อ่านละคร สามี ตอน 7/4 วันที่ 9 ธ.ค. 56
รัตนาวลียังไม่ทันตอบ แม่นมออกมาด้วยความดีใจ“หม่อม...คุณหญิง วันนี้มาพร้อมกันเลย นมดีใจจริง ๆ”
“ข้างในเป็นยังไงบ้างจ๊ะนม”
“กำลังตื่นเต้นกันใหญ่เลยค่ะ คุณราพณ์ก็เพิ่งมาถึงสักครู่ ตอนนี้อยู่ด้านในค่ะ”
“เขามาทำไมคะ” รสิกาถามอย่างสงสัย
รัตนาวลีมองสบตากับแม่นมยิ้มๆ
แม่นมพารัตนาวลีกับรสิกา เข้ามาที่ครัว แหววตามเข้ามาอย่างกระตือรือร้น เสียงหัวเราะดังมาจากด้านในครัว ทันทีที่รสิกาก้าวเข้าไปรสิกาอึ้งกับภาพที่เห็น ป้านวล และคนรับใช้คนอื่นๆ ต่างช่วยกันทำขนม บุหลันดั้นเมฆอย่างขะมักเขม้น แบ่งแผนกนึ่ง แผนกหยอด
“คุณราพณ์ไม่ต้องช่วยหรอกค่ะ เดี๋ยวชุดทำงานจะเลอะนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ช่วยกันทำ เดี๋ยวคนรับขนมจะมาแล้ว”
“ยัยนวลนี่น้าไม่น่าหลงลืมเลย นับขาดไปตั้งเป็นสิบชุด นี่ถ้าคุณราพณ์ไม่มาช่วยตรวจดู คงโดนลูกค้าต่อว่าให้หน้าม้านกันเป็นแถวแน่” ป้านางบ่นอุบ
“อ้าวๆ ยัยนาง ก็ช่วยนับอยู่ด้วยกันจะมาโทษกันได้ยังไง” ป้านวลโวยกลับ
ราพณ์เห็นว่าสองคนเริ่มเปิดศึกก็เสียงดังขึ้นมา
“อื้อหือ น้ำกระเจี๊ยบอร่อยมากเลยนะครับ ทำเองใช่ไหมครับ”
ป้านางยิ้ม
“ใช่ค่ะ พวกป้าทำกันเอง”
“แบบนี้ถ้าบรรจุขวดช่วงหน้าร้อนแบบนี้ต้องขายดีแน่ ๆ ครับ” ราพณ์แนะ
ป้านวลตื่นเต้น
“จริงเหรอคะ”
“ไว้ผมจะให้คุณนทีมาดูแลตรงนี้ให้นะครับ”
ป้านวลกับป้านางยิ้มแก้มแทบปริ แม่นมหันมาดุ
“มัวแต่นกกระจอกแตกรังกันอยู่ งานเสร็จแล้วหรือยังไง”
ทุกคนหันมองเห็นรัตนาวลีกับรสิกา ป้านวลกับป้านางดีใจ
“หม่อม / คุณหญิง”
“วันนี้ส่งขนมขายวันแรก ฉันกับอ้ายจะมาเป็นกำลังใจให้” รัตนาวลียิ้มแย้ม
“ป้าสู้ขาดใจเลยค่ะ” ป้านวลยิ้มกว้าง
“เร่งมือกันหน่อยเร็ว” ป้านางเร่ง
รัตนาวลีหันมาหารสิกา
“อ้ายเห็นไหม วิธีการเดิมของอ้าย มันคือความรักความห่วงใย”
“ป้า ๆ แก่มากแล้วนะคะ อ้ายไม่อยากให้เขาต้องลำบาก”
“แต่มันคือการเลี้ยงให้คนเหล่านี้อยู่ไปวัน ๆ อ้ายลองตอบแม่สิว่าที่ผ่านมาที่ทุกคนรับเงินเดือนเราโดยแทบไม่ต้องทำอะไร กับวันนี้ที่ทุกคนมีงานทำ ต่างกันยังไง”
รสิกาหันมองเห็นทุกคนดูยิ้มแย้มมีความสุข รู้เลยว่าสิ่งที่ราพณ์ทำนั้นดีกว่า ราพณ์มองมา รสิกาหน้านิ่ง เมินมองไปทางอื่น แม่นมยกขนมมา
“คุณหญิงลองชิมหน่อยนะคะว่า ฝีมือขนมของแม่พวกนี้ยังอร่อยเหมือนเดิมไหม”
แหววรีบมารับขนมจากแม่นมให้รสิกาชิม พวกป้า ๆมองอย่างลุ้น ๆ รสิกาชิมแล้วยิ้ม
“อร่อยเหมือนเดิมเลยค่ะ”
แม่นมหันไปหาราพณ์
“คุณราพณ์ชิมสักหน่อยสิคะ”
ราพณ์หยิบชิม
“ขนมหายาก สีสวย รสชาติเข้มข้น ไม่หวงเครื่อง ป้าๆอาจจะเหนื่อยนะครับ” ราพณ์เห็นทุกคนรอฟังก็ยิ้ม “อาจจะขายดีจนทำไม่ทัน”
พวกป้าๆ พากันยิ้มปลื้ม รัตนาวลีดีใจ
“งั้นเดี๋ยวฉันช่วยด้วยนะ”
แม่นมรีบห้าม
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะหม่อม”
“ฉันอยากทำจ๊ะ”
แม่นมไม่กล้าขัด
“อ้ายช่วยด้วยนะคะ”
รสิกาจะเข้าไปหาแม่นมที่หยอดไส้ขนมอยู่
“ป้าว่า...” ป้านวลจะขัด
“นะคะ” รสิกาเสียงอ้อน
ราพณ์มองรสิกาอ้อนแล้วยิ้ม เผลอมองอย่างชื่นชอบ รสิกาหันมาเห็น ราพณ์ก็เมินหน้าไปสนใจกับการแพ็คขนม รัตนาวลีหันไปบอกรสิกา
“งั้นอ้ายไปช่วยคุณราพณ์แพ็คขนมนะจ๊ะ”
“แต่อ้ายอยากช่วยป้านวลทำนี่คะ” รสิกาแย้ง
“เดี๋ยวอ้ายต้องไปทำงานต่อนะ ชุดจะเลอะได้”
“เดี๋ยวแหววช่วยป้านวลเองจ๊ะ” แหววอาสา
“คุณหญิงมานั่งตรงนี้นะคะ”
แม่นมรู้หน้าที่จูงรสิกาให้มานั่งข้างๆราพณ์ รสิกาจะลุก
“อยากให้พวกป้าๆ รู้ว่าเราทะเลาะกันเหรอครับ” ราพณ์กระซิบ
รสิกาอึ้งจำต้องนั่งไม่อยากแสดงให้คนอื่นรู้ว่าทะเลาะกัน แล้วต่างคนต่างหยิบขนมใส่แพ็ค สองคนต่างคนต่างหยิบ มีจังหวะที่บังเอิญหยิบชิ้นเดียวกันไม่ได้ตั้งใจ รสิกาชะงักมองหน้าเขา ราพณ์ก็มองแบบเว้าวอนอยากปรับความเข้าใจมาก มือของเขาแตะทับอยู่ด้านบนมือของเธอ ทั้งสองคนต่างมองนิ่งเหมือนไม่รับรู้เรื่องราวรอบข้าง แหววสะกิดให้แม่นมมองรสิกากับราพณ์ รัตนาวลีมองตามยิ้มที่ดูรสิกาจะไม่พยศเหมือนเดิม
ราพณ์ค่อย ๆ เลื่อนนิ้วออกแล้วหยิบขนมอันอื่นใส่แพ็ค รสิกาได้สติหยิบมาแพ็คของตัวเอง คนอื่นๆ ต่างพากันแอบมองอมยิ้ม รสิกาอยากจะโกรธแต่สิ่งที่ราพณ์ทำให้ ทำให้เธอแข็งใจไม่ลง รสิกาแอบมองเขาด้วยหัวใจที่อ่อนโยนมากขึ้น
วศินรออยู่หน้าห้องทำงานของประสิทธิ์ เขานั่งไม่ติด พลางคอยมองไปทางห้องที่สุรีย์ส่องคุยกับประสิทธิ์อยู่...ด้านในประสิทธิ์มองอย่างไม่อยากเชื่อ
“ราพณ์มันรักหญิงอ้ายจริงๆ”
“ลงทุนขนาดนี้ นังอ้ายคงสำคัญกับทางโน้นมาก”
ประสิทธิ์คิดหนัก
“เรื่องจะรอให้หย่าคงยาก ถ้าอย่างนั้นต้องกระตุ้นให้หญิงอ้ายเป็นฝ่ายขอหย่า”
“เราไม่รู้ว่าหญิงอ้ายคิดยังไง แต่ถ้ามีเรื่องมือที่สามให้อื้อฉาว หญิงอ้ายต้องไม่ทนแน่ ไม่นานก็พัง งานนี้แกคงทำได้ไม่ยากใช่ไหมยัยสุ”
สุรีย์ส่องคิดแค้น
“อะไรที่ทำให้นังอ้ายมันพังได้สุเต็มที่อยู่แล้ว”
“เราต้องส่งคนเข้าทั้งทางราพณ์กับหญิงอ้าย”
“ถ้าให้สุเข้าทางราพณ์แล้วนังอ้ายล่ะคะ หรือพ่อจะให้ศิน”
“แกก็รู้ว่าไม่มีทาง หญิงอ้ายไม่มีทางหันกลับมามองคนทรยศอีกเป็นครั้ง ที่สอง...” ประสิทธิ์มองลูกสาว “ที่สำคัญคนอย่างวศินไม่ควรจริงจัง”
“มันก็แค่ความอยาก พอหายอยากทุกอย่างก็จบ”
“อย่าให้มันนานนักก็แล้วกัน”
“ค่ะพ่อ”
ทันใดนั้นเสียงปฐวีดังมาจากด้านนอก
“แกมาทำอะไรที่นี่”
ประสิทธิ์กับสุรีย์ส่องได้ยินเสียงรีบออกไป...ปฐวีเข้ากระชากคอเสื้อวศิน
“ไอ้สารเลว” ปฐวีจะต่อย
สุรีย์ส่องพุ่งออกมา ประสิทธิ์ตาม
“อย่านะพี่วี”
สุรีย์ส่องเข้ามาแยกวศินออกมาจากปฐวี
“แกพามันเข้ามาทำไม”
“ศินเป็นคนของสุ สุจะพาเขาเข้ามาเมื่อไหร่ก็ได้”
“ผู้ชายหน้าตัวเมียอย่างมัน แกรับได้เหรอ มันทำร้ายผู้หญิง เลวที่สุด”
“แต่เขาไม่ได้ทำร้ายสุ สุไม่แคร์”
ปฐวีหันมองประสิทธิ์ว่ายอมได้ยังไง ประสิทธิ์ไม่สนใจเรื่องวศินเลย มองปฐวี
“พ่อมีเรื่องจะคุยกับแก”
ปฐวีสงสัยว่าเรื่องอะไร
หน้าตึก วังประกาศเกียรติ...คนรับขนมรับถุงขนมที่แพ็คทั้งหมดไปวางบนหลังรถ คนรับขนมยืนนับจำนวนถุงคร่าวๆ แม่นมเข้ามาบอก
“ทั้งหมดหนึ่งร้อยแพ็คค่ะ”
คนรับขนมนับเสร็จ หยิบซองเงินส่งให้
“นี่ครับ”
แม่นมรับซองเงินมาตรวจนับ
“เรียบร้อยค่ะ”
“ขอบคุณนะครับ”
คนรับขนมสวัสดีแล้วออกรถไป พอรถของคนรับขนมออกไปพวกป้า ๆ ต่างพากันปรบมือดีใจ แหววตะโกนลั่น
“เย้”
แม่นมหันมาหยิกแหววแบบเต็มที่ สายตาดุมาก
“แหวว”
“โอ้ย”
แหววร้องโหยหวนมาก จนคนอื่นๆรีบเก็บกิริยา หน้าจ๋อยกันเป็นแถบ
“ห่างไม้ห่างมือมานานนะแม่พวกนี้” แม่นมส่งซองเงินให้ “เอ้า...เอาไปแบ่งสันปันส่วนกันซะ”
ป้านวลรับเงินมาด้วยกิริยาเจี๋ยมเจี้ยมแล้วหันมองป้านางกับคนอื่นๆ ที่พากันพยักพเยิด ป้านวลเอาซองเงินส่งให้กับรสิกา
“เงินนี่ พวกป้าขอมอบให้คุณหญิงนะคะ”
รสิกาไม่รับ
“ให้อ้ายทำไม นี่เป็นเงินที่ป้าทุกคนหามาด้วยน้ำพักน้ำแรง”
ป้านางแทรกขึ้น
“พวกป้าตั้งใจว่าจะมอบเงินนี่ให้คุณหญิงตั้งแต่แรกแล้วล่ะค่ะ คุณหญิงต้องเหนื่อยหาเงินมาดูแลพวกป้ามาตลอด พวกป้าอยากจะช่วยแบ่งเบาภาระจากคุณหญิงบ้าง ไม่ใช่เกาะคุณหญิงกินไปวัน ๆ เป็นแค่ไม้ผุ ๆ ที่รอวันใกล้ฝั่ง”
แม่นมพูดขึ้น
“รับไปเถอะนะคะ ให้พวกเราได้ภูมิใจที่ทำอะไรเพื่อคนที่เรารักได้บ้าง”
รสิกาซาบซึ้งในความรักที่ทุกคนมีต่อตัวเอง เธอยอมรับซองเงินมา รสิกาเข้าสวมกอดทุกคน ป้าๆ ทุกคนต่างพากันเข้ากอดรสิกาน้ำตาไหลไปตาม ๆกัน
“ขอบคุณนะคะที่รักอ้าย”
รัตนาวลี ราพณ์ แม่นมยืนมองภาพความรักอย่างยินดี
ปฐวีรับฟังประสิทธิ์นิ่งๆ
“แกไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ ที่หญิงอ้ายกับหม่อมวลีโดนพวกไอ้เรียววางแผนหลอก”
“ผมคิดว่าการที่อ้ายมีคุณราพณ์ดูแล คงดีกว่าจะอยู่กับคนอย่างวศิน”
“แล้วทำไมแกไม่คิดว่าถ้าต้องอยู่กับราพณ์ ให้แกเป็นคนดูแลอ้ายซะยังจะดีกว่า”
ปฐวีมองประสิทธิ์อึ้งๆ
“พ่อขอโทษที่เพิ่งรู้ว่าแกคิดยังไงกับหญิงอ้าย”
“พ่อต้องการอะไรบอกผมมาตามตรงดีกว่า พ่อคงไม่ได้เอ็นดูอ้ายหรือหวังดีกับหม่อมอา เพราะทั้งสองคนเป็นเมียกับลูกของคนที่พ่อเกลียดที่สุดในชีวิต”
“ผู้ดีห่วย ๆ อย่างชัยประกาศมันแย่งทุกอย่างของพ่อไป”
“แต่ท่านอาก็มีสิทธิ์ถูกต้องทุกอย่าง ท่านเป็นสายเลือดแท้ๆ ในขณะที่พ่อเป็น...”
ประสิทธิ์สวน
“ลูกบุญธรรม...ที่ถูกต้องตามกฎหมาย ถ้าไอ้ชัยประกาศมันไม่เกิดมา ทุกอย่างของประกาศเกียรติต้องเป็นของพ่อ”
“แต่อ้ายกับหม่อมอาไม่มีส่วนกับเรื่องนี้”
ประสิทธิ์ลืมตัว
“หญิงอ้ายเหมือนชัยประกาศทุกอย่าง สายตาถือดี ความเย่อหยิ่ง”
ประสิทธิ์รู้สึกตัวเห็นสีหน้าของปฐวีที่ดูลำบากใจ ประสิทธิ์ตั้งสติ
“แกเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อ พ่อสร้างทุกอย่างเพื่อแกกับยัยสุ พ่ออยากเห็นลูกทุกคนมีความสุข รสิกาขายตัวเองแลกกับเงินแปดสิบล้านมันไม่ใช่น้อย”
ปฐวีอึ้งกับจำนวนเงิน
“ผมคงไม่มีปัญญาช่วยอ้ายได้”
“พ่อช่วยแกได้ ถ้าแกต้องการ”
ปฐวีอึ้งๆไม่แน่ใจในตัวประสิทธิ์
“ผมขอคิดดูก่อนนะครับพ่อ”
ปฐวีออกไป สุรีย์ส่องเดินสวนเข้ามา
“นี่พ่อคิดจะให้พี่วี...”
ประสิทธิ์พยักหน้า
“จะสู้กับไอ้ราพณ์ มันต้องสมน้ำสมเนื้อ เจ้าวีปั่นหัวมันไม่ยากหรอก”
สุรีย์ส่องยิ้มพอใจ
ทุกคนมาส่งราพณ์ที่รถ
“ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”
“ขอบคุณคุณราพณ์มากนะคะที่ช่วยแนะนำและสนับสนุนแม่พวกนี้” แม่นมซึ้งใจ
ป้านวลยกมือไหว้
“ขอบคุณจริงๆ ค่ะ”
ราพณ์ยกมือรับไหว้แทบไม่ทัน
“เจริญ ๆ นะคะ พ่อคุณ” ป้านางให้พร
ทุกคนต่างขอบคุณราพณ์ที่ช่วยแนะนำ ราพณ์ยิ้มอย่างยินดีพอสบตากับรสิกา เธอก็เมิน ๆใส่ เขาหน้าจ๋อยนิด ๆ รสิกาเห็นสายตาตัดพ้อของเขาก็รู้สึกสับสน
“ผมไปก่อนนะครับ”
อ่านละคร สามี ตอน 7/4 วันที่ 9 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ