อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/7 วันที่ 23 ม.ค. 56
“โชว์จะเริ่มแล้วไม่ใช่เหรอคะ”“โอย...ฉันอยากจะเป็นลม”
สตาฟกับลูกนัทรีบหิ้วปีกดีไซเนอร์ไว้แทบไม่ทัน พิทยา วรรณวดีต่างไม่สบายใจ รวีพรรณเดินเข้ามา สีหน้าไม่ดี
รวีพรรณพูดกับดีไซเนอร์
“พี่คะ คุณภูวดลบอกว่ามีธุระ ขอตัวกลับไปก่อน รวีห้ามไว้ไม่ทันจริงๆ”
ดีไซเนอร์ตาเหลือกจะเป็นลมยิ่งกว่าเดิม
“นายภูวดลก็ไม่อยู่เหรอ” รวีพรรณพูดขึ้น
“หมายความว่าไงคะ มีใครหายไปอีกเหรอคะ” รวีพรรณถาม
“คุณแตน่ะครับ ไม่รู้ว่าไปไหน”
รวีพรรณทำท่าแปลกใจ
“รวีขอให้คุณแตไปเอายามาใส่แผลให้ แต่ก็น่าแปลกที่คุณแตหายไปพร้อมกับคุณภูวดล”
รวีพรรณจงใจพูดให้ทุกคนคิด พิทยาชะงักไปนิดนึงเริ่มเป็นห่วงสุอาภา วรรณวดีเองก็เหมือนกัน
ดีไซเนอร์ร้องคร่ำครวญ
“นางแบบก็หาย นายแบบก็ชิ่ง โอย...ฉันอยากตาย”
“อีก 2 นาทีก็จะได้เวลาแล้วด้วย จะทำยังไงดี โอมายก๊อด!” ลูกนัทบอก
“ผมจะไปตามคุณแต”
พิทยาทำท่าจะไป แต่ลูกนัทพูดขึ้น
“คุณพิทยาเห็นแก่พี่ อย่าเพิ่งไปไหนอีกเลย ขอร้อง”
“พี่จะให้พี่ใหญ่ช่วยหายัยแตเอง พิทรออยู่นี่แหละ” วรรณวดีรีบผละไป
“แต่คุณแตไม่อยู่แบบนี้ ผมอยู่ก็เท่านั้น ผมจะไปทำอะไรได้”
ดีไซเนอร์มองพิทยากับรวีพรรณที่ยืนอยู่ข้างกัน หันไปสบตากับลูกนัท คิดอะไรได้บางอย่าง
ด้านหลัง ทางออกไปสู่แคตวอล์ก คิวนายแบบนางแบบเป็นแถวยาวรอออกโชว์ คิวหลังสุด พิทยายืนกระสับกระส่าย รวีพรรณที่ยืนอยู่ข้างๆขอโทษไม่ขาดปาก
“ขอโทษนะพิท เพราะรวีคนเดียว รวีไม่น่ารบกวนคุณแตเลยจริงๆ”
“ไม่ใช่ความผิดรวีหรอกครับ”
รวีพรรณเห็นพิทยาหงุดหงิดสุอาภา ก็แอบยิ้มพอใจ...ไม่ไกลกันนัก ลูกนัทกระซิบดีไซเนอร์อย่างหวาดเสียว
“แบบเนี้ยะ ข้างนอกเค้าไม่หงายเงิบกันหมดเหรอ งานคู่รักแต่ดันเป็นคู่รักเก่าเดินด้วยกัน”
“ก็ดีกว่าโชว์หายไปอีกชุด โชคช่วยนะ ชุดของคุณรวีดีไซน์ไม่โดดกับชุดของคุณพิทยาเท่าไหร่ เฮ้อ ถือว่าเรียกกระแสก็แล้วกัน !” ดีไซเนอร์บอก
ลูกนัทและดีไซเนอร์ต่างหวาดเสียว แต่ไม่มีทางเลือก
นพพูดอย่างไม่สบายใจ
“ป๋าไม่เชื่อว่ายัยแตจะเหลวไหลขนาดนั้น มันต้องมีอะไรแน่ๆ”
“พี่ว่าเรารีบไปตามหาแตกันเถอะ”
นพบอกวรรณวดี
“ป๋าไปด้วย”
แล้วทั้งสามคนก็รีบเดินออกไปพร้อมกัน
ภายในงาน คู่รักเซเลบอื่นๆทยอยกันออกไปเดินเฉิดฉายบนแคตวอล์ก ที่ด้านหลัง พิทยาและรวีพรรณรออยู่ที่คิวสุดท้าย พิทยาใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่
รวีพรรณเหลือบมองไป เห็นเวทีอยู่ข้างหน้าอีกเพียงไม่กี่ก้าว ก็ลอบยิ้มอย่างโล่งอก
ที่หลังเวที นพหันไปทางสตาฟ บวรกับวรรณวดียืนอยู่ด้วย
“กระเป๋าลูกสาวผมยังอยู่ แสดงว่าลูกสาวผมไม่ได้ไปไหน น่าจะยังอยู่แถวนี้ ตามรปภ.มาช่วยหาอีกทีได้มั้ย”
สตาฟพยักหน้าแล้วก็รีบออกไป นพ บวร วรรณวดีสีหน้าร้อนรนกังวลใจกันมาก
ภายในห้องเก็บของหน้าของภูวดลหน้าตาชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขาถอดเสื้อนอกออก ปลดกระดุมสองสามเม็ด เพราะอากาศในห้องร้อนมาก สุอาภาที่เหงื่อชุ่มหน้ามองภูวดลตกใจ
สุอาภาตกใจ
“จะทำอะไรของนาย ถอดเสื้อทำไม”
“ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์มาทำอะไรคุณหรอก ร้อนจะตายอยู่แล้ว คุณไม่ร้อนบ้างเหรอไง อยากจะถอดบ้างก็ไม่ว่ากัน”
“ไอ้บ้า!”
สุอาภากลัวภูวดลมากๆ ภูวดลเดินไปทุบประตู ตะโกนเสียงดัง
“มีใครอยู่ข้างนอกรึเปล่า”
สุอาภาร้อนรน กังวล และระแวงภูวดลสุดๆ
บนแคตวอล์ก คู่รักเซเลบเดินเรียกเสียงปรบมือ และแสงแฟลชสาดกระจาย ศรีพิไลเหลือบไปเห็นว่าพวกของนพหายตัวไป
“พูดผิดซะที่ไหน นี่แม่ลูกสาวตัวดีกับลูกเขยรากหญ้าคงมีเรื่องน่ะสิ ถึงได้หายกันไปหมด”
รมณีส่ายหน้า
“วาสนาไม่ถึงก็อย่างนี้แหละ งามหน้าซะจริง”
ศรีพิไลกับรมณียิ้มสะใจ ก่อนจะเบนหน้ากลับมาที่แคตวอล์กแล้วต้องผงะ !
บนแคทวอล์ค พิทยาเดินออกมาส่งมือรอ ก่อนที่มือเรียวเล็กของรวีพรรณจะยื่นมาจับ และปรากฎตัวออกมาคู่กัน
รมณี ศรีพิไลช็อก ! กับภาพตรงหน้า
ภูวดลพยายามจะเปิดประตู แต่เปิดไม่ได้ สุอาภาสีหน้าแย่มาก แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงแกร็กดังขึ้นที่หน้าห้อง
ภูวดลกับสุอาภามองหน้ากัน ประตูถูกเปิดออก ภูวดลกับสุอาภายิ้มดีใจ แต่ต้องรีบหุบยิ้มแทบไม่ทันเพราะคนที่เปิดประตูคือ นักข่าวที่ถ่ายรูปภูวดลกับสุอาภาเอาไว้ แสงแฟลชสว่างวาบเข้าตาสองคนเต็มๆ แล้วนักข่าวก็รีบวิ่งหนีไปทันที โดยที่ทั้งคู่ไม่ทันตั้งตัว
ภูวดลกับสุอาภานิ่วหน้าสงสัย
“เค้าถ่ายรูปเราทำไม”
บนแคตวอล์ก พิทยาเดินแบบเคียงคู่กับรวีพรรณต่อสายตาคนนับร้อย บรรดานักข่าวรีบยกกล้องแชะภาพกระจาย เสียงฮือฮาดังขึ้นทั่ว …. ลูกนัทแอบเมาท์อย่างเสียวไส้กับดีไซเนอร์
“ท่ากระแสแรงยิ่งกว่าข่าวแผ่นดินไหวอีกนะคะคุ้ณ!”
ดีไซเนอร์ยิ้มแหย พิทยาโพสท์ท่าทั้งที่ใจไม่อยู่กับตัว รวีพรรณพยายามเข้ามาชิด เขาโพสท์หลบออกเล็กน้อย พอไม่ให้ใกล้เกิน
สุอาภากับภูวดลเดินออกมาเห็นทั้งคู่บนเวทีก็อึ้งกันมาก
พิทยากับรวีพรรณเดินไปตรงด้านหน้าเวที รวีพรรณเห็นภูวดลกับสุอาภาก็ยิ้มที่รู้ว่าแผนของเธอสำเร็จ
ระหว่างนั้นนพ บวร วรรรวดีเดินออกมาเห็นสุอาภาก็ดีใจ ทั้งหมดรีบเข้ามาหา
“แต...หายไปไหนมา” วรรณวดีถาม
ยังไม่ทันที่สุอาภาจะตอบ บนเวที รวีพรรณก็แกล้งสะดุดชายกระโปรงทำท่าจะล้ม ทุกคนในงานตกใจ ฮือฮา !! สุอาภา ภูวดล นพ บวร วรรณวดีหันไปเห็นพิทยาโอบรับร่างของรวีพรรณไว้ได้ทัน...ทุกคนอ้าปากค้างหน้าตาตื่น นักข่าวกดชัตเตอร์ระรัว
รวีพรรณปรายตามองสุอาภาด้วยสีหน้าพอใจแล้วก็เหนี่ยวพิทยาให้ลงมาใกล้กับหน้าตัวเอง ทำเป็นว่าจะล้ม พิทยาไม่ทันระวังเสียหลักหน้าโดนรวีที่หันมาปากเฉียดโดนกัน นักข่าวรีบแชะภาพกระจายยิ่งกว่าเดิม พิทยารีบผละออกหันไปเห็นสุอาภามองอยู่พอดีก็ผงะ
ภูวดลกำมือแน่นไม่พอใจ พ่อและพี่ๆรวมทั้งสุอาภาต่างทำหน้าไม่ถูก ศรีพิไลกับรมณีเหวอกันสุดๆ
“บัดสีบัดเถลิง ! แล้วนี่พ่อดลของฉันไปไหน”
ศรีพิไลกดมือถือจนมือแทบหงิก แล้วหันไปบอกรมณี
“โอ๊ย ทำไมไม่รับเนี่ย … นี่ ! ช่วยกันโทรหน่อยสิคะ”
ปรากฎว่ารมณีลมขึ้นจะเป็นลมเวไป ศรีพิไลรีบประคองเอาไว้
“ตายแล้วรมณี!”
ศรีพิไลอยากจะบ้า !
พิทยาพรวดกลับเข้ามาด้านหลังอย่างรีบร้อน
“พิทต้องออกไปแท้งค์กิ้วแขกก่อนนะคะ”
พิทยาไม่สนใจ ปราดเข้าไปหาสตาฟอย่างร้อนใจ
“คุณแตอยู่ไหน”
รวีพรรณมองพิทยาที่ร้อนรนอย่างขัดใจ ระหว่างนั้นสุอาภา ภูวดล นพ บวร วรรณวดีเข้ามาด้านใน พิทยาหันไปเห็นสุอาภาก็โล่งใจสุดๆ
“คุณแต..คุณหายไปไหนมา ผมเป็นห่วงคุณมากรู้มั้ย”
สุอาภาไม่พูดอะไรออกมาเพราะยังอึ้งกับเหตุการณ์ที่เห็นบนเวที
“ฉันกับเมียแกถูกคนบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ ขังไว้ในห้องเก็บของ”
ภูวดลปรายตามองรวีพรรณที่หน้าถอดสี แล้วก็รีบทำหน้าวิตกขึ้นมาทันที
“เป็นเพราะฉันทำให้คุณเกิดเรื่อง แล้วก็ทำให้คุณอดเดินแบบคู่กับพิท ฉันขอโทษนะคะคุณแต”
ภูวดลมองรวีพรรณอย่าอึ้งในความตอแหล !
“ไม่เป็นไรค่ะ ความจริงฉันก็ไม่ค่อยอยากมางานนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”
พิทยาฟังสุอาภาพูดแล้วก็ใจแป้ว รู้ว่าสุอาภาโกรธเค้าเพราะเหตุการณ์บนเวที
นพ บวร วรรณวดีมองสุอาภากับพิทยาแปลกใจ
“หมดเรื่องแล้วก็ให้พิทเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ พวกอาจะออกไปรอข้างนอก” นพบอก
พิทยาพยักหน้า ทุกคนเดินออกไป
รวีพรรณหันไปเจอภูวดลจ้องอยู่ก็รีบทำหน้าให้เป็นปกติ
“คุณคิดจะทำอะไรกันแน่!”
รวีพรรณจ้องหน้าภูวดล แล้วก็ยิ้มมุมปาก
“รอให้ถึงพรุ่งนี้ คุณก็จะรู้เอง”
รวีพรรณเดินเชิดออกไป ภูวดลมองตามเธอด้วยความสงสัย
เวลากลางคืน พิทยากับสุอาภากลับเข้ามาในบ้าน เขาอยากอธิบายเรื่องบนเวที
“คุณแต...เรื่องบนเวทีที่คุณเห็น”
สุอาภาไม่ฟังบอก
“ฉันเหนื่อยแล้ว ขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ”
สุอาภารีบจ้ำเดินขึ้นไปทันที พิทยาถอนหายใจเฮือกใหญ่
สุอาภาสีหน้าเศร้าเดินเข้ามาในห้องนอน ภาพพิทยากับรวีพรรณบนเวทีผุดขึ้นมา สุอาภาก้มมองแหวนแต่งงานที่ใส่อยู่ แววตาเต็มไปด้วยความสับสน
บ้านสุอาภา วันรุ่งขึ้น วรรณวดีนั่งดื่มกาแฟพลางอ่านข่าวจากในไอแพด บวรเดินลงมาชะโงกหน้ามองว่าน้องสาวอ่านอะไร บวรจับหัวต่ายวรรณวดี
“อ่านข่าวกอสซิปแต่เช้าเลยนะเรา”
วรรณวดีหันไปมองบวรที่กำลังหยิบขนมปังบนโต๊ะกิน
“มันสนุกออกพี่ใหญ่ เรื่องบางเรื่องยิ่งกว่าละครน้ำเน่าอีกนะคะ”
“ข่าวมั่วทั้งนั้น”
“ถ้าไม่มีมูล เค้าก็ไม่เอามาเขียนข่าวหรอกค่ะ”
วรรณวดีใช้นิ้วสไลด์หน้าถัดไปแล้วก็สำลักกาแฟออกมา บวรหันไปมองเห็นสีหน้าน้องสาวตะลึงงัน
“เอ้าๆ ใจเย็น ข่าวอะไรทำตะลึงน้องสาวพี่ตะลึงได้ขนาดนี้”
บวรนั่งลงข้างๆแล้วยื่นหน้ามาดู ก่อนจะช็อกสุดๆ ไปอีกคน
“นี่มันภาพไอ้พิทกับรวีในงานเมื่อคืน! แล้วก็ภาพแตกับไอ้ภูวดล!”
ภาพพิทยารับรวีพรรณไว้ในอ้อมแขน อยู่ข้างๆภาพสุอาภากับภูวดลที่ถูกถ่ายตอนอยู่ในห้องเก็บของ
“รีบอ่านเนื้อข่าวดิต่าย” บวรบอก
วรรณวดีใช้นิ้วสไลด์รูปขึ้นไป
“กระพือข่าวกันให้ฉาว เอ๊ย! กันให้แซบ ว่างานแฟชั่น แชร์ริตี ฟอร์ ชายด์ ‘พายุโซนร้อน’ เข้าปกคลุม สร้างความแตกตื่นให้กับแขกเหรื่อ แต่กรมอุตุฯไม่ต้องแถลง เพราะเรื่องมันแดงว่า ต้นตอความร้อน มาจากสุอาภาไฮโซสาวไม่โสด กับภูวดล หนุ่มฮอตแห่งปีที่เตรียมสละโสด ปลีกตัวจากงานมาแอบ ‘แชร์’ อากาศกันในห้องทึบแบบสองต่อสอง เหงื่อซิกโทรมกาย ปล่อยให้พิทยาสามีกับรวีพรรณว่าที่เจ้าสาว โดนสวมเขา..เอ๊ย! โดนจับให้เดินแบบคู่กันแทนซะงั้น เอ..อากาศในงานมันร้อน หรือพายุโซนร้อนในกายเป็นเหตุกันค๊า?!”
สองพี่น้องมองหน้ากันด้วยความนึกไม่ถึง ทั้งอึ้งและตะลึง
บวรเจ็บใจ
“รีบเช็กว่าไอ้ที่คนเขียนข่าวนี้มันเป็นใคร?! พี่จะฟ้องมัน”
“อย่าพี่ใหญ่! ทำแบบนี้ แตจะยิ่งเสียหาย”
บวรหยิบไอแพดขึ้นมา
“แล้วจะปล่อยให้มันเขียนข่าวมั่วๆไปแบบนี้น่ะเหรอ แล้วถ้าเกิดป๋าเห็นเข้า มีหวังป๋าอาการกำเริบอีกแน่”
บวรโวยวายจบ นพเดินออกมาเห็นท่าทางบวรกับวรรณวดีก็แปลกใจ
“โวยวายอะไรแต่เช้าเจ้าใหญ่”
สองพี่น้องหันขวับไปทางนพด้วยสีหน้าตกใจ บวรรีบส่งไอแพดคืนให้ วรรณวดีเหวอ
นพเดินมาใกล้แล้วถาม
“ทำอะไรกัน”
ทั้งสองคนตอบเสียงเดียวกัน
“เปล่าค่ะ / เปล่าครับ”
วรรณวดีพยายามจะเอาไอแพดซ่อนข้างหลัง นพเห็นแล้วก็ยิ่งสงสัยมาก
“ซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง เอามาให้ป๋าดู”
วรรณวดีกับบวรหน้าเสีย นพน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวจนลูกสาวไม่กล้า จำต้องเอาไอแพดยื่นให้นพ บวรสีหน้าแย่มาก คิดว่าป๋าเห็นแน่ นพรับไอแพดมากดเปิด วรรณวดีหน้านิ่ง
“ภาพหลุด...”
บวรรีบพูด
“ป๋าอย่าคิดมากนะครับ”
นพเงยหน้ามองอย่างแปลกใจ
“ทำไมฉันต้องคิดมาก...ภาพหลุดดาราสาวมันเกี่ยวอะไรกับฉัน แกนี่แปลกคน” นพยิ้มๆ
บวรเหวอ เหล่มองวรรณวดีที่ดูเป็นปกติมาก นพส่งไอแพดคืนให้ต่าย ต่ายรับไอแพดคืนมา
นพพูดกับบวร
“ท่าจะอินมากไปแล้ว เสพข่าวบันเทิงให้มันน้อยลงแล้วก็เอาเวลาไปทำงาน”
“อ่า...ครับ”
นพเดินออกไป บวรโล่งอกสุดๆหันไปทางน้องสาว
“โชคดีที่แกปิดหน้านั้นได้ทันก่อนที่ป๋าจะเห็น”
วรรณวดีพยักหน้าและกังวลใจ
“ไม่รู้ป่านนี้แตกับพิทจะรู้เรื่องนี้เหรอยัง”
บนโต๊ะอาหารเช้าที่บ้านสุอาภา พิทยากำลังคุยโทรศัพท์
“ครับพี่ใหญ่ … ผมเห็นแล้ว” พิทยาเสียงเครียด
พิทยาไม่ได้ยินเสียงเดินของสุอาภาที่มาทางด้านหลังเพราะมัวแต่คุยโทรศัพท์
“คุณแตยังไม่รู้ครับ”
สุอาภานิ่วหน้าด้วยความสงสัย พิทยาพูดต่อ
“ผมทราบว่าไม่ควรให้คุณแตเห็น ผมจะจัดการเอง”
พิทยาสีหน้ากังวลใจวางสาย หันไปเจอสุอาภายืนอยู่ก็ตกใจหน้าถอดสี
“นายไม่อยากให้ฉันรู้อะไร” สุอาภาถาม
พิทยาอึกอักบอก
“ไม่มีอะไร”
สุอาภาคิดแล้วตกใจ หน้าตาตื่นตระหนก
“หรือว่าป๋าไม่สบาย”
“ไม่ใช่ครับ”
“อย่ามาโกหกฉันนะพิท บอกฉันมา..ป๋าเป็นอะไรใช่มั้ย”
“ไม่เกี่ยวกับคุณอา”
“ถ้าไม่เกี่ยวกับป๋า แล้วอะไรที่จะให้ฉันรู้ไม่ได้ พิท..บอกฉันมา...อกฉันมาสิ!” สุอาภาเสียงดังขึ้น
พิทยาเครียดมองหน้าสุอาภา ลังเลว่าจะบอกดีหรือไม่
สุอาภาดูภาพข่าวจากไอแพด สีหน้าอึ้งตะลึงและเสียใจมาก รีบกดปิดหน้าจอ
“นี่มันอะไรกัน ทำไมถึงมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับฉันอีก ฉันไม่ได้ทำนะพิท ฉันไม่รู้เรื่อง”
พิทยามองสุอาภาอย่างเห็นใจ เธอจับแขนพิทยา สีหน้าเธอเศร้ามาก
พิทยาจับมือสุอาภาให้กำลังใจ
“ผมเชื่อคุณ ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ทำ และจะไม่มีวันทำแบบนั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้นต้องเป็นฝีมือของนายภูวดล”
สุอาภาท้อใจ
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/7 วันที่ 23 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager