อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 4/5 วันที่ 1 เม.ย. 57
อัมพิกามองหน้าสุริยงนิ่งๆ เย็นๆ แต่ร้าย “ฉันต้องการซื้อความเป็น “รัตนชาติ” คืน...เธอต้องการเงินเท่าไหร่ .. ฉันจะจ่ายให้ .. หลังจากได้เงินแล้วทั้งเธอ ทั้งลูกต้องคืนหุ้นธนาคาร เปลี่ยนนามสกุลและ ไสหัวออกไปจากครอบครัวของฉัน!”อัมพิกายิงตรง สุริยงผงะนิดๆ..แต่ยังตั้งรับไหว..อรทัยยิ้มสะใจ
สุริยงตอบนิ่งๆ “ดิฉันขอบคุณที่คุณอัมมีน้ำใจ อยากจะให้เงินเราสามคนแม่ลูก..แต่ดิฉันต้องขอโทษที่รับเงินของคุณไม่ได้..ถึงคุณจะเอาเงินทั้งหมดของรัตนชาติมากองตรงหน้า...ดิฉันก็รับไว้ไม่ได้!!!”
สุริยงตอบนิ่งๆอย่างหนักแน่น “คนที่จะสั่งดิฉันได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นคือ ท่านเจ้าสัว พ่อของคุณ..!! และท่านสั่งไว้ก่อนสิ้นลม..ให้ดิฉันรักษาหุ้นธนาคารไว้ให้ลูกชายของท่านอย่างดีที่สุด ห้ามขายเด็ดขาด!!!”
อาทิตย์นั่งอยู่อีกห้องด้วยความไม่สบายใจ ชื่นนั่งอยู่ที่พื้น นภาเดินไปเดินมางุ่นง่าน
อัมพิกาเชิดหน้าถาม “ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่าเป็นคำสั่งของคุณพ่อจริงๆ!! เธออาจจะแต่งเรื่องขึ้นมา และหากินกับมันก็ได้ .. ถนัดอยู่แล้วนี่ สร้างภาพเป็นคนดี ทำตัวให้น่าสงสาร..พ่อฉันหลงเชื่อฉันเธอคนเดียวก็มากพอแล้ว พวกฉันไม่เชื่อ!”
ใช่! อย่าเอาคำคุณพ่อมาอ้าง เธออยากจะเก็บหุ้นเอาไว้ แล้วก็ล้างสมองไอ้เด็กสองคนนั้น สุดท้ายคนที่ได้ประโยชน์มากที่สุดก็คือเธอ!” อรทัยชี้หน้าสุริยง อัมพิกาเชิดหน้าใส่ สุริยงอยู่ตรงกลางเหมือนโดนรุม
“คุณจะคิด จะเชื่อยังไง ก็เรื่องของคุณ ดิฉันคงเปลี่ยนมันไม่ได้..เหมือนกับที่พวกคุณก็เปลี่ยนความคิดดิฉันไม่ได้เช่นกัน .. ไม่ว่ายังไง ดิฉันก็ไม่ยอมขายหุ้นธนาคารในส่วนของไก่กับไข่..คืนให้กับคุณ”
อรทัยและอัมพิกา แค้นใจ...”แก..แก แกกล้าปฏิเสธพวกฉันเหรอ? ฉันกับพี่อัมอุตส่าห์ลดตัวลงมาคุยกับแกถึงที่นี่...แก..แกยังปฏิเสธอีกเหรอหะ???”
“ดิฉันขอบคุณในความกรุณา “ลดตัว” ของพวกคุณ แต่ดิฉัน..คงต้องปฎิเสธค่ะ”
อรทัยแค้นนนนนนนแทบกรี๊ดดดด อัมพิกามองหน้าสุริยงเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ยังมีความเป็นผู้ดี
“วันนี้ฉันมาพร้อมกับข้อเสนอที่ดีที่สุด..แต่เธอ“โง่”ไม่ยอมรับมัน..นับจากนี้ไป เธอจะไม่ได้อะไรเลย .. และฉันยังยืนยันที่จะหาทางเอาหุ้นธนาคาร และนามสกุลของฉันกลับคืนมาให้ได้...ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอสามคนมาทำให้ “รัตนชาติ” ต้องตกต่ำ” อัมพิกาปรายตาไปทั่วบ้านอย่างดูถูก “มากไปกว่านี้!! … เธอพลาด..ที่ปฏิเสธข้อเสนอของฉัน!!”
อัมพิกาพูดจบก็หยิบกระเป๋าใบหรูเดินเชิดหน้าออกไปราวกับนางพญา
อรทัยหันมาย้ำใกล้ๆสุริยง “อีกเรื่อง....อยู่ห่างๆพี่ชายของฉัน ... ผู้หญิงอย่างเธอ ห่างไกลคำว่า “คู่ควร” เอาเวลาไปวิ่งไล่จับผู้ชายแก่ๆ อายุรุ่นเดียวกับ “พ่อ” เธอ จะดีกว่า...แบบนั้นมันถึงจะเหมาะสม!!”
อรทัยเชอะใส่ แล้วก็สะบัดหน้าเดินตามอัมพิกาออกไป...ทิ้งให้สุริยงนั่งอยู่คนเดียวที่เดิม....สุริยงได้แต่มองตา
ลงพื้น...เจียมตัว ยอมรับสภาพ และสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างนิ่งขรึม
นภา อาทิตย์ ชื่น รีบเดินเข้ามา
“หนูเล็กเป็นไงบ้างลูก” นภาถามลูกสาวอย่างห่วงใย
สุริยงเงยหน้า กลั้นน้ำตาและฝืนยิ้ม “หนูเล็กขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
สุริยงพูดจบก็ลุกขึ้นและเดินออกไป ... นภา อาทิตย์ ชื่น ได้แต่มองตามด้วยความเหวอ...อ้าววว...
โทรศัพท์บ้านดังขึ้น ชื่นเดินไปรับ
“สวัสดีค่ะ...” ชื่นดีใจ “ค่ะๆ สักครู่นะคะ คุณนภาคะ..คุณเอื้อโทร.มาค่ะ”
นภาหันไป..ดีเลย !!
อรทัยกับอัมพิกาเดินเข้ามาในบ้านด้วยความขุ่นมัว พอเดินมาถึงห้องด้านในก็ต้องชะงักกึก..... เอื้อยืนรออยู่ หน้าเคร่งขรึม
“พี่อัมไปคุยอะไรกับหนูเล็ก?”
อรทัยกรอกตาเบื่อ .. อัมพิกาตอบนิ่งๆ ไม่รู้สึกผิด หรือหวาดหวั่นใดๆ “คุยเรื่องที่เราทำไม่สำเร็จ”
“แล้วพี่อัมคุยสำเร็จหรือเปล่า?”
อัมพิกาสะอึกที่โดนน้องชายย้อน..อรทัยจึงแทรกขึ้นมา “ถึงวันนี้จะไม่สำเร็จ แต่พี่อัมกับอร ไม่ยอมแพ้ เราสองคนไม่ใช่พี่เอื้อ!”
“พี่ไม่ได้ยอมแพ้ แต่พี่ไม่ได้คิดว่านี่คือการต่อสู้ เรื่องมรดกของนายสองคนนั้น เขาได้ไปด้วยความชอบธรรม เราไม่มีสิทธิ์จะไปบังคับหรือเรียกคืน”
อัมพิกามองหน้าเอื้อ แล้วเรียกเสียงนิ่งๆแต่มีพลัง “เอื้อ.... รู้ตัวหรือเปล่า .. ว่าเรากำลังเป็นเหมือนคุณพ่อ หลงเสน่ห์มันจนขาดสติ มันสั่งให้ทำอะไรก็ทำ” เอื้อส่ายหน้าระอา “เรากำลังโดนนังนั่นมันล้างสมอง”
“คนที่พยายามล้างสมองผม..คือพี่ต่างหาก! .. พี่นั่นแหละที่พยายามจะควบคุม และสั่งให้ผมทำในสิ่งที่พี่ต้องการ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่..ผมคงเชื่อคุณพ่อ...แต่งงานกับหนูเล็กตามที่ท่านต้องการไปนานแล้ว!! ไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปแบบนี้” เอื้อระบายความในใจออกมา ทำเอาอัมพิกากับอรทัยชะงัก
“เราพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง อย่าบอกนะว่า “เสียดาย” นังผู้หญิงเห็นแก่เงินคนนั้น”
“ไม่ใช่แค่ “เสียดาย” แต่ “เสียใจ” ที่วันนั้น...ผมเชื่อพี่มากกว่าพ่อ”
“ที่พี่เอื้อต้องเชื่อพี่อัมมันก็ถูกต้องแล้ว..ผู้หญิงแบบนั้นมันไม่ดีพอสำหรับพี่ มันเข้ามาเพื่อทำให้ครอบครัวเราแตกแยก” อรทัยทั้งโกรธทั้งแค้น “เราสามคนทะเลาะกับคุณพ่อก็เพราะมัน วันนี้เราสามคนพี่น้องก็ต้องมาทะเลาะกันเพราะมัน!!! ทำไมคะ..ทำไมพี่เอื้อยอมให้มันทำแบบนี้กับครอบครัวของเรา”
อรทัยโวยวาย ในขณะที่อัมพิกาใจเต้นด้วยความโกรธ แต่ยังใช้ความนิ่งสยบไว้
“พี่ก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้...เมื่อก่อนพี่ถึงได้ยอมทำตามความต้องการของพี่น้องมาตลอด...แต่ตอนนี้...พี่แค่ขอทำตามความต้องการของตัวเองบ้าง...ก็เท่านั้นเอง” เอื้อพูดจบก็เดินออกไปเลย...อัมพิกาชะงัก..มองหน้าอรทัยอึ้ง...
“พี่เอื้อ...พี่เอื้อ พี่เอื้ออย่าเพิ่งไป มาคุยให้รู้เรื่อง พี่เอื้อจะทำอะไร?? พี่เอื้อ!!!” อรทัยตะเบ็งสุดเสียง เอื้อไม่สนใจ เดินออกจากบ้านไปเลย
อัมพิกานั่งนิ่ง กัดฟันกรอด...มือกำแน่น..คิด แค้น ... แค้นสุริยงมากขึ้นเป็นเท่าตัว!!
สุริยงอยู่ในชุดนอนเดินมาที่เตียงซึ่งมีไข่นอนอยู่ โทรศัพท์มือถือดังขึ้นเป็นแบบโทรเห็นหน้ากัน เธอเดินมาหยิบดู ขึ้นชื่อเอื้อ .. จึงได้กดรับ … ที่หน้าจอขึ้นว่ากำลังเชื่อมต่อและก็เห็นเป็นหน้าเอื้อ ...
ชายหนุ่มยกมือทักทาย “หนูเล็ก! เรื่องพี่อัมกับน้องอรผมขอโทษด้วย .. ถ้าสองคนนั้นพูดอะไรไม่ดีกับคุณ”
สุริยงยิ้มรับ “หนูเล็กเตรียมใจไว้แล้วค่ะ พ่อคุณเตือนอยู่เสมอว่าต้องเจอแบบนี้เข้าสักวัน..แล้วมันก็มาถึงจริงๆ”
ชายหนุ่มมองหญิงสาวอย่างชื่นชม “ใช่...คำพูดพ่อ มักจะเป็นจริงเสมอ..ผมโง่เองที่ไม่เชื่อ”
สุริยงชะงัก..มองหน้าเอื้อ....แววตาของเขานั้นทั้งเสียดาย และเสียใจกับการตัดสินใจของตนเอง
สุริยงหลบตา ทำเป็นไม่เข้าใจ “นอกจากเรื่องขอโทษแล้ว..มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ”
“มีครับ...” เอื้อมองหน้าสุริยง เสียงจริงจังขึ้น “พรุ่งนี้คุณว่างหรือเปล่า?”
เธอคิดอยู่เล็กน้อยก่อนตอบ “ว่างค่ะ วันเสาร์ไม่ต้องไปทำงาน มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“มีครับ..คุณต้องไปทำหน้าที่เป็นภรรยาของคุณพ่อผม..เป็นตัวแทนของท่านในวันพรุ่งนี้”
สุริยงแปลกใจ “วันพรุ่งนี้...มีอะไรเหรอคะ??”
วันต่อมา ในห้องรับรองแขกบ้านเกนหลง เห็นเกนหลงนั่งกึ่งนอน อยู่บนเก้าอี้เอน มีช่างหน้ากำลังแต่งหน้า ช่างเล็บทำเล็บอยู่และช่างผมก็มวยผมรอ ทุกคนรุมเกนหลงราวกับเป็นเจ้าหญิง
เกนหลงพูดขำๆ “พี่ๆไม่ต้องจัดเต็มมากก็ได้นะคะ เอาแบบสวยเบาๆ สวยแบบเราเป็นแขกน่ะค่ะ จัดหนักมากเดี๋ยวเจ้าสาวจะเคือง”
ช่างแต่งหน้ารีบบอก “ไม่ได้ค่ะ คุณเขมชาติสั่งว่าต้องแต่งคุณเกนหลงให้สวยที่สุดในงาน ออร่าต้องกระจาย ใครๆก็ต้องมอง ต้องสวยสุดๆ สวยแบบไม่ต้องเกรงใจเจ้าภาพค่ะ”
ช่างคนอื่นพยักหน้าสนับสนุนสุดฤทธิ์ เกนหลงได้แต่หัวเราะแห้งๆ “แหะๆๆ ขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”
ช่างทุกคนต่างขานรับพร้อมกัน “ขนาดนั้นเลยค่ะ!!”
เกนหลงสะดุ้งนิดๆ แล้วทุกคนก็ก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ เกนหลงจำใจต้องเป็นนั่งเป็นตุ๊กตาให้แต่งหน้า แต่งตัวกันต่อไป
ที่หน้าร้านเสื้อผ้าหรู..สุริยงยืนอยู่กลางร้าน มองไปรอบๆหน้าตาไม่มั่นใจ ขณะที่เอื้อเดินเข้ามาหา
“หนูเล็กเชิญชั้นบนได้เลยครับ..เพื่อนผมเตรียมห้องสำหรับแต่งหน้า แต่งตัวไว้ให้แล้ว ช่างก็รอพร้อมแล้ว”
“เอ่อ..คุณเอื้อคะ..งานนี้ หนูเล็กไม่ไปไม่ได้เหรอคะ?”
“ไม่ได้ครับ” ชายหนุ่มทำเสียงเป็นงานเป็นการ “งานนี้เป็นงานแต่งงานของลูกสาวคุณธวัช เป็นผู้บริหารเก่าแก่ของธนาคารและก็เป็นบอร์ดใหญ่ด้วย คุณต้องไปในฐานะตัวแทนของคุณพ่อ”
สุริยงยังลังเล เอื้อยื่นหน้ามาย้ำ “และคุณจะต้องสวยที่สุด..สวยให้สมกับที่เป็นคุณสุริยง รัตนชาติ!!” เขาหันตัวสุริยงไปทางบันได “เชิญครับ”
สุริยงจำใจต้องเดินขึ้นไป..เอื้อมองตามแล้วก็ยิ้มๆ.. ก่อนจะมีพนักงานเดินมาตามเอื้อให้ไปแต่งตัวอีกทาง
โทรศัพท์เขมชาติมีข้อความส่งมาทางไลน์ เขมชาติเดินออกจากห้องน้ำ นุ่งผ้าเช็ดตัว กำลังเช็ดผมเดินออกมา พอเห็นว่าเป็นข้อความจากเกนหลงก็กดอ่านทันที ที่หน้าจอเป็นรูปเกนหลงยังนอนให้แต่งหน้าแต่งตัวอยู่เลย ข้างบนมีข้อความ “อีกนานนนนนน”..... เขมชาติอ่านด้วยความรู้สึกขบขัน ก่อนจะคิดเจ้าเล่ห์นิดๆ แล้วก็ยกกล้องขึ้นถ่ายตัวเอง แล้วก็ส่งไป
เกนหลงกดเปิดดูรูปขึ้นดูเป็นจังหวะพอดีกับที่ช่างแต่งผมกระเทยที่อยู่ข้างหลังเห็นรูปถึงกับกรี๊ดดดดออกมา
“กรี๊ดดดดดดด ล่ำมาก!!”
เกนหลงตกใจ ทุกคนหันมาจะขอดู ดูแล้วก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ .. ที่หน้าจอเป็นรูปเขมชาติมุมแคบๆ แต่เห็นกล้ามแขน และรู้ว่ายังไม่ได้แต่งตัว...เกนหลงขำ
เกนหลงอ่านข้อความ “อีกนานเหมือนกัน...เจอกันครับ” เกนหลงยิ้มๆแล้วก็พิมพ์กลับไป
เขมชาติ..เริ่มใส่เสื้อแล้ว เดินมากดดูข้อความ “เดี๋ยวจะส่งนักข่าว ฮ่าๆๆๆ” ชายหนุ่มหัวเราะ แล้วก็กดส่งรูปสติ๊กเกอร์ไปให้
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 4/5 วันที่ 1 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3