@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 6 ม.ค 2556

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 6 ม.ค 2556

ต้องรักดูใช่รึเปล่า จึงรู้ในทุกๆสิ่ง
อาจเป็นคนนี้ คนเดียวที่เป็น....ที่รัก”
จากเนื้อเพลงทำให้ฤชวีนึกถึงตอนที่จับมือพิมภาเบาๆ มาสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้
“คุณพิมครับ ผมขอลาออกจากการเป็นสามีกำมะลอของคุณ ให้ผมเป็นสามีจริงๆ ของคุณได้มั้ยครับ”
ฤชวีรู้สึกมีความหวังขึ้นมาทันที
“คุณพิม”
ฤชวีตัดสินใจไปหาพิมภา

ฤชวีขับรถเข้ามาที่ลานจอดรถบริษัทนารี ฤชวีมาอย่างมีความหวังมาก ขณะนั้นพิมภาเดินเข้ามาที่รถ ตรีวิญเดินมาส่งที่รถ
“พิมจะรีบแจงรายละเอียดการเปิดตัวส่งให้คุณพรุ่งนี้นะคะ”
“ครับ”



พิมภาเปิดประตูรถจะก้าวขึ้น แต่ตรีวิญจับประตูรถของพิมภาไว้ พิมภาชะงักมองตรีวิญว่ามีอะไร ฤชวีเห็นพิมภาจะเข้าไปแต่ชะงักที่เห็นตรีวิญด้วย ฤชวีตัดสินใจไม่เข้าไปยืนรอจังหวะ
“คุณพิมครับ คุณรู้อยู่แล้วว่าผมคิดยังไงกับคุณ เมื่อก่อนเพราะมีคุณต้นทำให้ผมพูดอะไรไม่ได้อย่างที่ใจคิด แต่วันนี้คุณไม่มีพันธะแล้ว ผมอยากจะขอโอกาส ได้ไหมครับ”
ฤชวีมองพิมภาลุ้นว่าพิมภาจะตอบว่าอะไร พิมภานิ่งคิดแล้วตัดสินใจ
“ค่ะ ฉันจะให้โอกาสคุณ”
ตรีวิญดีใจจับมือพิมภา
“ขอบคุณครับคุณพิม”
ฤชวีอึ้งแล้วเดินจากไปอย่างคนแพ้ พิมภามองตรีวิญแล้วดึงมือจากการกุมของตรีวิญ ตรีวิญชะงัก
“ในฐานะเพื่อนเท่านั้นค่ะที่พิมให้ได้ ขอโทษนะคะ”
พิมภาขึ้นรถแล้วขับออกไปทิ้งให้ตรีวิญยืนอยู่เพียงลำพัง เจ็บปวดแต่ไม่ยอมแพ้

คืนนั้นมิ้นท์แวะมาที่คอนโดพิมภา ภาณุวัฒน์ ภัทรพล ลัลนา พิมมาลามองมิ้นท์อย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก
“แน่ใจเหรอมิ้นท์ว่ามันจะได้ผล”
“ร้อยเปอร์เซ็นต์เลยพี่ภัทร ขนาดมิ้นท์อ่านยังน้ำตาร่วงเลย พี่พิมต้องใจอ่อนแน่ๆ”
“เอายังไงดีล่ะพ่อแม่”
“มันก็ต้องเสี่ยงน่ะนะ”
“แม่ไม่อยากเห็นพิมเศร้าซึม ทำงานลืมตายขนาดนี้”
“ตั้งแต่เกิดเรื่อง ลัลยังไม่เคยเห็นพิมยิ้มเลยนะคะ เครียดตลอดเวลา”
“ถ้าอย่างนั้น มิ้นท์มีแผนยังไงก็ว่ามา”
“เราก็ต้องหาทางพาพี่พิมไปงานเปิดตัวหนังสือของพี่ต้น แล้วให้พี่พิมได้อ่านหนังสือของพี่ต้นเท่านั้นเองค่ะ”
“ง่ายมาก”
ภัทรพลวางมือกลางวง ทุกคนวางทับอย่างพร้อมใจ
“สู้”

ทางด้านปราสินี ตอนนี้เธอท้องเริ่มโตขึ้นมากสักห้าเดือน ปราสินีกำลังจะเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ตแต่ชะงักที่เห็นเอกพลกำลังจะเข้าไปเหมือนกัน
“ปลา”
“พี่เอก” ปราสินีอึดอัดไม่ได้อยากเจอ
“ไม่เจอกันนาน ปลาดูโทรมไปเยอะนะ”
“ก็ตามอัตภาพน่ะค่ะ พี่เอกล่ะคะ”
“พี่สบายดี ตอนนี้ก็เปลี่ยนมาใช้เบนซ์” เอกพลขยับข้อมือว่าใส่โรเล็กซ์ “ถ้าปลาลำบากบอกได้นะ พี่ช่วยได้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ปลาไม่ได้ขัดสนอะไร ปลามีเพื่อนมีลูก มีความสุขดีค่ะ” เอกพลหน้าเสียไปนิด เพราะตัวเองไม่มีใครที่รักจริงใจแบบนั้น “ปลาจะรีบเข้าไปซื้อของ ไปก่อนนะคะ”
ปราสินีเดินเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ต

ปราสินีเดินถือถุงข้าวของออกมาจะออกไปที่ถนนเพื่อเรียกแท็กซี่แต่ชะงักที่ได้ยินเสียงโวยวายมาจากอีก
ด้าน
“เดินให้มันเร็วๆ หน่อยสิอาเอก” ปราสินีหันไปเห็นเอกพลกำลังเข็นรถเข็นที่มีของอยู่เต็มมาที่รถเบนซ์แบบรุ่นเก่า มีอาซ้อแก่ อ้วน ดูเจ๊มากๆ ยืนอยู่ที่หน้ารถท้าวเอวอย่างหงุดหงิด “ทำอะไรให้มันไวๆ หน่อยได้มั้ย อั๊วเมื่อยอยากกลับไปนวดเต็มที”
เอกพลลนลานรีบเอาของเก็บใส่รถ
“ครับคุณพี่”
“คืนนี้ลื้อต้องนวดให้มันถึงใจหน่อยนะ” อาซ้อทำปูไต่ หน้ากรุ้มกริ่ม เอกพลขยะแขยงแต่ต้องทน “ถ้าลื้ออยากได้รถสปอร์ตเปิดหลังคาคันใหม่มั้ย”
เอกพลเปลี่ยนท่าทีเป็นกระตือรือร้นทันที
“คุณพี่ขึ้นรถเถอะครับ คืนนี้ผมจะบริการสุดฝีมือเลย”
ปราสินีมองอย่างสังเวชใจ

วันต่อมาพิมภา ลัลนา นันทิกานต์ ซูซี่ฟังปราสินีเล่าอย่างไม่อยากเชื่อ
“นี่พี่เอกตกต่ำขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก็ไม่แปลกหรอกค่ะน้องพิม มีแต่เรื่องฉาวๆ แถมยังทำคลิปที่นัวกับยัยการะเกตุหลุดอีก จะเอาเครดิตในการทำงานมาจากไหนล่ะคะ ดังอยู่เรื่องเดียวก็ลีลาเด็ดนี่ล่ะค่ะ พี่ดูแล้วยังสยิวกิ้ว”
“พี่ซูซี่” ลัลนาปราม ซูซี่มองปราสินีนึกได้
“พี่ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ปลาโชคดีแล้วที่หลุดมาจากเขาซะได้ ถ้าลูกของปลาต้องมีพ่อที่รักสบาย ขายตัวกิน ก็ให้เขามีแม่คนเดียวยังดีกว่า”
“แต่เด็กจะมีปมด้อยนะปลา”
“ปลาจะไม่ปิดว่าพ่อเขาเป็นใคร แต่จะให้เขาเข้าใจว่าเราไปกันไม่ได้จริงๆ ลูกปลาต้องเข้มแข็งเหมือนพวก...” ปราสินีมองหน้าเพื่อนๆ “คุณ...(ป้า)”
“อ๊ะๆๆ เลือกสรรพนามให้ดีนะ” ลัลนารีบแย้ง
“คุณอาอย่างพวกเธอไงจ๊ะ” ทุกคนโล่งใจทำมือว่าโอเครับได้ “ฉันโชคร้ายที่เจอผู้ชายไม่ดี แต่ถ้าเป็นผู้ชายดีๆ ที่รักเราจริงๆ เจอแล้วก็ไม่ควรปล่อยไปนะ”
ปราสินีบอกแต่สายตามองพิมภา พิมภาทำนิ่งหูทวนลม นันทิกานต์กับลัลนามองหน้ากัน
“นี่ เมื่อวานน้องมิ้นท์เอาการ์ดเชิญงานเปิดตัวหนังสือของคุณต้นมาให้ฉัน” ลัลนารีบรับมุก
“เหรอๆ เมื่อไหร่ล่ะ”
“มะรืนนี้” นันทิกานต์วางการ์ดเชิญตรงหน้าพิมภา “อันนี้ของแก น้องมิ้นท์ฝากมาบอกว่าคุณต้นอยากให้แกไปมาก แกจะไปไหม”
พิมภามองแต่ไม่ยอมรับปาก

ฤชวีมองกิ่งแก้วอย่างไม่อยากเชื่อ
“คุณพิมน่ะเหรอมาขอการ์ดงานเปิดตัวหนังสือจากมิ้นท์ เป็นไปไม่ได้”
“ใจผู้หญิงยากแท้หยั่งถึงนะ คุณพิมอาจจะอยากคืนดีกับต้นก็ได้มั้ง”
ฤชวีหน้านิ่งแต่แอบดีใจ
“มันไม่มีผลหรอกมั้ง”
ฤชวีลุกขึ้นจะไป
“ต้นจะไปไหน”
“ผมมันยาวๆ ว่าจะไปตัดให้มันเป็นทรงหน่อย รำคาญน่ะ ไปก่อนนะ”
ฤชวีรีบออกไป กิ่งแก้วมองตามรู้ทัน
“ไม่มีผลกับเขา มีผลกับต้นเต็มๆ” กิ่งแก้วหยิบหนังสือนิยายมาเปิดๆ ดู “อ่านแล้วจะได้คืนดี”

กิ่งแก้วยิ้ม ลืมไปเลยว่าเอาส่วนหลังที่ซึ้งออกไป
วันต่อมาที่บริษัทนารี สุกัญญานั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ทุกคนพร้อมกันในห้องประชุม
“พี่ได้ผลสรุปยอดการขายของทั้งสองทีมแล้ว วันนี้พี่จะประกาศชื่อคนที่ได้รับตำแหน่งผู้จัดการสาขาที่ประเทศญี่ปุ่น” ทุกคนลุ้น “คนที่ได้รับเลือกคือ พิมภา” ทุกคนปรบมือให้ ฝั่งทางซูซี่ผิดหวังบ้างแต่ก็ร่วมยินดี “พี่ยังมีอีกสองเรื่องที่ทุกคนต้องทราบ คุณตรีวิญตัดสินใจจะเดินทางไปประจำที่ญี่ปุ่นเพื่อช่วยเจาะตลาดและสร้างฐานที่ญี่ปุ่นให้ไวขึ้น”
คนอื่นๆ พากันอึ้ง
“ตื้อไม่เลิกจริงๆ นะ” ลัลนาพูดกับซูซี่
“ตามแกเป็นเงาเลย พิมเอ๊ย”
ตรีวิญยิ้มมองพิมภา พิมภานิ่งไม่สบตา ตรีวิญอึ้งกับท่าทีของพิมภา
“เมื่อตำแหน่งมาร์เก็ตติ้งแมนเนเจอร์ว่างลง พี่ต้องหาคนมารับตำแหน่งนี้และคนที่เหมาะที่สุดคือ ลัลนา” ลัลนาอึ้งไม่อยากจะเชื่อ พวกซูซี่ดีใจมาก “และพี่แต่งตั้งให้นันทิกานต์กับซูซี่ เป็นแบรนด์เมเนเจอร์คนใหม่ที่จะรับช่วงงานต่อจากพิมและลัล”
ซูซี่กับนันทิกานต์ช็อก
“น้องลัลคะ พี่ฝันไปหรือเปล่า” ลัลนาหยิกแก้มซูซี่ ซูซี่ร้องลั่น “เจ็บ...ไม่ฝัน..เรื่องจริง ไชโย” ซูซี่นึกได้เก็บอาการ “ขอโทษค่ะ”
“เอาล่ะ ต่อจากนี้ทุกคนมีหน้าที่ความรับผิดชอบที่มากขึ้น พี่ขอให้ทุกคนทำงานให้เต็มที่ ปิดการประชุม”
สุกัญญาเดินออกไป ตรีวิญมองพิมภาที่นิ่ง ตรีวิญต้องเดินตามออกไป นันทิกานต์กับซูซี่ตีมือกันอย่างดีใจ
“ไชโย”
“ยินดีด้วยนะพิม เธอแน่จริงๆ” ลัลนายิ้มมีความสุขมาก
“ไม่เสียใจเลยเหรอลัล เธอหวังไว้มากนะ”
“นั่นมันเมื่อก่อน ถ้าฉันได้ไปญี่ปุ่นก็ต้องอยู่ห่างคุณภัทร ฉันทนไม่ไหวหรอก ขออยู่ที่นี่ดีกว่า”
“หวานนะจ๊ะ”
“อยากหักคานเต็มทีแล้วล่ะสิน้องลัล แอ๊ะ”
สาวๆ แซวกันกิ๊วก๊าว พิมภาแอบนึกถึงตัวเอง
“พิมมันเฉยมากเลยจะยอมไปงานคุณต้นมั้ยเนี่ย”
ลัลนามองๆ แล้วยิ้ม
“เราต้องขอความช่วยเหลือแล้วล่ะ”
สาว ๆ มองลัลนาว่าหมายถึงใคร

พิมภาเข้ามาหาสุกัญญา
“นั่งสิ”
“คุณสุเรียกพิมมาพบมีเรื่องด่วนเหรอคะ”
“พี่แค่อยากแสดงความยินดีด้วยที่พิมทำงานสำเร็จอย่างที่หวัง”
“ขอบคุณค่ะ เอ่อ คุณสุคะ ทำไมถึงยอมให้คุณตรีวิญไปญี่ปุ่นล่ะคะ พิมเข้าใจว่าคุณสุอยากให้คุณตรีวิญอยู่ที่สำนักงานใหญ่เพื่อพัฒนาบุคลากรที่นี่”
สุกัญญานิ่งไปเมื่อนึกถึงตอนที่ตรีวิญเข้ามาพบเพื่อขอย้ายไปญี่ปุ่น สุกัญญามองตรีวิญอย่างไม่พอใจนัก
“ย้ายไปที่ญี่ปุ่น ตรีวิญนั่นไม่ใช่ข้อตกลงที่เราซื้อตัวคุณให้มาทำงานกับนารี”
“ผมต้องการให้เป็นไปตามนี้”
“พิมภาไม่ได้สนใจคุณ แล้วจะยังดื้อต่อไปอีกทำไม”
“กว่าที่ผมจะได้ทุกอย่างมาถึงวันนี้ มันยากแค่ไหนผมก็ไม่เคยยอมแพ้ สุดท้ายผมจะเป็นผู้ชนะเสมอ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน”
“ไม่มีใครชนะไปตลอดหรอกนะ”
ตรีวิญไม่สนใจคำพูดสุกัญญา
“ถ้าคุณสุไม่ตกลง ผมจะคืนเงินทั้งหมดให้กับทางนารี” ตรีวิญยิ้มมั่นใจมาก “มีบริษัทอีกมากที่รอให้ผมติดต่อไป รวมถึงคู่แข่งของนารี”
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ สุกัญญาจึงเปลี่ยนเรื่องไม่บอกความจริงกับพิมภาเรื่องตรีวิญ
“มันเป็นเรื่องของความเหมาะสมน่ะ แล้วเรื่องของพิมกับคุณต้นเป็นยังไงบ้าง”
“คุณสุคงทราบความจริงแล้ว พิมขอโทษนะคะที่โกหกซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่พิมไม่ได้ตั้งใจ”
“คุณต้นเป็นคนดีนะ พี่ไม่รู้ว่าพิมกับคุณต้นมีเรื่องอะไรกัน แต่พี่อยากให้พิมคิดให้ดีๆ นะว่าอะไรคือสิ่งที่พิมต้องการจริงๆ เพราะคนอย่างพิมภาเดินหน้าแล้วไม่มีวันถอยหลัง ใช่มั้ย” พิมภาอึ้งที่สุกัญญาแซวสโลแกนส่วนตัว
“พี่ไม่คิดจะเชียร์ใครไม่ว่าตรีวิญหรือคุณต้น แต่พี่อยากให้พิมคิดให้ดี ค้นความรู้สึกตัวเองว่าพิมเดินทางที่ถูกหรือเปล่า เพราะถ้าไปญี่ปุ่นแล้วพิมอาจจะไม่ได้เจอคุณต้นอีกเลยนะ พี่ไม่อยากให้พิมต้องรู้เมื่อสายว่าตัดสินใจพลาดไป โอกาสอาจไม่ได้มีมาบ่อยๆ ถ้าได้มาแล้วรักษามันไว้ดีมั้ย”
พิมภามองการ์ดงานเปิดตัวในมือคิดว่านี่อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายที่ได้เจอฤชวี

งานเปิดตัวหนังสือฤชวีมีคนมาร่วมงานค่อนข้างหนาตา มีการจัดเวทีเป็นแบ็คดร็อปและเก้าอี้สำหรับคุณ
ระหว่างพิธีกร ฤชวีและแขกอีกหนึ่งคน พิมภาเดินเข้ามาและถูกล้อมหน้าล้อมหลังเป็นไข่แดงท่ามกลางภัทรพล ลัลนา นันทิกานต์ที่ประกบติดตลอด
“ทำไมต้องประกบพิมขนาดนี้ กลัวพิมหนีกลับหรือไง”
“ใช่” ทุกคนตอบออกมาพร้อมกัน
“คนอย่างพิมเดินหน้าแล้วไม่ถอยหลังหรอกน่า”
ชุติภากับมิ้นท์ออกมาเห็นพิมภาก็ดีใจ
“พี่พิม”
แก๊งของพิมภาทั้งหมดเข้าไปสวัสดีชุติภา
“สวัสดีค่ะคุณย่า สบายดีมั้ยคะ”
“ดีมากเลย ย่าน่ะคิดถึงหนูนะ แผลหายแล้วใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“ตาต้นเขียนหนังสือสนุกมากเลยนะ มิ้นท์เอาหนังสือมาสิ” มิ้นท์รีบเอาหนังสือให้พิมภา “อีกสักพักถึงจะเริ่มงาน หนูพิมเอาหนังสือไปอ่านฆ่าเวลาก่อนนะจ๊ะ”
“ขอบคุณค่ะ” พิมภารับหนังสือมาดูเห็นชื่อ คุณสามีกำมะลอ พิมภาสะดุดนิดๆ “คุณสามีกำมะลอ”
พิมภารีบเดินไปหามุมสงบนั่งอ่าน คนอื่นๆ มองกันยิ้มๆ หวังว่าแผนจะได้ผล

พิมภานั่งอ่านหนังสืออย่างสนใจ
“ลูกเตะผ่าหมากของคุณซากุระ หนักแน่นและแม่นยำ...เฮ้ย..นี่มันเรื่องตอนเราเข้าใจผิดที่เชียงใหม่นี่”
พิมภารีบพลิกอ่านอย่างรวดเร็ว พิมภาอ่านอย่างจับผิด
ทุกคนมองพิมภาที่ตั้งใจอ่านมาก ทุกคนกำลังรอลุ้นอย่างตื่นเต้น
“อ่านเคร่งเครียดจังนะ”
“คงซาบซึ้งอยู่ค่ะคุณย่า”
“แล้วคุณต้นเป็นยังไงบ้างครับ”
“รายนั้นตื่นมาตั้งแต่หกโมงแต่งตัวเสร็จก็เดินไปเดินมา”
“ให้มิ้นท์ไปช่วยเลือกเสื้อผ้าด้วยนะคะ คงตื่นเต้นจะได้เจอพี่พิม”
“ขอให้ลงตัวสักทีเถิด”
ลัลนากับนันทิกานต์เปิดหนังสืออ่าน พลิกๆ หาแต่ไม่เจอเข้ามาหามิ้นท์
“น้องมิ้นท์คะ ตรงไหนที่น้องมิ้นท์บอกว่าซาบซึ้ง พี่เปิดหาตั้งนานไม่เห็นเจอเลย”
“นั่นสิคะ มีแต่เวอร์ชั่นบรรยายความร้ายกาจนางเอก แล้วก็โดนพระเอกสั่งสอน แต่ละวิธี เจ็บอ่ะ นี่พิมมันโดนคุณต้นเล่นงานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย”
“มีสิคะ ก็ตรงนี้ไงคะ” มิ้นท์เปิดๆๆ แต่ไม่เจอ “เฮ้ย หายไปไหนล่ะ” กิ่งแก้วเข้ามาสวัสดีทุกคน “พี่กิ่ง ตอนท้ายทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ ไม่เหมือนต้นฉบับที่มิ้นท์อ่านเลย”
“ก็ต้นให้พี่เอาออกน่ะจ้ะ ไม่งั้นไม่ให้ตีพิมพ์พี่ก็เลยต้องทำตาม” มิ้นท์หน้าเสีย

“แย่แล้ว”
ภัทรพลมองข้อความในหนังสือ
“คุณต้นพังแน่”
เสียงจากตรงมุมแบ็คดร็อป
“สวัสดีค่ะทุกท่าน ขอต้อนรับสู่งานเปิดตัวนิยายเรื่องใหม่ของคุณฤชวี”
ฤชวีขึ้นบนเวที พิมภาลุกขึ้นเดินผ่านหน้าทุกคนไป พวกภัทรพลพยายามจะจับพิมภาแต่ไม่ทัน พิมภาตรงไปที่หน้าแบ็คดร็อปอย่างเอาเรื่อง

ฤชวีนั่งอยู่หน้าแบ็คดร็อปกับพิธีกร
“นิยายเรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจากอะไรคะ”
“มันเป็นงาน base on true story ครับ”
พิมภาเข้ามาตรงด้านหน้า
“แล้วทุกคนอยากรู้มั้ยคะว่าเรื่องจริงเป็นไง”
ฤชวีและทุกคนหันมองพิมภา ฤชวีอึ้งกับท่าทีของพิมภา
พิมภาเดินตรงขึ้นไปบนเวที คนในงานมองหน้าพิมภาแบบงงๆ ว่าเป็นใคร
“สวัสดีค่ะทุกท่าน ยินดีเหลือเกินค่ะ ที่ดิฉันคือแรงบันดาลใจของคุณฤชวีในการเขียนหนังสือเล่มนี้ คิดไม่ถึงเลยค่ะว่า...” พิมภามองหน้าฤชวีเหมือนถูกหักหลัง ก่อนจะพูดต่อ “คุณฤชวีจะเก็บรายละเอียดทุกเม็ด มาเขียนเป็นนิยายให้ทุกคนอ่าน”
ฤชวีอึ้งทำอะไรไม่ถูก ภัทรพล มิ้นท์ ชุติภา กิ่งแก้ว หน้าเสียไปตามๆ กัน
“แผนแก แกจัดการสิ ยัยมิ้นท์” ชุติภาบอก

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 6 ม.ค 2556

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage