อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 16 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 16 ธ.ค 2555

“พี่แกโทรมา แกเคลียร์เองดีกว่า”
พิมภาหยิบโทรศัพท์มากดรับ
“ว่าไงพี่ภัทร” พิมภาเอาหูออกประมาณว่าทางโน้นรัวเป็นชุด “ก็ทำงานอยู่ ฉันกลับบ้านช้า แม่ด่าพี่ พี่ก็ฟังไปสิ ฉันจะทำงาน ทำข้าวเย็นแล้ว ก็กินก่อนเลย พี่ภัทรอย่าเซ้าซี้ได้ป่ะ น้องจะทำงาน รู้เรื่องมั้ย”
“ไอ้พิมนี่มันจะสองทุ่มแล้ว ฉันว่าเราไปทำงานต่อที่คอนโดแกดีไหม จะได้กินข้าวแล้วค่อยทำงาน หิวแล้วคิดอะไรไม่ค่อยออก”
“มันเสียเวลา”

“บ้างานได้แต่อย่าเวอร์ ไป”
นันทิกานต์ลากพิมภาออกไป ปิดไฟปิดประตู

ที่ห้องพิมภา ฤชวีถือจานกับข้าวออกมาวางที่โต๊ะ
“เป็นยังไงบ้างครับ”
“อาละวาดน่ะสิ ยังหาสถานที่จัดงานไม่ได้แน่ๆ”
“ตอนนี้คุณพิมโดนกดดันมากครับเห็นว่าเป็นงานใหญ่ของบริษัท ถ้าหาสถานที่ไม่ได้คงมีผลกับหน้าที่การงานน่ะครับ” ภัทรพลหน้าเสีย
“คุณลัลทำขนาดนี้เลยเหรอ”
“คุณภัทรไม่รู้เหรอครับว่าคุณพิมกับคุณลัลเป็นคู่แข่งกัน”
“รู้ แต่จะให้ทำยังไงก็ผมชอบเขา คุณสมหวังกับยัยพิมไปแล้วไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่ต้องใช้ความพยายามเพื่อชนะใจคนที่ตัวเองชอบหรอก” ฤชวีอึ้งไป
“เข้าใจสิครับ เข้าใจมากด้วย”
ภัทรพลมองฤชวีที่ดูจะเสียงซึมๆ
“คุณเป็นอะไร พูดเหมือนกับอยู่ในภาวะเดียวกับผมเลย”

“ก็ผมผ่านตรงนั้นมาแล้วไงครับ ผมถึงได้เข้าใจ” ฤชวรีเปลี่ยนเรื่อง “คุณพิมมาช้าจังนะครับ”
ลิฟต์หน้าห้องพิมภาเปิดออก พิมภากับนันทิกานต์ก้าวออกมา เอกพลเดินเข้ามาขวาง


“พิม”
พิมภากับนันทิกานต์ชะงัก
“นี่กล้ามาถึงที่นี่เลยเหรอ”
“พิม ฟังพี่อธิบายก่อนนะพี่ขอร้อง พี่ไม่ได้รักปลา แต่ปลาตั้งใจจะจับพี่เพื่อเอาชนะพิม พี่พลาดทำให้พิมต้องเสียใจ พี่ขอโทษ อภัยให้พี่นะพิม”
“หน้าหรือถนนเนี่ยพี่ มันถึงได้หนานักโยนความผิดให้ยัยปลาทุกอย่างเลยนะ แล้วที่ไปทำเขาท้องแล้วไม่รับนี่ก็พลาดใช่ไหม พี่พลาดบ่อยไปหน่อยมั้ง” นันทิกานต์ต่อว่า
“พิม พี่รักพิมคนเดียวนะ”
“ฉันไม่ได้กินหญ้าเคล้าน้ำส้ม สวมคันไถเป็นแอสเซสเซอรี่นะยะ จะได้เชื่อคำตอแหลพวกนี้ หึ ไม่มีบริษัทไหนเขารับแล้วล่ะสิ ถึงซมซานมาถึงที่นี่ คิดจะใช้ฉันเป็นสะพานหางานทำ บอกได้เลยว่าอย่าฝัน ที่คุณสุเมตตาไม่จับคุณกับยัยปลาเข้าคุกก็บุญเท่าไหร่แล้ว”
“เรื่องขโมยสินค้าไปก็อป ปลาทำคนเดียวนะพี่ไม่เกี่ยว”
พิมภากับนันทิกานต์มองเอกพลอย่างสมเพช
“ฉันว่าเขาคงสะกดคำว่าลูกผู้ชายไม่เป็นหรอกว่ะ เสียเวลาคุย ไป”
พิมภากับนันทิกานต์จะเดินไปเปิดประตู เอกพลรีบเข้ามาจับมือพิมภายื้อไว้
“พิม”
พิมภาพยายามจะสะบัด
“ปล่อยฉันนะ”
ภัทรพลเปิดประตูออกมา
“โวยวายอะไรกันครับ” ภัทรพลชะงักที่เห็นเอกพล “ไอ้เอกพล”
ฤชวีตามออกมาเห็นเอกพลที่จับมือพิมภา
“ปล่อยมือคุณพิมเดี๋ยวนี้”
“ไอ้หมอนี่อีกแล้วเหรอ ทำไมมันมาอยู่ที่นี่”
ฤชวีเข้าไปดึงพิมภาออกมา
“ผมเป็นสามีของคุณพิมก็ต้องอยู่กับภรรยา”
“นี่มันเป็นสามีพิมจริงๆ เหรอ”
“ใช่ พิมมันแต่งงานแล้ว อย่ามายุ่งกับน้องฉันอีก กลับไปซะ ไม่งั้นฉันจะโยนแกออกไปทางหน้าต่าง ไป”
เอกพลมองว่ามีทั้งฤชวีกับภัทรพลคงสู้ไม่ได้แน่ จึงตัดสินใจถอย
“พิมจะต้องเสียใจที่ประชดพี่แบบนี้”
เอกพลเข้าลิฟต์ไป ฤชวีหันมาหาพิมภา
“เขาทำอะไรคุณหรือเปล่า คุณเจ็บตรงไหนไหม” ฤชวีถามอย่างเป็นห่วง
“ฉันไม่เป็นไร แนนเข้าห้อง เสียเวลากับเรื่องไร้สาระนานแล้ว ไปทำงาน”
พิมภาลากนันทิกานต์เข้าไปในห้อง ภัทรพลกับฤชวีตามเข้าไป

เอกพลเดินออกมาหน้าคอนโดพิมภาแล้วชะงักที่เห็นปราสินี
“มาที่นี่ทำไม”
“ปลาต่างหากที่ต้องถามว่าพี่มาหาพิมทำไม คิดเหรอว่าพิมจะยอมกลับมาคืนดีกับพี่”
“ถ้าพี่จะเอา พี่ต้องได้”
“นี่พี่กล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าปลาเลยเหรอ พี่คิดถึงใจปลาบ้างไหม”
“ของที่มันหมดประโยชน์แล้ว ทำไมต้องสนใจ”
“พี่เอก” จู่ๆ ปราสินีก็เกิดอาการคลื่นไส้ขึ้นมา “อุ๊บ” ปราสินีคลื่นไส้รีบวิ่งไปอาเจียน “พี่เอก...พี่...” เอกพลมองอย่างรำคาญ เดินออกไปเลย “พี่เอก”
ปราสินีมองตามน้อยใจมาก

นันทิกานต์กับพิมภาคุยมือถือติดต่อโรงแรมแล้วก็ใช้ปากกาขีดฆ่าไปทีละโรงแรมจนหมดไปหลายแผ่น พิมภาวางมือถือ ใช้ปากกาขีดกากบาทบนกระดาษรายชื่ออย่างหัวเสีย
“กว้างไป เล็กไป ไกลไป เก่าไป มันอะไรกันเนี่ย รีสอร์ทมีเป็นสิบทำไมมันไม่ลงตัวเลยสักที่ แบบนี้มันต้องไม่ทันเวลาแน่ๆ”
“ไอ้พิม ใจเย็นๆ”
“จะให้เย็นยังไง มันจะไม่เหลือเวลาแล้วนะแนน ได้ที่ก็ต้องไปดู เตรียมสถานที่ ไหนจะโชว์เปิดตัวสินค้าอีก ฉัน...” พิมภาเครียดมาก
“มันต้องมีสักที่สิ ลองหากันอีกรอบนะ”
ภัทรพลสบตากับฤชวี ภัทรพลรู้สึกผิดมาก
“ผมทำให้น้องลำบาก”
ภัทรพลพูดกับฤชวี เสียงมือถือฤชวีดังขึ้น ฤชวีมอง
“มิ้นท์” ฤชวีรีบกดรับ “ว่าไงมิ้นท์” ฤชวีขยับเดินเข้าไปคุยในครัว แป๊บเดียวฤชวีเดินออกมาสีหน้าดีใจมาก “คุณพิม ผมหาสถานที่จัดงานให้คุณได้แล้ว”
ทุกคนหันมอง
“จริงเหรอ เดี๋ยวก่อนนะคุณเข้าใจใช่มั้ยว่าสถานที่ๆ ฉันต้องการมันต้องสมบูรณ์แบบ”
“สมบูรณ์แบบไม่ได้หมายความว่าต้องใหญ่โต หรูหราเท่านั้นนี่ครับ”
“คุณหมายความว่ายังไง”
ฤชวีให้ทุกคนดูภาพรีสอร์ทในโน้ตบุ๊ค เป็นรีสอร์ทฮิปเก๋ๆ
“มันมีสไตล์ก็จริง แต่มันไม่หรู”

“คุณพิมครับ ความสมบูรณ์แบบที่อยู่ในรูปแบบซ้ำๆ เดิมๆ มันหมายถึงความไม่สร้างสรรค์นะครับ แต่ถ้านอกกรอบแล้วออกแบบให้มีคอนเซ็ปท์แบบนั้นถึงจะเรียกว่าสมบูรณ์แบบจริงๆ”
“ก็จริงนะ หรูหราแต่ไม่แตกต่างมันก็ธรรมดา ไม่พิเศษ”
“ฉันเห็นด้วย”
“แต่ฉันไม่ถูกใจ”
“พิม จังหวะนี้แกไม่มีทางเลือกแล้วล่ะ”
“แต่ฉันกลัวว่ามันจะไม่เวิร์ค”
“คุณพิมไว้ใจผมไหมครับ”
พิมภามองฤชวีที่ดูมั่นใจมาก
“แนน พรุ่งนี้เอารายละเอียดไปบอกกับทางพีอาร์ได้เลยว่าเราได้สถานที่แล้ว พรุ่งนี้ฉันจะไปเตรียมสถานที่”
“แกไปคนเดียวไหวเหรอ”
“ผมจะพาไปเอง ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย”
“งั้นพี่ไปด้วย” ภัทรบอก ทุกคนมอง “ก็ฉันว่างๆ มีอะไรจะได้ช่วยกันไง”
“แค่นั้นจริงเหรอพี่ภัทร” นันทิกานต์ถามอย่างรู้ทัน
“เออ”
“เอาไงก็เอา ฉันไม่มีทางเลือกแล้วนี่”
ฤชวียิ้มที่พิมภายอมเชื่อ

วันต่อมา ลัลนาไม่พอใจเมื่อรู้ว่าพิมภาหาสถานที่จัดงานได้แล้ว
“ยัยพิมหาสถานที่ได้แล้วเหรอ”
“ค่ะ น้องแนนเอารายละเอียดไปให้ทางพีอาร์แล้ว เห็นว่าตอนนี้น้องพิมกำลังไปเตรียมสถานที่แล้วค่ะ”
“ได้สถานที่แล้วก็ดี”
“แต่อย่างนี้น้องพิมก็จะได้สร้างผลงานนะคะ”
“ก็เรามีทีเด็ดอยู่ในมือแล้ว จะไปเหนื่อยตามยัยพิมทำไม จริงไหมคะ ผู้หญิงที่งานแต่งล่มไม่ถึงเดือนจู่ๆ ก็มีสามีแบบลับ ๆ ถ้าคุณตรีวิญกับทุกคนในบริษัทรู้ มันจะเป็นยังไง”
“เอางั้นเลยเหรอคะ”
“ตีศัตรูต้องให้ตายคามือ ไม่งั้นลัลไม่ทำให้เหนื่อยหรอกค่ะ”
ลัลนายิ้มร้ายๆ
รถพิมภาขับอยู่บนถนนในเขา สองข้างทางเป็นป่าดูอุดมสมบูรณ์ ภัทรพลเปิดกระจกรถยื่นหน้าออกมา
“อากาศเย็น วิวก็สวยดีนะ”
“ตอนนี้เข้าช่วงหน้าหนาวแล้วอากาศดีมากครับ”
“ก็ดีนะ มาทำงานในที่สวยๆ ถือซะว่ามาฮันนีมูนไปด้วยในตัวไง นี่แม่ก็บ่นๆ อยู่นะว่าอยากได้หลาน” ภัทรพล โผล่หน้ามาตรงกลาง “คุณต้นก็จัดให้แม่ยายสักคนสิ”
พิมภาหันขวับเผลอสบตาฤชวี แล้วหันมาโวยภัทรพล
“พี่ภัทรพูดบ้าอะไรเนี่ย หลานเหลินอะไร”
“เอ้า แกแต่งงานแล้วก็ต้องมีลูกสิ มันถึงจะเป็นครอบครัวสมบูรณ์ จริงไหมครับคุณต้น”
“ครับ” ฤชวียิ้มรับ
“ผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ มาวิ่งเล่นสักคน พ่อแม่คงดีใจน่าดู คืนนี้จัดเลยนะ”
ฤชวีขำ แล้วหันมาแกล้งพิมภา
“เอ่อ ผมว่าเรื่องนี้มันต้องร่วมมือกันน่ะครับ”
“คุณต้น” พิมภาหยิกฤชวี
“โอ้ยๆ”
ฤชวีสะดุ้งหักรถอย่างตกใจ
“เฮ้ยๆๆ ไอ้พิม เขินเวอร์ไปแล้ว พี่ยังไม่ได้แต่งเมียนะเว้ย”
“ก็อยากพูดน่าเกลียดกันทำไมล่ะ”
“แหมๆๆ อะไร แต่งงานมาเป็นอาทิตย์ ทำยังกับเพิ่งโดนจีบ”
“คุณต้นอีกนานไหมกว่าจะถึง” พิมภาเปลี่ยนเรื่อง
“จากตรงนี้อีกไม่กี่กิโลก็ถึงแล้วครับ”
“คุณต้นดูคุ้นเคยกับเส้นทางนะ ไม่ต้องดูแผนที่ จีพีเอสเลย”
“ก็ผมเด็กเพชรบูรณ์นี่ครับ”
“คุณเกิดที่นี่เหรอ”
“ครับ”
“อ้าว ยัยพิม แกไม่รู้เหรอ”
ภัทรพลถามอย่างแปลกใจ พิมภาอึ้งไป ฤชวีมองพิมภาแล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง
“คุณพิมครับมาจัดงานไกลขนาดนี้ที่บริษัทโอเคหรือเปล่าครับ”
“ลูกค้าที่มาร่วมงานแต่ละคนยอดสั่งซื้อเกินครึ่งแสนทั้งนั้น ส่วนคู่ค้าก็ระดับวีไอพี เพิ่มค่าใช้จ่ายตรงส่วนการเดินทางน่ะ มันจิ๊บๆ มากถ้าเทียบกับยอดการสั่งซื้อการสินค้าที่เราจะได้จากงานนี้ ว่าแต่คุณแน่ใจนะว่าสถานที่มันจะดีเหมือนในเว็บไซต์ที่คุณให้ฉันดู”
ฤชวียิ้มมั่นใจ

ฤชวีขับรถเข้ามาที่หน้ารีสอร์ท เห็นว่าการตกแต่งหน้ารีสอร์ทเรียบแต่หรู
“ที่นี่เหรอคุณต้น”
“ครับ พอไหวไหม”
“พิม บริษัทแกให้งบประมาณสำหรับจัดงานเท่าไหร่เนี่ย พี่ว่าค่าเช่าสถานที่ก็น่าจะหนักมากนะ”
พิมภามองคิด ๆ สีหน้าหนักใจเพราะกำลังกังวลเหมือนที่ภัทรพลพูด
“ปกติก็ให้งบเยอะนะ แต่ถ้าจัดที่นี่ งบจะไม่พอน่ะสิ”
“มันไม่สูงมากอย่างที่คิดหรอกครับ”

พิมภามองฤชวีอย่างไม่อยากเชื่อ ฤชวียิ้มแล้วขับรถเข้าไปในรีสอร์ท
ฤชวีเดินนำพิมภากับภัทรพลเข้ามาในรีสอร์ท

“คุณพิมกับคุณภัทรรอตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปติดต่อให้ก่อน”
พิมภายืนรอกับภัทรพล พิมภามองรอบๆ รีสอร์ทอย่างพอใจ
“ที่นี่สวยดีนะพี่”
“ราคาคงสวยมากล่ะพี่ว่า”
ภัทรมองไปรอบๆ แล้วมองตามฤชวีไป ภัทรพลเห็นผู้จัดการรีสอร์ทกับพนักงานเดินเข้ามาต้อนรับฤชวี ต่างยกมือไหว้ฤชวีท่าทีดูเคารพนบนอบมาก
“สวัสดีครับคุณต้น ดีใจจริงๆ ที่คุณต้นกลับมา คุณหญิงท่านบ่นถึงคุณต้นทุกวันเลยครับ” ผู้จัดการบอก ฤชวี
มองไปทางพิมภากับภัทรพล
“ผู้จัดการครับ คือ ผมขอให้ต้อนรับผมในฐานะแขกนะครับ”
“ทำไมล่ะครับ”
พิมภากับภัทรพลเดินเข้ามาทำให้ฤชวีพูดต่อไม่ได้
“คุณต้น ฉันอยากเห็นห้องที่จะใช้จัดงาน”
“ผู้จัดการช่วยพาคุณพิมไปดูห้องจัดงานที่ผมแจ้งไว้น่ะครับ”
“ได้ครับ เชิญทางนี้ครับ”
ผู้จัดการเดินนำ ฤชวีตาม พิมภากับภัทรพลเดินตามปิดท้าย ระหว่างทางเดินพนักงานในรีสอร์ทเมื่อเห็นฤชวีต่างหยุดยกมือสวัสดี และเดินผ่านไปด้วยท่าทางนอบน้อมจนภัทรพลสงสัย
“พิม แกเห็นเหมือนพี่หรือเปล่าว่าพนักงานที่นี่เขาดูเกรงใจคุณต้นมาก” ภัทรพูดกับพิมภาเบาๆ
“พี่ภัทร รีสอร์ทระดับนี้นะ เขาต้องอบรมพนักงานว่าลูกค้าคือพระเจ้าอยู่แล้ว ลูกค้าคนไหนเข้ามาก็ต้องนอบน้อมให้ประทับใจเป็นธรรมดา”
ภัทรพลมองผู้จัดการที่เดินคุยกับฤชวี ผู้จัดการกุมมือคุยกับฤชวีแบบลูกน้องคุยกับเจ้านาย
“แต่พี่ว่ามันนอบน้อมเกินไปนะ แกดูดีๆ สิ”
“พี่ภัทร ฉันต้องรีบทำงาน ไม่สนใจเรื่องหยุมหยิมหรอกน่า”
“โลกแคบ เห็นแต่ตัวเอง”
“พี่ภัทร ถ้าจะมากวนประสาทเป็นงานหลักล่ะก็ขอให้กลับไปเลย”
“เออๆๆ แกจะไปทำงานอะไรก็ไปเลย ไม่สนก็เรื่องของแก”
พิมภาเดินฉับๆ ไปหาฤชวี ภัทรพลมองคิดๆ

ภายในห้องจัดเลี้ยงประดับด้วยโคมไฟที่เน้นไอเดียจากกิ่งไม้ที่แตกกิ่งก้าน
“ใช้ได้ไหมครับคุณพิม”
“ฉันชอบนะ”
พิมภามองไปรอบๆ อย่างพอใจ แล้วหยิบกระดาษออกมากาง พลางมองไปรอบๆ อย่างคำนวณพื้นที่และคิดออกแบบว่าจะตกแต่ง จัดบู๊ธยังไงบ้าง ฤชวีกับภัทรพลยืนรอให้พิมภาเดินสำรวจ คิดคำนวณ
“ยัยพิม มันบ้างาน คุณคงเหนื่อยหน่อยนะ”
“คุณพิมทุ่มเทกับงานที่เขารัก ถ้าช่วยได้ผมก็อยากจะช่วยครับ”
ผู้จัดการเดินเข้ามาหาฤชวี
“คุณต้นครับ ผมขอปรึกษาสักนิดครับ”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 16 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage