อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 7/5 วันที่ 2 มี.ค. 57
เจ้าสัวหันไปคุยกับกฤช“อาทิตย์หน้าลื้อไปแอฟริกาใช่ไหม เอาพวงหยกไปด้วยสิ ไปโยนให้สิงโตมันกิน อั๊วจะได้สบายหู”
เจ้าสัวพูดแล้วหัวเราะพร้อมเนียนลุกขึ้นจะเดินเข้าบ้าน พวงหยกขวาง
“เตี่ยจะไปไหน”
“ไปกินโต๊ะแชร์กับเพื่อน”
“แต่อั๊วยังพูดไม่จบ”
“แต่อั๊วพูดจบแล้ว”
เจ้าสัวเดินผ่านพวงหยก ไม่สนใจอาการโวยวายของเธอ
กฤชเก็บเอกสารจะเดินไป พวงหยกหันมาเล่นงาน
“จะรีบไปไหน เพราะคุณคนเดียว บ้านฉันถึงร้อนอย่างนี้”
“ผมเนี่ยนะที่ทำให้บ้านร้อน”
“ใช่ เพราะคุณมันชักศึกเข้าบ้าน คุณเอานังเนื้อแพรเข้ามา มันถึงได้เอาลูกชายมันมากอบโกยสมบัติจากยัยกั้ง ไหนจะโครตเหง้าทางผัว เก่ามันอีก ถ้าไม่มีนังเนื้อแพรสักคน บ้านฉันคงสงบสุขกว่านี้”
กฤชมองพวงหยกอย่างระอา
“คนที่ทำให้บ้านร้อนไม่ใช่คนอื่นอย่างที่คุณ ว่าหรอก แต่เป็นใครรู้ไหม...ชะโงกหน้าดูในสระน้ำสิ”
กฤชหอบเอกสารเดินออกไปทันที พวงหยกยื่นหน้ามองในสระน้ำแล้วเห็นหน้าตัวเอง
“ฉันไม่ใช่คนที่ทำให้บ้านร้อน ฉันเป็นคนปกป้องทรัพย์สมบัติของบ้านต่างหาก…ดี ในเมื่อเตี่ยไม่บอกความจริงกันดีๆ แล้วคนใน บ้านมีแต่พวกตาบอด อีพวงหยกนี่แหละ จะแหกตาทุกคนให้เห็นความ จริงเอง”
พวงหยกมุ่งมั่นพร้อมเอาเรื่อง
ค่ำนั้นพิศุทธิ์มาหาแม่ที่บ้าน นั่งเหนื่อยใจอยู่ที่โซฟา เนื้อแพรถือแก้วน้ำผลไม้กับจานขนมมาวางให้ มองลูกชายอย่างเข้าใจ
“แม่เชื่อนะชาย ว่าถ้าสายน้ำผึ้งไม่ยุ่งกับกะรัตก่อน กะรัตไม่ไปทำขนาดนั้นกับสายน้ำผึ้งแน่”
“ผมเองก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขาสองคน แต่ถ้ากั้งรู้จักควบคุมตัวเอง เรื่องอย่างนี้ก็คงไม่เกิด”
“ต่อให้คนที่ควบคุมตัวเองได้ดี ถ้าโดนจี้ถูกจุด ก็ตบะแตกได้เหมือนกันนะลูก สายน้ำผึ้งฉลาด เขาคงใช้เรื่องของลูกยั่วกะรัต”
“กั้งไม่มีความเชื่อมั่นในตัวผมเลย”
เนื้อแพรจับมือพิศุทธิ์ปลอบประโลม
“กว่าชายจะวิจัยรสชาติอาหารใหม่สักรสนึง ก็ต้องใช้เวลาลองผิดลองถูกอยู่นานกว่าจะได้ที่ถูกใจ หนูกั้งก็เหมือนงานของชายนั่นแหละ ไม่ใช่หนูกั้งไม่อยากเปลี่ยน แต่มันต้องใช้เวลา ชายต้องใจเย็น เพราะถ้าชายโกรธแบบนี้ ชายก็ทำตัวเข้าทางสายน้ำผึ้งเหมือนกัน”
พิศุทธิ์คิดตาม เนื้อแพรลูบแก้มพิศุทธิ์
“ชายต้องเข้าใจ หนูกั้งเจอแต่ความรักที่หลอกลวงซ้ำๆ ต่อให้หนูกั้งรู้ว่าชายมั่นคง แต่อดีตมันยังหลอกหลอน ทำให้หนูกั้งยังมี ความไม่มั่นใจ สายน้ำผึ้งรู้จุดอ่อนนี้ดี เขาถึงทำเรื่องวันนี้ให้ชายกับ หนูกั้งผิดใจกัน ผู้หญิงอย่างสายน้ำผึ้ง...น่ากลัวมากนะลูก”
“แล้วผมควรทำยังไง”
“ชายควรรีบกลับบ้าน ไปอยู่ข้างๆหนูกั้ง สร้างความมั่นใจให้เธอ ทำให้สายน้ำผึ้งรู้ว่า เขาไม่มีผลอะไรกับความรักของลูก…ไม่รู้ป่านนี้หนูกั้งจะเป็นยังไงบ้าง”
พิศุทธิ์มองเนื้อแพรแล้วนิ่งคิด
กะรัตนอนเมาไม่รู้เรื่องอยู่ที่เตียง นวลนั่งหลับอยู่ข้างๆ พิศุทธิ์เดินเข้าห้องมามองสภาพกะรัตแล้วถอนใจ เขาค่อยๆหยิบผ้าห่มจะห่มผ้าให้
“นังผึ้ง แกแย่งผัวฉัน ฉันจะทำให้แกเจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บ” กะรัตขยับตัวแล้วละเมอ
พิศุทธิ์ชะงักมือที่จะห่มผ้าให้ค้าง แล้วนึกถึงคำพูดของสายน้ำผึ้ง
“เครื่องมือแก้แค้นฉันไงคะ กั้งรู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับคุณ เขาถึงทำทุกอย่างให้ได้คุณไปจากฉัน เขาลงทุนจดทะเบียนตีตราคุณ เพื่อแก้แค้นที่ฉันเคยแย่งคุณภูไป”
พิศุทธิ์นึกถึงคำพูดของเนื้อแพรมาหักล้างคำยุสายน้ำผึ้ง
“ชายต้องเข้าใจ หนูกั้งเจอแต่ความรักที่หลอกลวงซ้ำๆ ต่อให้หนูกั้งรู้ว่าชายมั่นคง แต่อดีตมันยังหลอกหลอน ทำให้หนูกั้งยังมีความ ไม่มั่นใจ สายน้ำผึ้งรู้จุดอ่อนนี้ดี วันนี้ถึงได้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น”
พิศุทธิ์ค่อยๆห่มผ้าให้กะรัต พร้อมนั่งข้างๆแล้วเอื้อมมือไปจับมือมาจูบเบาๆ
“ผมจะทำให้คุณ เชื่อมั่นใจความรักของผมให้ได้กั้ง”
พิศุทธิ์คิดหาทางแก้ปัญหาสักอย่าง
เช้าวันใหม่...กะรัตนอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัวตื่น โดยเอื้อมมือไปจะกอดพิศุทธิ์แต่มีเพียงที่นอนไร้ร่างของเขา กะรัตผงกหัวขึ้นมองหา
“คุณพิศุทธิ์”
กะรัตลุกขึ้นเดินโซเซเพราะยังแฮงค์ไปดูในห้องน้ำ แต่ไม่เจอ
“ไปไหน...หรือเมื่อคืนเขาไม่ได้กลับบ้าน” กะรัตโวยวาย “นวล”
นวลวิ่งเข้าห้องมาอย่างด่วน
“มาแล้วค่ะ…คุณกั้ง”
“เมื่อคืนคุณพิศุทธิ์กลับบ้านรึเปล่า”
“กลับค่ะ”
“แล้วเขาหายไปไหน”
“ก็ไปทำงานแล้วสิคะ นี่มันเก้าโมงกว่าแล้วนะคะคุณกั้ง”
กะรัตหันไปมองนาฬิกาแล้วหันมาโวยวายใส่นวล พร้อมดีดนิ้ว ป๊อก ป๊อก
“ยืนหน้าซื่ออยู่ทำไม ไปเตรียมน้ำให้ฉันสิ ฉันจะได้รีบไป”
“ไปไหนคะ”
“ก็ไปบริษัทคุณพิศุทธิ์สิ ฉันต้องไปเฝ้าคุณพิศุทธิ์ ผู้ชายอ่อนต่อโลกอย่างนั้น ไม่มีทางทันเล่ห์นังผึ้งแน่”
“โฮ้ย คุณกั้งขา ความวัวยังไม่ทันหาย จะหาความควายมาเพิ่มอีกเหรอคะ ขืนวันนี้คุณตามไปอีก มีหวัง...พลังโกรธของคุณพิศุทธิ์ทะลุ 650 แรงม้าแน่ค่ะ”
กะรัตชะงักว่านวลพูดจริง เธอยีผมอย่างเครียดๆ
“แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี่ย”
กะรัตเดินไปนั่งที่โซฟาตัวที่พิศุทธิ์นั่งเมื่อคืนรู้สึกว่านั่งทับอะไรบางอย่าง เธอขยับตัวดูที่เบาะโซฟาเห็นมือถือของพิศุทธิ์วางอยู่
“นี่มันมือถือคุณพิศุทธิ์นี่”
กะรัตมองมือถือพิศุทธิ์แล้วยิ้ม เพราะคิดหาข้ออ้างไปหาพิศุทธิ์ที่บริษัทได้แล้ว
สายน้ำผึ้งยังมีพาสเตอร์ปิดที่หัวและแขนยังเคล็ดถือแฟ้มงานเข้ามาใน ห้องทำงานพิศุทธิ์ แต่ไม่เห็นเขาอยู่ในห้อง เธอวางแฟ้มรายงานบนโต๊ะอย่างเซ็งๆ เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานพิศุทธิ์ดังไม่ยอมหยุด เธอมองโทรศัพท์อย่างลังเลว่าจะรับดีไหม แล้วฉุกคิดได้ว่าอาจเป็นกะรัตโทรมาเช็ค รีบรับสาย ยังไม่ทันพูด เสียงนฤมลดังมา
“คุณพิศุทธิ์เหรอคะ พี่นฤมลนะ พี่เห็นโปรไฟล์ที่คุณส่งมาให้พี่แล้ว เจ้านายที่ชอบคุณมาก อยากได้คุณมาทำงานกับเราเร็วที่สุดเลย เที่ยงนี้ว่างไหม...เราจะได้คุยรายละเอียดกัน”
สายน้ำผึ้งยืนฟังอึ้งนิ่ง
“ฮัลโหล…คุณพิศุทธิ์ได้ยินพี่ไหม”
สายน้ำผึ้งค่อยๆวางหูโทรศัพท์ลงบนแป้นเหมือนสัญญาณโดนตัดไปเอง เธอรีบหยิบแฟ้ม งานออกไปจากห้องก่อนที่พิศุทธิ์จะเข้ามาเห็น เพราะกลัวเขารู้ว่าตัวเองรับสายแทน
สายน้ำผึ้งถือแฟ้มเดินมาจากทางห้อง พิศุทธิ์เดินเข้ามาเจอพอดี สายน้ำผึ้งปรับสีหน้าให้ปกติ
“ฉันเอาผลสำรวจความต้องการของผู้บริโภคล่าสุดมาให้น่ะค่ะ”
สายน้ำผึ้งยื่นแฟ้มให้แล้วเดินไป สวนกับฟองดาวที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหา
“คุณพิศุทธิ์หายไปไหนมาคะ หัวหน้าถามหาน่ะค่ะ ฟองโทรเข้ามือถือคุณแล้ว แต่คุณไม่รับ”
“อ๋อ วันนี้ผมลืมเอามือถือมาน่ะครับ”
พิศุทธิ์รีบเดินไปทางห้องหัวหน้า โดยมีฟองดาวรีบเดินตามไปด้วย สายน้ำผึ้งหันไปมอง
“ลืมมือถือ”เธอคิดแผนการณ์บางอย่าง
พนักงานทยอยออกไปพักเที่ยงหาข้าวกินกัน พิศุทธิ์เดินไปขึ้นรถไปตามนัดนฤมล สายน้ำผึ้งแอบดูพิศุทธิ์อยู่ที่ประตูทางออกของบริษัท มองหาเรียกแท็กซี่ตามไป รถของกะรัตขับเข้าบริษัท เฉียดกับรถแท็กซี่ที่สายน้ำผึ้งเพิ่งนั่งออกไป
กะรัตเดินถือมือถือของพิศุทธิ์จะไปขึ้นลิฟท์ ยามเดินมาดักหน้าไว้ ยามแหยงๆ กลัวฤทธ์
“ช ชะ เชิญแลกบัตรก่อนครับ”
กะรัตมองยามอย่างเซ็ง
“นายเจอฉันตั้งหลายครั้ง แล้วจำกันไม่ได้อีกรึไง ถอยไป”
“คุณพิศุทธิ์ไม่อยู่หรอกครับ” ยามรีบยืนขวางกะรัต
“ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ”
กะรัตจะเดินไปแต่ยามขวาง
“ถอยไปนะ”
พนักงานต้อนรับรีบเดินเข้ามาคุยกับกะรัต
“สวัสดีค่ะ คุณพิศุทธิ์ไม่อยู่จริงๆค่ะ ออกไปตั้งแต่พักเที่ยงแล้วค่ะ”
“แล้วเขาไปไหน”
เสียงข้อความเข้ามือถือกะรัต เธอหยิบมาเปิดอ่านข้อความ
“ตอนนี้สามีคุณออกไปกินข้าวที่ร้าน...กับนังหน้าด้าน จากหัวอกเมียหลวงด้วยกัน”
กะรัตกดปิดมือถือแล้วเลยหน้ามองไปที่พนักงานต้อนรับทันที
“แล้วนังผึ้งอยู่ไหม”
ในร้านอาหารที่ดูเป็นส่วนตัว คนไม่พลุกพล่าน พิศุทธิ์เดินเข้าไปในร้านกับนฤมล พนักงานเดินมาต้อนรับ
“สวัสดีค่ะ เดี๋ยวเชิญไปโซนห้องส่วนตัวเลยนะคะ”
“ผมนั่งที่โต๊ะข้างนอกก็ได้ครับ”
“โต๊ะด้านนอกเต็มหมดแล้วน่ะค่ะ...เชิญทางนั้นเลยค่ะ”
พิศุทธิ์กับนฤมลเดินเข้าไปในร้าน สายน้ำผึ้งเดินออกมาจากมุมหนึ่ง หยิบมือถือกดส่งข้อความ
กะรัตขับรถด้วยหัวใจที่รุ่มร้อน อยากจะพุ่งไปฉีกเนื้อสายน้ำผึ้ง เสียงข้อความเข้ามือถือ เธอหยิบมือถือมาอ่าน
“ตอนนี้สองคนนั้นเข้าไปในห้องส่วนตัว นังหน้าด้าน ลงทุนปรับโฉมตัวเองใหม่ หวังให้ผัวคุณหลงเต็มที่”
สายน้ำผึ้งบอกลักษณะผมและสีเสื้อผ้าของนฤมล กะรัตเขวี้ยงมือถือลงเบาะนั่ง ข้างคนขับด้วยความโกรธแค้น
“นังผึ้ง ฉันไม่เอาแกไว้แน่”
กะรัตขับรถพุ่งขับมาจอด เธอถือกระเป๋าที่ใส่ขวดน้ำยาบางอย่างลงจากรถแล้วรีบพุ่งเข้าไปในร้าน พิศุทธิ์นั่งคุยงานกับนฤมลที่นั่งหันหลังให้ประตู กะรัตเดินดั่งพายุมาที่หน้าห้องส่วนตัวเปิดประตูเข้าไป พิศุทธิ์มองกะรัตอย่างตกใจว่ามาได้ยังไง นฤมลจะหันมามอง แต่กะรัตหยิบขวดยาคารามายขวดใหญ่ราดหัวนฤมล สีขาวของคารามายทำให้กะรัตไม่เห็นหน้านฤมลว่าไม่ใช่สายน้ำผึ้ง
“อ๊าย”
พิศุทธิ์พุ่งเข้าไปห้ามกะรัต
“คุณทำอะไรน่ะกั้ง”
“คารามายราดให้มันหายคันไง ถ้ายังไม่หายคัน แม่จะสาดด้วยยาแก้ขี้เรื้อน”
กะรัตพุ่งไปผลักนฤมล
“รู้ไหมนังผึ้ง”
พิศุทธิ์เขย่าตัวกะรัตให้มีสติ
“นี่ไม่ใช่คุณผึ้ง นี่คือคุณนฤมล เป็นรุ่นพี่ที่ มหาวิทยาลัยผม”
“อะไรนะ”
กะรัตหันไปมอง นฤมลลุกขึ้นยืน แล้วหันหน้ามามอง กะรัตมองว่านฤมลไม่ใช่ สายน้ำผึ้งแล้วอึ้ง พิศุทธิ์รีบหยิบทิชชูมาจะเช็ดหน้าให้นฤมล
“พี่นฤมลไปล้างตัวในห้องน้ำก่อนนะครับ”
นฤมลโมโหมาก
“ไม่เป็นไร พี่กลับบ้านเลยดีกว่า ส่วนเรื่องงาน” นฤมลปลายตามองกะรัต “ไว้คุณพิศุทธิ์เคลียร์ส่วนตัวได้เมื่อไหร่ เราค่อยคุยกัน”
นฤมลลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปทันที กะรัตมองนฤมลแล้วมองพิศุทธิ์อย่างอึ้ง
“เอ่อ...คุณพิศุทธิ์คะ กั้ง…”
“คุณรู้ไหมว่าผมนัดพี่นฤมลมาคุยเรื่องอะไร”
พิศุทธิ์เหลืออด เดินไปหยิบใบสมัครงานที่โต๊ะมายื่นให้ดู กะรัตอึ้ง
“นี่มัน…”
“ผมหางานใหม่ ทั้งๆที่ผมไม่เคยเห็นด้วยเลยว่าวิธีนี้จะเป็นการแก้ปัญหาอะไรได้ แต่ผมก็ยอมเพื่อความสุขของคุณ แต่ตอนนี้ผม เปลี่ยนใจแล้ว ผมว่า...ถึงผมย้ายที่ทำงานใหม่ เรื่องพวกนี้มันก็ต้อง
เกิดอีก เพราะปัญหาไม่ได้อยู่ที่สายน้ำผึ้งหรือผู้หญิงคนอื่น แต่มันอยู่ ที่ตัวคุณ”
พิศุทธิ์เดินออกจากห้องไปทันที กะรัตรีบเดินตาม
“คุณพิศุทธิ์ ฟังกั้งก่อน”
พิศุทธิ์เดินออกจากร้าน กะรัตวิ่งตามออกมา แล้ววิ่งไปขวางหน้ารีบอธิบาย
“กั้งขอโทษ กั้งไม่ได้ตั้งใจ มันมีคนส่งข้อความมาบอกกั้งว่า คุณออกมากินข้าวกับนังผึ้ง”
กะรัตยื่นมือถือให้พิศุทธิ์ดู
“นี่ไงคะ”
พิศุทธิ์ดูมือถือของกะรัต
“แล้วคุณก็เชื่อ...คนที่คุณไม่รู้จัก โดยไม่คิดถามผมซึ่งเป็น สามีของคุณสักคำ...อย่างนั้นเหรอ”
กะรัตชะงักได้สติคิดได้ว่าทำไมไม่คิดถามพิศุทธิ์ก่อน ไม่อย่างนั้นคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ พิศุทธิ์ข่มอารมณ์
“คุณกลับบ้านเถอะ ผมจะไปทำงานต่อ”
พิศุทธิ์พูดจบ ก็เดินไปที่รถตัวเองทันที กะรัตมองพิศุทธิ์อย่างรู้สึกผิดมาก เธอพูดไล่หลังเขา
“กั้งขอโทษ กั้งสัญญาจะไม่ให้เกิดแบบนี้อีก คุณออกจากงานเถอะนะคะ คุณพิศุทธิ์”
กะรัตพยายามร้องเรียก แต่พิศุทธิ์ขับรถออกไป กะรัตมองตามด้วยความรู้สึกแทบร้องไห้ โมโหความโง่ของตัวเอง สายน้ำผึ้งเดินมายืนข้างหลัง มองกะรัตด้วยสายตาสะใจ
“เธอนี่ไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยนะกั้ง”
กะรัตหันขวับมามอง
“นังผึ้ง เป็นฝีมือแกใช่ไหม”
สายน้ำผึ้งเอานิ้วจุ๊ปากด้วยท่าทางกวนสุดๆ
“จุ๊...จุ๊ อย่าโยนความผิด โดยที่ไม่มี…”
สายน้ำผึ้งหยิบซิมการ์ดโทรศัพท์เบอร์ที่ใช้ส่งข้อความให้กะรัตขึ้นมา หักโชว์
“หลักฐานอย่างนี้สิจ๊ะกั้ง”
กะรัตมองซิมที่หักคามือสายน้ำผึ้งด้วยความแค้น
“ นังผึ้ง...แกต้องการเท่าไร”
สายน้ำผึ้งหัวเราะเยาะ
“นี่เธอจะใช้เงินซื้อฉันเหรอ”
กะรัตหยิบสมุดเช็คออกจากกระเป๋ามาเซ็นต์แล้วปาใส่หน้าสายน้ำผึ้ง
อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 7/5 วันที่ 2 มี.ค. 57
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกาละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557
ที่มา ไทยรัฐ