@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 8/7 วันที่ 6 มี.ค. 57

อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 8/7 วันที่ 6 มี.ค. 57

พิศุทธิ์ได้ยินเสียงสายน้ำผึ้งแล้วถอนใจ ไม่อยากอยู่ลำพังกับเธอ
“ก็ไม่มีอะไรครับ” พิศุทธิ์มองใบหน้าสายน้ำผึ้งที่เป็นรอยเขียวช้ำ “แล้วคุณเป็น
ยังไงบ้าง”
“อ๋อ...ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ ฉันชินแล้ว”

พิศุทธิ์ชะงัก คำพูดของสายน้ำผึ้งทำให้เขารู้สึกไม่ดี
“ผมขอโทษแทนกั้งอีกครั้ง”


สายน้ำผึ้งไม่พอใจนิดๆที่เห็นพิศุทธิ์ออกรับแทนกะรัต แต่ปั้นหน้ายิ้มซื่อๆไว้
“ฉันบอกแล้วไงคะว่าไม่เป็นไร ฉันผิดเองที่ส่งข้อความไปหากั้งแบบนั้น ฉันก็แค่พยายามให้กั้งสบายใจว่าฉัน บอกตรงๆทุกอย่างว่าฉันไปกับคุณ ไม่ได้ลับๆล่อๆ ให้เขามาระแวงทีหลัง แต่มันกลับทำให้แย่กว่าเดิม”
“ถ้าคุณแน่ใจว่าคุณหวังดี ผมก็ต้องขอบคุณ แต่คราวหลังอย่าทำแบบนั้นอีกเลยครับ เพราะคุณกับภรรยาผมอยู่ในกรณีที่ต่างคนต่างอยู่จะดีกว่า”
สายน้ำผึ้งตากร้าวขึ้นมา

“แหม กั้งนี่โชคดีจังเลยนะคะ ขนาดตกเป็นจำเลยยังมีสามีดีดีคอยปกป้องทั้งๆที่เขากำลังจะทำให้คุณเดือดร้อน...”
พิศุทธิ์มองสายน้ำผึ้ง แล้วคิดถึงคำพูดกะรัต
“ไหนคุณว่า เรื่องที่พ่อคุณเอาเงินก๋งไปมันเป็นเรื่องน่าอาย เสื่อมเสียศักดิ์ศรีไง แล้วบอกมันทำไม บอกทำไม”
“ผมขอถามคุณหน่อยว่าคุณรู้เรื่องพ่อผมเอาเงินจากเจ้าสัวได้ยังไง”
สายน้ำผึ้งชะงักแล้วคิดบางอย่างได้
“ใครบอกคุณ” พิศุทธิ์ถามย้ำ
สายน้ำผึ้งมองนิ่งไม่กลัว
“กั้ง...ภรรยาของคุณไงคะ”
“เป็นไปไม่ได้” พิศุทธิ์ไม่เชื่อ
“อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยเห็นเวลาภรรยาคุณคลั่ง โดยเฉพาะกับฉัน กั้งทำและพูดได้ทุกอย่างที่จะทำให้ฉันสำนึกว่าคุณเป็นของเขา กั้งประกาศชัดเจนว่าจะไม่ยอมเสียคุณไปถึงแม้ว่ากั้งจะรู้ว่าพ่อคุณหวังจะเคลมสมบัติของเขา เงินแค่นั้นที่เสียให้พ่อของคุณ กั้งไม่สะเทือนหรอกค่ะ กับภูกั้งเสียมากกว่านั้นอีก สำหรับกั้งมันเป็นเกม เกมที่กั้งจะต้องเอาชนะฉัน ยิ่งเขารู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับคุณ คุณยิ่งมีราคา”
สายน้ำผึ้งขยับเข้าไปจับมือพิศุทธิ์ในจังหวะที่เขากำลังสับสน ในสิ่งที่เธอพูดถึงกะรัตมันเป็นความรู้สึกที่เขากำลังสัมผัส
“คุณพิศุทธิ์คะ ฉันเป็นห่วงคุณ ฉันไม่อยากเห็นคุณโดนกั้งทำร้ายไปมากกว่านี้...ถ้าเป็นฉัน ฉันจะดูแลคุณให้ดีที่สุด”
พิศุทธิ์ถอนมือออกจากสายน้ำผึ้ง
“กั้งคือคนที่ผมเลือก และเราจะดูแลกันและกันให้ดีที่สุด อย่าเสียเวลาทำอะไรแบบนี้เลยครับ ตบมือข้างเดียวมันไม่มีวันดัง...ผมขอตัวนะครับ”
พิศุทธิ์ดึงมือออกจากมือสายน้ำผึ้ง แล้วเดินผ่านไป สายน้ำผึ้งยืนนิ่งด้วยความเจ็บใน หัวใจจนชาไปทั้งตัว จากความเจ็บกลายเป็นโกรธและ แค้นขึ้นมาอีกครั้ง
“ฉันจะทำให้คุณเห็นว่าตบมือข้างเดียวมันดัง”
สายน้ำผึ้งมาดมั่นว่าเธอทำให้พิศุทธิ์เล่นกับตัวเองได้

ศิวานัดสายน้ำผึ้งที่คอนโด เขาตบโต๊ะอย่างโมโห แล้ววางลิปสติกลงตรงหน้าเธอด้วยใบหน้านิ่งสงบ
“ลิปสติกนี้อยู่บนรถผมได้ยังไง”
“ก็คงมีคนทำตกไว้”
“คุณอย่ามาเล่นลิ้นกับผมนะ อย่าคิดว่าผมตามผู้หญิงอย่างคุณไม่ทัน คิดจะตุกติก กับผมใช่ไหม”
“โธ่...คุณศิวาคะ ถ้าฉันคิดตุกติกทิ้งลิปสติกนี่ไว้ในรถคุณ เพื่อให้คุณหมอคนสวยสงสัย ฉันก็โง่มากแล้วล่ะค่ะที่ทุบหม้อข้าวตัวเองทิ้ง ลิปสติกนี่ ไม่ใช่ของฉันค่ะ” สายน้ำผึ้งอ้อน
“ถ้าไม่ใช่ของคุณแล้วจะเป็นของใคร”
“แล้วคุณพาใครขึ้นรถบ้างล่ะคะ อย่าบอกนะคะว่ามีแค่ฉันคนเดียว”
ศิวาชะงักเพราะสายน้ำผึ้งพูดตรงจุด เขาไม่ได้มีสายน้ำผึ้งคนเดียว
“เอาล่ะ ไม่ใช่ของคุณก็แล้วไป แต่ผมขอย้ำให้คุณรู้ไว้ว่าคุณก้อยสำคัญกับผม ถ้าคุณยังอยากสบาย ก็อย่าอาจเอื้อมไปยุ่งกับเขา”
ศิวากลับออกไปทันที สายน้ำผึ้งยิ้มสะใจที่ป่วนคู่กะรัตและคู่กันตาได้
“นี่ฉันร้ายไปรึเปล่าเนี่ย...ทำทั้งพี่ทั้งน้อง...ต้องเจ็บพร้อมกัน”

ค่ำนั้น กะรัตตื่นมางัวเงีย โดยมีทุกคนเฝ้าดูอยู่
“คุณพิศุทธิ์...คุณพิศุทธิ์ไม่กลับมาหากั้งแล้ว กั้งไม่อยากอยู่ที่นี่ กั้งจะอยู่ได้อย่างไง”
“พี่กั้งต้องอยู่ให้ได้สิคะ พี่กั้งเป็นคนเข้มแข็ง ผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด อยู่ใกล้ใครก็เผลอใจไปกับคนๆนั้น”กันตาปลอบ
“ยายก้อย ทำไมพูดแบบนี้ พี่สาวเธอกำลังเสียใจนะ” กุนตีปราม
“ก็ก้อยพูดจริงๆนี่” กันตาเดินออกจากห้องไป
“โอ๊ย...กั้งปวดหัว” กะรัตร้องลั่น
กุนตีกับนวลรีบเข้ามาดู กุนตีมองตามกันตาที่มีอาการแปลกๆ

กุนตีเดินลงมาเห็นกันตานั่งเหม่อๆเหมือนมีอะไรในใจ กุนตีรู้สึกได้ว่าน้องมีอะไร
“ก้อย...มีอะไรในใจรึเปล่า ท่าทางแบบนี้ดูไม่ปกตินะเรา”
กันตาหันมองเห็นพี่สาวแล้วหาทางเลี่ยง
“ไม่มีอะไรหรอกพี่กุ้ง...ก้อยไปนอนก่อนนะ”
กันตาเลี่ยงที่จะเดินหนี กุนตีได้แต่ถอนหายใจที่น้องสาวแต่ละคนท่าจะติดกับดักของความรักเข้าซะแล้ว

เนื้อแพรมองพิศุทธิ์ที่นั่งเคร่งเครียดกับกองเอกสาร ไม่แตะอาหารที่เตรียมไว้ให้
“ชายควรจะทานอะไรบ้างนะ ทำแต่งานแบบนี้มันจะเสียสุขภาพ”
“ผมไม่เป็นไรครับแม่ ผมต้องรีบแก้ไขงานของมิสเตอร์ชาลล์ให้เร็วที่สุด มันเป็นความรับผิดชอบของผม”
พิศุทธิ์หันไปสนใจงานต่อ เนื่อแพรตัดสินใจพูด
“แยกกันอยู่แบบนนี้ มันไม่ทำอะไรให้ดีขึ้นหรอกนะลูก”
พิศุทธิ์ชะงักกับงานตรงหน้า
“แต่มันอาจจะดีกว่าถ้าต้องเห็นหน้า แล้วทะเลาะกันทุกวันนะครับแม่”

เนื้อแพรรู้ได้ว่าลูกชายกำลังเจ็บปวดมาก เธอมองแล้วสงสารลูกเหลือเกิน เพราะไม่เคยเห็นลูกไม่มีความสุขขนาดนี้มาก่อน
เช้าวันใหม่ เสียงเพลงดังลั่นบ้าน กะรัตเดินถือแก้วไวน์พร้อมเต้นเมาๆลงบันไดมา นวลมองอย่างระอาพยายามจะดึงแก้วไวน์
“พอเถอะค่ะคุณกั้ง ดื่มมันไปก็ไม่ช่วยอะไร”
“ช่วยให้ฉันหายเครียดไง”
“ทานอาหารเช้าดีกว่านะคะ นวลทำขนมปัง ปิ้งใหม่ๆกลับไป...กลับมา”
นวลทำมือพลิกไปพลิกมาตรงหน้า ทำให้กะรัตมี อาการมึนอยากอ๊วก
“กรอบทั้งสองด้าน หรือว่าจะเอาข้าวต้มกุ้ง กุ้งตัวโตๆ มันหย๋องเยิ้ม”
กะรัตนึกถึงของมันแล้วจะยิ่งอยากอ๊วก
“หรือว่าจะเอานมดีคะ”
“ฉันอยาก...”
“อยากทานอะไรคะ”
“อ๊วก”
“อยากทานอ๊วก...เฮ้ย”
นวลคิดได้ รีบวิ่งไปหยิบกระโถนมาจ่อให้ กะรัตนั่งลงกับบันไดแล้วอ๊วกอย่างหมดแรง พวงหยกเดินเข้ามาแล้วเต้นตามจังหวะเพลงอย่างอารมณ์ดี แล้วมองอาการเมาของกะรัต อย่างมีความสุข
“นี่แหละน้า...คนโบราณเขาบอกไว้ เวลาผู้ใหญ่พูดอะไรให้ฟัง เพราะผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อน ฉันบอกแกแล้วว่าไอ้ผัวแกมันไม่ได้รักแก มันแค่อยากได้เงินแก. ..ตอนนี้มันได้ไปปรนเปรอทั้งแม่ ทั้งเครือญาติพ่อ มันจนอิ่ม ทีนี้มันก็ทิ้งๆขว้างๆแกแล้ว”
นวลไม่อยากให้กะรัตเครียดไปอีก เลยพยายามหาอะไรปิดปาก พวงหยกเผลอยื่นกระโถนให้
“คุณนายดื่มอะไรไหมคะ”
“นังนวล” พวงหยกตวาด
นวลนึกได้รีบเอากระโถนวางกับพื้น
“นวลหมายถึงน้ำน่ะค่ะ นวลจะไปเอามาให้”
“ไม่ล่ะ...แค่เห็นสภาพยายกั้ง ฉันก็ดีใจจน ความสุขมันล้นคอหอยแล้ว ตกลงแกจะหย่าเมื่อไหร่” พวงหยกยิ้มเยาะ
“กั้งไม่เคยบอกว่ากั้งจะหย่า”
“ผัวแกมันทิ้งแกไปแล้ว เลิกหลอกตัวเองสักที จัดการหย่าให้มันจบ ๆ ฉันจะได้สบายใจสักทีว่าสมบัติฉันจะไม่มีปลิงมาดูดไป”
“กั้งไม่หย่า คุณพิศุทธิ์ยังรักกั้งเหมือนเดิม แต่คุณพิศุทธิ์โดนนังผึ้งปั่นหัว” กะรัตคิดถึงสายน้ำผึ้งแล้วแค้น “ถ้าไม่มีนังผึ้งสักคน กั้งกับคุณพิศุทธิ์ ก็มีความสุขไปแล้ว”
กะรัตสติแตก เดินไปหยิบมีดปอกผลไม้ที่วางในตะกร้าผลไม้บนโต๊ะ พวงหยกกับนวลตกใจ
“คุณกั้ง อย่าเล่นมีดค่ะ”
“ฉันไม่ได้เล่น ฉันจะเอาไปฆ่านังผึ้ง”
กะรัตเดินถือมีดเดินเซๆเมาๆออกจากบ้านไป พวงหยกกับนวลตกใจ รีบวิ่งตาม

กะรัตถือมีดเดินเซๆเมาๆจะไปขึ้นรถ พวงหยกกับนวลรีบวิ่งตามมา
“แกไปห้ามยายกั้งเร็ว” พวงหยกผลักนวล
นวลโผเข้าไปหา กะรัตเดินเซแถมีดมา นวลรีบถอยกลับไปยืนหลังพวงหยก
“เป็นแค่ขี้ข้า คุณกั้งไม่ฟังนวลหรอกค่ะ ต้องให้แม่อย่างคุณนายไปเตือน”
“ยายกั้ง...” พวงหยกใจดีสู้เสือ
กะรัตเดินเซๆแถมีดมา พวงหยกรีบวิ่งหนี
“ว้าย ยายกั้ง แกจะฆ่าฉันรึไง แกทิ้งมีดเดี๋ยวนี้เลยนะ แกอยากติดคุกรึไง”
“กั้งมีเงินเยอะแยะ กั้งประกันตัวออกมาได้”
กะรัตจะเดินออกไปที่รถ เนื้อแพรเดินเข้ามา เอากระเป๋าสะพายตบมือที่ถือมีด กะรัตเจ็บจึงเผลอปล่อยมีด เนื้อแพรเตะมีดให้ห่างจากกะรัต พวงหยกกับนวลชะงัก กับเหตุการ์ที่เกิดขึ้นอย่างเร็ว
“นังเนื้อแพร”
เนื้อแพรไม่สนใจพวงหยก พูดใส่กะรัตอย่างเอาเรื่อง
“คุณคิดว่ากำจัดสายน้ำผึ้ง แล้วจะทำให้คุณกับพิศุทธิ์มีความสุขได้เหรอ ไม่ใช่เลย คนที่ควรถูก กำจัดไม่สายน้ำผึ้ง แต่เป็นคุณ...”
เนื้อแพรดึงมือกะรัตไปทางสระว่ายน้ำทันที พวงหยกตกใจ
“นังเนื้อแพร แกจะทำอะไรลูกฉัน”
กะรัตถูกเนื้อแพรผลักลงสระว่ายน้ำ พวงหยกกับนวลวิ่งเข้ามาเห็นแล้วตกใจ พวงหยกโวยวาย
“นังเนื้อแพร แกกล้าดียังไงมาผลักลูกฉันตกน้ำ นังผีบ้า แก…”
เนื้อแพรรีบพูดตัดบทใส่ด้วยเสียงจริงจัง
“คุณอย่าเพิ่งพูด ขอให้ฉันพูดกับหนูกั้งก่อน”
พวงหยกอ้าปากจะพูดเนื้อแพรสวน
“ถ้าคุณไม่อยากให้หนูกั้งเป็นฆาตกรฆ่าคน”
พวงหยกอยากแหกปากแต่จำใจยอมเงียบ เนื้อแพรหันไปมองกะรัต
“ได้สติขึ้นบ้างรึยัง”
“คุณทำบ้าอะไรกับฉันเนี่ย”
กะรัตจะปีนขึ้นจากสระ เนื้อแพรผลักลงสระน้ำอีก พวงหยกกรี๊ด
“มากไปแล้วนะ”
“ไม่มากไปหรอก ถ้าเทียบกับที่ลูกสาวคุณทำกับลูกชายฉัน...ในชีวิตฉันกับลูก เราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้งเดียว จนกระทั่ง ฉันบอกเขาว่าคุณไม่มีทางทำให้เขา มีความสุขได้แต่เขาไม่เชื่อ เขายอมทะเลาะกับฉันเพื่อจะแต่งงานกับคุณ แล้วตอนนี้เป็น ยังไง...ไหนคุณเคยอวดไว้ว่าคุณเปลี่ยนตัวเองได้ คุณจะทำให้ พิศุทธิ์มีความสุขได้...ไหนล่ะ ความสุขของ ลูกฉันอยู่ตรงไหน”
เนื้อแพรพูดถูกจุด กะรัตร้องไห้เจ็บปวด
“ฉันก็พยายามเปลี่ยนตัวเองแล้วไง แต่คุณไม่เป็นฉัน คุณไม่เข้าใจหรอก”
“ถ้าฉันเป็นคุณ สายน้ำผึ้งไม่มีทางได้แตะต้องฉันได้แม้แต่เงาของฉัน คุณยังต้องการลูกฉันอยู่ไหม”
กะรัตรีบตอบ
“ต้องการสิคะ กั้งรักคุณพิศุทธิ์มาก...ฉันไม่ได้อยากเป็นอย่างนี้ แต่ฉันไม่รู้ จะทำยังไง”

“ใช้หัวใจคิด อย่าใช้สมอง อะไรที่จะทำให้คุณและลูกชายของฉันมีความสุข ถ้าคุณยังไม่รู้ ก็ไม่มีใครช่วยคุณได้ คุณจะยอมเสียเขาให้กับเพื่อนอสรพิษของคุณ หรือจะลุกขึ้นมาทำอะไรดีดีเพื่อรักษาสามีของคุณเอาไว้ เลือกเอา”
เนื้อแพรจะเดินไปแล้วชะงักหันมาพูดกับกะรัต
“แล้วอย่าลืมคำว่าไว้ใจ มันสำคัญมาก ต่อให้รักกันมากขนาดไหนแต่ถ้าไม่ไว้ใจ” เนื้อแพรเหลือบมองไปทางพวงหยก “ก็เห็นแล้วว่าผลมัน เป็นยังไง”
เนื้อแพรใส่แว่นตาดำแล้วเดินออกไปอย่างสง่า พวงหยกมองอย่างโมโห นวลกระโดดหนี
“แกจะไปไหนนังเนื้อแพร แกกับฉันยังไม่ได้เคลียร์กันเลยนะ”
กะรัตมองพวงหยกแล้วคิดถึงคำพูดเนื้อแพร

เย็นนั้น พวงหยกโวยวายใส่กฤช กันตากับกุนตีนั่งฟังอยู่ด้วยสีหน้าทึ่งกับวีรกรรม ของเนื้อแพร
“เป็นยังไงล่ะ นังเนื้อแพรมันมาด่าฉันถึงสองครั้ง พะเน้าพะนอ จนมันได้ใจอีกหน่อยมันคงจะหอบเสื้อผ้ามานอนกระดิกขาบนหัวฉัน”
“คุณก็พูดเกินไป ทุกอย่างที่เนื้อแพรทำ เขาทำเพื่อลูก” กฤชถอนใจ
“เหรอ ฉันรู้แล้วว่ายายกั้งมันได้เชื้อโง่มาจากใคร ฉันอยากรู้จริงๆว่าสองแม่ลูกนี่มันมีอะไรดี ทั้งผัวทั้งลูกฉันถึงหลงจนโง หัวไม่ขึ้น” พวงหยกหันไปทางกันตา “แกเป็นความหวังเดียวของแม่แล้วนะ ยายก้อย แกต้องแต่งกับคุณศิวาให้ได้ อย่างน้อยก็กอบกู้ชื่อเสียงกับเงิน ที่เราต้องเสียไปเพราะพี่กับพ่อแก”
กันตานิ่งไม่ตอบอะไร กุนตีมองกันตาว่าต้องมีอะไรแน่ๆ

ค่ำนั้นเมื่อได้คุยกันในห้องนอน กุนตีมองหน้ากันตาอย่างอึ้ง คาดไม่ถึง
“ได้ทุนไปเรียนต่อเมืองนอก”
กันตายื่นเอกสารให้ดู
“ก้อยไปสอบชิงทุนไว้ระยะนึงแล้วล่ะ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะได้”
“ตอนนี้ได้ แล้วคิดจะไปไหม”
“มันก็น่าสนใจไม่ใช่เหรอพี่กุ้ง”
“น่าสนใจเพราะวิชาเรียน หรือน่าสนใจเพราะตอนนี้มีเรื่องกับคุณศิวากันแน่”
“แหม...วันนี้คาราคมคายนะพี่กุ้ง” กันตาแกล้งหยอก
“อย่าคิดว่าพี่ไม่เห็นอาการของเรานะ ปัญหาใหญ่มากใช่ไหม ถึงกับต้องหาเรื่องหนีไปเมืองนอก”
“ก้อยไม่ใช่คนหนีปัญหานะพี่กุ้ง”
“พี่รู้ว่าก้อยไม่ใช่คนหนีปัญหา แต่ปัญหาบางเรื่อง คนเราก็ไม่อยากเผชิญ”
“แล้วจะให้ก้อยไปฉกชิงเขาจากผู้หญิงคนอื่นอย่างที่พี่กั้งทำน่ะเหรอ ก้อยไม่ทำหรอก ชีวิตคนเรามันง่ายกว่านั้น แค่อยู่กับใครแล้วเรามี ความสุข เราก็อยู่ แต่ถ้าอยู่แล้วทุกข์ เราก็ไป”
“แปลว่าก้อยจะไป แล้วคิดว่าคุณศิวาจะยอมเหรอ”
กันตานิ่ง

สายวันใหม่...ศิวายืนหน้าเครียดอยู่กับกันตาที่มุมหนึ่งในโรงพยาบาล
“ผมไม่ยอมให้คุณไปหรอก”
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน คุณกลับไปได้แล้ว ฉันจะทำงาน”
กันตาจะเดินไป ศิวารีบยืนขวางไว้
“โธ่...คุณก้อย ผมรู้ว่าคุณโกรธผมเรื่องลิปสติกนั่นอยู่ ผมบอกแล้วไงว่ามันไม่เกี่ยวกับผม ไม่รู้ล่ะ คุณไปเรียนที่ไหน ผมก็จะตามไปด้วย”
“คุณจะมาตามฉันทำไม คุณไปใช้ชีวิตของคุณสิ ฉันเป็นคนแฟร์ๆ ใครยังไม่พร้อมจะหยุดเพื่อฉัน ฉันก็ไม่บังคับ ต่างคนก็ต่างไปใช้ชีวิตตัวเองต่อไป”

อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 8/7 วันที่ 6 มี.ค. 57

ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกา
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557
ที่มา ไทยรัฐ