@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 5 วันที่ 1 เม.ย. 57

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 5 วันที่ 1 เม.ย. 57

เขมชาติ..เริ่มใส่เสื้อแล้ว เดินมากดดูข้อความ “เดี๋ยวจะส่งนักข่าว ฮ่าๆๆๆ” ชายหนุ่มหัวเราะ แล้วก็กดส่งรูปสติ๊กเกอร์ไปให้
ที่มือถือมีข้อความเข้า..เกนหลงเปิดอ่าน เป็นสติ๊กเกอร์ร้องไห้ เกนหลงหัวเราะอารมณ์ดี

“หลับตาหน่อยค่า”

เกนหลงหลับตาแต่โดยดี รอยยิ้มยังพิมพ์อยู่ที่ริมฝีปาก...ช่างลงสีอายชาโดว์


ช่างทางสุริยงก็กำลังลงอายชาโดว์ให้เธอเช่นกัน สุริยงนอนอยู่ในห้องแต่งตัว มีช่างรุมเสริมสวยไม่ต่างจากเกนหลง แต่บรรยากาศดูเป็นทางการมากกว่า

เอื้ออยู่หน้ากระจกมีช่างเข้ามาจัดชุดให้อย่างมืออาชีพ

เขมชาติยืนอยู่หน้ากระจก แต่งตัวเอง แต่เลือกอย่างประณีต ทั้งเสื้อ เนคไท สูท เนี้ยบ

และเมื่อทั้งสี่คนแต่งตัวเสร็จแล้ว...สุริยงยืนอยู่หน้ากระจก สวยสง่า เกนหลงยืนอยู่กลางห้องสวยสดใส เอื้อเดินออกมาจากห้องแต่งตัว เท่สุขุมราวกับคุณชาย เขมชาติลงมาจากรถสปอร์ตหรูในชุดสูทเท่ เนี้ยบกริบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

ที่ร้านเสื้อหรู.. เอื้อยืนรอสุริยงอยู่ที่ชั้นล่าง...สุริยงเดินลงมาจากบันได..ราวกับเจ้าหญิง...

ส่วนที่หน้าบ้านเกนหลง เขมชาติยืนมองเกนหลงที่เดินมาหาอย่างตะลึงในความสวยของเธอ เขมชาติยิ้มพอใจ แล้วยื่นมือออกไปรับ

สุริยงวางมือลงบนมือของเอื้อที่รออยู่ เอื้อมองสุริยงด้วยความชื่นชม

ส่วนเขมชาติก็มองเกนหลงด้วยความชื่นชมไม่แพ้กัน

“พร้อมไหมคะ?” เขมชาติเอ่ยถาม

ที่ร้านเสื้อหรู สุริยงกำลังตอบเอื้ออย่างสุภาพ เก็บความตื่นเต้นไว้ในใจ “พร้อมค่ะ”

เอื้อยิ้มรับและควงสุริยงเดินออกจากร้านไป

เขมชาติก็ยิ้มรับและควงเกนหลงเดินออกจากบ้านไป...

ทั้งสองคู่...สี่คน กำลังเดินทางมางานเดียวกัน โดยไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น....

ในงานแต่งงาน บรรยากาศอบอุ่น เล็กๆ แต่หรูหรา มีแขกไม่มาก อัมพิกาและอรทัยอยู่ในชุดราตรีหรู

อัมพิกาหันมาทางอรทัย “เอื้อมาหรือยัง?”

อรทัยมองหา “ยังไม่เห็นเลยค่ะ วันนี้ต้องขึ้นพูดอวยพรด้วย ทำไมยังไม่มาอีกนะ” อรทัยบ่นๆ

อัมพิกาหันอีกทางช่วยมองหา แล้วก็ต้องสะดุดกึก “นั่นไง.. เหตุผลที่ทำให้พี่ชายเรามาช้า”

อัมพิกาเชิดหน้าไม่พอใจ อรทัยหันไปมองตามแล้วก็อึ้ง! ที่ประตูทางเข้างานเอื้อเดินเข้ามาคู่กันกับสุริยง ทั้งสองคนเดินไหว้ทักทาย และรับไหว้มาตามทาง คนในงานมองสุริยงด้วยสายตาแปลกๆและหันไปซุบซิบกันจนสุริยงรู้สึกอึดอัดแต่ก็ยังฝืนยิ้ม

ที่หน้างาน นักข่าวเดินไปมาเพื่อถ่ายรูปคนดังไปลงข่าว แล้วต่างก็สะกิดเรียกกันเป็นทอดๆ ก่อนจะกรูกันไปที่ทางเข้าพร้อมกับรัวชัตเตอร์ไปยังเขมชาติและเกนหลงที่เดินควงกันเข้ามาอย่างสง่างาม เกนหลงหยุดให้ถ่ายรูปอย่างรู้งาน เขมชาติยิ้มนิดๆ แสงชัตเตอร์รัวไม่ยั้ง..ทำให้เขมชาติปรายตามองเข้าไปในงาน..ในใจแอบคิดถึงสุริยง

แสงไฟในงานสว่างไสว เอื้อเดินนำสุริยงมาถึงอัมพิกาและอรทัย โดยมีคนรอบๆข้างแอบชำเลืองมองด้วยความสอดรู้สอดเห็น

สุริยงยกมือไหว้อัมพิกา “สวัส...”

ยังไม่ทันจบดีอัมพิกาก็หันไปพูดกับบริการที่เดินผ่านมา “หยุดก่อน!”

สุริยงชะงัก.. อัมพิกาเอื้อมมือข้ามไปหยิบแก้วแชมเปญและพูดกับบริกร โดยไม่สนใจเธอเลย “ขอบใจ”

แล้วอัมพิกาก็หันไปคุยกับคุณหญิงที่ยืนอยู่ข้างหลัง “คุณหญิงขนิษฐา..สวัสดีค่ะ สบายดีนะคะ..ไม่ได้เจอกันนานเลย”

สุริยงยกมือไหว้ค้างอยู่อย่างนั้น .. หน้าชาที่อัมพิกาทำเหมือนเธอไม่มีตัวตน อรทัยหัวเราะเยาะ แล้วก็เชิดใส่ซ้ำอีกที ก่อนจะหันไปคุยกับไฮโซที่ยืนอยู่แถวนั้น

สุริยงค่อยๆลดมือลง มองไปรอบๆ เห็นสายตาของขาเม้าท์ที่มองแล้วก็ซุบซิบกันอย่างสนุกสนาน

“หนูเล็ก...” เอื้อเรียกด้วยความสงสาร

สุริยงแทรกนิ่งๆ พยายามให้เป็นปกติที่สุด “ขอตัวไปห้องน้ำนะคะ”

สุริยงพูดจบก็เดินออกไป เอื้อมองตามไปด้วยความเป็นห่วง

ที่หน้างานเขมชาติกับเกนหลงเดินฝ่ากลุ่มนักข่าวเข้ามาด้านใน

เขมชาติกวาดตามองไปรอบๆ พลันสายตาก็สะดุดเข้ากับสุริยงที่เดินแทรกคนออกมาจากในงาน ทำให้ชายหนุ่มชะงักมองตาม เขมชาติลืมตัวเดินตามสุริยงไปเหมือนโดนสะกด ในขณะที่เกนหลงเดินไปอีกทางเพื่อจะเข้าไปในงาน เกนหลงเดินไปได้สักพักก็รู้สึกตัวหันมาไม่เห็นเขมชาติ กวาดตามองหา จนเห็นเขมชาติเดินไปอีกทาง

“เขมคะ เขม” เธอเรียกเบา เมื่อเขาไม่ได้ยินเธอจึงเพิ่มน้ำหนักเสียง “เขม!!”

เขมชาติรู้ตัว สะดุ้งนิดๆ หันมา “ครับ?”

“คุณจะไปไหนคะ ทางเข้างานอยู่ทางนี้”

เขมชาติละล้าละลัง “เอ่อ.. ผมขอตัวไปห้องน้ำแป๊บนึงนะครับ เดี๋ยวจะรีบตามเข้าไป”

เขมชาติพูดจบก็รีบเดินตามสุริยงไปทันที เกนหลงไม่ทันสงสัย เธอมองตามเล็กน้อยแล้วก็เดินเข้างานไป

เกนหลงเดินเข้ามาในงาน แขกในงานมองด้วยความสนใจ เกนหลงมองไปที่โต๊ะเครื่องดื่มและเดินไปหยิบคอกเทล ทันใดนั้นก็มีมือของชายหนุ่มอีกคนยื่นมาหยิบแก้วเดียวกัน ทำให้หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มคนนั้นทันที

ชายหนุ่มหน้าตี๋อายุสี่สิบกว่ายิ้มกว้างให้เธอ ทำให้เกนหลงตกใจนิดๆ รีบดึงมือกลับ “ขอโทษค่ะ”

จังหวะที่เกนหลงหันหนี ทำให้ชนเข้ากับผู้ชายอีกคนที่เดินผ่านมาพอดี เกนหลงเซ..ชายคนนั้นจึงคว้าแขนเธอเอาไว้ได้ แล้วดึงตัวเธอไม่ให้ล้ม เกนหลงเงยหน้ามองแล้วก็อึ้งไปนิด “พี่เอื้อ!!!”

เอื้อตกใจพอกัน “เกนหลง!”

หญิงสาวยิ้มกว้าง “ไม่ได้เจอกันตั้งนาน นึกว่าจะจำกันไม่ได้เสียแล้ว”

“จำได้สิ ใครจะลืมสาวฮอตประจำบอสตัน”

“ไม่จริง คนที่ฮอตน่ะพี่เอื้อต่างหาก เกนได้ยินชื่อเสียงพี่เอื้อตั้งแต่ยังไม่ได้ไปเรียน เพื่อนๆที่นี่เขาลือกันให้แซดว่าที่บอสตันมีรุ่นพี่คนหนึ่งหล่อมากกกกก..เป็นลูกชายเจ้าของธนาคารอีกต่างหาก เรียกว่าฮอตข้ามทวีป”

เอื้อถึงกับหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ทำให้เธอหัวเราะตามจนบรรยากาศเป็นกันเองอย่างรวดเร็ว

อัมพิกามองหาเอื้อ แล้วมาสะดุดเข้ากับเอที่คุยอยู่กับเกนหลง ..สายตาของอัมพิกาพุ่งมองราวกับเหยี่ยว อรทัยเดินมาพอดี อัมพิกาพยักพเยิดไปทางเอื้อ เธอจึงหันไปมองด้วยความสนใจ

“ตอนคุณพ่อบอกว่าเป็นงานแต่งของครอบครัวรัตนชาติ เกนคิดว่าต้องเป็นพี่เอื้อแน่ๆ”

เอื้อขำ “ถ้าแต่งเมื่อไหร่ จะส่งการ์ดให้เกนเป็นคนแรก” เกนหลงยิ้มรับ “แล้วนี่เกนมาคนเดียวหรือครับ?”

เกนหลงชะงักนิดๆ..จริงสิ..เขมชาติหายไปนานจัง!!

สุริยงยืนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ อยู่ที่ระเบียงโรงแรม สุริยงรู้สึกสบายใจขึ้น

ทันใดนั้นเสียงเขมชาติก็ดังขึ้น “จะมาจับผู้ชายรวยๆตามงานแต่งงาน มันคงไม่ง่ายอย่างที่คิด ถึงได้มายืนกลุ้มอยู่คนเดียว”

สุริยงหันขวับมาเห็นเขมชาติมองเขม่นอยู่ จึงรู้สึกแปลกใจนิดๆ

เขมชาติเดินเข้ามาหา “ต้องลองไปตาม “งานศพ” อาจจะพอมีโชค ได้พ่อม่ายรวยๆ แก่ๆ ติดไม้ติดมือกลับมาบ้าง”

สุริยงยิ้มนิดๆ สวนกลับ “ขอบคุณสำหรับคำแนะนำเอาไว้.....ถ้าได้ไปงานศพของ...” เธอมองหน้าเขมชาติ เหมือนจะบอกว่า “คุณ” แล้วพูดต่อ “..... คนรู้จัก ดิฉันจะลองดูนะคะ”

เขมชาติรู้ว่าถูกประชดจึงเชิดหน้ากล่าวเสียงเข้ม “ไม่ต้องมาย้อน ..”

“ดิฉันไม่ได้ย้อน ..ในเมื่อผู้อำนวยการคิดว่าดิฉันมาที่นี่เพื่อจับคนรวยๆ.. ดิฉันก็แค่ยอมรับ ยอกย้อนตรงไหนไม่ทราบ” สุริยาเชิดหน้านิ่ง

เขมชาติพูดต่ออย่างดูถูก“ได้แต่งตัว ใส่เครื่องเพชร เดินอยู่ในแวดวงของคนชั้นสูงเข้าหน่อย องค์ไฮโซลงหรือไง ถึงได้กล้าเถียงเสียงแข็งแบบนี้...อย่าลืม ผมเป็นเจ้านายของคุณ ไม่ใช่เพื่อนเล่น!”

สุริยงนิ่ง เซ็งจิต มามุกนี้อีกแล้ว

เขมชาติใส่ต่อ “ที่มาวันนี้ คงอยากประกาศความเป็นเมียเจ้าสัวให้คนอื่นรู้ล่ะสิ ขนาดเขาไม่ทิ้งสมบัติอะไรไว้ให้ ก็ยังจะยึดติดอยู่กับอดีต จมไม่ลง น่าสมเพช!”

อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 5 วันที่ 1 เม.ย. 57

ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตี
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3