อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 5/2 วันที่ 1 เม.ย. 57
สุริยงนิ่ง เซ็งจิต มามุกนี้อีกแล้วเขมชาติใส่ต่อ “ที่มาวันนี้ คงอยากประกาศความเป็นเมียเจ้าสัวให้คนอื่นรู้ล่ะสิ ขนาดเขาไม่ทิ้งสมบัติอะไรไว้ให้ ก็ยังจะยึดติดอยู่กับอดีต จมไม่ลง น่าสมเพช!”
สุริยงหันมาสวนพร้อมกับลอยหน้านิดๆ “ก็คงไม่ต่างกับบางคน เรื่องผ่านมาตั้งนานแล้ว ก็ยังไม่ปล่อยวาง ยึดติด หมกมุ่น ประชดประชันไม่เว้นแต่ละวัน..น่าสมเพชไม่น้อยไปกว่ากัน” สุริยงพูดจบก็หันหลัง จะเดินกลับเข้างาน
เขมชาติจ้องหน้าสุริยงด้วยความโกรธแค้น เอาแต่ใจ
เกนหลง และเอื้อเดินมาตามทาง เกนหลงมองหาเขมชาติ และมองเห็นเขายืนอยู่ โดยไม่เห็นว่าอยู่กับสุริยง
เกนหลงยิ้ม และหันมาทางเอื้อ “เจอแล้วค่ะ”
เขมชาติยังจับมือสุริยงไว้แน่น สุริยงพยายามบิดมือออก “ปล่อย!!!”
แต่ยิ่งบิดเขมชาติก็ยิ่งดึงสุริยงเข้ามาจ้องหน้าในระยะใกล้ “ไม่ปล่อย!!!”
ทั้งสุริยงและเขมชาติอยู่ใกล้กันในระยะประชิดมาก..ทันใดนั้นเสียงเกนหลงก็ดังขึ้น “เขมคะ!”
เขมชาติทิ้งมือสุริยงอย่างไม่มีเยื่อใย สุริยงชะงักและสัมผัสได้ถึงความไม่แคร์กันอย่างรุนแรง เกนหลงเดินเข้ามาเธอไม่ได้เห็นการยื้อยุดกัน เพราะสุริยงยืนหันหลังให้
“หลบอยู่ตรงนี้นี่เอง”
เขมชาติหันมาตอบยิ้มๆ “ผมกำลังจะเข้าไป...” แล้วก็ชะงักกึก! เพราะสายตาเหลือบไปเห็นเอื้อเดินตามหลังเกนหลงเข้ามา เขมชาติมองค้าง จำได้ ชายคนนี้นั่งทานข้าวกับสุริยง
เขมชาตินิ่งไป สุริยงหันมาด้วยความแปลกใจ แต่คนที่แปลกใจมากกว่าคือเกนหลงและเอื้อที่เรียกขึ้นพร้อมกัน
“คุณสุริยง” “หนูเล็ก!!!” สองคนหันมามองหน้ากัน
เกนหลงมองเอื้อกับสุริยงด้วยความแปลกใจ เอื้อก็มองสุริยงกับเขมชาติด้วยความสงสัย
ส่วนเขมชาติมองเอื้อกับสุริยงด้วยความไม่พอใจ
สุริยงยืนมองทั้งสามคน..... อย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี
อรทัยดูนาฬิกาแล้วก็เงยหน้ามองไปทางที่เอื้อยืนอยู่เมื่อครู่แต่ไม่อยู่แล้ว
“พี่เอื้อหายไปไหน? จะได้เวลาขึ้นพูดอวยพรแล้วนะคะ” อัมพิกาช่วยมองหา
เอื้อหันมาถามเกนหลงด้วยความสงสัย “เกนรู้จักกับหนูเล็ก..เอ่อ..สุริยงด้วยหรือครับ?”
“ค่ะ คุณสุริยงเป็นเลขาของเพื่อนเกนค่ะ...” เกนหลงหันไปทางเขมชาติ “เขมคะ นี่พี่เอื้อรุ่นพี่เกนที่บอสตันค่ะ” เขมชาติชะงักนิดๆ “พี่เอื้อคะ...นี่เขมชาติ เจ้านายคุณสุริยงค่ะ”
เขมชาติกับเอื้อมองหน้ากัน รู้สึกถึงความเป็นคู่แข่ง
เขมชาติยื่นมือมาก่อน “ยินดีที่ได้รู้จักครับ.. “
เอื้อยื่นมือมาจับ “เช่นกันครับ..” เอื้อปล่อยมือ หันไปมองสุริยง ”ไม่คิดว่าเจ้านายคุณจะอายุรุ่นเดียวกัน..นึกว่าจะอายุมากกว่านี้”
“ผมก็ไม่คิดว่าจะมาเจอ “เลขา” กับ “เพื่อน” ในงานแบบนี้เหมือนกัน”
“คุณเอื้อกับดิฉันไม่ได้เป็นเพื่อนกันค่ะ”
เขมชาติสะอึก แต่ยังรักษาฟอร์ม นิ่งไว้ ทั้งที่ในใจโคตรอยากรู้ เกนหลงถามตรงไปตรงมา
“ไม่ได้เป็นเพื่อน..” เธอยิ้มเย้า “หรือว่า...”
เขมชาติชักสีหน้า..ไม่พอใจขึ้นมาทันที
เอื้อตอบแทน “คุณสุริยงเป็นภรรยา..... ของคุณพ่อพี่ครับ” เขมชาติช็อค
เกนหลงตกใจ “ภรรยาของคุณพ่อ .. งั้น...คุณสุก็..”
สุริยงต่อแทน “สุเป็นแม่เลี้ยงของคุณเอื้อค่ะ.. คุณเอื้อเป็นลูกของภรรยาคนแรก ส่วนสุเป็นภรรยาคนที่สามของเจ้าสัวชวลิต รัตนชาติค่ะ”
เขมชาติมองเอื้อกับสุริยงด้วยความอึ้ง ในจังหวะที่เอื้อกับสุริยงหันมายิ้มให้กันแบบรู้ใจ .. ชินกับเหตุการณ์แบบนี้เสียแล้ว เพราะเกิดขึ้นบ่อยมาก เขมชาติเห็นแล้วต่อมอิจฉาก็พุ่งขึ้นทันที
“ถึงว่า..คุณสุถึงได้มาร่วมงานนี้ด้วย..บังเอิญจังเลยนะคะ” เกนหลงยิ้ม
ทันใดนั้นก็มีข้อความเข้ามาที่มือถือของเอื้อ เอื้อกดอ่าน เขมชาติปรายตามองสุริยงอย่างหมั่นไส้ เอื้อเงยหน้าบอกทุกคน “ผมต้องเข้าไปในงานแล้ว ต้องขึ้นไปกล่าวอวยพร เข้าไปด้วยกันหนูเล็ก” เอื้อเดินมาหาสุริยง พร้อมกับตั้งแขนขึ้นให้ควง “เชิญครับ”
เขมชาติปรายตามาเห็นก็หงุดหงิดขึ้นมาอีก ทนไม่ได้หันมาทางเกนหลง แล้วก็จับมือเกนหลงมาควงเองเป็นการตัดหน้า แล้วก็เอ่ยกับเธอเสียงนุ่ม “ไปครับคุณเกน..”
เกนหลงยิ้มรับแล้วก็ควงแขนเขมชาติเดินนำหน้าไป..สุริยงปรายตามองตามนิดๆแล้วก็ยิ้มรู้ทัน ..เธอหันมายิ้มให้เอื้อ และควงแขนชายหนุ่มเดินตามไป...
เขมชาติเดินควงเกนหลงมาตามทาง..เขมชาติปรายตามาทางสุริยงที่เดินควงเอื้อตามมาดูมีความสุขมากมาย เขมชาติเบือนหน้าหนี...ไม่พอใจ!!!
ภายในงานแต่งงาน อรทัยและอัมพิกานั่งอยู่ที่โต๊ะเจ้าภาพหน้าเวที ทั้งสองคนมองหาเอื้อ..ทันใดนั้นอรทัยก็ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที เมื่อเห็นเขมชาติเดินควงเกนหลงมา ในสายตาเธอของอรทัย มีเพียงเขมชาติคนเดียวเท่านั้น
อรทัยเคลิ้ม “เขมชาติ...ตัวจริงหล่อมากกก..”
เขมชาติและเกนหลงเดินเลี่ยงไปอีกมุมของงานไม่ได้เดินมาหน้าเวที .. ทันทีที่เขมชาติกับเกนหลงเบี่ยงตัวไป
เผยให้เห็นเอื้อเดินควงมากับสุริยง... แลดูหวานมาก
“พี่อัม!!!” อรทัยรีบดึงให้พี่สาวหันมาดู
อัมพิกาหันมาเห็นเอื้อควงสุริยง มีนักข่าวถ่ายรูป และคนหันไปมองเกือบทั้งงาน อัมพิกาแค้นนนนน
“อร..ไปลากพี่ชายเรามา ชักจะลดตัวลง “ต่ำ” มากไปแล้ว”
อรทัยตอบรับแล้วก็ลุกเดินปราดเข้าไปดักหน้าสองคนนั้นไว้ทันที
“พี่เอื้อคะ..พี่อัมรออยู่ที่โต๊ะวีไอพี โต๊ะที่เขาจัดไว้ให้คนในครอบครัวเรา พวกเห็บหมัดที่เข้ามาเกาะขอใช้นามสกุล ไม่เกี่ยว!”
สุริยงสะอึก เอื้อหันมาทางสุริยงด้วยความสงสาร
เอื้อหันมาทางอรทัย พูดเบาๆ แต่หนักแน่น “อร..พูดจาให้มันดีๆหน่อย”
อรทัยยักไหล่ “นี่ดีแล้วนะคะ ไม่งั้น..ยิ่งกว่านี้แน่ แต่พี่เอื้อไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ พวกคางคกอยากจะขึ้นวอ หนังมันจะหนาเป็นพิเศษ ต่อให้เรา “ด่า” ยังไง..มันก็ไม่รู้สึก!!”
“อร!”
สุริยงตัดบท “คุณเอื้อไปกับคุณอรเถอะค่ะ หนูเล็กไปยืนอยู่กับแขกคนอื่นได้ค่ะ”
อรทัยเชิดแล้วก็เดินเข้ามาแทรกระหว่างเอื้อกับสุริยง พร้อมกับเบียดสุริยงออกไป และควงเอื้อลากให้เดินไปเลย เอื้อมองตามสุริยงด้วยความเป็นห่วง..สุริยงยืนอึ้ง..หันมาเห็นสายตาของคนรอบข้างที่มองอยู่
เกนหลงยืนมองอรทัยควงเอื้อไปแล้วก็งงๆ
“เอ๊ะ? พี่เอื้อเดินอยู่กับใคร? ที่หน้าเวทีเกิดอะไรขึ้น?”
เขมชาติยืนอยู่ข้างๆ มองตาม เห็นเอื้อควงอยู่กับอรทัยมานั่งที่โต๊ะวีไอพี เอื้อหยิบโทรศัพท์มาส่งข้อความ
สุริยงเดินแทรกเข้ามาในฝูงชน หลบห่างจากหน้าเวที ระหว่างเดินมีคนซุบซิบมาตลอดทาง
“คนนี้ไงเมียคนสุดท้ายของเจ้าสัว.. ต๊าย ยังเด็กอยู่เลย”
“มีลูกกับเจ้าสัว 2 คน ได้มรดกเท่าคุณเอื้อ คุณอร คุณอัม เขาบอกว่าตอนเปิดพินัยกรรม คุณอร คุณอัม กรี๊ดลั่นบ้านเลยนะคุณ”
เขมชาติยืนอยู่กับเกนหลงได้ยินคนข้างหลังเม้าท์กันสนุกสนาน
“ตกลง..เมียคนสุดท้ายของเจ้าสัวกิ๊กอยู่กับคุณเอื้อจริงหรือเปล่า? เมื่อกี๊เห็นเดินควงกันเข้ามาด้วยนะ ร้ายไม่ใช่เล่น!”
เขมชาติเบ้หน้าเหยียดมุมปากอย่างดูถูก เห็นคล้อยตามขาเม้าท์เหล่านั้น สุริยงยังเดินอยู่ในงาน เสียงเม้าท์ยังลอยมา...
“ถ้าจะกิ๊กกันจริงๆก็น่าจะไปทำให้มันไกลหูไกลตาคนอื่นหน่อย ไปเมืองนอกเลย ชาวบ้านจะได้ไม่เอามานินทา!”
สุริยงชะงักเท้าเลย...อยู่ไม่ได้แล้ว..ตัดสินใจหันหลังและเดินออกจากงานไปทันที ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันที่เขมชาติหันมาเห็นพอดี
เสียงข้อความเข้าในมือถือของเกนหลงดังขึ้น เกนหลงเปิดอ่านแล้วมองไปที่หน้าเวที เห็นเอื้อมองมาด้วยแววตาเป็นห่วง เกนหลงพยักหน้ารับ..รู้กันสองคน..แล้วเกนหลงก็หันมาบอกเขมชาติ
“เขมคะ...พี่เอื้อบอกว่า.... “ฝากคุณสุด้วย” เขมเห็นคุณสุไหมคะ?”
เขมชาติกลับพูดเหมือนไม่ใส่ใจ “เห็น..เพิ่งเดินออกไป คงจะหน้าบางทนเสียงนินทาไม่ได้” ตบท้ายด้วยเสียงแค่นหัวเราะเยาะเย้ย
เกนหลงส่ายหน้าแล้วก็คว้าข้อมือเขมชาติลากไป เขมชาติงงๆ “คุณเกน..จะไปไหน???”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 5/2 วันที่ 1 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3