อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 10/2 วันที่ 19 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 10/2 วันที่ 19 ม.ค. 56

รวีพรรณผงะไปเล็กน้อย แล้วรีบแก้ตัว
“เออ...รวีรู้สึกแค่ว่ารวีน่าจะได้เป็นคนดูแลพิท แต่...พิทได้คุณแตดูแลก็ดีแล้วล่ะค่ะ เพราะตอนนี้คุณแตเป็นภรรยาของพิท”
รวีพรรณยิ้มเจื่อนอย่างรู้สึกผิดกับพิทยาจริงๆ

ภายในซูเปอร์มาร์เก็ต พราวพิไลกำลังโวยใส่สุอาภาที่เดินเข็นรถอยู่ข้างๆ
“แกปล่อยให้นังแฟนเก่ามาดูแลคุณพิทได้ไง! แกลืมไปรึเปล่าว่าแกเป็นเมียเค้า”
“ฉันต้องออกมาซื้อของ”
“ก็เข้าทางมันเลยไง นี่แกไม่เชื่อที่ฉันพูดจริงๆใช่มั๊ย ฉันชักจะทนกับความโง่ของแกไม่ไหวแล้วนะ”
“นี่ไอ้พราว พูดแรงไปป่ะ ฉันไม่ได้โง่นะ”
“เออเออ เปลี่ยนคำพูดก็ได้ แกน่ะมันซื่อ มองอะไรด้านเดียว แกไม่เคยดูละครเหรอ เวลาที่ตัวละครตัวหนึ่งโดนกระทำเยอะๆ จากขาวก็เปลี่ยนเป็นดำได้”
“แต่นี่มันชีวิตจริงไม่ใช่ละคร”
สุอาภาเดินออกไป พราวพิไลหงุดหงิดแล้วก็ตามสุอาภาไปติดๆ

พิทยากำลังทำงานที่โต๊ะอาหาร...รวีพรรณนั่งที่โซฟา หันไปมองเห็นพิทยามีสมาธิกับการทำงานมากก็คิดนิดนึง
“คุณแตไปนานจังเลยนะคะ พิทหิวมั๊ย ให้รวีไปซื้ออะไรมาให้ทานก่อนเอามั๊ยคะ”
“ไม่เป็นไร ผมจะรอคุณแตกลับมาทานพร้อมกัน”
พิทยาหันไปทำงานต่ออย่างไม่สนใจ รวีพรรณเซ็งมาก แล้วพิทยาก็รู้สึกปวดตัวลุกขึ้นหยิบหลอดยานวดขึ้นมา รวีพรรณเห็น
“พิทจะทำอะไรคะ”
“ผมจะทายาน่ะครับ รู้สึกปวดๆ”
รวีพรรณรีบลุกเดินมาหา
“รวีทาให้ค่ะ”
“ไม่เป็นไร ผมทำเอง”
พิทยาเปิดเสื้อแล้วบีบยาใส่มือ..เอี้ยวตัวจะทาหลังแต่ไม่ถนัด
“รวีว่ารวีทาให้พิทดีกว่าค่ะ”
รวีพรรณถือวิสาสะทายาให้พิทยาที่หลัง พลางลอบมองพิทยาแล้วก็ยิ้มพอใจ ค่อยๆลูบไล้ไปตามตัว
ทันใดนั้นสุอาภากับพราวพิไลหิ้วถุงกลับเข้ามา สุอาภากับพราวพิไลผงะไปกับภาพที่เห็น พราวพิไลอ้าปากกำลังจะด่า แต่สุอาภาจับมือพราวพิไลแน่นไม่ให้พูด
รวีพรรณกับพิทยาหันมาเห็น รวีพรรณยิ้มพอใจที่สุอาภาเห็นพอดี พิทยารีบผละออกห่างรวีพรรณแล้วเดินไปหาสุอาภากับพราวพิไลทันที
“ผมช่วย”
“ไม่ต้อง นายทำงานเถอะ ฉันกับพราวจัดการเอง”
พิทยาพยักหน้า รวีพรรณคิดนิดนึง
“ให้รวีช่วยด้วยนะคะ”
สุอาภา พราวพิไล พิทยาหันไปมองรวีพรรณ

สุอาภา พราวพิไลเอาของมาวางในครัว รวีพรรณยืนอยู่ข้างหลัง
“คุณแตจะทำอะไรให้พิททานค่ะ”
สุอาภากับพราวพิไลหันมามอง
“ข้าวต้มค่ะ”
“ฉันทำให้ก็ได้นะคะ ฉันรู้ดีว่าพิทชอบรสชาติแบบไหน”
“ตอนนี้พิทเค้าไม่ทานรสเดิมแล้วค่ะ”
พราวพิไลหันไปมองเพื่อนแล้วก็ลอบยิ้ม รวีพรรณชะงัก
“ฉันกับพิทคิดข้าวต้มสูตรใหม่ขึ้นมา เป็นสูตรที่ฉันกับพิทจะทานกันได้แค่สองคนเท่านั้น”
รวีพรรณอึ้ง พราวพิไลรีบพูดต่อทันที
“มีข้าวต้มสูตรของตัวเองกันด้วย โรแมนติกจังเลย ถ้างั้นแบบนี้ก็ต้องเรียกว่าข้าวต้มคู่รักสิ ประมาณว่าใครไม่เกี่ยวก็ต้องไม่ได้กิน จริงมั๊ยคะคุณรวี”
รวีพรรณหน้าเจื่อน แต่ต้องฝืนยิ้มออกมา
“ค่ะ”
สุอาภากับพราวพิไลหันไปทำข้าวต้มต่อ รวีพรรณมองกำมือแน่นด้วยความโมโห

สุอาภานำข้าวต้มสูตรคุณหนูกระแตถูกวางบนโต๊ะ ซึ่งมีพิทยา รวีพรรณ กับพราวพิไลอยู่ด้วย พราวพิไลหันไปทางพิทยา
“เห็นแข็งๆแบบเนี้ย ก็หวานกับเค้าเหมือนกันนะคะเนี่ย”
“หวานอะไรเหรอครับ”
“ก็ข้าวต้มคู่รักหม้อนี้ยังไงล่ะคะ”
รวีพรรณหงุดหงิดกับสิ่งที่พราวพิไลพูด

พิทยาหันไปมองสุอาภาแล้วก็ยิ้ม
“อ๋อ...ข้าวต้มสูตรคุณหนูกระแต”
พราวพิไลหันไปทางสุอาภา
“ข้าวต้มสูตรคุณหนูกระแต แกเป็นคนตั้งชื่อเหรอ”
“อือ...มีปัญหาเหรอ”
“ว๊าย...ใครจะกล้ามีปัญหากับคุณหนูกระแตล่ะคะ ถ้าใครกล้ามีเรื่องกับแกก็โง่แล้ว” พราวพิไลพูดพลาง ปรายตามองรวีพรรณ
รวีพรรณชะงักไปกับคำพูดของพราวพิไล พราวพิไลนึกอะไรออกรีบพูดต่อ
“แต่จะว่าไป...คุณพิทไม่ต้องไปทำงานแบบนี้ แกกับคุณพิทน่าจะถือโอกาสไปฮันนีมูนด้วยกันนะคะ”
รวีพรรณผงะ สุอาภากับพิทยามองหน้ากัน
“ไปไม่ได้หรอกครับ ผมต้องทำงาน”
“เอางานไปทำก็ได้นี่คะ เปลี่ยนบรรยากาศจะได้คิดงานออก ไม่เห็นจำเป็นต้องทำที่บ้านเลย”
พิทยาฟังแล้วก็สนใจ รวีพรรณรีบพูด
“พิทจะไปไหวเหรอคะ ท่าทางพิทยังดูไม่ค่อยดี” รวีพรรณบอก
“ไม่ได้ไปปีนเขา หรือตะกายหน้าผาซักหน่อยนี่คะ คุณพิทก็เลือกไปที่ที่มันสบายๆ ชิลๆ รับลมเย็นๆ เผลอๆร่างกายคุณพิทจะฟื้นเร็วขึ้นด้วยซ้ำ”
รวีพรรณพูดไม่ออก
“มันก็จริงของพราว แล้วเราจะไปไหนกันดี”
“ผมอยากไปภูเขา”
สุอาภาเบ้หน้า
“แต่ฉันอยากไปทะเล”
“แต่ผมอยากไปภูเขา”
สุอาภาไม่พอใจยืนกอดอก
“ถ้านายอยากไปภูเขา นายก็ไปคนเดียว”
“เอาแต่ใจอีกแล้วนะคุณแต”
“ถ้าไม่เอาแต่ใจ ก็ไม่ใช่ฉันสิ ไปทะเลนั่นแหละ”
“แต่ผมเป็นคนป่วย คุณต้องตามใจผมสิ”
รวีพรรณรู้สึกตัวเองเป็นส่วนเกินมากๆ พราวพิไลอมยิ้ม แล้วก็รีบห้ามพิทยากับสุอาภา
“หยุดก่อนค่ะหยุด! ให้พวกเราสองคนกลับก่อนค่อยเถียงกันนะคะ เรากลับกันเถอะค่ะคุณรวี”
รวีพรรณชะงัก
“กลับ”
รวีพรรณหน้าเหวอ พราวพิไลจับแขนรวีพรรณหมับ
“ก็กลับน่ะสิคะ จะอยู่ทำไม ปล่อยให้ผัวเมียเค้าตกลงกัน คนนอกอย่างเราไม่เกี่ยว ไปก่อนนะแต ไปนะคะคุณพิท” พราวพิไลรีบตัดบททันที รวีพรรณจำต้องไปด้วย
“แล้วรวีจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ”
“ครับ”
รวีพรรณฝืนยิ้มแล้วก็หันไปยิ้มให้สุอาภา ก่อนจะเดินออกไปกับพราวพิไล สุอาภากับพิทยาหันมาเถียงกันต่อ รวีพรรณหันมามองด้วยสีหน้าไม่พอใจ

พราวพิไลจับแขนรวีพรรณลากออกมา รวีพรรณหัวเสียมากสะบัดแขนออกจากพราวพิไล พราวพิไลหันไปมองรวีพรรณอย่างรู้ทัน
“อย่านึกว่าฉันไม่รู้ว่าคุณคิดจะทำอะไร”
รวีพรรณทำนิ่งไม่สบตา
“ถ้าคุณทำให้เพื่อนฉันกับคุณพิทแตกแยกกันเมื่อไหร่ ฉันเล่นงานคุณแน่”
รวีพรรณหันมาทำหน้าแสนดี
“คุณกำลังเข้าใจผิด ฉันกับพิท เราเป็นเพื่อนกัน”
“จำคำพูดของตัวเองเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน”
รวีพรรณยังยืนนิ่ง
“ยืนอยู่ทำไมล่ะคะ กลับสิคะ”
รวีพรรณหัวเสียแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะต้องสร้างภาพ ได้แต่ฝืนใจเดินออกไป พราวพิไลแบะปากไล่หลัง

เสียงนพ บวร วรรณวดี และณีดังลอดออกมาจากมือถือที่เปิดสปีคเกอร์โฟน ทำเอาสุอาภากับพิทยาผละออกห่างแทบไม่ทัน
“ไปฮันนีมูน!”
ทุกคนมองหน้ากันด้วยความดีใจแล้วก็แย่งกันพูด
“ไปที่ไหน เมื่อไหร่ ยังไง ไปกี่วัน”
สุอาภากับพิทยาหันมาขำกันเอง
“โอ๊ย! พูดทีล่ะคนได้มั๊ยคะ แตกับพิทฟังไม่รู้เรื่อง”
นพรีบยกมือ คนอื่นเงียบ
“ให้ป๋าพูดก่อน เพราะว่าป๋าอาวุโสที่สุด จะไปฮันนีมูนที่ไหน”
“อย่าเรียกว่าฮันนีมูนเลยค่ะป๋า เรียกว่าพาพิทไปเปลี่ยนที่ทำงานดีกว่า”
สุอาภาหันไปยิ้มให้พิทยา
“เราจะไปทะเลกันครับ”
ณีจะพูด แต่เจอบวรแย่งถาม
“แล้วไปเมื่อไหร่”
“อาจจะอีกซักวันสองวันน่ะครับ”
ณีจะถามต่อ เจอวรรณวดีแย่งถามอีก
“แล้วไปกี่วัน”
“ยังไม่รู้เลยค่ะ พิททำงานของคุณทาคาโน่เสร็จเมื่อไหร่ก็คงจะกลับเมื่อนั้น”
ณีจะถามแล้วก็เงียบ นพ บวร วรรณวดีแปลกใจ
“ทำไมไม่ถามล่ะณี”
“ก็ไอ้ที่ณีจะถาม พวกคุณๆถามกันไปหมดแล้วนี่คะ”
ณีหน้างอ คนอื่นหัวเราะชอบใจ
“เอาเป็นว่า ขอให้คุณพิททำงานสำเร็จ แล้วก็ขอให้คุณแตมีหลานกลับมาให้ป้าเลี้ยงก็แล้วกันนะคะ”
ทุกคนหัวเราะชอบใจ
สุอาภากับพิทยาหน้าแดงซ่าน
“ป้าอ่ะ..พูดอะไรก็ไม่รู้ แค่นี้นะคะ”
สุอาภารีบกดวางสาย หันไปเจอพน้าพิทยาก็ยิ่งเขินสุดๆ
“นายอย่าไปฟังที่ป้าณีพูดนะ ป้าแกชอบพูดไปเรื่อยแบบนี้แหละ”
พิทยาพยักหน้า สุอาภาเดินออกไป เขาหันไปมองตามเธอแล้วก็ยิ้ม

ค่ำวันเดียวกัน ภูวดลเดินหน้าจ๋อยเข้ามาหาภาสันต์กับศรีพิไล
“คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ”
ภูวดลเข้ามาใกล้แล้วก็ตัดสินใจ
“ผมมีเรื่องจะสารภาพ”
ภาสันต์กับศรีพิไลมองภูวดลอย่างแปลกใจ เขายื่นมือถือให้ ภาสันต์รับมือถือมา ศรีพิไลชะโงกหน้าเข้ามาดูด้วย แล้วทั้งคู่ก็ตกใจที่เห็นรูปภูวดลกับน้องคิตตี้
ภูวดลมีแผนการบางอย่าง แต่พอพ่อกับแม่หันมาก็แกล้งทำหน้ารู้สึกผิด
“คุณรวีเห็นภาพพวกนี้ก็เข้าใจผมผิด คิดว่าผมไปเที่ยวผู้หญิง แต่จริงๆแล้วผู้หญิงคนนี้เข้าหาผมเอง ผมจะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะเพื่อนคะยั้นคะยอ ตอนนี้คุณรวีโกรธผมมาก”
ภาสันต์โมโหสุดๆลุกขึ้นยืน
“แล้วแกไปเที่ยวทำไมห๊ะ! ถ้าเกิดหนูรวีเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับแก จะทำยังไง แล้วไหนจะมีคุณย่าอีก ถ้าเห็นรูปพวกนี้เค้า คุณย่าไม่ยกที่ดินให้แกแน่”
ภูวดลถึงกับยอมคุกเข่าตรงหน้าภาสันต์พร้อมบีบน้ำตาร้องไห้ กอดขาพ่อ
“ผมผิดไปแล้วครับพ่อ ผมขอโทษ พ่อช่วยผมด้วยนะครับ นะครับพ่อ”
ภาสันต์เครียด ศรีพิไลเห็นใจลูกมาก ลุกมาจับแขนภาสันต์
“ช่วยลูกด้วยนะคุณ”
ภาสันต์มองภูวดลครุ่นคิด ภูวดลลอบยิ้มร้ายกาจที่มุมปาก

เช้าวันใหม่ ในห้องรับแขก สุอาภาเดินลงบันไดมา มองไปรอบๆไม่เห็นพิทยาก็แปลกใจ
“พิทหายไปไหนแต่เช้า”
สุอาภานึกเป็นห่วงเลยเอามือถือออกมากดโทรออก

พิทยากำลังเดินเข้ามาในออฟฟิศ เสียงมือถือดังขึ้น พิทยาหยิบออกมากดรับสาย
“ครับคุณแต”
“นายออกไปไหน”
พิทยาเดินไปคุยโทรศัพท์ไป
“ผมเข้ามาเคลียร์งานแล้วก็เอางานของคุณทาคาโน่ที่ออฟฟิศนิดหน่อยน่ะครับ แป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับ”
สุอาภาน้ำเสียงกังวลใจ
“ทำไมไม่ปลุกฉัน ฉันจะได้ขับรถให้”
พิทยายิ้มอย่างรู้สึกดี
“ผมขับไหว คุณไม่ต้องห่วง”
สุอาภาไม่พอใจ
“ถ้านายทรุดลงไปอีก นาย...”
พิทยาพูดสวนกลับทันที
“ต้องโดนลงโทษ”
สุอาภาชะงักที่พิทยารู้ทันที
“ทำเป็นรู้ดี รีบกลับมาล่ะ”
พิทยายิ้มมีความสุข
“รับทราบครับพ้ม”
สุอาภาวางสายแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างรู้สึกดี

ฝ่ายรวีพรรณเดินออกมาที่ห้องรับแขกเห็นภาสันต์ ศรีพิไล ภูวดล นั่งอยู่กับรมณีและณรงค์ก็แปลกใจมาก ไม่รู้ว่าภูวดลจะมาไม้ไหน รมณีลุกเดินมาหาลูกสาว
“พวกเรารู้เรื่องภาพถ่ายนั่นแล้ว”

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 10/2 วันที่ 19 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager