@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คิวบิก ตอนที่ 4 วันที่ 8 มี.ค. 57

อ่านละคร คิวบิก ตอนที่ 4 วันที่ 8 มี.ค. 57

“บอกพวกมันนะ ฉันจะให้โอกาสมันอีกครั้ง ถ้าพวกมันพลาดอีกละก็ ไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่” หลินโมโหมาก

พอดีเหม่ยจิงเข้ามา หลินถามเสียงขุ่นว่ามีอะไร เธอถามเสียงอ่อนหวานว่าวันนี้วันอะไร หลินยิ่งหงุดหงิดบอกว่าตนจะไปรู้ได้ยังไงมีอะไรให้พูดมา เธอจึงบอกว่าเป็นวันเกิดตน เขาจำไม่ได้จริงๆหรือ


“งานฉันเยอะแยะ ฉันไม่มีเวลามาจำเรื่องพวกนี้หรอก” ทำเอาเหม่ยจิงสะอึก แต่พยายามฝืนความรู้สึกรักษาบรรยากาศ บอกว่าไม่เป็นไรเย็นนี้ตนจองโต๊ะไว้ ที่เพนนินแล้ว เธอเชิญเขาและทุกคน เชิญไปถึงหย่งเหวินและไป่หลิงด้วย

“เธอจะเชิญใครก็ตามใจ แต่วันนี้ฉันยังไม่รู้ว่าจะไปได้รึเปล่า” เหม่ยจิงอ้อนว่าแต่วันนี้เป็นวันเกิดตนนะ “เหม่ยจิงฉันจะบอกให้เธอรู้นะ ธุรกิจของฉันมันสำคัญมากกว่างานวันเกิดของเธอ”

แต่เมื่อเหม่ยจิงร้องไห้ออกไปแล้ว หลินสั่งจงซินให้ซื้อของขวัญไปให้เธอด้วย คิดว่าเธอชอบอะไรก็ซื้อไปแล้วกัน นาคสวนเข้าไปในห้องเพื่อเอาเงินหนึ่งพันเหรียญมาใช้หนี้ หลินถามว่า

“เธอนึกว่าเธอจะใช้หนี้ยี่สิบล้านของพ่อได้หมดจริงๆงั้นเหรอ”

“ยังไงฉันก็ต้องทำให้ได้ เพราะฉันจะไม่ยอมให้พี่สาวมาเป็นนางบำเรอนายหรอก แล้วตอนนี้ฉันก็เหลือหนี้อีกสิบแปดล้านเก้าแสนเก้าหมื่นเจ็ดพัน”

หลินปรามาสว่าเธอไม่มีวันทำสำเร็จ นาคหัวเราะร่าย้ำว่าอย่าสบประมาท ยังไม่เสร็จศึกอย่าเพิ่งนับศพทหาร เรายังไม่รู้ว่าใครจะชนะระหว่างเขากับตน! เตือนว่าอย่าลืมจดว่าวันนี้ตนเอามาใช้หนี้อีกหนึ่งพัน แล้วออกไป หลินหยิบเงินดูแล้วโยนลงบนโต๊ะ มองไปที่ภาพของนันทกานิ่ง

ooooooo

เหม่ยจิงเสียใจไปนั่งดื่มในบาร์ เพ่ยอิงมาเกาะแกะ เสนอเงื่อนไขว่าถ้าเธอย้ายมาอยู่กับตน ตนจะให้มากกว่าหลินให้อีกเท่าตัว และจะให้ความรักเธอมากกว่าด้วย

“พอทีเถอะเพ่ยอิง ต่อให้หลินหลานเซ่อไม่รักฉัน ฉันก็ไม่มีวันอยู่กับคนอย่างคุณหรอก เพราะคนอย่างคุณมันน่าสะอิดสะเอียนยิ่งกว่าหมาขี้เรื้อน”

เพ่ยอิงกระชากแขนเธออย่างแรงดึงไปจะจูบ ดีที่จงซินมาถึงพอดี เตือนสติว่า

“อย่าทำอย่างงั้นเลยครับคุณเพ่ยอิง ถ้าคุณทำอย่างนั้น คุณหลินคงโกรธคุณมาก แล้วคุณคงรู้ว่าถ้าคุณหลินโกรธใครผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง” เพ่ยอิงจึงกลับไปอย่างแค้นใจ เหม่ยจิงขอร้องจงซินอย่าบอกเรื่องนี้แก่หลิน ตนไม่อยากให้มีเรื่อง จงซินจึงมอบของขวัญที่หลินให้เอามาให้ เหม่ยจิงมองของขวัญแล้วยิ่งร้องไห้หนักเมื่อแน่ชัดว่า หลินไม่มาแล้วจริงๆ

เหม่ยจิงวิ่งร้องไห้ไป จงซินถือของขวัญตามไปพูดปลอบใจ เหม่ยจิงคร่ำครวญอย่างปวดร้าวว่า

“ตลอดเวลาที่ฉันอยู่กับเขา เขามองฉันเหมือนตุ๊กตาตัวนึงหรือไม่ก็หุ่นยนต์ที่เป็นคู่ควงสำหรับไปงาน ไปนู่นไปนี่” จงซินติงว่าเธอก็รู้แต่แรกแล้วว่าหลินจ้างเธอมาทำหน้าที่อะไร “แต่ฉันก็มีหัวใจ มีความรู้สึกนะจงซิน ฉันเป็นคนนะ เป็นคนเหมือนกับคุณ ฉันอยากให้เขารักฉันบ้าง สักนิดก็ยังดี...คุณเป็นผู้ชายคุณไม่รู้หรอกว่าความรักเป็นยังไง” เหม่ยจิงโผกอดจงซินร้องไห้สะอึกสะอื้น

ooooooo

คืนนี้ หลินหลานเซ่อนอนไม่หลับ เขาครุ่นคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่ทำให้เขากลายเป็นคนเย็นชาต่อ ความรัก...

เวลา นั้น เขาอายุ 11-12 ปี คืนหนึ่ง มากาเร็ตแม่เขา ขอคุยกับหย่งสือพ่อเขา บอกว่าพรุ่งนี้ตนจะไปจากเขาและไม่กลับมาอีก เพราะเบื่อที่ต้องนอนรอด้วยความหวาดกลัวว่าเขาจะมีชีวิตกลับบ้านไหม จะโดนยิงรึเปล่า

หย่งสือบอกว่าไม่ต้องห่วง ตนเป็นเจ้าพ่อที่นี่ไม่มี ใครทำอะไรตนหรอก

“นี่ หย่งสือ ฉันจะบอกให้คุณรู้นะ วงการนี้ไม่มีใคร ใหญ่หรอก มันมีแต่การฆ่ากัน วันนึงก็ต้องมีคนอยากขึ้นมาใหญ่กว่าคุณ ฉันจะไม่รอให้ถึงวันนั้นหรอก ฉันจะเอาลูกไป

รุ่งขึ้น มากาเร็ตมาบอกหลินหลานเซ่อว่าจะพาเขา ไปอังกฤษคืนนี้ เขาขอร้องแม่ว่าอย่าทิ้งพ่อไปเลย แต่ในที่สุดมากาเร็ตก็ไปจากเขาและพ่อ

จนวันนี้ หลินยังจำได้...คำที่ตนพร่ำขอแม่น้ำตาอาบหน้าขณะที่แม่เดินจากไปว่า...“แม่ครับ...อย่าทิ้งพ่อไป...แม่...”

หลินยืนเหม่อมองไปนอกหน้าต่างอย่างไร้เป้าหมาย... ด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยวที่กัดกินใจมาจนวันนี้...

ooooooo

เช้า วันนี้ จงซินเข้ามาคุยงานกับหลินที่ห้องพัก หลังจากคุยงานกันแล้ว หลินถามเรื่องของขวัญที่ให้เอาไปมอบให้เหม่ยจิงว่าเธอชอบไหม เห็นจงซินชะงัก เขาถาม “ทำไม?”

“เธอเสียใจมากที่คุณไม่ไปหาเธอ อย่าหาว่าผม ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเลย ผมว่าเหม่ยจิงคงรักคุณจริงๆ แล้วก็คงอยากให้คุณมีใจกับเธอบ้าง”

“นาย ก็รู้อยู่เต็มอกว่าฉันรักใครไม่ได้ ฉันไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนไหนเอาชีวิตมาแขวนไว้กับฉัน เหมือน ที่ฉันต้องมีชีวิตอยู่กับพ่อด้วยความหวาดกลัว”

จงซินติงว่าแต่คนเราต้อง มีคู่มีครอบครัว หลินย้อนถามว่าแล้วทำไมเขาถึงไม่มีเมีย อยู่ด้วยกันมาเป็นสิบปีแล้วไม่เคยเห็นเขาชอบผู้หญิงที่ไหนสักคน เห็นจงซินอึกอัก หลินดักคอว่า

“เห็นไหม นายก็กลัว กลัวว่าคนที่นายรักอาจจะมาตายเพราะนายใช่ไหม” เมื่อจงซินยอมรับว่าใช่ หลินสรุป ว่า “วิถีชีวิตมาเฟีย สุดท้ายเราคงต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว”

เมื่อ นั่งรถออกไปทำงาน รถของหลินไล่ตามหลังนาคที่ปั่นจักรยานหัวสั่นหัวคลอนอยู่ข้างหน้า หลินให้อาเหลียงแซงขึ้นไปแล้วลดกระจกร้องบอกให้ชิดซ้ายหน่อย ระวังรถจะชนเอา นาคขอบคุณที่เป็นห่วง

“ฉันไม่ได้ห่วงแต่กลัวเธอตายก่อนที่จะใช้หนี้หมด” หลินบอกแล้วอาเหลียงก็ขับรถแซงไป นาคมอง ตามบ่นเซ็งๆ

“โธ่เอ๊ย...นึกว่าห่วงเรา ที่แท้ห่วงเงิน

ส่วน หลินพออาเหลียงแซงขึ้นไปแล้วก็บ่น “ไอ้เด็ก คนนี้มันไม่กลัวอะไรเลยรึไงนะ ขี่รถกลางถนน เดี๋ยวรถเมล์ ก็ชนจนได้” อาเหลียงชมลอยๆ แต่แอบมองหน้าหลินว่า “แต่เธอก็น่ารักดีเหมือนกันนะครับคุณหลิน...”

ooooooo

ที่โรงอาหารโรงเรียน แดนนี่นั่งกินข้าวกับนาค เขาบอกว่าตอนนี้แพทริคยกเลิกด่านแล้ว เพราะพ่อตนไม่อยู่ที่นี่มันเลยต้องตามหาพ่อต่อไป

นาค เดาว่าแพทริคคงโกรธมากถ้ารู้ว่าพ่อเขาส่งอาวุธไปได้สำเร็จ แดนนี่บอกว่าใช่ เตือนนาคให้ระวังตัว เพราะถ้าแพทริครู้ว่าเธอเป็นคนขนอาวุธไปละก็...เธอไม่เหลือแน่ นาคพูดขำๆ ว่า กว่ามันจะรู้ตนก็เดินทางกลับ เมืองไทยแล้ว

ระหว่างนั้นนาคเห็นหลิน ที่หน้าโรงอาหารกำลังมองมา แดนนี่มองตามไปพอเห็นหลินเดินเข้ามาแดนนี่เอ่ยสวัสดีและชวนทานข้าวด้วยกัน หลินกลับถามว่าแดนนี่ยังอยู่ที่นี่หรือนึกว่าไปกับพ่อเขาแล้วเสียอีก แดนนี่บอกว่าตนยังต้องเรียนหนังสือ หลินพูดเหมือนคนหาเรื่องว่าเท่าที่ได้รับรายงาน แดนนี่ไม่สนใจการเรียนนักถ้าเทอมนี้สอบไม่ได้ถึงเกณฑ์จะให้ออก

นาคบ่นว่า ไม่น่าเชื่อว่าครูใหญ่จะดุอย่างนี้ แดนนี่บอกว่าเขาไม่ได้สนใจเรื่องการเรียนของตนหรอก เขาไม่ชอบขี้หน้าตนต่างหาก นาคถามว่าไม่ชอบเรื่องอะไร

“เขาคงคิดว่าฉันชอบเธอมั้ง...เขาอาจจะชอบเธอก็ได้”

“บ้า! ฟ้าผ่าหมาตายพอดี” นาคร้องลั่นบอกว่าผู้หญิงของเขาแต่ละคนล้วนเป็นพวกซุปเปอร์สตาร์ อย่างตนเป็นได้อย่างมากก็แค่ “เสี่ยวเอ้อเสิร์ฟน้ำชา” เท่านั้น นาคบอกว่าหลินก็แค่ขู่เพราะห่วงเขาเท่านั้น แล้วเร่งให้รีบกินข้าวเดี๋ยวจะติวให้

ooooooo

ที่บ้านซานกุ้ย...หย่ง เหวินที่เป็นลูกบุญธรรมถือกระเป๋าเงินมาให้บอกว่าเป็นค่าคุ้มครองของเดือน นี้ ซานกุ้ยส่งกุญแจเซฟให้ บอกให้เอาไปเก็บเลย

หย่งเหวินทำทีเกรงใจ ซานกุ้ยบอกว่าตนเชื่อใจเขา เพราะอีกไม่นานตนก็จะวางมือแล้ว และเขาก็จะต้องเป็นคนรับมันต่อจากตน พอดีไป่หลิงมาบอกให้ทั้งสองไปทานอาหารเย็น เธออวดหย่งเหวินว่าวันนี้ทำไก่ขอทานของโปรดของเขาให้ด้วย หย่งเหวินพูดหยอกเอาใจว่าเดี๋ยวจะกินข้าวให้หมดหม้อเลย แล้วบอกซานกุ้ยว่า ตนเอาเงินไปเก็บแล้วจะตามไป

อ่านละคร คิวบิก ตอนที่ 4 วันที่ 8 มี.ค. 57

ละคร คิวบิก บทประพันธ์โดย B 13 S.t.
ละคร คิวบิก บทโทรทัศน์โดย วิลักษณา
ละคร คิวบิก กำกับการแสดงโดย ชูชัย องอาจชัย
ละคร คิวบิก แนวละคร รักโรแมนติก บู๊แอ็คชั่น ดราม่าครบรส
ละคร คิวบิก ผลิตโดย บริษัทยูม่า 99 จำกัด
ละคร คิวบิก ออกอากาศ ทุกวันศุกร์ - วันอาทิตย์ 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละคร คิวบิก เริ่มออกอากาศตอนแรก ในวันเสาร์ที่ 8 มีนาคม 2557
ที่มา ไทยรัฐ