อ่านละคร สามี ตอน 6/2 วันที่ 6 ธ.ค. 56
รสิกาจัดการเปิดขวดแล้วเอาออยล์ทาก่อนจะใช้สำลีเช็ด ราพณ์แอบยิ้มพอเธอเงยหน้ามาก็ทำหน้าปกติเนียน ๆ รสิกาค่อย ๆเช็ดให้อย่างเบามือ ราพณ์มองรสิกาอย่างหลงใหล รสิกาเช็ดไปสังเกตเห็นสายตาของเขาที่มองมาหวานๆ เธอเผลอชะงักนิดหนึ่งแล้วได้สติว่าตัวเองเผลอไป รสิกาเจอสายตากรุ้มกริ่มก็เผลอหมั่นไส้กดหนักจิ้มขอบตาเขา“โอ้ย” ราพณ์จับตาแอ็คใหญ่ว่าเจ็บ “โอย...”
รสิกาตกใจ
“คุณราพณ์ ฉันขอโทษ...คุณเป็นอะไรมากไหม คุณ...”
“ไม่เป็นไรเลยครับ”
รสิกาหมั่นไส้จิ้มจริงเข้าให้
“โอ้ย...คุณหญิงมันเจ็บนะครับ”
รสิกาไม่สนใจหันไปกราบหมอนแล้วล้มตัวลงนอน
“โอย...”
ราพณ์แอบมองเห็นว่าไม่สนใจจริงๆ ก็เลิกแบบเซ็งๆขยับมาหอมแก้มพระลบฟอดใหญ่ จงใจพูดไปถึงรสิกา
“ฝันดีนะครับ”
รสิการู้ว่าพูดกับตัวเองก็พลิกตัวตะแคงให้กับเขาไม่สน เธอพยายามข่มตาหลับไม่สนใจแต่สีหน้าไม่ได้เคืองเลยแอบยิ้มนิด ๆ ก่อนจะหลับตาลงอย่างมีความสุข
สิริโสภาอยู่ในห้องพักคอนโดเล็กๆ...เธอลืมตาขึ้นในความมืดหันมองไปทางที่ว่างของเตียงอีกข้างแล้ววางมือตรงที่ว่าง...เธอนึกถึงเรื่องราวในอดีต ตอนนั้นเธอวางมือลงบนอกราพณ์ เขาขยับมือที่กอดเธอให้กระชับเข้ามาใกล้ สิริโสภาขยับตัวเข้าซุกกับราพณ์อย่างมีความสุข...มือของสิริโสภาขยำผ้าปูด้วยความเจ็บแค้น นึกถึงตำพูดของศิริพรที่เล่าเรื่องราพณ์มาหารสิกา
“ตอนนี้เขาลาฮันนีมูน น่าอิจฉานะ สามีเขาเป็นนักธุรกิจหล่อมาก เคยมาส่งคุณหญิงครั้งหนึ่งสาวกรี๊ดกันทั้งออฟฟิศ ถ้าพี่มีสามีแบบนี้จะล็อคคอไม่ให้หลุดมือไปเลย”
สิริโสภานึกถึงภาพข่าวที่ราพณ์ควงกับรสิกาในงานเดินแบบผ้าไหม เธอขยำผ้าปูด้วยความแค้น
“ราพณ์เป็นของฉัน เขาเป็นของฉัน”
สิริโสภาลุกขึ้นมาตามความแรงของอารมณ์ เธอเหวี่ยงฟาดหมอนอย่างคลั่งแค้น ร้องไห้ด้วยเจ็บปวดทรมาน
รามนั่งอยู่ในร้านกาแฟคอยมองหาผู้หญิงที่ให้ผ้าเช็ดหน้าเขา มีผู้หญิงเดินเข้า-ออกในราม แต่ไม่รู้สึกคุ้นสักคน เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าของสิริโสภาออกมามอง สูดความหอมของผ้าเช็ดหน้าเบาๆ รู้สึกฝังจิตฝังใจกับเจ้าของผ้าเช็ดหน้าเหลือเกิน
เช้าวันใหม่...รสิกาตื่นขึ้นมาแล้วเดินไปที่หน้าต่างเห็นพระอาทิตย์กำลังจะขึ้น เธอคิด ๆ แล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งตัวเตรียมจะไปวิ่งแต่พอจะเปิดประตูห้อง เสียงพระลบดังขึ้น
“พี่คุณหญิงจะไปไหนครับ”
รสิกาหันมาเห็นว่าราพณ์กับพระลบตื่นแล้ว ราพณ์นอนคว่ำ พระลบนอนทับบนหลังอีกทีเอาคางเกยบนศีรษะพ่อกำลังมองมา
“พี่จะไปวิ่งออกกำลังจ๊ะ”
“วิ่ง...แล้วขาคุณ...”
“มันดีขึ้นมากแล้วค่ะ ฉันอยากออกำลังเบาๆ”
“ดีเลยครับ พระลบจะได้ออกกำลังด้วยดีไหม”
“ดีครับ”
ทั้งคู่รีบลุกจากเตียงรีบไปหาเสื้อผ้า
“ป๊าครับ เสื้อกับกางเกงวอร์มพระลบล่ะครับ”
“เดี๋ยวนะครับ ป๊ายังหาเสื้อป๊าไม่เจอเลยครับ”
สองพ่อลูกคุ้ยเสื้อผ้ากันใหญ่ รสิกามองสภาพการคุ้ยเละ ๆ ก็ทนไม่ไหว
“เดี๋ยวฉันหาให้ค่ะ”
รสิกาหยิบเอาเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นมาให้พระลบ
“ใส่ชุดนี้นะครับ”
“ครับผม”
พระลบรีบเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนอย่างไว ราพณ์หันมาถาม
“ของผมล่ะครับ”
รสิกาหันมองเห็นราพณ์ยิ้มเสนอหน้าก็หมั่นไส้
“หาเองนะคะ ฉันจะไปแต่งตัวให้พระลบ”
รสิกาเดินไปแต่งตัวให้พระลบ ราพณ์มองตามยิ้ม ๆ มีความสุข
ราพณ์กับรสิกาและพระลบวิ่งออกกำลัง พระลบเหนื่อย ๆ ราพณ์กับรสิกาต้องจูงมือวิ่ง ราพณ์ที่จูงมือพระลบวิ่งดึงพาพระลบตรงไปที่ทะเล รสิการีบถาม
“คุณจะไปไหน”
ราพณ์ไม่ตอบจูงมือพระลบวิ่งลงทะเล รสิกาปล่อยมือไม่ยอมตามลงทะเลในขณะที่ราพณ์กับพระลบวิ่งลงไปในทะเลสนุกสนาน รสิกายืนมองกับความซนของสองพ่อลูก ราพณ์กับพระลบวิ่งขึ้นมา
“พี่คุณหญิงครับ เล่นน้ำกับพระลบนะครับ”
“เล่นกับป๊านะคะ พี่ขอไปวิ่งอีกหน่อย”
ราพณ์ขึ้นมาหา
“แบบนี้เดี๋ยวพระลบน้อยใจแย่นะครับ ถ้าคุณไม่อยากเดินลุยน้ำ ผมช่วยนะครับ”
ราพณ์อุ้มโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ทำให้ไม่มีโอกาสขัดขืน ราพณ์แกล้งพาไปโยนในทะเล พระลบที่อยู่แค่ตื้น ๆ หัวเราะชอบใจ รสิกาเคือง
“คุณราพณ์”
รสิกาผุดขึ้นมาสาดน้ำใส่ ราพณ์หัวเราะสดใส รสิกากับพระลบก็สนุกไปด้วย
ราพณ์ รสิกา พระลบเข้ามาสภาพเปียกปอน เจออาม่ากับเง็กที่กำลังจะเตรียมออกไปข้างนอก
“อาม่าจะไปไหนครับ”
“อาม่าจะไปซื้อของมาเตรียมรับนายทหารเรือเพื่อนคุณหญิงเย็นนี้”
“อาม่าอย่าไปเลยค่ะ เดี๋ยวอ้ายจัดการให้เองดีกว่านะคะ”
“เดี๋ยวผมขับรถให้เอง”
“อาม่าจะทำอะไรบ้างคะ”
ราพณ์มองคิดว่ารสิกาให้ความสำคัญกับสกรรจ์ ราพณ์เคืองๆ
ในตลาด...รสิกาเลือกอาหารสดอย่างตั้งใจ ราพณ์หน้าตึงตลอด รสิกาเลือกๆ หันมาเห็นอาการก็นิ่งไม่สนใจ ไม่ถามใด ๆ เดินไปเลือกของต่อ ราพณ์ยิ่งหงุดหงิด
ราพณ์กับรสิกาถือของมาเก็บที่รถ ราพณ์เปิดหลังรถ รสิกาวางของสดกับผักเงียบๆ ไม่พูดอะไร ราพณ์ทนไม่ได้
“นี่คุณไม่คิดจะพูดอะไรบ้างเลยเหรอ”
“ถ้าเจ้าหนี้อยากให้พูดก็จะพูดค่ะ...จะให้พูดอะไรดีคะ” รสิกายอกย้อน
ราพณ์งุ่นง่าน
“คุณเลิกกวนประสาทผมสักทีได้ไหม”
“ฉันแค่ตอบแทนคุณตามหน้าที่ลูกหนี้ที่เป็นหนี้น้ำเงินของคุณต่างหาก”
“แต่สิ่งที่ผมต้องการให้คุณหญิงมันไม่ใช่เงินแต่มัน...”
ราพณ์อยากจะบอกว่ารักแต่เห็น เธอที่มองมาด้วยอารมณ์ต่อต้านก็พูดไม่ออก
“คุณจะพูดอะไร”
“ผม...”
ราพณ์ไม่อยากพูดออกจากปากกลัวโดนประชดอีก เขาหงุดหงิดเดินขึ้นรถ รสิกามองอย่างไม่เข้าใจเดินตามขึ้นรถไป
ในรถ...ราพณ์ขับรถหน้าตึง รสิกานิ่งต่างคนต่างเงียบ จู่ ๆมีรถกระบะมาจอดปาดหน้าราพณ์เบรก กะทันหันเอี๊ยดแล้วจอดนิ่งขวางทางไว้
“ว้าย” รสิการ้องลั่น
ราพณ์เป็นห่วง
“คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ...”
ราพณ์กดแตรด้วยความไม่พอใจให้รถกระบะหลีกทางแต่ทุกอย่างก็นิ่ง
“หรือว่าทางโน้นจะบาดเจ็บคะ”
“ผมไม่ได้ชนเขา” ราพณ์คิด ๆ รู้สึกระแวง “คุณหญิงรออยู่ในรถนะครับ ผมจะลงไปดู”
ราพณ์ลงไปจากรถจะเดินไปดูที่รถกระบะ พอเดินเกือบถึง ลูกน้องสุรีย์ส่อง สี่คนลงมาจากรถพร้อมกับไม้ เป็นอาวุธทุกคน ราพณ์ชะงัก รสิกาที่อยู่ในรถก็ตกใจ
“พวกแกเป็นใคร ต้องการอะไร”
“กระทืบมัน”
พวกลูกน้องสามคน เข้ารุมตี ราพณ์พยายามรับมือ
“เอาตัวผู้หญิงมา” หัวหน้าทีมสั่ง
ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งไปที่รถด้านที่รสิกานั่ง ราพณ์ตะโกน
“ล็อกรถ”
แต่กว่ารสิกาจะตั้งสติได้ก็ช้าไปแล้ว ลูกน้องสุรีย์ส่องเปิดประตูลากรสิกาออกมา
“ปล่อยนะ”
“วันนี้กูจะมีเมียเป็นคุณหญิงเลยเว้ย”
ลูกน้องสุรีย์ส่องลากรสิกาจะดึงไปข่มขืน รสิกากรีดร้องอย่างหวาดกลัวพยายามขืนสุดชีวิต
“ปล่อยฉัน”
ลูกน้องคนนั้นต่อยท้องรสิกาปึ้กเธอจุกตัวอ่อน สิ้นแรง ราพณ์พยายามฝ่าจากลูกน้องทั้งสามที่รุมทำร้ายแล้วรีบเข้าไปยื้อตัวรสิกาไว้ ลูกน้องอีกสามคนตามมาพยายามจะแยกราพณ์กับรสิการาพณ์กอดรสิกาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เขาถูกถีบจนดันตัวรสิกาไปพิงกับต้นไม้ ราพณ์พยายามเอาตัวเองบังไว้ ลูกน้องโกรธ
“หวงนักเหรอมึง”
ลูกน้องฟาดราพณ์ไม่นับ ปึ้ก ๆ ราพณ์เจ็บปวดแต่อดทน รสิกาตะโกนลั่น
“อย่านะ”
ลูกน้องอีกคนกระทืบ
“ปล่อยสิวะ”
รสิกาเห็นราพณ์โดนซ้อมไม่นับ เธอตกใจเป็นห่วงเขาน้ำตาร่วงทั้งกลัวทั้งห่วง
“คุณราพณ์...”
ราพณ์พยายามที่จะพูด
“ผมไม่ยอมให้มันทำร้ายคุณแน่”
ลูกน้องทั้งสามประเคนทั้งไม้ทั้งเท้าใส่ราพณ์ไม่ยั้ง
“เหนียวนักใช่ไหม”
ลูกน้องคนหนึ่งชักมีดออกมา รสิกาตกใจสุดขีด
“อย่า”
ลูกน้องคนนั้นฟันกลางหลังราพณ์ รสิการ้องลั่น
“คุณราพณ์”
ราพณ์เกร็งมือกอดรสิกาแน่น ลูกน้องคนหนึ่งหันมาบอกลูกพี่
“ไม่ตายไม่ปล่อยแน่พี่ จัดเลย”
ลูกน้องคนถือมีดจะแทงซ้ำ รสิกาตกใจมาก ทันใดนั้น เสียงรถแล่นเข้ามาจอดเอี๊ยด พวกลูกน้องสุรีย์ส่องหันไปเห็นสกรรจ์กับเพื่อนทหารอีกสอง คนลงมาจากรถ ทั้งสามคนเข้ามาตะลุมบอนกับลูกน้องสุรีย์ส่อง ด้วยชั้นเชิงของสกรรจ์กับเพื่อนทหารเหนือกว่าพวกลูกน้องสุรีย์ส่องจะหนีแต่สกรรจ์กับเพื่อนช่วยกันล็อคไว้ได้หนึ่งคน
“ปล่อยกู”
ราพณ์เห็นสกรรจ์ รู้สึกว่าปลอดภัยก็หมดแรงล้มลงไปกับพื้น รสิกาตกใจ
“คุณราพณ์ คุณสกรรจ์ ช่วยคุณราพณ์ด้วยค่ะ คุณราพณ์”
ราพณ์นิ่งอยู่ในอ้อมกอดของรสิกา
ห้องพยาบาลในฐานทัพเรือ...ราพณ์ถูกพันแผลที่โดนฟันกลางหลังไม่ลึกนัก เขาขยับเสื้อใส่เรียบร้อย หมอให้รายละเอียดกับรสิกา
“หมอเย็บแผลให้แล้วนะครับ หมอจะให้ยาแก้ปวด กับแก้อักเสบไปนะครับ คนไข้แพ้ยาอะไรหรือเปล่าครับ”
รสิกาไม่แน่ใจหันมองราพณ์
“ไม่ครับ”
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”
ราพณ์จะลุก รสิการีบเข้ามาประคองด้วยความเป็นห่วง
“ค่อย ๆ เดินนะคะ”
ราพณ์มองท่าทีรสิการู้สึกใจชื้นขึ้น
รสิกาประคองราพณ์ออกมาด้านนอก สกรรจ์ยืนรออยู่
“หมอว่ายังไงบ้างครับ”
“แผลไม่ลึกค่ะ แต่รอยช้ำหนักพอสมควร โชคดีนะคะที่คุณสกรรจ์มาเจอไม่อย่างนั้นอ้ายกับคุณราพณ์คง...”
“ผมตั้งใจจะไปชวนคุณหญิงกับครอบครัวมาเที่ยวที่นี่น่ะครับ”
“ขอบคุณคุณมากจริงๆ ที่ช่วยผมกับภรรยา”
สกรรจ์ยิ้ม
“ยินดีครับ คุณหญิงเป็นเพื่อนผม สามีคุณหญิงก็ถือว่าเป็นเพื่อนของผมด้วยเหมือนกัน”
ราพณ์รู้สึกว่าสกรรจ์พูดจาถูกหู ค่อยคุยกันได้
“ขอบคุณครับ”
“คุณราพณ์คิดว่าพวกมันเป็นโจรหรือว่า...”
ราพณ์มองตาสกรรจ์รู้ว่าหมายถึงอะไร เขาหันไปบอกรสิกา
“คุณหญิงครับ ผมหิวน้ำ”
“เดี๋ยวฉันไปขอในห้องพยาบาลให้นะคะ”
รสิกากลับเข้าไป สกรรจ์รีบพูด
“พวกมันตั้งใจมาดักทำร้ายผม มันรู้ว่าคุณหญิงเป็นใคร ครั้งนี้มันเลือกเจาะจงเฉพาะคน”
“งั้นมันก็น่าจะเป็นพวกเดียว กับที่ส่งมือปืนมาฆ่าคุณหญิงใช่ไหมครับ”
“มันก็เป็นไปได้”
“แล้วคุณจะเอายังไงต่อไป”
ราพณ์หน้าเครียด
เจ้าสัวเรียวคุยโทรศัพท์สีหน้าเครียด
“ราพณ์จัดการแจ้งความทันที ให้มันเป็นคดีไว้ แล้วรีบพาทุกคนกลับมาบ้านให้เร็วที่สุด”
เจ้าสัวเรียววางสาย รัตนาวลีที่ฟังอยู่ข้างๆ ร้อนใจ
“คุณราพณ์กับอ้ายเป็นยังไงบ้างคะ”
“ราพณ์บาดเจ็บ ส่วนคุณหญิงปลอดภัยครับ...นที”
นทีเข้ามารอคำสั่ง
“ติดต่อทางโน้นให้จัดการส่งตัวคนที่มันทำร้ายราพณ์มากรุงเทพ ครั้งนี้เราจับคนร้ายได้ ผมจะบีบให้มันซัดทอดคนบงการให้ได้...พวกมันจะต้องได้รับโทษอย่างสาสม”
สุรีย์ส่องคุยโทรศัพท์เสียงดังด้วยความผิดหวัง โกรธสุดขีด
“แล้วตอนนี้มันอยู่ที่ไหน...โรงพัก”
อ่านละคร สามี ตอน 6/2 วันที่ 6 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ