@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 11 วันที่ 27 ธ.ค. 55

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 11 วันที่ 27 ธ.ค. 55

“ทีนี้เข้าใจความรู้สึกที่เธอทิ้งฉันไปหรือยัง” พีทยิ้มอย่างผู้ชนะขณะที่ลิลลี่แอบยิ้มสะใจ

พัดถึงกับชะงักเมื่อมาถึงบ้านพักตากอากาศแล้วเจอไทอยู่ที่นั่น ไทเองก็นึกไม่ถึงว่าเธอจะมา รีบออกตัว

“ท่านประธานส่งผมมาครับ เดี๋ยวสักพักพอมีคนมาเปลี่ยน ผมก็จะกลับแล้ว”

หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ ดีใจที่ได้เจอเขาอีกครั้งแต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ แพรไหมโผเข้ามากอดพัดเสียก่อน ทั้งสองคุยทักทายกันอย่างสนิทสนม แล้วพากันเข้าบ้าน...

ในขณะเดียวกัน แป้งนัดปลายฟ้ามาพบที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อบอกข่าวดีว่าสอบชิงทุนผ่านแล้ว แต่แทนที่เธอจะยิ้มแย้มแจ่มใสกลับหน้าตาหม่นหมอง เพราะอีกไม่นานจะต้องจากเพื่อนรัก ปลายฟ้ากุมมือเธอไว้



“แกคิดว่าฉันจะไม่ตามแกไปหรือ อาทิตย์หน้าก็ถึงคิวฉันสอบแล้ว”

แป้งยิ้มออก “แกต้องเอาให้ได้นะยายฟ้า เราจะได้ไปลุยออสเตรียด้วยกัน”

“แน่นอนอยู่แล้ว เราสองสาวพริตตี้เกรียนจะลุยออสเตรียด้วยกัน” สองสาวต่างยิ้มให้กันมีความสุข กระโดดโลดเต้นไปมาอย่างไม่อายใคร...

ขณะที่ปลายฟ้ายินดีกับความสำเร็จของเพื่อนรัก ไทออกมาดูความเรียบร้อยของมอเตอร์ไซค์ฆ่าเวลาระหว่างรอเปลี่ยนกะกับบอดี้การ์ดอีกคนหนึ่ง เรียวเข้ามาทัก ท่าทางวันนี้เขาจะรีบกลับ

“ใช่...ฉันมีธุระ”

“ทำไมไม่อยู่คุยกับคุณพัดสักครู่หนึ่งก่อน”

ไทไม่อยากเผชิญหน้ากับพัดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอบอดี้การ์ดคนนั้นมาถึง เขารีบส่งมอบงานให้แล้วขึ้นมอเตอร์ไซค์สตาร์ตเครื่องทันที พัดออกมายืนมองไทที่หน้าประตูบ้าน เขาชำเลืองมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจขับรถออกไป พัดมองตามหน้าเศร้า...

ฝ่ายแพรไหมยืนอยู่บนระเบียงบ้าน มองพระอาทิตย์ค่อยๆลับขอบฟ้าอย่างมีความสุข คิดถึงวันที่จะได้รับพ่อกลับไปอยู่ด้วยกัน ต่างจากพัดที่ตามมาสมทบลิบลับ ยิ่งเห็นพระอาทิตย์ใกล้ตกทะเลก็ยิ่งเศร้า อยู่ใกล้ไทแค่เอื้อมแต่ดูเหมือนไกลกันสุดขอบฟ้า จังหวะนั้น เรียวเข้ามาเตือนแพรไหมให้เข้าบ้านได้แล้ว

“ขอเวลาเดี๋ยวนะ ไม่ได้มองพระอาทิตย์ที่เมืองไทยมาสิบกว่าปีแล้ว”

เรียวมองสำรวจไปรอบๆไม่เห็นสิ่งผิดปกติ ยอมให้เธออยู่ต่อแล้วเดินเลี่ยงออกมา แพรไหมกระเซ้าพัดอย่างอารมณ์ดีว่า ทั้งสวยทั้งเก่งอย่างเธอ มีแฟนกับเขาหรือยัง พัดอึกๆอักๆ

“เอ่อ...ยังไม่มีใครหลงทางมาเลย”

“ไม่น่าเชื่อ สงสัยวางท่ามาก คนเลยไม่กล้าจีบล่ะสิ” แพรไหมแซวไปหัวเราะขำไปด้วย

“คงงั้นมั้ง ไป...เข้าบ้านเถอะ ฉันจะกลับแล้ว” พัดว่าพลางจูงมือแพรไหมเข้าบ้าน โดยไม่ล่วงรู้เลยว่าเบตตี้กำลังส่องกล้องส่องทางไกลดูอยู่

ooooooo

พีทพลาดมหันต์ไม่รู้ตัวว่าเมมโมรี่การ์ดถูกลิลลี่ฉกไปเรียบร้อย ดันตามไปทวงเงินค่าหัวคิวจากโอตี่ ซึ่งกำลังเตะฟุตบอลอยู่กับคู่ค้ายาเสพติดสองคนกับเหล่าสมุน เขาสั่งให้โอตี่เอาเงินมาให้เร็วๆ มีนัดต้องรีบไป หนึ่งในคู่ค้าบอกให้ใจเย็นๆเป็นแค่หุ้นลม อย่ามาทำเบ่งจะดีกว่า พีทไม่พอใจถามโอตี่ว่าไอ้หมอนี่เป็นใคร

“อ๋อ...เป็นคนที่อยากกระทืบแกน่ะสิ”

“คงยากหน่อยนะ แค่พวกแกหายใจถูกฉัน เพื่อนฉันก็จะส่งคลิปอันนี้ให้ตำรวจทันที” พีทยกมือถือขึ้นมาขู่

“เหรอ...แต่ก็แปลกนะ คลิปแบบแก ฉันก็มีเหมือนกันเป๊ะเลย” โอตี่เย้ยจบเอามือถือที่ฉายภาพได้ยิงไปยัง กำแพง เห็นภาพที่พีทแอบถ่ายเขาไว้ เจ้าตัวหน้าถอดสี รีบเปิดคลิปในมือถือตัวเองดูแต่ไม่พบ ถึงกับร้องเอะอะ

“เป็นไปได้ยังไง”

“ไม่บอก...ไง พร้อมจะโดนกระทืบหรือยัง” โอตี่ ยิ้มกวน จากนั้น ทุกคนต่างรุมสหบาทาพีทสะบักสะบอม แล้วเอาตัวมาโยนทิ้งไว้หน้าบ้านบุ๊น บอดี้การ์ดที่เฝ้าระวังอยู่แถวนั้นรีบวิ่งมาดู ตกใจกับสภาพของนายน้อย...

ขณะที่บ้านบุ๊นกำลังเกิดโกลาหลย่อยๆกันขึ้น ฉัตรมาถึงท่าเทียบเรือข้ามเกาะตามนัด ไทซึ่งรออยู่ก่อนแล้วรายงานทันทีว่านายมนัสยังไม่ตาย เป็นอัมพาตพูดไม่ได้ ทุกวันนี้บุ๊นคอยดูแลรักษาอยู่ ฉัตรถึงกับตะลึง

“แสดงว่านายมนัสถูกยิงแล้วไม่ตาย แต่มีคนจัดฉากว่าตายแล้วเพื่อความปลอดภัยของเขาเอง”

ไทพยักหน้ารับ ห่างออกไปไม่มากนัก อาเพียวซุ่มดูอยู่ด้วยความแปลกใจ ที่เห็นทั้งสองคนรู้จักกัน พยายามเงี่ยหูฟังว่าคุยอะไรกันแต่ไม่ได้ยิน ฉัตรไม่ปักใจเชื่อนักว่าบุ๊นจะเป็นคนดี ช่วยเหลือนายมนัสด้วยความจริงใจจึงขอความเห็นจากไท เท่าที่ทำงานใกล้ชิดกับบุ๊น คิดว่าเป็นคนอย่างไร

“นายบุ๊นเป็นคนเงียบขรึม เดาใจยาก ครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่มีใครรู้ว่าคิดอะไร ชอบเก็บตัวอยู่แต่ในห้องห้องหนึ่ง เป็นห้องที่เขาห่วงมาก คนเดียวที่ได้เข้าไปคือลุงฮวด มือขวาของเขา”

“อยากรู้จังว่าในห้องนั้นมีอะไร” ฉัตรสีหน้าครุ่นคิด บางทีปริศนาของเรื่องนี้ อาจอยู่ที่นั่นก็ได้...

ด้านโอตี่เจ็บใจมากเมื่อได้รับรายงานจากเบตตี้เรื่องลูกสาวของนายมนัส ในที่สุดลุงบุ๊นก็เผยธาตุแท้ว่าเป็นคนเจ้าเล่ห์ขนาดไหน คิดจะเอาตัวนายมนัสกับลูกสาวไว้ถ่วงดุลพ่อของเขา และสุดท้ายก็จะฮุบที่ดินที่ปากช่องไว้เป็นของตัวคนเดียว เบตตี้เสนอแนะให้จัดการตอนนี้เลยจะได้หมดเรื่อง โอตี่ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มเหี้ยม

“ใจเย็นๆ กับคนเจ้าเล่ห์แบบนี้ ต้องให้มันค่อยๆเจ็บ ป่านนี้คงนั่งหยอดน้ำข้าวต้มให้ลูกชายสุดที่รักแล้ว”

ooooooo

ทันทีที่เห็นหมอพินิจออกมาจากห้องนอนของลูกชาย บุ๊นปราดเข้าไปถามว่าพีทเป็นอย่างไรบ้าง เขา ติงว่าบาดเจ็บหนักขนาดนี้ ทำไมไม่ส่งโรงพยาบาล บุ๊นไม่อยากให้เรื่องถึงตำรวจ

“ผมเข้าใจเถ้าแก่...งั้นผมจะทิ้งพยาบาลไว้ให้ดูแลนะ”

“ขอบใจหมอ” บุ๊นว่าแล้วตรงเข้าไปหาลูกชายที่นอนซมอยู่ในห้อง อาฮวดตามไปยืนรอหน้าประตู เห็นสภาพบอบช้ำของนายน้อยแล้วยิ่งแค้น บุ๊นอยากรู้ว่าใครทำกับลูกแบบนี้ และด้วยสาเหตุอะไร พีทน้ำตาคลอ

“โอตี่ครับ...ป๊า...ผมขอโทษ ผมมันอวดดีเอง ผมนึกว่าผมเก่งแล้ว คิดว่าแน่แล้ว แต่มันไม่ใช่ ถึงตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมป๊าทำแบบนี้กับผม ป๊าต้องการสอนผม ต้องการให้ผมเรียนรู้ แต่ผมมันโง่เองครับ”

“ไม่ต้องพูดแล้ว พักซะ ป๊าเข้าใจแกทุกอย่าง” บุ๊นลูบหัวพีทเบาๆด้วยความรัก แล้วออกจากห้อง จากนั้นเขาสั่งให้อาฮวดเอาคนมาเฝ้าที่นี่เพิ่มอีก อาฮวดทนเก็บความแค้นไว้ไม่ไหวจะไปจัดการมังกรให้รู้แล้วรู้รอด บุ๊นขอให้ใจเย็นๆก่อน ตนเจ็บปวดกว่าเขาหลายเท่านักที่เห็นลูกต้องมาเป็นแบบนี้

“แต่ครั้งนี้ทางโน้นทำรุนแรงเกินไปนะครับ”

“ฉันรู้ แต่บางครั้งเราก็ต้องรอ...รอให้เสร็จเรื่อง ของมนัสก่อน” บุ๊นกำมือแน่น พยายามข่มอารมณ์ไว้...

หลังจากดื่มเบียร์กันไปคุยกันไปพอหอมปากหอม คอ ไทเดินมาส่งฉัตรที่รถ พลันสายตาเหลือบไปเห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ นิ่วหน้าสงสัยแต่ไม่รู้ว่าอาเพียวนั่งอยู่ในนั้น

“รถคันนั้นจอดอยู่นานแล้วนะ”

ฉัตรมองตามสายตาของไทอย่างไม่ใส่ใจ เดาว่า คงเป็นพวกจอดรถงีบหลับ อาเพียวเหมือนจะรู้ตัว ค่อยๆ เคลื่อนรถออกไปไม่ทำตัวมีพิรุธ ไทมองตามรถลึกลับคันนั้นจนลับสายตา รู้สึกสังหรณ์ใจชอบกล

ooooooo

มังกรไม่สบายใจนักเมื่ออาเพียวรายงานเหตุ-การณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ฟัง ยิ่งรู้ว่าฉัตรกับไทท่าทางสนิทสนมกันมาก เกรงชายหนุ่มจะเป็นสายตำรวจแฝงตัวเข้ามา ลิลลี่กำลังจะไปทำงาน เดินผ่านมาพอดี

มังกรสบช่องเรียกมาถาม “หนูพอจะรู้ไหมว่าบอดี้การ์ดคนใหม่ของลุงบุ๊นเป็นใคร มาจากไหน”

“อ๋อ...เขาชื่อนายไท เคยเป็นเจ้าหน้าที่สวนสัตว์มาก่อนค่ะ”

“ไท...นามสกุลอะไร”

“นามสกุลเขาจำได้ง่ายมาก...ไท ธัญธรณี ลิลลี่เคยเห็นบัตรที่หน้าอกเขาบ่อยๆ”

ทั้งมังกรและอาเพียวถึงกับอึ้งมองสบตากันด้วยสีหน้าเป็นกังวล...

อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 11 วันที่ 27 ธ.ค. 55

ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดิน
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ