อ่านละคร สามี ตอน 11/4 วันที่ 21 ธ.ค. 56
“พอแล้วริน...ตอนนี้เฮียอนุญาตให้เขาเข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว สมาชิกใหม่ที่เรายังไม่รู้จักดีพอ เราไม่ควรประมาท ขอให้ทุกคนช่วยกันดูแลคุณหญิงด้วย มีอะไรจะได้ป้องกันได้ทัน” ราพณ์บอกเครียดๆ“แค่ผู้หญิงคนเดียวระแวงมากไปหรือเปล่าเฮีย” รุ้งรายถาม
“เจ้ว่าเจ้ารามยังดูจะน่ากลัวซะกว่า” รังรองบอก
ราพณ์หันไปบอกระริน
“รินอยู่ออฟฟิศก็คอยจับตามองไว้”
“ค่ะเฮีย”ระรินพูดกับพี่ๆ “เห็นไหม เฮียราพณ์ยังเชื่อริน”
ระรินพอใจที่ราพณ์เห็นด้วย รุ้งรายกับรังรองมองราพณ์อย่างสงสัย
“คุณรามดูเป็นคนไม่น่าจะจริงจังกับใครง่าย ๆ แต่กลับยอมพาคุณสิเข้าบ้าน คุณรามคงจะรักคุณสิมากนะคะ” รสิกาชวนคุย
ราพณ์มองรสิกาอยากจะหยั่งความรู้สึก
“คุณหญิงว่าคุณสิเขาเป็นยังไงครับ...ผมหมายถึง เขาไว้ใจได้ไหม”
“เท่าที่เห็นอ้ายว่าเขาเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูด แต่ชีวิตเขาน่าสงสารมากนะคะ เขาเจอกับผู้ชายไม่ดีแต่เพราะว่ารักมาก เขาถึงยอมเป็นเมียเก็บ ถ้าเขาไม่โดนอ้ายขับรถชนจนเขาแท้งลูก ทำให้สามีเขาใช้เป็นข้ออ้างทิ้งเขาไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่น ชีวิตเขาคงจะได้มีความสุขกับผู้ชายที่เขารัก อ้ายทำลายชีวิตเขา”
“ไม่จริงนะครับ มันไม่ใช่ความผิดของคุณ”
รสิกาแปลกใจที่เห็นราพณ์ดูร้อนรน ราพณ์เห็นสายตาของรสิกาก็รู้สึกตัวว่ามากเกินไป
“ผมไม่อยากให้คุณหญิงโทษตัวเองแบบนั้น ทำไมคุณหญิงไม่ลองคิดอีกมุมล่ะครับ ที่เขาเลิกกันอาจจะเป็นเพราะ...เขาไม่ได้รักกันตั้งแต่แรกก็ได้”
“หรือเขาอาจจะหมดรัก...รักคนที่เขาไม่รักเราอีกแล้ว มันคงเป็นเรื่องทรมานมาก อ้ายเชื่อว่าคุณสิยังตัดใจจากสามีเขาไม่ได้ ถ้าอ้ายเป็นเขา อ้ายคงเจ็บปวด”
ราพณ์เข้ากอดปลอบโยนรสิกา
“ผมจะรักและดูแลคุณหญิงตลอดไป แต่คุณต้องสัญญาว่าคุณจะอยู่ข้างผมตลอดไป”
รสิกามองแล้วตัดสินใจพูด
“ฉันจะไม่ไปไหน นอกจากคุณจะหมดรักฉันแล้ว”
ราพณ์หนักแน่น
“ไม่มีวันนั้นแน่นอน เชื่อผมนะ”
รสิกายิ้มกอดราพณ์ด้วยความภูมิใจ
“อ้ายดีใจนะคะที่ได้พบคุณ คุณทำให้อ้ายรู้สึกภูมิใจที่มีคุณยืนอยู่เคียงข้าง”รสิกาจับมือของราพณ์ขึ้นมาแนบหน้า “อ้ายรักคุณนะคะ”
ราพณ์มองรอยยิ้มของรสิกายิ่งเห็นความน่ารัก ความภูมิใจ ราพณ์ยิ่งรู้สึกกลัวที่จะสูญเสียไป
“คุณหญิงครับ ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ผมอยากให้คุณรู้ว่าทุกอย่างที่ผมทำลงไปเพราะผมรักคุณมากจนยอมเสียคุณไปไม่ได้ถ้าผมทำผิดไป อภัยให้ผมนะครับ”
รสิกามองรู้สึกสงสัยแต่ไม่ถามปล่อยให้ราพณ์กอด ราพณ์คิดว่าจะต้องคุยกับสิริโสภาให้รู้เรื่อง
ราพณ์จูงมือรสิกาออกมาจากห้องนอน บอกอย่างเอาใจ
“วันหยุดแท้ๆ แต่เราไม่ได้ไปไหนเลย ผมขอโทษนะครับ ผมอยากให้เวลากับป๊า”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จะให้ฉันมีความสุขทั้งที่ครอบครัวเป็นทุกข์ฉันก็ทำ ไม่ได้”
ราพณ์ยิ้มปลื้ม รสิกาไม่เข้าใจ
“คุณยิ้มอะไรคะ”
“ผมดีใจที่คุณหญิงยอมรับว่าป๊าคือครอบครัว”
“หม่อมแม่บอกฉันว่าไม่ใช่แค่เราที่แต่งงานกัน แต่มันคือการแต่งงานของ สองครอบครัวที่รวมกันเป็นหนึ่งเดียว ป๊าของคุณ ก็เป็นป๊าของฉันเหมือนกัน”
ราพณ์อดใจไม่ไหวหอมรสิกา โดยที่รสิกาไม่ได้ตั้งตัว
“คุณราพณ์”
ราพณ์เห็นสายตาดุ ๆ ของรสิกา
“งั้นผมขอ....”ราพณ์จับมือรสิกา “แค่นี้ได้ไหมครับ”
รสิกายิ้มโอเค ราพณ์จูงมือรสิกาเดินลงไปข้างล่าง
สิริโสภาที่ซุ่มดูอยู่ มองรสิกาอย่างเกลียดชัง
ราพณ์ กับสมาชิกในบ้าน นั่งทานข้าวเช้า แม่นมกับแหววคอยยืนดูแลความเรียบร้อยอยู่
“เช้านี้พร้อมหน้าพร้อมตากัน ดูอบอุ่นดีจริงๆ”
รามทักทายด้วยน้ำเสียงกวนๆ จูงมือสิริโสภาพาเข้ามา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
“มา ๆ เจี๊ยะปึ่ง” อาม่าเรียก
“พี่แหววตักข้าวให้คุณรามกับคุณสิด้วยค่ะ” รสิกาสั่ง
แหววจัดการตักข้าวต้มให้กับรามและสิริโสภา
“หลับสบายดีไหมคะคุณสิ” รสิกาชวนคุย
สิริโสภาสบตากับราพณ์
สิริโสภายิ้มแต่สายตาไม่ได้ยิ้มด้วย
“ค่ะ...”
อาม่าตักกับข้าวให้ราม
“ทานเยอะ ๆ นะอาราม หนำเลี๊ยบหมูสับของชอบของลื้อ อาม่าทำเองเลยนะ”
“ขอบคุณครับอาม่า อาม่าก็ทานเยอะ ๆ นะครับ” รามตักกับข้าวให้อาม่าด้วย รู้สึกดีที่อาม่าเอาใจใส่ตัวเอง
ลินดาเดินหน้าระรื่นเข้ามา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน กับข้าวน่าทานมาก ขอร่วมโต๊ะด้วยนะคะ”
ลินดาไม่รอใครตอบทั้งนั้นลงนั่งเลย แล้วหันไปสั่งแหวว
“จัดมาให้ฉันที่นึงด้วย”
แหววสบตารสิกาที่พยักหน้าให้ทำตามนั้น แหววรีบจัดการตักข้าวต้มให้ลินดา
“ทานข้าวพร้อมหน้ากัน มีความสุขดีนะคะ”
ระรินจะเบะปากแต่เจอรุ้งรายที่นั่งมองอยู่หยิกเข้าให้
“โอ้ย”
ทุกคนชะงัก
“อาริน ลื้อเป็นอะไร” อาม่าสงสัย
ระรินรีบแก้ตัว
“มดกัดค่ะอาม่า กัดเจ็บมากด้วย” ระรินพูดกับรุ้งรายเบาๆ “มันเจ็บนะเจ้”
“บนโต๊ะอาหาร อย่าเริ่ม” รุ้งรายบุ้ยให้ระรินมองราพณ์
ราพณ์มองระรินอย่างปราม ๆ ระรินก้มหน้าก้มตาทานไป
“ทานกันแบบสงบสุขมันอร่อยดีใช่ไหมคะ คุณลินดา” รัตนาวลีถามเรียบๆ
ลินดาไม่รู้ไม่ชี้ทานไปเงียบๆ มองสิริโสภาให้เริ่มเล่นงาน สิริโสภานิ่งๆ รอจังหวะ
ราพณ์ตักหมูผัดขิงให้กับรสิกา
“หมูผัดขิงทานกับข้าวต้มอร่อยมากครับ”
สิริโสภานิ่งมองภาพราพณ์ตักอาหารให้กับรสิกาแล้วน้ำตาร่วง รามตกใจ
“สิ...ร้องไห้ทำไมครับ...”
ทุกคนหันมองเห็นสิริโสภาน้ำตาร่วงต่างชะงักกันไป
“ลื้อเป็นอะไร”
“ขอโทษค่ะ สิเห็นคุณราพณ์เอาใจคุณหญิงแล้วนึกถึงอดีตสามีของสิน่ะค่ะ”
ทุกคนอึ้ง ระรินมองสิริโสภาอย่างจับสังเกต
“นี่ลื้อเคยแต่งงานมาแล้วเหรอ” อาม่าถาม
รามออกรับแทน
“ครับ แต่สิเลิกกับสามีเก่ามานานแล้ว”
“สามีเขาไปเจอผู้หญิงใหม่ที่มีชาติตระกูลน่ะค่ะ ก็เลยทิ้งหนูสิ” ลินดาเสริมทันที
ราพณ์เครียด รสิกาแอบมองราพณ์อย่างจับสังเกต
“แย่มาก ผู้ชายสมัยนี้เห็นแก่ตัวจริงๆ” อาม่าส่ายหน้าอย่างนึกสงสาร
“แล้วทำไมคุณสิไม่เอาเรื่องล่ะค่ะ” รุ้งรายถาม
“สิรักเขามากค่ะ ก็เลยยอมทุกอย่าง แต่เขาก็ทรยศสิเพราะผู้หญิงคนนั้น”
“เลวจริงๆ ผู้ชายเห็นแก่ตัวแบบนั้น คุณไม่น่ายอมนะคะ ผู้หญิงคนใหม่ก็เหมือนกัน รู้ว่าผู้ชายมีภรรยาแล้วยังจะแย่ง แย่ที่สุด” รุ้งรายเห็นใจสิริโสภามากๆ
“สิไม่ได้มีชื่อเสียง ไม่มีอะไรจะไปต่อสู้แย่งชิงกับเขาได้”
รสิกาสบตากับสิริโสภารู้สึกขนลุกไม่มีสาเหตุ ราพณ์เห็นสายตาของสิริโสภาที่ดูอาฆาต สาปแช่ง
“สิได้แต่รอค่ะ รอให้เวรกรรมตามสนองพวกเขาอย่างสาสม”
ราพณ์ตบโต๊ะปัง! ทุกคนสะดุ้งหันมองราพณ์
“พอซะที”
ราพณ์เห็นทุกสายตามองมารวมทั้งรสิกา
“เวลาทานข้าว พูดเรื่องดี ๆ ที่มันสร้างสรรค์กว่านี้ดีไหมครับ เริ่มวันใหม่กับทัศนคติเลวร้าย ผมไม่ชอบ”
ทุกคนเงียบ ราพณ์ทานข้าวไม่สนใจใครบนโต๊ะอีก ท่าทีราพณ์ทำให้รสิการู้สึกสงสัย ราพณ์เห็นรอยยิ้มสิริโสภาสะใจก็โกรธมาก ลินดามองสบตากับสิริโสภาอย่างพอใจ
สิริโสภาเดินจากมุมทางโต๊ะอาหารจะขึ้นไปข้างบน ราพณ์ออกมาคว้าแขนสิริโสภาไปทางห้องทำงาน ลินดาที่แอบสังเกตมองอย่างพอใจ รีบเดินไปหารสิกาที่กำลังจะไปทางห้องพักฟื้น
“คุณหญิง คุณราพณ์ฝากบอกว่าให้ตามไปที่ห้องหนังสือค่ะ”
“คุณราพณ์ฝากคุณลินดามาบอกเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ แปลกใจอะไรเหรอคะ”
“เปล่าค่ะ ขอบคุณนะคะ”
รสิกาเดินแยกไป ลินดามองตามยิ้มอย่างพอใจ รามเดินออกมาหา
“ม๊าเห็นสิไหมครับ”
ลินดามองรามแล้วคิด ๆ ว่าจะบอกดีไหม
“ม๊า สิอยู่ไหนครับ”
ลินดาแอบลำบากใจ ไม่ได้ตั้งใจให้รามไปเกี่ยวกับแผนนี้ด้วย
ราพณ์กระชากสิริโสภาเข้ามาในห้องด้วยความโมโห
“คุณทำแบบนี้ทำไม”
“เพื่อให้ทุกคนรู้ไงคะ ว่าสิต้องเจ็บปวดเพราะการกระทำของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีมากแค่ไหน”
“หยุดนะ…ตลอดเวลาที่เราคบกัน คุณรู้ดีว่าความสัมพันธ์ระหว่างเรามัน เป็นแบบไหน แล้วคุณก็เป็นคนยอมรับมันเอง”
สิริโสภาแค้น
“ไม่อยากจะเชื่อว่า สิจะได้ยินคุณพูดจาทำร้ายจิตใจกันแบบนี้”
“ผมต่างหากที่ไม่อยากจะเชื่อ ว่าผู้หญิงที่ผมเคยคิดว่าเขาเป็นคนอ่อนโยน จิตใจดี น่าสงสารที่แท้ก็เป็นนักวางแผน คุณจับรามเพื่อเข้ามาที่นี่ ทั้งที่รามจริงใจกับคุณ คุณคิดจะทำร้ายคุณหญิง ทั้งที่คุณหญิงเห็นใจและเชื่อว่าคุณเป็นคนดี” ราพณ์มองสายตาผิดหวังมาก “ผมมองคุณผิดไปจริง ๆ”
“ฟังนะคะราพณ์ ผู้หญิงไม่ว่าจะจนเป็นเศษดินหรือสูงส่งเทียมฟ้าก็ต้องการแค่สามีดี ๆที่จะไม่ทรยศกัน และถ้าฉันเจ็บ ฉันจะไม่ยอมให้คนที่มันแย่งฉันมีความสุขหรอก จำไว้”
ราพณ์สุดจะทนเข้าเขย่าตัวสิริโสภา
“งั้นคุณก็จำไว้ว่าผมไม่ได้รักคุณ ผมรักคุณหญิงคนเดียว”
สองมือของราพณ์บีบต้นแขนของสิริโสภาด้วยความโกรธ ด้านหน้าประตู รสิกาเดินเข้ามาแล้วเปิดประตูเข้ามาในห้อง รสิกาชะงักที่เห็นภาพราพณ์กับสิริโสภา
รามกับลินดาตามเข้ามาด้านหลังรสิกา รามเห็นไม่พอใจเข้าไปในห้องทันที ตรงเข้าไปผลักอกราพณ์
“เฮียทำอะไรสิ”
ราพณ์ปล่อยมือจากสิริโสภาเดินถอยห่าง สายตาราพณ์มองที่รสิกาตลอด รามเข้ากระชากคอเสื้อพี่ชาย
“ผมถามว่าเฮียทำอะไร”
ราพณ์ดึงมือรามออก ความสุขุมกลับคืนมา
“เฮียมีเรื่องกับคุณสินิดหน่อย”
“คุยอะไรกันคะ สองต่อสอง ในห้องปิดมิดชิด ถึงบ้านนี้จะเป็นของคุณราพณ์ แต่หนูสิก็เป็นภรรยาของรามนะคะ ทำแบบนี้ถ้าคนอื่นรู้หนูสิจะเสียชื่อนะคะ แล้วหนูสิทำไมถึงมาอยู่ในห้องนี้กับคุณราพณ์ได้ล่ะ”
“คุณราพณ์พาสิมาที่นี่ค่ะ”
“ตายแล้ว นี่คุณหญิงคงไม่ทราบว่าธาตุแท้ของสามีของตัวเองเป็นยังไง”
“ทราบค่ะ”
ทุกคนชะงักหันมองรสิกา
“คุณราพณ์บอกกับฉันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ว่ามีเรื่องจะคุยกับคุณสิ”
ราพณ์มองรสิกาอึ้งกับการที่รสิกาช่วยปกป้องตัวเอง
“เรื่องอะไร ทำไมต้องคุยกับสิสองต่อสอง”
“คุณสิเป็นสมาชิกใหม่ที่พวกเรายังไม่คุ้นเคยกันมากพอ คุณราพณ์ต้องการแน่ใจว่าสมาชิกใหม่จะเป็นคนที่เราไว้ใจได้ ถ้าจะพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าคุณราม คุณราพณ์เกรงว่าคุณรามจะคิดว่าคุณราพณ์ไม่ต้อนรับคุณสิน่ะค่ะ”
รามดูสงบลงนิดๆ แต่ยังไม่ไว้ใจ ลินดายังไม่ยอมหยุด
“จริงเหรอหนูสิ” ลินดาส่งสายตาว่าให้เขี่ยให้แรงขึ้น
“เป็นอย่างที่คุณหญิงพูดหรือเปล่า” รามถาม
สิริโสภามองรสิกา เห็นรสิกาที่มองมาอย่างขอร้อง สิริโสภาเห็นว่าตั้งใจจะทำให้รสิกาโกรธ แต่รสิกากลับปกป้องราพณ์ และตอนนี้เป็นรามที่กำลังโมโห สิริโสภาตัดสินใจต้องตามน้ำว่าตามรสิกา
“ขอโทษนะคะคุณราพณ์ ที่สิเข้าใจคุณผิดคิดว่าคุณจะดูถูกสิ”
“ไม่เป็นไรครับ แค่ทุกคนเข้าใจผมก็พอใจแล้ว”
“ค่ะ”
“แน่ใจเหรอว่าเข้าใจผิด ไม่ใช่ว่าเฮียคิดจะลวนลามเมียผมนะ”
“ราม” ราพณ์เสียงแข็ง
“คุณราพณ์ไม่ทำแบบนั้นแน่ค่ะ ฉันเชื่อว่าคุณราพณ์ซื่อสัตย์ต่อฉันและจะไม่ทำร้ายคนรักของน้องชายตัวเองแน่ หรือว่าคุณรามไม่เชื่อในคำพูดของภรรยาของคุณล่ะคะ” รสิกาช่วยพูด
รามอึ้งไป
“ราม...ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม คุณหญิงคือภรรยาที่ฉันรักมาก..มาก...” ราพณ์มองสิริโสภาอย่างจงใจ “เกินกว่าที่ฉันจะยอมแลกด้วยอารมณ์เพียงชั่ววูบ เข้าใจแล้วก็ถึงเวลาไปทำงานได้แล้ว”
ราพณ์เปิดประตูเป็นการบอกให้ออกไป รามจับมือสิริโสภาพาออกไป ลินดาตามออกไปด้วยสีหน้าเซ็งๆ
สิริโสภาแค้นที่รสิกาไม่หวั่นไหวง่ายๆ
ราพณ์จับมือกับรสิกาเดินออกมาจากตึก พอลงมาที่รถ ราพณ์ยื้อไว้ให้หยุดก่อน รสิกาหันกลับมารอให้ราพณ์พูด
“คุณจะไม่ถามอะไรผมเหรอ”
“ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในห้องนั้น ถ้าคุณไม่เล่า ฉันก็จะไม่ถาม..”
“ผมไม่ได้ทำอะไรที่ผิดต่อคุณหญิงเลยครับ”
“ฉันเชื่อในความรักของคุณ...เชื่อ...ว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันเสียใจ”
“ขอบคุณนะครับ”
รสิกากับราพณ์ยิ้มให้กันด้วยความไว้ใจ ระรินออกมา
“รินมาแล้วค่ะคุณหญิง ขอโทษนะคะที่ออกมาช้า”
สิริโสภาตามออกมา
“คุณหญิงคะ สิขอติดรถไปด้วยได้ไหมคะ”
“ไม่สะดวกค่ะ” ระรินโต้ทันที
รสิกาปราม
“น้องรินคะ...ได้ค่ะคุณสิ”
“ขอบคุณนะคะ”
ระรินไม่พอใจนักแต่ขัดการตัดสินใจของรสิกาไม่ได้ สิริโสภาเดินผ่านราพณ์ จังหวะที่เดินผ่านสิริโสภาส่งยิ้มเชือดเฉือนให้กับราพณ์แล้วขึ้นนั่งด้านหลังรถรสิกา
รสิกาขับรถออกไป ราพณ์มองตามรู้สึกไม่สบายใจกับการที่สิริโสภาพยายามตามติดรสิกาตลอดเวลา
รสิกากับระริน เดินเข้ามาหน้าออฟฟิศ เสียงสกรรจ์ดังขึ้น
“คุณหญิงครับ”
รสิกากับระริน หันกลับไปมองสกรรจ์ที่อยู่ในเครื่องแบบ เขายิ้มให้อย่างดีใจที่ได้พบกัน
“คุณสกรรจ์ หายหน้าไปซะนานเลยนะคะ” รสิกาทักทาย
“ผมติดปฏิบัติการต่างประเทศน่ะครับ เพิ่งกลับมา”
“คุณหญิงรู้จักเขาด้วยเหรอคะ” ระรินแปลกใจ
“คุณสกรรจ์เป็นเพื่อนของพี่น่ะค่ะ”
“หายข้องใจแล้วนะครับ”
สิริโสภาตามหลังมา สกรรจ์เห็นสิริโสภา
“สวัสดีครับคุณสิ ผมเคยกลับไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลแต่ไม่พบคุณสิแล้ว”
“ฉันหายดีแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ”
อ่านละคร สามี ตอน 11/4 วันที่ 21 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ