@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 13/5 วันที่ 26 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 13/5 วันที่ 26 ม.ค. 56

รวีพรรณแววตาสิ้นหวัง พิทยาตกใจมาก
หลายวันต่อมา วันที่พระอาทิตย์ส่องแสงแรงกล้า รวีพรรณในชุดเจ้าสาวกำลังนั่งให้ช่างแต่งหน้า ทำผม อยู่ที่หน้ากระจก สีหน้าเศร้ามาก

เวลาเย็น พิทยาเดินมาตามทางในโรงแรม มองไปที่หน้างานแต่งงาน เขาเห็นภูวดล ภาสันต์ รมณี จันทร์จำนง ศรีพิไล ณรงค์ยืนอยู่กันที่หน้างาน ทั้งหมดหันไปเห็นพิทยาเดินเข้ามาก็ตกใจมาก ยกเว้นจันทร์จำนงที่ดีใจ

ภาสันต์เดินมาหาพิทยาทันที
“ใครเชิญแกมางานนี้”
“ผมมาเพราะรวี ผมอยากมาแสดงความยินดีกับเพื่อนของผม”
ทุกคนมองพิทยาอย่างไม่ไว้ใจ ยกเว้นจันทร์จำนงที่เดินมาหาพิทยา
“ย่าดีใจจริงๆที่เห็นพิทมา มากับย่าดีกว่าลูก”
จันทร์จำนงพาพิทยาเดินออกไป ภูวดลมองตามอย่างไม่ชอบใจ พิทยาพยายามทำหน้านิ่งแต่จริงๆมีแผนในใจ ภาสันต์กระซิบภูวดล
“หาคนจับตาดูมันเอาไว้”



“ครับพ่อ”
ภูวดลมองพิทยาด้วยแววตาหวาดระแวง

รวีพรรณในชุดเจ้าสาวแต่งหน้าทำผมเสร็จ แต่สีหน้ายังเศร้าอยู่ ช่างทั้งสองมองแล้วก็แอบเมาท์กัน
“สวยเศร้าๆไงก็ไม่รู้ เธอว่ามั้ย” ช่างแต่งหน้าว่า
“นั่นสิ” ช่างผมบอก
รวีพรรณลุกขึ้น หันมาทางช่าง ช่างรีบฉีกยิ้ม
“คุณรวีจะลงไปที่งานเลยมั้ยคะ”
“ฉันขอเข้าห้องน้ำ ก่อน”
รวีพรรณหยิบมือถือเดินไปเข้าห้องน้ำ

บริเวณห้องจัดเลี้ยง แขกเริ่มทยอยกันมา พิทยาหันไปมองเห็นภูวดล ภาสันต์ รมณี ศรีพิไล ณรงค์ ยืนต้อนรับแขก จันทร์จำนงเดินมาหาพิทยา
“เดี๋ยวมานั่งเป็นเพื่อนย่านะพิท”
“คุณนายไปนั่งก่อนนะครับ ผมขอออกไปโทรศัพท์ก่อน”
จันทร์จำนงพยักหน้า พิทยาประคองจันทร์จำนงพาไปนั่งแล้วก็เดินออกไปอีกทาง ภูวดลหันไปเห็นพิทยาเดินออกไป ก็หันไปส่งซิกให้พนักงานโรงแรม พนักงานพยักหน้ารับและตามพิทยาออกไป

รวีพรรณนั่งอยู่ที่ขอบอ่างอาบน้ำ จ้องมองมือถือ สีหน้าอมทุกข์สุดๆ
“นี่พิทจะไม่ช่วยเราจริงๆเหรอ”
รวีพรรณสีหน้าแย่มากๆ พลันเสียงเมสเสจดังขึ้น รวีพรรณตื่นเต้น รีบกดเปิดอ่านเห็นเป็นข้อความจากพิทยา
“รออยู่ที่ลานจอดรถด้านหลังโรงแรม”
รวีพรรณดีใจ และโล่งใจอย่างที่สุด

บริเวณหน้าห้องจัดเลี้ยง พิทยาเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง หันไปมองเห็นพนักงานยืนมองอยู่ พนักงานพอเห็นพิทยามองมาทางตัวเองก็รีบหันไปทางอื่น
พิทยามองพนักงานอย่างสงสัยแล้วก็เดินไปอีกทาง พนักงานรีบตามไปทันที พร้อมทั้งเอามือถือออกมากดโทรออก

ภูวดลกำลังยิ้มแย้มรับแขกกับภาสันต์
“เชิญตามสบายนะครับ เจ้าสาวกำลังจะลงมาแล้ว”
เสียงมือถือของภูวดลดังขึ้น ภูวดลมองภาสันต์อย่างรู้กัน ภูวดลเดินเลี่ยงออกไปรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล … รีบตามไป”
ภูวดลวางสายแล้วสีหน้าเครียดขึ้นมาทันที

ช่างแต่งหน้ากำลังคุยโทรศัพท์ในห้อง
“คุณรวีกำลังเข้าห้องน้ำค่ะ ให้พาลงไปที่ห้องจัดเลี้ยงได้เลยนะคะ”
ช่างแต่งหน้าวางสาย รวีพรรณเดินออกมา ช่างแต่งหน้ากับช่างทำผมหันไป
“คุณรมณีโทรมาบอกให้ลงไปที่ห้องจัดเลี้ยงได้แล้วค่ะ”
รวีพรรณพยักหน้าแล้วก็เดินออกไปจากห้องพร้อมกับช่างแต่งหน้าและช่างทำผม

รวีพรรณกับช่างกำลังยืนรอลิฟต์ ไม่นานลิฟต์เปิดออก ทั้งสามคนเดินเข้าไปข้างใน แล้วรวีพรรณก็ทำเป็นตกใจ
“แย่แล้ว ฉันลืมต่างหูไว้ในห้องน้ำ คุณช่วยไปเอาให้ฉันทีได้มั้ย”
“ฉันไปเอาให้เองค่ะ” ช่างผมบอก
ช่างผมรีบเดินออกไป ช่างแต่งหน้าไม่ทันระวังตัว เจอรวีพรรณผลักออกไปนอกลิฟท์อย่างแรง จนล้มลงไปบนพื้น
“โอ๊ย!”
ช่างผมที่เดินไปแล้วได้ยินเสียงก็หันมาเห็นช่างแต่งหน้าหกล้มก็ตกใจ รวีพรรณรีบกดปิดลิฟท์ ช่างแต่งหน้าหันมาจะลุกขึ้นแต่ข้อเท้าแพลงเลยลุกไม่ไหว ช่างทำผมกลับมาดูเพื่อน เป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูลิฟต์ปิดพอดี

รวีพรรณยืนหลังชนฝา หอบหายใจถี่ด้วยความตื่นเต้นสุดๆ หันไปมองเลขชั้นที่กำลังลงไปชั้น 1 ด้วยความลุ้นระทึก ก่อนจะเอามือถือออกมากดส่งข้อความไปหาพิทยา
“กำลังลงไป”

พิทยาเร่งฝีเท้าเดินมาตามทาง พนักงานตามมาติดๆ พิทยาเข้าไปในช่องบันไดหนีไฟ

พิทยารีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที พนักงานโรงแรมตามออกมาเห็นพิทยาวิ่งลงบันไดก็รีบตามไป แต่พิทยาวิ่งเร็วมาก ทำให้พนักงานไล่ตามไม่ทัน พนักงานยังคงวิ่งมาเรื่อยๆ พิทยาวิ่งมาถึงทางออกประตูชั้นหนึ่งและเป็นคนเปิดประตูออกมา...เขาสีหน้าหอบเหนื่อย และโล่งอกที่รอดมาได้ ก่อนจะรีบเดินออกไปทันที

บริเวณหน้าห้องจัดเลี้ยง รมณีรับสายด้วยความตกใจมาก
“ว่าไงนะ..!”
รมณีอยากจะบ้าตายรีบวางสาย แล้วเดินไปหาภูวดลที่ยืนอยู่ภาสันต์
“พ่อดล..ยัยรวีหนีไปแล้ว”
ภูวดลกับภาสันต์อึ้ง หัวเสีย พนักงานโรงแรมวิ่งหน้าตาตื่นกลับมา
“คนที่คุณให้ผมตาม หายไปแล้วครับ”
ภูวดลกำมือแน่น
“ไอ้พิทยา!”
ภาสันต์พูดกับรมณี
“คุณดูแลทางนี้ ผมกับลูกจะไปตามหนูรวี”
รมณีพยักหน้า ภูวดลกับภาสันต์รีบออกไป ศรีพิไลกับณรงค์เดินมาหารมณี
“เกิดอะไรขึ้นรมณี”
รมณีหน้าเสีย พูดไม่ออก

ภูวดล ภาสันต์ และพนักงานวิ่งผ่านหน้าลิฟต์ไป ไม่นานประตูลิฟต์เปิดออก รวีพรรณค่อยๆโผล่ออกมามองเห็นด้านหลังภูวดลและภาสันต์ก็ตกใจ ก่อนจะรีบเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง

ภูวดล ภาสันต์ และพนักงานตามหาพิทยากับรวีพรรณ แล้วก็เห็นพิทยาเดินกลับเข้ามา ภูวดลพุ่งเข้าไปหาพิทยาเป็นคนแรก
“แกพารวีไปไว้ที่ไหน”
“พูดอะไรของคุณ”
“อย่ามาตีหน้าซื่อ บอกมาหนูรวีอยู่ไหน” ภาสันต์ว่า
“คุณเป็นเจ้าบ่าว มาถามหาเจ้าสาวกับผมเนี่ยนะ ผมจะไปรู้ได้ยังไง ผมออกไปโทรศัพท์ เพราะในนี้สัญญาณไม่ดี”
ภูวดลโมโหมากกระชากคอเสื้อพิทยาเข้ามาใกล้
“ไอ้โกหก! ฉันรู้ว่าที่แกมางานนี้ เพราะจงใจจะมาทำให้งานฉันล่ม”
“ผมมาเพราะเจตนาดี”
ภาสันต์มองพิทยาแล้วก็ครุ่นคิด ก่อนจะนึกอะไรออก
“ปล่อยมัน...”
“แต่พ่อ!”
“ฉันบอกให้ปล่อย! แกไม่ได้เป็นคนพาหนูรวีหนี แต่มีคนอื่นใช่มั้ย”
ภูวดลจำใจปล่อยพิทยาอย่างไม่เต็มใจ
“ผมไม่เข้าใจ”
คำตอบพิทยา ทำให้ภาสันต์รู้ทันทีว่าเค้าคิดถูก
“เราถูกมันหลอก รีบไปตามหาหนูรวี!”
ภาสันต์กับพนักงานโรงแรมรีบออกไป ภูวดลหน้าตาเอาเรื่องหันไปมองพิทยา แล้วก็รีบตามภาสันต์ออกไป พิทยาสีหน้าวิตกกังวลใจ

รวีพรรณรีบวิ่งไม่ค่อยถนัดเพราะชุดและรองเท้ามาตามทาง ภาสันต์ ภูวดล พนักงานโรงแรมพรวดพราดออกมา เห็นรวีพรรณไกลๆ
“รวี!”
รวีพรรณตกใจ หันไปเห็นพวกภูวดลก็หน้าตาตื่นรีบวิ่งหนี ภูวดลรีบวิ่งแซงภาสันต์กับพนักงานโรงแรมเพื่อตามเธอให้ทัน เธอสีหน้าแย่มาก หันไปเห็นภูวดลมาใกล้ รวีพรรณวิ่งจนรองเท้าหลุด หน้าเกือบคว่ำ แต่เธอไม่สนใจรีบวิ่งต่อไป ภูวดลวิ่งเร็วมาก ใกล้รวีพรรณขึ้นเรื่อยๆ
รวีพรรณเหมือนจะแย่ แต่ทันใดนั้นมีรถแล่นเข้ามา บีบแตรเรียกรวีพรรณ เธอหันไป รถคันนั้นแล่นมาจอดตรงหน้า รวีพรรณรีบเปิดประตูขึ้นรถ รถแล่นออกไป
ภูวดลตามไม่ทัน เจ็บใจและโมโหสุดๆ
“โธ่เว๊ย!”

รวีพรรณดีใจสุดๆที่รอดมาได้ หันไปทางคนขับ
“พิท...”
แล้วรวีพรรณก็ตกใจเพราะไม่ใช่พิท แต่เป็นบวร
“คุณใหญ่!”
“พิทขอให้ผมมาช่วยคุณ”
รวีพรรณงงมาก และพูดไม่ออก

ภูวดลสุดจะอดทนได้อีกต่อไป เข้ามาชกพิทยาเปรี้ยง!เต็มแรงจนพิทยาเซไปชนโต๊ะ ของบนโต๊ะหล่นแตกกระจาย ภาสันต์ รมณี ศรีพิไลและณรงค์ตกใจ โดยเฉพาะจันทร์จำนง
ภูวดลจะเข้าไปซ้ำ จันทร์จำนงรีบเข้ามาขวาง ทำให้ภูวดลหหยุดกึก
“หยุดนะพ่อดล!ชกพิททำไม”
ภูวดลหันไปมองพิทยาตากร้าว
“คุณย่าก็ถามมันดูสิว่ามันทำอะไร!”
พิทยาทรงตัวยืนพร้อมปาดเลือดที่มุมปาก
“มันลักพาตัวเจ้าสาวของผม”
“ไม่จริง พิทไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น เราอย่าพูดจาพล่อยๆ”
“คุณย่าก็ดีแต่เข้าข้างมัน”
“ย่าไม่ได้เข้าข้างใคร พิทยาเป็นคนดี”
“คุณย่าตาบอดเหรอไงถึงเห็นมันเป็นคนดี”
จันทร์จำนงผงะกับคำพูดของภูวดล
“ลับหลังคุณย่ามันมาเล่นชู้กับเจ้าสาวของผม”
ทุกคนตกใจ รมณีกับณรงค์สีหน้าเจื่อนสุดๆ มองหน้ากัน
“ไม่จริง ผมกับรวี...เราบริสุทธิ์ใจกัน”
“ไอ้โกหก! ฉันรู้ว่าแกอิจฉาฉัน เพราะฉันมีพ่อมีแม่ มีเงินทอง แต่แกไม่มีอะไรเลย”
“หยุดได้แล้วพ่อดล”

ภูวดลไม่ยอมหยุด
“แม้กระทั่งแม่ของแกก็ยังไม่ต้องการตัวแก ถึงได้รีบตายจากแกไป หรือแม้กระทั่งพ่อแท้ๆ ก็ยังไม่ยอมรับ แกมันเกิดมาพร้อมกับปัญหา แกมันเป็นไอ้ตัวซวย!”
พิทยาโมโห ภาสันต์ผงะ

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 13/5 วันที่ 26 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager