อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11 วันที่ 21 ม.ค. 56
“ที่เห็นนี่ยังส่วนน้อยนะครับ ยังมีในรถอีกเพียบ ไม่รู้ว่าซื้อมาขายรึเปล่า” พิทยาบอกสุอาภาหันขวับ
“ทำเป็นพูดว่าฉัน นายนั่นแหละที่สนับสนุนให้ฉันซื้อโน่นซื้อนี่”
“ถ้าผมขัดใจคุณ คุณก็เหวี่ยงใส่ผมใช่มั้ยล่ะ”
“เดี๋ยวนี้ฉันก็ไม่ค่อยเหวี่ยงแล้วซักหน่อย พูดซะจนทุกคนเห็นฉันเป็นนางมารร้ายไปหมดแล้ว”
สุอาภาทำงอน ระหว่างที่ทั้งคู่เถียงกันไปมา นพ บวร วรรณวดี และณีหันไปมองแล้วก็อมยิ้ม
“เราสองคนนี่เถียงกันเป็นเด็กๆไปได้” นพบอก
พิทยากับสุอาภาเหล่มองหน้ากัน
“เป็นผัวเมียกันมันก็ต้องมีกัด เอ๊ย มีทะเลาะเบาะแว้งกันบ้างแหละครับป๋า ชีวิตคู่จะได้ไม่จืดชืด มีสีสัน แถมยังช่วยทำให้รักกันมากกว่าเดิมด้วยนะครับ”
สุอาภากับพิทยาทำหน้าไม่ถูก
“เอาทฤษฎีนี้มาจากไหนคะพี่ใหญ่” วรรณวดีถาม
“เพิ่งคิดสดๆร้อนๆเมื่อตะกี้”
ทุกคนร้อง “โธ่” แล้วก็พากันหัวเราะออกมา นพมองภาพลูกๆแล้วก็ยิ้มสบายใจ
“ชีวิตป๋าตอนนี้ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว นอกจากการได้เห็นลูกๆของป๋ามีความสุข”
ลูกทุกคนเข้าไปกอดนพพร้อมกัน แล้วบวรก็หันมาทางพิทยา
“ไอ้น้องเขย..ยืนเฉยทำไม?! มากอดป๋าด้วยกันสิ”
พิทยาเข้ามาทาด้านหลังสุอาภาแล้วก็เอื้อมมือมากอดนพร่วมกับคนอื่น ทำให้เหมือนเค้ากอดสุอาภาไปด้วย ทั้งคู่หันมามองหน้ากันอย่างรู้สึกดี ณีมองภาพตรงหน้าด้วยความซาบซึ้งใจ
ในเวลาต่อมา ที่ร้านซ่อมโทรศัพท์มือถือ ภายในห้างสรรพสินค้า พิทยารับมือถือคืนมาจากพนักงาน สุอาภายืนข้างๆ
“ซ่อมเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”
“ขอบคุณครับ”
พิทยารับเครื่องมาเปิด แล้วก็เห็นเบอร์ที่ไม่ได้รับสาย พอเปิดดูก็เห็นว่าเป็นรวีพรรณ สุอาภาชะโงกเข้ามาดูข้างๆ
“คุณรวีโทรหานายหลายครั้งเลย จะมีอะไรรึเปล่า”
พิทยาหันไปมองสุอาภา แต่นึกเป็นห่วงรวีพรรณ
ในเวลาต่อมา พิทยากับสุอาภาเข้ามาในร้าน รวีพรรณที่กำลังบริการลูกค้า ทันทีที่เห็นทั้งคู่ก็ชะงักไปนิดนึง แล้วรวีพรรณก็เดินยิ้มเข้าไปหา
“กลับมาจากไปฮันนีมูนเมื่อไหร่คะ”
“วันนี้เองครับ แล้วผมกับคุณแตก็ไม่ได้ไปฮันนีมูน”
“พิทติดงานด่วนน่ะค่ะก็เลยต้องไปดู”
“ผมเห็นรวีโทรหาผมหลายครั้ง มีอะไรรึเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ รวีแค่ต้องการใครซักคนที่คุยด้วย”
สุอาภารู้ตัว[vd
“คุณรวีคงอยากคุยกับนายสองคน ฉันจะไปนั่งรอด้านโน้น”
สุอาภาจะเดินไป แต่พิทยาคว้ามือสุอาภาเอาไว้ รวีพรรณเห็นแล้วก็อึ้ง
“อยู่ฟังด้วยกัน รวีมีอะไรพูดมาได้เลยครับ”
สุอาภารู้สึกดีมาก ผิดกับรวีพรรณที่ไม่พอใจ
ด้านหนึ่งของร้าน ทั้งสามคนนั่งด้วยกัน
“มันใกล้วันแต่งงานเข้ามาทุกที รวีรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่รวีก็ไม่เคยยอมรับมันได้เหมือนกัน รวีไม่อยากแต่งงาน รวีอยากจะหายตัวไปตอนนี้เดี๋ยวนี้ด้วยซ้ำ”
รวีพรรณแสร้งบีบน้ำตาไหล สุอาภามองด้วยความเห็นใจ พิทยารู้สึกผิด..หยิบกระดาษยื่นให้ แต่เธอกลับจับมือพิทยาแล้วก้มหน้าร้องไห้ สุอาภาชะงักมอง รวีพรรณเงยหน้าขึ้นมา
“รวีขอโทษนะคะ รวีไม่ได้อยากรบกวนพิทกับคุณแต แต่มีแค่คุณสองคนเท่านั้นที่เข้าใจ”
รวีพรรณกุมมือพิทยาแน่น สุอาภาหันไปมองทั้งคู่ก็รู้สึกตัวเองเป็นส่วนเกิน แล้วเธอก็แกล้งทำเป็นว่ามีสายเข้า เธอหยิบมือถือออกมา
“พี่ต่ายโทรมา ฉันออกไปรับสายก่อนนะ”
พิทยาพยักหน้า สุอาภาเดินออกไป ก้มมองมือถือในมือ ไม่ได้มีใครโทรเข้ามา เธอมองทั้งคู่ด้วยสีหน้าเศร้า
ภายในห้องรับแขก พิทยากับสุอาภากลับเข้ามาในบ้าน
“คุณแต…ตั้งแต่คืนนี้ ผมจะลงมานอนข้างล่างตามเดิมนะครับ”
สุอาภานิ่งไปซักพักแล้วบอก
“อือ..นายคงจะอึดอัดสินะที่ต้องอยู่ในห้องเดียวกับฉัน”
“ไม่ใช่นะครับ แต่...มันไม่สมควร เพราะเราแต่งงานกันแต่ในนาม”
สุอาภาแอบเจ็บและน้อยใจ คิดว่าพิทยาก็ยังไม่ลืมรวีพรรณ
สุอาภาพูดตอกย้ำตัวเอง
“นั่นสิ เราแต่งงานกันแต่ในนามเท่านั้น”
สุอาภาพูดจบก็หันหลังเดินขึ้นบันไดหน้าเศร้า พิทยามองตามสุอาภาอย่างไม่เข้าใจว่าสุอาภาเป็นอะไร
ภายในห้องน้ำ สุอาภายืนมองตัวเองที่หน้ากระจก
“จำไว้สุอาภา ว่าคนที่พิทรักคือคุณรวีพรรณ อย่าคาดหวังจะให้เค้าเปลี่ยนใจมารักเธอ”
สุอาภาพยายามสะกดจิตตัวเอง
วันถัดมา เวลากลางวัน ที่นพอาร์คิเทค ทาคาโน่ ภาสันต์ เดินเข้ามาในห้องประชุมพร้อมกับภูวดล
พิทยา บวร และปวีณารออยู่ และออกจะแปลกใจที่เห็นภูวดล สามคนลุกขึ้นไหว้ทาคาโน่กับภาสันต์
“ทุกคนคงรู้จักลูกชายผมดีอยู่แล้ว ต่อไปนี้ลูกชายผมจะเข้ามาทำโปรเจกต์นี้ด้วย”
บวรผงะ พิทยาชะงัก ภูวดลหันไปมองพิทยาด้วยสายตาท้าทาย
“ผมยังอ่อนประสบการณ์ ถ้ายังไงก็ฝากตัวด้วยนะครับ”
บวรมองภูวดลอย่างไม่ไว้ใจ พิทยาไม่พูดอะไรออกมา ปวีณามองพิทยากับภูวดลก็รู้สึกแปลกใจ
“เริ่มประชุมได้เลย” ทาคาโน่บอก
พิทยาเอาแบบออกมาวางบนโต๊ะ
ทาคาโน่ ภาสันต์ ภูวดลกำลังดูแบบร่างที่พิทยาแก้ไข ภาสันต์เห็นแล้วก็ทึ่งกับสิ่งที่พิทยาแก้ไขมา ผ่านเวลา ทั้งสามคนยังคงปรึกษากัน ฝ่ายพิทยา บวร กับปวีณามองลุ้นกันอยู่ว่า ลูกค้าจะชอบใจรึเปล่า ไม่นานทั้งสามคนก็หันหน้ามาบอก
“พวกเราโอเค”
พิทยา บวร ปวีณาหันมามองกันด้วยความดีใจ
“ขั้นต่อไปผมจะรีบทำ Design devalopment ให้คุณทาคาโน่ดูอย่างเร็วที่สุดนะครับ” บวรบอก
ทาคาโน่หันไปทางภาสันต์
“ผมบอกคุณแล้วเห็นมั้ยว่าคุณพิทยาต้องทำได้ แถมยังทำงานเสร็จเร็วกว่าที่บอกเราเอาไว้ซักอีก คุณคงไม่มีปัญหาในตัวคุณพิทยาแล้วนะ”
ภาสันต์พูดไม่ออก
“ครับ”
ภาสันต์หันไปมองพิทยาด้วยสีหน้านึกไม่ถึงว่ามันจะเก่ง รวมทั้งภูวดลด้วย
“อ้อ...อีกอย่าง คืนนี้ผมต้องกลับไปดูงานที่ญี่ปุ่นประมาณสองสามอาทิตย์ คงต้องฝากให้คุณภาสันต์กับคุณภูวดลช่วยดูแลทางนี้ให้แทน”
พิทยากับบวรชะงักไปนิดนึง ภาสันต์ตาลุกวาวดีใจที่ทาคาโน่จะไม่อยู่
“ได้ครับ ไม่มีปัญหา”
ภาสันต์หันไปจ้องหน้าพิทยาประมาณว่าให้เตรียมตัวเอาไว้ เขาจ้องหน้ากลับและไม่หวั่นไหวใดใด
ภายในออฟฟิศภูวดล พิทยา แป๋ว บวรเดินมาด้วยกันตามทาง
“เราต้องระดมทีม ระดมสมอง เพราะปกติขั้นตอนนี้ใช้เวลาอย่างน้อยสองเดือนถึงจะทำเสร็จ แต่เรามีเวลาเดือนเดียว แล้วยิ่งคุณทาคาโน่ไม่อยู่แบบนี้ สองพ่อลูกนั่นต้องหาโอกาสกลั้นแกล้งเราแน่ เพราะฉะนั้นเราจะพลาดไม่ได้เด็ดขาด”
พิทยาเงียบ ปวีณาแปลกใจแล้วถามขึ้น
“แล้วทำไมคุณภาสันต์กับคุณภูวดลต้องแกล้งพวกเราด้วยล่ะคะ”
บวรกับพิทยาเงียบ ปวีณานิ่วหน้า พิทยาหยุดเดินแล้วหันไป
“ผมขอไปห้องน้ำก่อนนะครับ แล้วจะตามไปเจอที่รถ”
บวรพยักหน้า หันไปทางปวีณา
“หน้าที่ของเธอคือทำงาน ไม่ต้องซอกแซกถามในสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องรู้”
บวรเดินออกไป ปวีณาไม่เข้าใจที่อยู่ดีดีก็โดนเหวี่ยงใส่อีกแล้ว
ภายในห้องน้ำชาย พิทยากำลังล้างมือหลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จแล้ว ระหว่างนั้นภูวดลเดินเข้ามา...สองคนชะงักมองหน้ากัน แต่พิทยาทำเป็นไม่สนใจ
พิทยาปิดก๊อกน้ำดึงกระดาษมาเช็ดมือ และกำลังจะเดินออกไป ภูวดลหันมา
“เจ็บหนักขนาดนั้นไม่น่าหายเร็วเลยนะ”
พิทยาชะงักเริ่มเอะใจ กับคำพูดของนักเลงที่รุมทำร้ายเขา
“พวกแกทำร้ายฉันทำไม ต้องการอะไร”
นักเลงคนนั้นกระชากคอเสื้อพิทยาเข้ามา แล้วบอกว่า
“แกไปขัดขาใครเค้าล่ะ”
พิทยามองภูวดลอย่างอึ้งๆ
“คุณให้คนมาจัดการผมใช่มั้ย”
“ถ้าไม่มีหลักฐานก็อย่ามาปรักปรำ ไม่อย่างนั้นฉันจะฟ้องแกข้อหาหมิ่นประมาท”
พิทยาพูดไม่ออก ภูวดลยิ้มมุมปาก
“ตั้งใจทำงานให้ดี เพราะถ้าแกล้มเมื่อไหร่ ฉันจะเหยียบแกให้จมดิน”
ภูวดลกับพิทยาจ้องหน้าอย่างไม่มีใครกลัวใคร แล้วภูวดลก็เดินชนไหล่พิทยาออกไป
พิทยาได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างหนัก
ภายในห้องทำงานรวม ในนพอาร์คิเทค ตอนบ่าย พิทยายืนอยู่ตรงหน้าปวีณาและทีมงานหลายคน
“เดือนนี้ทั้งเดือน ทุกคนต้องทำงานหนักกันหน่อยล่ะนะ แล้วก็เตรียมตัวมานอนที่ออฟฟิศกันได้เลย”
“งานหนักพวกเราไม่กลัวอยู่แล้ว...จริงมั้ย” ปวีณาบอก
ทีมงานรับคำถ้วนหน้า
“จริงครับ / จริงค่ะ”
พิทยายิ้มบอก
“ขอบคุณทุกคนมาก”
พิทยาสบายใจแล้วก็นึกถึงสุอาภาขึ้นมา
ภายในบ้านพิทยา สุอาภากำลังคุยโทรศัพท์
“นายเพิ่งหายแท้ๆ ยังต้องกลับมาทำงานหนักขนาดนี้อีก ถ้าไงก็ดูแลตัวเองด้วย”
พิทยายิ้มที่ได้ยินน้ำเสียงที่เป็นห่วงของสุอาภา
“เป็นห่วงผมเหรอครับ”
สุอาภาอึ้ง เขิน
“ห่วงสิ..ห่วงว่าถ้านายเป็นอะไรขึ้นมา ป๋า พี่ใหญ่ พี่ต่าย ป้าณีจะหาว่าฉันดูแลนายไม่ดี”
พิทยาอมยิ้ม
“วันนี้ผมกลับดึกนะ คุณก็อยู่บ้านดีดี ห้ามหนีไปเที่ยวที่ไหน”
“ถ้าฉันไป แล้วนายจะเห็นเหรอ”
พิทยาชะงัก เสียงเข้ม
“คุณแต!”
“ฉันล้อเล่น ฉันไม่ไปไหนหรอกน่า รีบไปทำงานได้แล้ว”
พิทยายิ้มแล้วก็วางสาย
ในเวลาสกลางคืน พิทยายังคงทำงานกับทีมงาน ระหว่างนั้นปวีณาเดินเข้ามาพร้อมกับถาดพิซซ่า
“พิซซ่ามาแล้วค่ะ”
ทุกคนดีใจมาก
“พักทานพิซซ่ากันก่อน”
ทีมงานเข้าไปเอาพิซซ่าจากปวีณา ระหว่างนั้นเสียงมือถือพิทยาดังขึ้น พิทยาหยิบขึ้นมาเห็นเบอร์แปลก กดรับสาย
“สวัสดีครับ...ว่าไงนะครับ”
ภายในบาร์แห่งหนึ่งในโรงแรม พนักงานเดินนำพิทยาเข้ามาด้านใน
“อยู่ทางนั้นครับ”
พิทยาเห็นรวีพรรณฟุบหลับที่โต๊ะก็หันไปทางพนักงาน
“ขอบใจ”
พนักงานเดินออกไป พิทยารีบเดินมาหารวีพรรณเห็นไวน์หมดขวดอยู่บนโต๊ะ
“รวี...”
รวีพรรณเงยหน้าขึ้นมาเห็นพิทยาก็ดีใจ เธอแกล้งเมาบอก
“พิท...ดื่มด้วยกันนะคะ น้อง…”
เธอจะหันไปสั่งพนักงาน แต่พิทยาคว้าแขนเธอเอาไว้
“พอเถอะรวี...กลับบ้านนะครับ”
รวีพรรณหันไปมองพิทยาแต่ยังไม่ยอมลุก
สุอาภาเดินเข้ามาในโรงแรม มองหาบาร์...แต่ไม่เจอ เลยหันไปหาพนักงานที่กำลังเดินมา
“โทษนะคะ อยู่ตรงไหน”
รวีพรรณจับแขนพิทยาพยายามจะดึงให้เขานั่งลง
“รวีไม่อยากลับ พิทดื่มเป็นเพื่อนรวีก่อนนะ รวีอยากเมา เมาแล้วจะได้ไม่ต้องนึกถึงว่ารวีจะต้องเจอกับอะไรต่อจากนี้”
พิทยาจับตัวเธอเอาไว้
“ปัญหาไม่ได้แก้ด้วยการเมานะครับ กลับบ้านนะ”
รวีพรรณเหลือบมองไปที่ประตูทางเข้า แล้วก็คิดย้อนกลับไป
รวีพรรณกำลังคุยโทรศัพท์กับสุอาภาแล้วก็แกล้งเมา
“ตอนนี้รวีอยู่ที่... รวีขับรถกลับบ้านไม่ไหว คุณแตช่วยมารับรวีทีได้มั้ยคะ”
รวีพรรณหน้าตาร้ายกาจมาก
รวีพรรณพยายามขืนตัวเอาไว้
“รวีไม่กลับ...รวีไม่อยากกลับ”
แต่พิทยาไม่ยอมดึงรวีพรรณขึ้นมาแล้วประคองพาเดินออกไป รวีพรรณสีหน้าไม่พอใจที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน พิทยาพาเธอเดินออกไป สวนกับสุอาภาที่เดินเข้ามาจากอีกทางพอดี
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11 วันที่ 21 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager