อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 19 ธ.ค 2555
สปอตไลท์เปิดตัวตรีวิญบนเวที ทุกคนปรบมือ “คุณตรีวิญ จะมารับหน้าที่มาร์เก็ตติ้ง เมเนเจอร์คนใหม่ของนารี โดยมีรางวัลผู้บริหารหน้าใหม่ระดับเอเชียเป็นเครื่องการันตีว่านารีพัฒนาไปสู่ตลาดสากลในอีกไม่นานนี้”สุกัญญามองลัลนาเป็นการส่งคิวให้
“เพราะความสวยคือสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนต้องการ แต่น้อยนักที่ธรรมชาติจะมอบความสมบูรณ์แบบให้กับเรา วันนี้ดิฉันมีแขกรับเชิญพิเศษเพื่อค้นหามุมมองใหม่ๆ ที่มีต่อความสวยของหญิงสาว เรียนเชิญแขกคนพิเศษของเราค่ะ”
ฤชวียืนอยู่ข้างเวทีกับพิมภา ฤชวีมองพิมภา พิมภาพยักหน้าให้ฤชวี ฤชวีเดินขึ้นเวทีดูนิ่งมากไม่ประหม่าเลยสักนิด
“สวัสดีค่ะ รบกวนแนะนำตัวสักนิดนะครับ”
“ผมชื่อ ฤชวี ครับ เป็นนักเขียนนวนิยาย”
เอกพลขยับไปใกล้ๆ พิมภา
“หาได้แค่นักเขียนนิยายเหรอ พิมไม่น่าลดระดับตัวเองขนาดนี้เลยนะ”
พิมภามองเอกพลอย่างไม่พอใจ
“ก็ดีกว่าต้องเลี้ยงสัตว์ปีกนะคะ ปีกทองซะด้วย”
เอกพลไม่พอใจแต่พิมภาไม่สนใจ นันทิกานต์เข้ามาแทรกมองหน้าเอกพลแบบอยากมีปัญหาก็ลอง เอกพลแค้น การะเกตุมองท่าทีเอกพลแล้วมองที่พิมภาอย่างสนใจ
บนเวที ลัลนาขยับเข้ามายืนตรงกลางระหว่างตรีวิญและฤชวี
“ดิฉันอยากทราบว่าความงามในมุมมองของคุณตรีวิญ คืออะไรคะ”
“ใบหน้าและบุคลิกภาพครับ เพราะมันสะท้อนให้เห็นถึงการดูแลตัวเองของผู้หญิง การแต่งเติมสีสันบนใบหน้าอย่างเหมาะสม จะสร้างสีสันให้กับชีวิตของคุณและผู้พบเห็น เติมเต็มให้ชีวิตคุณสมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง”
ทุกคนปรบมือ
“แล้วความงามในมุมมองของคุณฤชวีละคะ”
“ความงามสำหรับผมคือ ตัวตนครับ การเติมแต่งสีสันจะช่วยดึงดูดให้เรามองผู้หญิงคนนั้น แต่ความเป็นธรรมชาติจะทำให้ผมไม่อาจละสายตาจากผู้หญิงคนนั้นได้ตลอดไป ไม่สำคัญว่าภาพภายนอกของคุณจะเป็นแบบไหน ข้างในคุณสวยงามหรือไม่นั่นต่างหากคือสิ่งสำคัญ”
แขกในงานต่างประทับใจคำตอบของฤชวี นันทิกานต์คุยกับพิมภา
“โห คุณต้นสุดยอด ตอบอาร์ตมาก คุณตรีวิญก็หล่อนะแต่ไม่กินใจเท่าคุณต้นเลย”
พิมภามองฤชวี ฤชวีมองลงมาสบตากัน พิมภามองรู้สึกว่าฤชวีจะดูมีออร่าน่าสนใจมากขึ้น แต่ยังมีอารมณ์งอนก็สะบัดหน้าหันไปหานันทิกานต์
“แนนไปดูนางแบบที่จะขึ้นโชว์ไป”
พิมภาเดินออกไป ฤชวีมองตาม
พิมภาเดินเข้ามาข้างเวทีกับนันทิกานต์ นันทิกานต์มองไปทางซูซี่ ไม่เห็นมีนางแบบ
“พี่ซูซี่ นางแบบของพี่ล่ะ”
“มาแล้ว พวกน้องเห็นจะต้องอึ้ง เพราะนางแบบของพี่น่ะเด็ดมาก” ซูซี่บอกยิ้มๆ พิมภากับนันทิกานต์มองซูซี่
“ฉันว่ายัยลัลต้องมีลูกไม้อะไรแน่ๆ”
นันทิกานต์บอก ขณะนั้นบนเวที ลัลนากำลังนำเข้าสู่ช่วงการเปิดตัวสินค้า
“ในปีนี้นารีมีสินค้าที่เราได้สร้างสรรค์ขึ้นเพื่อตอบโจทย์ความงามที่สมบูรณ์แบบ...”
ซาวน์เพลงขึ้นพร้อมกับภาพวีดีโอพรีเซ้นต์ลิปสติก longtime ที่ดูโฉบเฉี่ยว สวยงาม พอจบวีดีโอ สปอตไลท์ก็ขึ้นที่ลัลนาที่วางไมค์แล้วโพสท์ท่ากับการทาลิปสติกสวยๆ เพลงขึ้นสร้างบรรยากาศโรแมนติกพร้อมกับไฟที่เปลี่ยนโทนให้ดูเย้ายวน สุกัญญามองงงว่าลัลนาจะทำอะไร
ลัลนาเดินเซ็กซี่เข้าไปหาตรีวิญ ตรีวิญงงแต่พยายามรักษาท่าที นันทิกานต์กับพิมภาอึ้งว่าลัลนาจะทำอะไร ลัลนาเข้าวางมือบนไหล่ตรีวิญแล้วบรรจงจูบที่แก้มของตรีวิญ เห็นว่าลิปสติกติดที่แก้ม เสียงฮือฮาดังขึ้น ทุกคนอึ้ง ลัลนาหันมาพร้อมกับยกนิ้วขึ้นมาแตะที่มุมปากด้านหนึ่งแล้วลากเบาๆ พร้อมกับเสียงซาวน์ longtime สีสันแห่งความรักที่ไม่มีวันลบเลือน ไฟเฮ้าส์เปิด ลัลนายังโพสท์ เสียงปรบมือจากลูกค้าชอบใจ ภัทรพลเดินเข้ามาที่ข้างเวทีอย่างรอคอย พิมภามองลูกค้าที่ดูฮือฮา
“แนน...นางแบบเราล่ะ” พิมภามองหานางแบบ
“เดียกำลังไปตามมา”
เดียรีบมาหาพิมภา
“พี่พิมคะ นางแบบของเราหายตัวไปค่ะ”
“หาย”
“เดียหาจนทั่วแล้วไม่เจอเลยค่ะ ช่างแต่งหน้าว่ามีคนพาน้องไปเปลี่ยนเสื้อ แล้วก็ไม่กลับมาเลย”
พิมภาเครียดจัดคิด ๆ แล้วมองไปบนเวที ลัลนายิ้มเยาะ พิมภาแค้น
“เอาไงดีพิม หาใครมาแทนดี”
พิมภาคิดเครียด มองทางสุกัญญา มองลัลนา คิดหาวิธีแก้ไข
ลัลนายืนอยู่บนเวทีหันมายิ้มเยาะพิมภาที่อยู่ด้านล่าง พิมภาตัดสินใจ
“แนน วอ.ไปสั่งเปิดวีดีโอพรีเซ้นต์แป้งวิงค์”
“แต่นางแบบ”
“เปิดเฮดโฟนฉันด้วย ฉันจัดการเอง”
นันทิกานต์พยักหน้าอย่างเข้าใจพูด วอ.แล้วยกนิ้วให้พิมภา พิมภาหลับตาสูดลมหายใจสองครั้งแล้วลืมตาอย่างตั้งสติ พิมภาเดินขึ้นมาบนเวที
“ขอบคุณสำหรับการร่วมโชว์นะคะ”
ลัลนาบอกแล้วพาตรีวิญเดินลงจากเวที ฤชวีกำลังจะตาม แต่ทันใดนั้นไฟเฟด ไฟบนเวทีเปลี่ยนสีเป็นโทนอบอุ่น
“หากความสวยงามคือความมั่นใจ...” ฤชวีชะงักที่พิมภากำลังเดินขึ้นมา พิมภามองให้ฤชวียืนอยู่บนเวทีก่อน
“ความชิดใกล้ในค่ำคืนแสนหวาน คือสิ่งที่ผู้หญิงต้องการ”
วีดีโอพรีเซ้นต์แป้งวิงค์ถูกฉาย จบด้วยสโลแกน แป้งวิ้งค์ ปกปิด เนียน เรียบ สวยเป็นธรรมชาติ ใกล้แค่ไหนก็ไม่หวั่น พิมภาถือแป้งวิงค์โชว์ โพสท์สวยๆ
“แป้งวิ้งค์ ปกปิด เนียน เรียบ สวยเป็นธรรมชาติ ใกล้แค่ไหนก็ไม่หวั่น คุณฤชวีจะช่วยการันตีให้ได้ไหมคะ” พิมภามองฤชวีด้วยสายตาบังคับ
“ได้สิครับ”
พิมภาทาแป้งด้วยท่าสวยๆ ลัลนา ซูซี่มองอย่างพอใจ สุกัญญากับตรีวิญมองงงๆ ว่านี่มันอะไรกัน
“นางแบบหายไปไหนหมด ทำไมพิมกับลัลถึงต้องโชว์เอง” สุกัญญาชักหงุดหงิด ตรีวิญมองอย่างไม่ค่อยชอบใจนัก
นันทิกานต์ให้คิวซาวน์โรแมนติกขึ้น พิมภาทาเสร็จหันมาหาฤชวี ฤชวีเดินก้าวเข้าหาพิมภา พิมภายืนตั้งรับ ฤชวีขยับจ้องเข้าไปใกล้ พิมภาจะถอยเพราะโดนรุกมาก
“ใกล้แค่ไหนก็ไม่หวั่นไม่ใช่เหรอครับ”
ฤชวีถามยิ้มๆ พิมภาฮึดขึ้นมาทันทีเพื่องาน พิมภานิ่งรอรับ ฤชวีใกล้เข้าไปเรื่อยๆ ใกล้มาก คนในงานเริ่มมีอาการลุ้น อาย เขิน ตรีวิญ ลัลนามองอึ้งๆ ข้างล่างเวทีก็อึ้ง ภัทรพลแทบจะตบเข่าฉาด
“มันต้องอย่างนี้สิน้องเขย”
ภาพบนจอโปรเจ็คเตอร์เห็นฤชวีเข้าใกล้มากจนจมูกของฤชวีแตะจมูกของพิมภา ฤชวีขยับจมูกตัวเองเบียดกับจมูกพิมภานิดๆ ภายในห้องจัดเลี้ยงส่งเสียงฮือ มีกรี๊ดกร๊าดชอบมาก พิมภาเองก็ยืนอึ้งไปกับการรุกของฤชวี ฤชวีลืมตามองแล้วขยับถอยออก
“ขอโทษครับ เนียน เรียบจนผมห้ามใจไม่ไหวจริงๆ”
ฤชวีบอกยิ้มๆ เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาว ๆ ในงานมากมาย
ที่โต๊ะสั่งจองสินค้า ลูกค้าถือแป้งวิงค์สินค้าตัวอย่างเข้ารุมจนโต๊ะล้มโครม พนักงานวุ่นวายกันอลหม่าน
พิมภากำลังตั้งสติจะพูดจบโชว์แต่เสียงของลัลนาพูดผ่านไมค์แทรกขึ้นมาซะก่อน
“เป็นการโชว์เปิดตัวสินค้าที่หวานที่สุดเท่าที่ดิฉันได้เคยดูมา แต่คงจะไม่หวานขนาดนี้ ถ้าทั้งคู่ไม่ได้มีพื้นฐานของความรัก” ทุกคนเริ่มมองหน้ากันว่าลัลนาพูดเรื่องอะไร
“ดิฉันตื่นเต้นและอยากจะถือโอกาสนี้ขอแสดงความยินดีกับการแต่งงานของคุณพิมภาและคุณฤชวีด้วยนะคะ”
สุกัญญากับตรีวิญอึ้ง พวกลูกค้าต่างพากันคุยอื้ออึง พวกเดีย ฤทธิ์ จุ๋มจิ๋ม ลิลลี่ ยิ่งฮือฮา
“พิมจ๊ะ เรื่องน่ายินดีแบบนี้ไม่เห็นจะต้องปิดเลยนี่จ๊ะ ทุกคนจะได้ถือโอกาสร่วมแสดงความยินดีกับเธอนะพิม”
พิมภามองทุกคน
“คือฉันไม่...”
“ขอเชิญคุณภัทรพลค่ะ”
ภัทรพลที่ยืนรอคิวขึ้นมาบนเวที ยิ้มกับทุกคน สุกัญญาอึ้งมันอะไรกันวะเนี่ย
“สวัสดีครับ ผมภัทรพล เอ่อ เป็นพี่ชายของพิมภาครับ”
“คุณภัทรคะ พิมกับคุณฤชวีแต่งงานกันนานหรือยังคะ”
ลัลนายิงคำถามให้ ภัทรพลตั้งใจพูด อยากกันท่าตรีวิญ
“ก็เป็นเดือนแล้วครับ”
“โอ้ว พิมจ๊ะ ถึงคุณฤชวีจะเป็นแค่นักเขียนโนเนม ก็ไม่เห็นต้องอายจนต้องปกปิดเพื่อนๆ เลยนี่จ๊ะ”
พิมภาหันขวับมองลัลนายิ้มเยาะ
“เอ่อ...” ภัทรพลก้มลงไปพูดไมค์ที่อยู่ในมือลัลนา “ขอแก้ข่าวสักนิดนะครับ ที่ปกปิดไม่ใช่เพราะอายหรอกครับแต่เป็นเพราะพิมเป็นคนไม่อยากอวดว่าคุณฤชวี วงศ์บริบูรณ์ เป็นนักเขียนระดับเบสท์เซลเลอร์และเป็นเจ้าของรีสอร์ทที่เรากำลังจัดงานอยู่ในขณะนี้”
นักข่าวที่กำลังจับกลุ่มกันอยู่เสียงดังขึ้นมาเลย
“ฤชวี วงศ์บริบูรณ์ หลานชายคุณหญิงชุติภา เศรษฐีนีที่ดินเพชรบูรณ์ใช่มั้ยครับ”
“คนนั้นล่ะครับที่พวกคุณพูดถึง”
นักข่าวพากันเข้ามาถ่ายรูปฤชวี
“นิยายของคุณได้ตีพิมพ์เป็นครั้งแรกที่อังกฤษใช่ไหมครับ เป็นหนึ่งในคนไทยไม่กี่คนที่มีงานเขียนระดับเบสท์เซลเลอร์ในต่างประเทศ มองกล้องหน่อยครับ”
ฤชวีจะหนีก็ไม่ได้ จำต้องยืนให้นักข่าวถ่ายรูป
“คุณพิม คุณภรรยาน่ะครับ ช่วยขยับเข้าไปใกล้ๆ หน่อยครับ”
พิมภาพลอยต้องยืนอยู่ด้วยเพราะโดนดักไปไหนไม่ได้ นักข่าวพากันไปรุมถ่ายรูปฤชวีกับพิมภา ตรีวิญ สุกัญญา นันทิกานต์อึ้ง ลัลนา ซูซี่อึ้งกว่าที่ทุกอย่างกลับตาลปัตร เอกพลกับการะเกตุต่างมองเป้าหมายของตัวเอง
“วงศ์บริบูรณ์ ชุติภา วงศ์บริบูรณ์ อืม...หน้าเป๊ะ หุ่นจี๊ด”
การะเกตุพึมพำสายตามองฤชวีนิ่งด้วยความอยากได้
ฤชวีพาพิมภาลงมาจากเวที นักข่าวเข้าไปรุมฤชวีกับพิมภาจนดันตรีวิญไปอย่างสิ้นความสนใจ สุกัญญามองอย่างโมโหแล้วหันมาหาซูซี่
“ซูซี่” ซูซี่ถึงกับสะดุ้ง
“คะ คุณสุ”
“บอกให้ลัลนามาคุยกับฉันหลังงานเลิก”
“ค่ะ” สุกัญญาเดินออกไปอย่างหัวเสีย “น้องลัล ตายแน่”
ลัลนาเปิดประตูห้องสุกัญญาเข้ามา สุกัญญาที่ยืนรออยู่หันกลับมาอย่างหัวเสียที่สุด
“ทำไมเธอถึงทำอะไรนอกสคริปท์โดยไม่ผ่านความเห็นชอบจากพี่” ลัลนาพูดไม่ออก “งานคืนนี้มันพังเพราะเธอ ทั้งที่พี่จัดงานนี้เพื่อเปิดตัวตรีวิญเพื่อให้ภาพลักษณ์ของบริษัทเราดีขึ้น แต่เธอกลับสร้างเรื่องจนทุกอย่างมันพัง ไม่มีใครสนใจตรีวิญ ไม่มีใครสนใจนารี”
“ลัลไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้”
“นี่เหรอคำตอบของคนที่เป็นถึงระดับผู้จัดการ ไร้วิสัยทัศน์สิ้นดี” ลัลนาสะอึก “คิดว่าพี่ไม่รู้เหรอว่าเธอต้องการอะไร พวกเธอจะมีเรื่องอะไรกันพี่ไม่สนใจ แต่เธอต้องรู้จักแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกัน วันนี้เธอรู้แล้วใช่มั้ยว่าทำไมพี่ถึงไม่มอบงานสำคัญให้กับเธอ เพราะเธอไม่มีความเป็นมืออาชีพเลยสักนิด”
ลัลนาสะเทือนใจ
อีกมุมหนึ่งของรีสอร์ท ฤชวียืนกลุ้มแต่ภัทรพลเข้ามาตบไหล่
“จะเครียดทำไมคุณ ให้ทุกคนรู้ว่าคุณคือสามียัยพิมก็ดีแล้ว ต่อไปนี้ยัยพิมมันจะได้ไปลั้นลาอีกไม่ได้” ฤชวียังอึกอัก “ช้างเท้าหน้าอย่างเราต้องเป็นคนคุมให้อยู่”
ภัทรพลลากฤชวีไป ฤชวีกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ที่ห้องพักพิมภา พิมภาใช้สองมือจับหมอนจิกจนแทบจะฉีกหมอนออกจากกัน เพราะโกรธมาก นันทิกานต์มองอย่างเป็นห่วง
“ไอ้พิม แกใจเย็นๆ”
“จะให้เย็นยังไง แกเห็นไหมว่าตอนนี้มันลุกลามไปกันใหญ่แล้ว”
“ใช่ มันกลายเป็นเรื่องระดับชาติไปแล้วตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่าแกมีสามีเป็นตัวเป็นตน”
“แต่มันไม่ใช่เรื่องจริงแกเข้าใจมั้ย นี่ฉันจะทำยังไงดี”
“คิดในแง่ดีสิแก ตอนนี้แกได้สามีสุดเพอร์เฟ็คท์เลยนะ เป็นศิลปิน หน้าตาดี หุ่นก็เป๊ะ แถมเป็นทายาทเศรษฐี แกนี่โชคดีสุดๆ เลยนะเพื่อน”
“อย่าทำเป็นเล่นได้มั้ยแนน ตอนนี้เรื่องมันรัดคอฉันจนฉันจะตายอยู่แล้ว”
“ก็แกเป็นคนก่อเรื่องทั้งนั้นจะโทษใคร”
“แนน”
“ก็มันจริงมั้ยล่ะ”
พิมภายังไม่ทันจะเถียง ประตูเปิดปึ้ง ภัทรพลพาฤชวีเข้ามา
“มาทำไม”
“เอ้า!คุณต้นเป็นสามีแกก็ต้องนอนห้องนี้สิ”
“แต่แนนจะนอนกับพิม ใช่มั้ย”
นันทิกานต์กำลังจะหันมาตอบรับว่าใช่ แต่เจอภัทรพลที่หันมาหน้าอย่างโหด
“เป็นคนไม่ชอบ ชอบเป็นก้างหรือไง” นันทิกานต์ แป่ว! ฝ่อเลย “ไปนอนห้องอื่น”
“ก็นอนห้องนี้แหล่ะ พี่ไม่เห็นเหรอข้าวของแนนมันอยู่เต็มห้องจะย้ายให้มันยุ่งยากทำไม”
ภัทรพลพูดกับนันทิกานต์เสียงอย่างเหี้ยม
“ย้าย...ได้มั้ย”
“ได้ค้าบ”
นันทิกานต์เก็บรวบรวมของตัวเองอย่างด่วนแล้วเดินหอบออกไป ภัทรพลจะตาม
“เดี๋ยวพี่ภัทร”
“อะไร”
“นางแบบของพิมอยู่ที่ไหน”
“ก็รับค่าจ้างแล้วก็ส่งกลับไปแล้ว”
“นี่พี่ร่วมมือกับยัยลัลแฉน้องทำไม”
“ทำไมแกถึงใช้คำว่าแฉ ในเมื่อเรื่องที่แกแต่งงานมันเป็นเรื่องถูกต้อง ทำไมแกถึงไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าแกแต่งงานแล้ว ฮะ” พิมภาอึ้ง ไม่รู้จะตอบยังไง ภัทรพลต้อนให้ตอบ “แกอธิบายให้พี่ฟังสิ ว่าทำไมแกถึงต้องปิดไม่ให้คนอื่นรู้ว่าแกแต่งงานแล้ว”
“ฉัน...”
ฤชวีเห็นพิมภาโดนต้อนจึงช่วยเปลี่ยนเรื่อง
“วันนี้คุณพิมเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ผมว่าให้คุณพิมพักเถอะนะครับ”
“คุณก็เหมือนกัน เหนื่อยเพราะยัยพิมมาตั้งหลายวันแล้ว” พิมภามองภัทรพลรู้เลยว่าโดนว่ากระแทก “พักซะบ้าง ผมไปล่ะ”
ภัทรพลออกไป เหลือพิมภากับฤชวียืนมองหน้ากันสุดเครียด
นันทิกานต์เดินหอบเสื้อผ้าข้าวของมาอย่างสุดเซ็ง
“จะไปนอนไหนล่ะเนี่ย”
ภัทรพลรีบเดินตามมา
“ไอ้แนน”
นันทิกานต์ชะงักหันกลับมา
“อะไรอีกล่ะพี่” ภัทรพลจับไหล่นันทิกานต์มองจนนันทิกานต์สยอง “เอ๊ย พี่ อย่าจ้องขนาดนั้น มันสยอง”
“แกเล่าให้พี่ฟังสิว่าสองคนนั้นเจอกันรักกันได้ยังไง”
“พี่ก็ไปถามไอ้พิมสิ แนนไม่รู้”
“แนน แกจะพูดเองหรือจะให้พี่ทำให้แกพูด”
นันทิกานต์มองภัทรพลที่ดูโหดมากจนนันทิกานต์นึกกลัว
“แนน พูดไม่ได้อ่ะพี่”
ภัทรพลยิ่งมั่นใจว่าต้องมีอะไรที่ปิดบังแน่ๆ
“แนน คุยกับพี่ยังเคลียร์ได้ ถ้าเรื่องถึงพ่อกับแม่พี่ล่ะก็ พี่ไม่รับประกันนะว่าแกจะยังได้คบไอ้พิมต่อมั้ย”
“โห พี่กดดันอ่ะ ตัดขาดกันเลยเหรอ”
“พูด”
“เอางี้ แนนพูดได้แค่ว่าสิ่งที่เห็นอาจไม่จริง ไอ้ที่คิดว่าจริง ความจริงมันอาจจะไม่ใช่ แนนพูดได้แค่นี้ล่ะพี่”
นันทิกานต์ชิ่งไปทันที ภัทรพลมองตามด้วยความรู้สึกต้องรู้ให้ได้ว่ามีอะไรกันแน่
ภายในห้อง พิมภามองฤชวี พิมภาอัดอั้นมากกำลังจะอ้าปากโวย แต่ฤชวีขัดขึ้นเสียงเรียบ
“ก่อนจะใช้อารมณ์ คิดให้ดีก่อนนะครับว่าเรื่องนี้มันเป็นเพราะผมหรือเปล่า”
พิมภาได้สติ
“อือ ที่จริงไม่ใช่ความผิดคุณหรอก แต่เรื่องมันไปกันใหญ่แล้ว ตอนนี้ฉันไม่ได้โกหกแค่พ่อกับแม่ แต่ฉันกำลังโกหกคนทั้งบริษัท ฉันก่อเรื่องเอง จะกลับตัวตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้นะ”
พิมภาเครียดจัดจนน้ำตาไหลด้วยความอัดอั้น ฤชวีเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน
“คุณพิมตั้งสตินะครับ หายใจเข้าลึกๆ สักวันมันจะมีทางออกแน่นอน เรื่องที่มันไม่จริงสักวันมันก็ต้องจบแต่จะจบเมื่อไหร่”
อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 19 ธ.ค 2555
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพรละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage