อ่านละคร สามี ตอน 11/7 วันที่ 22 ธ.ค. 56
“วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า ถึงมาหาเจ้พร้อมกันขนาดนี้”“ช่วงนี้เรื่องงบโครงการต่างๆ เป็นยังไงบ้างครับเจ้”
“ก็เบิกไปตามขั้นตอนของทุกโครงการ ไม่มีปัญหาอะไรนะ”
“โครงการของเฮียชาญชัย เป็นยังไงบ้างคะเจ้” รุ้งรายหยั่งเชิง
“ก็เบิกงบครั้งสุดท้ายไป หลังจากที่ยอดจองเต็มจนปิดเฟสแรกน่ะ”
“แต่รุ้งยังเห็นว่าโครงการของเฮียชาญยังไม่เต็มนะคะเจ้”
“รุ้งหมายถึงเฟสสองน่ะเหรอ”
“หมายถึงเฟสแรกค่ะ”
“เป็นไปได้ยังไง ก็ทางเฮียชาญส่งยอดจองพร้อมกับยอดเงินจองของลูกค้า ยอดรวมทั้งหมดมันปิดเฟสหนึ่งไปแล้วนี่...ราพณ์กับรุ้ง กำลังจะบอกอะไรเจ้หรือเปล่า”
ราพณ์สบตากับรุ้งรายอย่างหนักใจว่าจะพูดยังไงดี ชาญชัยเปิดประตูเข้ามาชะงักที่เห็นราพณ์กับรุ้งรายอยู่ในห้องของรังรอง
“ทำไมวันนี้ถึงได้มาพร้อมหน้าพร้อมตากันที่นี่”
“ผมจะมาคุยกับเจ้เรื่องจัดงานแต่งงานให้รามน่ะ รายละเอียดเอาไว้คุยพร้อมกับหม่อมวลีแล้วกันนะครับเจ้ จะได้สรุปทีเดียว”
รังรองพยักหน้ารับ
“ไปเถอะรุ้ง เรามีงานต้องทำอีกเยอะ”
ราพณ์สบตากับชาญชัยที่รู้สึกว่าสายตาราพณ์แข็งกร้าว ราพณ์กับรุ้งรายออกไป
“ราพณ์กับรุ้งมาหารองทำไม มีอะไรเหรอ”
รังรองมองชาญชัยรู้สึกว่าควรพูดอย่างที่ราพณ์บอก
“ก็เรื่องงานแต่งของรามน่ะค่ะ เฮียสงสัยอะไรเหรอคะ หรือว่ามีอะไร”
ชาญชัยกลบเกลื่อน
“เปล่า...เฮียจะมาชวนรองไปทานข้าว ไปไหม”
“ค่ะ”
รังรองหยิบกระเป๋า ชาญชัยเดินนำ รังรองเดินตามแต่สายตามองชาญชัยอย่างรู้สึกสงสัย
รัตนาวลีกับรุ้งรายช่วยกันป้อนอาหารให้เจ้าสัวเรียวจนเรียบร้อย รสิกาถือถาดยาเข้ามาจะเอามาป้อนยาเจ้าสัว สิริโสภาตามเข้ามา
“สิช่วยนะคะ”
รสิกาสบตากับสิริโสภาไม่เต็มตานัก แต่ก็ไม่ขัด
“ขอบคุณค่ะ”
“อ้ายไปรับยาของอาทิตย์นี้มาแล้วใช่ไหมจ๊ะ” รัตนาวลีถาม
“ค่ะ”
รสิกาจัดการเทยาแล้วป้อนให้เจ้าสัว สิริโสภามองว่ารสิกายังไม่ได้ปิดฝาขวด
“เดี๋ยวสิเก็บให้นะคะ”
สิริโสภารับขวดยามาจากรสิกาแล้วปล่อยขวดจนตก ยาหก
“อุ้ย”
สิริโสภารีบหยิบแต่จับที่ก้นขวดแล้วทำให้ยาหกออกมาจากขวดจนหมด
“ตายแล้ว สิขอโทษนะคะ ยาหกหมดเลย”
สิริโสภาเอามือพยายามกอบๆยา แต่ยิ่งทำยายิ่งคลุกกับพื้น
รุ้งรายมองอย่างไม่พอใจ
“พอเถอะค่ะ คุณไม่ต้องช่วยอะไรทั้งนั้น”
สิริโสภาสบตารุ้งรายที่แสดงชัดว่าไม่เป็นมิตร สิริโสภาต้องนิ่งหลบตาหันไปเรียกความเห็นใจจากรัตนาวลี รสิกาแทน
“สิขอโทษนะคะ คุณหญิง ขอโทษนะคะหม่อม”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“แต่ยาคงใช้ไม่ได้แล้วนะอ้าย”
“พรุ่งนี้อ้ายจะไปรับยามาใหม่ค่ะ”
“ถ้างั้น...” สิริโสภาจะอาสา
“รุ้งจะไปเป็นเพื่อนเองค่ะ” รุ้งรายมองสิริโสภาว่าไม่ต้องยุ่ง
สิริโสภานิ่งเงียบไป รสิกาวางขวดยาไว้บนถาดจะเอาไปเก็บทิ้ง สิริโสภามองตามอย่างหมายมาด
แหววเข้ามา
“คุณราพณ์รับคุณพระลบกลับมาแล้วค่ะ”
“คุณพระลบคือใครเหรอคะ” สิริโสภาถาม
“ลูกชายของคุณราพณ์ค่ะ กลับมาจากโรงเรียนประจำ” รสิกาหันไปบอกเจ้าสัว “อ้ายจะไปพาพระลบมาหาป๊านะคะ”
รสิกาออกไป
“สิจะเอาถาดยาไปเก็บให้นะคะ”
สิริโสภายกถาดออกไป รุ้งรายมองตามสิริโสภาอย่างไม่ชอบใจนัก
สิริโสภาถือถาดออกมาเห็นพระลบวิ่งเข้ามากอดรสิกา
“หม่าม๊า พระลบคิดถึงหม่าม๊าที่สุดเลยครับ”
รสิกามองแปลกใจ ราพณ์เดินตามมาอธิบาย
“ผมสอนให้พระลบเรียกเองครับ คุณหญิงอนุญาตให้พระลบเรียกหม่าม๊านะครับ”
รสิกายิ้มกับสายตาอ้อน ๆ ของราพณ์ รสิกาพูดกับพระลบ
“เข้าไปสวัสดีอากงก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่..เอ่อ..ม๊าจะเอาของว่างให้ทานนะคะ”
“ไชโย พระลบรักหม่าม๊าที่สุดเลยค้าบ” พระลบหอมแก้มรสิกา
“ไปหาอากงกันนะครับ”
“ไปพร้อมกันทั้งป่าป๊า หม่าม๊า พระลบเลยนะครับ”
พระลบจูงมือราพณ์กับรสิกาเข้าไปทางห้องพักฟื้น ราพณ์เห็นสิริโสภาแต่ไม่ชะงัก แค่สบตาแล้วเดินเลยผ่านไปอย่างไม่สนใจ
รสิกาจับสังเกตแต่ไม่พูดอะไรเดินตามแรงจูงของพระลบเข้าไป สิริโสภาแค้นเดินออกไป พร้อมทั้งเก็บขวดยาใส่กระเป๋ากางเกง เพื่อนำไปให้ลินดา สับเปลี่ยนยาตามแผนที่คุยกันไว้
สิริโสภาเข้ามาในห้องนอนของราพณ์ เห็นช่อกุหลาบที่ราพณ์ให้รสิกามาเมื่อวันก่อนถูกจัดในแจกัน เธอเดินเข้าไปยืนมองแล้วขยี้ดอกกุหลาบที่ราพณ์ให้จนแหลกเละคามือ กลีบกุหลาบเกลื่อนห้อง สิริโสภามองอย่างสะใจ
พระลบเข้ากอดอาม่าที่นั่งอยู่ข้างเตียงเจ้าสัวเรียว
“พระลบคิดถึงอาม่าครับ”
พระลบหันไปกอดเจ้าสัวเรียว
“พระลบคิดถึงอากงที่สุดในโลกเลยครับ อากงต้องหายไวๆ นะครับแล้วเล่านิทานให้พระลบฟังอีกนะครับ”
“ลื้อต้องหายไว ๆ นะอาเรียว”
อาม่าให้กำลังใจ
เจ้าสัวเรียวมองพระลบ น้ำตาร่วง พระลบใช้มือเช็ดน้ำตาให้
“อากงอย่าร้องไห้นะครับ เจ็บตรงไหนครับ พระลบเป่าให้หายนะครับ เพี้ยงๆ อย่าร้องนะครับ”
พระลบกอดเจ้าสัวเรียว อาม่าน้ำตาซึม คนอื่นๆ พลอยน้ำตาซึมไปด้วย
“กลับมาเหนื่อยๆ คงจะหิวนะ อ้ายพาพระลบไปทานของว่างก่อนสิจ๊ะ” รัตนาวลีหันบอกลูกสาว
“หิวไหมคะ” รสิกาถามพระลบ
“หิวครับ”
“งั้นไปทานของว่างแล้วค่อยกลับมาหาอากงนะ” ราพณ์บอก
“ครับ”
รสิกาพาพระลบออกไป ทุกคนมองตามด้วยความเอ็นดู อาม่าจับมือเจ้าสัวเรียวอย่างให้กำลังใจ
รสิกากำลังป้อนขนมเค้กให้พระลบ สิริโสภาเข้ามา
“สวัสดีค่ะ”
พระลบหันมองสิริโสภางงๆ ว่าเป็นใคร รสิกาแนะนำ
“พี่สิเป็นแฟนเจ๊กรามครับ สวัสดีพี่สินะครับ”
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ คุณพระลบ หน้าตาน่ารักจังเลยนะคะ หล่อเหมือนคุณพ่อขอพี่สิกอดทีนะคะ”
สิริโสภากอดพระลบแน่น จนรสิการู้สึกไม่ดี
รสิกาค่อย ๆ ดึงพระลบกลับมา
“ทานขนมให้เรียบร้อยนะคะ จะได้ไปอาบน้ำ นะครับ”
สิริโสภามองรสิกาที่ดึงพระลบกลับไปด้วยความอิจฉา
รสิกาเข้ามาในห้องนอนแล้วชะงักที่เห็นกลีบกุหลาบกระจายอยู่เต็มพื้น เธอมองที่ก้านกุหลาบเห็นว่ามันไม่ได้หลุดเองตามธรรมชาติ แต่ถูกบี้ทำลาย เธอมองไปรอบๆห้องว่ายังมีอย่างอื่นผิดปกติไหมแต่ไม่มี เธอเริ่มระแวง ราพณ์อุ้มพระลบเข้ามาแบบเป็นยอดมนุษย์ไอรอนแมน
“ ฟิ้ว...”
ราพณ์เห็นรสิกายืนอยู่ท่ามกลางกลีบกุหลาบที่กระจายเต็มพื้น
“ทำไมกลีบกุหลาบมันกระจายเต็มพื้นแบบนี้ล่ะครับ”
รสิกาหันมากำลังจะพูดแต่เสียงของรัตนาวลีดังเตือนเข้ามาในใจ
‘ไฟในอย่านำออก ไฟนอกอย่านำเข้า’
รสิกาเห็นราพณ์กำลังยิ้มกับพระลบ ราพณ์มอง...
“มีอะไรเหรอครับคุณหญิง”
รสิกาตัดสินใจ
“มันแห้งก็เลยหลุดร่วงน่ะค่ะ เดี๋ยวอ้ายเก็บแป๊บนึงนะคะคุณพาพระลบไปอาบน้ำก่อนนะคะ” รสิกาพูดกับพระลบ “คืนนี้พระลบนอนกับป่าป๊า หม่าม๊านะครับ”
พระลบดีใจมาก
“เย้ๆ ”
ราพณ์ยิ้ม
“คุณหญิงครับ วันเสาร์นี้ ผมอยากพาป๊าไปทะเลจะได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”
“ก็ดีนะคะ”
“เย้ๆ ไปทะเล ไปทะเล”
“แต่ตอนนี้อาบน้ำก่อนนะยอดมนุษย์”
ราพณ์รีบพาพระลบคว้าผ้าขนหนูแล้วเข้าไปในห้องน้ำ รสิกามองที่ก้านกุหลาบอย่างพินิจแล้วตัดสินใจทิ้งใส่ถังขยะไม่คิดหาคำตอบอีก
ปฐวีเดินคุยโทรศัพท์ออกมาจากบ้าน...
“ผมกำลังจะออกจากบ้านครับ คุณใกล้ถึงแล้วเหรอครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”
“เจ้าวี”
ปฐวีชะงักเห็นว่าประสิทธิ์กำลังประคองสุรีย์ส่องอยู่
“สุ” ปฐวีเข้ามาดู “สุเป็นอะไรครับพ่อ”
“สุปวดหัว เหมือนหัวจะแตก” สุรีย์ส่องเล่นละครเนียนมาก
“พ่อต้องรีบไปธุระ แกช่วยพาน้องไปหาหมอที”
“เอ่อ...”
“ทำไม แกไม่สะดวกเหรอ”
“เปล่าครับ เดี๋ยวผมพาน้องไปเองครับ”
สุรีย์ส่องกับประสิทธิ์สบตากันอย่างพอใจ
รสิกากับรุ้งรายถือถุงยาออกมาที่ลานจอดรถด้านหน้าโรงพยาบาล
“เดี๋ยวคุณหญิงจะไปที่ออฟฟิศเลยไหมคะ เดี๋ยวรุ้งไปส่ง” รสิกาหันมาถาม
“ขอบคุณค่ะ”
“อ้าย”
รสิกากับรุ้งรายชะงักหันไปตามเสียงเห็นวศินที่กำลังตรงเข้ามาหา
“วศิน”
“รีบไปเถอะค่ะคุณหญิง”
แต่ช้ากว่าวศินที่เข้ามาคว้าแขนรสิกาไว้
“เราต้องคุยกันนะอ้าย”
“ปล่อยอ้าย”
“ไม่ จนกว่าคุณจะฟังผม”
“ปล่อยคุณหญิง” รุ้งรายตวาด
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ อย่าแส่”
วศินมองถุงยาในมือแล้วกระชากถุงยาเขวี้ยงไปที่พื้นอีกทาง
“ไปกับผม”
รุ้งรายจะต่อย แต่วศินปัดแล้วหลังมือใส่รุ้งราย ปึ้ก!
“คุณรุ้ง” รสิการสิกาพยายามจะสะบัดเต็มที่
ปฐวีกับสุรีย์ส่องที่เข้ามาเห็นเหตุการณ์ ปฐวีเลือดขึ้นหน้าที่เห็นรุ้งรายโดนทำร้าย พุ่งเข้าต่อยวศินที่โต้กลับทันทีเช่นกัน ทั้งคู่ต่อยกันอุตลุต ชุลมุนไปหมด คนเริ่มเข้ามามุง
รสิกากับรุ้งรายพยายามจะเข้าไปห้าม แต่โดนสุรีย์ส่องที่เนียนเข้ามาผลักรสิกา ขณะที่ลินดาก้าวแทรกกลุ่มไทยมุงเข้ามายืนตรงถุงยา แล้วรีบเปลี่ยนถุง โดยที่ความชุลมุน ทำให้ไม่มีใครสนใจ
รปภ.เข้ามาห้ามเหตุการณ์จนแยกปฐวีกับวศินได้ รุ้งรายเข้าไปดูปฐวีอย่างลืมตัว
“คุณวีเป็นยังไงบ้างคะ”
สุรีย์ส่องเข้ามาผลักรุ้งรายออกไป
“อย่ามายุ่งกับพี่ชายฉัน”
รุ้งรายรู้สึกตัวขยับถอยห่างออกมา เห็นวศินที่รปภ.ล็อคตัวอยู่
“ถ้าไม่หยุดวุ่นวายกับคุณหญิง ฉันจะแจ้งความจับคุณ” รุ้งรายหันไปพูดกับรสิกา “คุณหญิงเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“ไม่ค่ะ”รสิกามองหา “แต่ถุงยาของป๊า”
ปฐวีเห็นถุงยาที่หล่นอยู่ จึงเดินไปหยิบมาส่งให้รสิกา
“ถุงนี้หรือเปล่าอ้าย”
รสิกามองขวดยาในถุงเป็นชื่อเรียว ลิ้มวัฒนาถาวรกุล
“ขอบคุณค่ะ”
รสิกามองผ่านปฐวีไปเห็นลินดาแวบหนึ่งแล้วลินดาก็หายไป รสิกาเพ่งมองอย่างไม่แน่ใจ
“มีอะไรเหรอคะคุณหญิง” รุ้งรายสงสัย
“ไม่มีอะไรค่ะ อ้ายไปก่อนนะคะพี่วี”
รุ้งรายสบตากับปฐวี แล้วเดินออกไปอย่างรู้สถานการณ์ดี สุรีย์ส่องมองตามยิ้มร้ายที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
ประสิทธิ์เลื่อนเงินสดให้วศินหนึ่งปึก เมื่อเขามาพบที่ห้องทำงาน พร้อมสุรีย์ส่อง และลินดา
“นายทำได้ดีมาก พวกมันสงสัยไหม”
“ไม่เลยค่ะ พี่วีก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน” สุรีย์ส่องยิ้มอย่างพอใจในผลงาน
“พี่ชายคุณมันต่อยไม่ยั้งเลย” วศินบ่น
“เอาเถอะน่ะ คุณได้เกินคุ้มแล้วนี่”
“ทำไมต้องดึงพี่ชายเธอให้มาวุ่นวายกับเรื่องนี้ด้วย” ลินดาแปลกใจ
“คนทรยศต่อครอบครัวก็ต้องได้รับบทเรียน ส่วนนังรุ้งมันทำไว้เยอะ ครั้งนี้ฉันถือว่าแก้แค้นให้กับตัวเองรวมทั้งคุณด้วยนะวศิน นังรุ้งมันจะต้องเจ็บยิ่งกว่าตาย”
สุรีย์ส่องสีหน้าร้ายมาก ทุกคนรอดูผลงานอย่างใจจดใจจ่อ
วันต่อมา รสิกานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ธุรกิจให้เจ้าสัวเรียวฟัง เจ้าสัวเรียวมองรสิกาด้วยสายตาดูกังวล
“ป๊าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” รสิกาดูสายตานั้นออก “หรือป๊ากังวลเรื่องของอ้ายกับคุณราพณ์”
เจ้าสัวบีบมือรสิกาแทนคำตอบ
“ป๊าคะ อ้ายสัญญานะคะว่าอ้ายจะดูแลคุณราพณ์ให้ดีที่สุด ป๊าจะต้องหายไว ๆ กลับมาเป็นหลักใจให้กับลูกหลานทุกคนนะคะป๊า”
เสียงนาฬิกาเตือนดัง
“ทานยานะคะป๊า”
รสิกาป้อนยาให้เจ้าสัวเรียว ราพณ์กับรัตนาวลีเข้ามา
“ป๊า...ผมจะพาขึ้นไปพักบนห้องนะครับ”
ราพณ์เข็นรถเข็นพาเจ้าสัวเรียวออกไป รัตนาวลีจะตามไป
“เหนื่อยไหมคะหม่อมแม่”
“นิดหน่อยจ๊ะ แต่เริ่มปรับตัวได้แล้ว อีกหน่อยก็คงชินและไม่เหนื่อยเท่านี้”
“อ้ายอยากให้ป๊ากลับมาเป็นปกติ”
“เราจะช่วยกันดูแลให้เจ้าสัวหายนะลูก”
รสิกายิ้มรับ
ราพณ์อุ้มเจ้าสัวเรียววางลงบนเตียง รสิกากับรัตนาวลีตามเข้ามา
“วันหยุดนี้เราจะไปทะเลพร้อมหน้ากันทุกคนนะครับ”
เจ้าสัวเรียวยิ้ม ราพณ์กับรสิกาจะเดินออก รัตนาวลีเดินมาส่ง
“ไปทะเลก็ดีนะคะ เจ้าสัวจะได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”
อ่านละคร สามี ตอน 11/7 วันที่ 22 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ