อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 8/3 วันที่ 4 มี.ค. 57
“ครับ ผมไม่เคยเคารพความจอมปลอมที่ท่านย่ากับท่านพ่อพยายามสร้างไว้ตบตาคนอื่น เพื่อกลบว่าวิวัฒน์วงศ์ตอนนี้เหม็นเน่าแค่ไหน ผมขอยืนยันอีกครั้ง ว่าเงินทุกบาททุกสตางค์ที่ท่านพ่อเอาไปจากเจ้าสัวบัญชา ต้องคืนให้หมด”ท่านชายอ๊อดวางท่า
“ฉันไม่ได้เอาเงินใครมาฟรีๆ ฉันกำลังร่วมลงทุนกับเจ้าสัวบัญชาก็เท่านั้น”
ทันใดนั้น คนใช้วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“คุณท่านค่ะ มีแขกมาค่ะ”
ท่านชายอ๊อดยิ่งวางท่าใหญ่โต
“เอ๊า กลับไปได้แล้ว วันนี้ฉันมีแขกพิเศษ ไว้ฉันจะอธิบายให้แกฟังนะ”
ท่านชายอ๊อดตบไหล่พิศุทธิ์ แล้วเดินออกไปอย่างไม่สนใจ
ท่านชายอ๊อดเดินออกมา เห็นรถขนของขนาดใหญ่ก็แปลกใจ
“อ้าว แล้วนี่ รถใคร เฮ้ย ปล่อยให้เข้ามากันได้ยังไงเนี่ย”
เนื้อแพรเดินนำผู้ชาย 3 คนเข้ามา
“ขนให้หมด” เนื้อแพรสั่งการ
ผู้ชายแยกย้ายกันเข้าไปบ้านหยิบของที่จะยกได้ หม่อมมลุลีเดินตามเข้ามาพร้อมท่านชายอ็อด เห็นผู้ชาย 3 คนยกของในบ้านตัวเองรีบวิ่งไปขวางพร้อมโวยวาย
“วางของของฉันเดี๋ยวนี้นะ” หม่อมมลุลีหันไปทางเนื้อแพร “หล่อนมีสิทธิ์อะไรมาขนของในวังของฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ออกไป”
“เนื้อแพร นี่ทำบ้าอะไรกันเนี่ย” ท่านชายอ๊อดโวย
“ไม่ได้ทำบ้าอะไรค่ะ แค่จะขนเอาสมบัติในวังนี้ไปขาย”
หม่อมมลุลี ท่านชายอ๊อดอึ้งงง
“ขาย”
เนื้อแพรหันไปสั่งผู้ชาย 3คน
“ขนของต่อไป ไม่ต้องฟังใครทั้งนั้น”
ท่านชายอ๊อดสั่งเสียงเข้ม
“หยุด...นี่มันบ้านฉันนะ ทำอะไรให้เกียรติฉันหน่อย”
เนื้อแพรมองท่านชายอ๊อดและหม่อมมลุลี ด้วยสายตาสมเพช
“แต่ฉันว่าพวกท่านคงไม่มีเกียรติอะไรเหลืออยู่แล้วมั้งคะ เพราะถ้ามี...คงไม่เอาเรื่องการแต่งงาน ของลูกไปขอทานเงินคนอื่นหรอก”
หม่อมมลุลีและท่านชายอ๊อดชะงัก
“เธออย่ามาพูดอะไรพล่อยๆนะเนื้อแพร” ท่านชายอ๊อดไม่ยอมรับง่ายๆ
“ถ้าสิ่งที่ฉันพูด เป็นเรื่องพล่อยๆก็คงดี เพราะถ้ามันเป็นเรื่องจริง...มันก็ช่างน่าอดสูที่พวกคนที่ถือตนข่มท่านทำตัวสิ้นคิด ไงคะท่าน...บริษัทของท่านมันใกล้หายนะแล้วรึไง ถึงต้องเอาลูกชายไปขาย”
ท่านชายอ๊อดพูดเสียงดังเข้าข่มทั้งๆที่ในใจกลัวเนื้อแพร
“จะมากไปแล้วนะเนื้อแพร”
เนื้อแพรพูดเสียงดังข่มใส่
“น้อยไปต่างหาก”
ท่านชายอ๊อดหน้าเจื่อนลง
“ลูกชายฉันไม่เคยมาพึ่งใบบุญของท่าน ไม่มีแม้แต่ข้าวแดงแกงร้อนสักเม็ดมาจุนเจือเขา เพราะฉะนั้น...อย่าบังอาจเอาเท้าของท่านมาเหยียบย่ำลูกของฉัน”
“ฉันไม่ได้ขายพิศุทธิ์ ที่ฉันทำเพราะมันเป็นสิ่งที่ ฉันควรทำ ฉันเสียลูกชายดีๆให้กับผู้หญิง 3 ผัวอย่างกะรัต ฉันก็ควรได้ ประโยชน์อะไร กลับคืนมาบ้าง เจ้าสัวรวยจะตาย แบ่งมาให้ทางนี้ ใช้บ้างเขายังไม่ เดือดร้อน แล้วเธอจะไปเดือดร้อนแทนเขาทำไม”
เนื้อแพรมองอดีตสามีอย่างอดสู
“ไม่น่าเชื่อว่าตระกูลอันสูงส่ง จะไม่นำพาให้คนมีจิตใจที่สูงไปด้วย ดี...ไหนๆเราก็ต่ำด้วยกัน ท่านต้องหาเงินไป คืนเจ้าสัวให้ครบทุกบาท ทุกสตางค์ อย่าทำให้พิศุทธิ์เดือดร้อนเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น...อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
หม่อมมลุลีไม่พอใจ
“แกคิดว่าคนอย่างแกเป็นใคร ถึงจะมาขู่ฉันได้”
เนื้อแพรจ้องหน้าหม่อมมลุลีอย่างเอาเรื่อง
“ก็เป็นคนชั้นต่ำ” เนื้อแพรเดินเข้าหาเหมือนจะเข้าไปทำร้าย “ที่ชอบใช้วิธีชั้นต่ำแก้ปัญหา ถ้าท่านอยากรู้ว่าเป็นวิธีอะไร ก็ลองดู”
เนื้อแพรจ้องหน้าหม่อมมลุลีแล้วหันขวับไปมองอดีตสามี ท่านชายอ๊อดสะดุ้งเฮือก เนื้อแพรพาพิศุทธิ์ผ่านหม่อมมลุลีออกไปด้วยมาดนางพญา หม่อมมลุลียืนคิดว่าเนื้อแพร คิดจะทำอะไรอย่างกระวนกระวายใจ
กันตาเดินมาส่งศิวาหน้าบ้าน
“ฉันขอโทษที่ทำให้คุณต้องมาเจอเรื่องวุ่นๆ ของครอบครัวฉัน”
ศิวาพยายามพูดให้สบายใจ
“คุณคิดว่าครอบครัวผมดีกว่านี้เหรอ มีงิ้วกลางโต๊ะอาหารแบบนี้ บ้านผมก็มีไม่แพ้บ้านคุณ ตั้งแต่แม่ผม เสียไป ก็มีอีหนูของพ่อพยายามจะชิงดีชิงเด่นอยากเป็นฮ่องเฮาของบ้าน สงสารก็แต่พี่เขยคุณ ถูกฉีกหน้ากลางวงแบบนี้...คงตั้งหลักยาก”
“คุณเห็นแบบนี้ เปลี่ยนใจก็ได้นะ”
ศิวาจับมือของเธอมาแนบอก
“สายไปแล้วล่ะครับ เส้นทางความรักของผม มันมีแต่ตรงไป ไม่มีจุดให้ยูเทิร์น”
“ตรงกันข้ามกับเส้นทางของฉันนะคะ มีจุดให้ยูเทิร์นตลอด ถ้ารู้ว่าการไปข้างหน้า ไม่ได้มีแค่รถของฉันคันเดียว”
“งั้นคุณยิ่งไม่ต้องห่วง เพราะเส้นทางความรักของผม มีเลนเดียวให้รถวิ่งได้แค่คันเดียว และรถคันนั้นต้องเป็นคุณ”
ศิวายกมือเธอขึ้นมาให้สัญญา กันตามองยิ้มๆ
สนามหน้าบ้านเนื้อแพรยามค่ำ...พิศุทธิ์เดินตามแม่เข้ามาในบ้านหยิบมือถือมองดูเห็น missed call กะรัตกว่า 100 สาย เขามองมันก่อนที่จะตัดสินใจปิดเครื่อง
“เรื่องที่เกิดขึ้น แม่ไม่อยากให้ชายโทษหนูกะรัต เขาไม่ได้ทำอะไรผิด”
“ผมเองครับที่ผิด”
“ใครผิดชายก็รู้อยู่แก่ใจ ชายไม่ควรโทษตัวเองแบบนี้ แม่ว่าลูกควรกลับไปหากะรัต เขาคงเป็นห่วงลูกมาก”
“ผม...มองหน้าเขาตอนนี้ไม่ได้ครับแม่”
พิศุทธิ์หันกลับจะเข้าบ้านแต่คนที่ยืนอยู่เบื้องหลังพิศุทธิ์คือกะรัต เธอเดินมาจากทางหน้าบ้าน
“กั้งมาพาคุณกลับบ้าน”
เนื้อแพรรู้สึกพอใจที่เห็นกะรัตยืนอยู่ตรงนี้
“มีอะไรก็คุยกันให้เข้าใจ”
เนื้อแพรเดินหลบเข้าบ้านไปก่อน
“กลับบ้านเราเถอะนะคะ”
พิศุทธิ์เห็นแววตาของกะรัตที่รื้นด้วยน้ำตาใจเขาอ่อนยวบแต่ภาพที่มันตอกย้ำความรู้สึกของเขามันยังคงก้องอยู่ในหัว พิศุทธิ์นึกถึงภาพเอกสารแสดงหลักฐานการโอนเงินจากบัญชี ของเจ้าสัวบัญชาไปสู่บัญชีของท่านอ๊อดและคำพูดของพวงหยก
“ก็หลักฐานแสดงการโอนเงินจากบัญชีเตี่ยฉัน ไปให้พ่อ คุณไงคะ ตั้งแต่ก่อนแต่งงานกับคุณจนถึงตอนนี้ เป็นเงินทั้งหมดเกือบ 50 ล้าน ฉันคิดอยู่แล้วว่าทำไมท่านอ๊อดกับหม่อมมลุลีถึงได้เปลี่ยนอาการที่มีต่อยัยกั้งจากหน้ามือเป็นหลังเท้า ที่แท้ก็เพราะได้เงินค่าตัวคุณไปนี่เอง”
พิศุทธิ์กัดกรามแน่น ความรู้สึกเหมือนคนโง่ เป็นแค่สิ่งของที่ถูกซื้อขายยังคุกรุ่น
“คืนนี้ผมขอนอนบ้านแม่ คุณกลับไปก่อนเถอะ”
กะรัตพุ่งเข้าไปจับมือพิศุทธิ์
“คุณพิศุทธิ์ คุณคิดว่ากั้งรู้เรื่องเงินนั่นด้วยเหรอคะ กั้งบอกได้เลยว่ากั้งไม่รู้เรื่องจริงๆ จะให้กั้งไปสาบานที่ไหนก็ได้”
“พอเถอะกั้ง ไม่ต้องพูดแล้ว ผมขอร้อง คุณกลับไปก่อนเถอะนะ ผมขออยู่คนเดียว”
พิศุทธิ์แกะมือจะเดินหนี แต่กะรัตเข้ากอดทางด้านหลัง รั้งไว้
“กั้งให้คุณอยู่คนเดียวไม่ได้หรอกค่ะ”
“กั้ง” พิศุทธิ์พูดเสียงเหนื่อยใจ
กะรัตค่อยๆเลื่อนมือที่โอบกอดเขาออก แล้วล้วงหยิบริบบิ้นที่เขาเคยใช้ขอเธอแต่งงานบนเวทีแฟชั่นโชว์ขึ้นมา กะรัตเอาริบบิ้นผูกข้อมือตัวเอง แล้วเอาปลายริบบิ้นอีกข้างไป ผูกที่ข้อมือของเขา พิศุทธิ์มองอย่างอึ้งๆ
“จะให้กั้งทิ้งคุณไว้คนเดียวได้ยังไงล่ะคะ ในเมื่อคุณขอให้กั้งเดินร่วมทางไปกับคุณ...และกั้งก็รับปากแล้ว เพราะฉะนั้น...กั้งจะไม่ยอมทิ้งคุณไปไหน”
พิศุทธิ์มองริบบิ้นแล้วนึกถึงคำพูดตัวเอง ยิ่งรู้สึกเจ็บกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“แต่ตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนกันยังไงคะ”
“ตอนนั้นผมเชื่อมั่นว่าความรักของผมจะไม่มีวันมีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่”
“กั้งไม่แคร์” กะรัตรีบพูดแทรก
“แต่ผมแคร์ เพราะผมเป็นสามีของคุณ ผมมีหน้าที่ดูแลและปกป้องคุณ แต่นี่มันกลับตาลปัตร ผมกลายเป็นสามีที่มีค่าตัว รอความปราณีให้ ครอบครัวภรรยาให้มาดูแล อุปถัมป์ ทุกอย่างมันตอกย้ำว่าผมเองก็ไม่ได้ ต่างไปจากสามีคนก่อนๆของคุณ...ผมว่าบางที...”
เสียงพิศุทธิ์ขาดหายไป พูดไม่ได้อีกเพราะความรู้สึกสะเทือนใจที่สุด กะรัตมองด้วยความอยากรู้ว่าเขาตั้งใจจะพูดอะไรกันแน่
“บางทีอะไรคะ”
พิศุทธิ์มองกะรัต แล้วหันหลังให้ เป็นการพูดที่เจ็บปวดเกินกว่าจะกล้าสบตาเธอ
“บางทีคนอย่างผมคงไม่คู่ควรกับคนอย่างคุณ”
กะรัตพูดแทบไม่มีเสียงออกมาคอมันตีบตัน
“คุณพิศุทธิ์...คุณพิศุทธิ์...อย่าคิดแบบนี้” กะรัตสะอื้นจับมือเขาข้างที่ผูกริบบิ้นมาแนบแก้ม “คุณจำได้ไหมตอนที่กั้งบอกว่ากั้งไม่เหมาะกับคุณ คุณยังบอกว่าคุณไม่แคร์ คุณรู้ว่าแค่คุณรักกั้งก็พอ กั้งก็เหมือนกัน ไม่ว่าใคร จะคิดอะไรหรือจะว่าอะไรคุณ กั้งก็ไม่สนใจ กั้งรู้แค่ว่าคุณรักกั้ง กั้งรักคุณก็พอ”
พิศุทธิ์ยิ่งได้ยินกะรัตบอกรักเท่าไร ก็ยิ่งละอายใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าแค่ รัก มันจะพอสำหรับเรา”
พิศุทธิ์ดึงมือออกจากมือกะรัต ริบบิ้นที่ผูกข้อมือไว้ร่วงหล่น พิศุทธิ์เดินเข้าบ้านไป กะรัตมองริบบิ้นที่ผูกข้อมือตัวเองไว้คนเดียวแล้วร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
เนื้อแพรมองความเจ็บปวดของพิศุทธิ์และกะรัต สงสารชะตากรรมของเด็กทั้งสอง ที่ต้องตกอยู่ในเกมที่พวกเขาไม่ได้เป็นผู้เล่น
สายน้ำผึ้งอยู่ที่คอนโดที่ศิวาให้ ดวงตาเปี่ยมสุขสำราญยิ่งกว่าถูกรางวัลที่หนึ่ง
“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะคะ”
ศิวาดื่มไวน์อย่างอารมณ์ดี
“ผมบอกว่าพี่เขยคุณก้อย เขาถูกซื้อตัวมาแต่งงานกับพี่สาวคุณก้อยน่าสงสารนะ...ถูกแม่ยายเอาหลักฐาน มาประจานกลางโต๊ะกินข้าว แบบนี้แปลว่าแม่คุณก้อยต้องการให้ เห็นว่าผมดีกว่าคุณพิศุทธิ์ตั้งเยอะ”
“แล้วพี่สาวของคุณหมอก้อยว่ายังไงบ้างล่ะคะ” สายน้ำผึ้งสะใจ
“ก็โวยวายใส่แม่เขาน่ะสิ ส่วนพี่เขยคุณก้อยก็เตลิดออกจากบ้านไปเลย พี่สาวคุณก้อยก็เครียดเพราะติดต่อหาสามีตัวเองไม่ได้ นี่ถ้าเป็นผมนะ รับรองว่าจะไม่มีทางเกิดเรื่อง แบบนี้แน่นอนเพราะผมมีเงินอาจจะ มากกว่าเขาด้วยซ้ำ”
สายน้ำผึ้งสะใจมองที่แขน ยังมีรอยเล็บที่กะรัตกดจิกไว้ เธอคิดอะไรบางอย่าง
นวลนั่งหลับอยู่ที่โซฟารอกะรัตกับพิศุทธิ์กลับบ้าน...นวลหลับแล้วเอียงตัวจะล้มลง นอนกับพื้น หัวโขกกับขากะรัตดังโป๊ก เธอสะดุ้งตื่นมามอง เห็นกะรัตนั่งกอดเข่าอยู่ที่พื้นข้างๆ ยังถือริบบิ้นอยู่ในมือ
“คุณกั้งกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ คุณพิศุทธิ์ไม่กลับมาพร้อมกันเหรอค่ะ” นวลตกใจ
กะรัตโผเข้ากอดนวลร้องไห้
“เขาไม่กลับมานวล เขาไม่กลับมาอีกแล้ว”
นวลเห็นกะรัตร้องไห้แล้วอึ้ง รู้เลยว่าเกิดเรื่องใหญ่แน่
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ”
กะรัตกำริบบิ้นแน่นแล้วร้องไห้
“เขาเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันมีในชีวิต นวล...ชีวิตฉันไม่เหลืออะไรแล้ว”
นวลประคองกะรัตที่เปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนแล้วมาที่เตียง
“คนดีของนวลมานี่นะคะค่อยๆ”
นวลประคองลงนอน กะรัตนอนเหม่อ นวลเริ่มเป็นห่วงพึมพำ
“เฮ้อ อกหักมาตั้ง 3 แผล ไงแผลสี่ช้ำลึกขนาดนี้น๊า”
“นวล...”
“ค่ะ คุณกั้ง”
“นวลเคยถูกทิ้งไหม”
“เอาแค่เคยผ่านก่อนดีไหมค่ะคุณกั้ง อุ้ย คุณกั้งขา คุณพิศุทธิ์คงไม่คิดอย่างนั้นหรอกค่ะ”
“เขาบอกฉันว่า เขาไม่แคร์ว่าใคร จะคิดอะไร จะว่าอะไร เขารู้แต่ว่ารักฉันอยากอยู่กับฉัน”
“คุณกั้ง...”
“...ฉันเพิ่งรู้สึกว่า บ้านหลังนี้ มันใหญ่เหลือเกิน นวล...”
นวลกอดปลอบ
กุนตีคุยมือถือกับนวล กันตายืนอยู่ข้างๆ
“กั้งถึงบ้านแล้วใช่ไหม…แล้วคุณพิศุทธิ์ล่ะนวล...ไม่ได้มาด้วยเหรอ…ช่วยดูแลกั้งหน่อยนะ แล้วฝากบอกกั้งด้วยว่า เขาลืมมือถือไว้ที่นี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะแวะเอาไปให้”
กันตาถอนใจเป็นห่วงพี่สาว
“แม่นะแม่ จะรู้ไหมเนี่ยว่าตัวเองทำอะไรลงไป”
มือถือของกะรัตดังขึ้น กันตามองว่าใครโทรมาปรากฏว่าเป็น สายน้ำผึ้ง กันตามองมือถืออย่างแค้นๆ
“คนนี้ก็อีกคน จองล้างจองผลาญไม่จบสิ้นสักที”
กันตากดรับสายแต่ยังไม่พูดอะไร ตั้งใจรอฟังว่าสายน้ำผึ้งจะพูดว่าอะไร...สายน้ำผึ้งยืนริมระเบียงคุยมือถือด้วยความสุขสะใจ
“นอนรึยังจ้ะกั้ง…พอดีฉันไปเจอโปรโมชั่นผ่าตัดศัลยกรรมดีๆจะมาบอก...จะได้เอาเงินที่เธอไปซื้อผัวคนที่ 4 มาจัดแต่งเครื่องในที่ผ่านการใช้มา แล้วถึง 3 ครั้งให้มันดีขึ้น ผัวเธอจะได้รัก ได้หลงเหมือนที่เธอเพ้อเจ้อ ให้ฉันฟังไง”
กันตาคุยมือถือด้วยความรู้สึกทนไม่ไหว
“นอกจากโปรโมชั่นศัลยกรรมตกแต่งเครื่องในแล้วน่าจะมีโปรโมชั่นศัลยกรรมจิตใจคนด้วยเนอะ ก้อยจะยอมเอาเงินเดือนจ่ายให้พี่ผึ้งไปทำ...เผื่อจิตใจของพี่จะเลิกคิดแต่เรื่องแย่งสามีคนอื่นแล้วไปคิดเรื่องลูกบ้าง”
สายน้ำผึ้งฟังกันตาพูดเหน็บโดนจุดแล้วโกรธ แต่คุม อารมณ์ตัวเองไว้แล้วพูดโต้กลับ
“เธอไม่ต้องมาห่วงลูกฉันหรอก...ลูกฉันมีคนช่วยดูแลให้เขามีความสุขดี ห่วงตัวเองกับพี่สาวของเธอเถอะ ระวังจะมีชะตากรรมเดียวกัน ไอ้ประเภทคิดว่าเขาเป็นของเราแต่สุดท้ายเขากลับเป็นของคนอื่น”
กันตาเข้าใจว่าสายน้ำผึ้งว่าตัวเองจะไปแย่งของคนอื่น ไม่ได้คิดถึงศิวา จึงจะ พูดโต้กลับว่าไม่มีทาง กุนตีดึงมือถือจากมือกันตามากดปิดเครื่อง
“พอ ไม่ต้องคุยแล้ว ปิดเครื่องไปเลย ปัญหาที่มีก็ใหญ่พออยู่แล้ว อย่าให้ยายโรคจิตนี่มาป่วนอีก”
กันตามองกุนตีขัดใจ...สายน้ำผึ้งกำมือถือแน่นด้วยความแค้น
“นังเด็กเมื่อวานซืน แกเล่นผิดคนแล้ว”
ศิวาขับรถมาจอดหน้าบ้านสายน้ำผึ้ง เธอยื่นหน้าไปหอมขอบคุณเขา
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง และขอบคุณสำหรับเป็นผู้มีพระคุณ จัดการเปลี่ยนแอร์ใหม่ให้บ้านฉันทั้งหลัง”
ศิวามองสายน้ำผึ้งด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
“ก็คุณทำดี เจ้านายอย่างผมก็ต้องมีรางวัลให้”
“ฉันไปก่อนนะคะ” เธอแกล้งทำกระเป๋าตกที่พื้นหน้ารถ “อุ้ย”
สายน้ำผึ้งทำทีก้มเก็บของที่หล่นเหลือบมอง ศิวาหันหน้าไปมองทางอื่น สายน้ำผึ้งจึงหยิบลิปสติก ออกจากกระเป๋าแล้วสอดไว้ตรงปุ่มกดเลื่อนที่นั่งข้างเบาะแล้วแกล้งทำเป็นหยิบของใต้เบาะไม่ถึงจึงกดปุ่มเลื่อนเบาะให้ไกลพอที่เวลากันตาขึ้นมานั่ง จะต้องเลื่อนเบาะให้พอดีตัว และจะเจอลิปสติกที่สอดแอบอยู่ตรงปุ่มเลื่อนข้างเบาะ ศิวาเห็นสายน้ำผึ้งก้มทำท่าเหมือนหาของ
“หาของเจอไหมครับ เดี๋ยวผมช่วย ผมไม่อยากให้มีของอะไรตกในรถ”
สายน้ำผึ้งเงยหน้าขึ้นมายิ้ม
“เก็บครบแล้วค่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ คุณหมอแสนสวยของคุณ ไม่มีทางแม้แต่ได้กลิ่นฉันแน่นอน”
สายน้ำผึ้งลงจากรถ ศิวาขับรถออกไป เธอมองตามรถแล้วยิ้มสะใจ รสสุคนธ์ยืนมองอยู่
เช้าวันใหม่...กันตาและกุนตี เดินลงบันไดจะไปทำงาน พบพวงหยกเดินจากห้องอาหารเข้ามาหา
“เมื่อคืนฉันรู้สึกว่าได้นอนหลับอย่างเต็มอิ่ม ไม่เสียแรงที่ฉันโดนก๋งพวกแกด่า ตอนนี้มันแยกบ้านกันอยู่แล้ว อีกไม่กี่วันมันต้องหย่า”
อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 8/3 วันที่ 4 มี.ค. 57
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกาละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557
ที่มา ไทยรัฐ