@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 3/2 วันที่ 18 ส.ค. 57

อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 3/2 วันที่ 18 ส.ค. 57

“ถ้าอยากทำเพื่อผมจริง ๆ คราวหน้าอย่าทำอย่างนี้อีก เพราะมันไม่เหมาะ” ริวตำหนิ
อาคิโกะน้ำเสียงตึงขึ้นเล็กน้อย
“ไม่เหมาะยังไงคะ”
“ผมไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดคิดว่าเราเป็นอะไรกัน”

“ฉันก็แค่ช่วยแบ่งเบาหน้าที่ของคุณเท่านั้น”
“ผู้ชายทุกคนต้องทำหน้าที่ด้วยตัวเอง ไม่ใช่พึ่งผู้หญิง”


ริวเริ่มหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด อาคิโกะจึงเปลี่ยนท่าทีลง
“ฉันขอโทษที่ทำให้คุณไม่พอใจ แต่ฉันอยากทำอะไรเพื่อตอบแทนคุณบ้าง”
“ผมไม่เคยคิดว่าน้ำใจคือบุญคุณ”
“คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ฉันกลับก่อนดีกว่าค่ะ”
“เดี๋ยวผมให้ไทชิไปส่ง”
อาคิโกะขยับเข้าหาริวช่วยปัดฝุ่นที่เสื้อให้อย่างดูแลเอาใจใส่
“คุณมีน้ำใจกับฉันเสมอ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...ฉันเป็นห่วง”
อาคิโกะยิ้มหวาน สายตายั่วยวน แต่ริวกลับนิ่ง เย็นชามาก ไทชิมองอาคิโกะ สายตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

หน้าบ้านอาคิโกะ...ไทชิเปิดประตูให้อาคิโกะก้าวลงมาจากรถ ยังไม่ทันที่อาคิโกะจะเดินเข้าบ้าน ไทชิก็พูดขึ้น
“เธอไม่ควรทำตัวกับโซเรียวเหมือนวันนี้อีก”
อาคิโกะปรายตามองไทชิ น้ำเสียงห้วน ต่างจากตอนที่คุยกับริว
“มีสิทธิ์อะไรมาเตือนฉัน”
“ฉันไม่อยากให้เธอถลำลึกจนเจ็บหนักทีหลัง”
“คนอย่างอาคิโกะ คุโด อยากได้อะไรต้องได้”
“แต่โอะนิซึกะโซเรียวมีว่าที่คู่หมั้นแล้ว”
“ก็แค่ว่าที่คู่หมั้นเก่าเก็บตั้ง 7 ปี...ฉันไม่สน”
“โซเรียวแอบตามดูแลคุณมายูมิมาตลอด 7 ปี และเพิ่งพาคุณมายูมิไปทานอาหารสุดโรแมนติก แค่นี้พอจะยืนยันได้มั้ยว่าคุณหนูมายูมิสำคัญกับโซเรียวขนาดไหน”
ไทชิหลุดปากบอกอาคิโกะ เพราะอยากให้เธอคิดได้ อาคิโกะอึ้ง เพิ่งรู้เรื่องจากไทชิ
“ไม่จริง...”
“ตื่นจากฝันเสียเถอะอาคิโกะ โลกแห่งความจริงของเธอจะได้ไม่เจ็บปวดไปมากกว่านี้”
อาคิโกะจ้องไทชิอย่างขุ่นเคือง ก่อนเดินสะบัดเข้าบ้านไปด้วยความไม่พอใจ ไทชิมองตามอาคิโกะสายตาเศร้าและเป็นห่วง

อาคิโกะเข้ามาในห้องนอนนั่งลงตรงโต๊ะเครื่องแป้ง จ้องมองตัวเองในกระจก สายตาโกรธและเจ็บใจมาก
“ยอมแพ้ เลิกยุ่งกับริว ฮึ...ไม่เคยมีใครห้ามอาคิโกะได้”
อาคิโกะแกะที่เกล้าผมออก ปล่อยให้ผมตกลงมาสยายสวยงาม แล้วหยิบหวีขึ้นมาแปรงผมช้า ๆ อย่างทะนุถนอม
“คนที่จะยืนเคียงข้างริวโอะนิซึกะ คืออาคิโกะ คุโด เท่านั้น”

อาคิโกะเชิดหน้า มั่นใจในตัวเองมาก
ระเบียงหน้าบ้านพักไทชิยามค่ำคืน...
ไทชิใช้ผ้าลูบเช็ดดาบตันโตะอย่างพิถีพิถัน ดูแลเป็นอย่างดี เขานึกถึงตอนที่อาคิโกะมอบดาบตันโตะให้เขา
“ยินดีด้วยที่ได้เป็นองครักษ์ของริว...ชอบมั้ย”
ไทชิตอบประโยคอาคิโกะ จากความรู้สึกลึก ๆ ข้างใน
“ชอบมาตลอด ไม่เคยเปลี่ยน”
ไทชิ คิดถึงอดีต

ในอดีต...พ่อเดินจูงไทชิเข้ามาหยุดอยู่บริเวณสวนหน้าบ้านอาคิโกะ ก่อนกำชับ
“พ่อจะเข้าไปคุยธุระกับอาไดกิ ไทชิรอพ่ออยู่แถวนี้นะ”
“ครับพ่อ”
พ่อก้าวเข้าบ้านไป ไทชิหันมองไปรอบ ๆ เพื่อหาอะไรทำ เขาเห็นอาคิโกะนั่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้คนเดียวจึงเดินเข้าไปถามด้วยความสงสัย
“อาคิโกะร้องไห้ทำไม”
“นกที่ฉันเลี้ยงไว้ถูกแมวกัดตาย”
“ไม่เป็นไรนะ...ฉันจะเป็นเพื่อนเล่นกับเธอแทนนกตัวนั้น”
“ไทชิไม่ใช่นก ไม่อยู่ในกรง บินไม่ได้”
“แต่ฉันยอมทำทุกอย่างได้เพื่ออาคิโกะ”
ไทชิปาดน้ำตาให้อาคิโกะอย่างนิ่มนวล
“อาคิโกะ แปลว่า ความเบิกบาน ความสนุกสนาน” ไทซิยิ้มอบอุ่น “เลิกร้องไห้ได้แล้ว”
อาคิโกะยิ้มให้ไทชิด้วยความรู้สึกดี

ไทชิยิ้ม ขณะเก็บดาบใส่ฝักอย่างทะนุถนอม เขาเอาอาบตันโตะมาแนบหัวใจ นิ่ง...ราวกับต้องการส่งผ่านความรู้สึกของตัวเองไปสู่ผู้ให้ดาบเล่มนั้น แล้วจู่ ๆ เขาก็รู้สึกใจหาย ไทชิเศร้า มองดาบอย่างเจียมตัว หลงรักอาคิโกะมาเนิ่นนาน แต่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้

วันใหม่...บรรยากาศภายในตลาดมีผู้คนมาจับจ่ายซื้อของกันอย่างคึกคัก แต่เป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่วุ่นวาย โคจิ คาซูมะ มาซาโตะ เดินตรวจความเรียบร้อยในตลาด โดยมีลูกน้องจำนวนหนึ่งตามมาดูแล พ่อค้า แม่ค้า และคนเดินตลาด ต่างพากันก้มศีรษะทักทายสามทหารเสือของโอะนิซึกะด้วยความเคารพนับถือ โคจิ คาซูมะ มาซาโตะ ก้มศีรษะรับการแสดงความเคารพจากทุกคน สักพักจึงหันมาปรึกษากันสีหน้าเคร่งเครียด
“ถึงจะมีข่าวโซเรียวพัวพันคดีจ้างวานฆ่าท่านโอะซะมุ ชาวบ้านก็ยังเคารพนับถือโอะนิซึกะเหมือนเดิม” มาซาโตะบอก
โคจิมองผู้คนในตลาด
“ศรัทธา...ไม่ได้สร้างกันได้แค่วันเดียว นักรบแห่งโอะนิซึกะดูแลชาวเมืองเหมือนเป็นญาติมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ความเคารพนับถือของชาวบ้านย่อมสืบทอดกันมา”
คาซูมะหันมาถามโคจิ
“คดีของโซเรียวคืบหน้าบ้างหรือยัง”
“ท่านฮิโระแอบให้คนมาส่งข่าวว่าปืนที่โซวใช้ยิงท่านโอะซะมุ เป็นรุ่นเดียวกับปืนที่เราใช้ถล่มพวกมิซาว่าเมื่อ 7 ปีที่แล้ว” โคจิหนักใจ
คาซูมะกับมาซาโตะสบตากัน สีหน้าเครียด
“ตำรวจยึดปืนจำนวนหนึ่งของเราไว้เป็นหลักฐาน ที่เหลือพวกเราก็ทำลายต่อหน้าสมาชิกโอะนิซึกะไปหมดแล้ว” คาซูมะสงสัย
มาซาโตะครุ่นคิด
“เป็นไปได้ไหมว่า...มีคนแอบเอาปืนของกลางที่มีตราของโอะนิซึกะออกมาใช้ เพื่อโยนความผิดให้โซเรียว”

โคจิมองมาซาโตะ สงสัยอย่างที่มาซาโตะพูด
ศาลเจ้าประจำเมือง...ริวโยนเหรียญลงไปในกล่องทำบุญ โค้งคำนับสองครั้ง ปรบมือสองครั้ง ก่อนนิ่งขอพร
เท้าใครคนหนึ่ง ก้าวเข้ามาตรงที่ริวกำลังขอพรเทพเจ้า ริวขอพรเสร็จ จึงโค้งคำนับหนึ่งครั้ง แล้วเงยหน้าขึ้นเห็นฮิโระแต่งตัวนอกเครื่องแบบ สวมหมวกอำพรางสายตาคนทั่วไป ฮิโระโค้งตัวสักการะเทพเจ้าข้างริวโดยมีไทชิ คัตสึ เซกิ คอยเฝ้าอารักขาอยู่บริเวณนั้น ริวเอ่ยขึ้นเบา ๆ
“ผมอยากให้ท่านฮิโระตรวจสอบปืนที่มีตราของโอะนิซึกะที่ถูกยึดเป็นของกลางเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ว่ายังอยู่ครบหรือเปล่า”
ฮิโระนิ่ง ตอบโดยไม่หันไปมองริว
“เรายึดปืนของโอะนิซึกะได้ 13 กระบอก เก็บไว้ในห้องเก็บหลักฐานมีเจ้าหน้าที่สับเปลี่ยนดูแลอย่างเข้มงวด”
อีกมุมห่างออกไป ฮารุ หยิบกล่องที่มีแท่งไม้เขียนหมายเลขบรรจุอยู่ขึ้นมาเหมือนการเสี่ยงเซียมซีทั่วไป เงี่ยหูฟังริวกับฮิโระคุยกัน
“ถ้าเจ้าหน้าที่ที่ดูแลห้องเก็บหลักฐาน จะหยิบปืนของกลางออกมาก็คงไม่ใช่เรื่องยาก”
ฮิโระหันไปสบตาริว ไม่อยากเชื่อ ขณะที่เสียงเขย่าเซียมซีเริ่มดังขึ้น ห่างออกไป
“โอะนิซึกะโซเรียวคิดว่าการตายของท่านโอะซะมุ เป็นฝีมือของคนในสำนักงานตำรวจ”
“ผมไม่กล้ายืนยันโดยไม่มีหลักฐาน...คำตอบอยู่ที่ปืนของกลางในห้องเก็บหลักฐาน” ริวบอกอย่างมั่นใจ
ฮารุในชุดโค้ท ปกคอสูง อำพรางสายตา หยิบกระดาษเขียนคำทำนายดวงชะตา จากช่องที่มีหมายเลขตรงกับหมายเลขบนแท่งไม้ เขาอ่านคำทำนายเบาๆ

อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 3/2 วันที่ 18 ส.ค. 57

ละคร รอยฝันตะวันเดือด บทประพันธ์: ณารา
ละคร รอยฝันตะวันเดือด บทโทรทัศน์ : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละคร รอยฝันตะวันเดือด กำกับการแสดงโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ผลิต : เมกเกอร์วายกรุ๊ป
ละคร รอยฝันตะวันเดือด แนวละคร โรแมนติก/ดราม่า/แอกชั่น
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ออกอากาศทุกวัน ทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15-22.45 น.
ละคร รอยฝันตะวันเดือด เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพฤหัสบดี 21 สิงหาคม 2557 นี้
ละครเรื่อง รอยฝันตะวันเดือด เป็นเรื่องต่อจากละครเรื่อง รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน
ที่มา ไทยรัฐ