อ่านละคร สามี ตอนอวสาน(2) วันที่ 29 ธ.ค. 56
รามหายใจแผ่วเหลือเกิน ที่มือของรามยกขึ้นเหมือนพยายามจะยื่นให้กับใคร ทุกคนมองตามมือของรามเห็นเป็นสิริโสภาที่เดินมาอย่างรู้สึกผิด เธอเข้าไปจับมือรามด้วยความรู้สึกผิด“ราม...สิขอโทษ คุณอย่าเป็นอะไรนะราม”
รามพูดกับสิริโสภา
“บอกรัก ผมสักครั้งได้ไหม....”
ทุกคนมองสิริโสภา รุ้งรายขอร้องเบาๆ กับสิริโสภา
“คุณสิ...”
สิริโสภาพูดไม่ออกได้แต่ร้องไห้ เพราะไม่เคยรักรามเลย
“พูดสิ..สิริโสภา พูดเถอะ ฉันขอร้อง” ลินดาพยายามขอ
“สิ...ผมรู้ว่าคุณรักเฮีย แต่จำไว้ว่า...คุณมีผมที่รักคุณ...”
สิริโสภาสบตากับรามที่ส่งความรู้สึกรักให้เธอเป็นครั้งสุดท้าย รามมองราพณ์
“ผมภูมิใจที่ได้เป็นน้องเฮีย...ขอบคุณ”
รามค่อยๆ หมดแรงจะหลับตาลง
“ไม่นะราม รามจะตายไม่ได้ รามต้องอยู่กับม๊า ได้ยินไหม รามต้องอยู่กับม๊า”
รามหมดคลายมือจากราพณ์ด้วยไร้เรี่ยวแรง พร้อมกับลมหายใจที่ค่อยๆ หมดลง เขาสิ้นลมอย่างสงบ
“รามอย่าทิ้งม๊าไป ราม”
ลินดากรีดร้องหัวใจสลายไม่อาจรับกับเรื่องที่เกิดขึ้น
ราพณ์ รุ้งราย รสิกาช็อคกับการสูญเสีย สิริโสภาเองก็ช็อคกับเรื่องที่เกิดขึ้น
สุสานคริสต์ เช้าวันใหม่ ในวันที่ฝนโปรยปราย...หลุมศพของรามที่ถูกฝังเรียบร้อยแล้ว ทุกคนในครอบครัวต่างวางดอกไม้บนหลุมศพของราม
ลินดานั่งอยู่บนรถเข็นในสภาพสติหลุดไม่อาจรับรู้ใด ๆ เฝ้าคอยลูบดอกไม้ที่วางอยู่บนตัก รังรองกับรุ้งรายประคองให้ลินดาเอาดอกไม้วางบนหลุมศพของราม ลินดาวางดอกไม้ น้ำตาไหลรินอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ บางทีในจิตสำนึกลึกๆ ของลินดารู้ดีว่านี่คือการลาลูกชายเพียงคนเดียว คนที่รักเธออย่างจริงใจที่สุดบนโลกนี้ คนที่เธอทำลายเขาด้วยตัวของเธอเอง
ลินดาร้องไห้ราวจะขาดใจ ทุกคนได้แต่ยืนมองด้วยความเห็นใจ รถตำรวจของกันต์เข้ามาจอด กันต์ลงมาจากรถแล้วเปิดประตูให้สิริโสภาลงมาจากรถ ที่มือของเธอมีกุญแจมือสวมอยู่ มีตำรวจตามมาอีก 2 คน
กันต์พาสิริโสภาเข้ามา รุ้งรายหันไปมอง
“ขอบคุณนะคะพี่กันต์”
“ขอบคุณนะคะที่ให้โอกาสสิได้ลา...เป็นครั้งสุดท้าย”
กันต์มองตำรวจที่ตามมาส่งสัญญาณให้ไขกุญแจมือ ตำรวจไขกุญแจมือให้ สิริโสภารับดอกไม้จากรุ้งราย เดินไปวางดอกไม้
“ถ้าย้อนเวลากลับไปได้...ฉันจะเลือกรักคุณค่ะราม...”
สิริโสภาหันมาหากลุ่มของอาม่า
“สิขอโทษสำหรับทุกอย่างค่ะ”
สิริโสภาเดินกลับไปหากลุ่มตำรวจ กันต์กับตำรวจพาตัวสิริโสภาออกไป ส่วนพยาบาลพาตัวลินดากลับขึ้นมานั่งบนรถเข็น แล้วเข็นพาลินดาออกห่างออกไป
ผู้หญิงสองคนที่มีชีวิตเหมือนกัน และใช้วิธีที่ไม่ถูกต้องจนต้องจบลงด้วยความสูญเสีย...เส้นทางของลินดากับสิริโสภาต่างต้องไปรับผลของการกระทำของตนเอง ทุกคนมองตามอย่างเศร้าใจ
“ผู้หญิงสองคนช่างมีชีวิตที่เหมือนกันจริงๆ อยู่กับคำว่าไม่ได้ ไม่ยอม...ดื้อดึงจนต้องจบลงด้วยไม่สมหวัง จองจำตัวเองด้วยผลของความผิด คนหนึ่งติดคุก อีกคนติดอยู่กับความรู้สึกผิดไปจนวันตาย แต่ที่น่าเสียดายที่สุด คือการที่ทั้งสองคนต้องสูญเสียคนที่รักเขาไปเพราะน้ำมือของตนเอง...น่าเสียดาย...” อาม่าบอกทุกคนอย่างเศร้าๆ
“รินคิดถึงเฮียราม...”
รังรองกอดระรินไว้
“คุณหญิงคะ...แล้วราพณ์”
รสิกาส่ายหน้า อาม่าเป็นคนตอบแทน
“อาราพณ์...คงอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ อาราพณ์หวังไว้มากที่จะทำให้ครอบครัวมีความสุขตามที่สัญญากับอาเรียว...อีคงเสียใจมาก...ให้เวลากับอาราพณ์นะ”
ทุกคนพากันกลับไป บริเวณหลุมศพเงียบเหงาแต่ฝนยังโปรยปรายไม่ขาดสาย ราพณ์มาที่หลุมศพราม นำช่อดอกไม้มาวาง และยืนอยู่เพียงลำพัง เขาเสียใจที่ต้องสูญเสียน้องชายเพียงคนเดียวไปอย่างไม่มีวันกลับ เขารู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด เป็นความผิดตัวเอง ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เรื่องทุกอย่างจะไม่เกิดขึ้น
ทางเดินในศาล...ผู้ประกาศข่าวกำลังรายงานต่อหน้ากล้อง ขณะที่ด้านหลัง เจ้าหน้าที่คุมตัวประสิทธิ์ ชาญชัย ชนพเดินตามทางเดินออกไปจากศาล
“เวลาสิบนาฬิกาของวันนี้ ศาลได้พิจารณาคดีฆาตกรรมเจ้าสัวเรียว ลิ้มวัฒนาถาวรกุล ศาลได้พิจารณาโทษประหารชีวิตจำเลยที่ 1 นายประสิทธิ์ และจำเลยที่ 2 ชาญชัย จำเลยที่ 3 นายชนพ แต่จำเลยทั้งสามให้การรับสารภาพจึงลดโทษเหลือเพียงจำคุกตลอดชีวิต”
รังรองมองชาญชัยในภาพข่าวนิ่งๆ รุ้งรายที่ดูอยู่ด้วยมองรังรองอย่างเป็นห่วง
“เจ้...”
“เจ้เลือกแล้ว และเจ้มั่นใจว่าเจ้เลือกถูกที่สุดในชีวิตแล้ว แม้ว่า..มันจะช้าเกินไป”
รุ้งรายปลอบใจ
“รุ้งเชื่อว่าป๊าจะต้องภูมิใจในตัวเจ้ ป๊าอยากให้เจ้มีความสุข”
“ป๊าจะมีความสุขใช่ไหมรุ้ง...”
“เจ้...”
รุ้งรายเข้ากอดรังรอง
“ค่ะ...เข้มแข็งนะคะเจ้..”
รุ้งรายเช็ดน้ำตาให้ รังรองยิ้ม
“ขอบใจนะรุ้ง...แล้วคุณปฐวีล่ะ เขาช่วยพวกเราไว้มากนะ เขาเป็นยังไงบ้าง”
รุ้งรายคิดถึงปฐวีอย่างเป็นห่วง
ปฐวีโปรยอัฐิของสุรีย์ส่องเพียงลำพังกลางทะเล เมื่อเรือกลับมาที่ฝั่ง ปฐวีชะงักที่เห็นรุ้งรายรออยู่ที่
“คุณโอเคขึ้นหรือยังคะ”
“สุเขาชอบทะเลน่ะครับ...ตอนเด็กๆ รบเร้าให้พ่อพามาบ่อย ๆ”
“สุรีย์ส่องคงมีความสุขที่ได้อยู่ในที่ๆ ตนเองชอบ”
“สุไม่น่าจากไปเร็วขนาดนี้”
“ทุกคนมีวิถีของตัวเองค่ะ สุรีย์ส่องเขาไปตามทางของคนที่ต้องจาก แต่คุณยังต้องเดินบนทางของคนที่ยังต้องอยู่”
“ผมช่วยพ่อ ปกป้องน้องไม่ได้ ไม่รู้ว่าผมยังต้องอยู่เพื่ออะไร”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”
ปฐวีหันมอง รุ้งรายยิ้ม
“ก็คุณถามปัญหาโลกแตกขนาดนี้ ใครจะตอบได้ล่ะคะ ตอนฉันมาเกิดก็ไม่ได้มีช็อตโน้ตจากเง็กเซียนแนบมาว่าให้เกิดมาทำไม ตอนนี้ฉันรู้แค่ฉันช่างโชคดีที่มีชีวิต ได้ตื่นมาเจออาม่า พี่น้อง เพื่อนฝูง
และ...” รุ้งรายมองปฐวี “คนที่ฉันรัก..”
“คุณโชคดีที่ยังมี...”
“แต่ฉันโชคร้ายค่ะ เพราะฉันตามหาคนที่รักฉัน ยังไม่เจอ...เขาหายไปหลายวันแล้ว คุณเห็นเขาบ้างไหมคะ”
“ผู้ชายที่รักษาครอบครัวไว้ไม่ได้ อย่าไปสนใจมันเลยครับ เขาไม่คู่ควร”
“ผู้ชายกวนประสาท ไม่กลัวใคร ใจเด็ด และเป็นคนที่ช่วยปกป้องฉัน ผู้ชายคนนั้นจะคู่ควรหรือไม่ ฉันไม่สนใจ เพราะฉันรู้แค่ว่าฉันรักเขา...ก็พอ”
ปฐวีมองรุ้งรายที่ยืนยันความรู้สึกในหัวใจของตัวเอง รุ้งรายจับมือเขาไว้
“คุณว่า ถ้าฉันขออยู่เคียงข้างเขาตลอดไป เขาจะยอมไหมคะ”
ปฐวีมองนิ่งทิ้งเวลาสักนิดจนรุ้งคิดว่าจะโดนปฏิเสธ
“.....ผมคิดว่า...เขายอมตั้งแต่เห็นคุณมายืนแล้วล่ะครับ รุ้งครับ....สำหรับผมมันยาก..ที่ผมจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณรักฉัน ฉันพร้อมจะรอ...เราจะผ่านช่วงเวลานี้ไปด้วยกัน”
ปฐวีมองอย่างตัดสินใจ
“ผมรักคุณ”
รุ้งรายยิ้มแล้วเข้ากอด ปฐวีกอดตอบด้วยความรู้สึกอุ่นใจ
แหวววิ่งถึงถาดสารพัดของเปรี้ยวเข้ามาในห้องรับแขก
“มาแล้วค่าคุณหญิง มะขาม มะยม มะม่วงหาว มะนาวโห่ฮิ้วมาแล้วค่า”
รสิการับมากินด้วยอาการเปรี้ยวปาก แม่นมกับแหววมองอย่างเข็ดฟันแทน
“เห็นแบบนี้แล้วคิดถึงตอนที่หม่อมแพ้ท้องคุณหญิง ท่านชายคอยดูแลใกล้ชิดตลอดไม่ให้คลาดสายตาเลย” แม่นมบอก
“นี่ถ้าคุณราพณ์อยู่คงบำรุงไม่ยั้งเลยล่ะค่ะ” แหววบอก
รสิกาหน้าเสียไปนิดที่คิดถึงราพณ์ แม่นมกับแหววเห็นก็ชะงักไป
“พูดไม่รู้จักคิด” แม่นมหยิกแหวว
“โอ้ยๆ แหววไม่ได้ตั้งใจนี่คะ คุณนม”
“ห้องรับแขกเหรอครับอาม่า”
รัตนาวลีเดินตามพระลบที่วิ่งนำหน้าเข้ามา
“พระลบ อย่าวิ่งลูก...”
พระลบโผเข้ามากอด รสิกากอดตอบ
“ยังไม่นอนอีกเหรอครับ พระลบ”
“งอแงไม่ยอมนอน แม่อ่านนิทานเป็นสิบเรื่องแล้วก็ไม่ยอมนอน” รัตนาวลีบ่น
พระลบอ้อน
“พระลบนอนไม่หลับครับ พระลบคิดถึงปะป๊า...”
รสิกานิ่งไป รัตนาวลีมองอาการรสิกาแล้วหันไปสั่งแหวว
“แหวว...พาคุณพระลบไปนอนไป”
แหววรีบพาพระลบออกไป รัตนาวลีมองรสิกา
“ไม่คิดจะไปตามคุณราพณ์กลับมาเหรอลูก”
“อ้ายรู้ว่าเขาเสียใจมาก เขาต้องเสียพ่อ เสียน้อง อ้ายอยากจะช่วยเขา แต่อ้ายไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะหม่อมแม่ ขนาดเขาที่เก่งและเข้มแข็งกว่าอ้ายยังรับไม่ไหว แล้วอ้ายจะช่วยเขาได้เหรอคะ”
“ต้นไม้ใหญ่จะเติบโตได้เพราะดิน แสงแดด แต่ต่อให้ยืนต้นมั่นคงแค่ไหนก็เหี่ยวแห้งตายได้ถ้าขาดน้ำเลี้ยงให้ชุ่มชื่น น้ำที่จะคลายความร้อนจนทำให้เกิดความสมดุล น้ำหนึ่งหยดเหมือนหนึ่งกำลังใจจากคนที่เขารัก...ที่จะช่วยให้เขาลุกขึ้นสู้ต่อไปได้ คุณราพณ์ไม่ได้ต้องการสิ่งที่ยิ่งใหญ่แต่ต้องการคนเข้าใจ...อ้ายทำได้ไหมลูก”
รสิกาเข้าใจ
“ขอบคุณค่ะหม่อมแม่ อ้ายรู้แล้วจะทำยังไง”
รัตนาวลียิ้ม
“คุณหญิงรู้เหรอคะว่าคุณราพณ์อยู่ที่ไหน”
“คุณราพณ์ติดต่อเรื่องงานกับคุณรุ้งตลอดค่ะ” รสิกายิ้ม “อ้ายจะพาเขากลับมาค่ะ”
รัตนาวลีกับแม่นมมองอย่างพอใจ
ราพณ์ยืนอยู่ด้านล่างหาดทรายมองโขดหินที่ถูกคลื่นซัด เขายืนนิ่งพร้อมกับความรู้สึกผิด ความเสียใจซัดสาดใส่จิตใจที่ไม่ยอมให้อภัยตัวเอง
‘ฉันผิดเหรอที่ฉันจะทวงของฉันเหรอ ถ้าฉันไม่โดนคุณทรยศ ไม่โดนคุณทิ้งอย่างเลือดเย็น ชีวิตฉันคงไม่เป็นแบบนี้ เพราะคุณ คุณคนเดียว’
คำพูดสิริโสภา ก้องอยู่ในหัว ราพณ์มือกำแน่นด้วยความรู้สึกเสียใจ มือของรสิกาขยับเข้ามาจับไว้เบาๆ ราพณ์ตกใจนิด ๆ หันมาแปลกใจที่เห็นรสิกา
“คุณหญิง..”
“ฉันคิดถึงคุณ อยากให้คุณกลับบ้าน..นะคะ”
“ผมไม่รู้จะสู้หน้าทุกคนในครอบครัวได้ยังไง เพราะผมทำให้ทุกคนต้องเสียใจ ผมบอกป๊า บอกพี่น้องทุกคนว่าจะทำให้รามกลับมาเป็นน้องชาย แต่ผมกลับทำให้รามต้องตาย”
“คุณรามภูมิใจในตัวเฮียของเขามาก เฮียที่ทำงานอย่างหนักเพื่อความสุขสบายของทุกคน เฮียที่คอยดูแลและแก้ปัญหาให้ทุกคนในครอบครัวด้วยความรัก ทุกคนรู้ค่ะว่าคุณพยายามทำดีที่สุดแล้ว คุณคือหัวหน้าครอบครัวที่ทุกคนภูมิใจ”
“แต่ผมคงไม่ใช่สามีที่คุณหญิงจะภูมิใจ ผู้ชายเห็นแก่ตัวอย่างผมไม่สมควรจะเป็นสามีใคร”
“สามี ภรรยาเป็นเรื่องระหว่างคนสองคน และสำหรับฉันคุณคือ...สามี”
ราพณ์มองรสิกาอึ้งๆ รสิกายื่นมือไปข้างหน้าราพณ์
“แต่ฉันยังไม่ได้ทำหน้าที่ภรรยาที่ดีของคุณเลย คุณสู้ทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันรักแล้วอย่าลากันไปง่ายๆ แบบนี้สิคะ คุณราพณ์...ฉันขอโอกาสให้เราได้เริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งได้ไหมคะ”
อ่านละคร สามี ตอนอวสาน(2) วันที่ 29 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ