@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 5/2 วันที่ 20 ส.ค. 57

อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 5/2 วันที่ 20 ส.ค. 57

“ที่เขาเดือดร้อนแแบบนี้เพราะว่าเขาไม่รู้จักเก็บเงินเก็บทอง พ่อก็รู้ว่านิสัยของเพื่อนว่าเค้าชอบเล่นหวยขนาดไหน”
“แต่ว่าคราวนี้นะลูกของเขาไม่สบายมาก ถ้าพ่อไม่ให้ก็ใจดำเกินไปนะแม่”
“พ่อก็อย่างนี้ซะทุกทีละน้า แต่คราวหน้า ..ถ้าจะให้ใครอีกละก็ ต้องบอกแม่ก่อนนะ”
พ่อรีบเข้าไปกอดประจบแม่แล้วรับคำ “ได้จร้าาาาาา”

ระหว่างที่แม่เดินเข้าบ้านไป พ่อก็หันมายิ้มทำหน้าทะเล้นกับบุรี “ไม่บอกหรอก ..”
“อ๊าว !”


“ถ้าพ่อไม่ยอมบอก พ่อก็ต้องเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียว แต่ว่าถ้าบอก..แม่ เขาก็ต้องเครียดไปด้วย เรื่องบางเรื่อง ถ้าไม่บอกแล้วทำให้คนอื่นมีความสุข เราก็สู้ไม่บอกดีกว่า”
บุรีชะงักกับคำพูดของพ่อ อดไม่ได้ที่จะนึกไปถึงเรื่องราวของทราย

บุรียืนจ้องมองดูภาพ Jig saw รูป “Starry Night” ที่ใส่กรอบกระจกไว้อย่างดี ก็อดนึกถึงสายตาของฌานที่มองทรายด้วยความรักแบบหมดหัวใจไม่ได้ ทำให้บุรีคิดถึงคำพูดของพ่อ
“ถ้าพ่อไม่บอก พ่อก็เก็บเรื่องนี้ไว้แค่คนเดียว แต่ถ้าบอก..แม่ เขาก็ต้องเครียดไปด้วย เรื่องบางเรื่อง ถ้าไม่บอกแล้วทำให้คนอื่นมีความสุข เราก็สู้ไม่บอกดีกว่า”
บุรีมองภาพ Jig saw แล้วคิดถึงทรายขึ้นมารู้สึกเจ็บปวดภายในหัวใจ “พี่ขอโทษนะน้องทราย ..ฌานต้องการทรายมากกว่าพี่”

เช้าวันต่อมาที่ถนนหน้าบ้านนอร์แมน หว่อง สิงคโปร์ รถสปอร์ตสีสดมาจอดหน้าตึกนิ่งอยู่สักครู่ ฌานก็ก้าวลงมาถือกระเป๋าเดินทางในย่อมๆ ลงมา สีหน้าค่อนข้างเหนื่อยๆ พอฌานมองไปรอบๆแล้วชะงัก รถสปอร์ตสีดำสนิท จอดอยู่ในร่มไม้ ฌานยิ่มีสีหน้าเบื่อ
“Hi……Charles”
ฌานเงยหน้าขึ้นไปตามเสียงเรียก อลันยืนถือแก้วน้ำยกแก้วน้ำทักทาย ฌานไม่ตอบก้าวเท้ายาวๆเข้าบ้านไป

ฌานเดินถือกระเป๋าเดินทางเข้าบ้าน
อาฮั้วเดินออกมากอดฌานอย่างดีใจ “คุณชาร์ลส์ มาแล้วเหรอคะ ?”
ฌานโอบอาฮั้วเบาๆ แบบทักทาย “สบายดีหรืออาฮั้ว”
“สบายดีค่ะคุณชาร์ลส์”
“ป๋ากลับมารึยัง”
อาฮั้วทำหน้างง “กลับมาจากไหนคะ? อาฮั้วเห็นคุณหว่องอยู่บ้านตั้งแต่เช้าไม่ได้ไปไหนนี่คะ”
“อ้าว แล้วทำไมถึงนัดผมให้ไปรอที่ออฟฟิศแต่เช้า”
อลันเดินเข้ามาหัวเราะเบาๆ แบบกวนประสาทเป็นที่สุด ฌานได้ยินเสียงหัวเราะของอลันแล้วรู้ทันทีว่าโดนอลันเล่นให้อีกแล้ว
“นี่คุณอลันแกล้งหลอกให้คุณฌานไปรอคุณท่านที่บริษัทอีกแล้วเหรอคะ”
อลันยักไหล่ “คนมันโง่ ช่วยไม่ได้! โง่เหมือนตอนที่ฉันหลอกว่าคุณลุงจะพาแกไปดูหนัง แล้วแกก็นั่งคอยทั้งวันนั่นแหละ”
ณานด่ากระทบ “อย่าไปว่ามันเลยอาฮั้ว คนมันนิสัยเสียจนเป็นสันดานแก้ยังไงก็ ไม่หาย ที่จริงเป็นเรื่องปกติของคนที่ไม่มีอะไรจะทำ ไม่ค่อยเป็นประโยชน์กับใคร”
อลันหยุดหัวเราะแล้วหันขวับมองฌานอย่างเอาเรื่องทันที “นี่แกว่าฉันไม่มีประโยชน์เหรอ ?”
ฌานยิ้มเยาะ “ถ้าแกมีประโยชน์ ป๋าคงไม่ลอยแพแกให้ลอยไป ลอยมาอย่างนี้หรอก ฉันยังพอมีงานเหลือนะ สนใจไหม? แต่เอ๊ะ! แกเรียนไม่จบนี่ งั้นไปทำเป็นเด็กเดินเอกสารให้ฉันก่อนแล้วกัน”
อลันทนไม่ไหวง้างหมัดต่อยฌาน ฌานเอี้ยวตัวหลบทันแล้วง้างหมัดต่อยเข้าคางอลันเต็มๆ อลันเซ อลันจะพุ่งเข้าไปต่อยฌานอีก ฌานยืนประชันหน้ากับอลัน จ้องหน้าอย่างท้าทาย อลันเห็นฌานจ้องเอาจริง อลันชะงัก อยากต่อยแต่แอบกลัวฌาน
อาฮั้วรีบยืนตรงกลางระหว่างฌานกับอลัน “พอแล้วค่ะ! เจอกันทีไร เป็นต้องมีเรื่องกันทุกที” อาฮั้วพูดกับอลัน “เมื่อไหร่จะเลิกหาเรื่องคนอื่นเสียทีคะคุณอลัน”
อลันก้าวยาวๆ ปราดๆ หาอาฮั้ว แล้วตวาดใส่หน้าอาฮั้ว “แค่คนใช้ อย่าสาระแน่สอนฉัน !”
“ไอ้อลัน !!ขอโทษอาฮั้วเดี๋ยวนี้!”
“ทำไมต้องขอโทษ! ขนาดฉันด่าแม่แก! ..ฉันยังไม่เคยขอโทษเลย!”
ฌานได้ยินอลันพูดถึง "แม่" ฌานคุมหมัดตัวเองไม่อยู่ทันที ฌานเหวี่ยงหมัดใส่ปากอลัน อลันเซล้ม ฌานตามไปกระชากคอเสื้ออลัน “ไปให้พ้นหน้าฉันเลย! ก่อนที่ฉันจะยั้งตัวเองไม่อยู่” พูดจบก็ปล่อยคอเสื้ออลันอย่างแรง
อลันโมโห “ไม่ไป...กูจะอยู่ดูหน้ามึงตอนที่ลุงกูบอกมึงว่าเขาจะขายที่ บ้านเก่าของมึง มึงรักมากใช่มั้ยที่ตรงนั้น แต่พ่อเลี้ยงมึงเขาจะขาย ขายให้ไปทำผับ ทำโรงแรม ทำซ่องก็ได้ เผื่อว่าอีนังคู่รักคนไทยของมึง ไม่ยอมนอนด้วย มึงจะได้ไปเที่ยวซ่องบ้านเก่าของมึงไง !”
ฌานแม้จะคาดคะเนไว้แล้วเรื่องขายที่ แต่พอได้รู้แบบนี้ทำให้เลือดขึ้นหน้ารัดตัวอลันเข้ามาอีก จนขาลอยขึ้นจากพื้นทั้งสองขาแกว่งไกลไปมา
อาฮั้วพยายามจะห้ามแต่ห้ามไม่ไหว “พอเถอะค่ะคุณชาร์ลส์ !”
ฌานจับตัวมาตรงหน้าก่อนที่ปล่อยฮุคอย่างแรงจนอลันแทบจะลอยไป อลันกระแทกพื้นอย่างแรง อลันลุกเร็วแม้จะเซเพราะเจ็บพยายามเงื้อกำปั้นวิ่งเข้าหาฌานด้วยท่าทางน่าขำมาก
“หยุด!!!!!!!!!!!!!” เสียงนอร์แมนตวาดห้าม
ฌานกับอลันหยุดต่อยกัน หันไปมองนอร์แมนที่เดินลงบันไดมาอย่างมาดพญามังกร

ในห้องรับแขก บ้านนอร์แมน นอร์แมนนั่งเก้าอี้ตัวใหญ่ตรงกลาง สองคนนั่งคนละตัวสองข้าง
นอร์แมนมองหน้าทีละคนก่อนที่จะอบรม “ทุกครั้งเจอกัน...กัดกันเหมือนหมา ฉันเลี้ยงแกสองคน มาตั้งแต่เล็ก ส่งเสียเท่ากันทุกอย่าง แกสองคนได้อะไรที่ดีที่สุดเหมือนกัน เพราะฉันรวย ฉันให้ได้ทั้งๆ ที่ไม่ให้ก็ได้เพราะแกไม่เกี่ยวข้องทางสายเลือดกับฉันเลย”
ทั้งสองคนนิ่ง
“ฉันขอแกอย่างเดียว ให้แกรักกันเหมือนพี่น้อง แต่แกสองคนไม่เคยทำได้”
ทั้งสองคนยังคงนิ่ง
“ธุรกิจของฉันยิ่งไหญ่มหาศาลขนาดไหน จะมีใครมาทำต่อ ก็แกสองคน ฉันสงสัยแล้วสิว่าแกจะทำได้ไงในเมื่อ...แกเกลียดกันขนาดนี้”
ทั้งสองคนยังไม่ตอบ อลันมีท่าทางฮึดฮัดไม่พอใจ ส่วนฌานนิ่งสงบ
“หรือฉันต้องเลือกใครคนใดคนนึง”
อลันมองฌานอย่างไม่พอใจ
ฌานไม่แยแสอลันหันไปถามนอร์แมนเข้าประเด็น “ป๋าครับ ผมอยากทราบเรื่องที่ 10 ไร่ ที่เมืองไทย”
“ป๋าจะขาย”
ฌานนิ่งเงียบทันทีนัยน์ตาวูบขึ้นเพราะรู้อยู่แล้วแต่สิ่งที่นอร์แมนบอกถือเป็นการยืนยันเรื่องที่คิด
“เก็บไว้เป็นภาระ ค่าดูแลเดือนหนึ่งสี่หมื่นเหรียญอัพ แพงไป”
“ผมคิดถึงว่าถ้าอาเขยขายไปเมื่อ 5 ปีที่แล้ว เราจะ safe เงินเท่าไหร่และเอาเงินที่ขายได้ไปทำ profit ได้อีกเท่าไหร่”
“จะคิดไปทำไม เราไม่มีทางรู้เพราะเรายังไม่ได้ขาย” นอร์แมนเบรคอลัน
อลันถึงกับเงียบไป นอร์แมนมองอลันด้วยนัยน์ตาแววสมเพชเล็กน้อย
“ฉันให้แกดำเนินการ ขายได้เท่าไหร่จะมี commission ให้แกตามธรรมเนียม” นอร์แมนหันไปบอกฌาน อลันได้ฟังรู้สึกอิจฉา!
“เรียกมาจะบอกแค่เนี้ย รายละเอียดปรึกษากับทนายบริษัท แกจะกลับเมืองไทยวันนี้เลยก็ได้ อ้อ รอเจอแม่เขาก่อนแล้วกันนะชาร์ลส์”
“ครับป๋า”
นอร์แมนลุกขึ้น อลัน ชาร์ลส์ ลุกยืนส่ง

อลันเดินออกจากห้องรับแขก
ลิซ่าเดินลงบันไดมาหาอลัน หญิงสาวกอดคออลันพร้อมกับจุ๊บที่แก้ม “อลัน หนีมาทำไม ลิซ่าตื่นไม่เห็นคุณใจหายหมด”
ฌานเดินออกจากห้องรับแขกอยู่ด้านหลังลิซ่า ทำให้ลิซ่ามองไม่เห็นฌาน อลันมองเห็นฌานเดินออกมา จึงดึงตัวลิซ่ามากอดรุนแรงพร้อมกับจูบรุนแรงเป็นการเย้ยฌาน นัยน์ตาของอลันจ้องจับที่ฌานตลอดเวลา
สีหน้าฌานเรียบเฉยมองภาพตรงหน้าอย่างไร้อารมณ์
อลันดันตัวลิซ่าออกไปก่อนที่จะบอก “ผัวเก่าคุณอยู่นั่น”
ลิซ่าหันไปมองอย่างตกใจ “ชาร์ลส์”
“Hello Lisa”
“Hello Charles…..สบายดีเหรอ?”
“สบายกว่าเมื่อก่อนมาก”
อลันมีสีหน้าเย้ยเยาะทำเสียงดูถูกอยู่ในคอ ก่อนจะคว้าแขนลิซ่าออกไป สวนกับอาฮั้วที่เดินเข้ามา
ฌานมองตามหน้าปลงๆ “อาฮั้ว ..แม่ล่ะครับ”
อาฮั้วยิ้มแหยๆ อย่างเห็นใจฌาน “ออกไปงานสมาคมกับเพื่อนๆค่ะ”
ฌานหน้าสลดลงที่แม่ไม่อยู่รับ อาฮั้วมองฌานอย่างเข้าใจ
อาฮั้วเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อให้ฌานรู้สึกดีขึ้น “เมื่อไหร่คุณชาร์ลส์จะพาแฟนใหม่มาอวด...” อาฮั้วหันมองไปทางลิซ่า “บ้างล่ะคะ”
“ผมก็อยากพามา แต่ตอนนี้เขาติดธุระอยู่ครับ”
“ธุระอะไรคะ?”

ทรายขับรถเข้ามาจอดถือถุงของฝากลงจากรถ พอดีกับเสาวนีย์เดินออกจากบ้านมามองทราย
“สวัสดีค่ะ ทรายซื้อของมาฝากค่ะ”
เสาวนีย์ไม่ยอมยื่นมือมารับแต่ปรายตามองของในมือทราย แล้วเรียกแต้วมารับแทนเป็นการบอกนัยๆ ให้รู้ว่าฉันไม่อยากรับของแก! “แต้ว! มารับของไปที”
แต้วรีบเดินออกจากบ้านมารับของจากทราย ทรายมองเสาวนีย์อย่างเข้าใจว่าเสาวนีย์กำลังจะเปิดเผยตัวตน ทางด้านเสาวนีย์จ้องมองทรายอย่างไม่ยอมแพ้
ทรายยังยิ้มให้เหมือนไม่รู้ว่าเสาวนีย์เล่นงานอยู่ “แล้วคุณพ่อล่ะคะ วันนี้ทรายว่าจะขออนุญาตพาลูกศรไปสปา”
เสาวนีย์พูดด้วยน้ำเสียงแบบเย้ยหยัน “สองพ่อลูกเขาไม่อยู่ ปกติวันเสาร์วันอาทิตย์ เขาจะออกไปซื้อของหรือไม่ก็จะทำโน้นทำนี่ด้วยกันประจำ ฉันจะไปด้วยก็ไม่ยอมให้ไป เขาบอกว่า” เสาวนีย์เน้น “เขาบอกว่าอยากมีเวลาแบบพ่อๆ ลูกๆ เขารักกันมาก ใคร!..ก็แทรกไม่ได้”

อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 5/2 วันที่ 20 ส.ค. 57

ละครทรายสีเพลิง บทประพันธ์โดย : ปิยะพร ศักดิ์เกษม
ละครทรายสีเพลิง บทโทรทัศน์โดย : ศัลยา สุขะนิวัตติ์
ละครทรายสีเพลิง กำกับการแสดงโดย : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครทรายสีเพลิง ผลิตโดย : ค่าย เมกเกอร์ วาย
ละครทรายสีเพลิง ควบคุมการผลิตโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครทรายสีเพลิง ออกอากาศ ทุกวันจันทร์ และ วันอังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครทรายสีเพลิง เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันอังคารที่ 19 สิงหาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ