อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 1/5 วันที่ 27 มี.ค. 57
“จะยืนจดเหรอ?” สุริยงชะงักนิดๆ “ไหนบอกว่า.เจ้าสัว... “สามี” สอนงานให้ทุกอย่าง เขาสอนให้มายืนค้ำหัวเจ้านายหรือไง?”“ขอโทษค่ะ” สุริยงนั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้า
“เก้าอี้ตัวนั้นสำหรับแขก...ไม่ใช่สำหรับเลขา ไปนั่งตัวอื่น!!”
สุริยงเริ่มต้องข่มอารมณ์ค่อยๆลุกขึ้น และเดินไปนั่งโซฟาที่ตั้งอยู่ที่มุมห้องห่างออกไป
เขมชาติกวนอย่างแรง เล่นเอาสุริยงชักจะอารมณ์ขึ้นนิดๆ สุริยงข่มด้วยขันติ แล้วมองไปรอบๆห้องก่อนจะหันมาพูดอย่างสุภาพ
“ประทานโทษนะคะ ต้องการจะให้ดิฉันนั่งตรงไหนคะ?”
เขมชาติกวน “ตรงไหนก็ได้ แต่ไม่ใช่ที่เก้าอี้และโซฟา 2 ตัวนี้”
สุริยงเสียงแข็งขึ้นเล็กน้อย “ในห้องนี้มีเก้าอี้ และโซฟา 2 ตัวนี้เท่านั้น ถ้าไม่ให้นั่งจะให้ดิฉันทำยังไง? หรือว่าเลขาเก่าๆของคุณเขมนั่งพับเพียบรับคำสั่งอยู่ที่พื้นคะ!!”
เชมชาติพูดสวน “อย่าเรียกผมว่า “คุณเขม” ผมอนุญาตให้เรียกเฉพาะคนสนิทเท่านั้น สำหรับพนักงานที่เพิ่งมาทำงานวันแรก ยังอยู่ห่างไกลจากคำว่า “คนสนิท”!”
สุริยงสะกดอารมณ์จนนิ่ง ก่อนพูดไม่ได้ประชด “ค่ะ..ท่านผู้อำนวยการตกลง” เขมชาติเชิดนิดๆสะใจ “จะให้ดิฉันนั่งตรงไหนคะ?”
“เรื่องแค่นี้ ถ้าไม่มี “ปัญญา” คิดเองไม่ได้ก็ “ลาออก” ไปซะ..” เขมชาติเชิดหน้าอย่างกวน
สุริยงมองตานิ่ง แล้วก็หันหลังเดินอออกไป...เขมชาติมองตามแล้วก็ยิ้มสะใจ ! ชนะ !
หน้าห้องทำงานเขมชาติสุริยงยืนระงับอารมณ์...คิด...คิด...แล้วก็ตัดสินใจเดินไปที่โต๊ะ เหมือนจะหยิบกระเป๋ากลับบ้าน
เขมชาตินั่งยิ้มสบายใจ สะใจ ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก๊อก ก๊อก! แววตาเขมชาติแปลกใจ หันขวับมาที่ประตู -ประตูเปิดออก เห็นสุริยงเข็นเก้าอี้มาจากนอกห้อง แล้วก็ลากเข้ามาตั้งอยู่ตรงกลางระหว่างเก้าอี้แขกและโซฟา
“ดิฉันไม่ได้นั่งเก้าอี้ของแขก และไม่ได้นั่งโซฟาที่อยู่ไกลจนเกินไป..ระยะห่างขนาดนี้..คิดว่าน่าจะกำลังดี “ท่านผู้อำนวยการ” ไม่ต้องตะโกน!! ..ดิฉันมีปัญญาคิดได้แค่นี้ ถ้ายังไม่เพียงพอ เชิญผู้อำนวยการ “ไล่ออก” ได้เลยค่ะ”
เขมเขมชาติสะอึก...เชิดหน้าขึ้นนิดๆ ใจเต้นอย่างแรง แล้วก็ยืนขึ้น พร้อมตบโต๊ะ “ตึ่ง” เขมชาติไม่ตอบแต่ออกคำสั่งแทน “จด!! และแปลสิ่งที่ผมพูดเป็นภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศสส่งผมภายในบ่ายนี้!! ผมจะพูดเพียงรอบเดียวเท่านั้น ไม่มีการทวน ถ้าจดไม่ทันถือว่าบกพร่องต้องพิจารณาตัวเอง!!!”
สุริยงโล่งใจนิดๆ ที่ไม่โดนไล่ออก เธอรีบนั่งลงวางมือถือไว้ข้างตัว วางแท็บแล็ตไว้บนตัก และเปิดสมุดตรียมจด
เชมชาติพูดอย่างเร็ว “ถึงสมาคมนักออกแบบตกแต่งภายใน หลังจากที่บริษัทเขมชาติ ได้เปิดตัวให้ทุกท่านรู้จักแล้ว ทางบริษัทขอเรียนเชิญทุกท่านเข้าเยี่ยมชมโรงงานเพื่อดูกระบวนการผลิตที่พิถีพิถัน......”
เขมชาติพูดยาวเป็นพรืดดดด เหมือนแกล้ง สุริยงจดตามอย่างรวดเร็ว แต่ดูยังไงก็ไม่น่าจะทัน
ในห้องทำงานสมคิด .. เห็นสมคิดกำลังตรวจดูบัตรประจำตัวของสุริยง ทันใดนั้นวิบูลย์ก็พรวดพราดเข้ามา “คุณสมคิด!!”
สมคิดเงยหน้ามอง แล้วก็พูดอย่างรู้ทัน “อยากรู้เรื่องคุณสุใช่มั้ย???”
“ใช่ครับ มันเกิดอะไรขึ้นครับเนี่ย ? ทำไมจู่ๆผู้ก่อการร้ายเกิดเปลี่ยนใจ”
สมคิดส่ายหน้า “ไม่รู้”
“อ้าว...เจ้านายไม่ได้บอกเลยเหรอครับว่าทำไม ถึงเรียกคุณสุกลับมา”
สมคิดส่ายหน้า “ไม่ได้บอก”
“หะ ... วิบูลย์คิด “หรือว่า..จะเป็นเพราะคุณเขมดูคลิปสัมภาษณ์แล้วก็เกิดความสงสาร...เห็นใจ เลยรับคุณสุ
เข้ามาทำงาน” วิบูลย์สรุปเอง “ต้องใช่แน่ๆ” หน้าตาซาบซึ้ง”คุณเขมก็มีมุมอ่อนโยนกับเค้าเหมือนกันนะเนี่ย ..ไม่อยากจะเชื่อเลย!“
วิบูลย์ซึ้งใจ โดยไม่ได้รู้ความจริงเล้ย...
เขมชาติยืนหันหลังอยู่ เสียงเข้ม ...สุริยงนั่งจดอยู่ที่เดิม
“ด้วยความนับถือ ... เขมชาติ ธีระราช”
สุริยงจุดฟูลสต๊อปลงในสมุดโน้ต เขมชาติหันขวับมา
“จดทันหรือเปล่า?”
สุริยงยังไม่ทันตอบ เขมชาติปรายตาไปเห็นกระดาษโน้ต ก็ขมวดคิ้วแล้วเดินพุ่งตรงเข้าไปหยิบโน้ตมาดู
-ที่กระดาษโน้ตเป็นภาษาอังกฤษเป็นพรืด
เขมชาติเงยหน้าโวย “ผมบอกให้คุณจดทุกคำที่ผมพูด ผมพูดไทย คุณจดเป็นอังกฤษ...แล้วมันจะได้ครบทุกคำได้ยังไง !!
“ดิฉันจดเป็นภาษาอังกฤษเพราะผู้อำนวยการต้องการจดหมายที่แปลเป็นอังกฤษและฝรั่งเศสในบ่ายนี้ ซึ่งตอนนี้เหลือเวลาอยู่ไม่มากดิฉันถนัดภาษาอังกฤษมากกว่าการแปลขณะฟังจะช่วยให้ทำงานเร็วขึ้น ส่วนคำพูดของผู้อำนวยการดิฉันเก็บไว้ “ทุกคำ” เพราะอัดไว้แล้วค่ะ”
สุริยงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้ดูว่าโปรแกรมถูกตั้งอัดไว้แล้ว
เขมชาติปรายตามองชะงักนิดๆ แต่ก็ยังไม่ยอม “แล้วถ้าที่อัดไว้ มันไม่ติด หรือมีปัญหา จะทำยังไง”
สุริยงชูแท็บแล็ตขึ้น เห็นโปรแกรมอัดเสียง “ดิฉันอัดใส่แท็บแล็ตไว้ด้วยค่ะ ท่านเจ้าสัวสามีดิฉันสอนเสมอว่า ไม่ว่าทำอะไรก็ตามต้องมี “ทางเลือก” เผื่อเอาไว้ด้วย”
เขมชาติจี๊ดเลย !! ... เชิดหน้า ตอกกลับ “ออกไปได้แล้ว และก็จำไว้ด้วย ตอนนี้ผมเป็นเจ้านาย คุณต้องทำตามที่ผมสั่ง ผมบอกให้ไปคุณถึงจะไปได้...แต่ถ้าผมยังไม่ให้ไป คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น อยู่ที่นี่ห้ามคิดเรื่องอื่น ให้คิดแต่เรื่องงาน อย่ามาโกงเวลางาน คนขี้โกง คนขี้โกหก ผมเกลียดที่สุด!!! เกลียดจนวันตาย!!”
เขเขมชาติมองหน้าสุริยง ปะทะต่อสู้กันทางสายตา
“ค่ะ...ดิฉันจะจำไว้”
สุริยงลุกขึ้นกำลังจะลากเก้าอี้ออกไป เขมชาติพูดขึ้น ดักไว้
“ยังมีอีก!!” สุริยงชะงักหันมาฟัง “ถ้าผมไม่เรียก ห้ามเข้ามาในห้องนี้ และถ้าผมไม่พูดด้วย ก็พูดกับผมไม่ได้!!”
สุริยงสูดหายใจ “ค่ะ...ดิฉันรับทราบ” สุริยงจะเดินออก
“เดี๋ยว” สุริยงหันมาอีก “ ..นี่แค่เริ่มต้น ถ้ายังคิดที่จะทำงานต่อ จะต้องเจออีกมาก”
สุริยงนิ่ง คิด และหันมาตอบอย่างนิ่งๆ เน้นๆ “ดิฉันทราบค่ะ ถ้าไม่พร้อม ดิฉันคงไม่มาสมัครงานที่นี่ ถ้าเป็นเรื่องงานดิฉันพร้อมเจอทุกอย่าง!!”
สุริยงพูดจบก็ก็เดินลากเก้าอี้ออกไป ประตูห้องปิดลง เขมชาติยืนอยู่คนเดียวในห้อง ...
“เก่งให้ตลอดก็แล้วกัน!” เขมชาติยิ้มร้ายอย่างดูถูก
สุริยงเดินออกมายืนอยู่ที่โต๊ะแล้วถอนใจเบาๆ เฮ่อออออ...โทรศัพท์มือถือดังขึ้น สุริยงหยิบมาดูขึ้นชื่อ “เอื้อ” หันไปดูนาฬิกาแล้วก็กดรับ “คุณเอื้อ..เวลานี้ต้องอัดรายการไม่ใช่เหรอคะ?”
“เอื้อ” เดินเข้ามาในห้องทำงานธนาคารรัตนชาติ ในชุดสูทอย่างเท่ เลขาตามเข้ามา
เอื้อยิ้มรับ “ใช่ครับ แต่ที่โทรมา เพราะจะขอบคุณที่ช่วยเลือกชุดสำหรับวันนี้ ..นี่มีแต่คนชม”
สุริยงคุยโทรศัพท์ไป จัดโต๊ะเตรียมทำงานไปด้วย “ด้วยความยินดีค่ะ”
เอื้อเดินเข้ามาในห้องด้านในอีกมุมหนึ่ง เห็นทีมงานกำลังเตรียมการอัดรายการโทรทัศน์
“ผมต้องอัดรายการแล้ว เรียบร้อยแล้วจะโทรหานะครับ”
“ค่ะ... เป็นกำลังใจให้นะคะ สวัสดีค่ะ” สุริยงยิ้มอย่างกันเอง แล้วก็วางสายไป ทันใดนั้นเขมชาติก็ดังขึ้น
“คุยโทรศัพท์กับใคร?!!”
สุริยาหันมา เห็นเขมชาติยืนอยู่ตรงประตู ไม่รู้ว่าเขามายืนตั้งแต่เมื่อไหร่ เขมชาติหน้าดุอย่างเข้ม สุริยงนิ่งอึ้ง ... แววตาแห่งความไม่พอใจของเขมชาติแผ่ซ่านไปทั้งบริเวณ แย่แน่
เอื้อเดินเข้ามาที่มุมสัมภาษณ์ที่จัดไว้ในห้องทำงาน ทีมงานกำลังเตรียมอัดรายการโทรทัศน์ เห็นคุณบัญชา ชุมชัยเวทย์ พิธีกรรายการจอโลกเศรษฐกิจ ยืนอยู่ เอื้อยกมือไหว้อย่างนอบน้อม “สวัสดีครับ”
บัญชารับไหว้ “สวัสดีครับคุณเอื้อ...พร้อมนะครับ?”
เอื้อยิ้มเท่ “พร้อมครับ!”
เอื้อยืนยิ้มอย่างมั่นใจ ออร่ากระจายเต็มห้อง
เขมชาติตาดุ เสียงเข้ม “ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเอาเวลางานไปคุยเรื่องส่วนตัว ก็เข้าใจนะ...เพิ่งเป็นม่ายคงอยากรีบหาสามีใหม่มาดูแล แต่กรุณาทำนอกเวลางาน! อย่ามาเบียดบังเวลาของบริษัท!”
สุริยงพยายามกลั้นอารมณ์และพูดตอบอย่างสุภาพ
“ขอบคุณผู้อำนวยการค่ะ ที่เข้าใจหญิงหม้าย แต่ขอโทษนะคะ ดิฉันยังไม่อยากรีบหาสามีใหม่ คนที่ดิฉันคุยด้วยเป็นคนในครอบครัวค่ะ”
เขมชาติแค่นหัวเราะ “คุยเสียงหวาน ให้กำลังใจ คะ ขา เนี่ยนะ เป็นคนในครอบครัว”
“ใช่ค่ะ ดิฉันเป็นคนให้ความสำคัญกับคนใกล้ตัว ยิ่งต้องคุยด้วยหวานๆ พูดด้วยดีๆ”
เขมชาติมองตาตอบโต้ “งั้น.. ถ้าคุณได้รับการปฏิบัติที่ไม่ดีจากผม ก็รับรู้ไว้ด้วยว่าคุณคือคนที่ไม่สำคัญ!!”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 1/5 วันที่ 27 มี.ค. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.ทางไทยทีวีสีช่อง 3