อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 8/6 วันที่ 6 มี.ค. 57
สายน้ำผึ้งลุกขึ้นเพื่อจะโบกมือเรียกพนักงาน ทันใดนั้นเธอแกล้งทำเป็นหน้ามืดแล้วเอียงตัวล้มไปนั่งตักพิศุทธิ์พอดี กะรัตเดินเข้ามาเห็นก็โกรธ...พิศุทธิ์มองกะรัตด้วยความแปลกใจว่ามาที่นี่ได้ยังไง“กั้ง คุณมาได้ยังไง”
กะรัตไม่ตอบพิศุทธิ์ เดินพุ่งเข้าไปดึงตัวพิศุทธิ์ออกมาแล้วจะพุ่งเข้าหาสายน้ำผึ้ง พิศุทธิ์กับนวลพุ่งไปจับตัวไว้
“หยุดเดี๋ยวนี้นะกั้ง”
พิศุทธิ์ชะงักคำว่า ของของฉัน กระทบใจ กะรัตสะบัดตัวออกจากมือพิศุทธิ์ แล้วพุ่งไปผลักสายน้ำผึ้งเซ หัวโขกโต๊ะ โต๊ะล้มข้าวของตกกระจาย พิศุทธิ์เข้าไปจับตัวกะรัต
“หยุดนะกั้ง” เขาเขย่าแขนเธอ “คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย มีสติหน่อยสิ”
พิศุทธิ์เหวี่ยงให้นวลจับตัวกะรัตไว้ แล้วไปดูสายน้ำผึ้ง
“คุณผึ้ง เป็นยังไงบ้าง”
พิศุทธิ์ดูที่หัวของเธอ สายน้ำผึ้งมึนหัวจึงเอียงหัวมาซบเขา กะรัตมองภาพนั้นแล้วทนไม่ไหว
“แกกับฉันอย่าอยู่ร่วมโลกกันอีกเลย”
กะรัตเหวี่ยงนวลกระเด็นไปทางแล้วคว้าไม้กอล์ฟของมิสเตอร์ชาล์ล ที่วางอยู่ข้างโต๊ะมาง้าง จะตีสายน้ำผึ้ง
“กั้งอย่า”
พิศุทธิ์เข้าไปดึงไม้กอล์ฟจากกะรัต เธอไม่ยอมปล่อยพยายามจะแย่ง
“ปล่อยนะ”
“กั้ง หยุด”
กะรัตพยายามดึงไม้กอล์ฟจากพิศุทธิ์สุดแรง นวลกับชาล์ลเข้าไปช่วยจับ แต่กะรัตเหวี่ยงไม้กอล์ฟเฉียดนวลกับ ชาล์ล เฉียดไปเฉียดมาทั้งสองคอยหลบ พิศุทธิ์พยายามดึง กะรัตดึงสุดแรงทำให้ไม้กอล์ฟเหวี่ยงไปโดนหัวชาล์ล
“โอ้ย”
ชาล์ลล้มลงเอามือกุมหัว เห็นเลือดไหลในมือ นวลร้องออกมา
“เลือด”
พิศุทธิ์รีบพุ่งเข้าไปหามิสเตอร์ชาล์ล
“คุณชาล์”
กะรัตมองเลือดที่ไหลเต็มหัวชาล์ลอย่างตกใจ ช็อคจนทำอะไรไม่ถูก
ค่ำนั้น กุนตีคุยโทรศัพท์กับนวลอยู่ในห้องนอน กันตาที่อยู่ด้วย มองพี่สาวอย่างตกใจ
“อะไรนะ”
“นวลโทรมาบอกว่ากั้งตามไปหาอาละวาดสายน้ำผึ้งที่โคราช แล้วเผลอทำไม้กอล์ฟ ไปโดนหัวลูกค้าคุณพิศุทธิ์”
“แล้วลูกค้าเป็นอะไรมากไหมคะ”
“คุณพิศุทธิ์พาไปโรงพยาบาล เห็นว่าเย็บไป 7 เข็ม ชีวิตกั้งกับคุณพิศุทธ์เหมือนอยู่ บนเส้นด้ายจริงๆ ไม่รู้ป่านนี้คุณพิศุทธิ์จะว่ายังไงบ้าง”
กันตาถอนหายใจอย่างหนัก
กะรัตนั่งเครียดอยู่ที่โซฟา ในรีสอร์ทมีนวลนั่งอยู่ข้างๆ พิศุทธิ์เดินหน้าเครียดเข้ามา
“คุณพิศุทธิ์มาแล้วค่ะคุณกั้ง”
กะรัตรีบลุกขึ้นเดินไปหาพิศุทธิ์
“เมื่อกี้พนักงานรีสอร์ทบอกกั้งแล้วว่าตั้งแต่คุณมา คุณไม่ได้เข้าห้องเลย กั้งเข้าใจผิดไปเอง คุณอย่าโกรธกั้งนะคะ”
พิศุทธิ์เดินไปหยิบกระเป๋าและเอกสารของตัวเองไม่พูดอะไรสักคำ กะรัตพยายามง้อ
“ลูกค้าคุณเป็นยังไงบ้างคะ กั้งไม่ได้ตั้งใจ ถ้าเขาจะเรียกร้องค่ารักษาพยาบาล หรือค่าเสียหายอะไรก็ว่า มาเลยนะคะ กั้งขอจ่ายขอรับผิดชอบเอง”
“แล้วของคุณผึ้งล่ะ คุณจะจ่ายให้ด้วยไหม”
“กั้งไม่จ่าย มันสมควรโดน”
“เขาทำอะไร เขาถึงสมควรโดนแบบนั้น”
กะรัตหยิบมือถือออกมาเปิดข้อความที่สายน้ำผึ้งส่งให้มาโชว์
“นี่ไงที่มันทำ”
พิศุทธิ์มองมือถือแล้วไม่พูดอะไร เดินไปหยิบกระเป๋าเอกสารของตัวเอง แล้วเดินนำกะรัตออกไป
“กลับบ้าน” พิศุทธิ์พูดเสียงเข้ม
พิศุทธิ์เดินนำมาที่ลานจอดรถหน้ารีสอร์ท กะรัตกับนวลเดินตามมา
“กั้งยอมรับว่ากั้งผิด แต่ที่กั้งทำไปอย่างนั้น ก็เพราะกั้งรักคุณกั้งขับรถเสี่ยงตายมาที่นี่ ก็เพื่อจะ รักษาคุณไว้จากนังผึ้ง คุณก็รู้ว่ากั้งมันโง่ โง่จนไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมนังผึ้ง เมื่อวานตอนคุณ ออกจากบ้านกั้ง กั้งเป็นห่วงคุณแทบบ้า กั้งไปตามคุณกลับบ้าน หวังจะอยู่ข้างๆคุณ
แต่คุณไล่กั้งอย่างไม่มีเยื่อใย แต่วันนี้คุณกลับมาอยู่กับนังผึ้ง แถมมันรู้เรื่องในครอบครัวเรา ไหนคุณว่า เรื่องที่พ่อคุณเอาเงินก๋งไปมัน เป็นเรื่องน่าอายเสื่อมเสียศักดิ์ศรีไง แล้วบอกมันทำไม บอกทำไม”
“ผมไม่เคยบอกอะไรกับสายน้ำผึ้ง”
“ถ้าคุณไม่บอก แล้วมันรู้เรื่องนั้นได้ยังไง บอกกั้งมาตรงๆดีกว่า ว่าคุณกับมันสนิทกัน ถึงขั้นไหน กั้งโดนผัวสวมเขามา 3 คนแล้ว จะโดนอีกสักคน จะเป็นไรไป”
“คุณกั้ง” นวลปรามกะรัต
กะรัตกับพิศุทธิ์สบตากันนิ่ง เขามองเธออย่างระอา
“ถ้าคุณคิดว่าผมเป็นคนอย่างนั้นจริงๆ ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด...นวล พาคุณกั้งกลับ บ้านไปก่อน”
“แล้วคุณพิศุทธิ์ล่ะคะ” นวลถามอย่างสงสัย
“เขาก็จะอยู่ดูแลนังผึ้งไง” กะรัตประชด
พิศุทธิ์โกรธ อยากดัดนิสัยกะรัต จึงพูดเออออตาม
“ใช่ ฉันจะอยู่ดูแล สายน้ำผึ้ง”
กะรัตชะงักไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ เธอมองเขาอย่างเจ็บปวดน้ำตาแทบจะไหลแต่กลั้นไว้
“ไปนวล เขาไม่ต้องการเราแล้ว จะอยู่ให้เขาด่าอีกทำไม”
กะรัตเดินขึ้นรถทันที นวลมองกะรัตแล้วมองทางพิศุทธิ์ อยากให้ทั้งสองกลับมาคุยกันดีๆ
“โธ่เอ้ย...วันนี้ จะคืนดีกันแล้วเชียว ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ กลับมาคุยกัน ดีๆก่อนเถอะนะคะ”
กะรัตสตาร์รถพร้อมเหยียบคันเร่งพร้อมจะไป นวลมองพิศุทธิ์อย่างขอร้องให้พูดกับกะรัต แต่เขานิ่ง กะรัตไม่รอ ขับรถไป นวลเห็นก็ตกใจ
“ว้าย คุณกั้งรอนวลด้วยค่า”
นวลรีบวิ่งตามไป พิศุทธิ์มองตามอย่างเหนื่อยหัวใจ
สายน้ำผึ้งนอนใบหน้ามีรอยช้ำจากการโดนกะรัตตบ กอดลูกที่หลับอยู่บนเตียง แล้วมองไปที่หมอนอีกใบ ที่วางเคียงข้างกับหมอนของเธอ
“แม่จะไม่ยอมให้ใครมาล้อว่าลูกเป็นเด็กไม่มีพ่อเหมือนที่แม่เคยโดน แม่รู้ว่ามันเจ็บขนาดไหน” เธอจูบหัวลูก “อีกไม่นาน...ลูกจะมีพ่อมานอนกล่อมเราข้างๆ ไม่นาน”
สายน้ำผึ้งเอื้อมมือไปลูบหมอนข้างๆที่ว่างเปล่าด้วยสายตาหมายมั่นว่า ไม่นานหมอนนั้น จะไม่ว่างอีกแล้ว
เช้าวันใหม่...เนื้อแพรเปิดประตูบ้านพร้อมกับเด็กรับใช้ที่ถือโถใส่ข้าวและถาดใส่ถุงอาหาร และดอกไม้เพื่อไปใส่บาตรออกมาจากบ้าน เธอกำลังจะเดินไปประตูหน้าบ้านแล้วหันไปเห็น พิศุทธิ์นั่งด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนอยู่ที่เก้าอี้กลางสนามหญ้า จึงรีบเดินไปหาลูกชายอย่าง แปลกใจ เนื้อแพรมองลูกชายที่ใส่ชุดทำงานโทรมๆดูก็รู้ว่าไม่น่าเป็นชุดที่เพิ่งใส่
“ชายมานั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะลูก”
“ตี 3 ครับแม่”
เนื้อแพรได้กลิ่นเหล้ายิ่งแปลกใจ
“นี่ชายดื่มเหล้าเหรอลูก”
“นิดหน่อยน่ะครับ”
“เกิดอะไรขึ้น คนอย่างชาย ถ้ามันไม่หนักสาหัส ไม่มีทางไปแตะต้องเหล้าเด็ดขาด ไหนบอกแม่มาสิว่ามีเรื่องอะไร”
พิศุทธิ์นั่งเหม่อนิ่ง ไม่ตอบ
กะรัตเมาหลับอยู่บนโซฟา นวลรายงานสภาพกะรัตให้ กฤช กันตา กุนตีฟัง ทั้ง 3 คนมองอย่างเป็นห่วง
“เรื่องก็อย่างที่บอกล่ะค่ะ ยิ่งเมื่อคืนคุณพิศุทธิ์ไม่กลับบ้าน คุณกั้งก็อาละวาด กลัวว่าคุณพิศุทธิ์จะไปดูแลคุณผึ้ง จะขับรถออกไปตาม นวลห้ามไว้ เลยซัดน้ำหมักแก้เครียด ไปสี่ขวด”
กุนตีสงสารน้อง
“โถ...กั้งเอ้ย เรื่องเงินนั่นยังไม่ทันเคลียร์ ก็มีเรื่องใหม่อีกเวรกรรมอะไรกันเนี่ย”
กันตาโมโหสายน้ำผึ้ง
“ไม่ใช่เวรกรรมหรอกค่ะพี่กุ้ง เป็นเรื่องของคนขี้อิจฉา”
กฤชเดินไปนั่งข้างๆกะรัต มองสภาพลูกด้วยความสงสาร เอามือลูบหัวอย่างปลอบประโลม
“แต่เขาก็เป็นแค่คนนอก บ้านนั้นสร้างด้วยความรัก มีความไว้ใจเป็นรั้วปกป้องบ้าน ถ้ารั้วแข็งแรง คนนอกก็เข้ามาพังบ้านเราไม่ได้หรอกลูก กั้งต้องเรียนรู้การไว้ใจพิศุทธิ์ มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นบ้านของกั้งก็คงมีสภาพไม่ต่างจากบ้านของพ่อ”
กุนตีกับกันตามองหน้ากันว่าพ่อพูดถูก
“ถึงยังไง ก้อยก็ไม่เข้าใจ ทำไมพี่ผึ้งอยากได้คุณพิศุทธิ์นักหนา ผู้ชายคนอื่นก็มี ทำไมไม่ไปเอา” กันตายกมือไหว้ “เจ้าประคุณ ขอให้สวรรค์ส่งผู้ชายที่สมกับพี่ผึ้ง อย่างผีเน่ากับโลงผุมาด้วยเถิด จะได้เลิกยุ่งกับครอบครัวพี่กั้งสักที เพี้ยง”
กันตารเปิดประตูห้องตรวจเห็นศิวายืนยิ้ม รอรับไปท่านข้าวด้วย กันตาดูหงุดหงิด ศิวาเหลือบมองอาการ
“นี่พักเที่ยงทานข้าวแล้วนะครับ ยังหงุดหงิดเรื่องงานอยู่อีกเหรอ”
“ฉันไม่ได้หงุดหงิดเรื่องงาน ฉันหงุดหงิดเรื่องคน”
“ใครกล้ามีปัญหากับแฟนนายศิวา บอกผมมา เดี๋ยวผมไปจัดการให้”
“คุณจะทำอะไรได้”
“ลืมไปแล้วเหรอว่าพ่อผมเป็นใคร คุณอยากให้ผมทำอะไร บอกมาเลยดีกว่า”
“ฉันอยากให้คุณฆ่าคน”
“หา” ศิวาตกใจ
ศิวากับกันตาเดินมาที่จอดรถของโรงพยาบาล เขาเปิดประตูรถให้มองเธออย่างเกรงๆ
“เวลาคุณโกรธนี่ น่ากลัวเหมือนกันนะ”
“ใช่ น่ากลัวมาก เพราะฉะนั้น คุณอย่าทำอะไรให้ฉันโกรธ”
ศิวาชะงักนิดนึงแล้วรีบหัวเราะให้บรรยากาศผ่อนคลายขึ้นเอื้อมมือไปจับมือของเธอ
“กว่าผมจะชนะใจคุณได้ขนาดนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะฉะนั้น ผมไม่มีทางทำให้คุณ โกรธผมหรอกครับ”
ศิวายิ้มอย่างมั่นใจ แล้วเดินไปขึ้นรถ กันตามองอย่างหมั่นไส้ แล้วรู้สึกว่าเบาะมันเลื่อนเยอะไป จึงใช้มือล้วงไปข้างๆเบาะเพื่อกดปุ่มเลื่อนเบาะ ทันใดนั้นเธอล้วงไปโดนแท่งลิปสติกเสียบคาอยู่จึงหยิบขึ้นมา
“แต่ฉันว่าคุณทำให้ฉันโกรธแล้วล่ะ”
ศิวาที่กำลังจะสตาร์ทรถ ฟังอย่าง งงๆ กันตาชูลิปสติกโชว์ ศิวาหันไปเห็นแล้วชะงัก กันตาเอาลิปสติกวางใส่มือเขาแล้วหยิบกระเป๋าพร้อมกับปลดเข็ดขัดนิรภัยทันที
“คุณก้อย...” ศิวาหน้าเสีย
กันตาเปิดประตูลงจากรถทันที ศิวารีบลงมาหา
“คุณก้อย ฟังผมก่อน มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดนะครับ คือเมื่อวานผมไปรับเพื่อนไปกินข้าวกัน แล้วมันพาแฟนไปด้วย ลิปสติกนั่นเป็นของแฟนมันแน่ๆ ไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลยนะครับ”
“ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่คุณพูด มันโกหกหรือเรื่องจริง แต่ฉันขอย้ำว่าที่ฉันเคยบอกคุณ มันเป็นความจริงทุกคำ ถ้าคุณจริงใจกับฉัน ฉันก็จริงใจกับคุณ แต่ถ้าคุณไม่จริงใจ ฉันก็ไม่ขอเสียเวลากับคุณ” กันตาเดินไปทันที
“คุณก้อย คุณก้อยฟังผมก่อน คุณก้อย”
รถแท็กซี่ที่มาส่งคนว่างพอดี กันตาขึ้นรถไป ศิวาห้ามไม่ได้ หงุดหงิดว่าทำไมเป็นแบบนี้
“โธ่เว้ย”
ศิวามองลิปสติกในมือด้วยสีหน้าโกรธมาก ต้องจัดการเจ้าของลิปติก
สายน้ำผึ้งเดินมาที่หน้าห้องพิศุทธิ์ ฟองดาวเดินมาดักหน้าไว้
“น้องผึ้งค่ะ พี่ได้ข่าวลือเรื่องภรรยาคุณพิศุทธิ์ ตกลงเขาตามไปอาละวาด หึงน้องผึ้งจริงๆเหรอคะ”
สายน้ำผึ้งทำหน้าจ๋อย
“ผึ้งผิดเองล่ะค่ะ รู้ว่ากั้งไม่ชอบให้ผึ้งอยู่ใกล้คุณพิศุทธิ์ ผึ้งก็ดันไปต่างจังหวัดกับเขา”
ฟองดาวรีบพูด
“น้องผึ้งไปเรื่องงาน จะผิดได้ยังไง คุณกั้งต่างหากที่ผิดหึงไม่เข้าเรื่อง ดูสิ เดือดร้อนกันไปหมด นี่คุณพิศุทธิ์ก็โดนเจ้านาย เรียกไปคุย เห็นว่ามิสเตอร์ชาล์ลโกรธมาก ไม่ยอมเรื่องง่ายๆ”
สายน้ำผึ้งแอบดีใจแต่ทำหน้าเครียด
“จริงเหรอคะ”
เจ้านายคุยกับพิศุทธิ์อย่างเครียดอยู่ในห้องทำงาน
“จริง…มิสเตอร์ชาล์ลจะยกเลิกสัญญาทุกอย่างที่เคยคุยไว้กับเรา”
“ผมขอโทษครับที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น” พิศุทธิ์เครียด
เจ้านายมองพิศุทธิ์อย่างเห็นใจ
“ตอนที่ภรรยาคุณมาอาละวาดใส่คุณสายน้ำผึ้งที่บริษัทครั้งนั้น ผมก็บอกคุณแล้วว่า ให้เคลียร์กับภรรยาคุณให้ดี ครั้งนี้มันไม่ได้เสียหายแค่คุณ แต่มันทั้งบริษัท”
“ผมขอโทษครับ ผมจะพยายามขอร้องมิสเตอร์ชาล์ล ให้พิจาณาการเซ็นต์สัญญากับเราอีกที”
“ถ้าคุณทำได้...ก็ดี แต่ถ้าไม่ได้ อย่าหาว่าผมใจร้ายเลยนะคุณพิศุทธิ์ คุณเป็นคนเก่ง แต่เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่ ถ้าคุณจัดการไม่ได้ ผมก็คงช่วยอะไรคุณไม่ได้เหมือนกัน”
พิศุทธิ์เครียด
ชายนี่ ยี่หวาจับกลุ่มคุยกับพนักงานคนอื่นๆด้วยสีหน้าเซ็งๆ พิศุทธิ์เดินผ่าน แล้วได้ยินที่ชายนี่พูดจึงชะงักแอบฟัง
“เจ๊กะว่าปีนี้เราได้ลูกค้าอย่างมิสเตอร์ชาล์ล เราคงได้โบนัสบานเบอะ เลยบอกแม่ว่าจะพาแม่ไปไหว้พระรอบเกาะฮ่องกง แบบไม่แย...เศรษฐกิจประเทศชาติ”
“นั่นสิ ฉันก็บอกพ่อไปแล้วว่าจะเอาเงินโบนัสไปซ่อมบ้าน ถ้าพ่อรู้ว่าไม่มีเงินอย่างที่คุย พ่อบ่นหูแฉะแน่” ยี่หวาเสริม
พนักงานอีกคนถอนใจ
“เป็นเพราะเมียคุณพิศุทธิ์แท้ๆ ทำให้มิสเตอร์ชาล์ล ไม่ยอมเซ็นสัญญากับบริษัทเรา แต่ก็สงสารคุณพิศุทธ์เนอะ มีเมียใจร้อนแบบนี้”
ชายนี่ ยี่หวาบ่นกับพนักงานระงม พิศุทธิ์เครียดที่เป็นสาเหตุทำให้คนในบริษัทเดือดร้อน สายน้ำผึ้งเดินมาเห็นพิศุทธิ์แอบฟังอยู่ จึงเข้าไป พูดสร้างภาพกับกลุ่มชายนี่
“อย่าพูดกันอย่างนี้สิคะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ถ้ากั้งรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ กั้งคงไม่ทำหรอก”
พิศุทธิ์ชะงักที่สายน้ำผึ้งพูดปกป้องกะรัต ชายนี่เบ้หน้าใส่สายน้ำผึ้ง
“โถ...แม่ชะนีนางฟ้ามาจุติ เขาซัดน้องผึ้งจนหน้าม่วงเป็นมะเขือม่วงขนาดนี้ ยังจะไปปกป้องเขาอีก ถ้าเจ๊มีเพื่อนอย่างนี้ เจ๊ตบฟันร่วงตั้งแต่ศึกตบตกบันไดแล้ว เพื่อนคนเดี๋ยว ...เจ๊ไม่แย...”
สายน้ำผึ้งใสซื่อต่อ
“เจ๊ไม่รู้จักกั้ง เจ๊ไม่เข้าใจหรอก กั้งเป็นคนมีปมเรื่องความรัก ผึ้งสงสารเขา ผึ้งไม่โกรธเขาหรอก”
ชายนี่ ยี่หวา พนักงานมองสายน้ำผึ้งอย่างชื่นชม
“น้องผึ้งรู้ตัวไหมว่า น้องผึ้งไม่ควรมาทำงานการตลาด แต่ควรเป็นนางงาม จิตใจประเสริฐเว่อร์”
สายน้ำผึ้งยิ้มๆแล้วมองไปทางพิศุทธิ์ สายตาปะทะกัน พิศุทธิ์ตัดสินใจเดินหลบไป
พิศุทธิ์ยืนโทรศัพท์อยู่มุมหนึ่งของบริษัท
“ฮัลโหล มิสเตอร์ชาล์ลครับ ผมพิศุทธิ์”
มิสเตอร์ชาล์ลกดวางสายใส่ พิศุทธิ์ชะงัก ถอนใจอย่างเหนื่อยใจ สายน้ำผึ้งเดินเข้ามาหาพิศุทธิ์
“เจ้านายว่ายังไงบ้างคะคุณพิศุทธิ์”
พิศุทธิ์ได้ยินเสียงสายน้ำผึ้งแล้วถอนใจ ไม่อยากอยู่ลำพังกับเธอ
“ก็ไม่มีอะไรครับ” พิศุทธิ์มองใบหน้าสายน้ำผึ้งที่เป็นรอยเขียวช้ำ “แล้วคุณเป็น
ยังไงบ้าง”
อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 8/6 วันที่ 6 มี.ค. 57
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกาละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557
ที่มา ไทยรัฐ