อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 31 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 31 ธ.ค 2555

ขึ้น มันเป็นพื้นที่จินตนาการของคนอ่าน”
“ผู้ชายมันก็เป็นแบบนี้เหมือนกันหมด”
“แต่เมื่อผู้ชายเจอผู้หญิงที่รัก ที่ถูกใจแล้ว เค้าก็จะไม่เปลี่ยนใจไปหาคนอื่นนะครับ ผมรักคุณนะครับคุณพิม” ฤชวีบอกแล้วรวบตัวพิมภามากอดไว้เลย พิมภาตกใจอึ้ง แต่ก็สมยอม ผมพยายามแล้วที่จะเป็นสุภาพบุรุษอย่างที่สัญญากับคุณไว้ แต่ถ้าเป็นสุภาพบุรุษแล้วต้องเสียคุณไปให้คนอื่น ผมยอมขี้โกงคุณแบบนี้ดีกว่า”
“คุณมันก็ร้ายนะคุณต้น”

“ร้ายกว่านี้ผมก็ทำได้ อยากเห็นมั้ยครับ”
พิมภาตกใจรีบออกตัว
“ฉันเชื่อ”
“แล้วเชื่อมั้ยครับ ว่าผมรักคุณ”
ฤชวีสบตาพิมภา พิมภาเขินหลบตาไม่ตอบ แต่ฤชวีก็รู้ได้ว่าพิมภาเชื่อที่เขาพูด
“แต่เราก็แค่แต่งงานกันหลอกๆ เป็นสามีภรรยากันหลอกๆ”

ฤชวีกอดพิมภาแน่นกว่าเดิม
“ผมก็ ทำให้มันเป็นเรื่องจริงไปหมดแล้ว ไม่ใช่เหรอครับ” ฤชวีส่งสายตาเจ้าเสน่ห์ใส่พิมภา
“คุณต้น คุณนี่มันร้ายกาจนักนะ ต่อไปถ้าใครมาพูดว่าคุณเป็นคนดี ฉันจะแฉให้หมดเลย ว่าคุณทำอะไรไว้บ้าง”
“แฉเรื่องคืนนี้ด้วยนะครับ ว่าผมทำอะไรกับคุณไว้บ้าง” ฤชวีระดมหอมพิมภา “ดีเหมือนกันผมจะได้มีพยานเยอะๆ”
“มัดมือชกฉันเหรอ”
“ก็มันรักนี่ครับ ขอมัดหน่อยนะ และจะมัดให้แน่นไปตลอดไม่ยอมปล่อยเลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
พิมภารู้สึกได้ถึงความจริงใจในคำพูดของฤชวี ฤชวีจูบหน้าผากพิมภาเบาๆ เสียงท้องพิมภาร้อง ฤชวีชะงัก พิมภาอาย ฤชวีขำเอ็นดู
“คุณพิมหิวเหรอครับ”
“ก็ตั้งแต่เที่ยง ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย”
ฤชวีหยิบโทรศัพท์มากด แต่ไม่มีคนรับสาย
“เดี๋ยวผมไปซื้ออะไรมาให้นะครับ” ฤชวีลุกแต่งตัว “ข้าวต้มนะครับ เบาๆ”
“ขอบคุณนะคะคุณสามี”
ฤชวียิ้มแล้วขโมยหอมแก้มพิมภาด้วยสายตากรุ้มกริ่มมาก
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็น...”
พิมภาเขินที่ฤชวีทวง ดันฤชวีออกไป
“พิมหิวแล้วค่ะ”
“ผมยังพูดไม่จบเลย”
พิมภายิ่งเขินจึงยิ่งดันฤชวีออกไป
“หิวแล้ว”
“รอเดี๋ยวนะครับ”
ฤชวียิ้มน่ารักแล้วหยิบโทรศัพท์ตัวเองเดินออกไป พิมภาแทบกรี๊ด
“โอ้ย ทำไมวันนี้หล่ออย่างนี้เนี่ย”
พิมภาฟัดหมอนอย่างเขินปนหมั่นเขี้ยว

ฤชวีเดินออกมาจากมินิมาร์ทถือถุงข้าวต้มแบบสำเร็จรูป ฤชวียิ้มอย่างดีใจแล้วตัดสินใจกดโทรศัพท์หากิ่งแก้ว
กิ่งแก้วคุยโทรศัพท์ลุกขึ้นสีหน้าดีใจมาก
“บอกรักคุณพิมแล้วด้วยเหรอ เจ๋งเลยต้น แล้วคุณพิมว่ายังไงบอกรักต้นหรือเปล่า”
“เขาเงียบๆ ไปน่ะ”
“คงจะเขินล่ะสิ แต่กิ่งว่าคุณพิมต้องมีใจกับต้นแน่ๆ ผู้หญิงอย่างคุณพิมไม่รักไม่ยอมหรอก แล้วต้นจะเอายังไงต่อล่ะ”
“ต้นอยากให้เกียรติคุณพิม อยากเคลียร์ทุกอย่างนะกิ่ง อยากให้เรื่องของต้นกับคุณพิมเป็นเรื่องจริงสักที”
“ก็ขอแต่งงานเลยสิต้น ตอนนี้ล่ะเป็นโอกาสแล้วล้มกระดานแล้วตั้งใหม่เลย”
“ขอบใจนะกิ่ง”
“สู้ๆ นะต้น กิ่งจะรอข่าวดีนะ”
ฤชวีกดวางสายยิ้มแล้วเดินกลับไปที่ห้องอย่างตัดสินใจ

ที่ห้องพัก พิมภานั่งเอาหัวพิงกระจกหน้าต่างนึกถึงตอนที่อยู่ในอ้อมกอดของฤชวี
“งานนี้ไม่รอดแล้วล่ะม๊างพิมเอ๊ย สงสัยจะ...” พิมภาจิ้มหน้าตัวเองในเงาที่สะท้อนกับกระจก “รักเค้าจริงๆ เข้าแล้วใช่มั้ย” ฤชวีเดินกลับเข้ามา พิมภาหันกลับมาตั้งสติกลัวฤชวีเห็นความเพ้อของตัวเอง “คุณต้น” พิมภามองฤชวีแล้วเขินทำเป็นจ้องที่ถุงข้าวต้มแล้วเข้ามาคว้า “หิวมากเลย” พิมภาจะดึงถุงข้าวต้มมาแต่ฤชวีกลับมองนิ่ง พิมภาอึ้งๆ ว่ามีอะไร “คุณต้นมีอะไรหรือเปล่าคะ”
ฤชวีตั้งสติสูดลมหายใจแล้วเดินเข้าไปตรงหน้าพิมภา
“คุณพิมครับ”
ฤชวีเริ่มลังเลกล้าๆ กลัวๆ พิมภามองฤชวีว่ามีอะไร ฤชวีตัดสินใจหยิบแหวนของเล่นที่เคยไขไข่ของเล่นกับพิมภาออกมา พิมภาเห็นแหวนก็จำได้
“นี่คุณยังเก็บไว้อีกเหรอค่ะ ก็วันนั้นคุณ...”
“ผมบอกแล้วนี่ครับว่าผมจริงจัง มันเป็นที่ระลึกในวันดีๆ ของเรา ผมเก็บไว้เผื่อว่าวันนึง คุณพิมอาจจะอยากได้มัน”
ฤชวีมองตาพิมภา แล้วจับมือพิมภาเบาๆ มาสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้
“คุณพิมครับ ผมขอยุติ บทบาทละครตบตาของเราซะที ขอให้ผมเป็นสามีตัวจริงๆ ของคุณได้มั้ยครับ”
“คือ พิม”
พิมภาโดนจู่โจมทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไงดี ฤชวีเข้าใจว่าพิมภาอึดอัด
“ผมทำให้คุณรู้สึกลำบากใจรึเปล่าครับ”
พิมภาเขินจนไม่รู้จะตอบยังไงดี หันหน้าหนีฤชวี ฤชวีเข้าใจว่าพิมภาลำบากใจ เสียงมือถือพิมภาดัง ฤชวี
มองเห็นชื่อที่โทรศัพท์
“คุณตรีวิญ”
พิมภามองอย่างลำบากใจไม่ค่อยอยากรับเท่าไหร่ ฤชวีมองพิมภาว่าจะรับไหม พิมภาไม่อยากรับสายแต่ต้องคิดหนักเพราะกลัวเป็นเรื่องงาน
“เผื่อจะเป็นเรื่องงานน่ะค่ะ” พิมภาตัดสินใจรับแล้วเดินออกไปที่ระเบียง ฤชวีมองตาม “มีเรื่องด่วนหรือเปล่าคะคุณตรีวิญ”
คำถามนี้ทำให้สะอึกเล็กน้อยแต่ยังไม่ยอมแพ้
“คุณพิม ขอโทษนะครับที่โทรมาดึกๆ แต่ผมคิดถึงคุณพิมนะครับ”
ฤชวีเดินเข้ามาแล้วชะงักที่ได้ยิน พิมภาทวนเสียงเซ็งๆ ว่าพูดไม่รู้เรื่อง
“คิดถึง...คุณตรีวิญคะ พิมบอกแล้วนี่คะว่าพิมลำบากใจกับเรื่องนี้มาก คุณเข้าใจพิมใช่มั้ยคะ”
“ผมทราบครับ แต่ผมก็แค่อยากจะบอกความรู้สึกที่ผมมีกับคุณพิม”
“แค่นี้ก่อนนะคะคุณตรีวิญ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันค่ะ”
พิมภารีบวางสาย หันมาเห็นฤชวียืนอยู่ พิมภาหน้าเสียทำหน้าไม่ถูกเพราะกลัวฤชวีจะคิดมาก
“มีอะไรรึเปล่าครับคุณพิม”
“ไม่มีอะไรค่ะ” พิมภาบอกอย่างมีพิรุธทำให้ฤชวีนึกน้อยใจ
“ไม่ว่าผมจะรักคุณมากแค่ไหน คุณก็คงไม่มีวันรักผมได้ใช่มั้ยครับ งั้น ผมขอโทษ ครับคุณพิม”
ฤชวีพูดจบแล้วเดินออกไป พิมภาหันกลับมาเห็นฤชวีเดินออกไป อึ้ง
“เฮ้ย คุณต้น ฉันไม่ได้ โธ่เอ๊ย”

พิมภาขัดใจที่ฤชวีเข้าใจผิด
ทางด้านตรีวิญ หลังจากพิมภาวางสายไปแล้วตรีวิญกำลังคิดถึงตอนที่พิมภาไม่ยอมคุยด้วย
“คุณพิม ขอโทษนะครับที่โทรมาดึกๆ แต่ผมคิดถึงคุณพิมนะครับ”
“คิดถึง...คุณตรีวิญคะ พิมบอกแล้วนี่คะว่าพิมลำบากใจกับเรื่องนี้มาก”
“ผมทราบครับ แต่ผมก็แค่อยากจะบอกความรู้สึกที่ผมมีกับคุณพิม”
“แค่นี้ก่อนนะคะคุณตรีวิญ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันค่ะ”
พิมภาตัดบทแล้ววางสาย ตรีวิญนิ่งคิด การะเกตุเดินเข้ามา
“พิมภารับสาย แต่ไม่ยอมคุยกับคุณใช่มั้ย” การะเกตุมองหน้าตรีวิญเย้ยๆ “ก็เค้าอยู่กับ สามี”
“เข้าเรื่องเลยดีกว่า คุณนัดผมมาทำไมคุณการะเกตุ”
“คืนนี้ พิมภาอาจจะอยู่กับคนอื่น แต่ไม่ได้หมายความว่า คืนอื่นๆ พิมภาจะอยู่กับคุณไม่ได้นี่คะ”
“ผมบอกให้คุณเข้าเรื่อง”
“ถ้าเรื่องสำคัญที่เป็นความลับระหว่างคนสองคน แต่อีกฝ่ายกลับเล่าให้บุคคลที่สามฟัง...” การะเกตุมองหน้าตรีวิญ “เป็นคุณ คุณจะโกรธไหมคะคุณตรีวิญ” ตรีวิญเข้าใจทันทีว่าเป็นแผนการที่การะเกตุต้องการแนะนำให้ตรีวิญจัดการกับฤชวีและพิมภา “ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณแค่นี้ล่ะค่ะ”
การะเกตุมองตรีวิญอย่างมั่นใจว่าตรีวิญจะต้องทำตามแผนการของเธอ การะเกตุจึงเดินออกไปยิ้มๆ ตรีวิญคิดตามสิ่งที่การะเกตุพูด
“ผมจะทำทุกอย่าง เพื่อให้คุณมาอยู่ข้างๆ ผม พิมภา”

ฤชวีนั่งเครียดๆ อยู่ด้านหน้าห้องพัก นึกถึงตอนที่เห็นพิมภาคุยโทรศัพท์กับตรีวิญ
“คิดถึง...คุณตรีวิญคะ พิมบอกแล้วนี่คะว่าพิมลำบากใจกับเรื่องนี้มาก”
“แค่นี้ก่อนนะคะคุณตรีวิญ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันค่ะ”
พิมภารีบวางสาย หันมาเห็นฤชวียืนอยู่ พิมภาหน้าเสียทำหน้าไม่ถูกเพราะกลัวฤชวีจะคิดมาก
“มีอะไรรึเปล่าครับคุณพิม”
“ไม่มีอะไรค่ะ” พิมภาบอกอย่างมีพิรุธ
“คุณคงไม่มีทางรักผมได้จริงๆ ใช่มั้ย คุณพิม” ฤชวีพึมพำออกมาอย่างเศร้าใจ “ขอโทษที่คำว่ารัก มันทำให้คุณลำบากใจ”
ฤชวีทิ้งตัวลงพิงกำแพงห้องพักอย่างเศร้าใจ พิมภาอยู่ในห้องพัก นั่งพิงกำแพงตำแหน่งแทบจะตรงกัน
“ฉันรักคุณรึเปล่าน่ะเหรอคุณต้น” พิมภาอมยิ้มมีความสุขนึกถึงทุกอย่างที่ฤชวีทำมา “ฉันยังไม่กล้าพูดกับคุณตรงๆ มันเสียฟอร์มเข้าใจมั้ย”
พิมภามองเห็นมือถือของฤชวีวางอยู่ พิมตาตาวาวเหมือนคิดอะไรออกบางอย่าง
พิมภาหยิบมือถือของฤชวีมาแล้วกดแอพสำหรับเรคคอร์ดเสียงขึ้นมา พิมภาร้องเพลงอัดใส่ไว้ในมือถือของฤชวี
“ อาจจะเคย ผิดหวังในรักมากมาย เกือบจะตายให้คำว่ารัก
เจอะกับเธอ ในวันนี้มันทำให้คิดหนัก อยากจะรักแต่ใจก็กลัว
*ทำยังไงดี มันไม่แน่ใจ จะยังไงกับคนๆนี้
* *จะรักหรือว่าจะปล่อย จะคบหรือว่าจะคอย
อาจเป็นตัวจริง อาจจะเลื่อนลอย ไม่รู้เลยจริงๆ
ต้องรักดูใช่รึเปล่า จึงรู้ในทุกๆสิ่ง
อาจเป็นคนนี้ คนเดียวที่เป็น....ที่รัก”
พิมภายิ้มหวังใจว่าเพลงที่อัดไว้ในมือถือของฤชวีจะบอกให้ฤชวีรู้ได้ว่าเธอรักฤชวีมากแค่ไหน
“เราสองคนเริ่มต้นความรักด้วยการโกหก แต่ฉันจะแก้ไขทุกอย่าง แก้ไข...ก็ต้องสารภาพกับพ่อแม่น่ะสิ” พิมภา ชักหวั่น “เอาเว้ย รักต้องสู้เว้ยพิม”
พิมภาทิ้งตัวพิงกำแพงอย่างมีความหวังเต็มเปี่ยม

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อฤชวีตื่นขึ้นมา ฤชวีมองไปรอบๆ ห้องแต่ไม่เห็นพิมภา ฤชวีมองไปเห็นโน้ตที่พิมภาเขียนทิ้งไว้ จึงหยิบมาอ่าน “พิมกลับคอนโดก่อน มีเรื่องสำคัญต้องจัดการ เจอกันที่บ้านนะคะ”
ฤชวีนึกถึงตอนที่พิมภาคุยโทรศัพท์ตรีวิญ
“แค่นี้ก่อนนะคะคุณตรีวิญ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันค่ะ”
ฤชวีคิดว่าธุระของพิมภาก็คือเรื่องตรีวิญ
“เขาสำคัญกับคุณมากเลยเหรอ”

ตรีวิญขับรถมาจอดรออยู่หน้าคอนโดพิมภา ตรีวิญเห็นแท็กซี่เข้ามาจอด พิมภาลงมาจากแท็กซี่
“คุณพิม”
ตรีวิญกำลังจะลงจากรถตามไปแต่รถของฤชวีแล่นมาด้วยความเร็วเลี้ยวเข้าไปจอดที่หน้าคอนโด แทนที่ตรีวิญจะถอย กลับตรงเข้าไปหาฤชวี
“คุณฤชวี”
ฤชวีแปลกใจที่เห็นตรีวิญ
“คุณตรีวิญ คุณมาที่นี่ทำไม”
“ผมนัดกับคุณพิมครับ แล้วผมก็มีเรื่องจะคุยกับคุณ”
ฤชวีไม่พอใจตั้งแต่ได้ยินว่านัดกับพิมภา
“ตอนนี้ผมไม่ว่าง”
ฤชวีเดินหนีตรีวิญไปทันที ตรีวิญคิดแล้วตัดสินใจ
“แล้วถ้าเป็นเรื่องที่คุณกับคุณพิมภาไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ ล่ะ” ฤชวีชะงัก ตรีวิญรู้ว่าเรื่องนี้หยุดฤชวีได้ ฤชวีหันกลับมาหาตรีวิญ อย่างไม่สบอารมณ์นัก ตรีวิญยิ้มอย่างมีแผน “พอจะว่างฟังผมแล้วใช่มั้ยครับ”
“คุณพูดเรื่องอะไร”
“ก็พูดเรื่องที่คุณเป็นแค่สามีหลอกๆ ของคุณพิมไงครับ”
ฤชวีอึ้ง พยายามตั้งสติ
“เรื่องของผมกับคุณพิม คนอื่นไม่เกี่ยว”
ฤชวีจะเดินหนีตรีวิญอีก
“เลิกเห็นแก่ตัวสักที คุณกำลังทำให้คุณพิมลำบากใจนะครับ” ฤชวีหันกลับมา
“คุณว่าไงนะ”
“ผมกับคุณพิม เรารักกัน” เห็นฤชวีอึ้ง “แต่เพราะติดที่มีคุณมาขวางทางเรา”
“วิธีแบบนี้มันไม่สกปรกไปหน่อยเหรอครับ พูดเองเออเองอยู่คนเดียว”
“แล้วคุณคิดว่าผมรู้เรื่องสามีหลอก ๆมาจากใครล่ะ ถ้าไม่ใช่...”
“ไม่จริง”
“ผมรู้นะว่าคุณน่ะรักคุณพิม แต่ไม่ว่ายังไงมันก็เป็นแค่เรื่องโกหกเขาอยากเลิกแผนการบ้าๆ นี่เพื่อที่เราจะได้เปิดเผยความสัมพันธ์ของเราสักที คุณพิมเค้าไม่อินกับการเป็นสามีภรรยาหลอกๆ กับคุณแล้ว มีแค่คุณคนเดียวที่ยังอินและไม่ยอมเลิก”
ฤชวีอึ้งกับคำพูดตรีวิญ แล้วนึกถึงคำพูดพิมภาที่เคยบอกว่าฤชวีเป็นศิลปินอินไปทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้อย่าอิน!
ฤชวีเหมือนเสียศูนย์ แต่ยังพยายามตั้งหลัก ตรีวิญพูดและส่งรอยยิ้มเย้ยหยันเหมือนกับว่าฤชวีเป็นคนโง่ที่ไม่รู้เรื่องนี้

“ถ้าผู้หญิงเขาไม่อยากอยู่ด้วยก็อย่าดึงไว้เลยครับ ปล่อยให้เขาไปกับคนที่เขารักจะดีกว่า”
ตรีวิญยิ้มอย่างมั่นใจมาก ฤชวีทั้งโกรธทั้งสับสน
พิมภาเข้ามาในห้องค้นๆ หาของ ภัทรพล ภาณุวัฒน์ พิมมาลา ตามเข้ามา
“ไอ้พิม เมื่อคืนหายไปไหนมา”
พิมภายังหาของไม่สนใจ
“พิม”
“อย่าเพิ่งถามอะไรได้มั้ยคะ ช่วยพิมหาเอกสารขอจดทะเบียนสมรสของพิมกับคุณต้นก่อนได้ไหมคะ พิมหาไม่เจอมันหายไปไหน”
พิมมาลาเป็นคนเก็บไว้เดินเข้าไปในห้องตัวเอง แล้วเดินออกมาพร้อมกับซองเอกสาร
“อยู่นี่จ๊ะ” พิมภาดีใจจะเข้าไปรับซองเอกสารจากพิมมาลา แต่พิมมาลาดึงไว้ก่อน “หนูจะเอาไปทำอะไร”
พิมภามองทุกคนแล้วสูดลมหายใจ
“ยังไงมันก็ต้องถึงวันนี้อยู่ดี”
“แกพูดอะไรน่ะ”
“พ่อ แม่ พี่ภัทร ตั้งแต่เรื่องงานแต่งกับพี่เอก พิมทำให้ทุกคนต้องเสียใจ ตั้งแต่วันนั้นพิมสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้ทุกคนต้องผิดหวังอีก แต่พิมก็พลาดจนได้”
ภัทรพล ภาณุวัฒน์ พิมมาลามองหน้ากัน แล้วขยับเข้ามาสุมหัวกันอย่างเนียนๆ
“ตาภัทร ข้อแม้ของยัยพิมกับคุณต้นน่ะความแตกความเป็นสามีคุณต้นก็จบใช่มั้ย”
ภัทรพลกับภาณุวัฒน์พยักหน้าแล้วนึกได้หันมองพิมภาที่กำลังรวบรวมความกล้าเต็มที่
“พิมมีเรื่องจะบอกทุกคนเกี่ยวกับเรื่องแต่งงานของพิมกับคุณต้น”
ภัทรพล ภาณุวัฒน์ พิมมาลา ตกใจที่พิมจะบอกความจริง
“เฮ้ย”
“โอ้ย จู่ๆ ก็ปวดหัว แม่ๆ ขอยา” ภัทรพลแหกปากขึ้นมา ภาณุวัฒน์อึ้งมอง เห็นภัทรพลขยิบตา
“เฮ้ย! ไอ้ภัทรเป็นอะไร”
“ทุกคนฟังพิมก่อนสิจ๊ะ แม่”
พิมมาลาเห็นพิมภาหันมาก็รีบเข้าไปหาภัทรพลทันที
“ตาภัทร อย่าเป็นอะไรนะลูก”
“พี่ภัทรไม่เป็นอะไรหรอกจ๊ะแม่ ทุกคนฟังพิมนะ ที่จริงพิมกับคุณต้น...”
“โอ้ย อย่าเพิ่งพูดอะไรได้มั้ยไอ้พิม พี่ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว”
“นั่นสิพิม แม่ว่าวันหลังค่อยคุยเถอะนะ”
ฤชวีเปิดประตูเข้ามา
“แต่พิมอึดอัด พิมไม่อยากโกหกอีกต่อไปแล้ว”
พิมภาคว้าซองเอกสารขอจดทะเบียนสมรสมาจากพิมมาลา พิมภาดึงออกมาแล้วฉีกเอกสารขาด แคว่ก ฤชวีมองพิมภาฉีกเอกสารด้วยความเจ็บปวด
“พิม”
“พ่อ แม่ พี่ภัทรฟังนะคะ พิมทนอยู่ในสภาพนี้กับคุณต้นต่อไปไม่ได้อีกแล้ว พิมไม่อยากโกหกทุกคน พิมอยากเริ่มต้นใหม่กับคนที่พิมรัก”
ฤชวีทั้งเจ็บและน้อยใจ
“ถ้าต้องการจบความเป็นสามีภรรยากับผม คุณพิมบอกผมดีๆ ก็ได้นี่ครับ”
พิมภาหันไปเห็นฤชวีก็ตกใจ

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 31 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage