อ่านละคร สามี ตอน 11/6 วันที่ 22 ธ.ค. 56

อ่านละคร สามี ตอน 11/6 วันที่ 22 ธ.ค. 56

สิริโสภายังพยายามจะปล้ำ ขณะที่ราพณ์พยายามจะดึงให้หยุด แต่สิริโสภาไม่ยอมกระชากเสื้อของราพณ์จนกระดุมขาดกระเด็น ส่วนตัวสิริโสภาก็ผมเผ้ายุ่งเหยิง พยายามจะปล้ำแต่ราพณ์พยายามจะผลักสิริโสภาออก จนราพณ์ต้องเหวี่ยงสิริโสภาลงบนเตียงให้สงบสติอารมณ์
“พอได้แล้วสิ คุณกำลังจะทำให้ผมหมดความอดทน”

“ทุกคนต้องรู้ความจริง คุณหญิงต้องรู้เรื่องของเรา เขาจะเกลียดคุณ”
“ผมก็จะเกลียดคุณเหมือนกัน”

สิริโสภาชะงัก
“ไม่ว่าคุณคิดจะทำอะไร ผมก็กลับไปหาคุณไม่ได้อีกแล้ว เพราะคนที่ผมรักคือคุณหญิงเพียงคนเดียว...ที่ผมมาไม่ใช่เพราะกลัวคุณ แต่ผมจะมาบอกคุณว่าเลิกเล่นเกมปั่นหัวผมได้แล้ว เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะทำทุกทางเพื่อให้คุณหญิงอภัยให้กับผม ไม่ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหนก็ตาม”
สิริโสภาน้ำตาร่วง
“ผมขอโทษสำหรับทุกอย่าง หวังว่าคุณจะเข้าใจและยอมรับมันให้ได้”
ราพณ์จะเดินออกไป
“ดีค่ะ”
ราพณ์ชะงักไปนิด
“ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า คุณหญิงจะรักคุณมากสักแค่ไหน”

ราพณ์นิ่งไปนิดแต่ไม่หันกลับมา เขาเดินออกไปอย่างเชื่อมั่น สิริโสภามองตามอย่างคลั่งแค้น กรี๊ดแบบไม่มีเสียง แล้วดึงทึ้งเสื้อผ้าตัวเอง
รามกับลินดาเดินมาเห็นราพณ์ที่ออกมาจากห้องนอน รามชะงักนิดแล้วจะพุ่งไปแต่ลินดาดึงแขนไว้ให้เงียบ รามหันมองว่าหมายความว่ายังไง ลินดาสั่งให้ดูก่อน ราพณ์มองสภาพเสื้อตัวเองที่กระดุมขาดกระจุย ราพณ์ตัดสินใจเดินกลับไปที่ห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อ

“ทำไมราพณ์มันถึงออกมาจากห้องแก สภาพแบบนั้น” ลินดาหาเรื่องทันที
รามรีบเดินเข้าไปในห้อง ลินดาเดินตาม

รามเปิดประตูเข้ามาในห้องเห็นสิริโสภาที่นั่งร้องไห้ในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง รามตรงเข้าไปหาสิริโสภา
“มันเกิดอะไรขึ้น เฮียราพณ์เข้ามาในนี้ทำไม แล้ว...”
รามมองสภาพของสิริโสภาที่เสื้อผ้าดูยับเยิน สิริโสภาไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้
“สิ มันเกิดอะไรขึ้น”
สิริโสภาร้องไห้จะเป็นจะตาย รามกำหมัด ลินดามองลีลาสิริโสภาว่าเข้าแผนจริงๆ

ราพณ์เปลี่ยนเสื้อตัวใหม่เข้ามาในห้องพักฟื้น รสิกามองแปลกใจ
“ผมร้อนน่ะ ก็เลยอาบน้ำอีกรอบ” ราพณ์รีบบอก
รุ้งรายเข้ามา
“สวัสดีค่ะทุกคน สวัสดีค่ะป๊า” รุ้งรายเข้ากอดเจ้าสัวเรียว “รุ้งรับโทรศัพท์ปั๊บก็รีบ มาหาเฮียทันทีเลย แล้วก็คิดถึงป๊าด้วยค่ะ”
“เดี๋ยวไปคุยที่ห้องทำงาน...ป๊าครับ พรุ่งนี้ผมจะรับพระลบกลับมานะครับ ปล่อยให้อยู่โรงเรียนประจำนาน ๆ คงน้อยใจแย่”
“ดีเหมือนกันค่ะ เจ้าสัวคงคิดถึงพระลบเหมือนกันใช่ไหมคะ”
เจ้าสัวบีบมือรัตนาวลีเบาๆ
“กลับมาคราวนี้พระลบคงมีความสุขมาก เพราะคราวนี้คุณหญิงคงยอมให้พระลบเรียกหม่าม๊าได้แล้วใช่ไหมคะ งานนี้คุณหญิงคงโดนอ้อนหนักแน่ รายนั้นอยากเรียกหม่าม๊ามานานแล้ว” รุ้งรายแหย่
รสิกายิ้มรับ
“อ้ายจะดูแลพระลบให้ดีที่สุดค่ะ”
ทุกคนยิ้มชื่นใจ

รามกอดสิริโสภาที่ยังร้องไห้ตัวสั่นราวกับกลัวเหลือเกิน
“นี่ราพณ์มันข่มเหงหนูสิใช่ไหม สภาพถึงได้เป็นแบบนี้ คงคิดว่าเป็นเจ้าของบ้านจะทำอะไรก็ได้ เลวจริงๆ” ลินดาพยายามพูดให้รามโกรธ
“คุณราม อย่ารังเกียจสินะคะ สิกลัว อย่าทิ้งสินะคะ”
“เฮียรังแกคุณจริงๆ เหรอ” รามไม่แน่ใจ
สิริโสภาไม่ตอบ ร้องไห้อย่างเดียว รามทนไม่ไหวพุ่งออกไปด้วยความโกรธ สิริโสภากับลินดารีบตามไปดูผลงาน

ขณะที่ทุกคนกำลังยิ้มอย่างมีความสุขในห้องพักฟื้น รามพรวดเข้ามา
“ไอ้สารเลว”
ทุกคนตกใจหันไปยังไม่ทันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รามพุ่งเข้ามากระชากราพณ์ขึ้นมาต่อย ผัวะ!
“ไอ้ชั่ว…ไอ้เลว...”
ราพณ์พยายามปัดป้องแต่รามคลั่งมาก ราพณ์ต่อยรามผัวะ!
“เป็นบ้าอะไร”
“มึงรังแกเมียกู”
ทุกคนอึ้งกับคำพูดของราม
“เฮียไม่ได้ทำ”
“มึงไม่ใช่เฮียกู”
รามต่อยราพณ์เป็นพัลวัน ไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ลินดากับสิริโสภายืนมองอยู่ด้านนอก ลินดาสะใจมากที่รามอาละวาดเหมือนหมาบ้า รสิกา รุ้งราย รัตนาวลีพยายามจะเข้าไปแยกแต่ไม่เป็นผล รามสะบัดผลักทุกคนที่เข้ามาใกล้
“หยุดค่ะ คุณราม”
“ไอ้ราม”
แหววที่วิ่งเข้ามาพยายามจะหาทางเข้าช่วยล็อคตัวรามถอยออกมา
“มึงเข้าห้องกู รังแกเมียกู”
รสิกา รุ้งรายหันมองราพณ์
“เฮียไม่ได้ทำเลวๆ อย่างที่แกคิดนะ”
“แล้วคุณเข้าไปในห้องรามทำไม” ลินดาถาม
ราพณ์ชะงัก
“ฉันกับรามเห็นกับตาว่าคุณเดินออกมาสภาพกระดุมเสื้อขาด ตอบทุกคนสิว่าคุณเข้าไปทำไม”
ทุกคนหันมองราพณ์ ราพณ์เองก็แก้ตัวไม่ขึ้นเพราะเข้าไปหาสิริโสภาจริงๆ
“จริงเหรอคุณสิ” รุ้งรายถาม
สิริโสภาไม่ตอบกลับร้องไห้โฮออกมา รามยิ่งคลั่ง
“ไอ้เลว”
รามจะพุ่งเข้าเล่นงานราพณ์ ราพณ์ทนไม่ไหวเข้ากระชากดึงรามออกไปด้านนอก เจ้าสัวเรียวมองตามอึ้งว่าเกิดอะไรกันขึ้น ทุกคนตามออกไปด้วยกลัวจะมีเรื่องอีก

ราพณ์ลากรามออกมา รามพยายามสะบัดตัวโวยวายจนแหววล้มไปกระแทกพื้น
“อูย” แหวนร้องด้วยความเจ็บ
“ปล่อยกู...ปล่อย...”
ราพณ์ต้องจับรามยันไว้กับผนัง
“ตั้งสติหน่อย ฉันไม่ได้ทำอะไรเมียแก”
“มึงลวนลามเมียกู”
ทุกคนที่ตามออกมาชะงักรอ ราพณ์หันมาหาสิริโสภา
“เธอบอกรามว่าฉันลวนลามเธองั้นเหรอ สิริโสภา”
สิริโสภาโดนบีบก็ร้องไห้เอาตัวรอด ราพณ์เสียงดังบีบให้สิริโสภาพูด
“พูดออกมาสิ ว่าฉันทำหรือเปล่า”
ทุกคนมองสิริโสภาอย่างกดดัน บรรยากาศเครียดถึงขีดสุด
“ถ้าไม่ได้ลวนลามแล้วคุณเข้าไปที่ห้องของรามทำไม คุณกับหนูสิมีเรื่องอะไรกัน”
“ผมไม่ได้มีอะไรกับคุณสิ นอกจากความเป็นพี่สามีกับน้องสะใภ้เท่านั้น ถ้าผมทำ คุณสิก็พูดออกมาว่าผมทำอะไร”
สิริโสภาเจอราพณ์ที่โกรธจัดและพร้อมระเบิดทำให้สิริโสภาไม่กล้า ถ้าความแตกคงเป็นสิริโสภาที่โดนให้ออกจากบ้านจะไม่มีโอกาสแก้แค้นอย่างที่หวัง
“คุณราพณ์ไม่ทำเรื่องเลวร้ายแบบที่คุณลินดาคิดแน่ โดยเฉพาะกับภรรยาของน้องชายตัวเอง อ้ายเชื่อในตัวคุณราพณ์” รสิกาพูดเสียงเข้ม
ราพณ์พูดกับราม
“แกถามมา เฮียพร้อมจะตอบ”
“เฮียเข้าไปในห้องผมทำไม”
“ฉันเข้าไปคุยสิริโสภาเรื่องของแก เฮียรู้ว่าเขายังรักอดีตสามีของเขา เฮียไม่อยากให้เขาเห็นแกเป็นแค่ตัวแทนของใคร เพราะแกเป็นน้องของเฮีย”
“เฮียรู้ได้ยังไงว่าเขายังรักอดีตสามีของเขาอยู่”
“ถ้าเขาลืมได้แล้ว เขาคงไม่ร้องไห้และพูดถึงเรื่องเก่าๆ กลางโต๊ะอาหารแบบนั้นหรอก เฮียทนไม่ได้ถ้าเขาจะทำให้แกเสียใจ”
“พอเถอะค่ะ สิผิดเองที่ทำให้เกิดเรื่องขึ้น ให้จบเท่านี้เถอะนะคะ นะคะคุณราม” สิริโสภาไม่กล้าพูดอะไร
ลินดาเห็นว่าพวกราพณ์กำลังจะเป็นต่อ จึงฉากออกไปเดินกลับไปที่ห้องพักฟื้น
“ที่เฮียพูดเป็นความจริงหรือเปล่าครับสิ”
“จริงค่ะ...”
“แล้วทำไม...”
“พอเถอะนะคะ นะคะราม”
สิริโสภาจะดึงรามไป
“เดี๋ยว ราม...แกต้องขอโทษที่เข้าใจเฮียผิด” รุ้งรายสั่ง
รามชะงักมองราพณ์ รู้สึกว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดแต่เรื่องให้ขอโทษมันยาก
“ไม่เป็นไร...แค่แกเข้าใจเฮียให้ถูกต้องก็พอแล้ว” ราพณ์ตัดบท
สิริโสภาดึงรามออกไปจนได้ ราพณ์มองตามอย่างปวดหัวว่าที่สุดก็มีเรื่อง
“แหวว เป็นยังไงบ้าง” รัตนวลีหันไปถามแหววที่นั่งอยู่

รสิกาเข้ามาประคองแหวว รุ้งรายมองหาไม่เห็นลินดาก็รีบเดินกลับไปหาเจ้าสัวเรียวด้วยความเป็นห่วง
ลินดาเข้าไปนั่งข้างเจ้าสัวเรียว

“สนุกดีนะคะ พี่น้องต่อยกันเพราะผู้หญิง ลินดาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีเรื่องบัดสีแบบนี้เกิดขึ้นในบ้านของเจ้าสัว พี่ชายกับน้องชายมีเมียคนเดียวกัน อย่าคิดมากเลยนะคะเจ้าสัว ถ้าหม่อมวลีกับคุณหญิงรู้ ทุกคนในบ้านคงจะมีความสุขมากกว่านี้อีกเยอะ”
เจ้าสัวตะลึง รุ้งรายที่ยืนอยู่ตรงหน้าห้องตะลึงไม่ต่างกัน อึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน

ราพณ์นั่งเครียดอยู่ในห้องทำงาน รุ้งรายเข้ามาในห้อง ก่อนปิดประตูรุ้งรายเช็คเพื่อความแน่ใจว่าไม่มีใคร ราพณ์มองท่าทีของรุ้งราย
“มีอะไร ทำไมต้องมีพิรุธขนาดนั้น”
รุ้งรายปิดประตู เดินเข้ามาซักราพณ์ด้วยสีหน้าซีเรียส
“จริงหรือเปล่าที่สิริโสภาเป็นเมียของเฮียเหมือนกัน”
ราพณ์ตัดสินใจ
“มันเป็นเรื่องจริง แต่เฮียบอกเลิกกับเขาเพื่อแต่งงานกับคุณหญิง ระหว่างเฮียกับสิมันเป็นข้อตกลงกัน แต่เขาอยากได้มากกว่านั้น”
“โอ้ย...นี่ถ้าคุณหญิงรู้”
“แล้วรุ้งไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน”
“รุ้งได้ยินคุณลินดาพูดกับป๊า”
ราพณ์ตกใจ
“คุณลินดาเป็นคนพูด...แสดงว่าการที่สิเข้ามาในบ้านนี้ ไม่ใช่แผนของสิคนเดียว” ราพณ์คิดหนัก “แต่รามคงไม่รู้เรื่องนี้”
“ถ้ารามมันไม่รู้เรื่อง เฮียก็ต้องไล่สิริโสภาออกจากบ้านไป ไม่งั้นรามมันต้องโดนปั่นจนเกิดเรื่องวุ่นวายในบ้านแน่ๆ”
“ทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะรามดูจะรักสิริโสภามาก”
“ถ้าอย่างนั้นเฮียก็จัดงานแต่งให้มันแล้วก็ซื้อบ้านให้ไอ้รามซะ มันจะได้พาสิริโสภาออกไป”
“งั้นเราจะรีบจัดงานแต่งของรามให้เร็วที่สุด” ราพณ์เครียด มองรุ้งรายแล้วนึกได้ “พรุ่งนี้เฮียอยากให้รุ้งไปเช็คที่โครงการของเฮียชาญชัย เช็คละเอียดแล้วมารายงานเฮีย”
“มีอะไรเหรอเฮีย”
“ให้เฮียแน่ใจก่อนแล้วเฮียจะบอก”
“ค่ะ รุ้งจะจัดการให้ เฮียไปเคลียร์กับป๊าด้วยนะ คุณหญิงอีกคน ไม่รู้ว่าจะคิดยังไงกับเรื่องวันนี้”
ราพณ์เครียดหนักกับปัฐหาชีวิตของตัวเอง

รสิกายืนเครียดคิดไม่ตกกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ รัตนาวลีเดินเข้ามามองด้วยความเป็นห่วง
“คิดมากเรื่องคุณราพณ์ใช่ไหมลูก”
“อ้ายรู้สึกสังหรณ์ใจค่ะหม่อมแม่ คุณสิกับคุณราพณ์ เขาอาจจะรู้จักกันมาก่อน อาจจะ...”
“เป็นอดีต...”
รสิกามองรัตนาวลี
“ถ้าเขาจะรู้จักกันจริง ๆ หรือว่าเคย...อะไรก็ตาม มันก็เป็นเรื่องของอดีตแต่มันจะกลายเป็นเรื่องของปัจจุบันทันที ถ้าอ้ายเก็บมาคิดและพยายามค้นหาความจริง อ้ายอยากให้มันกลายเป็นปัจจุบันไหมล่ะลูก มันอาจจะทำลายทุกอย่างที่ลูกมีในตอนนี้ ความสุข...ความรัก ลูกจะยอมแลกมันเหรอจ๊ะ”
“ไม่ค่ะ อ้ายไม่อยากเสียเขาไป”
“ถ้าอ้ายตัดสินใจแล้ว แม่ขอให้อ้ายหนักแน่น แม่อยากให้อ้ายจำไว้ว่าไฟในอย่านำออกไฟนอกอย่านำเข้า อะไรก็ตามที่จะทำร้ายใจตัวเอง และคนที่เรารักเข้าใจไหมลูก”
รสิกามองรัตนาวลีอย่างคิดตาม

เจ้าสัวเรียวนอนนิ่ง สายตาเหม่อลอยคิดหนัก ราพณ์เข้ามานั่งข้างๆ จับมือพ่อไว้
“ป๊าครับ...ผมขอโทษ ที่ผมไม่เชื่อป๊า ป๊าเคยเตือนผมเรื่องผู้หญิงที่ผมเก็บเขาไว้ ผมประมาทที่คิดว่ารู้จักเขาดีพอ และเชื่อว่าจะจัดการกับเขาได้เมื่อถึงเวลาที่ผมแต่งงาน แต่ผมปล่อยให้ความสงสาร กลายบ่วงกลับมารัดคอผมในวันนี้ ทุกอย่างเป็นอย่างที่ป๊าเตือนผมไว้จริง ๆ”
เจ้าสัวเรียวมองราพณ์ พลางบีบมือราพณ์อย่างให้กำลังใจ
“แต่ผมเชื่อว่าผมจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ ผมจะรักษาครอบครัวไว้ให้ได้ครับ”
เจ้าสัวเรียวมองอย่างให้กำลังใจ ราพณ์ยิ้มให้ความเชื่อมั่น

ราพณ์เข้ามาในห้องนอน รสิกาออกมาจากห้องน้ำ แต่งชุดนอนเรียบร้อย ราพณ์ยืนนิ่งมองรสิกา พยายามคิดหาคำพูด แต่พอจะเริ่มรสิกากลับยิ้มให้
“พาป๊าขึ้นห้องนอนแล้วใช่ไหมคะ”
“ครับ...คุณหญิง ผม..”
รสิกาหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้ราพณ์
“คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วมาพักผ่อนนะคะ”
ราพณ์งงกับท่าทีของรสิกา
“คุณหญิงจะไม่ถามอะไรผมเหรอครับ”
“อ้ายง่วงแล้วล่ะค่ะ แต่อ้ายอยากกอดคุณก่อนนอน” รสิกายิ้ม “..ถ้าคุณไม่....”
ราพณ์คว้าตัวรสิกาให้มานั่งตัก
“ผมเหนื่อย...นอนเลยได้ไหมครับ”
“แต่...”
“นะครับ...”
รสิกาแพ้ลูกอ้อนได้แต่ยิ้มนิ่งๆ เป็นการตกลง ราพณ์ซบกับรสิกามองเธออย่างภูมิใจ
“ขอบคุณนะครับคุณหญิง...”
ราพณ์จะพูดว่าที่เชื่อใจเขา แต่พูดไม่ออก รสิกามองราพณ์รู้ว่าเป็นเรื่องของสิริโสภา
“นอนไหมคะ พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก”
“ภรรยาว่ายังไงว่าตามกันครับ”
ราพณ์ขยับขึ้นเตียงแล้วรวบรสิกามากอด รสิกากอดตอบด้วยความเต็มใจ
“อยู่ข้างๆ ผมอย่างนี้ตลอดไปนะครับคุณหญิง”
รสิกากอดแทนคำตอบ ทั้งคู่หลับตาดูเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขบนความเข้าใจกันและกัน

รามนอนหลับอยู่บนเตียง สิริโสภาที่นอนอยู่ข้างๆ นอนไม่หลับด้วยความริษยาที่พลุ่งพล่าน เธอลุกขึ้นไปดื่มน้ำ พยายามจะสงบสติอารมณ์ ภาพราพณ์กับรสิกาที่ดูรักและเชื่อใจกันมากสิริโสภาแค้น ที่แก้วในมือสิริโสภาบีบแก้วแน่นขึ้นทุกที
รามที่นอนอยู่บนเตียงขยับจะกอดสิริโสภาแต่ไม่พบ เสียงเปรี๊ยะ! ดังมาจากมุมที่สิริโสภายืนอยู่ รามหันมองตามเสียง
“สิครับ คุณทำอะไร”
สิริโสภาวางแก้วแล้วเดินกลับมานั่งที่เตียง ฝั่งที่ตัวเองนอน
“สินอนไม่หลับน่ะค่ะ สิรู้สึกผิดที่ทำให้รามทะเลาะกับคุณราพณ์ แต่...”
รามตัดบท
“ช่างเถอะครับ มันจบไปแล้วไปนอนนะครับ”
สิริโสภาขยับขึ้นเตียงนอนตามที่รามบอก รามกอดสิริโสภาไว้อย่างมีความสุข สิริโสภาน้ำตาไหล มือของเธอข้างที่บีบแก้วมีเลือดไหลจากแก้วบาด เธอบีบมือแน่นด้วยความริษยา

ชาญชัยคุยโทรศัพท์ลุกพรวดอย่างหัวเสีย
“นังรุ้งรายมันไปขอดูเอกสารที่โครงการงั้นเหรอ” ชาญชัยวางสายพล่านมาก “ต้องเป็นเพราะไอ้ราพณ์แน่ๆ โธ่เว้ย”

ชาญชัยสังหรณ์ใจว่าราพณ์ต้องเริ่มสงสัยอะไรแน่ๆ
รังรองทำงานอยู่ ราพณ์กับรุ้งรายเข้ามา

“วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า ถึงมาหาเจ้พร้อมกันขนาดนี้”
“ช่วงนี้เรื่องงบโครงการต่างๆ เป็นยังไงบ้างครับเจ้”
“ก็เบิกไปตามขั้นตอนของทุกโครงการ ไม่มีปัญหาอะไรนะ”

อ่านละคร สามี ตอน 11/6 วันที่ 22 ธ.ค. 56

ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชา
ละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ