อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 8/3 วันที่ 18 ก.ค. 57
นทีได้โอกาสถามนิษฐาเรื่องที่คาใจ “พี่ฐา ผมถามอะไรหน่อยสิ ถ้ามีคนป่วยถูกคนดูแลทำร้าย เราจะทำยังไง” นทีหยุดชะงักไปเมื่อเหลือบเห็นรูปน้องฝ้ายในมือนวัช นทีเดินเข้าไปหยิบรูปขึ้นมาเพ่งดูเจติยาเห็นท่าทางนทีก็เอะใจปนดีใจรีบถาม “มีอะไรนที แกเคยเห็นเด็กในภาพนี้เหรอ”
นทีหันมองหน้าเจติยา สีหน้าแปลกใจ “เหมือนรูปเด็กที่ผมเห็นที่บ้านคุณถมทองเมื่อกี้เป๊ะเลยพี่”
“แน่ใจนะ”
นทีพยักหน้ารับมั่นใจ เจติยามีสีหน้าครุ่นคิด ได้เบาะแสมาโดยบังเอิญอย่างไม่คาดหมาย
นทีก้มมองภาพสเก็ตในมืออีกครั้ง
“ฉันมาพบคุณกัมปนาทค่ะ จากบริษัทเอตต้า นัดเอาไว้เมื่อวาน
“รอซักครู่นะคะ” เลขาเช็คกำหนดนัด “ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีคุณกัมปนาทติดธุระด่วนพอดี คงต้องขอเลื่อนนัดออกไปก่อนนะคะ”
พิมพ์อรไม่พอใจ แต่เก็บอารมณ์ไว้ “ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันยินดีรอ จนกว่าคุณกัมปนาทจะเสร็จธุระ”
ขณะนั้นเอง สิทธิพรก็เดินยิ้มกริ่มเข้ามาหา “อย่าเสียเวลารอเลยครับคุณพิมพ์อร คุณกัมปนาทคงไม่มีธุระอะไรจะคุยกับคุณหรอก”
พิมพ์อรหันมาจ้องสิทธิพรด้วยความไม่พอใจ สิทธิพรยิ้มอย่างคนถือไพ่เหนือกว่าหันไปพูดกับเลขาฯ “ผมชื่อสิทธิพรนัดเอาไว้แล้ว”
เลขาฯกุลีกุจอทันที “เชิญทางนี้เลยค่ะ”
เลขาฯเดินนำสิทธิพรไป สิทธิพรมองเย้ยพิมพ์อรนิดนึง ก่อนจะตามไป พิมพ์อรได้แต่มองตามด้วยความเจ็บใจ ที่โดนสิทธิพรแย่งงานไปต่อหน้า
พิมพ์อรกลับมาเล่นงานกสิณด้วยความโมโห “เธอปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้ยังไง ทำไมถึงไม่บอกฉัน ว่านายสิทธิพรมันเล่นซิกแซ็ก”
“ฉันขอโทษ ช่วงนี้ฉันเสียพลังไปมาก ก็เลยช่วยเรื่องงานเธอไม่ได้ ขอเวลาฉันฟื้นฟูพลังซักพักเถอะนะ”
“งั้นก็เชิญเธอฟื้นฟูให้พอละกัน ถึงไม่มีเธอ ฉันก็เอาโปรเจคกาสิโนมาเป็นของฉันจนได้ล่ะ” พิมพ์อรเหยียดปากดูถูก “พลาดซ้ำพลาดซาก หมู่นี้ไม่รู้เป็นอะไร คนรอบตัวฉันไม่ได้เรื่องเลย ทั้งคน ทั้งผี” พิมพ์อรหงุดหงิด
กสิณเหล่มองพิมพ์อรด้วยความไม่พอใจ
พิมพ์อรไม่รู้ว่าชาครกำลังแอบดูเธออยู่ แต่ชาครไม่เห็นกสิณ เห็นแต่พิมพ์อรวีนอยู่คนเดียวทำให้ชาครมีเป็นห่วงพิมพ์อร ดูไม่สบายใจมากที่เห็นพิมพ์อรพูดอยู่คนเดียวเหมือนคนเสียสติ
ที่นิราลัยตอนหัวค่ำ เจติยากำลังต่อตัวต่อเลโก้กับน้องมินด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสในห้องทำงานลาภิณ
น้องมินหันไปมองน้องฝ้ายสีหน้ายิ้มแย้ม “ฝ้ายต่อเสร็จแล้ว เก่งจังเลย”
เจติยาหันไปมองตาม เห็นน้องฝ้ายกำลังต่อตัวต่อเลโก้อย่างมีความสุข
ลาภิณก็เปิดประตูกลับเข้าห้องมา ก็เห็นเจติยาเล่นอยู่กับน้องมินสองคน ไม่เห็นน้องฝ้าย “รอนานมั้ยครับสองแม่ลูก”
เจติยาเขิน “แซวไม่เลิกเลยนะคะ” หญิงสาวดูนาฬิกาข้อมือ “ทุ่มนึงแล้ว คุณต้นเสร็จงานรึยังคะ”
“ถึงไม่เสร็จก็ต้องกลับ ปล่อยให้แม่ลูกคอยนานๆ ยังงี้ พ่อรู้สึกผิดยังไงไม่รู้”
เจติยามองสามีขำๆ หันไปตีแขนสามีเบาๆ “คุณต้นนี่”
ลาภิณยิ้มขี้เล่น “เรียกแทนตัวเองว่าพ่อ แล้วมันรู้สึกดีจริงๆ”
น้องฝ้ายได้ยินคำว่าพ่อก็สะดุ้งสุดตัว ภาพบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวทันที “พ่อ”
19 ปีก่อน ในห้องๆ หนึ่ง น้องฝ้ายเห็นเงาคนๆ หนึ่งกำลังจ้วงแทงมีดลงมา
น้องฝ้ายกรีดร้องลั่นด้วยความหวาดกลัวสุดขีด ทันใดนั้นห้องทำงานลาภิณก็ปั่นป่วนไปหมด ข้าวของเครื่องใช้ต่างสั่นไหวกองกระดาษเอกสารปลิวเวียนว่อน น้องมินเห็นภาพตรงหน้าก็หวาดกลัวจนร้องไห้ลั่นไม่ยอมหยุด
ลาภิณตั้งสติได้ก็เข้าไปปลอบน้องมิน “น้องมินไม่ต้องกลัวนะครับ”
น้องมินร้องไห้ลั่นไม่ยอมหยุด ในขณะที่น้องฝ้ายยังกรีดร้องไม่เลิก โต๊ะ เก้าอี้ เครื่องใช้สำนักงาน เริ่มลอยขึ้นเองจากพื้น
ลาภิณหันไปพูดกับเจติยา “เกิดอะไรขึ้นเจ มีวิญญาณอยู่ในห้องนี้ใช่มั้ย”
“รีบพาน้องมินออกไปจากห้องนี้ก่อนเถอะค่ะ”
ลาภิณและเจติยาใช้ตัวบังน้องมินปกป้องเอาไว้ พาออกไปจากห้องทำงาน
เจติยาเหลือบตามองไปที่น้องฝ้ายที่ยังคงกรีดร้องไม่หยุด ข้าวของใช้ในห้องลอยแล้วหมุนเหมือนถูกเหวี่ยงไปกระแทกผนังห้องจนเสียหาย
ที่บ้านถมทอง แอนนี่นอนเป็นผักอยู่บนเตียง ตาลอย ไม่มีความรู้สึกรับรู้อะไรทั้งนั้น ในขณะที่คนรับใช้นั่งเล่นไลน์จีบผู้ชายยิ้มขำคิกคักไม่สนใจอะไรแอนนี่
ขณะนั้นเองสาวใช้ก็ได้กลิ่นเหม็นทำจมูกฟุดฟิด ก่อนจะหันไปมองแอนนี่ พอหันไปมองก็เห็นแอนนี่ปัสสาวะราดเลอะกางเกงเต็มไปหมด
“ตายแล้ว หางานให้ฉันทำอีกจนได้ ใส่ผ้าอ้อมกี่อันๆก็ไม่พอ โอ๊ย แกจะเอายังไงกับฉันวะ”
คนรับใช้ตรงเข้าทุบ ตี หยิกแอนนี่ไม่ยั้ง ด้วยความโมโห
ถมทองเปิดประตูเข้ามา สาวใช้รีบเปลี่ยนท่าทีทันควันทำเสียงอ่อนเสียหวาน “เดี๋ยวเปลี่ยนกางเกงนิดนึงนะคะคุณหนู เสร็จแล้วพี่จะได้เช็ดตัวให้นะคะ”
คนรับใช้แสดงท่าทางเอาใจ ดูแลแอนนี่อย่างดี
ถมทองมองคนรับใช้นิ่งๆ “เสร็จแล้วออกไปพบฉันที่ห้องรับแขกหน่อยนะ”
“ค่ะคุณผู้หญิง”
ถมทองเดินออกไป พอคล้อยหลังถมทอง สาวใช้ก็หยิกแขนหยิกขาแอนนี่ไม่ยั้ง
ที่ห้องรับแขกบ้านถมทอง ถมทองกำลังเอาภาพจากล้องที่ตนซ่อนไว้ให้สาวใช้ดู โดยมีนทีอยู่ใกล้ๆและมีตำรวจคอยคุมอีกที ภาพในจอไอแพดเป็นภาพคนรับใช้กำลังหยิกตีแอนนี่ด้วยความโมโห
ถมทองพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ถ้าฉันไม่ซ่อนกล้องเอาไว้ ฉันก็คงไม่รู้ ว่าลับหลังเธอทำกับลูกฉันยังไงบ้าง มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย”
คนรับใช้รู้สึกกลัวมาก รีบไหว้ถมทองปะหลกๆ “หนูขอโทษค่ะคุณผู้หญิง ยกโทษให้หนูด้วยนะคะ”
ถมทองค้อนใส่คนรับใช้ก่อนที่จะหันไปพูดกับตำรวจ “ฝากด้วยนะคะคุณตำรวจ”
“ครับ” ตำรวจหันไปพูดกับลูกน้อง “พาตัวไป”
พวกตำรวจคุมตัวคนรับใช้ ที่แหกปากร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวออกจากบ้านไป
ถมทองหันไปยิ้มให้กับนที “ขอบคุณมากนะจ๊ะ ถ้าเธอไม่มาบอกฉัน ฉันก็คงไม่รู้ว่าลูกสาวโดนทำร้ายยังไงบ้าง ถ้ายังไงขอให้ฉันได้ตอบแทนเธอบ้างนะ”
นทีมีสีหน้าเกรงใจ “ส่วนตัวผมไม่มีอะไรให้คุณต้องตอบแทนหรอกครับ แต่พี่สาวผม มีเรื่องรบกวนคุณถมทองเล็กน้อย”
“มีอะไรให้ฉันช่วย บอกมาได้เลยจ้ะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“คือพี่สาวผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณถมทองนิดหน่อย ไม่ทราบว่าคุณถมทองพอมีเวลาว่างตอนไหนมั่งครับ”
ถมทองฟังคำขอของนทีด้วยมีสีหน้าแปลกใจ
ในร้านกาแฟบรรยากาศดี ถมทองกำลังดูภาพสเก็ตของน้องฝ้าย โดยมีเจติยานั่งอยู่ใกล้ๆ ในขณะที่น้องมินกำลังกินขนมเค้กอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ข้างๆ เจติยา
“เหมือนลูกสาวฉันมากค่ะ ไม่ทราบว่าคุณไปเจอเด็กคนนี้ที่ไหนเหรอคะ”
“เรื่องมันยาวน่ะค่ะ แต่คุณถมทองแน่ใจนะคะ ว่าไม่ใช่ลูกหรือว่าหลานของคุณแน่ๆ”
“แน่ใจสิคะ ฉันมีแอนนี่เป็นลูกสาวคนเดียว ถ้าฉันเจอเด็กในภาพนี้ เมื่อสิบเก้าหรือยี่สิบปีก่อน ฉันก็คงต้องบอกว่าเป็นแกแน่ๆ แต่ตอนนี้ไม่ใช่หรอกค่ะ แล้วฉันก็ไม่มีหลานด้วย เพราะแอนนี่เป็นแบบนี้มาสิบเก้าปีแล้ว”
“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณแอนนี่คะ”
ถมทองหน้าขรึมลง “มีโจรบุกเข้าปล้นบ้านค่ะ มันฆ่าสามีฉันตาย ส่วนแอนนี่...”
ย้อนกลับเมื่อ 19 ปีก่อนน้องฝ้ายกรีดร้องลั่นด้วยความหวาดกลัวสุดขีด ในมือถือตุ๊กตาแน่น ตุ๊กตาของน้องฝ้ายกลิ้งตกลงจากบันได ก่อนที่ตุ๊กตาจะหยุดนิ่งอยู่กับพื้น
ถมทองมีใบหน้าเศร้าๆเมื่อเล่าถึงเหตุการณ์ในอดีต
“แอนนี่ไปเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี ก็เลยตกใจวิ่งหนี แล้วพลัดตกบันได สมองได้รับความกระทบกระเทือนจนกลายเป็นอย่างทุกวันนี้แหละค่ะ”
เจติยาหน้าเสีย “เสียใจด้วยนะคะ ถ้าเป็นอย่างนั้น เด็กในภาพก็คงไม่เกี่ยวอะไรกับคุณแอนนี่ เพราะอายุต่างกันเกินไป ต้องขอโทษอีกทีนะคะ ที่ทำให้คุณถมทองเสียเวลา”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ น้องชายคุณช่วยฉันมากกว่านี้เยอะ เสียเวลาแค่นี้เรื่องเล็ก ฉันยินดีช่วยค่ะ”
ขาดคำ ช้อนเค้กในมือน้องมินก็ตกลงพื้น เจติยาหันไปพูดกับน้องมิน “เดี๋ยวอาเอาอันใหม่ให้ค่ะ...”
เจติยาพูดไม่ทันจบ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นน้องมินดวงตาเหลือกค้างเห็นแต่ตาขาวไม่เห็นตาดำ
น้องมินร้องลั่นด้วยความหวาดกลัว “อย่าฆ่าพ่อหนู อย่าฆ่าพ่อหนู”
เจติยาตกใจมากเมื่อรู้ว่าน้องมินโดนผีน้องฝ้ายเข้าเลยพยายามเขย่าตัวน้องมิน “น้องมินได้ยินอามั้ย”
“เกิดอะไรขึ้นคะ น้องเค้าเป็นอะไร” ถมทองถามด้วยความตกใจ
น้องมินหันไปจ้องหน้าถมทองด้วยสีหน้าหวาดกลัว “หนูกลัวแล้ว อย่าโยนหนูลงมา หนูกลัวแล้ว” น้องมินพูดพร้อมกับกรีดร้องลั่นร้าน
ถมทองตกใจหน้าซีดเผือดในขณะที่น้องมินกรีดร้องสุดเสียง อึดใจก็สลบเหมือดไป
อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 8/3 วันที่ 18 ก.ค. 57
ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณีละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ