@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รักต้องอุ้ม ตอนทีี่ 3 วันที่ 19 ส.ค. 57

อ่านละคร รักต้องอุ้ม ตอนทีี่ 3 วันที่ 19 ส.ค. 57

“นุ!” รัชนีเรียกเสียงเข้ม อนุชิตหันไป รู้ว่ารัชนีไม่พอใจ รีบชี้แจงว่า เราต้องรีบทำฉบับครบรอบสามปีต้องหาคนมารันงานทั้งหมด รัชนีนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วหันไปทางธัญญาเรศ “ฉบับครบรอบสามปีของเรา พี่อยากให้เน้นเรื่องความเก่งของผู้หญิงในหลายบทบาท ญ่าช่วยจัดการให้พี่ด้วย”

ธัญญาเรศยิ้มอย่างผู้ชนะ เพราะนั่นเท่ากับรัชนียอมรับตำแหน่งนี้ของเธอแล้ว หันมองอนุชาติที่ยืนเซ็งอยู่อย่างสะใจ ส่วนอนุชิตจำต้องสั่งพนักงานว่าถ้าเข้าใจกันแล้วก็แยกย้ายไปทำงานได้


ธัญญาเรศเดินไปถึงหัวมุมเล็กๆก็หยุดรอ มิ้งค์เดินผ่านมา รัชนีเรียกไว้ มิ้งค์เดินไปหา รัชนีสั่ง

“ไปบอกลันตาให้มาหาพี่ด่วนที่สุด”

ธัญญาเรศที่แอบฟังอยู่ชักสีหน้าอย่างไม่พอใจมาก

ooooooo

ย่านวลพาไปซื้อข้าวของเครื่องใช้สำหรับเด็กจนครบแล้วกลับมาแนะนำและสาธิตการเลี้ยงเด็กทุกขั้นตอนให้ลันตากับสิปาดันดูและฟัง

“เลี้ยงเด็ก ทำไมมันถึงได้เยอะแยะจุกจิกอย่างนี้ล่ะครับย่า” สิปาดันถาม แต่พอย่านวลบอกว่าถ้าไม่ไหวย่าจะเอาไปเลี้ยงเอง ลันตาก็รีบบอกว่าไหว ตนเลี้ยงเด็กได้ สิปาดันเลยเปลี่ยนท่าทีเป็นแข็งขันว่า “ขับเครื่องบินยากกว่านี้เยอะ”

“มั่นใจก็ดีแล้วเรื่องชาวเขาพ่อจะสืบให้ พวกแกจะขึ้นไปเมื่อไหร่ก็บอก” แล้วหันไปชวนคุณย่ารีบไปเดี๋ยวตกเครื่อง

พอสิปาดันไปส่งคุณย่ากับอินทนนท์ ลันตาก้มหยอกตาหนูในอ้อมกอดว่า

“น่ารักขนาดนี้ ไม่น่ามีคนใจร้ายกับหนูได้ลงคอ เลยนะ”

ไปถึงสนามบินแล้ว สิปาดันยังติดใจที่เห็นอินทนนท์กระซิบอะไรกับคุณย่าที่คอนโด ถามว่าเมื่อกี้พ่อกระซิบอะไรกับย่า

“ก็บอกว่า มันเป็นโอกาสดีที่ไอ้บื้ออย่างแกจะได้ใกล้ชิดหนูลัน ขวัญใจบ้านเราน่ะสิ”

“ไอ้ที่พ่อคิดมันเป็นไปไม่ได้หรอก เราเป็นเพื่อนกัน มานานนะพ่อ นานมาก อยู่กันไปแบบนี้ก็ดีแล้ว”

“แกนี่มันไม่ได้ดั่งใจพ่อเลย”

“ช่างเถอะน่า อย่าไปบังคับใจสิปาเลย แต่ถ้าวันไหน มีใครมาคาบไปแล้วอย่ามาร้องไห้กับตักย่าแล้วกัน” สิปาดันทำเป็นพูดติดตลกว่า ร้องไห้ดีใจที่ลันตาขายออกน่ะเหรอตนจะจุดพลุฉลองเลย ถูกอินทนนท์ดักคอว่าแบบนี้เขาเรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ย่านวลกอดสิปาดันบอกว่า “ย่าแค่อยากให้แกมีผู้หญิงดีๆเป็นคู่ชีวิต แต่ถ้าแกไม่ชอบหนูลัน ย่าก็ไม่บังคับ ปลูกเรือนต้องตามใจผู้อยู่นี่นะ ย่า ไปก่อนนะ”

ส่งย่านวลกับพ่อไปแล้ว สิปาดันถอนใจแบบ...รู้ว่าลันตาเป็นคนดีแต่เขาไม่รักเราจะทำยังไงได้...

ooooooo

มิ้งค์ไปบอกลันตาตามที่รัชนีสั่ง เล่าให้ลันตาฟังถึงประกาศเมื่อเช้านี้ ลันตาถามมิ้งค์อย่างไม่อยากเชื่อว่า

“บรรณาธิการหนังสือเล่มใหม่ของพี่นี พี่นีบอกมิ้งค์เหรอ?”

“เปล่าค่ะ แต่พี่ๆที่ออฟฟิศเขาเม้าท์กันว่า พี่นีกำลังวางแผนจะลาออกจาก Trendy แล้วเปิดหนังสือของตัวเอง มิ้งค์ก็เลยเดาๆเอา แล้วพี่จะไปหาพี่นีเมื่อไหร่คะ”

ลันตาบอกว่าไม่ไป มิ้งค์ถามว่าทำไม พี่นีเขาง้อแล้วนะ

“จะไม่มีใครคิดว่าพี่ได้ตำแหน่งนี้มาเพราะความสามารถ พี่ทนไม่ได้ที่จะถูกมองว่าได้ดีเพราะผู้ชายให้” มิ้งค์ติงว่าแต่เป็นเป้าหมายของเธอไม่ใช่หรือ “เป้าหมายที่ไม่ผ่านอุปสรรค มันไม่มีค่าหรอกมิ้งค์ คนทำงานที่ได้ตำแหน่งมาง่ายๆก็จะไม่มีวันได้สัมผัสคำว่าภูมิใจไปตลอดชีวิต”

“เท่มากเลยพี่ลัน สมเป็นไอดอลมิ้งค์จริงๆ งั้นมิ้งค์บอกว่าพี่ไปทำงานต่างจังหวัดเหมือนที่พี่บอกคุณย่ามาลัยแล้วกันนะ” ลันตาบอกว่าเมื่อวานเกือบเจอคุณย่า มิ้งค์ถามว่าเจอแล้วทำไมหรือ “ก็พี่โกหกว่าอยู่เชียงใหม่ ขืนเจอกันที่กรุงเทพฯพี่ก็ตายน่ะสิ”

ทันใดนั้นเสียงมือถือลันตาดังลั่นขึ้น ลันตาดูหน้าจอแล้วหายใจลึก บอกมิ้งค์ว่าคุณย่า แล้วทำเสียงร่าเริงทัก

“สวัสดีค่ะคุณย่า รู้ได้ยังไงว่าลันคิดถึง” คุณย่าถามว่าเธออยู่ไหน “อยู่...อยู่บนดอยค่ะ วันนี้เขามาถ่ายวีดิโอพรีเซนต์กันบนดอย” คุณย่าถามปรามๆว่าแน่ใจนะว่าอยู่บนดอย “ค่ะ...ย่ามีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมถามแปลกๆ” ลันตาชักใจไม่ดี

คุณย่าบอกให้เอาที่อยู่ที่เชียงใหม่มา เธอถามว่าจะเอาไปทำอะไรหรือ คุณย่าบอกเธออยู่ไกล ย่ากับป้าเป็นห่วงว่าจะขึ้นไปเยี่ยม ลันตาตกใจรีบบอกว่า

“ไม่ได้นะคะ” คุณย่าดักคอว่าหรือเธอไม่ได้อยู่เชียงใหม่ “อยู่ค่ะ...แต่ย่าเคยพูดตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อนว่าจะไม่กลับมาเหยียบเชียงใหม่อีกนี่คะ อีกอย่างลันไม่อยากให้ย่ากับป้าต้องลำบากมาหาลันถึงที่นี่ ลันทำงานอีกไม่นานก็เสร็จแล้วค่ะ”

คุณย่าถามว่านานแค่ไหน ลันตานิ่งไปอึดใจ บอกว่าขอเวลาแค่สองเดือนเสร็จแล้วจะรีบกลับ คุณย่ายื่นคำขาดว่าให้เวลาแค่เดือนเดียว ถ้ากลางเดือนหน้าไม่กลับมาจะขึ้นไปหาที่เชียงใหม่ เมื่อถูกคุณย่ายื่นคำขาดและจะมาให้ได้ ลันตาจำต้องรับปากว่าเดือนเดียวก็ได้ ตนจะรีบเคลียร์งานและรีบกลับ

“ลันตา...รู้ใช่ไหมว่าย่าเกลียดที่สุดคือคนโกหก ย่าปล่อยให้แกไปไกลหูไกลตา เพราะว่าย่าไว้ใจว่าแกจะไม่ออกนอกลู่นอกทาง”

“ย่าเชื่อใจลันได้เลยค่ะ ลันจะทำแต่เรื่องที่ถูกต้อง” ลันตาตอบอย่างมั่นใจว่าเรื่องตาหนูตนไม่ได้ทำอะไรผิด คุณย่าพูดทิ้งไว้ว่าอย่าทำให้ย่าผิดหวังนะลัน แล้ววางสาย ลันตาวางสายแล้วสีหน้าหนักใจเพราะรู้ตัวว่าทำผิดที่โกหกย่า บอกมิ้งค์ว่าเหลือเวลาแค่เดือนเดียว ตนจะนั่งรอเฉยๆไม่ได้แล้ว มิ้งค์ได้แต่มองอย่างเดาไม่ออกว่าลันตาจะทำอย่างไรต่อไป

ooooooo

ลันตารอจนสิปาดันกลับ เธอบอกว่ามีเรื่องจะปรึกษาหน่อย ถามว่าพรุ่งนี้ว่างไหม แต่ยังไม่ทันพูดอะไรกัน ภูมิเพื่อนของสิปาดันก็โทร.เข้ามา

“ว่าไงภูมิ...พรุ่งนี้ฉันมีไฟลท์ไปกัวลาลัมเปอร์ว่ะ คืนนี้ไม่ออกไปแล้ว เออ...” สิปาดันวางสาย หันมองลันตาอย่างใช้ความคิด ถามว่าเมื่อกี้ถามว่าอะไรนะ ลันตา ถามว่าพรุ่งนี้เขาบินไปไหน ไปนานไหม เขาบอกว่าไฟลท์กระแทกหมอนคือบินไปถึงแล้วได้นอนพักเจ็ดชั่วโมงก่อนบินกลับ บอกว่าเทกออฟสี่โมงเย็น

ลันตาคำนวณเวลาแล้วเขาจะกลับมาพรุ่งนี้ตอนหกโมงเย็น ถามว่ากลับมาแล้วมีบินต่อไหม เขาบอกว่ามีบินพวงสามตุ้บย่างกุ้ง เชียงใหม่ กรุงเทพฯ ถามว่า ถามทำไมมีอะไรหรือเปล่า

ลันตาไม่อยากให้เขากังวล เฉไฉว่า “แค่อยากรู้ จะได้แบ่งเวรเลี้ยงตาหนูเท่านั้นเอง” พอสิปาดันจะถามต่อ ก็พอดีตาหนูร้องขึ้นมาเธอจึงขอไปเปลี่ยนผ้าอ้อม บอกเขาให้ไปพักผ่อนเถอะ

สิปาดันเดินเข้าห้องอย่างไม่สงสัยอะไร ลันตามองตามคิดหนักว่า...

“สิปาไม่ว่าง...ต้องหาตัวช่วยเสียแล้ว”

ooooooo

โชคดีเมื่อลันตามาปรึกษาแพท เป็นช่วงที่กีรติกับแพทต้องไปเก็บข้อมูลเพื่อทำนิตยสาร Sky ให้ทันออกก่อนเดือนเมษา กีรติได้ยินแพทคุยกับลันตา เขาเสนอให้ไปด้วยกันกับตนเลย

แพทแปลกใจที่ลันตารู้จักกีรติ ลันตาบอกว่าคุณกบ คือกีรติเป็นเพื่อนกับสิปาดัน กีรติพูดอย่างยินดีว่า

“ถ้าคุณลันจะขึ้นดอยไปตามหาคน ผมก็จะพาไป ยังไงเราก็ต้องขึ้นดอยอยู่แล้ว ทำงานด้วยช่วยคุณลันด้วย ผมโอเคนะ”

“ถ้าไม่รบกวนการทำงานคุณมาก...ขอบคุณมากค่ะคุณกบ” ลันตามองกีรติอย่างมีความหวัง ในขณะที่แพทมองกีรติรู้สึกว่าเขาแปลกๆกับลันตา

ฝ่ายสิปาดัน หลังจากฟังทั้งพ่อและย่านวลลุ้นให้รักชอบกับลันตา ชี้ให้เห็นถึงความดีความสวยของลันตาแล้ว วันนี้เขาเริ่มมองเธอด้วยสายตาที่ต่างจากเดิม ยิ่งเมื่อเธอ หยอกล้อเพื่อให้เขาคลายเครียด ก็ยิ่งทำให้สิปาดันรู้สึกดี

เช้าวันรุ่งขึ้น ก่อนออกไปทำงานเขาให้เงินเธอไว้ห้าพันบาทบอกให้เก็บไว้ติดตัวเผื่อฉุกเฉินและถ้ามีอะไรโทร.เข้าเครื่องตนได้ตลอดเวลา บอกว่าเสร็จงานแล้วจะรีบกลับ ท่าทีที่อ่อนโยนห่วงใยของสิปาดันทำให้ลันตาเองก็ประทับใจ

ลันตาฝากตาหนูไว้กับพอลและมิ้งค์ให้ช่วยกันดูแล มิ้งค์โทร.บอกลันตาว่าเสร็จงานปุ๊บจะรีบไปช่วยดูแลตัวเล็กให้เลย อวยพรให้ลันตาหาญาติตัวเล็กให้เจอด้วย ธัญญาเรศแอบได้ยินมิ้งค์คุยก็จิกตาอย่างร้ายกาจ

สิปาดันไปถึงกัวลาลัมเปอร์แล้วก็โทร.หาลันตาด้วยความเป็นห่วง เธอไม่รับสายเขาจึงโทร.หาแพท แพทก็ไม่รับสาย เขาจึงโทร.หาเกตุเจ้าหน้าที่ฟร้อนต์ที่คอนโดขอพูดกับ รปภ.จึงรู้ว่าลันตาไม่อยู่ออกไปตั้งแต่เย็นเห็นขนกระเป๋าไปด้วยแต่ไม่ได้แจ้งว่าไปไหน บอกยี่ห้อและทะเบียนรถให้อย่างละเอียด สิปาดันฟังแล้วเครียดพึมพำ “ออกไปไหนนะลัน!”

อ่านละคร รักต้องอุ้ม ตอนทีี่ 3 วันที่ 19 ส.ค. 57

ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม บทประพันธ์โดย เพชรไพลิน
ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม บทโทรทัศน์โดย เบญจธารา
ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม แนวละคร รักโรแมนติก คอเมดี้ตลกเบาสมอง
ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม ผลิตโดย บ.เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม ผู้จัดละครโดย คุณนกจริยา แอนโฟเน
ละคร รักต้องอุ้ม ออกอากาศทุกวันศุกร์-เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น.ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ