อ่านละคร สามี ตอน 13/4 วันที่ 27 ธ.ค. 56
“เฮียจะพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เชื่อเฮียนะ”“ผม....อาจจะไม่ได้อยู่ดูแลม๊า ม๊าไม่มีใครนอกจากผม ผมเป็นห่วงม๊า....”
รังรองจับมือราม
“เจ้กับพี่น้องทุกคนจะช่วยดูแลคุณลินดาให้เหมือนกับเป็นม๊าของเจ้เอง เจ้สัญญา”
รามลุกขึ้นมองรังรองและพี่น้องทุกคนรู้สึกจุกในอกกับความอาทรที่พี่น้องมอบให้
“เจ้...”
“เจ้ก็ขอโทษที่มองแกไม่ดี ทำให้แกเสียใจ” รุ้งรายบอกอย่างเสียใจ
ระรินเข้ามาหาราม ยกมือไหว้ราม
“เฮีย รินขอโทษ ขอโทษที่พูดจาแย่ๆ กับเฮียมาตลอด ขอโทษที่ทำให้เอียเสียใจ เฮียยกโทษให้รินได้ไหม”
รามมองทุกคน พูดไม่ออกได้แต่พยักหน้า ระรินเข้ากอดราม
“เฮีย..ต่อไปนี้รินจะเป็นน้องที่ดีของเฮีย รินสัญญา”
รามอึ้งๆ แล้วขยับกอดระรินอย่างเปิดใจ ระรินร้องไห้กอดรามแน่น รังรอง รุ้งรายเข้ากอดรามกับระริน
รามผละจากทุกคนหาราพณ์
“ขอบคุณนะเฮีย เฮียคงเหนื่อยกับผมมาก”
“ได้น้องชายกลับมาตั้งหนึ่งคน เหนื่อยกว่านี้เฮียก็ว่ามันคุ้ม”
รามเข้ากอด ราพณ์กอดตอบ เป็นครั้งแรกที่พี่ชายกับน้องชายได้กอดกันอย่างไม่มีกำแพงจริงๆ ทุกคนมองอย่างปลื้มใจ
“ต่อไปนี้จะได้มีความสุขกันซะทีนะ” อาม่ายิ้มอย่างยินดี
“ราม...แกต้องไปหาอาหมอนะ ถ้าเข้ารับการรักษาอย่างถูกต้อง เราจะยื้อเวลาไปได้อีกนาน” รังรองบอก
“แล้วเจ้จะสอนงานให้แกเอง มาเป็นผู้ช่วยเจ้นะรา แกสัญญาว่าจะทำให้ LK มีกำไรเพิ่มขึ้นหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ จำได้ไหม” รุ้งรายเสนอ
รามยิ้มมีความสุขกับการเอาใจใส่ของพี่น้อง ราพณ์ยิ้มปลื้มใจกับบรรยากาศดี ๆ ที่เกิดขึ้น รสิกามองรอยยิ้มราพณ์แล้วคิดถึงคำพูดของแก้ว
‘บอกกับคุณราพณ์สิคะ แล้วคุณหญิงจะได้รู้ว่าความสุขที่สุดของคุณหญิงคืออะไร’
รสิกาแตะมือราพณ์
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณค่ะ”
ราพณ์มองว่าเรื่องอะไร
ราพณ์กับรสิกาเดินออกมาจากห้องกำลังจะขึ้นข้างบน ที่รสิกามีอาการหน้ามืด เซจนราพณ์ต้องรีบเข้ามารับตัวไว้
“คุณหญิง”
ราพณ์รีบอุ้มรสิกาขึ้นชั้นบนทันที
สิริโสภาออกมาจากห้องชะงักที่เห็นราพณ์อุ้มรสิกาเข้าไปในห้อง สิริโสภามองตามอย่างริษยา...ในห้อง ราพณ์วางรสิกาลงบนเตียงอย่างทนุถนอม
“ช่วยหยิบยาดมให้ฉันหน่อยสิคะที่หัวเตียง”
ราพณ์มองที่หัวเตียง เห็นยาดมก็หยิบมาให้ รสิกาดมยาดม
“คุณหญิงเป็นอะไร ปกติผมไม่เคยเห็นคุณหญิงต้องใช้ยาดม”
“ช่วงนี้ฉันหน้ามืดบ่อย ๆ น่ะค่ะ ก็เลยพกติดตัวไว้ เพราะ...”
ราพณ์รู้สึกผิดแทรกด้วยการจับมือรสิกา
“ผมไม่รู้เลยว่าคุณหญิงไม่สบาย ผมขอโทษนะครับ”
“คุณราพณ์คะ....ฉัน...” รสิกาจะบอกเรื่องท้อง
“ผมสัญญานะครับ ว่าผมจะเอาใจใส่คุณหญิงให้มากกว่านี้”
“เรื่องคดีก็ยังไม่เรียบร้อย แล้วยังคุณรามอีก...ฉันเข้าใจค่ะ อย่าคิดมากเลยนะคะ ขอน้ำให้ฉันได้ไหมคะ”
ราพณ์มองเห็นว่าน้ำไม่มี
“เดี๋ยวผมไปเอามาให้นะครับ รอแป๊บเดียวนะ”
รสิกายิ้มอ่อนโยน ราพณ์เดินออกไป รสิกาหลับตาลงวางสองมือบนท้องพักสายตาอย่างอ่อนเพลีย
เสียงคนเดินเข้ามา รสิกายังไม่ลืมตา
“ขอบคุณนะคะ...”
จู่ๆ มีมือมาวางบนมือของรสิกาแล้วบีบแน่นจนรสิกาต้องลืมตา เห็นว่าเป็นสิริโสภาที่เป็นคนบีบมือของรสิกา
“คุณสิ”
รสิกาปัดมือสิริโสภาออกห่าง
“ออกไปจากห้องของฉัน”
สิริโสภาลุกขึ้น สายตารสิกาเห็นมืออีกข้างของสิริโสภาถือมีดปอกผลไม้ขนาดกลาง
“เธอคิดจะทำอะไร”
สิริโสภากระชับมีดในมือ
“ทำทุกอย่างที่พวกแกจะไม่มีความสุข” สิริโสภามองที่ท้องรสิกา “อย่าหวังว่ามันจะได้ลืมตาดูโลก ฉันไม่ยอมแน่”
สายตาของสิริโสภาน่ากลัวมาก ประกาศกร้าวว่าจะมุ่งร้ายกับรสิกาแน่ รสิกามองรู้สึกได้ถึงความโหดร้ายของสิริโสภา
“ฉันจะแจ้งความ”
“เอาสิ อยากให้รามตีกับราพณ์ก็ลองดู”
“ชัยชนะแบบนี้เหรอคะที่คุณอยากได้ ยอมทิ้งชีวิตตัวเองเพื่อความโกรธแค้น”
“มากกว่านี้ฉันก็ยอม”
“คุณจะไม่มีวันชนะ...”
สิริโสภามองอย่างไม่ยอมแพ้ เดินออกไปอย่างเชิดหน้ามาก รสิกามองตามเครียดๆ รสิกามีอาการปวดท้อง พลางคิดคำพูดของหมอ
“คุณแม่ต้องดูแลสุขภาพกาย สุขภาพใจนะคะ เพราะจะมีผลกับเด็ก...”
รสิกาคิดหนักคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อปกป้องลูก
สิริโสภาเข้ามาในห้องตกใจที่เห็นราม สิริโสภาซ่อนมีดไว้ด้านหลัง
“ราม ไม่ไปทำงานเหรอคะ”
“ผมรอคุณ ออกไปด้วยกันนะ”
“ค่ะ”
รามมองสิริโสภานิ่ง สิริโสภาพยายามคิดหาทางว่าจะซ่อนมีดยังไงให้พ้นสายตาราม แต่ยังไม่ทันจะทำอะไร
“ผมไปรอข้างล่างนะ”
“ค่ะ”
รามออกไป สิริโสภาโล่งอกมองมีดในมืออย่างสะใจ
ราพณ์เข้ามาพร้อมกับเหยือกน้ำ ชะงักที่เห็นรสิกานั่งอยู่ที่เตียงสีหน้าดูเครียด
“คุณหญิงดีขึ้นแล้วเหรอครับ”
“ค่ะ...”
“แล้วเรื่องที่คุณหญิงจะคุยกับผม เรื่องอะไรเหรอครับ”
รสิกามองราพณ์อย่างตัดสินใจแล้วลุกไปหยิบเช็คที่ถูกฉีกขาดออกมาจากกระเป๋า รสิกายื่นเช็คที่ถูกฉีกขาดส่งให้กับ ราพณ์อึ้ง จำได้ว่าเป็นเช็คที่เซ็นให้กับสิริโสภา
“คุณหญิง...”
“คุณสิ...ฝากมาคืนให้คุณค่ะ”
“คุณหญิง ฟังผมอธิบายก่อนนะครับ เรื่องของผมกับสิ...”
“เขาบอกฉันแล้วล่ะค่ะ ทุกเรื่องที่เขาอยากให้ฉันรู้ ฉันเสียใจนะคะที่คุณไม่ยอมบอกฉัน”
“ผมกลัวคุณจะเสียใจ...โกรธผม...ไปจากผม”
“ถ้าคุณคิดว่าเรื่องของสิริโสภา...จะทำให้ฉันต้องหมดรักจากผู้ชายที่ยอมทำทุกอย่างแม้แต่ปกป้องฉันด้วยชีวิต...ถ้าฉันเป็นผู้หญิงที่แยกแยะอดีตกับปัจจุบันไม่ได้แบบนั้น คุณยังจะรักฉันเหรอคะ”
“คุณหญิง...ผมขอโทษ..”
“คุณสิเกลียดฉันมาก เขาจะไม่มีวันไปจากเรา”
“ผมอยากจะจัดการให้เด็ดขาด แต่รามรักสิริโสภามาก”
“ที่ฉันบอกคุณ เพราะฉันอยากให้คุณเลิกกังวลเรื่องของฉัน คุณไม่ได้มีความลับกับฉันอีกแล้ว ในฐานะหัวหน้าครอบครัว ยังมีอีกหลายเรื่องที่คุณต้องจัดการ ทั้งจับฆาตกร ดูแลคุณรามและทุกคนในครอบครัว ขอให้คุณรู้นะคะว่าฉันทำทุกอย่างด้วยความเข้าใจ”
ราพณ์มองรสิกาอย่างขอบคุณ ขณะที่รสิกามองราพณ์อย่างตัดสินใจ
รามเดินนำสิริโสภาไปที่สวนสาธารณะร่มรื่น สิริโสภามองอย่างข้องใจสงสัยมาก
“คุณเป็นอะไรคะราม ทั้งตัวคุณ พี่น้องคุณก็มองฉันแปลก ๆ มีอะไรคะ”
รามมองสิริโสภาอย่างพยายามรวบรวมความกล้า
“ตั้งแต่เล็กจนโต ผมไม่เคยมีพี่น้อง ไม่มีเพื่อนที่ผมจะรู้สึกได้ถึงความจริงใจ จนบังเอิญมาเจอคุณ คุณเข้ามาวันที่ผมรู้สึกโดดเดี่ยว ทำให้ผมอยากมีคุณอยู่ด้วยกันตลอดไป”
สิริโสภามองราม คิดว่ารามเพ้อๆ ฟังแบบไม่ใส่ใจนัก
“จนถึงวันที่ผมรู้ว่าการที่ผมเจอคุณไม่ใช่เรื่องบังเอิญ”
สิริโสภาหันมองราม รามมองนิ่งจนสิริโสภารู้สึกได้ว่ารามรู้ความจริง
“ใช่ไหมครับ....”
สิริโสภาทำหน้าไม่ถูกเพราะเดาอารมณ์รามไม่ถูกว่าจะคาดคั้นหรือยังไงดี
“ระหว่างเราสองคน มีความจริงหลายเรื่องที่ผมไม่เคยถาม เรื่องของคุณกับ...เฮียราพณ์”
สิริโสภาอึ้งและรู้ว่าบ่ายเบี่ยงไม่ได้แล้ว เธอเห็นความเสียใจในสายตาของราม
“นานแค่ไหนแล้วที่คุณรู้”
“ตั้งแต่วันที่คุณทะเลาะกับเฮียราพณ์ในห้องนอนเฮียราพณ์”
สิริโสภารู้สึกผิดนิด ๆ
“ฉันขอโทษ...”
“ผมยังหวังว่าบางทีคุณคงมีเหตุผลที่ดี...”
“ก็แค่ผู้หญิงคนนึงที่ถูกแย่งคนรักไป ฟังไป..มันคงไม่ทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นหรอกนะ”
รามเจ็บปวดที่ดูสิริโสภาไม่ได้แคร์หรือเสียใจในสิ่งที่ทำกับเขา แต่สิ่งที่กำลังจะพูดต่อเจ็บปวดกว่าที่ต้องเป็นคนพูด
“คุณจะโกรธจะเกลียดฉันก็ได้..ไม่อภัยให้ฉัน..ฉันก็เข้าใจ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดี ๆ ที่คุณให้กับฉันมาตลอด ลาก่อนนะคะ”
“ผมไม่โกรธคุณ...”
สิริโสภาชะงัก หันมองรามอย่างไม่อยากเชื่อ
“เพราะสิ่งที่ผมทำกับคุณมันแย่กว่านั้นมาก....”
“คุณหมายความว่ายังไง”
“ไปโรงพยาบาลกับผมนะสิ..”
“ทำไม”
สิริโสภามองอย่างรอคำตอบ
“ผมจะดูแลคุณเอง ผมมีเงินมากพอที่จะดูแลคุณไปตลอดชีวิต”
“ราม”
สิริโสภามองอย่างคาดคั้น ต้อนรามให้พูด
รามพยายามรวบรวบกำลังใจอย่างยากเย็น
“...ผมติดเชื้อ HIV”
สิริโสภาตะลึง
“ผมขอโทษนะสิ”
“คุณโกหก”
“คุณต้องไปตรวจนะสิ ถ้าคุณติดเชื้อ...”
“ไม่”
“สิ...”
สิริโสภาชี้หน้า
“คุณมันก็เลวเหมือนพี่ชายคุณ ทำลายชีวิตฉัน ฆ่าฉันทั้งเป็น ฉันเกลียดคุณ เกลียด”
รามสะเทือนใจ
“สิ...ผม”
“ฉันจะไม่มีวันอภัยให้พวกคุณทุกคน ไปให้พ้น”
รามเห็นอาการสิริโสภารู้ว่าไม่มีทางฟังแน่ๆ ตัดสินใจเดินกลับไป ทิ้งสิริโสภาไว้ตามลำพัง คิด แล้วเธอก็นึกถึงสิ่งที่รสิกาพูด
‘ชัยชนะแบบนี้เหรอคะที่คุณอยากได้ ยอมทิ้งชีวิตตัวเองเพื่อความโกรธแค้น’
‘มากกว่านี้ฉันก็ยอม’
‘คุณจะไม่มีวันชนะ...’
สิริโสภากรีดร้องโหยหวนเพราะรู้ว่าแท้จริงแล้วตัวเองคือผู้แพ้..แพ้รสิการาบคาบ ทันใด สายตารสิกาเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว
“ฉันจะไม่ยอมแพ้...ไม่ยอม”
ราพณ์ รุ้งราย รังรองนั่งรออยู่ในห้องทำงาน ครู่หนึ่งลินดาเปิดประตูเข้ามา
“สวัสดีครับคุณลินดา...ขอบคุณนะครับที่ยอมมา” ราพณ์พูดขึ้นก่อน
“ถ้าคิดว่าจะเกลี้ยกล่อมให้ฉันไม่เอาเรื่องยัยคุณหญิงฆาตกรล่ะก็...ไม่มีทาง” ลินดาบอกทันที
“เรารู้ค่ะว่าคุณจะไม่ยอมหยุดถ้าไม่ได้สิ่งที่ต้องการ” รังรองไม่พอใจ แต่พยายามระงับอารมณ์
ลินดามองว่าหมายความว่ายังไง รุ้งรายเอาเอกสารมายื่นให้ ลินดารับมาอย่างแปลกใจว่าเอกสารอะไร แต่พอมองดูก็ยิ่งแปลกใจ
อ่านละคร สามี ตอน 13/4 วันที่ 27 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ