@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 9 วันที่ 20 ธ.ค. 55

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 9 วันที่ 20 ธ.ค. 55

“ผมจำเป็นครับ เพราะผมไม่อยากเสียใจไปมากกว่านี้ คุณก็ควรจะคิดแบบเดียวกันนะ...ผมขอตัวนะครับคุณพัด” ไทเดินจากไปอย่างปวดร้าว พัดเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน...

ขณะที่ไทตัดสัมพันธ์กับพัด พีทกลับทำตรงกันข้าม พยายามจะสานสัมพันธ์กับปลายฟ้าสุดฤทธิ์ หอบดอกไม้ช่อใหญ่พร้อมของเยี่ยมมากมายมาหาที่ห้องพัก แต่ต้องผิดหวังเมื่อรู้จากพยาบาลพิเศษว่าเธอกลับบ้านไปแล้วและฝากจดหมายไว้ให้เขาหนึ่งฉบับ พีทรับมาเปิดอ่านด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

“ฉันต้องขอโทษนายที่เสียมารยาท ออกมาโดยไม่บอกกล่าว แต่ฉันคิดว่าฉันควรจะทำแบบนี้...ตอนนี้นายคงจะโกรธและอยากเอาชนะฉัน นายควรเอาชนะตัวเองให้ได้ก่อน และเมื่อนั้น นายก็จะสามารถชนะใครก็ได้ตามที่นายต้องการ...ขอบคุณสำหรับค่ารักษาพยาบาล ลาก่อน...ปลายฟ้า”



พีทนั่งมองจดหมายในมือนิ่งงัน สักพัก พับมันช้าๆเก็บใส่กระเป๋าเสื้ออย่างทะนุถนอม...

ทางด้านปลายฟ้านั่งดื่มกาแฟอยู่กับแป้ง รอเวลานัดกับบริษัททัวร์ แป้งตำหนิเพื่อนรัก ไม่น่าออกมาแบบนี้ น่าจะอยู่ขอบคุณคุณพีทก่อน

“ไม่ล่ะ...แบบนี้น่ะดีแล้ว แต่แกไม่ต้องกลัวฉันไม่ไร้มารยาทแบบนั้นหรอก แล้วห้ามบอกนายนั่นเด็ดขาดว่าฉันไปไหน ทำอะไร เข้าใจไหม...ขืนปากรั่วอีกล่ะก็ ฉันเลิกคบแกจริงๆด้วย” ปลายฟ้าสีหน้าจริงจัง

“รู้แล้วน่า...แล้วแกจะไปนานไหม” แป้งมองกระเป๋าใส่เสื้อผ้าของเพื่อนรักแล้วอดใจหายไม่ได้

“ก็คงเป็นเดือนมั้ง”

“อย่างนั้นคงต้องคืนห้องพักแล้วล่ะ เพราะอีกไม่เท่าไหร่ก็จะสอบแล้ว ฉันว่าจะไปสิงที่หอรุ่นน้องเตรียมสอบสักอาทิตย์ ถ้าสอบได้ก็คงกลับบ้านไปอยู่กับแม่ ถ้าไม่ได้ก็ค่อยว่ากัน”

ปลายฟ้าถึงกับถอนใจ หนักใจเมื่อนึกถึงวันสอบชิงทุนไปเรียนต่อ ไม่มั่นใจว่าจะสอบได้หรือเปล่า เพราะไม่ค่อยได้ซ้อมสักเท่าไหร่ แป้งเชื่อมั่นว่าเราสองคนต้องสอบได้และจะได้ไปเรียนต่อออสเตรียด้วยกัน

ooooooo

จดหมายของปลายฟ้าทำให้พีทได้คิด อยากจะทำตัวให้เป็นประโยชน์กับเขาบ้าง จึงตัดสินใจไปหาพี่สาว ขณะเขากำลังจะก้าวเข้าไปในบริษัทจ้าวหยาง เป็นจังหวะเดียวกับไทและอาฮวดเดินประกบบุ๊นออกมาตัวตึกจะขึ้นรถที่จอดรออยู่ บุ๊นหยุดกึก ร้องทักลูกชายว่ามาหาพัดหรือ

“ครับ...เอ่อ...ผมขอตัวนะครับ” พีทปรายตามองไทแวบหนึ่งอย่างเคืองๆก่อนจะเข้าตัวตึก เดินผ่านห้องฝ่ายบุคคลของบริษัท เห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งรอสัมภาษณ์งานอยู่หน้าห้อง เขาไม่ได้สนใจอะไรนัก เดินต่อไปยังห้องทำงานของพัด โดยไม่รู้ว่าหนึ่งในผู้หญิงกลุ่มนั้นคือปลายฟ้า ครู่ต่อมา พีทมาถึงหน้าห้องทำงานของพัด เห็นโต๊ะทำงานเลขาฯว่างเปล่าไม่มีใคร เลยเดินไปเคาะประตูห้องแล้วเปิดเข้าไปเอง เจ้าของห้องมองอย่างแปลกใจ

“อ้าว...พีท...มีอะไรหรือ แหมดูแต่งตัวเข้าสิ นึกว่าเป็นพนักงานออฟฟิศ”

“ก็...กำลังจะพยายามเป็นอยู่...งานเต็มโต๊ะเลย เลขาฯ คนเก่งของเจ๊ไปไหนเสียล่ะ”

“ลาคลอดไปแล้วกำลังหาคนใหม่ คงกำลังเรียกตัวสัมภาษณ์อยู่มั่ง...เอ...ดูท่าทางอยากทำงานแล้วสิเรา น่ะ...ความรักทำให้คนตาสว่างได้เหมือนกันนะ” พัดยิ้มอย่างรู้ทัน “แล้วเมื่อไหร่พี่จะได้เห็นน้องสาวผู้โชคดีคนนี้”

“เธอไปแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกันอีก”

“อ้าว...นี่ตกลงจะดราม่าหรือแฮปปี้เอ็นดิ้งเนี่ย”

พีทเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น แต่เขาเชื่อว่าเธอคนนั้นจะกลับมา แล้วนึกได้ว่าต้องการดูเอกสารของท่าเรือย้อนหลัง พัดพอจะมีใครช่วยค้นให้เขาได้บ้าง เธอชี้ที่ตัวเองแทนคำตอบ...

ขณะที่พัดกำลังค้นข้อมูลจากคอมพิวเตอร์ให้น้องชาย ผู้จัดการฝ่ายบุคคลกำลังสัมภาษณ์ปลายฟ้า แม้จะไม่มีประสบการณ์ด้านเลขานุการ แต่ภาษาของเธอใช้ ได้ทั้งจีนและอังกฤษ ทำให้เขาพอใจมาก

“ขอโทษนะที่ต้องดึงตัวคุณมาจากบริษัททัวร์ ผมว่าคุณต้องเลือกแล้วล่ะว่าจะไปทำงานทัวร์หรือทำที่นี่แต่ว่า ที่นี่เป็นแค่งานชั่วคราวนะ ถ้าเลขาฯ คนเก่าครบกำหนดลาคลอดแล้วก็จะกลับมาทำเหมือนเดิมโอเคไหม”

ปลายฟ้านิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตกลงใจจะทำงานที่นี่ผู้จัดการฯยิ้มพอใจ จะได้พาไปรู้จักกับท่านรองประธานซึ่งเป็นเจ้านายโดยตรงของเธอ...

ทันทีที่พีทไปพ้นจากห้องพัด ผู้จัดการฝ่ายบุคคลเดินนำปลายฟ้ามาจากอีกทางหนึ่งเข้าไปในห้องทำงานของพัด รายงานว่าเลขาฯ คนใหม่มาแล้ว พัดเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารเห็นปลายฟ้าเต็มสองตา ต่างฝ่ายต่างตะลึงคาดไม่ถึง พัดตั้งสติได้ก่อน สั่งผู้จัดการฯ ให้ช่วยอธิบายงานให้เลขาฯ คนใหม่ด้วย

“ได้ครับท่านรอง” ผู้จัดการรับคำแล้วพาปลายฟ้าออกไปดูแฟ้มงานต่างๆที่ต้องใช้ “ค่อยๆศึกษาไปก็แล้วกันนะไม่เข้าใจอะไรก็ถามคุณพัดได้ ท่านใจดี ผมไปก่อนนะ”

ปลายฟ้าขอบคุณในความเอื้อเฟื้อของเขา ก้มหน้า ก้มตาทำงานอย่างตั้งใจ สักพัก พัดออกมาคุยด้วยทำให้ได้รู้ว่าปลายฟ้าไม่ได้เจอไทตั้งแต่ออกจากงานที่สวนสัตว์และไม่รู้ว่าเขาทำงานที่นี่ เธอพอจะมองออกว่าปลายฟ้ารู้สึกอย่างไรกับไท ไม่อยากให้ทั้งคู่เจอกันจึงทำเฉย ไม่พูดอะไร

“ฉันจะไปข้างนอก คงไม่กลับมาแล้วใครโทร.มาช่วยจัดการนัดให้ด้วยนะ” พัดพูดจบ กลับเข้าไปหยิบกระเป๋าถือ แล้วเดินออกไป

ooooooo

หลังจากจัดการธุระต่างๆเสร็จ บุ๊นไม่ลืมสั่งให้คนขับรถแวะไปที่บ้านพักตากอากาศ ไทกับอาฮวดยืนคุมเชิงอยู่ข้างนอก ส่วนเขาเข้าไปเยี่ยมคนป่วยตามลำพัง พยาบาลพิเศษรู้งานรีบออกไปรอหน้าห้อง บุ๊นทักทายคนป่วยที่นอนลืมตาโพลงอยู่บนเตียงว่าวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง เขายิ้มให้ไม่พูดอะไร

“ดูดีขึ้นเยอะเลยนี่...มนัส” บุ๊นยิ้มตอบ มนัสยังคงนอนยิ้มอยู่อย่างนั้น ไม่นานนักบุ๊นกลับมาขึ้นรถโดยมีไทกับอาฮวดตามประกบซ้ายขวา

“คงต้องส่งใครมาดูแลนายมนัสเพิ่ม แล้วคอยดูว่ามังกรเคลื่อนไหวยังไงบ้าง” บุ๊นสั่งการ

อาฮวดรับคำ ก้าวขึ้นรถนั่งคู่กับเจ้านายที่เบาะหลัง ไทขึ้นนั่งด้านหน้าคู่กับคนขับ จากนั้นรถค่อยๆเคลื่อนออกไป ห่างไปไม่ไกลนักมีรถสายสืบของมังกรซุ่มดูอยู่...

ขณะมังกรนั่งจิบน้ำชาอย่างสบายอารมณ์อยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน โอตี่เพิ่งกลับเข้ามา ทรุดตัวลงนั่งอย่างเซ็งจัด บ่นอุบ ตกลงลูกสาวของนายมนัสที่พ่อว่ามีตัวตนจริงหรือเปล่า มังกรยืนยันว่ามีจริงๆเธอเป็นเพื่อนเล่นของหนูพัดมาตั้งแต่เด็กๆ โอตี่โวยลั่นถ้ามีตัวตนจริงทำไมถึงหาไม่เจอ มังกรหัวเราะขำ

“อะไร...หาไม่เจอก็สรุปว่าไม่มี...บ้าหรือเปล่า”

“อ้าว...พูดอย่างนี้มาต่อยกันเลยดีกว่า...มา” โอตี่ลุกขึ้นไปยืนตรงที่ว่างแล้วทำท่าชกลม

มังกรกับอาเพียวถึงกับส่ายหน้าให้กับความเพี้ยนของเขาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ยิ่งทำให้โอตี่โกรธจังหวะนั้นมีเสียงมือถือของมังกรดังขึ้น สายสืบของเขาโทร.มารายงานเรื่องที่บุ๊นไปบ้านพักตากอากาศโอตี่เปลี่ยนอารมณ์จากบูดบึ้งเป็นสอดรู้สอดเห็นทันที ถามว่าที่นั่นมีอะไร

“จะมีอะไร ก็มีบ้านไง จะสงสัยอะไร...เขาไปดู บ้านพักตากอากาศของเขา มันแปลกตรงไหน” มังกรชักรำคาญ ลุกหนีไปหาที่สงบๆจิบน้ำชาของโปรดต่อไป...

เมื่อกลับถึงบ้านเรียบร้อย บุ๊นไม่มีอะไรจะใช้ไทอีก จึงบอกให้กลับไปพักผ่อน แล้วเรียกอาฮวดให้ตามไปที่ห้องลับ ไทมองไปยังห้องนั้น จำได้ว่าเคยแอบเข้าไปครั้งหนึ่งเมื่อตอนที่รถมาเสียแถวนี้ จากนั้นเขากลับไปที่รถของตัวเองรู้สึกเหมือนมีสายตาของใครบางคนจับจ้องอยู่ เงยหน้าขึ้นไปมองเห็นพัดยืนอยู่บนระเบียงบ้าน ทั้งคู่สบตากันอึดใจเดียว ไทเป็นฝ่ายหลบสายตาแล้วขึ้นรถขับจากไป พัดมองตามสีหน้าหม่นหมอง

ไม่นานนัก บุ๊นเดินนำอาฮวดออกมาจากห้องลับ สั่งให้เพิ่มระดับความปลอดภัยขึ้นอีก

“ครับ...ผมจะหาลูกน้องเก่าๆมาเพิ่ม”

ระหว่างนั้น พัดเดินเข้ามาหาพ่อ อาฮวดรู้หน้าที่เดินเลี่ยงออกไป บุ๊นอดแปลกใจไม่ได้ ทำไมวันนี้ลูกสาวคนขยันของตนถึงกลับบ้านเร็วนัก พระอาทิตย์ยังไม่ทันตกทะเลเลย เธอแค่อยากกลับมาพักผ่อน แล้วถามว่า บอดี้การ์ดคนใหม่เป็นอย่างไรบ้าง บุ๊นประหลาดใจ ทำไมอยู่ๆพัดถึงได้สนใจบอดี้การ์ดขึ้นมา

“พ่อให้เขามาช่วยงานน่ะ ท่าทางเขาไว้ใจได้”

“ทำไมเราต้องใช้บอดี้การ์ดมากขึ้น มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”

บุ๊นไม่อยากให้ลูกเป็นกังวล โกหกว่าไม่มีอะไรเพียงแต่ระวังไว้เท่านั้น...

ฝ่ายปลายฟ้ายิ้มพอใจเมื่อเห็นบ้านพักริมทะเลที่ทางบริษัทจัดไว้ให้ รู้สึกรักที่ทำงานแห่งใหม่ขึ้นมาทันที แม้จะเป็นแค่งานชั่วคราว แต่สวัสดิการของที่นี่ดีมาก เธอทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างอ่อนล้า

“ต้องแบบนี้สิ...เฮ้อ...สบายจัง...ไปอาบน้ำดีกว่า”

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ปลายฟ้าออกมายืนรับลมที่ระเบียงบ้าน พอความเย็นเริ่มโรยตัวลงมา จึงกลับเข้าห้อง แม้จะเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันแต่ปลายฟ้าก็ข่มตาหลับไม่ลง หยิบสายเชลโล่ที่ไทซื้อให้ขึ้นมาดู ทำให้คลายความคิดถึงเขาลงบ้าง โดยไม่ล่วงรู้เลยว่าคนที่เธอคิดถึงนักหนาพักอยู่บ้านหลังติดกันนี่เอง

ooooooo

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 9 วันที่ 20 ธ.ค. 55

ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดิน
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ