อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 6 วันที่ 7 ธ.ค. 55
“เขิน ล่ะสิ...เออนี่หัวหน้า ฉันขอเบิกเงินพี่ธงก่อนสักพันนึงได้ไหมจะเอาไปทำเชลโล่น่ะ จะเริ่มซ้อมแล้ว ปีนี้กะจะเอาให้ได้” ปลายฟ้าสีหน้ามุ่งมั่น“โธ่...เงินแค่พันเดียว ไม่ต้องไปรบกวนพี่ธงหรอก เอาที่ฉันก็ได้...” ไทพูดจบหยิบเงินให้
“หัวหน้าใจดีจัง ขอบคุณนะ...แหม...ทำงานที่นี่ดีจังเลย มีเอทีเอ็มเคลื่อนที่ด้วย อย่างนี้รักกันตาย” ปลายฟ้าเก็บเงินใส่กระเป๋า ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป ไทลอบมองเธอแล้วอดเป็นห่วงแทนไม่ได้ ไม่รู้ว่าสิ้นเดือนนี้ เธอจะทำอย่างไรต่อไป...
ที่บริษัทจ้าวหยาง พัดมีนัดเจรจาเรื่องสินเชื่อกับเจ้าหน้าที่ธนาคาร จึงได้รู้ว่าสวนสัตว์ที่ไททำงานอยู่มีปัญหาขาดสภาพคล่อง ทีแรกเจ้าของคิดจะหาคนมาร่วมลงทุน แต่หาไม่ได้ สุดท้ายแล้วกำลังจะถูกบริษัทจากต่างชาติเข้ามาเทกโอเว่อร์ พัดอดเป็นกังวลแทนไทไม่ได้...
ooooooo
พีทไม่ค่อยจะแปลกใจนักเมื่อรู้จากโจว่าโอตี่เพื่อนรักเพื่อนแค้นของตน เป็นผู้ให้การสนับสนุนแก๊งของฮุย เขานึกอยู่แล้วว่าคนอย่างฮุยจะมีปัญญาอะไรมาจองตู้คอนเทนเนอร์
“ของลอตแรกที่มันสั่งมากับคอนเทนเนอร์ของเรา มาแล้วนะ มันเช็กเอาต์ไปแล้ว” โจรายงาน
“มันสั่งอะไรเข้ามาล่ะ”
“เครื่องในวัว” โจพูดไปอมยิ้มไปด้วย พีททั้งงง ทั้งประหลาดใจ หรือว่าฮุยคิดจะเปิดร้านขายลาบ...
ขณะที่พีทยังคาใจไม่หายกับสินค้านำเข้าของฮุย ฉัตรกับคู่หูแวะไปเยี่ยมเยียนโอตี่ที่สปอร์ตคลับ ระหว่างนั่งรออยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ ทั้งคู่สั่งเครื่องดื่มไร้แอลกอฮอล์มาจิบฆ่าเวลา ดื่มหมดไปหลายแก้วกว่าโอตี่จะยอมออกมาพบ ฉัตรไม่ยอมให้เสียเวลา สอบถามว่ารู้จักอาชางที่ถูกฆ่าหั่นศพไหม เพราะภาพจากกล้องวงจรปิดของสนามบินสุวรรณภูมิ เห็นผู้ตายคอยสะกดรอยตามเขา โอตี่ยิ้มกวน
“เหรอครับ...โชคดีจริงๆที่มันตายไปก่อน...ถ้าคุณตำรวจจะมาด้วยเรื่องไร้สาระพวกนี้ ผมว่าผมขอตัวไปทำงานดีกว่า...อ้อ...เครื่องดื่มพวกนั้นผมเลี้ยง”
“ไม่จำเป็น ผมมีเงินเดือน” ฉัตรเชิดหน้า หยิ่งในศักดิ์ศรี โอตี่ไม่พอใจ กระซิบกระซาบกับสมุน
“ว่างๆ ช่วยเอาอาจารย์ไปติววิชามารยาทให้มันหน่อย” พูดจบโอตี่ก็กลับเข้าไปด้านใน ฉัตรมองแก้วเครื่องดื่ม 5 ใบที่วางอยู่ แล้วหันไปถามบาร์เทนเดอร์ว่าเท่าไหร่ เขาแทบจะร่วงตกจากเก้าอี้เมื่อบาร์เทนเดอร์ ยื่นใบเสร็จค่าเครื่องดื่มให้ ทั้งหมดเป็นเงิน 1,750 บาท คู่หูรู้งาน รีบขอตัวไปรอที่รถ
“ขาดทุนทุกรอบ...เครื่องดื่มอะไรวะ แก้วตั้ง 350 บาท ...เบิกหลวงได้ไหมเนี่ย” ฉัตรบ่นอุบ...
ครู่ต่อมา ฉัตรสั่งให้คู่หูจอดรถหน้าร้านขายเครื่องดนตรี หายเข้าไปในร้านสักพักหนึ่งก็กลับออกมา คู่หูอดถามไม่ได้ว่าเข้าไปทำไม เขาจะซื้อเครื่องดนตรีให้ลูกสักชิ้น แต่ราคาแพงมากเงินไม่พอซื้อ...
เที่ยงวันเดียวกัน บุ๊นมีนัดกินอาหารกับเอกอัครราชทูต ท่านหนึ่งภายในโรงแรมหรู ทั้งคู่ทักทายพูดคุยอย่างสนิทสนม สายสืบของมังกรสะกดรอยตามบุ๊นมาตั้งแต่ออกจากบ้าน รีบคว้ากล้องขึ้นมาเก็บรูปไว้...
ปลายฟ้าอาศัยช่วงเวลาพักเที่ยง จะไปเอาเชลโล่ที่ซ่อมไว้ แต่ไม่ได้เอารถมอเตอร์ไซค์มา จอดทิ้งไว้ที่ร้านซ่อมเครื่องดนตรี จึงขอร้องให้ไทช่วยพาไปที่นั่นที เขาอิดออดไม่อยากไป
“น่านะ...ไปกินข้าวข้างนอกก็ได้ ฉันเลี้ยงหัวหน้าเอง” ปลายฟ้าอ้อนสุดชีวิต
“เฮ้ย...เธอไปเอาเงินมาจากไหน เมื่อเช้าเพิ่งยืมฉันไปหยกๆ”
“อ้าว...ก็ฉันเลี้ยง แต่หัวหน้าออกเงิน...แบบนี้แฟร์ที่สุดแล้ว” ปลายฟ้ายิ้มหน้าทะเล้น สักพัก ทั้งคู่มาถึงรถมอเตอร์ไซค์ของไท ห่างไปไม่ไกลนัก พัดเดินมาตามทางเห็นปลายฟ้าซ้อนท้ายรถของไทออกไป มองตามสีหน้าผิดหวัง แต่พยายามเก็บอาการไว้ เรียวรู้ดีว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับไท เจ็บจี๊ดเข้าไปถึงหัวใจ
ooooooo
ไม่นานนัก ปลายฟ้ากับไทมาถึงร้านซ่อมเครื่อง ดนตรี เธอลองสีเชลโล่ทดสอบเสียง เพลงที่เธอบรรเลงนั้นเพราะจับใจ สะกดทุกคนในร้านเหมือนต้องมนต์ หนูเอมเอาขนมเค้กที่แป๊ดทำมาส่งพอดี อดชื่นชมไม่ได้
“พี่ปลายฟ้า...โห...เล่นเพราะจังเลย...หนูเอม
อยากเล่นมานานแล้ว แต่ป๋ากับแม่ไม่ซื้อให้สักที”
“เอาไว้ซื้อเมื่อไหร่แล้วบอกพี่นะ พี่สอนให้ก็ได้...
ฟรีไม่มีชาร์จ” ปลายฟ้าว่าแล้วกอดเชลโล่แสนรักแสนหวงไว้ด้วยความดีใจที่กลับมาใช้งานได้ดีอีกครั้ง เจ้าของร้านยิ้ม ก่อนจะอธิบายว่า
“อกมันเริ่มจะร้าวนิดๆ ดีที่เอามาซ่อมก่อน แล้วผมก็เปลี่ยนสายชุดใหม่ให้ด้วย”
ไทหูผึ่งเมื่อได้ยินคำว่าสาย เจ้าของร้านใจดีคิด
ค่าซ่อมไม่แพง ถึงกระนั้นปลายฟ้าก็เกือบหมดตัว...
ทางฝ่ายพัดเดินทอดน่องมาหยุดหน้ากรงนก โดยมีเรียวตามประกบไม่ห่าง เธอมองไปรอบๆพลางบ่นเสียดายถ้าต้องมาเปลี่ยนเจ้าของ สงสารสัตว์พวกนี้ไม่รู้ว่าจะได้รับการดูแลดีเหมือนเดิมหรือเปล่า
“ผมคิดว่าเขาก็ต้องเลี้ยงดูอย่างดีน่ะครับ แต่เรื่องระบบพนักงานอาจจะต้องมีการเปลี่ยนแปลง...จริงๆแล้วมันก็เป็นโอกาสดีของคุณพัดนะครับ...คือผมหมายถึง บางทีคุณพัดอาจจะซื้อนกพวกนี้ได้ในราคาถูก ถ้าติดต่อซื้อตอนนี้” เรียวแนะนำด้วยความหวังดี พัดหันขวับ
“ฉันไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน ไม่อยากให้เขามองว่าฉันเป็นนักฉวยโอกาส แต่ฉันไม่ได้ตำหนินายนะ ถ้าเป็นเรื่องการแข่งขันทางธุรกิจน่ะใช่ แต่สำหรับเรื่องนี้ มันไม่ใช่เรื่องธุรกิจ...ฉันหิวแล้วไปหาอะไรกินกันดีกว่า” พัดตัดบทแล้วเดินนำออกไป เรียวมองตามนึกอิจฉาไทที่เพิ่งรู้จักกับพัดแค่ไม่กี่วันก็ได้ใจเธอไปทั้งดวงแล้ว...
ขณะไทกำลังนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ที่ร้านข้างถนนกับปลายฟ้า นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ถามเธอว่าตนเคยให้สายเชลโล่เธอไว้หนึ่งชุดไม่ใช่หรือ
“ใช่...แต่หัวหน้าให้มาปีกว่าแล้วนะ ฉันใช้ไปแล้ว สายเชลโล่อายุมันไม่กี่เดือนมันก็ยืดแล้ว สายของหัวหน้าป่านนี้ไปเกิดใหม่แล้วล่ะ” ปลายฟ้าโกหกหน้าตาเฉย ก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยวต่อไป ด้วยความที่ไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่เช้า เธอซัดคนเดียวสามชามแถมขอดน้ำจนเกลี้ยง
“โอ๊ย...อิ่มจัง...เอ...ตังค์อยู่ครบหรือเปล่าเนี่ย...”
“ตามสนธิสัญญา เธอเลี้ยง...ฉันจ่าย” ไทจะหยิบเงิน ปลายฟ้าห้ามไว้ เงินแค่นี้เธอพอจะจ่ายให้ได้ อีกไม่กี่วันเงินเดือนก็ออกแล้ว ไทอยากจะบอกเธอว่าเงินเดือนงวดนี้อาจเป็นงวดสุดท้าย แต่กลับนิ่งไม่พูดอะไร
ooooooo
ระหว่างนั่งรถไปหาเจียง ฉัตรอ่านประวัติคร่าวๆ ของเขาไปด้วย พบว่าเคยเป็นเจ้าของโรงแรมเลกาซี่รีฟเวอร์ แต่จำต้องขายกิจการให้บุ๊น เขาถึงบางอ้อทันที ทำไมเจียง บุ๊น และมังกรถึงได้เกี่ยวพันยุ่งเหยิงกันไปหมด
เมื่อมาถึงโรงแรมที่พักของเจียง ทั้งคู่ดักรออยู่แถวล็อบบี้ เห็นเจียงออกจากลิฟต์พร้อมกับลิ่วล้อล้อมหน้าล้อมหลัง ฉัตรปรี่เข้าไปแนะนำตัว
“ผมผู้กองฉัตร จากหน่วยสืบสวนพิเศษ ขอคุยด้วยหน่อยสิครับคุณเจียง”
เจียงหรี่ตามอง จำเขาจากทีวีได้ “คุณมีอะไรรีบว่ามา ผมไม่มีเวลาทั้งวันหรอกนะ”
ฉัตรสอบถามถึงอาชางสมุนของเจียงซึ่งถูกฆ่าหั่นศพ แต่ไม่ได้เรื่องอะไร เขาอ้างว่าอาชางไม่ได้ทำงานกับเขามาเป็นปีๆแล้ว ฉัตรหมดทางจะซักถามต่อไป จำต้องปล่อยเขาไป ครู่เดียว เจียงกับสมุนมาถึงหน้าโรงแรม รถลีมูซีนแล่นมาจอดรับ จังหวะนั้น มีมอเตอร์ไซค์พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว คนขับในชุดดำสวมหมวกกันน็อกโยนระเบิดควันใส่กลุ่มของเจียง สมุนคนหนึ่งดึงเขาหมอบราบกับพื้น
ขณะที่สมุนคนอื่นๆชักปืนกราดไปมาอย่างระแวด ระวัง พอเห็นไม่มีอะไร รีบเปิดประตูรถให้เจียงเข้าไปนั่งก่อนรถจะทะยานออกไป ผู้คนแถวนั้นเริ่มเข้ามามุงดู ฉัตรกับคู่หูเพิ่งเดินออกมา เห็นคนออกันหน้าโรงแรมเต็มไปหมดและมีควันคลุ้งไปทั่ว นึกสงสัยว่าทำไมทางโรงแรมถึงปล่อยให้รถเข็นหมูปิ้งมาตั้งขาย...
ในที่สุดปลายฟ้าก็รู้ความจริงว่าสวนสัตว์แห่งนี้จะมีบริษัทต่างชาติมาควบรวมกิจการ ไทหลุดปากพูดโดยไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษที่ไม่ได้บอกเธอก่อนหน้านี้ เธอถึงกับใจเสีย ร้องเอะอะ
“...แล้วพวกเราจะตกงานไหมเนี่ย”
อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 6 วันที่ 7 ธ.ค. 55
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดินละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ