@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[3] วันที่ 25 ธ.ค. 55

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[3] วันที่ 25 ธ.ค. 55

แสงกล้านั่งลงไม่สนใจ น้ำใสดึงเก้าอี้มานั่งเอง น้ำใสคุยกับแพรไพลินประชดแสงกล้า
"สุภาพบุรุษพ.ศ.นี้หายากจัง จะมีก็เห็นแต่คุณคมศรนี่ล่ะค่ะ"
“มันน่าแปลกนะครับ ผู้หญิงชอบเรียกร้องสิทธิสตรีความเท่าเทียมทางเพศ แต่บ่อยครั้งที่ทำตัวปวกเปียกเรียกร้องความช่วยเหลือจากผู้ชาย" แสงกล้าบอก
น้ำใสหยิกแสงกล้า
"นายว่าฉันเหรอ วันนี้วันเกิดฉันนะ"
แสงกล้าร้อง "โอ๊ย" เพราะโดนหยิก

“คุณสองคนสนิทกันมาก ถ้ามีโอกาสอยู่ด้วยกันคงไม่ต้องปรับตัวอะไรอีก” คมศรว่า
แสงกล้าอึ้งจะปฎิเสธ แต่น้ำใสรับคำทันที



"ค่ะ"
"เชิญทุกคนทานได้เลยค่ะ..อาหารมาครบแล้ว"
ทุกคนลงมือทานอาหาร คมศรตักอาหารให้แพรไพลิน แสงกล้าเหลือบมอง น้ำใสยื่นจานมาหาแสงกล้า
“ตักให้บ้าง ไม่อยากน้อยหน้าดอกเตอร์แพรไพลิน”
"อยู่ใกล้ก็ตักเองสิ"
"วันนี้วันเกิดฉันนะ"
แสงกล้าจึงตักอาหารให้น้ำใส แสงกล้าตักกุ้งให้แพรไพลิน
“เค้าแพ้กุ้งครับ” คมศรบอก
"เอามาให้ฉัน ฉันชอบกุ้ง"

น้ำใสยื่นจานมารับกุ้งทันที แสงกล้าตักปูยื่นให้แพรไพลิน
“เค้าแพ้ปูเหมือนกันครับ ให้คุณน้ำใสดีกว่า”
น้ำใสยื่นจานเข้ามารับ แสงกล้าตักให้น้ำใส
“ดอกเตอร์แพรไพลินชอบทะเล ชอบทั้งอากาศและน้ำทะเล แต่ดันแพ้อาหารทะเล หลายปีก่อนผมไม่รู้ เผลอตักป้อน เค้าแพ้หามส่งโรงพยาบาลแทบไม่ทัน หลังจากนั้นผมเลยต้องศึกษาข้อมูลของผู้หญิงคนนี้ทุกเรื่อง”
แสงกล้ารู้สึกกินอาหารไม่ลงที่เห็นคมศรสนิทสนมกับแพรไพลินมาก
แพรไพลินไม่อยากให้เสียบรรยากาศ จึงชวนเปลี่ยนเรื่อง
"คุยเรื่องอดีตยังกะคนแก่ ไม่เอา..พูดเรื่องแก่แล้วสะเทือนใจ แก่ไปอีกปี"
"แก่หรือไม่แก่.. มันขึ้นอยู่กับคนมองเป็นใครมากกว่า" คมศรบอก
น้ำใสกระทุ้งแสงกล้า
“วันหน้าพูดจาเพราะ ๆ หวาน ๆ อย่างนี้บ้างสิ”
แสงกล้ายิ้มเจื่อนๆ ทานอาหาร แสงกล้าสังเกตเห็นว่า แพรไพลินยังไม่มีน้ำจึงหันไปสั่งพนักงาน
"น้อง...ขอน้ำแดงให้คุณด้วย"
คมศรบอกพนักงาน
“ขอน้ำเปล่าครับ...เค้าไม่ดื่มน้ำอัดลมครับ”
แสงกล้ายิ้มเจื่อน น้ำใสแก้หน้าให้แสงกล้า
"แสงกล้าเค้าสั่งให้น้ำใสต่างหาก ขอบใจนะ"
แสงกล้ายิ้มรับ แพรไพลินรู้สึกสงสารแสงกล้า คมศรยื่นทิชชู่ให้แพรไพลิน แสงกล้ามองอย่างอึดอัด ที่เป็นส่วนเกิน
“ผมอิ่มแล้ว” แสงกล้าบอก
“อะไรกัน กินนิดเดียวเอง”
“ท้องอืด ขอตัวไปเดินย่อยดีกว่า”
แสงกล้าจะลุกออกไป
"เดี๋ยวก่อนสิครับ ทานของหวานด้วยกันก่อน ...น้องเอาของหวานมาเสิร์ฟได้เลย" คมศรบอกพลางหันไปสั่งพนักงาน
พนักงานถือถาดใส่เค้กจุดเทียนเป็นตุ๊กตาวางไว้ตรงกลาง และถือเข้ามาพร้อมร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์
"สุขสันต์วันเกิดนะครับ"
แพรไพลินเป่าเทียน
“ขอบคุณค่ะ”
“ดึงเทียนออกสิ จะได้ตักเค้ก”
แพรไพลินดึงตุ๊กตาเทียนตรงกลางออก เห็นว่ามีเชือกผูกห้อยไว้ กลางเนื้อเค้กที่เจาะไว้ มีข้อความติดว่า “แต่งงานกับผมนะครับ” พร้อมกับแหวนเพชรที่ห้อยผูกที่ปลายเชือก
แพรไพลินอึ้ง แสงกล้าประหลาดใจ คมศรยิ้มให้แพรไพลิน
“โรแมนติกจัง แสงกล้าวันหน้านายไม่ต้องเซอร์ไพรส์ฉันแบบนี้นะ ฉันคงเขินแย่” น้ำใสบอก
“สุขสันต์วันเกิดนะครับ ผมขอตัวไปเดินเล่นก่อน”
แสงกล้าลุกออกไป น้ำใสหันไปบอกคมศร
“คงไม่อยากเป็นกขค...ขอตัวนะคะ”
น้ำใสลุกออกตามแสงกล้าไป แพรไพลินหันไปมองแสงกล้าที่เดินออกไป แล้วหันมามองคมศรที่ยิ้มให้แพรไพลินรอคอยคำตอบจากข้อความขอแต่งงาน

แสงกล้าเดินมาที่สะพาน มองทะเลเบื้องหน้า น้ำใสเดินเข้ามาบอก
“ความรักของเค้าโรแมนติกจัง หมอแพรเหมาะสมกับคุณคมศรมาก”
แสงกล้าสะเทือนใจเดินเลี่ยงออกไป
"ฉันไปรอที่รถนะ"
“แสงกล้า ของขวัญของฉันล่ะ”
แสงกล้าจะเดินออกไป ก็ชะงักหยุด
“ฉันรู้ว่านายไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉัน แต่ฉันอยากให้เปิดใจรับฉันบ้าง”
แสงกล้านิ่งอึ้ง ไม่คิดว่าน้ำใสจะพูดความในใจออกมา
“ฉันอยู่ข้างนายเสมอนะ”
“ฉันว่ายังไม่เหมาะที่จะคุยอะไรตอนนี้” แสงกล้าบอก
น้ำใสเดินเข้ามามองหน้าเขา แล้วทำเป็นยิ้ม
“ฉันรอมาทั้งชีวิต รอคำตอบอีกสักวันจะเป็นไรไป"
"กลับกันเถอะ"
แสงกล้าเดินออกไป น้ำใสมองตาม

แพรไพลินยืนมองทะเล คมศรเดินเข้ามา
“คุณยังไม่ให้คำตอบผมเลย”
คมศรถือแหวนเพชรอยู่ตรงหน้าแพรไพลิน
“ผมอยากใช้ชีวิตดูแลคุณตลอดไป”
“คุณก็รู้ ความเป็นเพื่อนมันเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้ ฉันขอโทษ”
คมศรฝืนยิ้มบอก
“นั่นเป็นคำตอบของวันนี้ แต่พรุ่งนี้...มะรืนนี้ ทุกอย่างอาจเปลี่ยนแปลงได้ ผมจะรอ”
"เรากลับกันเถอะค่ะ ใกล้จะค่ำแล้ว"
แพรไพลินเดินนำออกไป คมศรมองตาม

ต่อมา ในเวลากลางคืน แสงกล้าไขกุญแจห้องพักของน้ำใสและเปิดประตูให้
"สุขสันต์วันเกิดนะ"
"ส่งสุภาพสตรีถึงห้องพัก น่ารักที่สุดเลย"
"นอนหลับฝันดีนะ"
“อย่าลืมของขวัญฉันล่ะ ฉันจะรอ”
แสงกล้ายิ้มให้แล้วเดินออกไป
“ฉันขออีกอย่างได้ไหม อย่าแวะไปส่งหมอแพรอีก”
แสงกล้าหยุดแล้วเดินต่อไป น้ำใสมองตาม รู้ดีว่า แสงกล้าคิดยังไงกับแพรไพลิน

แสงกล้าขับรถมาจอดหน้าทาวน์โฮมแพรไพลิน เขามองเข้าไปในบ้านเห็นว่าปิดไฟเงียบสนิท เขานึกถึงเหตุการณ์ที่คมศรเซอร์ไพร้ส์ขอแต่งงานกับเธอ เขาตัดสินใจจะขับรถออกไป แล้วแมสเสจข้อความก็เข้ามาที่มือถือ เขากดอ่านข้อความจากแพรไพลินด้วยความตกใจ “ช่วยด้วย”!!

แสงกล้าถือปืนเดินเข้ามาในบ้านอย่างระวังตัว เขาเดินตรงไปยังห้องหนึ่ง...ถึงกับอึ้ง
“คุณ”
แพรไพลินถือเค้กที่จุดเทียนไว้แล้วร้องเพลง
"แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู....”
"คุณเล่นอะไร วันนี้วันเกิดคุณนะ"
“คุณเองยังไม่มีวันเกิด ฉันขอให้วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ เราจะได้เกิดวันเดียวกัน”
แสงกล้าอึ้ง ไม่คิดว่าแพรไพลินจะทำให้เขา แสงกล้าเป่าเค้ก
"ยังไม่ได้อธิษฐานเลย"
“ก็ผมไม่เคยจัดงานวันเกิด”
“ผู้ชายอย่างคุณไม่มีความโรแมนติกเอาซะเลย”
"ใครจะดีเหมือนแฟนคุณล่ะ รู้ใจไปทุกเรื่อง"
“คนที่รู้ใจใช่ว่าจะเป็นคนที่รัก”
“หมายความว่าไง”
“โตแล้วคิดเองได้ งานจบแล้วกลับไปได้แล้ว”
แสงกล้าเดินไปนั่งในบ้าน
"บอกว่ากลับไปได้แล้ว"
“ผมยังไม่อยากกลับ วันนี้วันเกิดผม คุณต้องตามใจผม”
"ไม่ต้องเลย ไปเดี๋ยวนี้"
แพรไพลินเข้ามาลากแสงกล้าให้ลุกออกไป แต่แสงกล้ารั้งมือไว้ เธอเซมาอยู่ในอ้อมกอดของเขา...ทั้งสองมองหน้ากัน
"วันนี้คุณให้คำตอบคมศรไปว่ายังไง”
"เรื่องอะไรเหรอ"
"ก็เรื่อง... แหวน"
แพรไพลินนิ่งไม่ตอบแล้วเอามือป้ายครีมหน้าเค้กขึ้นป้ายบนใบหน้าแสงกล้า
"เฮ้ย"
"เป็นไงล่ะ สมน้ำหน้า"
แพรไพลินหัวเราะ แสงกล้าเอาเค้กยัดใส่ปาก ทำให้เธอพลอยเลอะไปด้วย
“คุณ”
ทั้งสองแกล้งเอาเค้กป้ายใส่กันจนทำให้หน้าชิดติดกัน และมองหน้ากัน
เสียงโทรศัพท์ของแสงกล้าดังขึ้น เขาเซ็งมากที่มีสายเข้าตอนนี้ แสงกล้ารับสาย
“ว่าไงสมิง อะไรนะ!” แสงกล้ารับสายด้วยน้ำเสียงตกใจ

ภายในบ้านพัก สมิงกำลังเก็บของสำหรับประกอบพิธี แล้วคุยโทรศัพท์กับแสงกล้า
“คืนนี้ผมจัดงานโปลิศจับขโมย ถ้าหมวดอยากได้หัวขโมยก็มาเจอกัน”
สมิงวางสายแล้วเก็บของชิ้นสำคัญ

เวลาต่อเนื่องกัน แสงกล้าอยู่ที่รถและหันมาลาแพรไพลิน
“รีบเข้านอน ปิดบ้านให้ดี”
แสงกล้าเดินขึ้นรถ แพรไพลินเปิดประตูรถเข้ามานั่งคู่
“ไปไม่ได้ มันอันตราย”
“วันนี้วันเกิดฉัน อย่าขัดใจ!”
"ผู้หญิงอะไรดื้อจริงๆ"
แพรไพลินมองตาเขียว แสงกล้าเปลี่ยนคำพูด
"ยิ่งดื้อยิ่งน่าค้นหา"
แสงกล้าขับรถออกไปทันที

ในเวลาเดียวกัน ขมังเวทย์นอนอยู่บนแคปซูล ยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บ จู่ ๆ เขาก็ตาเบิกโพลงด้วยความเจ็บปวด
"อ๊าก"
บริเวณหน้าผาก ภายในกระโหลก เหล็กไหลทมิฬกำลังทำงานเปล่งประกายแสงสว่างจ้า เขารู้ได้ทันทีว่า ความเจ็บปวดนี้เป็นฝีมือของสมิง
“ไอ้มงคล!”
ขมังเวทย์ที่พยายามสะกดตัวเองไม่ให้เจ็บปวด แต่ก็ยากเต็มทน

สมิงยืนหลับตาอยู่ที่กลางบริเวณลานโล่งเปลี่ยวแห่งหนึ่งเพื่อทำพิธีอะไรบางอย่าง บังเกิดลมพายุหมุนวนไปมารอบ ๆ ตัวสมิง
ขมังเวทย์เอามือกุมหน้าผาก ขมังเวทย์ดิ้นทุรนทุรายเจ็บปวดไปทั่วตัว บิดตัวอยู่บนแท่นแคปซูลนั้น

พ.ต.ต. หญิง รวิ อิงคพัฒน์เดินออกมาตามทางเดินในสำนักงานสืบฯ กำลังจะกลับก็สัมผัส รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของขมังเวทย์ขณะนี้
“ท่าน...ท่านกำลังมีอันตราย!”
รวิรีบก้าวเท้าเดินออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อไปช่วยขมังเวทย์

บริเวณลานโล่งลมพัดเร็วแรง สมิงลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว แววตาแข็งกร้าว
“ฉันต้องการของทั้งหมดคืน !”

ขมังเวทย์นอนนิ่งแต่ลืมตาโพลงเหมือนถูกสะกด เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วจากแท่นแคปซูล

สมิงยิ้มออกมาด้วยความสะใจที่สามารถบังคับควบคุมขมังเวทย์ได้!

ขมังเวทย์เดินตรงมาที่เทวาศาสตราวุธ … ตรีศูลวัชระ และสังข์ไชยมงคลที่ตั้งอยู่ และกำลังจะหยิบออกไป เพชรที่สังข์ไชยมงคลกำลังเปล่งประกายวาบวับ เขาจ้องมองไปที่สังข์ไชยมงคลนั้น

สมิงที่หลับตาอยู่ แล้วลืมตาขึ้นมามองตรงไปยังเบื้องหน้าด้วยแววตาแข็งกร้าว เห็นขมังเวทย์ยืนอยู่พร้อมถือถุงใส่ของสำคัญ
“แกควบคุมทุกอย่างมานานแล้ว.. ถึงเวลาที่เราต้องเปลี่ยนบทบาทกันบ้าง ส่งของทั้งหมดมา !”
ขมังเวทย์ยื่นถุงยื่นให้ สมิงรับถุงมาด้วยความพอใจ สมิงมองภายในถุงเห็นเป็นของสำคัญทั้ง ตรีศูลวัชระและ สังข์ไชยมงคล
ขมังเวทย์คล้ายกำลังพยายามสะกดความรู้สึกเจ็บปวดในหัวที่โดนเหล็กไหลควบคุมอยู่ ถลึงตาจ้องไปที่ภายในถุงที่ใส่เทวาศาสตราวุธทั้งสองชิ้นนั้น สมิงรู้ด้วยสัญชาติญาณ รีบโยนถุงลงไปตรงหน้า...
งูจงอางเลื้อยออกมาแผ่แม่เบี้ย เตรียมพร้อมจะพุ่งเข้ามาฉกสมิง สมิงมองแล้วแผ่เมตตา
“สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ อัพพะยาปัชฌา โหน ตุ อะนีฆา โหนตุ สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ”
งูจงอางที่กำลังแผ่แม่เบี้ยกลับสงบลง เลื้อยหนีออกไปอีกทาง
“คิดจะควบคุมข้า มันไม่ง่ายนักหรอก”
“ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยาก” สมิงบอก
สมิงยิ้มเย้ย ดีดนิ้ว... เหล็กไหลทมิฬปรากฎปูดโปนขึ้นที่กลางหน้าผากขมังเวทย์อีกครั้ง
"อ๊าก"
ขมังเวทย์พยายามต่อสู้ความเจ็บปวด ลูกเหล็กไหลทมิฬปูดโปนบริเวณหน้าผากดูน่ากลัวมาก เขาถลาเข้าไปหยิบเพชรยอดสังข์ออกมาจากสังข์ที่อยู่ในถุงซึ่งตกบนพื้น เขากำเพชรไว้แน่นเหมือนต้องการพลังจากเพชรมาบรรเทาความเจ็บปวดที่ตัวเองได้รับอยู่เวลานี้
"ด้วยอำนาจแห่งเพชรยอดสังข์"
เหล็กไหลทมิฬที่ฝังอยู่บริเวณหน้าผากประกายแสงลดลง หน้าผากที่ปูดโปนกำลังกลับเข้าสู่สภาพเดิมเป็นปกติ ขมังเวทย์กำเพชรไว้แน่น จ้องมองไปที่ร่างสมิงอย่างบันดาลโทสะ

บริเวณถนนใกล้ลานโล่งเปลี่ยว แสงกล้ารีบขับรถเข้ามา แพรไพลินนั่งอยู่ด้านข้างสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ

ขมังเวทย์หัวเราะใส่สมิง
“เหล็กไหลทมิฬของแกหมดอำนาจเมื่อต้องอยู่กับเพชรยอดสังข์ ถึงเวลาเอาคืนแล้วไอ้มงคล"
“สงครามไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร งวดนี้แกรักษาตัวไปได้ไม่ถึง 1 ตะวัน 1 จันทรา พลังของแกไม่เหลือแล้วไอ้พญามาร”
สมิงกระชากปืนออกมายิงเปรี้ยง ๆ ๆ เข้าใส่ขมังเวทย์ หัวกระสุนมีอักขระอาคมสลักอยู่พุ่งเข้าหาขมังเวทย์ด้วยระยะประชิดตัวและพลังที่ถดถอย ขมังเวทย์หลบกระสุนไปได้เพียงสองนัด โดนกระสุนอาคม 2 นัดเข้าที่แขนทั้งสองข้าง เพชรยอดสังข์หลุดร่วงลง ขมังเวทย์ดิ้นเจ็บปวดแทบพื้น
"อ๊าก"
สมิงหยิบเพชรยอดสังข์และถุงที่ใส่ตรีศูลวัชระ นำเทวาศาสตราวุธทั้งสองมาใส่รวมไว้ด้วยกัน แล้วโยนถุงนั้นลอยหวือหายไปอากาศ
“ต่อไปจัดหนัก อานุภาพของเหล็กไหลทมิฬ!”
สมิงจ้องเขม็ง ร่างของขมังเวทย์ลอยขึ้นจากพื้นราวโดนกระชากให้ลุกขึ้นยืนตรง ลอยหวือออกไปตรึงยังต้นไม้ต้นหนึ่งที่ไกลออก
ขมังเวทย์ยืนเกร็งขยับตัวแทบไม่ได้ อ้าแขนทั้งสองข้างออก เลือดยังคงไหลออกมาจากบาดแผลที่โดนกระสุนอาคมทั้งสองนัด เหล็กไหลทมิฬปูดโปนขึ้นที่บริเวณหน้าผากอีกครั้ง
"อ๊าก"
เลือดในร่างกายขมังเวทย์พุ่งออกมาทุกส่วนของร่างกาย ลมหายใจรวยริน สมิงเหยียดแขนตรง เล็งปืนที่บรรจุกระสุนอาคมตรงที่ร่างขมังเวทย์
“สัตว์โลกย่อมดับสูญไปตามกรรม!”
ขมังเวทย์มองสมิงจ้องเขม็งมา แต่หมดสิ้นเรี่ยวแรงจะต่อสู้ สมิงเหยียดแขนตรงกำลังจะเหนี่ยวไกปืนยิงออกไป
ทันใดนั้นเสียงปืนดังลั่น....เปรี้ยง !
สมิงตาลุกชะงักไป ที่ด้านหลังสมิงเผยให้เห็นรวิที่ยิงสมิงจนล้มคว่ำลง เธอวิ่งเข้ามาหาขมังเวทย์ด้วยความเป็นห่วง
“ท่าน !”

"เสียงปืน...”
แสงกล้ารีบลงจากรถ แพรไพลินตามลงมา เขารีบนำเธอออกไปยังทิศทางของเสียงปืนทันที

บริเวณลานโล่ง แสงกล้าและแพรไพลินวิ่งเข้ามามองหาสมิง
“สมิง”
แสงกล้าและแพรไพลินมองหาสมิง แสงกล้าหันไปเห็นสมิงคว่ำหน้าอยู่ที่ด้านหนึ่ง ส่วนขมังเวทย์หนีไปได้แล้ว
"สมิงถูกยิง"
แสงกล้าและแพรไพลินวิ่งเข้ามา แล้วเห็นว่า สมิงถูกยิงจากด้านหลัง แสงกล้าเข้ามาประคอง
“สมิง สมิง”
แสงกล้าประคองสมิงที่ยังไม่ได้สติอยู่ตรงนั้น

รวิประคองพาขมังเวทย์เข้ามาที่แคปซูลภายในโถง ขมังเวทย์อาการสาหัสมาก เลือดไหลท่วม
“ท่านต้องไม่เป็นอะไรนะคะ”

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[3] วันที่ 25 ธ.ค. 55

เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์
เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2 ผลิตโดย : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manage