อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 13/2 วันที่ 15 มี.ค. 57
เจ้าหน้าที่ยื่นเอกสารการหย่าวางตรงหน้าให้กะรัตกับพิศุทธิ์เพื่อเซ็นชื่อ กะรัตกับพิศุทธิ์มองเอกสารใบหย่าตรงหน้า ต่างเจ็บปวด ใจต่างคนต่างใจหาย ไม่อยากคิดว่าจะมาถึงขั้นนี้ พวงหยกมองไปข้างนอกพะวงกลัวพวกกุนตีกับกันตาจะมาห้ามกะรัต แล้วมองพิศุทธิ์ที่ก้มมอง ใบหย่าอยู่“อ่ะแฮ่ม ! ก่อนจะเซ็นใบหย่า หวังว่าจะไม่มีการเรียกร้องสินสมรสนะ จำได้ไหม..ก่อนจดทะเบียนสมรส เราได้สลักหลังกันไว้แล้วว่าตอนมา มีอะไรกันบ้าง ตอนไปก็ต้องไปเท่านั้น และคุณ..ได้พูดอะไรไว้บ้าง”
“ถึงแม่คุณไม่บอก ผมก็ตั้งใจจะทำอยู่แล้ว เพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าที่ผมแต่งงานกับคุณ เพราะผมรักที่ตัวคุณ ไม่ใช่เงินทองที่คุณมี อีกอย่าง.. เอกสารพวกนี้ก็ไม่สำคัญอะไร เพราะเราไม่คิดที่จะเลิกกันอยู่แล้ว”
พิศุทธิ์กับกะรัตมองเอกสารการหย่า มันสะเทือนที่ครั้งนึงพิศุทธิ์เคยคิด และเคยประกาศว่าจะไม่มีวันนี้ แต่วันนี้ก็มาถึง !
“ผมจำได้ทุกคำพูดที่ผมพูดออกไป และผมก็พร้อมจะรักษาคำพูดทุกคำ ถึงแม้บางคำ...ผมจะทำไม่ได้ก็ตาม”กะรัตไม่อยากฟัง ไม่อยากคร่ำครวญให้ตัวเองเจ็บปวดไปมากกว่านี้“ขอปากกาค่ะ”
พิศุทธิ์มองกะรัตที่เริ่มต้นจะเซ็นใบหย่าก่อน เจ้าหน้าที่ยื่นปากการให้กะรัต กะรัตหยิบปากกามาจรดที่เอกสาร ชะงักไปนิดนึง สุดท้ายตัดสินใจเซ็นแต่ ! ..ปากกาเขียนไม่ติด กะรัตพยายามเขียนซ้ำๆแรงขึ้น..แรงขึ้น ด้วยความหงุดหงิด เจ็บปวด อยากไปให้พ้นสถานการณ์นี้เร็วที่สุด แต่ปากกาก็ยังเขียนไม่ติด
พวงหยกรีบหยิบปากกาของตัวเองจากกระเป๋ายื่นให้กะรัต
“ปากกาถูกๆ ก็อย่างนี้แหละ เอาปากกาฉัน”
กะรัตรับปากกาจากพวงหยกมาแล้วจะเซ็น แต่เผลอทำปากกาหลุดมือหล่นพื้น ปากกากระเด็นไปทางพิศุทธิ์ กะรัตกับพิศุทธิ์ก้มลงเก็บปากกาพร้อมกัน มือกะรัตกับมือพิศุทธิ์ที่พร้อมใจกันหยิบปากกา จนมือไปประสานจับกัน! กะรัตกับพิศุทธิ์ชะงัก แล้วหันมามองหน้ากัน มันเหมือนฟางเส้นสุดท้ายว่าจะยังมีเยื่อใยกันอีกไหม จะเปลี่ยนใจไหม
กะรัตหยิบปากกาจากมือพิศุทธิ์ แล้วจรดปากกาเซ็นชื่อในเอกสารหย่าอย่างไม่ลังเล พิศุทธิ์มองกะรัตเซ็นชื่อแล้วข่มใจตัวเองให้ยอมรับว่ามันเป็นทางเลือกที่กะรัตต้องการ พิศุทธิ์ตัดสินใจเซ็นชื่อ
พวงหยกมองอย่างดีใจ กะรัตเหลือบมองพิศุทธิ์เซ็นใบหย่าอย่างเจ็บปวดที่สุด แต่กลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นไว้ ท่องในใจจะไม่ให้ให้พิศุทธิ์เห็นน้ำตาให้สมเพชตัวเองอีก !
“เอาล่ะครับ ตอนนี้ถือว่าคุณทั้งสองคนสิ้นสุดสถานภาพการเป็นสามีภรรยากันโดยชอบด้วยกฎหมาย ถือว่าได้ทำการตกลงกันด้วยความยินยอมทั้งสองฝ่ายแล้วว่าจะไม่มีการเรียกร้องใดๆต่อกันอีก ขอให้เก็บหลักฐานนี้ไว้เพื่อเป็นการยืนยันการหย่าคนละใบนะครับ”
นายทะเบียนส่งให้กะรัตแต่กะรัตลุกหนีไปทันที มีแต่พวงหยกที่รีบมาตะครุบใบหย่าเอาไว้แบบไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือ จากนั้นก็เชิดใส่พิศุทธิ์แล้วเดินตามกะรัตออกไป พิศุทธิ์รับใบหย่าจากนายทะเบียนมาอย่างใจหาย
“ขอบคุณมากนะครับ”
พวงหยกเดินถือใบหย่าหน้าตายิ้มกริ่มด้วยความดีใจ กุนตีกับกันตาขนาบพากะรัตเดินลงมาจากอาคาร พิศุทธิ์เดินตามหลังกะรัตมาด้วยสีหน้าเศร้า ขณะที่ครอบครัวของกะรัตกำลังทยอยเดินกลับไปอยู่นั้น กะรัตก็นึกถึงแหวนแต่งงานที่สวมอยู่บนนิ้วขึ้นมาได้
กะรัตชะงักไม่ยอมขึ้นรถแล้วหันหลังเดินกลับไปหาพิศุทธิ์ท่ามกลางความแปลกใจของคนอื่นๆ พิศุทธิ์ถึงกับงงเมื่อจู่ๆ กะรัตก็เป็นฝ่ายเดินกลับมาหาเขา กะรัตเดินไปถอดแหวนแล้วยื่นคืนให้พิศุทธิ์
“เอาคืนไป”
“แหวนนี่เป็นของคุณ ผมตั้งใจมอบให้คุณ ผมอยากให้คุณเก็บมันเอาไว้”
คำพูดของพิศุทธ์ทำให้หัวใจของกะรัตหวั่นไหวขึ้นมา ทำให้กะรัตต้องพยายามปฏิเสธความรู้สึกตัวเองไว้
“ฉันไม่อยากได้ เชิญเอาไปให้เมียใหม่ของคุณโน่น”
“ผมคงไม่มีวันไปสวมแหวนให้ใคร ไม่ว่าวงนี้หรือว่าวงไหนๆ”
กะรัตแอบอึ้งเมื่อพิศุทธิ์พูดอย่างหนักแน่นแบบนั้น กะรัตพยายามจะข่มอารมณ์ไว้ไม่ให้หวั่นไหวตาม “ก็ฉันบอกว่าฉันไม่อยากได้!!”
“ถ้ามันไม่มีค่ากับคุณขนาดนั้น คุณก็ทิ้งมันไปเถอะ”
กะรัตเงื้อมือจะเหวี่ยงแหวนทิ้งต่อหน้าพิศุทธิ์ พิศุทธิ์มองด้วยสายตาผิดหวัง พอกะรัตเห็นสายตาตัดพ้อของเขาแบบนั้นก็ทำให้เธอชะงักแขนทิ้งไม่ลง พิศุทธิ์ตัดสินใจเดินจากไปเพราะไม่อยากจะเห็นภาพนั้น พอพิศุทธิ์ไปแล้ว กะรัตกลับทิ้งมันไม่ลง กะรัตกำแหวนไว้ในมือแน่น มองพิศุทธิ์เดินจากไปอย่างทำใจไม่ได้ ทั้งสองคนต่างคนต่างเดินหันหลังให้กัน และมีสีหน้าเจ็บปวดไม่แพ้กัน
เนื้อแพรกลับเข้าบ้านมา เห็นข้าวของสายน้ำผึ้ง
“นี่มันอะไรกัน?”
สาวใช้ทำหน้าไม่สู้ดีไม่กล้าบอก สายน้ำผึ้งเดินลงมาจากข้างบน
“สะใภ้คนใหม่ของคุณแม่ไงคะ”
“ใครใช้ให้เธอมาไม่ทราบ”
”การพรากลูกจากพ่อมันบาป ผึ้งก็เลยจะขอย้ายมาอยู่ด้วยกันที่นี่ซะเลย หวังว่าคุณแม่คงจะต้อนรับลูกสะใภ้คนนี้นะคะ”
“นอกจากหนูกั้งแล้ว บ้านนี้ไม่เคยรับใครเป็นลูกสะใภ้”
“แต่ได้ข่าวว่าตำแหน่งกำลังจะว่างวันนี้แล้ว ผึ้งก็เลยจะมารักษาการณ์แทนให้ ไหนๆ เมื่อคืนผึ้งก็ทดลองงานไปแล้วทั้งคืน”
“แต่ฉันเชื่อว่าพิศุทธิ์เขาไม่เต็มใจให้เธอมารับตำแหน่งนี้”
“พล็อตแม่ผัวลูกสะใภ้เนี่ยมันเอ้าท์แล้วนะคะ อย่ามาตั้งแง่กับผึ้งนักเลยค่า ไม่งั้นคนกลางอย่างคุณพิศุทธิ์เขาจะลำบากใจเปล่าๆ”
สายน้ำผึ้งหันไปบอกสาวใช้ “เอากระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้องคุณพิศุทธิ์ที นับจากนี้ฉันจะเป็นเจ้านายคนใหม่ของเธอ”
สาวใช้ยืนอึ้งกับคำสั่งของสายน้ำผึ้ง เธอเอาแต่มองหน้าเนื้อแพรว่าจะเอายังไงดี เนื้อแพรพยายามระงับอารมณ์อย่างถึงที่สุด ก่อนจะพยักหน้าให้สาวใช้ลากกระเป๋าไป
สายน้ำผึ้งมองสาวใช้หิ้วกระเป๋าเข้าบ้านไปอย่างพอใจ
“มีคุณย่าใจดีแบบนี้เป็นบุญของหลานที่เกิดมาจริงๆเลยค่ะ”
ไม่ทันขาดคำ พิศุทธิ์ก็กลับเข้าบ้านมา เนื้อแพรรีบเข้าไปหาเขาทันที
“ชายมาได้เวลาเลยลูก”
“ไง...ไม่เจอกันทั้งวัน คิดถึงเมียบ้างรึเปล่าคะที่รัก”
พิศุทธิ์เห็นสายน้ำผึ้งในบ้านก็เดาเจตนาได้ไม่ยาก พิศุทธิ์ถอนหายใจกับพฤติกรรมหน้าไม่อายของเธอ สายน้ำผึ้งยืนยิ้มยั่วโมโหพิศุทธิ์อย่างผู้ชนะ
พิศุทธิ์เก็บเสื้อผ้าจากตู้จัดลงกระเป๋าอย่างรีบร้อน สายน้ำผึ้งเห็นก็ร้องห้าม
“จะไปไหน คิดจะหนีกลับไปบ้านนู้นใช่ไหม คุณอยู่ไหน ฉันก็จะไปกับคุณด้วย”
พิศุทธิ์ไม่ตอบ เขาทำเหมือนสายน้ำผึ้งเป็นอากาศธาตุไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น
“ฉันถามไงว่าคุณจะไปไหน ได้ยินรึเปล่าคุณพิศุทธิ์”
พิศุทธิ์รีบรูดซิปแล้วคว้ากระเป๋าออกไป แต่สายน้ำผึ้งยื้อไว้
“ฉันไม่ให้คุณไป คุณต้องอยู่กับฉันที่นี่”
“ปล่อยผมเดี๋ยวนี้”
“คุณคิดว่าจะหนีฉันไปได้ตลอดรึไง”
“อย่ากดดันผมให้มาก ความอดทนผมก็มีจำกัดเหมือนกัน”
พิศุทธิ์กระชากแขนออกไป พิศุทธิ์เปิดประตูแล้วพบกับเนื้อแพรมายืนอยู่หน้าห้องแล้ว
“โชคดีนะลูก”
สายน้ำผึ้งได้ยินก็ยิ่งแค้นเมื่อเนื้อแพรเปิดทางให้พิศุทธิ์หนีไปจากเธอ
“แบบนี้ก็เข้าข่ายท้องแล้วทิ้งนะคะ”
เนื้อแพรยิ้มให้พิศุทธิ์วางใจ พิศุทธิ์ไปทันที สายน้ำผึ้งทำท่าจะตาม
“คุณพิศุทธิ์เดี๋ยว....”
เนื้อแพรส่งสัญญาณให้สาวใช้ สาวใช้เข้ามาขวางไม่ให้สายน้ำผึ้งตามพิศุทธิ์ไป
“อ้าว...ถอยไป.. ถอยไปซี่ มาขวางไว้อยู่ได้ โอ๊ย”
เนื้อแพรอาศัยโอกาสนั้นรีบตามพิศุทธิ์ออกไป
พิศุทธิ์รถขับออกไป สายน้ำผึ้งก็วิ่งออกมา คลาดกันเพียงไม่กี่วินาที สายน้ำผึ้งรีบคาดคั้นเนื้อแพร
“บอกมานะว่าคุณพิศุทธิ์ไปไหน”
“เขาก็ไปในที่ๆ ไม่มีคุณไง”
สาวใช้เดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าของเนื้อแพรออกมา สายน้ำผึ้งเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าอีกใบก็ตกใจ
“อย่าบอกนะว่าคุณก็จะไป?”
“เธอเก่งเรื่องสร้างความร้าวฉาน ทำคนเขาบ้านแตกอยู่แล้วนี่ ถ้าเธออยากจะอยู่บ้านที่ไม่เป็นบ้านก็ตามสบาย”
“คิดจะใช้วิธีนี้ล่อให้ฉันออกไปใช่ไหม ฉันไม่ติดกับคุณหรอก ฉันจะอยู่รอจนกว่าพิศุทธิ์จะกลับมา ต่อให้ต้องรอถึงชาติหน้า ฉันก็จะอยู่”
“ตามใจเธอละกัน อยากอยู่เป็นหมาเฝ้าบ้านให้ฉันก็ตามใจ”
สายน้ำผึ้งของขึ้นเมื่อเนื้อแพรลอยหน้าลอยตาไม่แคร์
“ฉันจะเผาบ้านคุณทิ้ง!!!”
“เผาก็ดี ฉันจะได้แจ้งข้อหาเอาผิดเธอได้ ส่งคนอย่างเธอไปติดคุกตะรางข้อหาวางเพลิง บางทีอาจจะดีกับทุกฝ่าย เก็บเธอไว้ในคุกชาวบ้านเขาจะได้ไม่เดือดร้อน”
สายน้ำผึ้งกรี๊ดใส่เนื้อแพร เนื้อแพรคว้ากระเป๋าแล้วออกจากบ้านไป
“อยากเปิดศึกกับฉัน แล้วจะได้รู้กัน”
พิศุทธิ์หลบสายน้ำผึ้งไปอยู่ที่บ้านไม้ริมทะเล คิดถึงอดีตตอนที่พิศุทธิ์กับกะรัตเคยมีความสุขกันยามที่อยู่ที่นี่
ในเวลาเดียวกันนั้นกะรัตที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักกำลังแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำตามลำพัง เธอเองก็กำลังคิดถึงวันวานในอดีตของเธอกับพิศุทธิ์เช่นเดียวกัน
อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 13/2 วันที่ 15 มี.ค. 57
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกาละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557