร่วมกันปล่อยปลา และไถ่ชีวิตโค กระบือ รสิกาหันมาหารัตนาวลี
“พ่อจะรับรู้ใช่ไหมคะแม่ ว่าเราอวยพรให้ท่าน”
“ความคิดถึง ความรักของเราจะต้องส่งถึงท่านพ่อแน่นอน”
รสิกายิ้มกว้างมองแม่ รัตนาวลีมองแปลกใจ
“ยิ้มกว้างขนาดนี้ ดีใจที่ได้ทำบุญให้ท่านพ่อใช่ไหม”
รสิกาส่ายหน้า
“อ้ายดีใจที่หม่อมแม่ยังจำวันเกิดของท่านพ่อได้ อ้ายกลัวว่าหม่อมแม่จะลืมท่านพ่อแล้ว”
“แม่ไม่มีวันลืมคนที่แม่รักหรอกจ๊ะ”
รสิกากอดแม่ราวกับเป็นเด็กตัวน้อย
“แล้วเจ้าสัวล่ะคะ”
“เจ้าสัวเป็นคนดีที่แม่ต้องตอบแทน”
“ตอบแทน เรื่องอะไรคะ”
“สักวันลูกจะได้รู้แน่” รัตนาวลีลูบหัวลูกสาว “อ้ายจำไว้นะว่า คนที่แม่รักที่สุดบนโลกนี้มีแค่ท่านพ่อกับลูกเท่านั้น”
“หม่อมแม่พูดจริงเหรอคะ”
รัตนาวลีพยักหน้า รสิกากอดกับรัตนาวลีด้วยความรัก สองแม่ลูกจูงมือกันไปตามทางด้วยความรักความอบอุ่น

รสิกามาที่ออฟฟิศ เข้ามาในห้องทำงาน พบระรินอยู่ในห้อง
“เป็นยังไงบ้างคะคุณริน”
“บอสให้รินเป็นคนเตรียมงานพรีเซ้นต์ของเฮียราพณ์ค่ะ” ระรินกังวล
รสิการับรู้ได้
“กังวลเหรอคะ”
“ก็บอสเล่นดักคอว่า...” ระรินหน้าหงอย “ทำงานให้สมบูรณ์ที่สุดตามความสามารถ กลัวเวลางานออกมา แล้วรินกลายเป็นคนไร้ความสามารถ ทำคุณหญิงลำบาก ต้องขายหน้ากับเฮียราพณ์ เฮียพัฒน์
คงเป็นปมชีวิตในการทำงานของรินไปจนตาย”
รสิกายิ้ม
“ขายหน้าไปจนตายกับไม่มีโอกาสให้แสดงฝีมือจนตาย คุณรินอยากได้แบบไหนล่ะคะ พี่จะจัดให้”
“ขอลองขายหน้าไปจนตายดีกว่าค่ะ อันหลังนี่แนวดักดาน ชีวิตน่าจะไม่ฟิน รินไม่ลองดีกว่า”
เสียงมือถือของรสิกาดังขึ้น เธอมองแล้วกดรับ
“สวัสดีค่ะ...ป้านวลเหรอคะ...” รสิกาฟังแล้วตกใจ “อ้ายจะไปที่วังเดี๋ยวนี้ค่ะ” รสิกาวางสายหันมาบอกระริน “คุณริน อ้ายออกไปธุระนะคะ ถ้ามีงานด่วนติดต่อได้ตลอดนะคะ”
“ค่ะ”

รสิกาออกไปทันที ระรินมองตามไปสงสัยว่ามีอะไร
รสิการีบเข้ามาห้องรับแขกวังประกาศเกียรติ ชะงักที่เห็นประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องยืนอยู่หน้ารูปของท่านชายชัยประกาศในห้องรับแขก มีป้านวล ป้านาง และคนรับใช้คนอื่น ๆ ที่คอยยืนดูคุมเชิงทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น ป้านวล ป้านางกับคนรับใช้คนอื่นๆ เห็นรสิกามาก็รีบเข้าไปหา

“คุณประสิทธิ์บอกว่าจะมาไหว้อัฐิท่านชายค่ะ” ป้านวลบอก
ป้านางเสริม
“ป้าไม่กล้าให้เข้าไป คุณประสิทธิ์เลยให้ตามคุณหญิงมาค่ะ”
“ดีแล้วค่ะ...สวัสดีค่ะคุณลุง”
ประสิทธิ์หันมา รสิกาไหว้ตามมารยาท สุรีย์ส่องยิ้มกวนประสาท
“อ้ายไม่คิดว่าคุณจะกล้ามาที่นี่อีก...ตั้งแต่วันที่คุณรับเงินทั้งหมดไปแล้ว”
“วันนี้เป็นวันสำคัญของชายประกาศ ลุงกับสุอยากมาเยี่ยมสักหน่อยยังไงลุงก็เป็นพี่ แม้จะไม่ใช่สายเลือดเดียวกันแต่ก็มีความผูกพัน หลานอ้ายคงไม่ขัดข้องใช่ไหม”
“เชิญค่ะ...”
รสิกาเดินนำไป ประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องมองหน้ากันยิ้มร้ายแล้วเดินตามไป

ในห้องวางอัฐิท่านชาย ประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องจุดธูป รสิกาเอาธูปมาปัก ประสิทธิ์ลุกขึ้น
“ชายประกาศ หลานอ้ายดูแลวังนี้เป็นอย่างดีแม้จะเป็นเงินที่ได้มาจากศัตรู”
สุรีย์ส่องเสริม
“ตอนนี้ภรรยาและลูกสาวของท่านอากลายเป็นคนของเจ้าสัวเรียวไปหมดแล้ว ไม่มีสายเลือดของท่านอาที่ยังเป็นประกาศเกียรติสักคน”
รสิกาที่ยืนอยู่ด้านหลังสะเทือนใจมองรูปภาพของชัยประกาศ รู้สึกเหมือนสายตาที่ตัดพ้อของชัยประกาศ ประสิทธิ์พูดต่อ
“พี่เห็นใจนะที่สุดท้ายแกก็ต้องพ่ายแพ้ เพราะภรรยาและลูกทำตัวไร้เกียรติ กราบกรานศัตรู” ประสิทธิ์หันมาทางรสิกา “ทำลายศักดิ์ศรีของประกาศเกียรติ”
“อ้ายไม่เคยทำลายประกาศเกียรติ” รสิกาเถียง
“สุขสบายในกองเงินใต้ปีกของนายเรียว เงินของนายเรียวมันคงซื้อความเย่อหยิ่งและศักดิ์ศรีของหม่อมราชวงศ์รสิกา ประกาศเกียรติไปหมดแล้ว”
“อ้ายไม่...”
สุรีย์ส่อง ตวาด
“อย่ามาแก้ตัว ฉันเห็นเธอกับนายราพณ์หวานใส่กัน”
“ภาพของหลานอ้ายกับหม่อมวลีที่มีความสุขอยู่ภายในครอบครัวที่หลานอ้ายพูดนักหนาว่าเป็นศัตรู มันฟ้องว่าหลานอ้ายลืมความเจ็บปวดของ ชายประกาศไปจนหมดสิ้นแล้ว”
สุรีย์ส่องเสริม
“ลืมพ่อ ลืมเกียรติ เธอก็เป็นได้แค่คุณหญิงอกตัญญู”
รสิกายืนอึ้ง ประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องมองอาการสิกาอย่างพอใจ
“ขอบคุณที่ให้ลุงได้ระลึกถึงชายประกาศ ลุงคงรบกวนหลานอ้ายแค่นี้”
ประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องเดินออกไปทิ้งรสิกาที่ยังยืนอึ้งมองรูปชัยประกาศเพียงลำพัง

ค่ำนั้น รสิกาเข้ามาในคฤหาสน์เจ้าสัวเรียว ได้ยินเสียงเฮฮาดังมาจากด้านในห้องนั่งเล่น แหววรีบออกมารับ
“คุณหญิง คุณราพณ์ให้มาเชิญค่ะ”
รสิกาแปลกใจ
“มีงานอะไรกันเหรอคะพี่แหวว”
แหววเดินนำ รสิกาเดินตาม ทันทีที่ก้าวเข้าไปด้านใน อาม่ากับแม่นมกำลังถือไมค์ร้องเพลงกันสนุกสนาน เจ้าสัวเรียวกับรัตนาวลีนั่งปรบมือ รุ้งราย ระริน ราพณ์เป็นกำลังใจช่วยปรบมืออยู่ข้างๆ ระรินหันไปหารสิกา
“คุณหญิงมาทันคุณลิ้ม ท้อ ฉั่งอินคอนเสิร์ตพอดีเลยค่ะ”
“ป๊าสั่งติดตั้งคาราโอเกะให้อาม่าน่ะค่ะ เลยฉลองกันหน่อย” รุ้งรายยิ้มแย้มบอก
อาม่าหันไปบอกเจ้าสัวเรียว
“อาเรียวกับรัตนาวลีลื้อร้องเพลงคู่กันสิ”
รัตนาวลีรีบบอก
“อย่าเลยค่ะม๊า วลีร้องไม่เก่ง อายเด็ก ๆ”
“ป๊าบอกว่าเมื่อก่อน หม่อมเคยประกวดร้องเพลง” ราพณ์บอก
“มันนานมากแล้วค่ะ”
“อั๊วอยากฟังนี่ หม่อมวลีร้องให้หม่าม๊าฟังหน่อยนะ” อาม่าขอร้อง
รัตนาวลีเจอคะยั้นคะยอมากก็จำต้องรับไมค์มา รสิกามองภาพเจ้าสัวเรียวกับรัตนาวลีร้องเพลง เห็นทุกคนยิ้มแย้มสนุกสนาน แม่นมปรบมือ แหววแด๊นซ์เบาๆ เป็นสีสัน รสิกายืนอึ้งเสียงประสิทธิ์ดังก้องในหัว
“ภาพของหลานอ้ายกับหม่อมวลีที่มีความสุขอยู่ภายในครอบครัวที่หลานอ้ายพูดนักหนาว่าเป็นศัตรู มันฟ้องว่าหลานอ้ายลืมความเจ็บปวดของชายประกาศไปจนหมดสิ้นแล้ว”
ทุกคนปรบมือให้เจ้าสัวเรียวกับรัตนาวลี ระรินพูดขึ้น
“คุณหญิงกับเฮียราพณ์ คู่ต่อไป”
ราพณ์ยิ้มรับไมค์มา ระรินเอาไมค์ให้รสิกา เธอมองไมค์ในมือ มองทุกคน นึกถึงคำพูดของสุรีย์ส่องที่ทิ่มแทงใจ
“ลืมพ่อ ลืมเกียรติ เธอก็เป็นได้แค่คุณหญิงอกตัญญู”
รสิกาลุกขึ้น
“ไม่”
ทุกคนชะงักมองรสิกา รัตนาวลีแปลกใจ
“อ้าย...เป็นอะไรหรือเปล่าลูก”
รสิการู้ตัวก็เสเปลี่ยนเรื่อง
“อ้ายไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ อ้ายขอไปพักก่อนนะคะ”
รสิกาไม่รอคำตอบเลี่ยงออกไปเลย รัตนาวลีตกใจ
“อ้าย...”
“ผมไปดูคุณหญิงเองครับ”
ราพณ์ตามไป ทุกคนมองตามไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

รสิกาเข้ามาในห้อง เธอสับสนไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ราพณ์ตามเข้ามา
“คุณหญิง ไม่สบายหรือเปล่าครับ”
รสิกานิ่งไม่ตอบ ราพณ์จับตัวเธอให้หันมา แล้วแตะที่หน้าผาก
“ไม่มีไข้ ปวดหัวหรือเปล่าครับ”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร”
“คุณหญิง...ผมเป็นห่วงคุณนะ ถ้าคุณมีเรื่องไม่สบายใจ ผมพร้อมที่จะช่วยคุณ”
“อย่าดีกับฉันอีกเลย”
“ผมทนเห็นคนที่ผมรักเป็นทุกข์ไม่ได้หรอกครับ”
“คุณแน่ใจเหรอว่าคุณรักฉัน คุณรู้จักเหรอว่าความรักมันเป็นยังไง”
“ผมไม่รู้หรอกว่าความรักหน้าตามันเป็นยังไง ผมรู้แต่ว่าผมอยากจะมีคุณอยู่เคียงข้าง อยากปกป้องคุณจากเรื่องร้าย ๆ ผมเห็นภาพเรายิ้มให้กัน จูงมือกันไปจนแก่จนเฒ่า ผมเรียกความรู้สึกนี้ว่าความรัก”
รสิกามองอย่างใจเต้น เธอรู้สึกสับสน ราพณ์มองรสิกาอย่างยืนยันความรู้สึก
“ผมรักคุณ...รักมาตลอด”
รสิกาอึ้งเหมือนโดนสะกด ราพณ์ค่อยขยับเข้าหาช้าๆ รสิกาไม่ขยับหนี ราพณ์ขยับเข้าใกล้จนเกือบจะจูบกับรสิกา ยิ่งราพณ์เข้ามาใกล้ ภาพของประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องที่ตอกย้ำแว่บเข้ามาอีก
“อย่ามาแก้ตัว ฉันเห็นเธอกับนายราพณ์หวานใส่กัน ลืมพ่อ ลืมเกียรติ เธอก็เป็นได้แค่คุณหญิงอกตัญญู”
รสิกายกมือยันอกของเขาไว้
“ไม่ ฉันทำไม่ได้”
ราพณ์ตกใจที่เห็นรสิกาโวยวายขึ้นมา เธอผลักเขาออก ราพณ์อึ้งที่เห็นรสิการ้องไห้
“ฉันรักคุณไม่ได้...รักไม่ได้” รสิกาสับสน
ราพณ์ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ รสิกาก็วิ่งออกนอกห้องไป
“คุณหญิง”

ราพณ์รีบวิ่งตามไป
อาม่า เจ้าสัวเรียว รัตนาวลี รุ้งราย ระรินต่างมารวมตัวสีหน้าไม่ค่อยสบายใจนัก อาม่ากังวล

“ทำไมอาคุณหญิงกับอาราพณ์หายเงียบไป มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
“ฉันขึ้นไปดูอ้ายนะคะ”
รัตนาวลีลุกจะไปแต่ ชะงักที่ได้ยินเสียงคนวิ่งจากชั้นบน พร้อมกับเสียงราพณ์ดังมา
“คุณหญิง”
รัตนาวลี แม่นม แหววรีบไปดู เห็นรสิกาวิ่งออกไปด้านนอก ราพณ์วิ่งตามไป ทุกคนตามไป

รสิกาวิ่งมาขึ้นรถตัวเองแล้วขับรถออกไป ราพณ์พยายามจะเรียกให้หยุดแต่เธอไม่ลดความเร็ว
“คุณหญิงครับ คุณหญิง”
ราพณ์จะวิ่งขึ้นรถตัวเอง เจ้าสัวเรียวเรียกไว้
“ราพณ์ อย่าเพิ่งไป”
ราพณ์ชะงัก
“มีเรื่องอะไรกัน”
“คุณหญิงบอกว่ารักผมไม่ได้”
เจ้าสัวเรียวกับรัตนาวลีอึ้งไปทั้งคู่ รุ้งราย ระริน อาม่า มองว่าหมายถึงเรื่องอะไร
“ป๊าครับบอกผมได้ไหมครับ ว่าระหว่างป๊า หม่อม กับท่านชายชัยประกาศ มีความแค้นอะไรกัน”
รัตนาวลีครุ่นคิดตัดสินใจ
“ถึงเวลาที่คุณราพณ์ควรจะรู้แล้วค่ะ”
เจ้าสัวเรียวมอง รัตนาวลีพยักหน้าอย่างมั่นใจ เจ้าสัวเรียวมองราพณ์ว่าคงถึงเวลาแล้วจริงๆ
วังประกาศเกียรติยามค่ำคืน...รถรสิกาจอดอยู่หน้าตึก เธอนั่งอยู่ในรถด้วยความสับสนกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น ป้านวล ป้านางยืนอยู่ที่หน้าตึกมองอย่างเป็นห่วง หมวยวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา ป้านวลกับป้านางรีบเข้าไปหา
“อ้ายอยู่ไหนจ๊ะป้าๆ”
“ในรถน่ะค่ะ เรียกให้ลงก็ไม่ยอมลง ไม่รู้เป็นอะไรค่ะ” ป้านวลบอกอย่างกังวลใจ
“เดี๋ยวหมวยจัดการเองค่ะ”
หมวยเข้ามาเคาะกระจกเรียก
“คุณหญิง ไอ้คุณหญิง”
รสิกาสะดุ้ง พอเห็นว่าเป็นหมวย เธอเปิดประตูลงจากรถโผเข้ากอดเพื่อนร้องไห้ระบายทุกอย่าง
“เฮ้ย ๆ ใจเย็นๆ แก...มีเรื่องอะไร”
หมวยเห็นป้านวลกับป้านางมองมารีบโบกมือให้ป้าทั้งสองหลบไปก่อน ป้านวลกับป้านางมอง ๆ กันแล้วพากันหลบออกไป

อ่านละคร สามี ตอน 9/2 วันที่ 13 ธ.ค. 56

ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชา
ละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ