@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 29 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 29 ธ.ค 2555

“ยิ้มเชือดเฉือนมันเป็นแบบนี้เอง มิ้นท์เพิ่งเคยเห็นนะเนี่ย ปกติคุณย่าคนเดียวก็น่ากลัวอยู่แล้ว ตอนนี้เบิ้ลเป็นสาม เห็นแล้วขนลุก”
ชุติภาที่กำลังตั้งหลักยกน้ำขึ้นดื่มแล้วเหมือนตั้งสติได้
“ฉันอยากเจอคุณสองคนมานานแล้ว เพราะฉันเห็นใจในฐานะที่เป็นผู้หลักผู้ใหญ่แต่ลูกหลานก็ทำอะไรเหมือนไม่เห็นหัว หลานฉันเป็นผู้ชายไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ แต่ก็ผู้ชายน่ะนะ ยังไม่เท่าไหร่”
ชุติภาปรายตามองทางพิมภาแบบด่า ฤชวีเห็นพิมภาหน้าเสีย เพราะพ่อแม่อยู่พิมภาเลยไม่อยากแผลงฤทธิ์
“คุณย่าครับ”

“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน”
ชุติภามองภาณุวัฒน์กับพิมมาลา เสือพบสิงห์รับรู้รังสีอำมหิตที่แผ่ให้แก่กันดี
“วันนี้คุณต้นกับยัยพิมต้องไปทำงานไม่ใช่เหรอลูก รีบไปสิเดี๋ยวจะเสียงานนะ”



“พ่อจ๋า”
“ไปทำงานเถอะลูก ผู้ใหญ่เขาจะทำความรู้จักกันให้ลึกซึ้ง”
“ไปสิลูก”
พิมภากับฤชวีมองภาณุวัฒน์ที่ส่งสายตาว่าให้ไปเดี๋ยวนี้
“ไปสิตาต้น เดี๋ยวย่าจะรับแขกเองนะ” ฤชวีมองชุติภา
“ช้างสารเขาจะชนกัน หญ้าแพรกอย่างพวกแกอยู่ก็ทำอะไรไม่ได้หรอก” ภัทรพลบอก
“ผมไปก่อนนะครับ”
“พี่ภัทร ดูพ่อกับแม่ด้วยนะ”
“เออน่ะ ไปเถอะ”
ฤชวีกับพิมภาจำต้องลุกออกไป ทันทีที่สองคนออกไป ชุติภาก็เปิดฉากฉะเลย
“ได้สั่งสอนลูกสาวบ้างมั้ยว่าควรจะประพฤติตัวยังไง ถึงยอมให้แต่งงานกันโดยไม่ให้ผู้ใหญ่รับรู้”
“ครอบครัวผมทราบครับ”
ชุติภาชะงัก มิ้นท์หันมองภาณุวัฒน์
“คุณรู้เหรอ”
“ครับ ผมรู้ว่าเด็กทั้งสองคนรักกัน ผมกับภรรยาเป็นคนอนุญาตให้ทั้งสองแต่งงานกันเองครับ”
พิมมาลายิ้มรับ ชุติภาอึ้งๆ

ตรีวิญเดินเข้ามาที่สวนสาธารณะ โดยมีลัลนากับซูซี่ยืนรออยู่
“เตรียมการถ่ายทำเรียบร้อยมั้ยครับ”
“ทุกอย่างโอเค”
“เป๊ะเวอร์ค่า”
รถการะเกตุเข้ามาจอด การะเกตุ เอกพล ปราสินีก้าวลงมาจากรถ
“คุณลัล คุณฤชวีอยู่ไหน”
ลัลนาฟังแล้วแทบอารมณ์ขึ้นแต่ยังไม่ทันตอบ
“เรานัดเที่ยงไม่ใช่เหรอครับ ทำไมพรีเซ็นเตอร์ยังไม่มาอีก พวกคุณไม่รู้เหรอว่าเวลาสำหรับพวกผมมันสำคัญมากแค่ไหน”
“คุณฤชวีติดธุระนิดหน่อยครับ กำลังเดินทางมา”
“มีธุระในวันทำงานแบบนี้ ไม่มีความเป็นมืออาชีพ เหมือนทำงานไม่เป็นถ้างานมันไม่ทันทางผมเสียหาย พวกคุณต้องรับผิดชอบค่าเสียหายทั้งหมด”
นันทิกานต์ ลัลนา ซูซี่มองเอกพลแล้วของขึ้น
“ฉันอยากจะเอาเท้าขยี้หน้ามันเหลือเกิน”
“ท่องไว้ค่ะน้องแนน ลูกค้า ลูกค้า”
“ไอ้พิม รีบมาซะทีเถอะน่า”

ที่บ้านชุติภา ชุติภามองภาณุวัฒน์กับพิมมาลาอย่างไม่อยากเชื่อ
“พวกคุณอนุญาตโดยที่ไม่บอกฉันอย่างนั้นเหรอ นี่ไม่รู้จักคำว่าให้เกียรติเลยสินะ แต่ฉันก็ไม่แปลกใจหรอก เพราะคนเราถูกเลี้ยงดูมาต่างกัน ความคิดกับการรู้จักมารยาทสังคมคงจะน้อย”
“พ่อแม่ดิฉันสอนว่าเกียรติ เราจะให้กับคนที่สมควรได้รับ ใครทำกับเราอย่างไรก็สมควรได้รับสิ่งนั้นกลับคืนไป”
“ตาต่อตา ฟันต่อฟันน่ะครับ”
ชุติภาผุดลุกขึ้นทันที
“รู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร สายเลือดของตาต้นน่ะยิ่งใหญ่ขนาดไหน”
“ไม่ทราบค่ะ ดิฉันกับสามีไม่เคยยึดติดกับอดีต ยศถาบรรดาศักดิ์เป็นเรื่องที่เราสมมติขึ้นทั้งนั้น การกระทำที่ดีต่างหากที่เราควรจะเคารพศรัทธา มองไปรอบๆ สิคะ เราก็เป็นเพียงแค่คนตัวเล็กๆ บนแผ่นดิน ถ้าไม่มีใครเรียกคุณหญิงคุณย่าก็เป็นแค่...”
ภัทรพลพูดต่อทันที
“หญิงชราเอาแต่ใจน่ะครับ”
“แก”
พิมมาลามองภัทรพลอย่างตำหนิ
“ตาภัทร”
“ขอโทษครับ ผมปากไวไปหน่อย” ภัทรพลยกมือไหว้
“ให้มันรู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ซะบ้าง”
“แม่สอนให้ผมเคารพคนตามมารยาทครับ ขอทานแก่ๆ ผมก็ไหว้ครับ ถ้าเขาเป็นคนดี”
“แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะคะ” มิ้นท์ถามต่อ

“ก็คิดว่าไหว้หมาไหว้แมวขำๆ น่ะครับ”
ชุติภาลุกขึ้น มิ้นท์ตกใจ
“มากไปแล้วนะ”
“คุณย่าโมโหอะไรครับ ผมพูดถึงคนไม่ดีนะครับ คุณย่าไม่ได้เป็นอย่างนั้นนี่ครับ”
ชุติภาหน้าตาเดือดมากจะกินเลือดกินเนื้อ

ที่สวนสาธารณะ การะเกตุเดินเข้ามาเสียงแข็งใส่
“จะต้องให้ฉันรออีกนานแค่ไหน”
ลัลนาหน้าตึงแต่พยายามกดไว้เต็มที่
“สักครู่นะคะ คุณฤชวีกำลังเดินทางมาค่ะ ใกล้จะถึงแล้ว”
การะเกตุมองลัลนาอย่างดูถูก
“ฉันจ้างนารีให้ทำงานก็เพราะคิดว่าจะมีศักยภาพพอแต่แค่นี้ก็เห็นแล้วว่ามาตรฐานต่ำแค่ไหน ฉันคงต้องคุยเรื่องนี้กับคุณสุกัญญา”
ตรีวิญเห็นว่าเรื่องจะไปกันใหญ่
“คุณการะเกตุใจเย็นๆ นะครับ ผมรับรองว่างานจะต้องเสร็จภายในวันนี้แน่ๆ”
“ทั้งที่เที่ยงแล้วยังไม่เห็นหน้าพรีเซ็นเตอร์ มันจะเป็นไปได้ยังไง”
รถของพิมภาเข้ามาจอดเอี๊ยด พิมภากับฤชวีลงมาจากรถ
“ขอโทษนะครับที่มาช้า พอดีผมไปพบคุณย่ามาน่ะครับ” ฤชวีบอก การะเกตุฉีกยิ้มให้ทันที
“ไม่เป็นไรค่ะคุณต้น สายนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“เหรอคะ” นันทิกานต์กับซูซี่ ถามออกมาพร้อมกันแต่การะเกตุไม่สนใจหันไปมองพิมภา
“ว่าแต่ คุณพิมมาทำไมเหรอคะ นี่เป็นการทำงานแยกไม่ออกเหรอคะว่าไม่ควรจะยุ่มย่าม”
“คุณพิมไม่ได้มาคุมคุณฤชวีค่ะ แต่คุณพิมมาในฐานะแอ็คติ้งโค้ชของคุณฤชวี” ลัลนาบอก การะเกตุถึงกับอึ้ง
“ผมไม่เคยผ่านงานแสดงมาก่อนเลยต้องรบกวนขอแอ็คติ้งโค้ชเพื่อความมั่นใจน่ะครับ” ฤชวีบอก
“จะเริ่มงานกันเลยไหมคะ เดี๋ยวจะช้า”
ลัลนาถามด้วยสีหน้าเป็นต่อมาก

ที่บ้านชุติภา ชุติภามองภาณุวัฒน์กับพิมมาลาอย่างไม่ยอมแพ้
“ตาต้นอาจจะโง่จนดูไม่ออกว่ากำลังติดบ่วงพวกตาสีตาสา แต่ฉันจะไม่มีวันยอมรับผู้หญิงที่ทำตัวง่ายๆ กำพืดตลาดเป็นอันขาด”
พิมมาลากับภาณุวัฒน์ผุดลุกขึ้นจนมิ้นท์ตกใจ
“ใจเย็นๆ กันนะคะ”
“แสดงออกมาเลยสิ ให้มันเห็นเทือกเถาเหล่ากอกันไปเลย”
แต่ภาณุวัฒน์กับพิมมาลายิ้มออกมา
“ดิฉันมาวันนี้เพื่อทำความรู้จักกับคุณย่าเพราะดิฉันเห็นว่าเด็กสองคนนั้นรักกัน แต่วันนี้คุณย่าคงยังไม่พร้อม”
“และไม่มีวันพร้อม”
“เราก็ค่อยๆ เรียนรู้กันไปนะคะ ดิฉันเชื่อว่าสักวันคุณย่าจะเข้าใจว่าความสุขที่แท้จริงของหลานชายคุณย่าคืออะไร” พิมมาลาหันไปพยักหน้ากับภาณุวัฒน์ว่ากลับ
“วันนี้พวกผมขอตัวกลับก่อน ยินดีนะครับที่ได้พบคุณย่า”
กลุ่มภาณุวัฒน์ไหว้ชุติภา ชุติภารับไหว้แบบเสียมิได้ กลุ่มภาณุวัฒน์ออกไป มิ้นท์มองตาม
“ไม่ธรรมดาจริงๆ”
ชุติภาหันขวับมองมิ้นท์ มิ้นท์หดหลบไปเลย
“ฉันต้องหาจุดอ่อนพวกแกให้เจอแล้วเขี่ยพวกแกออกจากชีวิตหลานฉันให้ได้”

การะเกตุมองฤชวีที่นั่งแต่งหน้า
“เราจะถ่ายสองคัทนะคะ คัทล้างหน้า แล้วก็คัทสองคือคัทอ่างโฟม ที่ฟองนุ่มละมุนราวกับสัมผัสจากหญิงสาวแสนสวยนะคะ เราจะถ่ายคัทแรกก่อนนะคะ” ฤชวีพยักหน้ารับรู้ การะเกตุมองๆ แล้วก็ลุกขึ้นไปหาลัลนา “เสื้อผ้าฉันล่ะ” ลัลนาทำหน้างง “ฉันจะไปเปลี่ยนชุดเตรียมถ่ายโฆษณากับคุณต้นไง”
พิมภากับลัลนายิ้ม ซูซี่พากิ่งแก้วเข้ามา
“นางแบบมาแล้วค่ะ”
การะเกตุมองกิ่งแก้วอย่างไม่พอใจ
“ทำไมต้องหานางแบบมาในเมื่อฉันก็เหมาะสมที่จะประกบกับคุณต้นอยู่แล้ว”
“คุณกิ่งแก้วจะดูสดกว่าค่ะ ไม่เคยผ่านงานจนถลอกปอกเปิก เอ่อ ฉันหมายถึงว่าหน้าใหม่น่ะค่ะ องค์ประกอบดี นายแบบจะได้ดูเฟรชสมกับสินค้าน่ะค่ะ”
“แต่ฉันบอกแล้วนี่ว่าฉันจะเล่นเอง คิดจะขัดคำสั่งฉันอย่างนั้นเหรอ”
ลัลนามองเหมือนอึ้งแต่...
“คือ ฉันเข้าใจค่ะว่าคุณการะเกตุอยากเป็นนางแบบประกบคุณฤชวีมาก แต่คุณฤชวีแจ้งความประสงค์ที่จะเลือกนางแบบครั้งนี้เองค่ะ”
การะเกตุหันมองฤชวี ฤชวีรับลูกทันที
“ใช่ครับ มันเป็นครั้งแรกในการทำงานของผม ถ้าเป็นคนคุ้นเคยจะดีกว่า”
“คนคุ้นเคย?”
“กิ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับผมน่ะครับ”
“สวัสดีค่ะ คุณย่าชุติภาพูดถึงคุณการะเกตุให้ดิฉันฟังบ่อยๆ ว่าเป็นคนเก่งใจเย็น แล้วก็มารยาทงาม”
“คุณกิ่งได้มาเจอตัวจริงจะได้คอนเฟิร์มกับคุณย่าว่า คุณเกตุน่ารักอย่างที่คุณย่าบอกใช่มั้ยคะ” พิมภาบอก พอการะเกตุรู้ว่ากิ่งแก้วสนิทกับชุติภาก็ไม่กล้าออกฤทธิ์มากจำต้องยอม
“คุณเกตุยังมีปัญหาเรื่องนางแบบอยู่มั้ยคะ”
“ถ้าคุณต้นรับรอง เกตุก็ไม่ขัดข้องค่ะ”
“แบบนี้โอเคไหมครับ” ฤชวีกระซิบกับพิมภา พิมภายิ้มพอใจแต่ตอบกวนๆ
“ก็ดี”
“คุณลัล เชิญทางนี้สิ”
ลัลนาต้องตามการะเกตุไป
“แต่งหน้าเสร็จแล้วรีบตามไปนะคุณต้น ฉันต้องไปช่วยเพื่อนก่อน” พิมภาบอก
“ผมดีใจนะที่เห็นคุณมีเพื่อน”
“หมายความว่ายังไง”
“ว่าคุณเก่งไงครับรับศัตรูเป็นเพื่อนได้ เก่งมากเลยครับ”
พิมภามองแบบรู้นะว่าไม่ใช่ความหมายอย่างที่พูด ฤชวียิ้มตาใสใส่

พิมภาเดินออกมาเห็นการะเกตุตะคอกลัลนา
“ไปเอาน้ำมา ฉันร้อน”
“เดี๋ยวพี่ไปเอาให้เอง” ซูซี่บอก
“ฉันสั่งลัลนา คนอื่นอย่ายุ่ง”
ลัลนามองการะเกตุ การะเกตุมองตอบแบบจะทำไม จะไม่ทำตามหรือไง ลัลนาจำต้องกล้ำกลืนเดินไปหยิบน้ำจะเอามาให้การะเกตุ
“วางสิ ถือไว้ทำไม”
ลัลนากัดฟันด้วยความโกรธ ลัลนากำลังจะวางแต่พิมภาเข้ามาดึงแก้วน้ำไป ลัลนากับการะเกตุมอง
“น้ำธรรมดาสำหรับคุณเกตุไม่หายร้อนหรอกค่ะ ดับทุกข์ ดับร้อนซะหน่อยนะคะ” การะเกตุมองว่าหมายความว่ายังไง พิมภายกแก้วน้ำขึ้นแล้วสวด “สัพเพ สัตตา อะเวราโหนตุ อัพยาปัชฌา โหนตุ ไปที่ชอบที่ชอบ อย่ามาเร่าร้อน ร้องแลกแหกกะเชอกันเลย สาธุ นัง ปะริหะรันตุ...” พิมภาวางแก้วน้ำไว้ข้างที่นั่งการะเกตุ “คราวนี้คงจะเย็นขึ้นบ้างแล้วนะคะ เราจะได้ไปทำงานน่ะค่ะ”

ลัลนามองพิมภาอย่างขอบคุณ พิมภาดึงลัลนาไป การะเกตุมองตามแค้นๆ
ฤชวีใส่เสื้อคลุมเดินมาที่ห้องน้ำแต่ได้ยินเสียงจากด้านหลัง
“พี่ถามว่าเป็นอะไร” ฤชวีตัดสินใจขยับหาที่มองว่าเป็นเสียงใคร จึงเห็นเอกพลกำลังบีบแขนปราสินีกระชากอย่างแรง “เธอยังไม่ได้ทำแท้งใช่มั้ยปลา”
ปราสินีหลบตาเอกพล
“ทำเรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ถ้าเรียบร้อยแล้วได้ที่โอ้กอ้ากอยู่นี่เธอเป็นอะไร”
“ปลาเป็นโรคกระเพาะค่ะ”
“ถ้าไม่เป็นอะไรก็ไปทำงานได้แล้ว”
ฤชวีมองท่าทีคุกคามของเอกพลที่มีต่อปราสินีรู้สึกว่าปราสินีโกหก

ฤชวีเดินเข้ามาที่เซ็ทถ่ายฉากล้างหน้า
“ถอดเสื้อคลุมเลยครับ”
ผู้กำกับบอก ฤชวีถอดเสื้อคลุมโชว์ซิกแพ็ก เรียกเสียงฮือฮาจากซูซี่ นันทิกานต์ที่ต่างพากันปาดน้ำลายของอีกฝ่าย การะเกตุมองตาวาว พิมภาออกอาการหวงเข้าประกบพาฤชวีไปที่ฉาก ผู้กำกับทำท่าอธิบายท่าทางที่ต้องการ พอผู้กำกับโค้ชเสร็จออกไปกับลัลนาที่หน้ามอนิเตอร์ พิมภาจะตามออกไป
“คุณพิม...ผมไม่มั่นใจเลย” ฤชวีเรียกอ้อนๆ
“คุณทำได้ค่ะ พิมเชื่อ” พิมภาจับมือฤชวีอย่างให้กำลังใจ
ตรีวิญมองมือของพิมภาที่จับมือฤชวี ตรีวิญมองอย่างอิจฉา
พิมภาเดินมายืนดูที่หน้ามอนิเตอร์ ลัลนา การะเกตุ ปราสินีอยู่แล้ว ผู้กำกับสั่งถ่าย ตรีวิญเดินเข้ามายืนข้างพิมภา ระหว่างที่กำลังถ่ายทำทุกคนพุ่งความสนใจที่มอนิเตอร์ พิมภามองลุ้น
ตรีวิญมองพิมภาที่มองฤชวีอย่างให้ความสนใจมาก ตรีวิญมองแล้วตัดสินใจขยับเข้ามายืนใกล้พิมภา แล้วอาศัยจังหวะที่ทุกคนมองมอนิเตอร์ถือโอกาสจับมือพิมภา พิมภาตกใจจะดึงออกแต่ตรีวิญจับไว้แน่น พิมภาพยายามดึง การะเกตุหันมามองว่ายุกยิกอะไรพิมภาจึงต้องไขว้มือไปด้านหลังไม่ให้คนอื่นเห็น พิมภาจำต้องยืนนิ่งไม่สบายใจ
เอกพลเดินเข้ามาจากด้านหลังทั้งคู่ เอกพลเห็นตรีวิญจับมือพิมภาจึงหยิบมือถือถ่ายภาพมือของตรีวิญที่จับมือพิมภาไว้
“คัทครับ”
ทุกคนขยับจะเข้าไปที่ฉาก พิมภาตัดสินใจกระชากจนหลุดแล้วรีบเข้าไปหาฤชวี ตรีวิญมองพลางกำมือข้างที่เกี่ยวก้อยพิมภามองตามอย่างหลงใหล เอกพลมองตรีวิญอย่างจับสังเกต

ภาพที่มอนิเตอร์ฤชวีกำลังยืนมองกระจกถ่ายคัทที่หลังล้างหน้า หน้าใสปิ๊ง ทุกคนมองอย่างพอใจ ตรีวิญจะขยับมาหาพิมภา แต่พิมภาเดินไปข้างกิ่งแก้วใช้กิ่งแก้วกันไว้
“ต้นนี่หล่อไม่เบาเลยนะคะ” กิ่งแก้วหันมาเห็นพิมภาดูหน้าเครียดๆ “เป็นอะไรหรือเปล่าคะ คุณพิม”
“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้คงเครียดๆ น่ะค่ะ”
ตรีวิญมองพิมภาแบบตัดพ้อ พิมภาอึดอัดหันไปทางมอนิเตอร์พยายามไม่สบตาตรีวิญ มือถือกิ่งแก้วสั่น กิ่งแก้วกดรับแล้วเดินห่างออกมา
“ว่าไงมิ้นท์ ของพี่ถ่ายเสร็จแล้ว ทางมิ้นท์ล่ะเรียบร้อยมั้ย”

มิ้นท์อยู่ที่บ้านชุติภา มิ้นท์คุยมือถือท่าทางเครียดมาก
“เรียบ ราบเป็นหน้ากลองเลยน่ะสิพี่กิ่ง” ชุติภาเดินมาจากอีกทางเห็นมิ้นท์กำลังคุยโทรศัพท์จะเดินผ่านไป แต่ชะงักที่ได้ยินมิ้นท์พูด “คุณย่าน่ะตั้งกำแพงสูงปรี๊ดเลย นี่ขนาดคิดว่าพี่ต้นกับคุณพิมเป็นสามีภรรยากันจริงๆ ยังขนาดนี้ ถ้ารู้ว่าพี่ต้นเป็นสามีกำมะลอให้พี่พิมนะ ตายเรียงตัวแน่”
ชุติภาอึ้ง
“แต่ต้นเขารักคุณพิมจริงๆ นะ”
“ก็รู้ว่าพี่ต้นเขารักจริง แต่ถ้ายังจีบไม่ติดล่ะเรื่องใหญ่แน่ ขอให้พี่ต้นจีบพี่พิมให้ติดเร็วๆ เถอะ จะได้ฟินาเล่เฮฮาสักที”
ฝั่งกิ่งแก้ว ผู้กำกับสั่งคัท
“คัท โอเคครับ”
“เดี๋ยวพี่ต้องทำงานแล้ว ทำงานเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่โทรหาอีกทีนะ”
“เร็วๆ นะพี่ มิ้นท์อยากเม้าท์”
มิ้นท์วางสายแล้วลงนอนเซ็งๆ ชุติภามองโกรธมากจะเข้าไปหามิ้นท์แล้วชะงักว่าไม่บอกไม่อยากให้ทางฤชวีรู้ตัวว่าความลับแตกแล้ว ชุติภาเดินออกไป

ที่เซ็ทถูกกันฉากไว้ ตรงกลางถูกกันด้วยบล็อกขนาดสี่คูณสี่เมตร ด้านล่างมีเบาะถูกวางรองพื้นไว้ ทีมงานยิงฟองโฟมฟูฟ่องเต็มไปหมด ฤชวีเดินเข้ามาตรงริมบล็อก ผู้กำกับ พิมภา ลัลนา กิ่งแก้ว การะเกตุเข้ามาฟังด้วย
“คุณฤชวีขยับเข้าไปตรงกลางนะครับ ส่วนนางแบบเข้าไปยืนอยู่ข้างๆ หันหลังให้กับกล้องนะครับ พอผมสั่งแอ็คชั่น โฟมจะถูกยิงเพิ่มเข้าไป แล้วนางแบบก็ใช้หลังมือไล้จากแก้มลงมาที่คาง คุณฤชวีขอสีหน้าเคลิ้มนิดๆ นะครับ ประมาณว่าฟองของโฟมล้างหน้านุ่มเนียนราวกับสัมผัสจากสาวสวยนะครับ”
ฤชวีพยักหน้าเข้าใจ ผู้กำกับกับคนอื่นๆ เดินไปที่มอนิเตอร์ พิมภาจะตาม
“คุณพิม”
“คะ?”
“ทำหน้าเคลิ้มน่ะครับ ผม...”
“เอาอย่างนี้” พิมภาลองทำเป็นนางแบบไล้เบาๆ ที่แก้มฤชวี “นุ่มมั้ยคะ”
ฤชวีถึงกับเคลิ้ม
“นุ่มมากครับ”
“ความรู้สึกนี้เลยนะคะ หน้าแบบนี้เลย คุณทำได้นะคะ”
ฤชวีหันมาใช้ปากแตะที่มือพิมภาเหมือนจูบเบาๆ แล้วยิ้ม
“ขอบคุณครับ”
พิมภาหน้าแดง ตรีวิญ การะเกตุ เอกพลและคนอื่นๆ เห็นเหตุการณ์ นันทิกานต์ ซูซี่ฮิ้ว ขึ้นมา
“หวานจุกอกแล้วค่า คุณต้น”
“นี่จะเริ่มถ่ายได้หรือยัง” การะเกตุถามอย่างหัวเสีย
“ตั้งใจทำงานนะคะ คุณสามี” พิมภาบอกกับฤขวี
“ครับ คุณภรรยา” ฤชวียิ้มให้พิมภาอย่างน่ารัก

กิ่งแก้วกับฤชวีเดินเข้าไปตรงกลางรอการถ่ายทำ พิมภาเดินกลับมาที่หน้ามอนิเตอร์ การะเกตุมองอย่างหมั่นไส้แล้วพูดขึ้นลอยๆ
“คัน...ไม่เลือกที่เลยนะ”
พิมภากับแก๊งลัลนาชะงักหันมองการะเกตุ การะเกตุยิ้มเย้ย
“นี่”
“ลัลจ๊ะ เอาใบตองแห้งมาให้คุณเกตุหน่อยสิ”
“เอามาทำไมคะ” พิมภายิ้มก่อนตอบ
“อยากได้คัตตั้นบัตมาแยงหูแต่มีปัญญาแค่...” พิมภามองทางเอกพล “ใช้เศษฟางมาม้วนแล้วปั่นแก้คัน ก็ทำได้แค่เห่าน่ะจ๊ะ น่าสมเพชนะจ๊ะ”
“อ๋อ เอาใบตองแห้งมาให้หมามันเห่านี่เอง”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 29 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage