อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 8/4 วันที่ 18 ก.ค. 57
น้องมินหันไปจ้องหน้าถมทองด้วยสีหน้าหวาดกลัว “หนูกลัวแล้ว อย่าโยนหนูลงมา หนูกลัวแล้ว” น้องมินพูดพร้อมกับกรีดร้องลั่นร้านถมทองตกใจหน้าซีดเผือดในขณะที่น้องมินกรีดร้องสุดเสียง อึดใจก็สลบเหมือดไป
เจติยารีบเข้าไปดูแลด้วยความเป็นห่วง “น้องมินคะ น้องมิน”
น้องมินสลบไสลไม่ได้สติ เจติยาพยายามปลุกยังไงก็ไม่ฟื้น ถมทองมองเจติยาและน้องมิน ด้วยสีหน้าวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด
ลาภิณกำลังทานอาหารไปคุยไปกับพิมพ์อรอยู่ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ผมไม่ทราบ ว่าพี่อรจะสนใจโปรเจคกาสิโนซิตี้ของพี่กัมปนาทด้วย”
“เอ็ตต้าเป็นบริษัทก่อสร้างอยู่แล้วนี่คะ แล้วจะไม่สนใจโครงการหลายพันล้านได้ยังไง เสียดายนะคะ ที่พี่ไม่รู้มาก่อนว่าคุณกัมปนาทเป็นญาติกับน้องต้น ไม่อย่างนั้น พี่ก็คงขอร้องให้น้องต้นแนะนำให้พี่รู้จักตั้งนานแล้ว”
พิมพ์อรแอบยิ้ม ดีใจที่ลาภิณห่วงตน “น้องต้นเป็นห่วงพี่เหรอคะ”
ลาภิณหน้าเจื่อนอึกๆอักๆขึ้นมาทันทีไม่รู้จะตอบยังไง ขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของลาภิณก็ดังขึ้น ลาภิณรีบหยิบมาดูเบอร์ หน้าเสียรู้สึกผิด ก่อนจะกดรับ “ว่าไงครับเจ...”
พิมพ์อรชักสีหน้า ไม่พอใจขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินชื่อเจติยา
“แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่า โอ.เค. ผมจะแวะไปดูเดี๋ยวนี้แหละ” ลาภิณรีบกดวางสาย
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”
“พอดีเด็กที่ผมกับเจช่วยดูแลอยู่ไม่สบายน่ะครับ” ลาภิณพูดด้วยความเป็นห่วงน้องมิน
พิมพ์อรรู้สึกไม่พอใจ แต่แกล้งยิ้มประชด “แหม ท่าทางน้องต้นจะรักเด็กคนนี้มากนะคะ ถึงขนาดยอมทิ้งงานกลับไปดูแลทันทีเลย”
“น้องมินแกเป็นเด็กน่ารักน่ะครับ ผมกับเจยังไม่มีลูกก็เลยเห่อน้องเค้ามากเป็นพิเศษ”
ลาภิณหันไปเรียกบริกรมาเช็คบิล โดยไม่สังเกตเลยว่าพิมพ์อรนั่งหน้าบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ พิมพ์อรอดคิดไม่ได้ว่าถ้าลาภิณกับเจติยามีลูกด้วยกันจริงๆ ตนก็ยิ่งหมดความหมายเข้าไปทุกที
เจติยากำลังเช็ดตัวให้น้องมินที่หลับสนิทอยู่
ลาภิณยืนดูปรอทวัดไข้อยู่ใกล้ๆด้วยความเป็นห่วง “ไม่มีไข้แล้วนี่เจ ทำไมยังไม่ตื่นซะทีล่ะ”
“ถ้าจากประสบการณ์ของเจ คนที่ถูกวิญญาณสิงร่างจะอ่อนเพลีย หมดแรงแบบนี้ล่ะค่ะ น้องมินแกก็ยังเด็กมากด้วย ร่างกายเลยต้องพักฟื้นนานกว่าปกติ”
“สงสัยต้องหาพระให้น้องมินห้อยคอแล้วล่ะ ไอ้ผีตัวนี้มันชักจะล้ำเส้นมากไปแล้ว อาละวาดซะจนห้องทำงานผมแทบพังไม่พอ ยังมาทำร้ายน้องมินอีก”
“ไม่ถึงกับทำร้ายหรอกค่ะ เค้าแค่ต้องการยืมร่างน้องมินเพื่อสื่อสารอะไรบางอย่างเท่านั้นเอง”
ขณะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือของลาภิณก็ดังขึ้น เป็นสัญญาณว่ามีไลน์เข้ามา ลาภิณเลยหยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความจากไลน์
“คุณต้นกลับไปทำงานต่อก็ได้นะคะ ไม่น่ามีอะไรแล้วล่ะ”
“ผมอยู่ด้วยดีกว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้น ผมจะได้รีบพาน้องมินไปหาหมอได้ทัน เดี๋ยวผมโทรสั่งงานก่อนนะ”
ลาภิณเดินกดโทรศัพท์มือถือโทรออกพร้อมเดินออกไปจากห้องนอน เจติยาห่มผ้าให้น้องมิน ก่อนจะก้มลงหอมแก้มน้องมินเบาๆ ด้วยความเอ็นดู
ในความฝันคุณภพอยู่ในชุดเจ้าบ่าวเต็มยศ ใส่เสื้อราชปะแตน นุ่งโจงกระเบน หันไปมองจันจิราในชุดเจ้าสาวแบบไทยๆ เดินลงบันไดมา จันจิราแต่งตัวสวยงาม น่ารักมาก จนคุณภพตะลึง
คุณภพตะลึงอยู่ครู่นึง ก่อนจะยิ้มกรุ้มกริ่ม เอ่ยชม “งามเหลือเกิน แม่จันจิราของพี่”
จันจิรายิ้มเอียงอายกับสายตาของว่าที่เจ้าบ่าว
ในภาพเหตุการณ์ต่อมาคุณภพนอนตายอยู่บนเตียง เพิ่งสิ้นใจ โดยมีหมอตรวจอาการ และมีบ่าวไพร่ล้อมอยู่เต็มห้อง ในขณะที่คุณอุษายืนมองอยู่หน้าห้อง ไม่ได้เข้าไป
หมอหันไปมองบ่าวไพร่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “สิ้นใจแล้ว พวกเอ็งไปกราบเรียนท่านเจ้าคุณตามนี้เถิด”
พวกบ่าวไพร่ปล่อยโฮทันทีด้วยความเสียใจกับการจากไปของคุณภพ
คุณอุษาร้องไห้ขบกรามแน่น ทั้งเสียใจทั้งเจ็บแค้น “ทุกอย่าง เป็นความผิดของหล่อน จันจิรา ฉันจะไม่มีวันให้อภัยหล่อนเด็ดขาด”
เจติยาลืมตาโพลงขึ้นมา สะดุ้งตกใจตื่นจากฝันร้าย แต่พอเหลือบเห็นลาภิณกับน้องมินนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆตน เจติยาก็ตั้งสติได้ว่าแค่ฝัน แม้จะเหมือนจริงมากก็ตาม
เจติยาตั้งสติ ถอนใจออกแล้วจะลงจากเตียงเพื่อไปหาน้ำดื่ม ต้องตกใจแทบช็อคเมื่อเห็นวิญญาณน้องฝ้ายนั่งกอดเข่าพิงข้างเตียงอยู่ น้องฝ้ายแหงนหน้ามอง “อาเจต้องช่วยหนูนะ”
น้องฝ้ายหายวับไปต่อหน้าต่อตาเจติยา น้องฝ้ายปรากฏตัวอีกทีที่หน้าประตูห้อง“รีบตามหนูมา เร็วเข้า”
เจติยามีสีหน้าสงสัยว่าน้องฝ้ายจะพาตนไปไหน
ถมทองเดินนำเจติยาเข้ามานั่งที่ห้องรับแขก มีแก้วน้ำผลไม้วางรอต้อนรับอยู่แล้ว ไเชิญนั่งก่อนจ้ะ”
“ต้องขอโทษจริงๆนะคะ ที่มารบกวนเวลานี้”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แล้วทำไมหนูถึงอยากพบแอนนี่ล่ะจ๊ะ”
เจติยามีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อยไม่รู้จะอธิบายยังไง “อาจจะฟังดูเหลือเชื่อนะคะ แต่ฉันเห็นวิญญาณเด็กผู้หญิงคนนึงค่ะ หน้าตาเหมือนคุณแอนนี่ตอนเด็กๆไม่มีผิดเลย”
ถมทองเริ่มจับต้นชนปลายได้ถูก “มิน่าล่ะ คุณถึงได้เอารูปเด็กคนนั้นมาถามฉัน”
“ค่ะ เค้าอยากให้ฉันช่วยหาสาเหตุการตาย ฉันก็พยายามหาอยู่ แต่ก็ไม่ได้เบาะแสอะไรเลย แล้วอยู่ๆ น้องเค้าก็อยากให้ฉันพามาหาคุณแอนนี่น่ะค่ะ”
“เป็นวิญญาณแล้วยังต้องให้คุณพามาด้วยเหรอะ มาเองไม่ได้รึไง”
“ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ เหมือนเค้ากลัวอะไรบางอย่าง ต้องให้ฉันมาเป็นเพื่อนน่ะค่ะ”
ถมทองคิดตามก่อนพยักหน้ารับช้าๆ “ถ้าอย่างงั้นคุณดื่มน้ำแล้วพักให้หายเหนื่อยก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวเราค่อยขึ้นไปหาแอนนี่ด้วยกัน”
“ขอบคุณค่ะ” เจติยาหยิบแก้วน้ำผลไม้ขึ้นมาดื่ม ในขณะที่ถมทองจับตามองเจติยาอย่างไม่วางตา
ถมทองเปิดประตูพาเจติยาเข้ามาในห้องนอนแอนนี่ พอเข้ามาก็เห็นแอนนี่นอนนิ่งๆอยู่บนเตียง ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น
“นี่ฉันจะต้องทำยังไงต่อคะ” ถมทองถาม
เจติยามองแอนนี่ที่นอนนิ่งไม่รู้สึกตัว ก่อนจะมองไปรอบๆเพื่อหาน้องฝ้าย “น้องฝ้าย อาเจพามาเจอคุณแอนนี่แล้ว ออกมาสิจ๊ะ...”
ขณะกำลังรอน้องฝ้ายอยู่ เจติยาก็เกิดอาการหน้ามืดเวียนหัวจนทรุดลงกับพื้น เจติยารู้สึกงงไปหมดว่าเกิดอะไรกับตน
ถมทองมองเจติยาด้วยสีหน้านิ่งๆ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ออกฤทธิ์แล้วสินะ”
เจติยาตกใจหันไปมองถมทอง “คุณทำอะไรฉัน”
“ก็แค่ยาสลบ ไม่ทำให้เธอตายหรอกน่ะ” ถมทองค่อยๆ ชักมีดที่ซ่อนเอาไว้ที่เอวออกมา “แต่มีดนี่ตะหากที่จะฆ่าเธอ”
เจติยาตกใจสุดขีด แต่ด้วยฤทธิ์ยาทำให้เวียนหัวไม่มีเรี่ยวแรง “คุณจะฆ่าฉันทำไม”
“ก็ใครใช้ให้แกแส่ไม่เข้าเรื่องล่ะ ทำมาเป็นอ้างเรื่องผีนึกว่าฉันจะเชื่อนิยายหลอกเด็กของแกรึไง แกคงรู้อะไรมาล่ะสิ ถึงได้คิดมาแบล็คเมล์ฉัน แต่อย่าหวังเลย ฉันทำมาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่มีวันยอมแพ้ง่ายๆ หรอก”
เจติยาพยายามตั้งสติเต็มที่ “คุณเป็นคนฆ่าสามีตัวเอง ไม่ได้มีโจรบุกเข้ามาปล้นใช่มั้ย”
ถมทองนึกไม่ถึง ก่อนจะยิ้มเหี้ยม “แกรู้จริงๆด้วย ใครบอกแก”
“ไม่มีใครบอกฉันหรอก ฉันก็แค่ปะติดปะต่อเรื่องเอาเอง จริงๆฉันไม่เคยรู้ความลับอะไรของคุณเลยด้วยซ้ำ แต่คุณมันร้อนตัวไปเอง”
ถมทองตะคอก “โกหก แกสั่งให้นังเด็กนั่นทำเป็นผีเข้าขู่ฉัน นึกว่าฉันรู้ไม่ทันเหรอะ แกคงกะลักไก่ฉันล่ะซิ แต่ไม่สำเร็จหรอก คนอย่างฉันไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างใครทั้งนั้น ใครที่คิดจะขู่ฉัน มันต้องตายสถานเดียว”
ถมทองเงื้อมีดจะแทง เจติยาพยายามรวบรวมแรงพุ่งเข้ากระแทกถมทองจนล้มลง ก่อนที่เจติยาจะรีบวิ่งหนีออกจากห้องไป ถมทองรีบหยิบมีดตามไปทันที โดยไม่ทันเห็นว่าตุ๊กตาในห้องตุ๊กตาทุกตัว ต่างขยับได้เอง หันไปมองที่ร่างของแอนนี่เป็นตาเดียวกัน
วิญญาณน้องฝ้ายเดินมาที่ร่างแอนนี่ แล้วเอื้อมมือไปจับมือแอนนี่ไว้ น้องฝ้ายมองหน้าแอนนี่แล้วน้ำตาไหลออกมา
เจติยาหนีโซซัดโซเซมาจนถึงโถงชั้นบนของบ้าน แต่ฤทธิ์ยากำเริบจนเจติยาไปต่อไม่ไหว
ถมทองถือมีดตามมาจนทัน “อยากตายตรงนี้เหรอยะ” ถมทองหัวเราะหยันพร้อมกับเงื้อมีดจะแทงเจติยา
แต่ทันใดนั้นลาภิณก็วิ่งขึ้นบันไดมาชั้นบนได้ทัน พอเห็นภรรยาจะถูกแทงก็ตกใจ รีบตวาดห้ามทันที “หยุดนะ”
ถมทองตกใจ รีบเข้าไปล็อกคอเจติยาไว้เป็นโล่กำบังทันที “แกเป็นใคร เข้ามาบ้านฉันได้ยังไง”
เจติยาทั้งอ่อนแรงและมึนหัวรีบบอกลาภิณ “คุณต้น เรียกตำรวจเร็ว”
ถมทองสติแตก “เรียกมาเลย ฉันไม่กลัวหรอกโว้ย อย่างมากก็ตายพร้อมกัน”
ลาภิณขอร้องด้วยความเป็นห่วงภรรยา “ปล่อยเจซะ แล้วฉันจะไม่เอาเรื่อง”
ถมทองหัวเราะลั่น “แกนึกว่าฉันโง่นักรึไง ถ้าตายก็ต้องตายด้วยกันนี่ล่ะ”
เจติยามึนหัวมาก “ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะคุณต้น ผู้หญิงคนนี้ฆ่าสามีตัวเองแล้วยังทำร้ายลูกในไส้จนเป็นเจ้าหญิงนิทราอีก เค้าไม่ฟังเราหรอกค่ะ”
“ฉันฆ่าไอ้ผัวชั่วนั่นก็จริง แต่ฉันไม่เคยทำร้ายลูก เพราะ...”
ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงน้องฝ้ายพูดขัดขึ้น “เพราะหนูไม่ใช่ลูกคุณใช่มั้ยคะ”
ถมทองตกใจสุดขีด หันไปมองหาที่มาของเสียงแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา แต่กลับเห็นแอนนี่นั่งรถเข็นที่เลื่อนออกมาจากห้องเอง
อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 8/4 วันที่ 18 ก.ค. 57
ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณีละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ