อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 8/3 วันที่ 17 ม.ค. 56
รวีพรรณไม่กล้าสู้หน้าพิทยา รีบหันหลังเดินไปอีกทาง แต่พิทยาตามมาขวาง“อย่าเพิ่งไปรวี ผมมีบางอย่างอยากให้คุณรู้”
“รวีไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น”
รวีพรรณเดินเลี่ยงออกไป พิทยากำลังจะตาม แต่เจอพนักงานเดินมาชน ทำให้น้ำในถาดหกใส่เสื้อพิทยาผงะ พนักงานหน้าเสีย
“ขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไร”
พิทยาขยับจะตามรวีพรรณ แต่เธอหายไปแล้ว พิทยามองหาไปรอบๆ ก็ไม่เห็น เลยเดินไปทางอื่น
มุมหนึ่งที่รวีพรรณแอบอยู่ มองตามพิทยาด้วยสีหน้าเศร้ามาก
“ฮัลโหล”
“ผมอยากเปลี่ยนสถานที่ แถวนี้มีคนเดินเข้าเดินออกตลอดเวลา ถ้าคุณอยากคุยกับผมเป็นการส่วนตัว คงไม่สะดวกนัก”
สุอาภาชะงัก แล้วก็หันไปเห็นภูวดลยืนหลบตรงมุมหนึ่ง สองคนมองหน้ากัน
“แล้วคุณจะให้ฉันไปคุยที่ไหน”
“ผมเปิดห้องเอาไว้แล้ว ผมจะขึ้นไปรอคุณก่อน”
สุอาภาเงียบ อึ้ง มองภูวดลอย่างไม่ไว้ใจ
“ไม่ต้องกลัวว่าผมจะทำอะไรคุณหรอกน่า ผมไม่ชอบของมีตำหนิ เจอกันที่ห้อง 1102”
ภูวดลวางสายแล้วก็เดินออกไป สุอาภากดวางสายเริ่มกังวล สีหน้าเครียด
พิทยากำลังคุยโทรศัพท์กับสุอาภา ด้วยสีหน้าตกใจเพราะเป็นห่วงสุอาภามาก
“เค้าให้คุณเข้าไปคุยในห้องผมไม่ให้คุณไป ยกเลิกแผนทั้งหมด คุณไม่ต้องทำอะไรแล้ว”
สุอาภากำลังเดินไปที่หน้าลิฟท์
“ไม่ได้นะพิท นี่เป็นโอกาสเดียวที่เราจะทำให้คุณรวีได้รู้ถึงความชั่วของผู้ชายคนนี้ ฉันกำลังจะเข้าไปในลิฟต์แล้ว นายพาคุณรวีขึ้นมาได้เลย”
สุอาภากดวางสายเดินเข้าไปในลิฟท์ พิทยาชะงัก
“คุณแต”
สายหลุดไปแล้ว พิทยากดโทรออกอีกครั้ง แต่ติดต่อไม่ได้ พิทยาอยากจะบ้าตาย! พลันเสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้ง พิทยากดรับสายโดยไม่ได้ดูที่หน้าจอ
“คุณแต...คุณอย่าไป”
แต่กลับเป็นเสียงภูวดลที่หัวเราะดังออกมา พิทยาผงะ..รู้ทันทีว่าใคร
“ภูวดล”
ภูวดลยืนเทวิสกี้ทิ้งลงในซิ้งค์ออกจนเหลือแค่ครึ่งขวด
“แกสองคนนี่มันโง่ซ้ำโง่ซากจริงๆ คิดจะเปิดโปงฉัน มันไม่ง่ายนักหรอก”
พิทยาโกรธมาก
“ถ้าแกทำอะไรคุณแต..ฉันรับรองได้เลยว่าฉันจะฆ่าแก”
ภูวดลยิ้ม พร้อมกับเดินออกมาวางขวดวิสกี้ลงบนโต๊ะ
“งั้นแกก็เตรียมตัวขึ้นมาฆ่าฉันได้เลย!”
ภูวดลวางสาย ก่อนจะหยิบแก้วสองใบมาวางข้างๆขวด...แสยะยิ้มชั่วออกมา พิทยาร้อนรนทนไม่ไหว รีบวิ่งออกไปทันที
พิทยากดลิฟท์และรีบเข้าไปทันที ลิฟต์อีกตัว..เปิดออก ภูวดลเดินออกมา เจอรวีพรรณเดินเข้ามาพอดี
“คุณมีอะไรจะให้ฉันดู”
“จำคำถามที่ผมถามคุณค้างไว้ได้มั๊ย... ระหว่างนายพิทยากับสุอาภาเป็นเรื่องจริง หรือว่าสร้างภาพ คำตอบรออยู่ข้างบนแล้ว”
รวีพรรณมองภูวดลด้วยความสงสัยมาก
สุอาภาเข้ามาในห้อง..เอาที่กั้นไม่ให้ประตูปิดมาคั่นไว้ แล้วเดินเข้ามาห้องรับแขกแต่ไม่มีใคร นอกจากแก้ววิสกี้ 2 ใบที่ว่างเปล่าวางอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับขวดวิสกี้ครึ่งขวด
สุอาภาแปลกใจมาก ค่อยๆเดินเข้าไปด้านในอย่างระมัดระวัง
“คุณภูวดล”
เงียบไม่มีเสียงตอบ สุอาภาค่อยๆผลักประตูห้องนอนเข้าไป...ไม่พบใคร
สุอาภาชักรู้สึกไม่ดีแล้วก็ได้ยินเสียงประตูเปิด สุอาภาหันขวับไปด้วยสีหน้าหวาดกลัว พิทยาเข้ามาในห้อง มองไปที่แก้ววิสกี้สองใบ นึกว่าภูวดลมอมเหล้าสุอาภา พิทยาโมโหสุดๆ จะเดินเข้าไปในห้องนอน
สุอาภาเดินออกมาเห็นพิทยาก็ชะงัก
“พิท”
พิทยาหันมาเห็นสุอาภาก็ดีใจและโล่งใจสุดๆที่สุอาภาไม่เป็นอะไร สุอาภามองพิทยาสีหน้างงมาก แล้วพิทยาก็เข้ามากอดสุอาภาแน่นยิ่งทำให้สุอาภางงหนักมากขึ้น
ภูวดลกับรวีพรรณที่ยืนอยู่ตรงประตูห้องเห็นพิทยากอดสุอาภาอยู่ตรงประตูห้องนอน รวีพรรณอึ้งตะลึงงัน ภูวดลยื่นหน้าไปพูดข้างหูรวีพรรณ
“ผมว่านี่เป็นเรื่องจริง คุณว่าอย่างนั้นมั๊ย”
รวีพรรณเสียใจพูดอะไรไม่ออกหันหลังจ้ำเดินออกไปทันที ภูวดลมองพิทยาที่ยังคงกอดสุอาภาด้วยสีหน้าสะใจที่สุดก่อนจะตามรวีพรรณออกไป
พิทยายังคงกอดสุอาภาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย และไม่นานพิทยาก็นึกขึ้นได้ว่ากอดสุอาภานานไปแล้ว
พิทยารีบผละออกมา
“ภูวดลไม่ได้ทำอะไรคุณใช่มั๊ย”
สุอาภานิ่วหน้า
“ภูวดล”
“หลังจากผมวางสายคุณ เค้าโทรหาผม เค้าพูดเหมือนรู้ว่าเรากำลังทำอะไร แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าจะ...จะทำอะไรบางอย่างกับคุณ”
สุอาภาหน้าเหวอไปทันที
“ตั้งแต่ฉันเข้ามาในห้อง ฉันยังไม่เจอเค้าเลย”
พิทยาแปลกใจ แล้วทั้งคู่ก็นึกออกได้ทันที
“แสดงว่าภูวดลต้องได้ยินที่เราคุยกันก็เลยวางแผนหลอกให้คุณมาหาฉันแทน ฉันว่าตอนนี้เค้าคงพาคุณรวีออกจากงานไปแล้ว”
พิทยาได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดตัวเองที่เสียรู้ภูวดล
ภูวดลขับรถอยู่ รวีพรรณนั่งเงียบอยู่ข้างๆยังเสียใจกับภาพที่เห็น เขาหันไปมองแล้วก็ยิ้มสะใจพร้อมกับเริ่มแผนต่อไป
“ถึงกับไม่พูดไม่จา อึ้งงั้นสิ หัวใจมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆเลยใช่มั๊ย นี่แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เกี่ยวกับสองคนนั่นที่คุณไม่รู้ อยากฟังรึเปล่า”
“ฉันไม่อยากฟัง!” รวีพรรณบอก
ภูวดลยิ้มเจ้าเล่ห์
“แต่ผมอยากบอก เผื่อมันจะช่วยให้คุณตาสว่างขึ้นมาได้บ้าง สุอาภาเป็นคนวางแผนให้ผมได้ตัวคุณ! เค้าทำให้คุณโกรธเพื่อที่คุณจะได้มาหาผม แล้วก็บอกให้ผมจัดการคุณซะ! เพราะความจริง..ผู้ชายในคลิปคือนายพิทยา แต่จะว่าไป..เค้าสองคนก็เคยมีอะไรกันมาก่อนหน้านั้น..ตั้งแต่สมัยที่พิทยายังคบอยู่กับคุณ”
รวีพรรณทนฟังไม่ไหว
“หยุดได้แล้ว”
ภูวดลพูดกวน
“ผมยังเล่าไม่ถึงครึ่งของเรื่องทั้งหมดเลยนะ”
“ฉันไม่อยากรู้”
ภูวดลสวนกลับทันที
“แต่มีอีกเรื่องที่คุณน่าจะรู้เอาไว้ สุอาภาเที่ยวบอกใครต่อใครว่า พิทยาเคยเป็นของเค้ามาก่อน คุณต่างหากที่เป็นคนแย่งพิทยาไปจากเค้า”
รวีพรรณกำมือแน่นด้วยความโกรธแค้นอย่างสุดจะทนได้อีกต่อไป
“จอดรถ”
ภูวดลแปลกใจหันมามองรวีพรรณ
“คุณให้ผมจอดรถทำไม อ้อ หรือว่าอยากตั้งใจฟังต่อจนจบ”
รวีพรรณหันขวับพูดเสียงดัง
“ฉันบอกให้จอด จอดสิ”
ภูวดลตกใจเลยเอารถจอดเข้าข้างทาง รวีพรรณเปิดประตูลงจากรถไปทันที ภูวดลผงะ รีบเปิดประตูตามลงไป
ฃ
ภูวดลหันไปมองรวีพรรณที่กำลังเดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง
“จะไปไหน”
รวีพรรณไม่ตอบ โกรธจนน้ำตาไหล ไม่สนใจรถที่แล่นมา รถบีบแตรใส่ รวีพรรณไม่หยุด...ยังคงเดินต่อไป ภูวดลตกใจ
“คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอไง นี่!”
รวีพรรณไม่สนใจ ข้ามถนนไปจนถึงอีกฝั่งแล้วก็เดินต่อไปไม่หยุด ภูวดลมองตามรวีพรรณ
“คงเสียใจมากล่ะสิ ฮึ!”
ภูวดลไม่สนใจ ขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที
รวีพรรณยังคงเดินมาเรื่อยๆ เดินจนขาหมดแรง เดินต่อไปอีกไม่ไหว รวีพรรณหยุดนั่งลงที่ม้านั่งริมแม่น้ำ...คิดทบทวนเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ในอดีตที่ผ่านมา..
ในร้านอาหารที่สุอาภาหอมแก้มพิทยา , ในงานเปิดโรงแรม สุอาภาควงมากับพิทยา ,รวีพรรณเห็นพิทยากับสุอาภาที่ออฟฟิศ, พิทยามาบอกว่าต้องแต่งงานกับสุอาภา , ภาพแต่งงานของพิทยากับสุอาภา
สุอาภาเคยบอกว่า
“นายภูวดลเคยพยายามจะข่มขืนฉัน”
รวีพรรณอึ้ง หันขวับมามองสุอาภา สินีนาฎเองก็ช็อกไม่แพ้กัน สุอาภาขยับเข้ามาใกล้รวีพรรณ
“แต่โชคดีที่วันนั้นพิทช่วยฉันเอาไว้ได้ทัน ก่อนที่ฉันจะถูกผู้ชายคนนั้นย่ำยี”
…..........................
เธอคิดถึงคำพูดของภูวดลก่อนหน้านี้ที่พูดกับเธอในรถ
“สุอาภาเป็นคนวางแผนให้ผมได้ตัวคุณ!”
“เค้าสองคนก็เคยมีอะไรกันมาก่อนหน้านั้น ตั้งแต่สมัยที่พิทยายังคบอยู่กับคุณ สุอาภาเที่ยวบอกใครต่อใครว่า พิทยาเคยเป็นของเค้ามาก่อน คุณต่างหากที่เป็นคนแย่งพิทยาไปจากเค้า”
รวีพรรณกำมือ กัดกรามแน่น โมโห โกรธตัวสั่นจนน้ำตาไหลออกมา
“นังสุอาภา เพราะแกคนเดียว แกทำลายชีวิตฉัน!”
แววตารวีพรรณเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นอย่างที่สุด
สุอาภากับพิทยากลับเข้ามาในบ้าน สุอาภามองพิทยาด้วยสีหน้าลังเลแล้วก็ตัดสินใจ
“พิท...ฉันอยากรู้”
“คุณแตอยากรู้อะไรครับ”
“ตอนที่นายรู้ว่าภูวดลจะทำอะไรฉัน นายเป็นห่วงฉันจริงๆใช่มั๊ย”
พิทยามองสุอาภา แต่ยังไม่ทันตอบ เสียงมือถือพิทยาดังขึ้น เขาหยิบมือถือออกมาเห็นชื่อก็ชะงัก เงยหน้ามองสุอาภา
“รวีโทรมา”
พิทยารีบกดรับสาย
“รวี..คุณร้องไห้ทำไม ใจเย็นก่อน ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”
พิทยาหันไปทางสุอาภา แต่ยังไม่ทันพูดอะไร
“นายรีบไปเถอะ”
พิทยารีบออกไป สุอาภาได้แต่ถอนหายใจออกมา
ในเวลาต่อมา พิทยาเดินเข้ามาเห็นรวีพรรณที่นั่งอยู่ เขาเดินมานั่งข้างรวีพรรณ
“รวี”
รวีพรรณน้ำตานองหน้าหันไปทางพิทยา
“ไอ้ภูวดลมันทำอะไรรวี”
“เค้าไม่ได้ทำอะไรรวี รวีแค่อึดอัดที่ต้องหมั้นกับเค้า เพราะรวีถูกบังคับ รวีปฏิเสธไม่ได้”
พิทยาก็เลยเข้าใจและสงสารรวีพรรณมากยิ่งขึ้น
“รวีขอโทษนะที่ก่อนหน้านี้ รวีพูดไม่ดีกับพิท”
“ผมไม่เคยโกรธรวีเลย”
“แล้วรวีก็ต้องขอโทษที่รวีโทรเรียกพิทออกมา ทั้งๆที่... รวีไม่มีสิทธิ์ในตัวพิทอีกแล้ว แต่รวีนึกถึงใครไม่ออก มันทำให้รวีรู้ว่าพอรวีไม่มีพิท รวีก็ไม่เหลือใครอีกแล้วจริงๆ”
รวีพรรณทำเป็นเศร้า พิทยาจับมือรวีพรรณให้กำลังใจ
“รวีอย่าพูดแบบนี้สิครับ ถึงเราจะลงเอยกันไม่ได้ แต่ถ้าวันไหนที่รวีมีปัญหา ขอแค่รวีหันมา รวีก็จะเจอผมอยู่ข้างๆ ผมจะไม่มีวันทิ้งรวีไปไหน”
“สัญญานะคะ...ว่าพิทจะไม่ทิ้งรวี”
“ผมสัญญา”
รวีพรรณมองพิทยาที่ยิ้มให้เธออย่างจริงใจ ก็รู้สึกพอใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
สุอาภาดูเวลาใกล้เที่ยงคืน แต่พิทยายังไม่กลับ สุอาภาสีหน้าเป็นห่วงผุดลุกผุดนั่งมองไปที่ประตูตลอดเวลา
“ทำไมยังไม่กลับมาอีก”
สุอาภาถอนหายใจแล้วก็ทิ้งตัวนั่งลง
พิทยาจอดรถ หันไปทางรวีพรรณ
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง พิทคะ เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั๊ย”
“แน่นอน”
พิทยาทั้งดีใจทั้งโล่งใจ รวีพรรณแสร้งยิ้มจริงใจ...แล้วก็ลงจากรถ เขาหันไปมองเธอด้วยความรู้สึกดีมากๆ แล้วก็ขับรถออกไป
ทันทีที่พิทยาขับรถออกไป รวีพรรณก็หันมามองตามรถ สีหน้ารวีพรรณเปลี่ยนเป็นร้ายทันที
“แค่ฉันบีบน้ำตานิดหน่อย พิทก็มาหาฉันแล้ว อีกไม่นานหรอกสุอาภา...พิทต้องกลับมาเป็นของฉัน!”
พิทยากลับเข้ามาในบ้านเห็นสุอาภาหลับอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก ก็ผงะ รู้ว่าสุอาภารอเค้ากลับมา
เขาเดินมาย่อตัวลงข้างโซฟา มองหน้าสุอาภา
“ที่คุณถามว่าผมเป็นห่วงคุณรึเปล่า ผมเป็นห่วงคุณนะครับ”
พิทยาค่อยๆอุ้มสุอาภาขึ้นมาและเดินขึ้นบันได เธอนอนหลับไม่รู้เรื่อง
เช้าวันถัดมา รวีพรรณเดินออกมาเห็นภูวดล ศรีพิไล ณรงค์ รมณีนั่งด้วยกัน เขาหันไปมองรวีพรรณ รวีพรรณยกมือไหว้ศรีพิไลที่รับไหว้ตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“เรากำลังคุยเรื่องงานหมั้นของลูกกันอยู่”
รวีพรรณเดินมานั่งข้างรมณี
“งั้นก็ดีเลยค่ะ รวีอยากจะพูดเรื่องนี้อยู่พอดี รวีอยากขอเลื่อนงานหมั้นออกไปก่อน”
ทุกคนชะงัก ตกใจ และ แปลกใจ
“ทำไม”
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 8/3 วันที่ 17 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager