อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 10/2 วันที่ 9 มี.ค. 57
พ่อต่างหากเคยคิดถึงลูกคนนี้บ้างไหม หรือนึกได้ว่ายังมีลูกคนนี้ อีกคนในวันที่เห็นผมมีประโยชน์เท่านั้น”หม่อมมลุลีขัดขึ้น
“คิดอะไรอย่างนั้นน่ะพิศุทธิ์ พ่อกับย่าคิดถึงเราตลอด แต่แม่เรานั่นแหละที่กีดกัน ไม่ให้พ่อลูกเจอกัน แต่พ่อเราเขาก็ยังรักจนคิดจะยกวังให้เป็น ของเรา แต่ดันเกิดปัญหานี้ก่อน พ่อเราถึงยอมบากหน้ามาให้แม่เรา หยามเกียรติแบบนี้ เพื่อจะรักษาวังนั่นไว้”
“ตกลงพิศุทธิ์จะช่วยพ่อใช่ไหมลูก” ท่านชายอ๊อดพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน
หม่อมมลุลีลากท่านชายอ๊อดที่กำลังโวยวายออกมาขึ้นรถ
“ไอ้ลูกชั่ว...ขอให้ช่วยแค่นี้ก็ไม่ได้ ไม่น่าปล่อยให้เกิดมาเลย”
“พอแล้วชายอ๊อด...คลั่งเป็นหมาบ้าแบบนี้ ตาพิศุทธิ์มันยิ่งไม่เห็นใจ”
“ก็มันน่าโมโหมั้ยล่ะหม่อมแม่ มีลูก...ลูกก็ไม่รักดี”
“เพิ่งรู้เหรอ...แม่รู้มานานแล้ว ว่ามีลูกไม่รักดีมันเป็นยังไง”
หม่อมมลุลีมองหน้าท่านชายอ๊อดว่าหมายถึงตัว
“หยุดเหน็บผม แล้วมาช่วยกันคิดดีกว่าครับ ว่าเราจะเอาเงินได้จากใครอีก”
ค่ำนั้น กะรัตถือหูโทรศัพท์อยู่เดินไปเดินมางุ่นง่าน
“ทำไม คุณพิศุทธิ์ไม่รับโทรศัพท์นะ ไปทานข้าวกับแม่...หรือไปไหนกันแน่ ป่านนี้ยังไม่กลับเลย”
นวลปลอบ
“ใจเย็นๆค่ะคุณกั้ง ท่องไว้สิคะ...new กะรัต...new กะรัต”
“ใครจะเย็นไหว จนป่านนี้ฉันยังไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนเขาไปไหน สัญญาว่าจะรีบกลับมาดินเน่อร์ แต่ทำไมกลับดึกขนาดนั้น แล้วเมื่อเช้าก็รีบออกไปทำงาน โทร.ไปก็บอกว่างานยุ่ง...แล้ว นี่ก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์...เพราะเธอคนเดียวเลยนะนวลเมื่อคืนพอคุณพิศุทธิ์กลับมาแทนที่จะปลุกฉัน ดันปล่อยให้ฉันหลับเป็นตาย”
“อ้าว ก็นวลนึกว่าคุณกั้งแกล้งหลับให้คุณพิศุทธิ์อุ้ม...จะได้เข้าแผนปั๊มลูกผูกจิตไงคะ” นวลเซ็ง
“ปั๊มกะผีน่ะสิ...ทีหลังอย่าอวดฉลาดนะนวล...โฮ้ย ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับ อีก”
พิศุทธิ์เดินมาถึงหน้าห้องหน้าเครียดครุ่นคิดปัญหาของตัวเองอยู่ นวลรีบพูด
“หยุดเลยค่ะ ถ้าคุณกั้งสงสัยอะไร ถามคุณพิศุทธิ์ไปเลยค่ะ”
“พอฉันถาม เขาก็หาว่าฉันระแวงเขาอีก”
“แต่ถ้าคุณกั้งไม่ถาม คุณกั้งก็คิดมาก เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก”
พิศุทธิ์ตัดสินใจว่าไม่ช้าก็เร็วต้องบอกปัญหาที่เกิดกับกะรัตอยู่ดี จึงเดินเข้าห้องไป นวลเห็นพิศุทธิ์ ก็ตาววาว
“อุ้ย คุณพิศุทธิ์กลับมาแล้ว”
กะรัตกลับแอบงอน
“ไปทานข้าวบ้านแม่ทำไมกลับช้าจังคะ”
นวลเห็นว่าน่าจะเป็นเรื่องของคนสองคน
“นวลว่าท่าทางนวลควรจะไปจากตรงนี้ดีกว่า ไปนะคะ”
นวลออกไป พิศุทธิ์นิ่ง คิดถึงคำพูดของเนื้อแพร
“มาถึงขั้นนี้ท่านพ่อกับหม่อมย่าของชายไม่มีทางรามือจากเจ้าสัวแน่ ชายต้องรีบไปบอกหนูกั้งเรื่องที่ท่านพ่อกำลังมีปัญหาเรื่องเงิน ก่อนที่ท่านพ่อของชายจะไปตีโพยตีพายเอากับทางนั้น”
“แม่คิดว่าคนอย่างก๋งจะยอมช่วยท่านพ่ออีกเหรอครับ”
“เขาคงไม่ได้คิดอยากช่วยเรา แต่เขาก็คงไม่ปล่อยให้หลานสาวต้องมามัวหมองไปเพราะตระกูลเราเหมือนกัน”
“แม่พูดอย่างกับว่าทางนั้นจะรับไม่ได้ที่บ้านเราเป็นแบบนี้”
“เรื่องเครดิตสำหรับนักธุรกิจมันเป็นเรื่องใหญ่ ชายถึงต้องบอกให้หนูกั้งสบายใจว่าเราไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกับหนี้ของท่านพ่อ”
พิศุทธิ์ตัดสินใจ
“กั้ง...คือผม...”
กะรัตคิดว่าพิศุทธิ์ไม่อยากอธิบายบางอย่าง
“เมื่อคืนคุณก็กลับดึก แล้วก็รีบออกไปแต่เช้า...วันนี้ก็กลับบ้านดึกอีก ตั้งแต่กลับมาจากทะเล คุณทำยังกับคุณไม่มีความสุขที่ได้อยู่กับกั้งหรือที่คุณพยายามหลบหน้ากั้ง เป็นเพราะคุณไม่อยากมีลูกกับกั้ง...ใช่มั้ยคะ”
กะรัตพูด โดยหวังว่าเขาจะรีบปฏิเสธว่าไม่ใช่ แล้วเข้ามากอดอ้อน พิศุทธิ์คิดหนักเพราะปัญหาทั้งเรื่องหนี้ของท่านชายอ๊อด และคำพูดของสายน้ำผึ้ง
“เรื่องมีลูก...ผมยังไม่พร้อม”
กะรัตอึ้ง ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้
“ทำไมล่ะคะ”
“การมีลูกไม่ใช่แค่คลอดเขาออกมาแล้วจบ แต่เรา ต้องคิดถึงสิ่งที่ต้องตามมาอีกมากมาย ไม่ใช่แค่เพื่อเอาไว้ยืนยันความมั่นคงในชีวิตแต่งงานหรือเพื่อจะเอาชนะใคร แต่เราต้องพร้อมที่จะรับผิดรับชอบสำหรับชีวิตที่จะเกิดขึ้น คุณแน่ใจเหรอกั้งว่าทำได้”
พิศุทธิ์พรั่งพรูความรู้สึกที่อยู่ในใจที่เป็นปมของตัวเองออกมา หลังจากโดนพายุความรู้สึกที่ท่านชายอ๊อดทิ้งไว้ให้ กะรัตชะงักอึ้งไป
“คุณพิศุทธิ์”
พิศุทธิ์ถอนใจอย่างเหนื่อยใจ
“เอาเป็นว่า...ผมยังไม่พร้อม”
พิศุทธิ์พูดจบ เดินเข้าห้องน้ำไปทันที ทิ้งให้กะรัตยืนอึ้งกับคำตอบของเขาและคำถามที่มี ในใจมากมายว่าทำไม
สายของวันใหม่...ศิวามาหาพวงหยกที่บ้านนั่งคุยกันในห้องรับแขก
“ขอโทษนะครับที่ผมมารบกวนคุณป้า แต่ผมร้อนใจเรื่องคุณก้อยจริงๆ”
“อู๊ย...ไม่ต้องเกรงใจเลย เรากำลังจะเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว มีอะไรอยากให้ป้าช่วย ก็บอกมาเลย”
“ผมกลัวใจคุณก้อยน่ะครับ คุณป้าก็เห็นแล้วว่าอยู่ๆ คุณก้อยก็เปลี่ยนใจจากแต่งงาน มาเป็นหมั้น ผมยอมรับว่าผมเองก็มีส่วนทำให้คุณก้อย ไม่เชื่อใจ แต่ผมจริงใจกับคุณก้อยจริงๆ นะครับ”
“เรื่องนั้นป้าเชื่ออย่างสนิทใจเลยค่ะ” พวงหยกรีบพูดเอาใจ
“ขอบคุณครับ แต่ผมกลัวคุณก้อยจะไม่เชื่อ แล้วเกิดเปลี่ยนใจหนีไปเรียนแล้วไม่กลับมา”
“ป้าก็ทนไม่ได้”
“ผมเลยบอกกับพ่อว่า อยากจัดงานหมั้นกับคุณก้อยให้เร็วที่สุด ซึ่งผมไปดูฤกษ์มาแล้วคืออาทิตย์หน้า”
“อาทิตย์หน้า” พวงหยกหน้าตื่น
“เร็วไปเหรอครับ” ศิวาหน้าเสีย
“ช้าไปค่ะ ใจป้าอยากได้ฤกษ์พรุ่งนี้เลย งั้นป้าอนุญาตให้พ่อศิวาลุก ยายก้อยได้เต็มที่”
ศิวายิ้มดีใจที่พวงหยกอยู่ข้างตัวเอง
ศิวามาหากันตาที่โรงพยาบาลคคุยกันอยู่มุมหนึ่ง
“ฉันไปไม่ได้ค่ะ ฉันมีงานต้องทำ คุณอยากไปตัดชุดก็ไปก่อนเลย ไม่ต้องรอฉัน”
กันตาจะเดินไป ศิวารีบเดินไปขวางหน้า
“มีที่ไหนครับ คู่หมั้นกัน แต่ปล่อยให้ฝ่ายชายไปตัดชุดคนเดียว”
“ก็มีที่นี่ไงคะ แล้วถ้าคุณยังมาเซ้าซี้ฉันอีก นอกจากฉันจะไม่ไปตัดชุด ฉันอาจจะเลื่อนงานหมั้นออกไปอีกก็ได้”
กันตาจะเดินไปอีก ศิวารีบเดินไปขวาง
“โอเคๆ วันนี้คุณยังไม่ต้องไปตัดชุดก็ได้ แต่หลังเลิกงานวันนี้ คุณต้องไปทานข้าวกับผมนะ”
“ฉันไม่ว่าง”
“เรื่องไปตัดชุด ผมบังคับคุณไปไม่ได้ แต่เรื่องนี้...ผมว่าผมทำให้คุณว่างไปกับผมได้” ศิวายิ้มอย่างมั่นใจ
ในห้อง V.I.P ของร้านอาหาร...กันตา ศิวาและศรัทธานั่งร่วมโต๊ะอาหารกัน ศิวายิ้มให้กันตาแบบยียวน กันตาหมั่นไส้จึงแอบหยิกแล้วกระซิบ
“คุณไม่ต้องมายิ้มเลย ที่ฉันมาเพราะป๊าคุณเป็นคนนัดหรอกนะ ถ้ามากับคุณ ฉันไม่ทิ้งงานมาหรอก”
ศิวาแกล้งทำหน้าจ๋อยแต่แอบทะเล้น ศรัทธายิ้มแย้ม
“ขอบใจนะหนูก้อยที่มาทานข้าวกับป๊า”
“ไม่เป็นไรค่ะ ก้อยขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ”
“เชิญเลยจ้ะ”
กันตาเดินออกไป ศิวามองตามยิ้มๆ ศรัทธามองกันตาเดินออกไปแล้วพูดกับศิวาด้วยเสียง เครียด
“ที่ป๊านัดแกกินข้าว ป๊านัดแกคนเดียว ไม่ได้บอกให้พาหนูก้อยมาด้วยนะ”
“แหม...ผมกับคุณก้อยไม่มีอะไรต้องปิดบังกันอยู่แล้ว”
“แต่เรื่องนี้ มันเป็นเรื่องที่ป๊าต้องคุยกับแกสองคน”
ศิวามองศรัทธาที่ดูหน้าจริงจัง
“ป๊าจะคุยกับผมเรื่องอะไร”
กันตาเดินมาจากห้องน้ำเข้ามาจะเปิดประตูห้อง ทันใดนั้นได้ยินเสียงศิวาตะโกนลั่นห้อง กันตาชะงัก แล้วแง้มประตูแอบมองอย่างเป็นห่วงว่ามีเรื่องอะไรกันรึเปล่า ศิวาพูดกับศรัทธาด้วยความโกรธ
“ผมไม่ให้ นี่มันแหวนของแม่ผมนะป๊า ป๊าไม่มีสิทธิ์เอาแหวนของแม่ผม ไปให้พวกผู้หญิงของป๊า”
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ แหวนนั่นมันแหวนที่ย่าแกให้ป๊า แล้วป๊าก็ให้แม่แก ป๊ามีสิทธิ์ที่จะเอาคืน”
“ผมไม่ยอมให้พ่อเอาแหวนที่ผมรัก ไปให้คนอื่นเด็ดขาด” ศิวาโกรธ
“คนอื่นที่แกว่า เขาเป็นเมียป๊านะ เขากำลังท้อง ป๊าจะเอาแหวนนี่ให้เป็นของขวัญให้ลูกของป๊า”
“แล้วผมไม่ใช่ลูกป๊าเหรอ”
ศรัทธาชะงักแต่ไม่ยอมเสียฟอร์ม จึงพูดเสียงดังใส่
“ศิวา”
“ป๊าจะมีผู้หญิงหรือมีลูกอีกกี่คน ผมไม่เคยยุ่ง ป๊าจะไม่เคยเลี้ยงดูผม ผมก็ไม่เคยแคร์ แต่ผมขออย่างเดียว แหวนวงนี้มีค่ากับผมมาก เพราะมันเป็นแหวนที่ผู้หญิง ที่ผมรักที่สุดในชีวิตให้ผมไว้ และผมก็จะเอาแหวนวงนี้ไปสวมให้กับผู้หญิงที่ผมรักที่สุดเหมือนกัน”
ศิวาเดินออกจากห้องทันที กันตายืนฟังอยู่อึ้งๆ ศิวาออกจากห้องมา
“ไปครับคุณก้อย”
ศิวาจูงมือกันตาเดินออกไปทันที
ศิวาพากันตามาที่สวนสาธารณะ เขานั่งเหม่อมองวิว กันตานั่งอยู่ข้างๆ
“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะยืนฟังคุณกับพ่อคุณคุยกัน”
“ก็ดีแล้วล่ะครับที่คุณได้ยิน คุณจะได้รู้ว่าครอบครัวผมไม่ได้ดีจริง มันเน่าเฟะสิ้นดี ขนาดแม่ผมยังทนไม่ได้จนต้องตรอมใจตาย ถ้าผมทำได้ ผมก็ อยากตายตามแม่ไปเหมือนกัน”
“คุณศิวา...”
“ในโลกนี้...แม่เป็นคนเดียวที่ทำให้ผมรู้ว่าความรักที่ไม่ต้องการอะไรตอบแทนมันเป็นยังไง พอไม่มีแม่ ผมก็ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนจะรักผมโดยไม่หวังผลสักคน” ศิวาจับมือกันตา “จนผมมาเจอคุณ” เขาพยายาม ยิ้มทั้งที่ขมขื่น “คุณเห็นอย่างนี้แล้ว...จะยกเลิกงานทุกอย่างก็ได้นะครับ ผมสัญญาว่าคราวนี้จะยอมรับ การตัดสินใจของคุณอย่างเต็มใจ จะไม่กวนใจคุณอีก”
กันตามองศิวาว่าผู้ชายเจ้าชู้ แท้จริงช่างเป็นผู้ชายที่โดดเดี่ยว น่าสงสารเหลือเกิน เธอยิ้มให้เขา
“คุณจำได้ไหม...ตอนที่แม่เอาเอกสารมาแฉคุณพิศุทธิ์ ฉันเคยถามคุณว่าจะเลิกกับฉันก็ได้ แต่คุณปฏิเสธ แล้วครั้งนี้...ฉันจะปฏิเสธคุณได้ ยังไง อีกอย่าง สำหรับฉันเรื่องแหวนไม่ใช่เครื่องบ่งชี้ถึงความสำคัญที่ คุณมีให้กับฉันแต่มันอยู่ที่ความรู้สึก และการกระทำของคุณมากกว่า”
ศิวาตื้นตันใจ
“คุณก้อยไม่ต้องห่วง ผมยอมรับว่าอดีตผมเคยผิดพลาด แต่ต่อไปนี้ วินาทีนี้ ผมขอสัญญาว่าจะรักและซื่อสัตย์กับคุณคนเดียว”
กันตายิ้มรับ ทั้งคู่กอดกันอย่างมีความสุข
เย็นนั้น เนื้อแพรเดินคุยกับลูกค้าออกมาส่วนด้านหน้าของสปา กะรัตนั่งรออยู่
“มาถึงนี่...คุณมีอะไรรึเปล่า อย่าบอกนะว่าคุณจะมารอทำสปา”
เนื้อแพรชวนกะรัตไปคุยกันที่มุมสงบของสปา
“ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณพิศุทธิ์ถึงไม่พร้อมที่จะมีลูกกับฉัน ฉันอยากมี ลูกกับเขาใจจะขาด แต่เขากลับบอกว่าไม่พร้อม...แล้วอะไรที่เขาคิดว่า มันไม่พร้อม”
เนื้อแพรเข้าใจปัญหาในใจกะรัต
“พิศุทธิ์อาจจะมีบางอย่างที่ลำบากใจที่ไม่สามารถพูดออกมาได้ง่ายๆ”
“ถ้าไม่พูดแล้วฉันจะรู้ได้ยังไง ฉันคิดอะไร ฉันก็บอกหมด”
“เขาพูดแน่ เมื่อตอนที่เขาพร้อม ไหนคุณว่าเป็นคนใหม่ที่มีความอดทนมากขึ้นแล้วไง ตอนนี้คุณกำลังจะจี้จนทำให้เขารู้สึกอึดอัดนะ”
“ฉันเป็นแบบนั้นเหรอ” กะรัตชะงัก
“คุณคิดว่าไงล่ะ”
“แหม...ฉันก็แค่ต้องการความชัดเจน”
“เรื่องบางเรื่องมันต้องใช้เวลา...คุณต้องเรียนรู้ที่จะอดทนและรู้จักผ่อนปรนให้มาก ถ้าคุณร้อนเป็นไฟก็ยากที่จะรู้ความในใจของใครได้”
กะรัตมองหน้าเนื้อแพร คำแนะนำของเนื้อแพรทำให้เธอเย็นลง
พนักงานทยอยออกจากห้องประชุม พิศุทธิ์เดินออกมา สายน้ำผึ้งเห็นกำลังเดินเข้ามาหา พิศุทธิ์เห็นสายน้ำผึ้งจึงเลี่ยงเดินไปคุยกับหัวหน้า ที่เพิ่งเดินออกมา เขาไม่อยากอยู่ใกล้สายน้ำผึ้ง หรือฟังอะไรอีก สายน้ำผึ้งชะงัก ทำยืนรอขณะเดียวกันนั้นมือถือของเธอดังขึ้นเป็นศิวาโทรมา เธอจึงเลี่ยงเดินออก และกดรับสาย
“ค่ะคุณศิวา...คุณว่าอะไรนะคะ”
สายน้ำผึ้งมาหาศิวาที่คอนโด
“เสาร์หน้าผมจะหมั้นกับคุณก้อย” ศิวาพูดอย่างไม่อ้อมค้อม
สายน้ำผึ้งอึ้ง
“นี่หรือคะที่เป็นเหตุผลที่คุณจะเลิกกับฉัน”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่มีวันปล่อยคุณก้อยไปแน่ ผมยอมทำทุกอย่าง เพื่อรักษาคุณก้อยไว้ แม้แต่การเลิกหาความสนุก”
“เลิกตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร ถ้าเขารู้ว่าตลอดมาคุณสวมเขาให้ คิดว่าเขาจะยอมรับหมั้นคุณอยู่เหรอ”
“ถึงไม่หมั้นกับคุณก้อย ผมก็ไม่มีวันลงเอยกับผู้หญิงแบบคุณอยู่ดี”
สายน้ำผึ้งเจ็บแค้นกับคำตอบของศิวา
“และที่ผมเรียกคุณมาวันนี้ ก็เพื่อจะบอกว่า ให้คุณรีบย้ายของออกไปจากคอนโดนี้”
สายน้ำผึ้งตกใจ
“ไม่นะคะคุณศิวา ก็คุณบอกว่ายกคอนโดนี้ให้ฉัน แล้วคุณจะมาเอาคืนง่ายๆอย่างงี้ได้ไง”
“ใช่ ผมบอกจะยกให้คุณ และผมไม่เคยคิดที่จะเอาคืน ถ้าวันนั้น คุณก้อยไม่รู้ว่าผมมีคอนโดอยู่ที่นี่”
สายน้ำผึ้งอึ้ง ที่ไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำจะย้อนกลับมาหาตัวเอง
“ฉันไม่ให้”
ศิวาเด็ดขาดและจริงจัง
“มันเป็นสิทธิ์ของผม คุณรู้ไหมว่าผู้หญิงคนอื่น ผมสั่งให้คนไปบอกแต่กับคุณ ..ผมยอมมาคุยเอง อย่าทำให้เรื่องมันยาก ที่ผ่านมาคุณก็ได้ จากผมไปเยอะแล้ว ผมจะไม่ทำให้คุณก้อยต้องผิดหวังในตัวผมอีกแล้ว ผมต้องการเริ่มต้นใหม่ ผมต้องการมีครอบครัวที่สมบูรณ์กับคุณก้อยเท่านั้น”
สายน้ำผึ้ง เมื่อรู้ว่าทำแข็งกับศิวาไม่ได้ ก็รีบเปลี่ยนท่าที
“คุณศิวาคะ ฉันยอมรับว่า ชีวิตครอบครัวฉันทุกวันนี้ดีขึ้นได้เพราะคุณ ถ้าคุณเลิกกับฉันไปตอนนี้ ลูกฉันจะเป็นยังไง คุณก็รู้ว่าเขาอ่อนแอ ต้องจ่ายค่าหมอแต่ละเดือนก็ ไม่ใช่น้อย”
ศิวารู้สึกเห็นใจจึงหยิบสมุดเช็คออกมาเซ็นต์ให้
“ถือซะว่า...นี่เป็นค่าตอบแทนของการเป็นแม่ที่ดีของคุณแล้วกัน ผมชื่นชมคุณนะ ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อลูก” ศิวาลุกขึ้น “ส่วนคีย์การ์ดนั่น คุณเก็บไว้คุณก็เข้าห้องนี้อีกไม่ได้อยู่ดี เพราะผมสั่งปรับปรุงห้องไปแล้ว”
ศิวาเดินไปที่ประตู สายน้ำผึ้งรีบวิ่งไปกอดเขาไว้
“คุณศิวา...”
ศิวาดึงสายน้ำผึ้งออก
“โชคดี”
ศิวาเดินออกจากประตูไป สายน้ำผึ้งยืนมองเช็คเงินสดด้วยความแค้น
ในห้องเสื้อกะรัตวันใหม่...พวงหยกกระวีกระวาดเลือกชุดให้กันตาลองแล้วลองอีก กุนตีคอยช่วยกันตา เปลี่ยนชุด กะรัตหยิบชุดให้ลองด้วยสีหน้ายิ้มแบบไม่สุขจริง พยายามมีความสุขแต่ในใจเครียด ศิวามองกันตาอย่างชื่นชม พวงหยกหันมาถามกันตา
“ตกลงหล่อนจะเลือกชุดไหนยายก้อย”
“ถ้าถามก้อย ก้อยก็จะบอกว่าชุดอะไรก็ได้ เพราะก้อยสวยอยู่แล้ว”
อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 10/2 วันที่ 9 มี.ค. 57
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกาละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557