อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 15/2 วันที่ 19 มี.ค. 57
“เรื่องใจแข็งต้องยกให้ยัยก้อยค่ะแม่ ส่วนยัยกั้งมันพวกแข็งนอกอ่อนใน ร้องไห้น้ำตาจะเป็นสายเลือดแล้วอยู่ๆก็ลุกขึ้นมาหักโหมทำงานหนัก แบบนี้อาการน่าเป็นห่วง”“บางทีกั้งมันอาจจะทำใจได้แล้วก็ได้ อย่าไปดูถูกมันสิ” “แม่คิดแบบนั้นจริงๆเหรอ?”พวงหยกถอนใจห่วงกะรัตไม่แพ้กุนตี
กะรัตนั่งทำงานร่างแบบชุดแบบใจลอยคิดถึงพิศุทธิ์ แต่พอหลุดจากภวังค์ก็พยายามสลัดความคิด กลับมาจดจ่อกับงานเหมือนเดิม
ศิวามองกะรัตด้วยสีหน้ายังรู้สึกผิด “ขอโทษครับที่ผมมารบกวนคุณ คือผมอยากจะมาขอโทษที่ผมทำให้คุณกับคุณพิศุทธิ์ต้องหย่ากัน”“..มันไม่ใช่ความผิดของคุณทั้งหมดหรอก แต่มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันมันหูเบา ไม่เคยเชื่อใจ ไม่เคยไว้ใจคุณพิศุทธิ์ ต่อให้ไม่มีเรื่องของคุณ วันนึง..ฉันก็ต้องทำความรักของฉันพังอยู่ดี”“แต่ยังไงผมก็รู้สึกผิด...”“ช่างมันเถอะค่ะ อย่าคิดอะไรอีกเลย ทุกอย่างมันจบแล้ว”
ศิวามองกะรัตที่พยายามเข้มแข็งไม่ให้รู้ว่ากำลังเศร้า ทั้งๆที่ความจริงยังเจ็บ ยิ่งทำให้ศิวารู้สึกแย่
“ความจริงคุณกั้งตามคุณพิศุทธิ์ไปก็ได้นี่ครับ”
กะรัตส่ายหน้า “ตามไปเพื่ออะไรคะ ในเมื่อเขาแสดงออกชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการใช้ชีวิตร่วมกับฉันแล้ว เขาไม่ต้องการฉันแล้ว เขาถึงทิ้งฉันไปแบบนี้”
“คุณกั้ง...”
กะรัตตัดบทก่อนร้องไห้ต่อหน้าศิวา “..อย่าห่วงฉันเลย ฉันโอเค ยังมีคนอื่นที่เจอชะตากรรมหนักหนากว่าฉันอีก”
กะรัตเดินออกไป ศิวามองกะรัตแล้วคิดถึงสายน้ำผึ้ง
สายน้ำผึ้งนั่งนิ่งอยู่บนเตียงในสภาพผมยุ่งเหยิงปรกหน้า รสสุคนธ์มองอย่างเป็นห่วง
“ผึ้ง!!”
“ผึ้งจะกลับบ้าน”
“แต่ผึ้งต้องรักษาตัว......”
“พาผึ้งกลับบ้าน!!”
“แต่....”
“พาผึ้งกลับบ้าน ได้ยินมั้ยว่าผึ้งจะกลับบ้าน...”
สายน้ำผึ้งเขวี้ยงข้าวของด้วยความเกรี้ยวกราด ก่อนจะร้องไห้ซุกหน้าลงบนเตียง รสสุคนธ์ได้แต่มองสายน้ำผึ้งทั้งน้ำตา กรรมที่สายน้ำผึ้งทำไว้กับผู้อื่นกำลังตามมาเอาคืน
นวลเอาไวน์มาเสิร์ฟกะรัตที่นั่งอ่านเอกสารกองโตอยู่
“เอาทำไมนวล?”
“ก็เผื่อคุณกั้งจะเรียก นวลก็เตรียมไว้ก่อน นวลเข้าใจนะคะว่าเวลาแบบนี้ คุณกั้งต้องพึ่ง......”
นวลพูดไม่ทันจบ กะรัตก็ลุกขึ้นเอาขวดไวน์ไปทิ้งถังขยะ
“ต่อไปเอาเหล้าทิ้งให้หมด ฉันไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกแล้ว เข้าใจ๋?”
นวลตกใจ “เป็นไปได้เหรอเนี่ย”
“นวล!!” นวลเอาถาดเครื่องดื่มออกไป กะรัตมองเอกสาร แต่พลิกเอกสารออกมาเป็นจดหมายของพิศุทธิ์ กะรัตเอาจดหมายของพิศุทธิ์ขึ้นมา
“ฉันจะเป็นกะรัตที่ดีให้ได้ แม้ว่ามันจะไม่มีวันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันอีกก็ตาม”
กะรัตมองซองจดหมาย ก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตาทำงาน
กะรัตยืนสั่งงานกับเด็กในร้าน รสสุคนธ์เปิดประตูเข้ามา กะรัตหันไปเห็น
“น้ารส!”
“หนูกั้ง!!”
รสสุคนธ์เห็นหน้ากะรัต รสสุคนธ์ก็น้ำตาไหลออกมา กะรัตเห็นก็ตกใจรีบเข้าไปหา
“น้ารส!เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”
ความอ่อนแอของรสสุคนธ์พรั่งพรูออกมา กะรัตได้แต่จับตัวรสสุคนธ์ปลอบใจ
“น้าต้องขอโทษหนูกั้งด้วยที่ผึ้งทำร้ายหนูกั้งแบบนั้น!!”
“ช่างมันเถอะน้า กั้งมันพวกดวงแข็ง ไม่ตายง่ายๆหรอก”
กะรัตพยายามทำให้บรรยากาศดีแต่รสสุคนธ์กลับน้ำตาซึม
“น้ารสไม่เอา เลิกร้องไห้ได้แล้ว”
“ถ้าผึ้งมันมีสติ คิดได้ ผึ้งกับกั้งคงไม่เป็นแบบนี้ ความเป็นเพื่อนของพวกหนูก็คงไม่ถูกทำลาย”
“อย่าพูดถึงมันอีกเลยน้า ยังไงมันก็คงกลับเป็นเหมือนเดิมไม่ได้”
“กั้ง..น้าขอให้กั้งอโหสิให้ผึ้งมันได้มั้ย ตอนนี้ผึ้งเค้าได้รับกรรมของเค้าอย่างสาสม แล้ว ผึ้งเหมือนคนที่ตายไปแล้วทั้งเป็น อโหสิให้เขาเถอะนะ”
กะรัตฟังนิ่งไม่บอกอารมณ์ใดๆ
รสสุคนธ์อุ้มน้องพีทพร้อมเก็บของเตรียมจะออกจากโรงพยาบาล
“เดี๋ยวน้าไปเอายาให้ผึ้งก่อนนะ ผึ้งออกไปรอน้าที่ลอบบี้ก่อนก็ได้” รสสุคนธ์อุ้มน้องพีทออกไป
สายน้ำผึ้งยืนมองอยู่ที่หน้าต่างระเบียงห้องอย่างเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดบางอย่าง
กะรัตเดินเข้ามาที่โรงพยาบาล กะรัตจะเดินเข้าประตู แล้วต้องชะงัก กะรัตตัดสินใจกลับไปที่รถ แล้วกะรัตมองตรงไปที่รั้วโรงพยาบาลริมถนน แล้วเห็นบางอย่าง สีหน้ากะรัตชะงัก สายน้ำผึ้งเดินออกจากลิฟท์อีกตัวข้างๆ ทั้งคู่มองกัน กะรัตตกใจที่เห็นหน้าสายน้ำผึ้ง สายน้ำผึ้งเองก็ตกใจที่เห็นกะรัตมาที่นี่ กะรัตมองอึ้ง สายน้ำผึ้งทนอับอายไม่ไหว วิ่งหนีออกไป
น้ำผึ้งเดินร้องไห้บนสะพานลอยมีผ้าพันคอคอยปิดหน้าอยู่ ทันใดนั้นลมพัดผ้าพันคอที่สายน้ำผึ้งใช้ปิดแผลที่ใบหน้านั้นปลิว เผยให้คนที่อยู่แถวนั้นเห็นหน้าของสายน้ำผึ้งที่มีแผลเหวอะหวะแล้วต่างตกใจ สายน้ำผึ้งทนไม่ได้ที่ตัวเองต้องถูกมองด้วยสายตาสมเพช ตกใจ กลัวแบบนี้ สายน้ำผึ้งมองไปที่ด้านล่างเห็นรถวิ่งไปมาสายน้ำผึ้งตัดสินใจ ปีนรั้วสะพายลอยทำท่าจะกระโดดลงจากสะพาน ทันใดนั้นกะรัตพุ่งเข้าคว้าตัวสายน้ำผึ้งลงจากรั้วสะพานลอย สายน้ำผึ้งผลักกะรัตออกจากตัวเอง “มาช่วยฉันทำไม!!”
“ไหนว่าเก่ง ไหนว่าฉลาดนักหนา !!แล้วทำไมถึงทำอะไรสิ้นคิดแบบนี้ล่ะ!!”
“มันเรื่องของฉัน!!!!”
สายน้ำผึ้งจะปีนรั้วสะพานลอยขึ้นไปกระโดดฆ่าตัวตายอีก กะรัตเข้าไปยื้อยุดฉุกกระชากสายน้ำผึ้งให้ลงมา สายน้ำผึ้งสะบัดตัวสู้กะรัต
“ปล่อยฉัน !! ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!”
“ถ้าแกตาย แล้วลูกแกจะอยู่ยังไง”
“แกก็อยากให้มันตายตามพ่อมันแล้วนี่ ! มันจะได้ไม่อยู่เป็นเสี้ยนหนามทิ่มแทงใจแกไง!”
“ฉันไม่ได้อยากยุ่งกับคนอย่างแกหรอก ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันก็คงอยากเห็นแกตายวันละร้อยครั้ง แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ต่อให้ฆ่าแกตาย ฉันก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงอะไรได้”
สายน้ำผึ้งอึ้งมองกะรัตอย่างไม่อยากเชื่อว่ากะรัตจะพูดแบบนั้น
“เพราะชีวิตเราสองคนเละเทะมามากพอแล้ว ต่อให้ฉันแค้นแกต่อ อยากสู้กับแกต่อ แล้วมันได้อะไร ต่างคนต่างต้องสูญเสีย เกมส์นี้มันไม่มีใครชนะหรอกมีแต่แพ้กับแพ้ มีแต่คนต้องเจ็บ และคนที่เจ็บก็เป็นคนที่เขารักเราทั้งนั้น”
รสสุคนธ์อุ้มน้องพีท วิ่งมากับกันตา
“ผึ้ง!!!” รสสุคนธ์กอดสายน้ำผึ้งอย่างเป็นห่วง “ทำไมผึ้งทำแบบนี้! ถ้าผึ้งเป็นอะไรไปแล้วน้ากับน้องพีทจะทำยังไง!”
“นั่นไงคนที่รักและเป็นห่วงแกมากที่สุด น้ารสไปอ้อนวอนขอร้องฉันให้อโหสิให้แก ตอนนี้แกคงรู้แล้วนะ แกควรมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อใคร”
สายน้ำผึ้งมองรสสุคนธ์กับน้องพีท แม้ตัวเองจะคอยตวาด ใส่อารมณ์กับรสสุคนธ์มากขนาดไหน รสสุคนธ์ไม่เคยโกรธ แต่ยังมอบความรักให้เธอไม่เปลี่ยน สายน้ำผึ้งมองรสสุคนธ์ที่กอดตัวเอง แล้วเห็นน้องพีทมองหน้าตัวเอง น้องพีทจับมือของสายน้ำผึ้งแน่น
สายน้ำผึ้งมองน้องพีทที่จับตัวเองด้วยความรู้สึกตื้นตัน รู้สึกว่าที่ผ่านมาตัวเองไปโหยหาอะไรอยู่ ทั้งๆที่ความรักที่ไม่ต้องร้องขอมีอยู่ตรงนี้
สายน้ำผึ้งกอดน้องพีท “แม่ขอโทษนะลูก” กอดรสสุคนธ์ “ผึ้งขอโทษนะน้ารส”
กะรัตมองสายน้ำผึ้งที่กอดรสสุคนธ์แล้วยิ้มอย่างโล่งอกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน กะรัตนึกถึงคำพูดของพิศุทธิ์ที่เขียนในจดหมาย
“ผมไม่ขอให้คุณอภัยให้ผม แต่อยากขอให้คุณรู้จักการอภัยให้ตัวเองและอภัยให้สายน้ำผึ้ง คุณเจ็บเพราะอดีตมามากแล้ว อย่าให้เหตุการณ์นั้นมาทำร้ายคุณอีก ปลดปล่อยตัวเองจากความแค้น ..เมื่อคุณหลุดจากกำแพงที่คุณสร้างขึ้น คุณจะเห็นความสุขที่แท้จริง”
กะรัตยิ้มรับกับคำพูดของพิศุทธิ์ว่าจริง กะรัตยกมือซ้ายที่สวมแหวนแต่งงานมาดูแล้วยิ้ม กะรัตเดินออกไปด้วยสีหน้ามีความสุขกับหนทางข้างหน้าที่รออยู่
กันตาเดินลากกระเป่าเดินทางเตรียมเข้า GATE โดยมีกุนตี พวงหยกเดินมาส่ง
“ก้อยดีใจด้วยนะพี่กั้ง ที่พี่อภัยพี่ผึ้งได้แล้ว ทีนี้..พี่ก็มีความสุขได้สักที ..ตอนนี้แม่กับพี่กุ้งมาส่งก้อย ก้อยบอกแล้วว่าไม่ต้องมาส่ง ..พี่กั้งไม่ต้องห่วงก้อยหรอก ลืมไปแล้วเหรอว่าก้อยเคยไปเรียนที่โน้นมาแล้ว ..ขอบคุณนะคะที่อวยพรให้ก้อย ..ก้อยก็ขอให้ พี่กั้งตามหาความสุขของพี่กั้งให้เจอนะคะ ..”
กันตากดวางสาย
“นี่กั้งอภัยให้ผึ้งแล้วจริงๆเหรอ”
“ค่ะ ..ทีนี้พี่กั้งคงมีความสุขขึ้น ..แม่กับพี่กุ้งกลับไปได้แล้ว ก้อยจะเข้า GATE แล้ว ไม่ต้องห่วง”
“ก็แกเป็นลูกฉัน ! ต่อให้แกจะเก่งเป็นยอดมนุษย์ซุปเปอร์แมน ฉันก็ยังห่วงแก อีกอย่าง..อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าที่แกดิ้นรนรีบไป ..เพราะเรื่องคุณศิวา”
อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 15/2 วันที่ 19 มี.ค. 57
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกาละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557