@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 27 ธ.ค. 55

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 27 ธ.ค. 55

“ไม่รู้ว่าตัวจริงตัวปลอม บุกเข้ามาก็ต้องป้องกันตัวเอาไว้ก่อน”
ดาหลาสบสายตากับแพรไพลินอย่างไม่เกรงกลัว
แสงกล้าเดินเข้ามาหยิบโทรศัพท์มือถือของดาหลาขึ้นกดไล่เรียง ค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ที่ติดต่อกับเธอเป็นครั้งสุดท้าย เห็นหมายเลขและใบหน้าของรวิชัดเจน
แสงกล้าส่งโทรศัพท์มือถือให้แพรไพลินดู
“หมายเลขโทรศัพท์สุดท้ายที่ติดต่อ คุณคุ้นมั้ย”
แพรไพลินชะงักไปทันที
"พี่รวิ" แพรไพลินเสียงแผ่ว

แพรไพลินชำเลืองมองไปที่ดาหลาที่จ้องหน้าตอบด้วยแววตาไม่กลัวเกรง
“เธอทำงานให้พี่รวิ”
“ถ้ารู้ก็ปล่อยฉันได้แล้ว ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”
" คิดผิดคิดใหม่ได้นะ ที่นี่ไม่เคยลงให้กับความไม่ถูกต้อง ถ้าไม่สารภาพ ขังลืมแน่”
แสงกล้ากับดาหลาจ้องหน้ากันอย่างไม่กลัวเกรง



หญิงลึกลับกับอินทนนท์จับตามองภาพจากมอนิเตอร์ เห็นภาพมุมสูงรถตู้สำนักงานสืบฯ กำลังแล่น นภากดคีย์บอร์ด ภาพอีกหน้าจอเปลี่ยนเป็นแผนที่มุมสูง ภาพสแกนระบุสถานที่ไปมา
“บริเวณนี้เป็นนิคมอุตสาหกรรม มีคลังสินค้าเป็นร้อย”
มอนิเตอร์ที่เฝ้าติดตามรถตู้ เห็นภาพมุมสูงรถตู้จะแล่นไปยังอุโมงค์รถยนต์
"จับตาที่ปากอุโมงค์ไว้" อินทนนท์บอก
หญิงลึกลับกับอินทนนท์มีท่าทางไม่ค่อยสบายใจนัก

รถตู้สำนักงานสืบฯ แล่นออกมาจากทางออก แล้วสักพักหนึ่งจึงมีรถตู้แบบเดียวกันแล่นออกมา อีกไม่นานก็มีรถตู้ออกมาอีก เป็นสายขบวนรวมกันแล้วไม่ต่ำกว่า 4 คัน..
ภาพมุมสูงจากดาวเทียม เห็นรถตู้ขับเรียงกันเป็นแถว 4 คัน แยกไม่ออกว่าคันไหนจริง คันไหนปลอม หญิงลึกลับกับอินททน์ตกใจเมื่อเห็นภาพที่อยู่เบื้องหน้า
ภาพในจอมอนิเตอร์เมื่อผ่านทางแยก เห็นรถตู้ทั้ง 4 คันกระจายออกไปตามจุดต่าง ๆ กันออกไป
ทั้ง ซ้าย ขวา ตรง และกลับรถ
“จบกัน!จะตามคันไหน”
หญิงลึกลับกดรัวคีย์บอร์ดอย่างรวดรวดเร็ว เห็นภาพบนจอมอนิเตอร์กำลังแบ่งสี่ จับที่รถตู้แต่ละคัน
“รถตู้ที่บรรทุกของกับรถตู้เปล่า มีน้ำหนักไม่เท่ากัน” หญิงลึกลับบอก
“รถตู้คันที่บรรทุกศาสตราวุธต้องมีน้ำหนักมากกว่า” อินทนนท์ว่า
บนจอมอนิเตอร์แบ่งเป็น 4 จอ เป็นภาพรถตู้แต่ละคัน การคำนวณปรากฏว่าน้ำหนักเท่ากันหมดทุกคัน
“น้ำหนักเท่ากันทุกคัน !”
"เราพลาดแล้วค่ะผู้การ"
อินทนนท์กับนภาถึงกับหัวเสียที่ทำอะไรไม่ได้

รวิยกหูโทรศัพท์โทรออกไปยังจักร
"ทุกอย่างเรียบร้อย ของทั้งหมดจะถึงที่หมายภายในครึ่งชั่วโมง"
“เก่งมากรวิ”
“อย่าลืมที่ตกลงกันไว้ ร่างของท่านวิญญูกับอนันตคทาจะต้องถึงที่หมายพร้อม ๆ กัน"
รวิแววตาแกร่งกล้าและเอาจริง

ที่ทาวโฮมแพรไพลิน เวลากลางวัน สมิงนั่งนิ่งใช้ความคิด
“ทำไมพวกมันถึงไม่เอาศาสตราวุธทั้งสามชิ้นกลับไปไว้ที่บ้านรองจักร”
“มันไม่กล้าเสี่ยง พญามารกำลังสิ้นฤทธิ์ ถ้าเราบุกไปตอนนี้ พวกมันมีแต่แพ้กับแพ้" แสงกล้าบอก
แสงกล้ากับแพรไพลินอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์ พยายามเคาะหาข้อมูลเพื่อจะชิงศาสตราวุธกลับคืนมา
“ต้องรีบหาให้เจอ มีเวลาอีกไม่มาก พวกมันกำลังจะเอาศาสตราวุธทั้งสามชิ้นไปทำลายเหล็กไหลทมิฬ เพื่อชุบชีวิตพญามาร”
"มีเวลาถึงเมื่อไหร่" แสงกล้าถาม
“ไม่เกินคืนนี้ เวลาพระจันทร์เต็มดวง”
แพรไพลินคิดนิดหนึ่ง คิดถึงคำพูดของแสงกล้าในห้องสอบสวน ที่แสงกล้าส่งโทรศัพท์มือถือให้แพรไพลินดู
"นี่เป็นหมายเลขโทรศัพท์สุดท้ายที่ติดต่อกับผู้หญิงคนนี้ คุณคุ้นมั้ย"
แพรไพลินครุ่นคิด
“ใช้ GPS หาที่อยู่โทรศัพท์มือถือ ผบ.รวิ ได้”
แพรไพลินเคาะคอมพิวเตอร์ เพื่อค้นหาสัญญาณ ทั้งสามคนลุ้นกันที่หน้าจอ แสดงผลการค้นหา No Signal การค้นหาไร้ผล
“พี่รวิปิดสัญญาณ GPS”
สมิงถอนหายใจยาว แสงกล้ากับแพรไพลินไม่สบายใจไม่น้อยไปกว่ากัน

บริเวณคลังสินค้าโล่ง ทันสมัย ลูกน้องจักรหลายคนพากันลำเลียงแบกแคปซูลที่มีร่างวิญญูซึ่งยังไม่ได้สติเข้ามายังคลังโล่ง รวิตรงเข้ามามองร่างวิญญูด้วยแววตาห่วงใยเป็นอย่างยิ่ง
"ท่านวิญญูเป็นยังไงบ้าง"
“ยังไม่ตาย” จักรบอก
“แล้วอนันตคทาล่ะ” รวิถาม
จักรหันหน้าไปมองทางเข้าอีกทาง ปรากฏแสงสว่างเป็นทางเข้ามา ลูกน้องคนหนึ่งกำลังเดินนำให้เหล่าลูกน้องนำภาพอนันตคทาเข้ามาภายในห้อง
“เอาไปรวมกับศาสตราวุธชิ้นอื่นทางด้านโน้น”
รวิเดินนำ ร่างวิญญูกับอนันตคทาถูกลำเลียงตามรวิออกไป จักรมองตาม
บริเวณที่จะใช้ชุบชีวิตวิญญู เป็นอาคารคลังสินค้าที่หลังคาถูกเปิดโล่งออกส่วนหนึ่ง ตรีศูลวัชระ, สังข์ไชยมงคล และ อนันตคทา ถูกลำเลียงเข้ามาพร้อมกับแคปซูลที่มีร่างวิญญูนอนอยู่ ร่างของวิญญูถูกรายล้อมไปด้วยศาสตราวุธทั้งสามชิ้น แคปซูลของวิญญูตั้งอยู่ตรงตำแหน่งที่หลังคาถูกเปิดออกนั้น
เทวาศาสตราวุธทั้งสามชิ้นมาเรียงอยู่ด้วยกัน บังเกิดเป็นแสงวาววับเชื่อมต่อถึงกัน ทุกคนตะลึงไปกับภาพที่ปรากฏเบื้องหน้า
“เหลือแค่รอเวลา คืนนี้เมื่อพระจันทร์อยู่ในองศาเดียวกับร่าง ด้วยอำนาจของตรีศูลวัชระ อนันตคทา และ สังข์ไชยมงคล ท่านวิญญูจะปลอดภัยจากเหล็กไหลทมิฬ กลับมามีชีวิตเป็นปกติ" รวิว่า
"ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยของสำคัญไว้อย่างนี้หรอก" จักรบอก
“ถ้าอยู่ต่อ ต้องเสี่ยงกับเหล็กไหลย้อนเข้าตัว ต้องการอย่างนั้นเหรอ” รวิว่า
จักรชะงักไปทันที กลัวอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น รวิมองอาการของจักรแล้วนึกรู้ หันไปสั่งลูกน้อง
“จัดคนดูแลความปลอดภัยรอบอาคารนี้ อย่าปล่อยให้ใครเข้ามาข้างในอาคารเป็นอันขาด"
ลูกน้องหันไปมองจักรเป็นทำนองถามว่าจะให้ทำตามหรือไม่ จักรหงุดหงิด
“ทำตามที่สั่ง จะช้าอยู่ทำไม”
จักรเดินออกไปด้วยความไม่พอใจ รวิหันไปมองร่างที่ยังไม่ได้สติของวิญญูด้วยแววตาเป็นห่วง

แสงกล้าหันไปทางสมิงที่กำลังใช้สมาธิหาทางออก
"ทำอะไรสักอย่างสิ" แสงกล้าบอก
"จะให้ทำอะไร ลุกขึ้นมาเต้นระบำรึไง"
“สร้างอิทธิฤทธิ์อะไรก็ได้ จ่าไม่รู้เลยเหรอว่าศาสตราวุธทั้งสามชิ้นอยู่ที่ไหน”
“เอางี้นะหมวด ... ผมบอกได้แต่ว่าพวกมันต้องเอาของทั้งสามชิ้นไปไว้ในที่โล่งอยู่สูงพอควร เพื่อให้แสงจันทร์ส่องถึงตัวไอ้พญามาร พระจันทร์เต็มดวงเมื่อไหร่อานุภาพของเทวาศาสตราวุธจะปรากฏ”
หน้าจอคอมพิวเตอร์ของแพรไพลินเปลี่ยนไป มีการส่งเมลเข้ามา
“มีคนส่งเมล์เข้ามา... จาก ศรัทธา”
แพรไพลินรัวคีย์บอร์ด ส่งภาพขึ้นไปยังหน้าจอใหญ่เบื้องหน้า ภาพหน้าจอเบื้องหน้าปรากฏภาพถ่ายผ่านดาวเทียม เป็นบันทึกภาพรถตู้สำนักงานสืบฯ วิ่งอยู่บนถนนแล้วแล่นเข้าไปในอุโมงค์
“ศรัทธาใช้ดาวเทียมจารกรรมตามรถตู้คันนั้นไปจนถึงอุโมงค์ ก่อนถึงนิคมอุตสาหกรรม”
ภาพบนหน้าจอเห็นรถตู้ 4 คันออกมาจากอุโมงค์แล้วแยกย้ายกันเลี้ยวซ้ายขวา ตรงไป และกลับรถ
“ศรัทธาคงส่งข้อมูลนี้ให้เราวิเคราะห์ต่อ”
“นิคมอุตสาหรรมกว้างเป็นพันไร่ ใครจะไปรู้ว่ามันเอาของไปซ่อนไว้ที่ไหน” สมิงว่า
แพรไพลินนิ่งคิด
“นิคมอุตสาหกรรม พื้นที่แถบนี้มีคลังกระจายสินค้าในเครือไดมอนด์กะรัตหลายสิบแห่ง"
แสงกล้า นิ่วหน้ามองแพรไพลิน
“เครือไดมอนด์กะรัต.. ของคุณเพชรแท้”
แพรไพลินไม่ตอบแสงกล้า แต่รัวนิ้วลงบนคีย์บอร์ดสำรวจข้อมูลต่อไป แสงกล้าพูดกับแพรไพลิน “คุณคิดว่าคุณแม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยเหรอ”
"แม่ฉันอยู่ข้างคนชนะเสมอค่ะ"
แพรไพลินส่งภาพพิกัดคลังกระจายสินค้าของเครือฯ เพชรแท้หลายสิบแห่งขึ้นบทจอภาพที่ปรากฏเป็นแผนที่ มีจุดสีแดงสว่างวาบ ๆ แสดงพิกัดดาวเทียม
“มีเป็นสิบแห่ง”
“ตามข้อมูลของจ่าสมิง พวกมันต้องการที่โล่ง เราตัดคลังที่อยู่ในเขตเมืองที่มีตึกล้อมรอบออกไปได้”
กราฟฟิคจุดสีแดงของคลังกระจายสินค้าส่วนหนึ่งดับหายไป เหลือบางส่วนที่กระจายกันออกไป
“ยังเยอะอยู่ดี ...ตรวจทั้งคืนก็ไม่หมด” สมิงบอก
ทั้งสามคนนิ่งครุ่นคิด พยายามหาทางออกเพื่อแก้ปัญหานี้

บริเวณคลังสินค้า วิญญูยังไม่ได้สตินอนอยู่ในแคปซูลชาร์จพลัง รวิอยู่ด้านข้างมองวิญญูด้วยความเป็นห่วง เธอเดินเข้าไปจับมือวิญญูที่ไม่ได้สติอยู่นั้น
“อีกไม่นานค่ะท่าน อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง ท่านจะฟื้นและกลับมายิ่งใหญ่”
เสียงโทรศัพท์มือถือรวิดังขึ้น รวิหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วนิ่วหน้า หน้าจอมือถือเห็นเป็นเบอร์โทรศัพท์และใบหน้าของจักรโทรเข้ามา รวิเดินถือโทรศัพท์ออกไป

ด้านนอกบริเวณคลังสินค้า รวิเดินเข้ามาพร้อมๆ กับรับโทรศัพท์แพรไพลิน
“มีอะไรอีกคะ”
ที่ทาวน์โฮม แพรไพลินพูดโทรศัพท์ผ่านเฮดโฟน เคาะคีย์บอร์ดรัวเพื่อหาที่อยู่โทรศัพท์รวิ
"ถ้าไม่ใช่เบอร์ของรองนายกจักร ผบ.รวิ คงไม่รับใช่มั้ย"
ที่หน้าจอคอมฯ คอมพิวเตอร์กำลังวิ่งหาที่อยู่ของรวิ พร้อมกับตัวเลขนับถอยหลัง เวลาที่ต้องการค้นหาที่อยู่ของมือถือรวิ
รวิชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินเสียงเป็นแพรไพลิน ตั้งสตินิดหนึ่งแล้วตอบโต้
“ใช้โปรแกรมเปลี่ยนหมายเลขมือถือ เธอนี่มันร้ายจริง ๆ นะแพรไพลิน คิดจะทำอะไรอีกล่ะ"
กราฟิคยังคงไล่ตามหาที่อยู่ของโทรศัพท์รวิ
“ฉันทำได้ทุกอย่าง.. ยกเว้นคิดฆ่าพี่น้อง !”
กราฟิควิ่งเข้าใกล้ไปยังพื้นที่ๆ รวิอยู่มากขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมกับเวลาที่นับถอยหลังลง

รวิยิ้มเหี้ยมอย่างรู้ทันแผนการของแพรไพลิน
“ถ้าคิดถ่วงเวลาเพื่อหาที่อยู่โทรศัพท์มือถือล่ะก็ เสียเวลาเปล่า! ลูกไม้ตื้นๆ ใช้กับฉันไม่ได้ผล เธอต้องใช้เวลามากกว่า 2 นาที ซึ่งฉันยังมีเวลาพูดกับเธออีกเกือบ 30 วินาที สวัสดีและ...ราตรีสวัสดิ์ น้องสาวหน้าโง่!”
รวิปิดโทรศัพท์มือถือทันที และปิดปุ่ม power off พร้อมทั้งดึงซิมการ์ดออกมา แล้วโยนทิ้งไป
รวิสีหน้าเครียดและจริงจัง เดินออกไป

แสงกล้ายืนจ้องมอนิเตอร์ที่คอมพิวเตอร์กำลังพยายามระบุพิกัดที่รวิอยู่ แต่แล้วหน้าจอกระพริบถี่ๆ Failed
“คอมพิวเตอร์ยังระบุพิกัดไม่ได้” แสงกล้าบอก
"ฉันรู้อยู่แล้วว่าพี่รวิต้องรู้ทัน" แพรไพลินบอก
สมิงจ้องแพรไพลินอย่างค้นหาแล้วถาม
"แสดงว่าหมอมีแผนอื่น"
“ก็แค่ต้องการให้รับโทรศัพท์”
แพรไพลินเคาะคีย์บอร์ด ปรากฏกราฟฟิกโปรแกรมแยกวิเคราะห์เสียง มีคลื่นเสียงขึ้น ๆ ลงๆ ตามเสียงรวิที่บันทึกไว้ก่อนหน้านี้ดังขึ้น
"มีอะไรคะ"
แพรไพลินเคาะคอมพิวเตอร์วิเคราะห์ แสงกล้ากับสมิงมองอย่างอึ้งๆ
“รอบข้าง.. ไม่มีเสียงรถยนต์ผ่านไปผ่านมา”
โดยรอบคลังสินค้า อยู่กลางท้องทุ่งไม่มีถนนใหญ่ตัดผ่าน
“คลังสินค้านี้ไม่ได้อยู่ริมถนน และ อยู่ห่างจากถนนไม่ต่ำกว่าหนึ่งกิโล”

แพรไพลินเคาะคอมพิวเตอร์ กราฟิกบนจออีกด้านหนึ่ง พิกัดคลังสินค้าถูกตัดออกไปจำนวนหนึ่ง เหลืออยู่บนหน้าจออีก 7 จุด
"เราตัดคลังกระจายสินค้าริมถนนออกไปได้"
แพรไพลินเคาะเครื่องเล่นเสียงรวิย้อนหลังต่อไป
“ใช้โปรแกรมเปลี่ยนหมายเลขมือถือ เธอนี่มันร้ายจริง ๆ นะแพรไพลิน คิดจะทำอะไรอีกล่ะ"
แพรไพลินเคาะคอมพิวเตอร์รัวพร้อมกับวิเคราะห์คลื่นเสียงต่อไปอีก
อีกมุมหนึ่งของคลังสินค้า เห็นมีเครื่องปั่นกระแสไฟฟ้าสำรองอยู่ที่ริมรั้ว
“มีเสียงเครื่องปั่นกระแสไฟฟ้าอยู่ไกลออกไป”
แพรไพลินกำลังวิเคราะห์ แสงกล้ากับสมิงฟังอย่างสนใจ
“คลังกระจายสินค้าเครือไดมอนด์กะรัต ที่ติดตั้งเครื่องปั่นไฟขนาดกลางมี 4 แห่ง”
กราฟิกบนจอตัดคลังสินค้าออกไปอีก 3 แห่ง เหลือปรากฏกระจายกันออกไป 4 แห่ง
“ตัดตัวเลือกออกไปได้อีกสาม”
"ยังเหลืออีกสี่ ... คิดเร็วๆ หน่อยคุณหมอ พระจันทร์ใกล้เต็มดวงแล้ว"
เสียงรวิที่บันทึกไว้ชุดสุดท้ายดังขึ้น กราฟิกคลื่นเสียงขึ้นๆ ลงๆ
“ถ้าคิดจะถ่วงเวลาฉันเพื่อจะหาที่อยู่โทรศัพท์มือถือล่ะก็ เสียเวลาเปล่า !”
คลังสินค้าโดยรอบอยู่กลางทุ่ง ไม่ติดแม่น้ำ
“ลูกไม้ตื้นๆ ใช้กับฉันไม่ได้ผล เธอต้องใช้เวลามากกว่า 2 นาที”
แพรไพลินกดปิดกราฟิกพิกัดคลังสินค้าอีก 1 แห่งออกไปทันที เหลือไฟระบุคลังสินค้าไว้ 3 แห่ง
“ไม่ปรากฏคลื่นเสียงแม่น้ำ ตัดคลังกระจายสินค้าริมน้ำไปได้อีกแห่ง”
“เหลืออีกสามแต่เสียงหมดแล้ว ทำไงล่ะหมอ เล่นผีถ้วยแก้วถามมั้ย” สมิงว่า
แสงกล้าหันขวับไปทำตาขวางใส่สมิง สมิงหัวเราะจ๋อยๆ
แพรไพลินเคาะคีย์บอร์ดต่อไป ปรากฏกราฟิกตารางเที่ยวบินออกจากสนามบิน
รันเวย์สนามบิน เครื่องบินของสายการบินหนึ่งกำลังวิ่งเทคออฟ ขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
“ฉันโทรไปหาพี่รวิเวลา 20 นาฬิกา 10 นาที ตามตารางเวลาจะมีเครื่องบินขึ้นจากสนามบินติดต่อกันหลายลำ แต่ไม่ปรากฏคลื่นเสียงเครื่องบินตลอดการสนทนาทางโทรศัพท์"
กราฟิกคอมพิวเตอร์เหลือคลังเพียงแห่งเดียว แสงสว่างวาบ ๆ บริเวณหน้าจอ แพรไพลินสีหน้าจริงจัง
“มีคลังสินค้าเครือไดมอนด์กระรัตเพียงแห่งเดียวที่ไม่อยู่ใกล้สนามบิน พิกัด GPS คือ...”
ตัวเลขพิกัดจีพีเอสขึ้นปรากฏเต็มหน้าจอ
“เทวาศาสตราวุธทั้งสามชิ้น อยู่ที่คลังสินค้านี้แน่นอน !”
แพรไพลินพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเชื่อมั่นในตัวเองมาก

ภายในคลังสินค้า เลากลางคืน รวิกำลังจัดเตรียมศาสตราวุธทั้งสามเพื่อเชื่อมโยงเข้ากับแคปซูลที่วิญญูนอนอยู่ เธอเงยหน้าขึ้นมองหลังคาอาคารที่เปิดโล่ง ที่ดวงจันทร์ยังไม่อรากฏ
รวิหันไปมองวิญญูด้วยสายตาเต็มไปด้วยความรัก สีหน้าเป็นห่วงกังวลกับอาการ รวิกำลังจะเดินออกมา แต่แล้วก็หยุดคิดนิดหนึ่ง นิ่วหน้าเมื่อคิดถึงเรื่องที่แพรไพลินโทรศัพท์มาหา
“แพรไพลิน เธอน่าจะรู้ว่าฉันรู้ทันแน่ ๆ ถ้างั้น.. เธอโทรมาทำไม”

แสงกล้ากับแพรไพลินอยู่ที่บริเวณหน้าทาวน์โฮม สมิงยืนอยู่ด้านข้างแหงนหน้ามองฟ้า
“คงต้องเร็วหน่อย จันทร์กระจ่างกลางฟ้าเมื่อไหร่ พญามารจะกลับมา” สมิงบอก
แพรไพลินกำลังคุยกับคมศรผ่านทางจอภาพไอแพด
“รวบรวมเจ้าหน้าที่สำนักงานสืบฯ กับอุปกรณ์ที่ต้องการได้แล้ว กำลังเดินทางไปรับคุณกับแสงกล้า”
“มั่นใจแค่ไหนว่า ผบ.รวิจะไม่รู้ตัวก่อน” แสงกล้าถาม
“คนพวกนี้เป็นลูกน้องเก่า ผบ.นภา เราเชื่อใจพวกเค้าได้แน่นอน ผมจะถึงที่นั่นภายใน 5 นาที”
ภาพหน้าจอไอแพดดับไป แพรไพลินเก็บไอแพด แสงกล้าหันมามองแพรไพลินนิดหนึ่ง
"เรามีเรื่องต้องคุยกัน"
“เรื่องอะไรคะ”
"เชิญทางนี้ดีกว่า"
แสงกล้าเดินนำแพรไพลินออกไปที่ด้านในทาวน์โฮม แพรไพลินเดินตามออกไป สมิงมองตามอย่างรู้ทันแสงกล้าว่าคิดจะทำอะไร

แสงกล้าหันมาคุยกับแพรไพลินด้วยท่าทางจริงจัง
"แพรไพลิน... คุณหมดหน้าที่แล้ว"
"อะไรนะคะ"
“คุณหาที่ซ่อนของศาสตราวุธได้แล้ว ต่อไปเป็นหน้าที่ของหน่วยจู่โจม...เนติเทคฯ อย่างคุณไม่จำเป็นต้องไป”
“แต่นี่ไม่ใช่เรื่องงาน”
“คุณไม่จำเป็นต้องเสี่ยง”
“ถ้าคนพวกนั้นได้ครอบครองศาสตราวุธ คนไทยทุกคนจะเดือดร้อน และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันทำงานเสี่ยง"
"เมื่อก่อนผมอาจจะยอมได้... แต่วันนี้"
"ทำไมคะ... วันนี้ทำไม"
“ในฐานะ...คนที่สนิทกับคุณมาก อย่าไปเลยนะแพรไพลิน ผมขอร้อง”
แสงกล้ามองแพรไพลินด้วยสายตาที่บ่งบอกว่ารักเธอชัดเจน เพียงแต่ไม่เอ่ยออกมาเป็นคำพูดเท่านั้น เขาคว้าแพรไพลินเข้ามาสวมกอด เธอยอมเขากอดแต่โดยดี ด้วยพ่ายแพ้ต่อความรู้สึกของตัวเองด้วยเช่นกัน
"ผมยอมให้คุณเป็นอันตรายไม่ได้"
"ถ้าเป็นเรื่องอื่น... ฉันยินดียอมคุณทุกอย่าง แต่ถ้าเป็นภารกิจเพื่อชาติแบบนี้ ฉันขอปฏิเสธ"
แสงกล้าดันร่างแพรไพลินมาจ้องหน้า ทั้งสองมองกันด้วยความรู้สึกผูกพัน
“เข้าใจฉันนะคะ”
แสงกล้ามองแพรไพลินอย่างอึดอัดใจ
“ก็อกๆ ๆ หมดเวลา หน่วยสนับสนุนมาแล้ว... พร้อมปฏิบัติการครับหมวด”
แสงกล้ากับแพรไพลินหันไปมอง สมิงเข้ามาบอกด้วยแววตาจริงจัง
แสงกล้ากับแพรไพลินเดินออกมาที่นอกทาวน์โฮม เห็นรถของสำนักงานสืบสวนพิเศษมาจอดอยู่แล้ว มีเจ้าหน้าที่ฯ หลายคน ดาบแหบกับจ่าหวานพร้อมอาวุธครบ กำลังยืนรออยู คมศรที่ยืนอยู่หันมาทางแสงกล้า
“พร้อมแล้วหมวด”
“ออกเดินทางกันเลย เราจะแยกกันไปสองคัน คุณไปรถตู้กับท่านเลขา"
แสงกล้าสั่งและบอกแพรไพลิน เธอชะงักนิดหนึ่ง
“ผมจะไปกับทีมปฏิบัติการ คุณทั้งสองคนต้องคอยสนับสนุน”
คมศรชะงักนิดหนึ่งเพราะรู้สึกได้ถึงความผิดปกติจากอาการของแสงกล้า
แสงกล้าเดินเข้ามาเอามือแตะที่ไหล่คมศร มองด้วยแววตาจริงจัง
"ฝากดูแลหมอแพรด้วย"

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 27 ธ.ค. 55

เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์
เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2 ผลิตโดย : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manage