อ่านละคร สามี ตอน 10/6 วันที่ 19 ธ.ค. 56
“ไม่ต้องมาสร้างภาพกับฉัน พวกแกคิดจะกำจัดฉันตลอดเวลา ถ้าไม่ใช่เพราะนักข่าวแกคงทำร้ายฉันกับรามไปแล้ว”รังรองมองหน้า
“กลัวกรรมสนองเหรอคะ ไม่น่าเชื่อว่าคุณลินดาจะเชื่อเรื่องทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว”
รามขึ้นเลย
รังรองไม่กลัว
“แกก็เหมือนกัน อยากได้อยากมี คนไม่เคยทำงานอย่างแกจะเอาปัญญาที่ไหนไปดูแลธุรกิจโรงแรม”
“เฮียทำได้ ผมก็ต้องทำได้” รามเถียง
รุ้งรายเบ้หน้า
“แกอาจจะมักง่ายจนเคยชินคิดว่าทุกอย่างจะง่ายเหมือนอาศัยนามสกุลป๊าเพื่อลากผู้หญิงขึ้นเตียง แต่ธุรกิจเป็นที่ของคนทำงานไม่ใช่สนามเด็กเล่นของแก กับอีแค่ทำงานในแผนกคุมคนไม่กี่คนแกยังทำไม่ได้” รุ้งรายมองเหยียด “อย่าหวังใหญ่ให้มันเกินตัว”
ลินดาโกรธ
“ถ้าพวกแกคิดจะกีดกันราม ชื่อเสียงพวกแกไม่เหลือแน่”
ราพณ์สวนทันที
“ก็ดีนะครับ ผมล้ม ทุกคนล้ม ไม่เหลืออะไรเลย...”
ลินดาอึ้งไป
“ผมจะให้รามช่วยดูแลกิจการโรงแรมตามที่ต้องการ” ราพณ์ น้ำเสียงจริงจัง
รุ้งรายตกใจ
“เฮีย”
“มันทำไม่ไหวหรอกราพณ์” รังรองแย้ง
รามยิ้มโอ่
“เฮียตัดสินใจไม่ผิดหรอก”
“มันถึงเวลาแล้วที่เฮียจะสอนทุกอย่างให้แกเอง”
รามมองอย่างไม่ยี่หระ ราพณ์เองก็มั่นใจมาก ลินดามองไม่เชื่อน้ำหน้า รังรองกับรุ้งรายมองอย่างหงุดหงิดต้องมีเรื่องวุ่นวายแน่
สิริโสภาเข้ามาในห้องทำงานของรสิกาเห็นว่าภายในห้องไม่มีคนอยู่ เธอจะเดินออกแต่สายตาสะดุดที่ภาพถ่ายในกรอบกระจกไม่ใหญ่นักเป็นภาพถ่ายของรสิกาที่ยิ้มสดใสดูมีความสุขมาก สิริโสภามองอย่างอิจฉาแค้น ระรินเปิดประตูเข้ามาเห็น สิริโสภาทนไม่ไหวจับรูปของรสิกาเขวี้ยงลงพื้นปัง
“เธอทำอะไรน่ะ”
สิริโสภาตกใจ ยังไม่ทันจะตอบ รสิกาเดินตามระรินเข้ามา
“มีอะไรเหรอคะน้องริน”
“ก็คุณสิเนี่ยค่ะ รินเห็นเขา...”
สิริโสภารีบแทรก
“สิขอโทษค่ะคุณหญิง สิหยิบทำกรอบรูปคุณหญิงแตก สิหยิบมาดูแล้วทำหลุดมือน่ะค่ะ”
“ไม่ใช่นะคะ รินเห็น...”
สิริโสภารีบพูดสวน
“สิขอโทษ สิจะเก็บให้นะคะ”
สิริโสภารีบก้มลงเก็บ จังหวะที่เก็บ เธอจับเศษแก้วที่แตกจากกรอบรูปมากำจนบาดมือ
“โอ้ย”
รสิกาตกใจ
“คุณสิ”
รสิกาจับมือสิริโสภาเห็นว่าเลือดออก
“ไม่ต้องเก็บหรอกค่ะ ไปทำแผลก่อนนะคะ”
“สิขอโทษจริงๆ นะคะคุณหญิง”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้เอง เดี๋ยวฉันพาไปทำแผลนะคะ”
รสิกาพาสิริโสภาออกไป ระรินมองตามอย่างสงสัยในพฤติกรรมของสิริโสภา
รุ้งรายกับรังรองมองราพณ์อย่างไม่พอใจมาก
“เฮียใจดีเกินไปแล้ว คนไม่เคยทำงานอย่างมันจะให้มาจับงานใหญ่ขนาดนั้นได้ยังไง” รุ้งรายแย้งอย่างขัดใจ
“ครั้งแรกที่เฮียมาทำงานก็จับโครงการหมู่บ้านกลางใจเมือง ทั้งที่ไม่มีประสบการณ์เหมือนกัน”
รังรองขัดขึ้น
“แต่ราพณ์มีป๊าเป็นพี่เลี้ยงคอยดูแล”
“ครั้งนี้รามจะมีผม มีเจ้รอง แล้วก็รุ้ง เราจะดูแลน้องเหมือนที่ป๊าเคยดูแลเรา”
รุ้งรายเหนื่อยใจ
“เฮียยังเชื่ออยู่อีกเหรอว่า จะทำให้ไอ้รามมันกลับตัวกลับใจได้”
“ผมอยากให้เป็นแบบนั้น เราปล่อยให้รามโดดเดี่ยวมานาน”
รังรองแค้นๆ
“เพราะแม่มันทำให้ม๊าเราต้องตาย ระรินไม่เคยได้กอดม๊า”
“แต่ระรินมีเราสามคน มีป๊า แต่รามมีคุณลินดาคนเดียว ถ้าพูดกันแบบตรง ๆ ป๊าก็ลำเอียงรักพวกเรามากกว่า ที่คุณหญิงพูดก็ถูก แค้นแม่แต่มาลงกับลูกมันไม่ถูกต้อง ลองคิดดูนะครับถ้าเราเป็นรามที่โดนพี่น้องตัวเองรังเกียจ เราจะเป็นยังไง”
รังรองกับรุ้งรายอึ้งๆ ไป
“ผมเชื่อว่ารุ้งกับเจ้รองก็อยากให้ป๊าสบายใจใช่ไหมครับ”
รังรองถอนใจ
“เจ้จะพยายาม...นะ”
“ถ้ามันทำให้ป๊ามีความสุข ยากแค่ไหนรุ้งก็จะทำ”
ราพณ์ยิ้มโอบรุ้งรายอย่างขอบคุณ รังรองเข้ามาวางมือบนหัวราพณ์
“ถ้างานนี้ไม่เวิร์คล่ะก็ เจ้จะเล่นงานเฮียใหญ่ให้เละ”
“เจ้...ระดับผมไม่เคยพลาดอยู่แล้ว”
“ขนาดคุณหญิง เฮียยังเอาอยู่เลยนะเจ้ ธรรมดาที่ไหน”
สามพี่น้องหัวเราะกันอย่างเข้าใจและมีความสุขมากขึ้น ราพณ์ยิ้มรู้สึกโล่งใจที่โน้มน้าวพี่น้องสำเร็จ
ลินดาวางกระเป๋าทิ้งตัวหน้ายิ้มมีความสุขมาก
“ม๊าสะใจจริงๆ ต่อไปนี้ม๊าจะไม่ใช่แค่เมียเก็บแต่จะเป็นเมียคนหนึ่งของเจ้าสัวที่ทุกคนต้องรู้จัก ในที่สุดม๊าก็มีตัวตน”
รามมองลินดาแล้วตัดสินใจ
“ม๊า...ผมอยากคบกับคุณสิแบบเปิดเผย ม๊าจะยอมไหม”
“แล้วทำไมม๊าถึงจะไม่ยอมล่ะ”
“ก็ฐานะของคุณสิไม่ดี แล้วเขาก็เคยเป็น...”
“เมียเก็บน่ะเหรอ”
รามตกใจ
“ทำไมม๊าถึงรู้...”
“เขาบอกกับม๊าเอง เขาว่าไม่อยากหลอกลวงแม่ของผู้ชายที่เขารัก”
รามออกอาการดีใจมาก
“เขาพูดอย่างนั้นจริงเหรอครับม๊า”
“รักเขามากเหรอ”
“มีหลายอย่างที่เขาเหมือนกับม๊ามาก มากจนผมอยากจะดูแลให้เกียรติเขา ผมจะขอเขาแต่งงานดีไหมครับม๊า”
ลินดายิ้มเข้าทาง
“ราม...ถ้าลูกรักใคร แม่ก็จะรักด้วย แต่เรื่องแต่งงานคงจะอีกนาน เพราะลูกต้องทำงานให้มั่นคงกว่านี้”
“แต่ถ้าไม่แต่ง คุณสิก็จะคิดว่าผมไม่ให้เกียรติเขา”
“คบกันเปิดเผยถือว่าให้เกียรติเหมือนกันนะ ม๊าจะช่วยรามเต็มที่”
รามยิ้มอย่างพอใจ
“ขอบคุณนะครับม๊า”
ลินดายิ้มร้าย
รสิกากับระรินอยู่แถวโต๊ะทำงานมองแม่บ้านหยิบถังขยะจะเดินออกไป
“ขอบใจมากนะจ๊ะ”
แม่บ้านออกไป ทันทีที่ประตูปิด ระรินก็พูดขึ้น
“คุณหญิงรู้จักกับคุณสิได้ยังไงคะ”
“คุณสิคือ คนที่พี่ขับรถชนจนเขาต้องแท้งลูกน่ะจ๊ะ เพราะพี่เขาถึงต้องเสียลูก เลิกกับสามี เขาน่าสงสารมากนะน้องริน”
“คุณหญิงต้องเชื่อรินนะคะ รินเห็นจริง ๆว่าเขาตั้งใจเขวี้ยงรูปของคุณหญิงจนแตก รินว่าเขาไม่น่าไว้ใจ”
“คุณรินคงจะเข้าใจผิดมากกว่า คุณสิคงไม่คิดทำอะไรอย่างนั้นหรอกค่ะเขาเป็นคนเรียบร้อยอ่อนโยน พี่ว่าคุณรินคิดมากไป”
“แต่...” ระรินจะแย้ง
รสิกาขัดขึ้น
“เดี๋ยวพี่ต้องไปคุยงานที่ห้องคุณกอบกู้ น้องรินช่วยเคลียร์เรื่องโปรเจ็คท์โรงแรมทีนะคะว่าเตรียมงานไปถึงไหนแล้วคะ เดี๋ยวพี่จะกลับมาดูนะคะ”
รสิกาออกไป ระรินมองตามขัดใจที่รสิกาไม่เชื่อ
ค่ำนั้น ราพณ์กับรสิกานั่งทานข้าวอยู่กับอาม่า รสิกาตักกับข้าวให้อาม่า
“อาม่าลองทานปลานึ่งซีอิ้วนะคะ แม่นมลองทำครั้งแรกเลยนะคะ”
อาม่าลองชิม
“รสชาติกลมกล่อมดีนะ”
แม่นมยิ้ม
“ก็ได้คุณลิ้มเป็นครูดีน่ะค่ะ คราวหลังดิฉันว่าจะลองหมูหัน เป็ดปักกิ่งบ้าง”
“คุณนมก็เกินไป ถ้าอั๊วทำได้ขนาดนั้นก็เปิดเหลาเองแล้วล่ะ อั๊วทำเป็นแต่ที่อาเรียวอีชอบ ปลานึ่งซีอิ้ว แกงจืดเกี๊ยมบ๊วยหมูสับ อีชอบมาก ตอนเด็ก ๆ ทำให้กินสามวันติด อีก็ซดหมดหม้อทุกครั้ง”
อาม่าพูดยิ้มๆ แล้วก็นิ่งไปคิดถึงเจ้าสัวเรียวด้วยความเป็นห่วง
“ป๊าอาการดีขึ้นมาก อีกไม่นานป๊าจะต้องหายกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมนะครับอาม่า” ราพณ์ปลอบ
“อาราพณ์ อาม่าอยากไปเยี่ยมป๊าลื้อ จะตามหม่อมวลีไปแต่ก็กลัวว่าจะไปทำให้หม่อมต้องเหนื่อย ทุกวันนี้อีต้องดูแลอาเรียวก็เหนื่อยมากอยู่แล้ว ลื้อพาอาม่าไปหาป๊าลื้อทีนะ”
ราพณ์มองหน้ากับรสิกา เธอยิ้มอย่างเห็นด้วย
รัตนาวลีนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ อยู่ข้างเตียงเจ้าสัวเรียวที่ยังไม่หลับ
“ข่าวคุณราพณ์รับตำแหน่งประธานบริษัทเรียบร้อยแล้วนะคะ ต่อไปนี้ลูก ๆ ทุกคนจะร่วมมือร่วมใจช่วยกันดูแลกิจการของคุณ คุณวางมือได้อย่างสบายใจแล้วนะคะ”
เจ้าสัวเรียวพยายามจะยิ้มแต่เป็นยิ้มที่เบี้ยวเต็มที เสียงเคาะประตูดังขึ้นพยาบาลเปิดประตูเข้ามา
“ขอโทษนะคะ คุณหมอขอเชิญญาติคนไข้ไปพบค่ะ”
รัตนาวลีงงเล็กน้อย
“เรื่องอะไรเหรอคะ”
“เกี่ยวกับอาการคนไข้น่ะค่ะ”
“เจ้าสัวคะ เดี๋ยวฉันมานะคะ”
เจ้าสัวเรียวกระพริบตาแทนคำตอบ รัตนาวลีเดินออกไปทิ้งเจ้าสัวไว้ตามลำพัง
พยาบาลออกมาหน้าห้องสบตากับนักฆ่า รัตนาวลีเดินออกมาจากห้อง พยาบาลละสายตาแล้วเดินตามรัตนาวลีไป นักฆ่าเดินออกมาจากมุมที่ซ่อน มองซ้ายมองขวาอย่างเนียน ๆ ที่สุดแล้วเดินเข้าไปในห้องพักคนไข้ของเจ้าสัวเรียว
รัตนาวลีเดินมาตามทาง พยาบาลเดินตาม ราพณ์ รสิกา อาม่า แม่นมเดินเลี้ยวมาจากอีกทาง รัตนาวลี เห็น
“หม่าม๊า...”
“อาม่ากับแม่นมอยากมาเยี่ยมป๊าน่ะครับ ผมก็เลยพามา”
รัตนาวลีกำลังจะบอกว่าให้ตัวเองพามาก็ได้ แต่อาม่ารู้ว่ารัตนาวลีคิดอะไรก็ชิงพูดก่อน
“อั๊วไม่อยากกวนลื้อ ก็เลยให้อาราพณ์พามาน่ะ”
รสิกาเข้ามาถาม
“แล้วนี่หม่อมแม่จะไปไหนเหรอคะ”
“คุณหมอเชิญแม่ไปคุยเรื่องอาการเจ้าสัวน่ะจ๊ะ คงมีเรื่องด่วน”
ราพณ์แปลกใจ
“เอ๊ะ...ผมเพิ่งไปถามอาการป๊ามาก็ไม่เห็นคุณหมอพูดอะไรนี่ครับ”
“แต่คุณพยาบาล...”
รัตนาวลีหันกลับมาแต่ไม่เห็นพยาบาลที่เดินตามมาแล้ว
“อ้าว...หายไปไหนแล้ว”
แม่นมสงสัย
“มองหาใครเหรอคะหม่อม”
“พยาบาลที่ไปตามฉันที่ห้องน่ะจ๊ะ เมื่อกี้ยังเดินตามมาอยู่เลย”
ราพณ์มองท่าทีงุนงงของรัตนาวลีแล้วรู้สึกไม่สบายใจ
“มีใครเฝ้าป๊าอยู่หรือเปล่าครับ”
“ไม่มีค่ะ”
ราพณ์ฟังจบก็รีบวิ่งออกไปทันที ทุกคนตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นรีบตามไป
เจ้าสัวเรียวลืมตาตกใจที่เห็นผู้ชายแปลกหน้ายืนอยู่ในห้อง นักฆ่าสวมถุงมือแล้วหยิบหมอนขึ้นมากดลงไปที่หน้า เจ้าสัวเรียวทุรนทุรายมือเกร็งพยายามจะขยับแต่ทำไม่ได้
ราพณ์กำลังจะวิ่งเกือบถึงหน้าห้องพัก แต่ชนกับคนไข้ขาหักเข้าเฝือกที่ใช้ไม้เท้าค้ำตัวเองเปิดประตูออกมาจนคนไข้ล้มไปกับพื้น ญาติคนไข้ที่ตามออกมาร้องโวยวาย ราพณ์เข้าประคอง
“ขอโทษนะครับ”
อ่านละคร สามี ตอน 10/6 วันที่ 19 ธ.ค. 56
ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชาละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ