@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 3 ม.ค 2556

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 3 ม.ค 2556

“ไอ้พิมมันไม่อยากเอาเรื่อง พ่อผมก็เลยแค่ประกาศแสงยานุภาพ ไม่ให้ไอ้เลวเอกพลมันมายุ่งกับยายพิมอีก”
“พี่ว่าเรื่องนี้ยายการะเกตุเกี่ยวด้วยมั้ย”
“ไม่มีอะไรแน่นอนไปกว่านี้อีกแล้ว แต่ไงก็ต้องให้ไอ้พิมมันระวังตัวไว้หน่อย ไอ้พิมล่ะ”
“ยังไม่มาเลยพี่”
“แต่ไอ้ตรีวิญไปรับยัยพิมตั้งแต่เช้าแล้วนะ ทำไมยังมาไม่ถึง”
ภัทรพลกดมือถือหาพิมภา เสียงสัญญาณดังว่าโทรติด

ตรีวิญหยิบมือถือของพิมภามาดูเห็นว่าภัทรพลโทรเข้ามา ตรีวิญกดปิดเครื่องแล้วใส่ในกระเป๋าถือของพิมภาที่วางไว้เหมือนเดิม ภัทรพลพยายามกดโทรอีกแต่โทรไม่ติดแล้ว



“โทรไม่ติด เหมือนปิดเครื่องไปแล้ว”
ลัลนากับนันทิกานต์ตกใจ ลัลนากดโทรออก
“คุณตรีวิญก็ปิดเครื่องค่ะ”
ภัทรพลกระวนกระวาย
“ไปไหนของมันนะ”
ขณะนั้นพิมภาอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้า ตรีวิญมองพิมภาที่กำลังป้อนขนมให้เด็กกำพร้า พิมภาดูอ่อนโยนน่ารักมาก ตรีวิญมอง ๆ แล้วลุกไปช่วยพิมภาป้อนขนม พิมภายิ้ม ๆ ตรีวิญยิ้มเนียนดูอ่อนโยน
ตรีวิญห่มผ้าให้เด็กที่หลับแล้วเดินออกมาหาพิมภาที่นั่งรออยู่
“ขอบคุณนะครับคุณพิมที่ยอมโดดงานมาเป็นเพื่อนผม”
“วันนี้วันเกิดคุณตรีวิญเหรอคะ ถึงอยากมาเลี้ยงอาหารเด็กๆ”
ตรีวิญยิ้มสมเพชตัวเอง
“ผมไม่รู้หรอกครับว่าวันไหนวันเกิดผม”
“คุณตรีวิญ” ตรีวิญยิ้มเศร้าๆ
“แต่ผมฝันไว้ว่าถ้าผมได้เจอคนที่ผมรัก ผมอยากจะให้เขามาเห็นอดีตของผม ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมก็โตมาไม่ต่างจากเด็กพวกนี้ ไม่มีพ่อ แม่ โดดเดี่ยว แปลกแยกและต้องการมีค่า...”
พิมภาสงสารวางมือบนมือตรีวิญอย่างปลอบโยน
“คุณยังมีพิม มีเพื่อนๆ ที่ทำงานนะคะ”
ตรีวิญใช้อีกมือวางบนมือพิมภามองยิ้มอย่างประทับใจ
“ขอบคุณครับ”
พิมภาค่อยๆ ดึงมือออกอย่างไม่ให้ดูน่าเกลียด ตรีวิญรู้แต่ไม่ยื้อ
“เดี๋ยวพิมจะเลี้ยงข้าวคุณเป็นของขวัญนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
พิมภาลุกเดินไป ตรีวิญมองตามยิ่งนับวันก็ยิ่งอยากได้

สินีนาฎเข้ามาที่หน้าห้องทำงานการะเกตุ
“ไอ้ชั่ว คิดจะแบล็กเมล์ฉันงั้นเหรอ”
เสียงการะเกตุดังออกมา ภายในห้องการะเกตุกระชากแขนเอกพลให้หันมา
“ตอนแรกก็ไม่คิดหรอกครับ แค่อยากมีภาพที่ระลึกระหว่างเราเท่านั้น”
“แก”
“พูดเพราะๆ สิครับ ยังไงผมก็กินตำแหน่งผัวคุณด้วยนะครับ”
“ฉันจะฆ่าแก”
การะเกตุหยิบของบนโต๊ะเขวี้ยงใส่เอกพล เอกพลขยับหลบได้ทันยิ้มเย้ย
“ทำร้ายร่างกายผัว ไม่น่ารักเลยนะครับ”
“หรือว่าแกอยากจะตายล่ะ” สินีนาฎเดินเข้ามา เอกพลชะงักเล็กน้อยแต่ไม่ได้สะทกสะท้าน ปราสินีเข้ามาพร้อมกับเทปโฆษณาแต่ชะงักที่เห็นเอกพล สินีนาฎ การะเกตุกำลังคุยอยู่ในห้อง “คิดจะตลบหลังพวกฉัน แกไม่ได้ตายดีแน่”
ปราสินีขยับเข้าไปแอบดู
“ถ้าผมตาย รับรองว่าพวกคุณได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่ เพราะ...”
เอกพลกด play โทรศัพท์ให้คลิปวีดีโอเล่น สินีนาฎตกใจที่เห็น
“ยัยเกตุ”
“ที่เห็นนี่แค่ส่วนนึงนะครับ ผมยังมีอีกหลายเวอร์ชัน ร้อยก็อปปี้พอแจกทุกสำนักพิมพ์แน่นอน ถ้าผมหายตัวไปเมื่อไหร่ สื่อคงตีพิมพ์กันสนุกทั้งข่าวหลานสาวร่านสวาทกับคุณยายโกงแผ่นดินชาติ”
“แกต้องการอะไร”
“ก็ต้องการแค่หน้าที่การงานและก็ตัวพิมภาเหมือนที่คุณอยากได้คุณฤชวีเพื่อบีบให้ย่าคุณต้นช่วยเรื่องพื้นที่ผิดกฎหมายของพวกคุณไง”
สินีนาฎมองการะเกตุ การะเกตุมองร้ายมาก
“แกคิดว่าฉันจะยอมให้แกนั่งบนหัวฉันได้เหรอ”

“ไม่ยอม ก็คงได้สาวไส้กันสนุก อดีตเจ้าแม่เงินกู้ร่ำรวยอย่างรวดเร็วผิดปกติ ฟังดูคงไม่ขาวสะอาดนักหรอกจริงไหมครับ”
สินีนาฎหันมองการะเกตุอย่างแค้นว่าหาเหามาใส่หัวแท้ๆ แต่การะเกตุกับทำหน้าไม่ยี่หระ
“เรื่องที่แกต้องการไม่เป็นปัญหา ทีนี้ก็เหลือแค่เพื่อนยายแล้ว ไหนยายว่าอีแก่ชุติภามันโง่ ปั่นทีสองทีก็เอาหลานชายมาใส่พานให้หนูแล้วไง ไม่เห็นจะถึงไหนสักที”
“นังชุติภามันโง่จริง แต่ยายจะปั่นให้มันออกตัวแทนเราเรื่องที่ดินอุทยาน จะผลีผลามไม่ได้ ไม่นานหรอกน่ะ ยายจะบีบคอให้มันจับหลานชายมาแต่งงานกับหลานยายได้แน่ๆ”
“งั้นก็ดีลตามนี้นะครับ ผลประโยชน์วิน-วิน”
“ปราสินีรู้เรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า”
“อย่างปลาจะรู้อะไรกระตุกเชือกเมื่อไหร่ก็เดินตามผมอยู่แล้ว”
“เอ้า ควายเหรอ นึกว่าเมีย”
ปราสินีมองเอกพลกับการะเกตุด้วยความแค้นจะเอาคืนให้สาสม

พิมภาเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วชะงักที่เห็นฤชวี ภาณุวัฒน์ พิมมาลานั่งรออยู่ ฤชวีลุกมาหาพิมภา
“คุณไปไหนมา ทำไมถึงไม่ไปทำงาน”
“แล้วมันเรื่องอะไรของคุณ”
“ก็ผมเป็นห่วง”
พิมภาชะงักแต่ยังไม่ทันตอบ
“คุณพิมไปกับผมไม่ต้องห่วงหรอกครับ เพราะผมดูแลคุณพิมอย่างดี”
ตรีวิญเดินเข้ามาพร้อมกับถุงช็อปปิ้ง ตรีวิญส่งถุงให้กับพิมภา
“ขอบคุณค่ะ คุณกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ”
“พรุ่งนี้พบกันนะครับ” พิมภายิ้มรับเป็นมารยาท แต่ฤชวีดูแล้วเจ็บมาก “ฝันดีนะครับ”
ตรีวิญออกไป ทิ้งบรรยากาศมาคุไว้เต็มห้อง พิมภาเดินเข้าห้องไป ฤชวีเดินออกไปที่ระเบียง พิมมาลาหันมาหาภาณุวัฒน์
“ถ้าพ่อเป็นคุณต้นจะทนมั้ย”
“ไม่ทนตั้งแต่ไอ้หน้าขาวนั่นโผล่มาเมื่อเช้าแล้ว”
“ตาภัทรจะทำสำเร็จมั้ยนะ”
ภาณุวัฒน์ก็กังวลไม่แพ้กัน

ชุติภาเดินออกมาตรงมุมรับแขก มิ้นท์ตามหลัง
“ใครมาหาย่ามืดค่ำป่านนี้” ชุติภาชะงักที่เห็นภัทรพล กิ่งแก้ว “พวกเธอมาทำไม”
“ผมจะมาคุยเรื่องน้องสาวผมกับคุณต้น”
ชุติภาตัดบททันที
“คนที่จะเป็นหลานสะใภ้ของฉันได้คือคนที่ฉันเลือกแล้วเท่านั้น”
“ใครจะว่าอะไรได้ล่ะครับแล้วแต่คุณย่าจะพิจารณาเลย แต่อายุขนาดคุณย่าคงจะตาฝ้าฟางแล้ว”
“ออกไปจากบ้านฉันเลยนะ พวกมารยาทไพร่ฉันไม่ต้อนรับ”
“ผมไปแน่ แต่หลังจากเสร็จธุระแล้วนะครับ”
ชุติภามองว่าธุระอะไร ทุกคนมองไปทางด้านหลังภัทรพลเห็นปราสินีเดินขึ้นมา
“แล้วนี่ใครอีกล่ะ”
“คนที่จะมาช่วยล้างตาให้คุณย่าไงครับ”
“คุณปราสินีเป็นเพื่อนของคุณพิม แล้วตอนนี้ก็ทำงานเป็นเลขาของคุณการะเกตุด้วยค่ะคุณย่า” กิ่งแก้วบอก
“หนูมีของมาส่งให้คุณย่าค่ะ”
ปราสินีกดโทรศัพท์ส่งให้ให้ชุติภาดู เป็นคลิปภาพของสินีนาฎ การะเกตุ เอกพลที่คุยกัน
“เรื่องที่แกต้องการไม่เป็นปัญหาทีนี้ก็เหลือแค่เพื่อนยายแล้ว ไหนยายว่าอีแก่ชุติภามันโง่ ปั่นทีสองทีก็เอาหลานชายมาใส่พานให้หนูแล้วไง ไม่เห็นจะถึงไหนสักที”
“นังชุติภามันโง่จริง แต่ยายจะปั่นให้มันออกตัวแทนเราเรื่องที่ดินอุทยานจะผลีผลามไม่ได้ ไม่นานหรอกน่ะ ยายจะบีบคอให้มันจับหลานชายมาแต่งงานกับหลานยายได้แน่ๆ”
ชุติภาแค้นมาก ภัทรพล มิ้นท์ กิ่งแก้ว มองหน้ากันอย่างพอใจ

เช้าวันรุ่งขึ้น การะเกตุนั่งดูเทปของฤชวีการะเกตุมองยิ้มๆ
“ยากนักนะคุณต้น แต่ยิ่งยาก ยิ่งอยากได้”
สินีนาฎเดินเข้ามา
“แล้วเมื่อไหร่แกจะได้สักที ฮะ”
“ยังไงก็ไม่พ้นมือเกตุหรอกน่า”
ทนายเดินเข้ามา เอกพลขยับเข้ามาที่ประตูยืนฟังเก็บข้อมูล
“คุณสินีนาฎครับ ที่ดินที่ขอนแก่นถูกเจ้าหน้าที่อุทยานเข้ายึดพื้นที่ครับ” สินีนาฎตกใจ
“เป็นไปได้ยังไง”
“คนงานที่โน่นโทรมาแจ้งว่า เจ้าหน้าที่อุทยานมารื้อรั้วที่กั้นเขตที่ดินของเราครับแล้วสั่งให้คนของเราออกจากพื้นที่ทั้งหมด”
สินีนาฎลุกพรวด
“พวกมันมีสิทธิ์อะไร”
“ถ้าจะอ้างสิทธิ์ กรรมสิทธิ์ในการครอบครองที่ดินของเราก็ไม่ถูกต้อง”
“ฉันจะให้ชุติภาจัดการเรื่องนี้”
“คุณสินีนาฎครับ มีอีกเรื่องที่ผมต้องแจ้งให้ทราบ” สินีนาฎกับการะเกตุมองว่ามีอะไร “ผมทราบมาว่าเรื่องเข้ายึดที่ดินของคุณสินีนาฎน่ะครับ มีคนให้ข้อมูลกับทางการครับ”
“มันเป็นใคร”

สินีนาฎกับการะเกตุมาหาชุติภาท่าบ้าน ชุติภาหันมาเหมือนรอยิ้มเหยียด
“แกสาระแนเอาเบาะแสไปให้ทางการทำไมชุติภา”
ชุติภามองหน้าสินีนาฏนิ่งๆ
“เผยธาตุแท้ออกมาแล้วใช่มั้ย”
สินีนาฏยิ่งโกรธมั่นใจว่าใช่ฝีมือชุติภา
“นี่แกตั้งใจทำกับฉันแบบนี้เหรอ”
“มันก็สมกับที่เธอทำกับฉันแล้วนี่ สินีนาฏ เสียดายนะที่เราเคยร่วมสถาบันเดียวกัน แต่วันนี้ฉันก็ได้รู้แล้วว่า การศึกษามันขัดเกลาคนไม่ได้สำเร็จทุกคน” ชุติภามองหน้าสินีนาฎ “มันอยู่ที่ระดับจิตใจด้วย”
“แกจะบอกว่าแกสูงส่งมากงั้นสิ”
“สูงไม่สูง ฉันก็รู้ว่าเธอคอยแหงนมองฉันด้วยความอิจฉามาตลอด” ชุติภาจ้องหน้าสินีนาฎแล้วพูดต่อ “หรือว่า
ไม่จริง แล้วนึกว่าฉันไม่รู้เหรอว่าถ้ามีโอกาส เธอมันก็หาโอกาสจิกกัดฉันลับหลังเสมอ หมดเวลาที่ฉันจะแกล้งโง่ ทำเป็นไม่รู้ว่าเธออิจฉาฉันแค่ไหนแล้วสินีนาฏ”
“อีแก่นี่พูดมากเกินไปแล้วนะยาย”
ชุติภามองการะเกตุ
“เคาะออกมาได้เหมือนเป๊ะเชียวนะ ได้กำพืดมาจากยายทุกกระเบียดนิ้วเลยนะ”
“พูดมากไปแล้วนะอีแก่”
การะเกตุจะพุ่งเข้าหาชุติภา แต่แค่ขยับเสียงมิ้นท์ก็ดังออกมา

“หยุดนะ”
มิ้นท์ก้าวออกมาพร้อมกับคนรับใช้ผู้หญิงกับคนสวนขยับเข้ามายืนด้านหลังมิ้นท์ สินีนาฎกับการะเกตุเห็นทางมิ้นท์มีคนมากกว่าก็ชะงัก
“ถ้าแตะคุณย่า ฉันเอาตาย ออกไปจากบ้านคุณย่าฉันเดี๋ยวนี้ ไป๊”
“แกกล้าไล่ฉันเหรอ”
“มากกว่าไล่ฉันก็กล้า จะออกไปดีๆ หรือจะให้คนของฉันโยนพวกคุณออกไป”
“แก”
“นายชิดโทรแจ้งตำรวจสิว่ามีคนบุกรุก ถ้าไม่อยากได้คดีเพิ่มก็ไสหัวไปซะ อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก”
“นึกว่าฉันอยากเห็นหน้าแกนักเหรอ อีชุติภา” ชุติภามองสินันาฎอย่างสมเพช
“ดี งั้นฉันก็ไม่ต้องมีมารยาทกับคนอย่างเธออีกต่อไป นายชิดโยนสองคนนี้ออกไปจากบ้านฉัน”
สินีนาฏโกรธจัด นายชิดกับคนรับใช้เดินเข้าหาสินีนาฎับการะเกตุ
“ถอยไปตั้งหลักก่อนดีกว่ายาย” การะเกตุบอกแต่สินีนาฎจะไม่ยอม “ไปก่อนเถอะยาย”
การะเกตุลากสินีนาฏออกไป ชุติภากับมิ้นท์มองตามอย่างไม่วางใจ
“ไม่จบแค่นี้แน่ค่ะคุณย่า”
“ย่าก็คิดอย่างนั้น”
ชุติภามองตามอย่างไม่วางใจ
รถของการะเกตุแล่นเข้ามาที่หน้าบริษัท แต่แล้วการะเกตุกับสินีนาฎก็เห็นว่ามีตำรวจสามนายกำลังจะเดิน
เข้าไปในออฟฟิศ
“ตำรวจ”
“คงมาดักรอยายแน่”
สินีนาฎหันขวับมามองหน้าการะเกตุ
“ทำไมแกถึงคิดว่ามันมาดักรอฉันคนเดียว”
“ก็เรื่องนี้ ยายทำของยายคนเดียวอย่ามาเอาเกตุเข้าไปเกี่ยวด้วยได้มั้ย”
“อีหลานใจดำทำไมแกพูดแบบนี้”
“อย่าเพิ่งหาเรื่องน่ายาย ตอนนี้ยายหลบไปอยู่ที่เซฟเฮ้าส์ของเราก่อนดีกว่า ทางนี้เกตุจะรับหน้าเอง”
การะเกตุลงจากรถ สินีนาฎมองตามอย่างหัวเสีย
การะเกตุเดินเข้าไปในออฟฟิศอย่างใจเย็น แต่เธอก็ต้องชะงักที่เห็นเอกพลกำลังคุยอยู่กับตำรวจ
“นี่คุณสินีนาฎกับคุณการะเกตุถูกข้อหาบุกรุกพื้นที่อุทยานเหรอครับ ผมไม่รู้เรื่องนี้เลยนะครับ”
ตำรวจมองเอกพลอย่างวิเคราะห์
“แล้วคุณคือ”
“ผมเคยเป็นผู้จัดการพื้นที่ของบริษัทคุณเกตุครับ ผมลาออกจากที่นี่อาทิตย์ที่แล้ววันนี้ที่มาก็จะมารับค่าชดเชยจากคุณการะเกตุครับ” เอกพลพูดเอาตัวรอด การะเกตุมองเอกพลอย่างแค้นๆ ก่อนจะเดินเข้าไป
การะเกตุเดินเข้าไปหาตำรวจ
“นายคนนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันหรอกค่ะ”เอกพลมองการะเกตุอึ้งนิดๆ “จะสอบปากคำใช่มั้ยคะ”

ภัทรพล ฤชวี ภาณุวัฒน์ พิมมาลากำลังดูข่าวในโทรทัศน์ พิมภาเดินออกมาชะงักที่ได้ยินเสียงจากโทรทัศน์
ภาพจากโทรทัศน์เป็นการรายงานข่าวช่วงเที่ยง
“นางสินีนาฎ เจ้าแม่เงินกู้รายใหญ่ของภาคอีสานได้ถูกออกหมายจับในคดีบุกรุกพื้นที่ของอุทยานแห่งชาติจำนวน 300 ไร่ แต่ตอนนี้นางสินีนาฎยังไม่มามอบตัวกับตำรวจ เรามีเสียงของคุณการะเกตุ ผู้เป็นหลานสาว และเป็นเจ้าของโครงการห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย”
ภาพการะเกตุให้สัมภาษณ์ในโทรทัศน์
“เกตุเพิ่งทราบเรื่องนี้ตอนที่เป็นข่าวแล้วน่ะค่ะ เพราะเกตุจะมีหน้าที่ดูแลเรื่องห้างสรรพสินค้าเท่านั้น ส่วนธุรกิจอื่นๆ เกตุไม่เคยเข้าไปช่วยเลยไม่ทราบเรื่องนี้จริงๆ เกตุไม่สะดวกที่จะตอบคำถาม ขอโทษด้วยนะคะ”
เสียงมือถือฤชวีดัง ฤชวีกดรับสาย
“ครับคุณย่า ผมเห็นข่าวแล้วครับ” ฤชวีฟังแล้วตกใจ “คุณเกตุกับยายของเขาไปข่มขู่คุณย่าเหรอครับ...คุณย่าใจเย็นๆ นะครับ ผมจะรีบกลับไปหาคุณย่าเดี๋ยวนี้” ฤชวีวางสายหันมาเห็นพิมภาก็ชะงัก “คุณพิม ทานอะไรหน่อยมั้ยครับ ผมจะ...” พิมภามองแล้วเมินใส่ เดินไปในครัวหยิบนมมาเทดื่มไม่สนใจ ฤชวีพยายามจะง้อ “คุณพิมครับ”
พิมภาเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วกดรีโมทเร่งเสียง ฤชวีมองท่าทีเย็นชาของพิมภาก็น้อยใจ
“คุณพ่อ คุณแม่ คุณภัทร ผมต้องไปอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าก่อนนะครับ”
“ไปเถอะ เกิดเรื่องแบบนี้ต่อให้เข้มแข็งแค่ไหนก็คงขวัญเสียกันบ้างล่ะ”
“ครับ” ฤชวีไหว้พิมมาลากับภาณุวัฒน์แล้วหันมามองพิมภาเห็นพิมภาไม่มองหน้า “ผมไปนะครับคุณพิม”
พิมภามองโทรทัศน์ไม่มองหน้าฤชวีเลย ฤชวีน้อยใจเดินออกไป พิมภาได้ยินเสียงประตูปิดก็ถอนใจเหนื่อยๆ ภัทรพล พิมมาลา ภาณุวัฒน์มองหน้ากัน เบื่อความปากแข็งของพิมภา

ที่บ้านชุติภา กิ่งแก้วเข้ามาหาชุติภาที่นั่งดื่มชาอยู่ มีมิ้นท์เสิร์ฟขนมให้
“คุณย่าเป็นยังไงบ้างคะ สองคนนั้นเขาไม่ได้ทำอะไรคุณย่าใช่ไหมคะ” กิ่งแก้วถามอย่างเป็นห่วง
“มิ้นท์อยู่ทั้งคนน่ะพี่กิ่ง องครักษ์พิทักษ์คุณย่าอยู่นี่แล้ว”
“ไม่ต้องห่วงหรอกยัยกิ่ง แค่มดปลวกจะมาทำอะไรไม้ใหญ่อย่างย่าได้”
“ไม้สักทอง กัดแทะไม่เข้าด้วยพี่กิ่ง”
“ข่าวว่าทางคุณสินีนาฎอดีตเป็นเจ้าแม่เงินกู้ มีอิทธิพลนี่คะ”
“หึ...ก็ลองสิ ย่าจะขุดรากถอนโคนให้มันไม่มีแผ่นดินอยู่เลย”
“พี่กิ่ง คนที่ต้องกลัวคงไม่ใช่ย่าเราแล้วล่ะนะ”
ฤชวีเข้ามา
“คุณย่า เป็นยังไงบ้างครับ”
ชุติภาดีใจที่เห็นฤชวีท่าทีเปลี่ยนเป็นกลัวทันที
“ตาต้น ย่ากลัวมากเลยลูก” กิ่งแก้วกับมิ้นท์มองหน้ากันเหวอๆ “พวกมันขู่จะเล่นงานย่า ถ้ามันมาจริง ย่าคงสู้มันไม่ไหวแน่ ตาต้นกลับมาอยู่เป็นเพื่อนย่านะลูกนะ”
“ผมจะกลับมาอยู่กับคุณย่า จะไม่ไปไหน คุณย่าไม่ต้องกลัวนะครับ”
“แต่พี่ต้นต้องทำงานนะคะคอมฯ ก็อยู่ที่คอนโดพี่พิมจะไม่สะดวกนะพี่ต้น” มิ้นท์กะช่วยฤชวี ชุติภาแอบถลึงตาใส่มิ้นท์ว่าอย่าทำเสียเรื่อง
“เดี๋ยวพี่ไปเอากลับมาทำที่นี่ก็ได้”
มิ้นท์ขัดใจแอบกระซิบ
“พี่ต้น น้องอุตส่าห์ช่วยนะ”
ฤชวีนิ่งไม่หือไม่อือ ชุติภายิ้มพอใจ
“ย่าก็หวังว่าบั้นปลายจะได้พึ่งลูกหลานให้ดูแลล่ะนะ” มิ้นท์ไม่ได้ดั่งใจฤชวีเลยเดินหนีไป “มาถึงเหนื่อยๆ ไปพักก่อนเถอะตาต้น เดี๋ยวมาทานข้าวกัน”
“ครับ”
ฤชวีออกไป ชุติภายิ้มกริ่มได้ดั่งใจแต่หันมาเจอกิ่งแก้วที่จ้องเป๋งอยู่
“มองอะไรยัยกิ่ง”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 3 ม.ค 2556

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage