อ่านละคร สามี ตอน 11/2 วันที่ 20 ธ.ค. 56

อ่านละคร สามี ตอน 11/2 วันที่ 20 ธ.ค. 56

รัตนาวลีชะงักมองรสิกา แม่นมตกใจไม่แพ้รัตนาวลี รสิกาหน้าเสียที่หลุดปากแต่ก็สบตายอมรับว่าตัวเองยังยืนยันความคิดนั้นอยู่
“แม่คิดว่าอ้ายจะเข้าใจเจ้าสัวแล้ว แม่คิดว่าลูกจะลืม...”
“อ้ายเสียท่านพ่อไปทั้งคน อ้ายลืมไม่ได้หรอกค่ะ...”
รสิกาเดินหนีไป

“อ้าย”
“เดี๋ยวนมไปคุยกับคุณหญิงเองนะคะ”
แม่นมเดินออกไป รัตนาวลีมองตามอย่างลังเล

รสิกาเดินหนีออกมาในสวน เสียงของท่านชายชัยประกาศยังดังก้องในหัวว่าเจ้าสัวเรียวคือศัตรู รสิกาพยายามสะบัดหัวไล่เสียงของพ่อแต่ดูเหมือนมันจะยิ่งดัง แม่นมตามเข้ามา

“คุณหญิงคะ”
รสิกาหันมาเหมือนคนจนตรอกเข้ากอดแม่นม
“นมจ๋า อ้ายควรจะเชื่อใครคะ เชื่อท่านพ่อ หรือว่าเชื่อคุณราพณ์ เจ้าสัวเป็นศัตรูหรือเป็นมิตรกันแน่ อ้าย...”
แม่นมขยับรสิกาให้ห่างออก
“ท่านเจ้าสัวเป็นคนที่ช่วยดูแลค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดของท่านชายชัยประกาศ และเป็นคนที่ส่งเสียค่าเล่าเรียนให้กับคุณหญิงตลอดมาค่ะ”
รสิกาอึ้ง
“ไม่จริง นมพยายามจะให้อ้ายมองเจ้าสัวในแง่ดีใช่ไหมคะ ถึงได้ยกย่องศัตรูของท่านพ่อ”
“นมเลี้ยงคุณหญิงมาตั้งแต่เล็ก นมเคยโกหกคุณหญิงสักครั้งไหมคะ”
“ไม่ค่ะ...แต่”
“นมจะเล่าทุกเรื่องตามที่นมเห็นและได้ยิน ให้คุณหญิงพิจารณาด้วยใจที่เป็นกลางพร้อมที่จะฟังความจริงจากนมไหมคะ คนดีของนม”
รสิกาตัดสินใจ
“ค่ะ”
แม่นมตัดสินใจเล่าให้รสิกาฟัง

ในห้องรับแขก...ปฐวีเลื่อนแฟ้มเอกสารให้ ประสิทธิ์รับมาเปิดดู
“โครงการหมู่บ้านของเราดำเนินการสร้างเกินกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับ ส่วนยอดจองก็เหลืออีกไม่เท่าไหร่เราก็จะปิดโครงการได้ ผมจะเร่งโหมโฆษณาเพื่อปิดการขายให้เร็วที่สุด เงินจากการขายโครงการบวกกับแปดสิบล้านที่พ่อได้มาจากอ้าย เราน่าจะมีเงินพอที่จะ...ใช้หนี้”
ประสิทธิ์หน้าตึง นิ่ง
“ยกเลิกสัญญาเรื่องวังประกาศเกียรติเถอะครับ อ้ายไม่มีวันยอมขายแน่ คืนเงินมิสเตอร์หยางไปนะครับพ่อ”
“มันไม่ง่ายอย่างที่แกคิด”
ประสิทธิ์เดินหนี ปฐวีลุกตาม
“พ่อครับ”
สุรีย์ส่องเดินสวนเข้ามาหันมองตามว่ามีเรื่องอะไรกัน เธอหันกลับมาเห็นมือถือของปฐวีที่วางอยู่กับเอกสารบนโต๊ะสั่น ไฟหน้าจอสว่างเป็นเบอร์ที่ไม่ได้เมมไว้ สุรีย์ส่องมองที่หน้าจอมีสายเรียกเข้าเธอมองรอจนสายดับไป ครู่เดียว โทรศัพท์ก็สั่นอีกครั้ง ไฟหน้าจอสว่าง สายเรียกเข้ามาเบอร์เดิม สุรีย์ส่องหันมองยังเห็นปฐวียังคุยกับประสิทธิ์ โทรศัพท์สั่นขึ้นอีก สุรีย์ส่องรำคาญหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถือวิสาสะกดรับยังไม่ทันพูด เสียงรุ้งรายดังมา
“คุณวีคะ รุ้งมาถึงที่ร้านแล้วนะคะ”
สุรีย์ส่องชะงักที่ได้ยินเสียงรุ้งราย
“คุณวีออกกมาหรือยังคะ คุณวี...ฮัลโหลได้ยินไหมคะ”
สุรีย์ส่องวางโทรศัพท์เห็นว่ารุ้งรายวางสายไปแล้ว เธอมองไปทางปฐวีกับประสิทธิ์ที่กำลังถกเถียงกัน
“ถึงขั้นขู่จะฆ่ากันขนาดนี้ ผมยอมไม่ได้หรอกครับ ผมอยากช่วยพ่อ ถ้าพ่อยอม”
“ยอมอะไร”
“ยอมให้ผมรับรู้และช่วยแก้ปัญหา”
“พ่อรู้จักแกดี แกไม่ควรมายุ่งกับเรื่องนี้ ดูแลประสิทธิ์เรียลเอสเตทให้ดีที่สุด นี่เป็นคำสั่ง”
ประสิทธิ์เดินออกไป ปฐวีอึ้งเครียดเดินกลับมาหยิบเอกสารที่โต๊ะเจอสุรีย์ส่อง
“พี่วีจะไปไหนเหรอ”
“ธุระ”

ปฐวีเดินออกไป สุรีย์ส่องมองตามต้องรู้ให้ได้
รสิกาอึ้งกับสิ่งที่แม่นมเล่า

“เจ้าสัวน่ะเหรอคะช่วยธุรกิจของท่านพ่อ ช่วยดูแลทุกคนในประกาศเกียรติ”
ทันใดนั้นเสียงรัตนาวลีดังเข้ามา
“มันเป็นความจริง”
รสิกาหันมามองรัตนาวลีที่เข้ามา
“แม่เคยบอกอ้ายแล้วว่าที่แม่แต่งงานกับเจ้าสัว เพื่อตอบแทนบุญคุณ”
รสิกาไม่อยากจะเชื่อ
“หม่อมแม่กำลังเข้าข้างคนอื่น ถ้ามันเป็นความจริงท่านพ่อจะต้องบอกอ้าย”
“แม่มีบางอย่างอยากให้อ้ายเห็น แล้วอ้ายจะรู้ว่าทั้งหมดที่แม่พูดคือความจริง”

รัตนาวลีพา รสิกากับแม่นมมาที่ห้องนอนเจ้าสัวเรียว บิลค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาล ค่าเล่าเรียนของรสิกาวางอยู่บนโต๊ะตรงหน้า
“ค่าใช้จ่ายในการรักษาท่านพ่อเกือบสิบล้าน ค่าเล่าเรียนของอ้าย ค่าใช้จ่ายในวังประกาศเกียรติ เงินจำนวนมากขนาดนี้ อ้ายคิดว่าแม่ที่ไม่ได้มีงานทำจะเอาเงินมาจากที่ไหน”
“สมบัติของท่านปู่ท่านย่าไงคะ” รสิกาเถียง
“สมบัติพวกนั้น ท่านพ่อนำออกขายเพื่อไปลงทุนกับนายประสิทธิ์ มันหมดไปก่อนที่ท่านพ่อจะล้มป่วยซะด้วยซ้ำ”
รสิกาอึ้งๆ
“แล้วทำไม...”
“ท่านพ่อของลูกไม่เคยรู้เรื่องนี้ เพราะแม่ไม่เคยบอกท่าน ลูกคิดว่าท่านพ่อของลูกที่รักเกียรติของตนยิ่งกว่าสิ่งใด ราชสีห์ที่ยิ่งใหญ่จะยอมรับความช่วยเหลือจากหนูที่ต้อยต่ำกว่าอย่างนั้นเหรอ”
รสิกาอึ้งไปเพราะรู้ว่าไม่มีทาง
“แต่เรื่องเจ้าสัวเรียวกับหม่อมแม่”
“ความสัมพันธ์ของแม่กับเจ้าสัวคือเพื่อนแท้ เพื่อนที่พร้อมจะช่วยเหลือดูแลกันและกันยามทุกข์และพร้อมจะยืนมองด้วยความยินดีเมื่ออีกฝ่ายมีความสุข แต่เพราะ นายประสิทธิ์ทำให้ท่านพ่อเข้าใจแม่ผิด”
รัตนาวลีจับมือรสิกามองตาอย่างยืนยัน
“อ้าย...แม่ไม่เคยนอกใจท่านพ่อของลูกแม้แต่ครั้งเดียว...ที่แม่แต่งงานกับเจ้าสัว เพราะเจ้าสัวป่วยหนัก แม่อยากจะตอบแทนบุญคุณเจ้าสัวจึงยอมแต่งงานเพื่อจะได้ดูแลเจ้าสัวได้โดยไม่มีคำครหาให้ต้องเสื่อมเสียถึงตัวอ้าย”
รสิการู้สึกหน้าชาด้วยความเสียใจ กับความเข้าใจผิดทั้งหมดที่ผ่านมา
“เจ้าสัวยอมเป็นคนเลวในสายตาของอ้าย แม่อยากจะอธิบายให้อ้ายฟัง แต่เจ้าสัวขอร้องไว้เพราะไม่อยากให้อ้ายรู้สึกผิดหวังในตัวท่านพ่อถ้ารู้ความจริง...แต่มาถึงวันนี้ แม่ไม่อยากให้อ้ายเป็นคนอกตัญญูเพราะความไม่รู้อีกต่อไป”
แม่นมเสริม
“ไม่มีใครบังคับให้คุณหญิงเชื่อได้หรอกนะคะ”
“อ้ายลองคิดดูสิว่า เราผ่านช่วงที่เลวร้ายแบบนั้นมาได้เพราะอะไร”
รสิกามองหน้าแม่นม มองรัตนาวลี มองเอกสารด้วยความสับสน

รสิกายืนอยู่ในสวนมองคฤหาสน์เจ้าสัวเรียว ภาพเหตุการณ์ร้าย ๆ ต่างๆ ที่ผ่านมา ตอนโดนยิง เจ้าสัวเรียวกับราพณ์ปกป้อง...ภาพที่ประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องมาทวงหนี้ เจ้าสัวเรียวกับราพณ์ช่วยไถ่วังคืนแว่บเข้ามา รสิกามองคฤหาสน์เจ้าสัวเรียวอย่างสับสน แม่นมเข้ามาจับมือรสิกา
“คุณหญิงยังเด็กนักตอนที่เกิดเรื่องระหว่างท่านชายกับเจ้าสัว คำบอกเล่าว่าเจ้าสัวเป็นคนไม่ดี ที่คุณหญิงเคยได้ยินมามันก็พิสูจน์ไม่ได้ว่าเป็นความจริง”
รสิกายิ่งสับสน
“แล้วอ้ายจะแน่ใจได้ยังไงคะว่าเจ้าสัวเป็นคนดีจริงอย่างที่ทุกคนบอก”
แม่นมยิ้ม
“ก็ตัดสินด้วยการกระทำในปัจจุบันดีไหมคะ”
รสิกาเข้าใจแต่ยังแอบลังเล
“อ้าย...”
“เจ้าสัวไม่เคยทำร้ายประกาศเกียรติ ให้เกียรติหม่อมและคุณหญิงมาตลอด ปกป้องคุณหญิงจากพวกที่คิดจะทำลายคุณหญิง พอไหมคะที่จะทำให้คุณหญิงมั่นใจใน ความดีของเจ้าสัว”
รสิกาคิดตามคำพูดของแม่นม เธอหันมากอดแม่นม
“อ้ายควรต้องทำสิ่งที่ถูกต้องสักที ขอบคุณนะคะนม”
รสิกาเดินเข้าไปในบ้าน พร้อมกับการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ของชีวิต

ในหน้าห้องพักฟื้น...เจ้าสัวเรียวนั่งบนเก้าอี้ยาวเหม่อมองออกไปนอกห้อง สายตาเครียด ๆ ราพณ์ลงมาจากด้านบน รัตนาวลีมาจากอีกด้านเห็นรสิกากำลังเดินเข้าไปในห้องพักฟื้นของเจ้าสัวเรียว ราพณ์กับรัตนาวลีรีบเข้าไปที่หน้าห้องชะงักมองท่าทีของเธอ รสิกาเดินเข้ามาในห้อง เจ้าสัวเรียวมองรสิกาด้วยความแปลกใจ รสิกาก้าวเดินเข้าไปหาหยุดยืนตรงหน้าเจ้าสัวเรียวแล้วคุกเข่าลงพื้น เจ้าสัวเรียวแปลกใจ ทุกคนที่ยืนหน้าห้องอึ้งๆ
“ที่ผ่านมา อ้ายโง่เองที่ไม่เคยคิดหาความจริงเรื่องหม่อมแม่กับเจ้าสัว โง่แล้วยังอวดฉลาด ทำเรื่องเลวร้ายกับคนที่คอยช่วยเหลืออ้ายกับครอบครัว”
แม่นมขยับเข้ามายืนข้างรัตนาวลี รามที่เดินเข้ามาในบ้านชะงักที่เห็นราพณ์ รัตนาวลี แม่นมยืนอยู่หน้าห้อง รามขยับเข้าไปยืนด้านหลังทั้งคู่มองเข้าไปในห้อง
“อ้ายละอายนักที่ทำตัวเป็นคนอกตัญญู” รสิกาพนมมือ “อ้ายอยากจะขอโทษเจ้าสัว ขอโทษแทนท่านพ่อที่เข้าใจเจ้าสัวผิดมาตลอด อ้ายรู้ดีว่าความผิดของอ้ายไม่ควรได้รับการให้อภัย แต่อ้ายอยากจะขอโทษและขอบคุณที่เจ้าสัวช่วยเหลือท่านพ่อ หม่อมแม่ และอ้ายมาตลอด ขอให้เจ้าสัวโปรดรับการขอโทษจากเด็กโง่คนนี้ด้วยนะคะ”
รสิกากราบลงที่เท้าของเจ้าสัวเรียว ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างอึ้งตะลึงกับภาพที่เห็น รสิกาเงยหน้าขึ้นมา เจ้าสัวน้ำตาร่วงกับการกระทำของรสิกา สายตาของเขารู้สึกดีใจที่รสิกาเข้าใจในตัวเขาด้วยความเต็มใจ โดยไม่เจ็บปวดกับความจริง ราพณ์เดินเข้ามาข้างเจ้าสัวเรียว
“ป๊าอภัยให้ลูกสะใภ้คนนี้อยู่แล้วล่ะครับ เพราะคุณหญิงเป็นภรรยาของลูกชายคนโปรดของป๊า จริงไหมครับป๊า”
เจ้าสัวพยายามจะยิ้ม ราพณ์ประคองรสิกาให้ลุกขึ้นวางมือเธอลงบนมือของเจ้าสัวเรียว
“ป๊าบอกลูกสะใภ้หน่อยสิครับว่าป๊ายกโทษให้เขาแล้ว”
มือของเจ้าสัวเรียวพยายามจะบีบมือของรสิกาเพื่อเป็นการยืนยัน รัตนาวลีกับแม่นมยืนมองด้วยความปลื้มปิติ รสิกาน้ำตาร่วง
“ขอบคุณค่ะเจ้าสัว ขอบคุณ”
“คุณกำลังทำไม่ถูกนะครับคุณหญิง” ราพณ์ขัดขึ้น
ทุกคนชะงัก รสิกาหันมองราพณ์

“คุณต้องเรียกว่าป๊าครับ ไม่ใช่เจ้าสัว ถ้าเรียกไม่ถูกไม่ต้องยกโทษให้นะครับป๊า”
ราพณ์และทุกคนมองรสิกาลุ้น ๆ รสิกาเขิน ๆ แต่ก็ยอมเรียก

“ขอบคุณนะคะ...ป๊า”
ทุกคนยิ้มอย่างยินดีแม้แต่เจ้าสัวเรียวสีหน้าก็ดูสดชื่นขึ้นในทันที รามก้าวเข้ามาปรบมือดึงความสนใจจากทุกคน ทุกคนชะงักหันมองราม
“เป็นฉากที่น่าประทับใจมากเลยครับ ยินดีด้วยที่อาซ้อคืนดีกับป๊า”
ทุกคนนิ่งเงียบไปชั่วขณะ แล้วราพณ์ก็ทำลายความเงียบ
“ครอบครัวมีความสุขมันเป็นเรื่องดี เฮียกับป๊าก็อยากให้แกมีความสุขเหมือนกัน”
“ผมจะมีความสุข ถ้าเฮียยอมให้ม๊าลินดาของผมย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่”
ทุกคนอึ้ง ราพณ์ถอนใจที่รามไม่เคยลดราวาศอกให้เลย
“มันเป็นไปไม่ได้”
“เฮียพูดเองว่าอยากให้ผมมีความสุข”
“เฮียจะไม่นึกถึงแค่ความสุขของคนหนึ่งแต่ทำให้ทั้งบ้านเป็นทุกข์”
รามมองไม่พอใจจะเถียง ราพณ์ปราม
“เราจะไม่พูดเรื่องนี้อีก” ราพณ์เปลี่ยนเรื่อง “หม่อมครับ เย็นนี้ผมจะเรียกทุกคนกลับมาทานข้าวพร้อมหน้ากันทั้งครอบครัว” ราพณ์หันไปหาเจ้าสัวเรียว “นะครับป๊า” ราพณ์มองราม “แกอยู่ทานข้าวเย็นด้วยนะราม”
รามเสียงกร้าว
“ครอบครัวของผมต้องมีม๊าลินดาอยู่ด้วยเท่านั้น”
รามเดินออกไปอย่างไม่แคร์ ราพณ์มองตามอย่างหนักใจหันกลับมาเห็นเจ้าสัวเรียวมองอยู่ ราพณ์จับมือพ่อ เจ้าสัวเรียวบีบมือลูกชายเบาๆ อย่างให้กำลังใจ

รุ้งรายนั่งอยู่ในร้านกาแฟสีหน้าเครียด ๆ ปฐวียืนอยู่ที่เคาน์เตอร์รับแก้วกรีนทีปั่น กับกาแฟหนึ่งแก้วแล้วเดินตรงมานั่งข้างรุ้งราย
“กรีนทีเพิ่มน้ำเชื่อมครับ”
“ฉันไม่ทานหวานขนาดนั้น”
“คุณเครียดมาหลายวันแล้ว ทานหวาน ๆ บ้างจะได้สดชื่นขึ้นนะครับ”
“ฉันขอโทษนะ ช่วงนี้มันมีเรื่องมากมาย ฉันตั้งรับไม่ทัน”
“ถ้ารับไม่ไหวจริงๆ อกผมพร้อมให้ซบนะ รับรองว่าแน่นแล้วก็อุ่นมาก”
รุ้งรายหลุดยิ้ม
“ขอบคุณนะคะ”
ปฐวียิ้ม
“เจ้าสัวกลับบ้านแล้วเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ต้องปรับตัวกันครั้งมโหฬารเพื่อดูแลป๊าน่ะค่ะ” รุ้งรายนึกได้ “เฮียราพณ์บอกว่าเจอศพที่คาดว่าจะเป็นคุณนที กำลังส่งตรวจพิสูจน์อยู่ค่ะ”
“ผมกำลังพยายามเกลี้ยกล่อมพ่อเรื่องมิสเตอร์หยาง ผมไม่อยากให้ทุกอย่างมันสายเกินไป”
“ฉันเชื่อว่าคุณต้องเปลี่ยนใจพวกเขาได้ค่ะ”
สุรีย์ส่องนั่งอยู่ด้านหลังทั้งสองคน ใช้มือถือถ่ายคลิปเก็บภาพปฐวีกับรุ้งรายไว้ สุรีย์ส่องมองอย่างไม่พอใจ

รัตนาวลีใช้ผ้าหมาด ๆ ช่วยเช็ดหน้าเช็ดคอให้เจ้าสัวเรียว
“วันนี้อากาศร้อน เช็ดสักหน่อยจะได้สดชื่นนะคะ”
รสิกาถือถาดยากับแก้วน้ำเข้ามาลงวาง
“ได้เวลาทานยาแล้วค่ะ”
รสิกาลงนั่งข้างเจ้าสัวเรียวแล้วจัดการเปิดขวดยา เอายาออกมาใส่ถ้วยเล็ก ๆ รัตนาวลีจะรับยามา
“อ้ายช่วยนะคะหม่อมแม่”

รสิกาช่วยป้อนยาให้เจ้าสัวเรียว
“ต่อไปนี้ อ้ายจะช่วยหม่อมแม่ดูแลป๊านะคะ อ้ายอยากชดเชยที่เคยทำไม่ดีไว้กับป๊า”
รัตนาวลียิ้ม
“ได้สิจ๊ะ”
รัตนาวลีมองเจ้าสัวเรียว เห็นสายตายิ้มดูมีความสุขของเจ้าสัวเรียว ทันใดนั้นเสียงรังรองดังขึ้น
“ป๊าคะ...”
รังรองเดินเข้ามาลงนั่งข้างๆจับมือพ่อไว้
“สวัสดีค่ะ หม่อม”
รัตนาวลียิ้มทักทาย
“คุณรองคุยกับเจ้าสัวไปก่อนนะคะ ฉันขอตัวไปเตรียมอาหารให้เจ้าสัวก่อน”
“อ้ายไปช่วยนะคะ”
รัตนาวลีจะออกไป ตามไปด้วยรสิกา สวนกับชาญชัย ชนพ ฤดีที่เดินเข้ามา สีหน้าทั้งสามคนมองรัตนาวลีกับรสิกาไม่ได้ดูเป็นมิตรนัก
“สวัสดีครับหม่อม” ชาญชัยทักแต่ไม่ได้ยกมือไหว้ “วันนี้ผมพาคุณพ่อกับคุณแม่มาเยี่ยมป๊าครับ”
รัตนาวลีมองชนพกับฤดีพอจะรู้คร่าว ๆ ว่าเป็นพวกเกาะลูกชายกิน
“สวัสดีค่ะ”
ชนพยิ้มแย้ม
“สวัสดีครับ”
ฤดีพูดขึ้น
“ดีใจนะคะที่ได้พบหม่อมวลี กับคุณหญิงรสิกา ได้ยินชาญชัยเล่ามานาน”
รสิกาไหว้
“สวัสดีค่ะ”
ฤดีมองเหยียด
“คุ้มดีนะคะ แต่งเข้ามาทั้งแม่ทั้งลูก ลูกไม้หล่นใต้ต้นใช่ไหมคะ”
รัตนาวลีกับรสิกาชะงักมองฤดีอย่างไม่พอใจ
“เป็นธรรมดาค่ะ...แม่ลูกคู่ไหนก็คงเหมือนกัน ฉันเคยสงสัยว่าคุณชาญชัยทำไมถึงเป็นคนมีปัญหาเรื่องมารยาท แต่ตอนนี้ฉันไม่สงสัยแล้วค่ะ ว่าทำไม”
ฤดีตาลุกจะตอบโต้ แต่ชนพดึงไว้
“ขอโทษด้วยนะครับหม่อม”
รัตนาวลียิ้ม
“ตามสบายนะคะ”
รัตนาวลีกับรสิกาออกไป ฤดีโมโห
“คุณห้ามฉันทำไม”
“เรามาเยี่ยมเพื่อไม่ให้มีพิรุธ อย่าสร้างปัญหา เงียบปากไว้”
ฤดีขัดใจแต่ก็ยอมเงียบ ชาญชัย ชนพ ฤดีตรงเข้าไปยืนด้านหลังรังรอง เจ้าสัวเรียวเห็นชาญชัยที่ยืนค้ำหัวรังรองมองมาด้วยสายตามุ่งร้าย เจ้าสัวเรียวพยายามจะบีบมือของรังรอง เธอเห็นสายตาพ่อที่ดูกังวล
“ป๊าเป็นอะไรคะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
เจ้าสัวเรียวพยายามจะพูด สายตามองรังรองอย่างห่วงใย พลางมองไปทางชาญชัยกับครอบครัว

“ป๊าอยากบอกอะไรรองเหรอคะ”
ชาญชัยเห็นท่าไม่ดี
“รอง...เอาเครื่องดื่มเย็น ๆ มาให้พ่อกับแม่ผมหน่อยนะ”
“แต่ว่าป๊าเขา...”
ชาญชัยจับมือรังรองดึงออกจากเจ้าสัวเรียว แล้วเอามือตัวเองจับแทน
“เดี๋ยวผมดูป๊าให้เอง รองไปจัดการให้ผมทีนะ”

อ่านละคร สามี ตอน 11/2 วันที่ 20 ธ.ค. 56

ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชา
ละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ