อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 11/4 วันที่ 13 มี.ค. 57
สายน้ำผึ้งเปลี่ยนท่าทีเดินไปลูบหน้าศิวาอย่างอ่อนโยนพร้อมพูดเสียงหวาน “คิดดูดีๆนะคะคุณศิวาที่รักขา ความฝันที่คุณจะได้แต่งงานกับยายก้อยอยู่ตรงหน้า คุณจะใช้มือคุณโอบอุ้มมันไว้ หรือจะใช้เท้าฉันกระทืบมันพัง”ศิวาชี้หน้าสายน้ำผึ้ง “อย่ามาขู่คนอย่างผม! คนอย่างนายศิวา ลีพาณิชย์! จะยอมรับก็ต่อเมื่อเต็มใจ บ้านผมมีแต่แจกันลายครามแพงๆ ราคาแต่ละใบมันแพงนะคุณผึ้ง แล้วจะให้ผมเอาดอกไม้ริมทางที่ ผ่านมือผ่านเท้าใครต่อใครเด็ดทิ้งเด็ดขว้างเหยียบย่ำไม่เหลือค่ามาปักประดับอย่างนั้นเหรอ! ตีค่าตัวเองสูงไปแล้ว! ผู้หญิงบ้าอย่างคุณทำให้คนดีๆเขาเดือดร้อนได้ แต่กับผู้ชายชั่วๆอย่างผม ..ไม่มีวัน!!”
“อยากให้ผมรับผิดชอบมากใช่ไหม ! ได้!”
ศิวาเดินไปหยิบแบงค์ปึกนึงจากในลิ้นชักมาโยนใส่สายน้ำผึ้ง
“เอาไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ! อย่าให้ชีวิตบริสุทธิ์ต้องเกิดมามีแม่ที่ทำตัวไม่ต่างจากอีตัวอย่างคุณ!”
สายน้ำผึ้งมองแบงค์ที่เกลื่อนพื้น แล้วมองศิวา สายน้ำผึ้งหายใจถี่ด้วยความโกรธ เกลียด แค้น
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!” สายน้ำผึ้งเข้าไปตบหน้าศิวาอย่างรัวหลายทีอย่างบ้าคลั่ง “ไอ้เลว!!! ไอ้ชั่ว!! ฉันไม่ใช่อีตัว!!! แกยังเป็นคนอยู่รึเปล่า!! ฉันจะฆ่าแก !!!ฉันจะฆ่าแก!!”
ศิวาโดนสายน้ำผึ้งตบหน้าไม่ยั้ง เจ็บหน้าจนโมโหมากขึ้นเรื่อยๆ
“หยุดนะสายน้ำผึ้ง!!”
สายน้ำผึ้งยังตบหน้าศิวาอย่างบ้าคลั่ง “แกอย่าคิดว่าจะทิ้งฉันกับลูกไปเสวยสุขกับนังก้อยได้ !! ฉันไม่ยอมปล่อยแกไป ! ฉันจะทำลายแกทุกคน !! พวกแกต้องพินาศด้วยมือฉัน !!!”
ศิวาทนเจ็บไม่ไหว ง้างมือตบหน้าสายน้ำผึ้งเต็มแรง เพี๊ยะ !!!! สายน้ำผึ้งล้มลง เลือดกลบปาก สายน้ำผึ้งเอามือคลำปากตัวเอง
“ผมบอกแล้วว่าอย่าลองดีกับผม!”
สายน้ำผึ้งไม่สลด กลับหัวเราะเสียงเย้ยหยัน
“โอ้ยยยย ..ฉันกลัวคุณจังเลยค่ะคุณศิวาขา ..คนอย่างนายศิวา ลีพาณิชย์ มีปัญญาทำผู้หญิงได้แค่นี้เองเหรอ มิน่า..ถึงต้องหลบอยู่หลังเงาพ่อ ..แต่งงานไปก็คงเอากระโปรงเมียมาคลุมหัว ..เสื่อม! กระจอก! ไร้น้ำยา!”
“งั้นผมจะทำให้คุณเห็น ว่าผมทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิด”
“แกไม่กล้าหรอก”
ศิวาลากสายน้ำผึ้งออกไปที่ระเบียง
ศิวากระชากสายน้ำผึ้งมายืนชิดรั้วระเบียง สายน้ำผึ้งแทนที่จะกลัว กลับหัวเราะเยาะอย่างท้าทาย
“แกจะทำอะไรฉันไอ้ศิวา ! จะผลักฉันตกตึกเหรอ !! เอาเซ่ !! คนปอดแหกอย่างแก แค่ให้ยอมรับความจริงแกยังไม่กล้านับประสาอะไรกับการฆ่าคน!”
“พูดแบบนี้ แสดงว่าคุณยังไม่รู้จักผมดีพอ!!”
ทันใดนั้นศิวาดันจับคอแล้วดันหัวสายน้ำผึ้งชะโงกนอกระเบียง สายน้ำผึ้งตกใจว่าศิวาเอาจริง เหรอเนี่ย “คุณศิวา”
ศิวาแกล้งปั้นเรื่อง ทำตัวโรคจิต เพื่อให้สายน้ำผึ้งกลัว
“คุณรู้ไม๊ เงินของผมมีมากพอที่จะกำจัดชีวิตคนเลวๆ อย่างคุณได้ง่ายเหมือนไส้เดือน! ร้องขอชีวิตสิสายน้ำผึ้ง ผมชอบเสียงคนตอนร้องขอชีวิตที่สุดเลยรู้ไหม? เสียงมันสั่นเหมือน ลูกแมวน้อยกำลังจะโดนเชือด เสียงมันเพราะยิ่งกว่าเสียงระฆังจิงเกอเบล”
สายน้ำผึ้งกลัวศิวาจริง “แกมันบ้า! แกมันโรคจิต!”
“ผู้หญิงโรคจิตอย่างคุณ มันก็ต้องเจอผู้ชายโรคจิตอย่างผมนี่แหละ พร้อมจะบินรึยังสายน้ำผึ้ง!”
ศิวาดันหัวสายน้ำผึ้งโผล่ออกไปดาดฟ้ามากขึ้น สายน้ำผึ้งร้องกรี๊ดด้วยความหวาดกลัว
“ปล่อยฉันนะ !! ไอ้คนใจร้าย ! ไอ้ฆาตกร !”
“ด่าอีก...ด่าอีกสิ ..ด่ามาอีก”
“ไอ้ชั่ว ! ไอ้เลว! ไอ้อำมหิต!”
“จำไว้นะสายน้ำผึ้ง ! อย่ามายุ่งกับผมและคุณก้อยอีก ! ไม่อย่างนั้น.. ผมจะทำยิ่งกว่าคำว่าอำมหิต !!!!!!!”
-ศิวาจับตัวสายน้ำผึ้งเหวี่ยงกลับเข้ามา แล้วลากสายน้ำผึ้งเข้าห้อง
ศิวาลากตัวสายน้ำผึ้งเข้าจากระเบียงแล้วลากพาไปที่ประตูห้อง / สายน้ำผึ้งพยายามดิ้น
“ปล่อยฉันนะ!”
ศิวาเปิดประตูห้องแล้วเหวี่ยงสายน้ำผึ้งออกจากห้องไปแล้วปิดประตูใส่หน้าสายน้ำผึ้ง สายน้ำผึ้งโดนศิวาเหวี่ยงล้มหน้าคว่ำหน้าห้อง สายน้ำผึ้งทั้งเจ็บตัว ทั้งแค้น ร้องไห้เสียงดังด้วยความโกรธแสนโกรธศิวาทำตัวเองไร้ค่ายิ่งกว่าหมา
“มันไม่จบเท่านี้แน่ !! ได้ยินไหมไอ้ศิวา!! ฉันจะทำลายทุกคนให้พินาศ!!!”
ศิวายืนพิงประตูห้องกุมหัวเครียด กังวล ระแวง ว่าสายน้ำผึ้งจะทำบ้า อะไรอีกรึเปล่า ศิวาหยิบมือถือมากดโทรหาบอดี้การ์ด
“จับตาสายน้ำผึ้งไว้ อย่าให้เข้าใกล้หรือติดต่อคุณก้อยได้เด็ดขาด!”
ประตูบ้านเปิดออกสายน้ำผึ้งเดินเข้ามาด้วยสภาพสะบักสะบอม หน้ามีรอยช้ำ เป็นจังหวะที่รสสุคนธ์เดินลงมาจากบันได รสสุคนธ์เห็นสภาพสายน้ำผึ้งที่ดูแย่มากๆ รสสุคนธ์ตกใจ
“ผึ้ง!!” รสสุคนธ์รีบเข้าไปหาสายน้ำผึ้ง เข้าไปจับตัวสายนำผึ้งด้วยความเป็นห่วง
“ผึ้ง!ทำไมเป็นแบบนี้ ใครทำหนูแบบนี้!”
สัมผัสของรสสุคนธ์ทำให้ความเจ็บปวดหัวใจที่สายน้ำผึ้งพยายามกดเอาไว้มันทะลักออกมา สายน้ำผึ้งมองอาการความเป็นห่วงที่รสสุคนธ์มีให้ น้ำตาสายน้ำผึ้งหยดเผาะ
“น้ารส!” สายน้ำผึ้งโผเข้ากอดรสสุคนธ์ร้องไห้!!ร้องไห้และร้องไห้ ที่สภาพของเธอไม่ต่างจากหมาข้างถนน รสสุคนธ์ได้แต่กอดปลอบใจสายน้ำผึ้งด้วยความสงสาร
สายน้ำผึ้งนั่งนิ่งน้ำตาไหลออกจากตาด้วยความแค้น ! แค้น ! แค้น !
สายน้ำผึ้งนึกถึงคำพูดของศิวา “บ้านผมมีแต่แจกันลายครามแพงๆ ราคาแต่ละใบมันแพงนะ คุณผึ้ง แล้วจะให้ผมเอาดอกไม้ริมทางที่ผ่านมือผ่านเท้าใครต่อใครเด็ดทิ้งเด็ดขว้าง เหยียบย่ำไม่เหลือค่ามาปักประดับ อย่างนั้นเหรอ ! ตีค่าตัวเองสูงไปแล้ว”
ตอกย้ำด้วยคำพูดของพิศุทธิ์ “มันคงไม่มีวันนั้นหรอก ....เพราะต่อให้กั้งไม่ได้รักผม ผมก็ไม่รักคุณอยู่ดี!”
แล้วยังจะกะรัตอีกล่ะ “ต่อจากนี้เธอก็จะเป็นแค่ผู้หญิงหน้าโง่ที่ถูกผู้ชายหลอกฟัน สุดท้ายเธอก็ต้องแบกไอ้ก้อนเลือดชั่วๆไว้ประจาน ความเลวของตัวเอง คลอดมันออกมาแล้ว ลูกของเธอมันก็ต้องทนทุกข์ทรมานกับการถูกตราหน้าว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ!!!”
สายน้ำผึ้งแค้นจนจิกผ้าปูที่นอนดึงผ้าปูที่นอนกระจาย ก่อนที่สายน้ำผึ้งมองเสื้อสูทของพิศุทธิ์ที่แขวนไว้ข้างเตียง สายน้ำผึ้งลุกขึ้นไปกอดเสื้อสูทของพิศุทธิ์ไว้แน่น
“คุณไม่รักฉัน ก็ไม่เป็นไรคุณพิศุทธิ์ แค่ฉันได้ตัวคุณก็พอ!”
พิศุทธิ์นั่งคุยกับเนื้อแพร
“แม่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสายน้ำผึ้งกับศิวา.! ผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่น้ำผึ้งอย่างชื่อน่าจะเป็นยาพิษ นี่คงคิดจะจับเศรษฐีอย่างคุณศิวาล่ะสิ ถ้าหนูก้อยรู้ก็คงจัดหนักแน่”
“อีกคนที่รู้เรื่องนี้แล้วต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่คือกั้ง”
“เพราะความแค้นบ้าๆของผู้หญิงคนนึง กับการใช้ชีวิตบนความประมาทของผู้ชายอีกคน ทำให้คนอีกกี่คนต้องมาเสียใจ”
เนื้อแพรจับมือพิศุทธิ์ “ชาย ..แม่อยากเตือนไว้ ตอนนี้อยู่ใกล้สายน้ำผึ้งมัน ไม่เป็นผลดีอะไรเลยผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เล่นๆ ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปให้เข้าใกล้ ไม่อย่างนั้นลูกอาจจะเดือดร้อนซะเอง”
พิศุทธิ์มองหน้าเนื้อแพรคิดๆ
สายน้ำผึ้งเดินเข้ามาหาพยาบาลที่เคาน์เตอร์ “ฉันมาฝากครรภ์ค่ะ”
“อ๋อ ..คุณนี่เอง”
“ขอโทษ ไม่ทราบว่าดิฉันพอจะขอดูกล้องวงจรปิดจากทางโรงพยาบาลได้ไหมคะ พอดีเมื่อวานที่สามีพาฉันมาหาหมอที่นี่ เขาบอกว่าลืมกระเป๋าเงินไว้ แต่ไม่แน่ใจว่าลืมไว้ที่นี่รึเปล่า เลยอยากขอภาพดูน่ะค่ะ”
“เดี๋ยวเราสอบถามให้ค่ะว่าจะขอดูภาพกล้องวงจรปิดได้รึเปล่า” พยาบาลยื่นกระดาษให้ “ใบกรอกประวัติฝากครรภ์ค่ะ เขียนชื่อคุณและสามีตรงนี้นะคะ”
สายน้ำผึ้งกรอกเอกสารด้วยสีหน้ายิ้มสะใจ
ศิวาเครียดเรื่องสายน้ำผึ้ง ถึงไม่อยากมีลูก แต่ก็รู้สึกผิดที่ให้สายน้ำผึ้งไปทำแท้ง กลัวกันตาจะรู้เรื่องจนไม่ยอมแต่งงานด้วย ศิวาทนฟุ้งซ่านไม่ไหว จึงโทรหากันตา
“คุณก้อยว่างไหมครับ เดี๋ยวเช้านี้ผมแวะไปหา ..ครับ แค่ทานกาแฟก็ได้ ขอได้เห็นหน้าคุณก้อย ผมก็มีความสุขแล้ว เดี๋ยวเจอกันนะครับ”
ศิวากดวางสายแล้วรีบไปหากันตา
ศิวานั่งคุยกับกันตาด้วยสีหน้าจริงจัง
“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?”
“ผมอยากให้เราแต่งงานกันปลายเดือนนี้ครับ”
“เราคุยกันแล้วไงคะ ว่าฉันยังไม่อยากแต่งงานตอนนี้”
“แต่ผมไม่อยากรออีกแล้ว” ศิวาจับมือกันตา “ถ้าคุณอยากเรียนต่อ เราแต่งงานกัน แล้วคุณเรียนต่อก็ได้ ผมรักคุณมากนะคุณก้อย ผมไม่อยากรออะไรอีกแล้ว”
“ทำไมคุณถึงรอไม่ได้ แอบไปทำใครท้องไว้แล้วไม่อยากให้ฉันรู้เหรอคะ?”
ศิวาเกือบสะดุ้ง แต่พยายามเก็บอาการตัวเองไว้ “เปล่านะครับ นะครับคุณก้อย คุณก็เห็นแล้วว่าผมไม่มีใคร คุณจะทรมานผมทำไมอีก”
“ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่ ถ้าแค่นี้คุณรอไม่ได้ คุณก็ไปแต่งกับคนที่เขาพร้อมจะแต่งกับคุณเถอะ”
“ทำไมคุณถึงเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้เนี่ย”
“ถ้าคุณเห็นว่าฉันเอาแต่ใจตัวเอง ก็ไม่ต้องมาคุยกัน ยังไม่ทันไร คุณก็ใช้อารมณ์ ไม่มีเหตุผลกับฉันแล้ว”
ศิวาจับมือกันตาไว้ “คุณก้อยจะไปไหน”
กันตาสะบัดมือออก “คุณอย่าคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของทุกอย่าง ที่พออยากได้อะไรแล้ว ทุกคนต้องรีบหาให้ ผู้หญิงของคุณอาจจะตามใจคุณอย่างนั้น แต่สำหรับฉัน ถ้าไม่มีเหตุผล ฉันไม่สนหรอก!
กันตาเดินออกไปทันที ศิวามองตามกันตาอย่างเครียด ”เอายังไงดีวะ!!”
กะรัตเดินคุยมือถือกับกุนตีลงบันไดมา
“พี่กุ้งเมื่อคืนคุณพิศุทธิ์บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับกั้ง แต่กั้งหลับไปก่อนเพราะฤทธิ์ยา หรือว่าเขาจะรู้เรื่องที่กั้งไถ่วังให้เขาแล้ว...เอาไงดีล่ะพี่กุ้ง”
อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 11/4 วันที่ 13 มี.ค. 57
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกาละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557