อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 17 ธ.ค 2555
“คุณต้นครับ ผมขอปรึกษาสักนิดครับ”ฤชวีมองไปทางพิมภาเห็นยังมีสมาธิกับงาน ก็หันมาพยักหน้ากับผู้จัดการ ฤชวีเดินตามผู้จัดการไป ภัทรพลมองๆ ทางฤชวี แล้วทำเนียนเป็นเดินดูสถานที่แต่ไปยืนอยู่ตรงมุมใกล้ๆ ฟังฤชวีคุยกับผู้จัดการแต่ฤชวีไม่ทันสังเกตเห็น
“งบประมาณในการจัดงานครั้งนี้ที่คุณต้นแจ้งราคามา มันต่ำกว่าราคามาตรฐานของทางรีสอร์ทน่ะครับ ผมเกรงว่าถ้าคุณหญิงมาตรวจงานแล้วทราบเรื่องนี้...”
“เอาเป็นว่าผู้จัดการจัดการทุกอย่างให้คุณพิมตามที่เขาต้องการ ค่าใช้จ่ายในส่วนที่ขาดผมจะเป็นคนจ่ายในส่วนนั้นเอง ผู้จัดการไม่ต้องลงรายงานเรื่องการจัดงานครั้งนี้ ผมไม่ต้องการให้คุณย่าทราบ”
“ถ้าคุณต้นต้องการแบบนั้น ผมจะจัดการให้ครับ”
“ขอบคุณมากครับ”
ภัทรพลยืนฟังอึ้งๆ
“ผู้จัดการครับ คุณย่ามาที่นี่ครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ครับ”
“เมื่อวานครับ ท่านมาตรวจงานก่อนจะไปทำธุระที่กรุงเทพฯ ครับ”
“ธุระเหรอ”
ฤชวีสงสัยว่าคุณย่าไปทำธุระอะไร
กรุงเทพ ที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่ง ชุติภาเปิดประตูเข้ามาในห้องทานอาหารแบบส่วนตัว สินีนาฎนั่งรออยู่ในห้อง บนโต๊ะมีอาหารจัดวางอยู่สองสามอย่างแล้ว
“ชุติภา เอ่อ เรียกแบบนี้ไม่ได้แล้วสินะ ต้องเรียกคุณหญิงชุติภา”
“จ้า คุณสินีนาฎ ฉันได้ข่าวว่าเธอจะสร้างห้างสรรพสินค้า”
“หรูที่สุดในกรุงเทพฯ เจาะกลุ่มลูกค้าไฮโซโดยเฉพาะ”
“แล้ว ไหนล่ะ หลานสาวเธอน่ะ”
“กำลังตามมา ใจร้อนจริงเลยนะ หลานชายเธอกลับมาแล้วเหรอ”
“กลับมาแล้วแต่ตอนนี้เขาไปเก็บตัวทำงานอยู่น่ะ”
ขณะนั้นการะเกตุเปิดประตูเดินเข้ามา การะเกตุเป็นสาวสวยที่แต่งตัวดูเป็นเวิร์คกิ้งวูแมนที่ดูสง่า เรียบแต่ดูมีรสนิยม ชุติภาหันมองชะงักอย่างสนใจ
“ชุติภา นี่การะเกตุ หลานสาวของฉัน นี่เพิ่งเรียนจบปริญญาโทด้านบริหารมาจากแอลเอจ๊ะ เกตุนี่คุณหญิงชุติภา เพื่อนสมัยเด็กของยายจ้ะ”
การะเกตุสวัสดีชุติภาอย่างอ่อนช้อยดูสวยงาม
“สวัสดีค่ะคุณหญิง”
“เรียกย่าก็ได้จ้ะ”
“ค่ะ คุณย่า”
“ตอนนี้ฉันก็ยกให้เกตุดูแลเรื่องทางห้างเต็มตัว คนรุ่นใหม่คงจะมองอะไรได้กว้างไกลทันสมัยกว่าเรา”
“คุณยายเหนื่อยมามากแล้ว เกตุอยากให้คุณยายพักบ้างน่ะค่ะ”
การะเกตุกอดสินีนาฎแนวอ้อนนิดๆ ชุติภายิ้มเอ็นดู
“จะว่าไปหนูเกตุก็อายุอ่อนกว่าตาต้นหลานชายฉันไม่กี่ปีเองนะ”
“แล้วตอนนี้เขาทำงานอะไรล่ะ”
“เป็นนักเขียนนิยาย ดังนะ มีตีพิมพ์ต่างประเทศด้วย”
“เกตุก็ชอบอ่านหนังสือนี่ ถ้าเจอกันคงจะคุยกันถูกคอนะ” ชุติภายิ้มอย่างหมายมาด
“ต้องได้เจอกันแน่ๆ จ้ะ”
“ทานข้าวกันก่อนเถอะนะ เดี๋ยวจะชืดซะหมด”
การะเกตุตักกับข้าวให้กับชุติภา ชุติภายิ้มมองการะเกตุที่ตักอาหารให้สินีนาฏดูกิริยาการทานอาหารของการะเกตุที่ดูนุ่มนวล
ส่วนที่รีสอร์ท ฤชวีเดินตามพิมภาที่กำลังเดินดูภายในห้องจัดงาน พิมภาสั่งงาน ฤชวีคอยจดราวกับเป็นเลขา
“ฉันอยากให้ภายในห้องเน้นโทนขาว ใช้ผ้ามาประดับให้ดูพริ้วๆ แล้วก็เสริมด้วยดอกไม้ตามมุมนะ ฉันอยากให้มันเป็นอาณาจักรสีขาว เพราะสีสันที่จะมีในอาณาจักรนี้คือสีสันจากเครื่องสำอางของนารีเท่านั้น”
“ได้ครับ”
พิมภายังเดินชี้ๆ แล้วก็หันมาสั่ง ฤชวีคอยจด ผู้จัดการยืนรออยู่มุมหนึ่งเผื่อฤชวีต้องการอะไร ภัทรพลเห็นเป็นจังหวะจึงเดินเข้าไปหาผู้จัดการ
“ผู้จัดการครับ”
“ครับ ต้องการอะไรเพิ่มเติมบ้างครับ”
“ไม่ครับ ว่าแต่รีสอร์ทที่นี่สวยมากนะครับ ใครเป็นเจ้าของเหรอครับ”
“คุณหญิงชุติภา วงศ์บริบูรณ์ครับ”
ภัทรพลได้ยินนามสกุลแล้วรู้ทันทีว่าของใคร
“ถ้าอย่างนั้น ฤชวี วงศ์บริบูรณ์ก็...”
“คุณต้นเป็นหลานชายของท่านครับ”
ภัทรพลมองไปทางฤชวีอย่างเก็บข้อมูลว่าไม่ธรรมดา
ชุติภายืนอยู่ที่ประตูร้านอาหาร การะเกตุกับสินีนาฎลุกขึ้นมายืนส่งที่ประตู
“วันเปิดห้าง เธอต้องมานะ”
“ไม่พลาดอยู่แล้วจ้ะ แล้วเธอกับหลานเกตุถ้ามีเวลาว่างก็ไปเที่ยวที่เพชรบูรณ์บ้างนะ ไปพักที่รีสอร์ทของฉัน แล้วฉันจะให้ตาต้นพาเธอกับหนูเกตุเที่ยว”
“หลานชายเธอจะมีเวลาว่างเหรอจ๊ะ”
“ถ้าตาต้นได้เจอหลานเกตุ ฉันว่าถึงไม่ว่างก็ต้องทำให้ว่างจนได้ หลานสาวเธอน่ารักขนาดนี้” การะเกตุยิ้มเขินๆ เล็กน้อยพองาม ชุติภามองอย่างพอใจ “ฉันไปก่อนนะ ต้องรีบไปทำธุระต่อน่ะ”
“เกตุเดินไปส่งคุณย่านะคะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ แค่นี้เอง ย่าไปเองได้”
“แล้วฉันจะโทรหานะ” สินีนาฎบอก ชุติภายิ้มเอ็นดูการะเกตุ
“ย่าไปก่อนนะ”
“สวัสดีค่ะ คุณย่า” การะเกตุยกมือไหว้แล้วยิ้มสวยส่งท้าย ชุติภาเดินออกไปแล้วหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออก “เช็คประวัติผู้หญิงให้ฉันหน่อย ชื่อการะเกตุ วิเศษพงศ์”
ชุติภาเก็บโทรศัพท์เดินออกไปสีหน้าหมายมาดจะจับคู่ให้หลานชาย ภายในร้านอาหารการะเกตุนั่งลงแล้วตักอาหารทานแต่ท่าทีในการทานไม่ได้นุ่มนวลเรียบร้อยแตกต่างจากตอนที่ชุติภาอยู่อย่างสิ้นเชิง
“ก็ยายไม่เห็นเหรอว่าเกตุต้องนั่งกินไปหนีบตัวเป็นกุลสตรีจนเส้นเลือดจะตีบทั้งตัวแล้ว”
“งั้นก็กินเข้าไปเร็วๆ แกกับยายต้องไปทำผมเตรียมไปงานเปิดร้านเพชรคืนนี้อีก”
“ออกงานอีกแล้ว ยายไม่เบื่อหรือไง ไปงานไหนก็โดนจิกกัดว่าเรามันเศรษฐีบ้านนอกอยากยกระดับเป็นไฮโซกรุงเทพฯ เวลาเกตุได้ยินแล้วอยากจะตบให้ปากเบี้ยวเคี้ยวข้าวไม่ได้เลย สรุปดีกว่ายายที่เรียกเกตุมาหายัยแก่เพื่อนยายนี่จะหาผู้ชายให้เกตุล่ะสิ”
“ใช่ ยัยชุเขามีเชื้อมีสายเป็นผู้ดีเก่า ถ้าแต่งกัน พวกปากมากมันจะได้เลิกเม้าท์เราสักที”
“เป็นนักเขียน พวกติสท์แตก ประสาทไม่ปกติหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าหน้าไม่จี๊ด หุ่นไม่เปรี๊ยะ เกตุก็ไม่เอานะยาย”
“นังเกตุ เก็บหางแกหน่อยอย่าให้มันโผล่มาเพ่นพ่านนัก หน้าตาก็ดี เงินเราก็มี ทำชีวิตให้มันดีๆ หน่อย อย่าให้มันเละเทะนัก เดี๋ยววันไหนจะมีคลิปฉาวโฉ่ให้อับอายจะแก้ไขไม่ได้”
“ระดับหลานยายแล้ว ไม่เคยทิ้งหลักฐานให้ยายเดือดร้อนสักที”
สินีนาฎกำลังจะอ้าปากบ่น เสียงมือถือการะเกตุดัง การะเกตุรับสาย
“ว่ายังไง อืม อีกสักสองชั่วโมงให้เขาเข้ามาคุยกับฉันที่ออฟฟิศ” การะเกตุวางสายลุกขึ้นจะไป
“ยัยเกตุนี่แกจะไปไหน”
“เกตุนัดคนมาสัมภาษณ์งาน ไปนะยาย”
“เอ้า แล้วยายล่ะ”
“ก็ให้คนขับรถมันพาไปสิยาย”
“แต่” การะเกตุเดินออกไปไม่รอฟังสินีนาฎ “ยัยเกตุ”
สินีนาฎมองตามอย่างเหนื่อยใจ
ปราสินีกำลังเก็บจานบนโต๊ะหลังจากทานอาหารเสร็จ เอกพลแต่งตัวหล่อในชุดทำงานดูดี เดินคุยมือถือออกมา
“คอนเฟิร์มตามเวลานี้นะครับ สวัสดีครับ”
เอกพลจะเดินออกไป
“พี่เอกจะไปไหนคะ” ปราสินีถามอย่างไม่พอใจ เอกพลชักสีหน้าไม่พอใจ เสียงแข็ง
“อย่ามาถามคำถามแบบนี้กับพี่ พี่ไม่ชอบ”
“พี่จะไปหาพิมใช่ไหม ปลาไม่ยอมนะ” ปราสินีจะดึงไว้ เอกพลสะบัด
“นี่อย่าวุ่นวายได้มั้ย พี่จะไปสัมภาษณ์งาน”
“งานอะไร ทำไมปลาไม่รู้”
“ก็เพราะเธอมันไม่ได้เรื่องฉันถึงต้องขวนขวายหาเอง”
ปราสินีเห็นว่าเอกพลกำลังจะอารมณ์เสียก็ใช้ลูกอ้อน
“ปลาขอโทษนะ ปลารักพี่หวงพี่ อย่าโกรธปลาเลยนะ”
“รู้แล้วก็ปล่อยสักที เดี๋ยวพี่ไปสาย”
“แล้วพี่จะไปสัมภาษณ์งานตำแหน่งอะไร ของที่ไหนคะ”
“ผู้จัดการฝ่ายบริหารพื้นที่ของห้างเจพาร์คที่กำลังจะเปิดใหม่”
“ที่เขาเม้าท์กันว่าเป็นห้างสำหรับเซเลบฯใช่ไหมคะ”
“ถ้าได้งานนี้ค่าตอบแทนก็ไม่น้อยหน้าที่จะได้จากนารี เธอก็จะสบายไปด้วย”
“งั้นรีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวเย็นนี้ปลาจะทำข้าวเย็นรอนะคะ”
เอกพลมองปราสินีด้วยความรู้สึกเบื่อนิดๆ
“อืม”
เอกพลออกไป
“มีงานมีเงินจะได้เลิกยุ่งกับยัยพิมซะที”
ปราสินียิ้มฝันหวาน
พิมภาใช้กล้องถ่ายรูปถ่ายภาพบริเวณต่างๆ ที่จะใช้จัดงานทั้งด้านในและด้านนอก แล้วโหลดเข้าคอมส่งรูปไปทางอีเมล์ พิมภาหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก
“แนน ฉันส่งรูปกับรายละเอียดไปทางอีเมล์แล้วนะ รวบรวมแล้วส่งให้คุณสุกับแผนกอื่นๆ ได้เลย”
พิมภาวางสาย ภัทรพลเดินเข้ามา
“รีสอร์ทที่นี่สวยดีนะ”
“อืม คุณต้นคงรู้จักเจ้าของจริงๆ นะ ไม่ใช่ขี้โม้ ไม่งั้นงบค่าจัดงานบานแน่ๆ”
“นี่แกไม่รู้เหรอ”
“รู้อะไร”
ภัทรพลมองพิมภาที่ดูงงจริงๆ ก็ตัดบท
“เปล่า เดี๋ยวพี่ไปหาน้ำกินหน่อยหิวน้ำ”
พิมภาไม่ได้สนใจนัก หันมาสนใจงานตัวเองว่าจะวางอะไรมุมไหนยังไงดี
ที่ห้องประชุมนารี ทุกคนนั่งอยู่ในห้องประชุม เดียกับฤทธิ์แจกเอกสารที่เป็นรายละเอียดของลำดับกำหนดการในการจัดงาน ภาพสถานที่ แผนผังในการจัดงาน วางบูธ ทางเข้าทางออก
“เอกสารที่ทุกท่านได้รับจะเป็นกำหนดการและรายละเอียดของกิจการในการจัดงานครั้งนี้ รูปภาพและแผนผังในการจัดวางบู๊ธ เวที ซึ่งครั้งนี้จะมีการเปิดตัวสินค้าคือแป้งวิงค์ และลิปสติกlongtime นะคะ งานจะเริ่มที่วีดีโอพรีเซ้นท์ของนารีกับธีม นารี สีสันแห่งความงาม จากนั้นคุณสุจะกล่าวเปิดงานและเปิดตัวคุณตรีวิญกับสื่อมวลชน จะมีแขกรับเชิญผู้ชายที่เป็นเซเลบฯขึ้นมา เพื่อสัมภาษณ์ถึงทัศนคติ เสริมให้คุณตรีวิญได้แสดงวิสัยทัศน์ต่อสื่อมวลชนและลูกค้า สร้างภาพลักษณ์ แล้วถึงจะเป็นคิวโชว์โปรโมทสินค้าทั้ง 2 ตัว ปิดท้ายด้วยมินิคอนเสิร์ตจากศิลปินค่ะ”
ทุกคนมองไปที่สุกัญญาที่พิจารณาเอกสาร
“พี่โอเคนะ มีใครจะเสนออะไรเพิ่มเติมมั้ย” สุกัญญามองเห็นว่าไม่มีใครแย้ง “แล้วเรื่องพิธีกรล่ะ”
“เราจะจ้าง...”
“ลัลอาสาเองคะ”
ทุกคนมองลัลนา
“แต่พิมจัดการติดต่อนักแสดงมาเป็นพิธีกรเพื่อเพิ่มสีสันให้กับงานแล้วค่ะ” นันทิกานต์แย้ง ลัลนาปรายตามองซูซี่ให้ช่วยเสริม
“แต่ทุกปีน้องลัลก็รับหน้าที่นี้อยู่แล้ว เราจะไปจ้างให้สิ้นเปลืองทำไมล่ะคะ”
“ก็ดีนะ ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้”
นันทิกานต์มองลัลนาอย่างไม่ไว้ใจแต่ก็แย้งไม่ได้
“ค่ะ”
“ตัวเลขจากยอดสั่งซื้อสินค้าในงานนี้จะเป็นตัวชี้วัดความสามารถของแต่ละแบรนด์ ทั้งแป้งวิ้งค์และลิปสติก longtime พี่หวังว่าจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง”
“ค่ะ”
ลัลนามองสุกัญญาว่าจะพิสูจน์ให้เห็น
ลัลนาวางเอกสารกำหนดการลงกลางโต๊ะทำงาน ซูซี่ จุ๋มจิ๋ม ลิลลี่ขยับเข้ามารอคำสั่ง ลัลนาใช้ปากกาวางตรงกำหนดการว่าเป็นการสาธิตสินค้า
“ช่วงโชว์โปรโมทสินค้า เป็นไฮไลท์ของงาน”
“ยอดซื้อจะสูงหรือซบวัดกันที่ช่วงนี้เลยนะคะ ปีที่แล้ว ทีมเรากับน้องพิมยอดซื้อของเราชนะน้องพิมไปแค่สองเปอร์เซ็นต์”
“ก็เลยมีค่าเท่ากับเสมอ”
“งานนี้ต้องโดนใจชนะให้ขาดลอย”
“น้องลัลเตรียมหรือยังคะว่าจะสาธิตสินค้าแบบไหนให้โดนใจ”
“คุณสมบัติของลิปสติกเราคืออะไรคะ”
“longtime ติดทน ไม่ลบเลือนค่ะ”
ลัลนายิ้มมองที่กำหนดการ
“งานนี้ไม่ต้องจัดโชว์หรอกค่ะ ลัลมีวิธีรับรองเป๊ะเวอร์ เซอร์ไพร์สแน่ๆ พี่ซูซี่คะ งานที่ยัยพิมจัดถ้ามันจะราบรื่นก็คงจะไม่สนุกจริงไหมคะ”
“เราจะป่วนเหรอคะ”
“ก็แค่ทำให้งานไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่ยัยพิมวางแผนไว้ก็พอ”
“ช่วงสัมภาษณ์คุณตรีวิญกับเซเลปเหรอคะ” ซูซี่ถามแล้วมองลัลนาที่ยิ้มร้ายๆ “พี่เข้าใจค่ะ”
ลัลนากับซูซี่ยิ้มร้าย จุ๋มจิ๋มกับลิลลี่มองว่าจะให้ทำอะไร
ส่วนที่รีสอร์ท ฤชวียืนคุยอยู่กับผู้จัดการที่ห้องจัดเลี้ยง
“ผู้จัดการเรียกฝ่ายศิลป์มาที่ห้องจัดเลี้ยงคืนนี้แล้วก็เกณฑ์พนักงานที่สนใจจะทำงานนอกเวลา ผมมีเบี้ยเลี้ยงพิเศษให้ แล้วช่วยส่งรายการอาหารที่จะใช้ในงานเลี้ยงให้กับคุณพิมก่อนเย็นนี้นะครับ”
“ได้ครับ”
ผู้จัดการออกไป ภัทรพลเดินถือกระป๋องเครื่องดื่มสวนผู้จัดการเข้ามาส่งให้กับฤชวี
“เหนื่อยมั้ยคุณ ต้องมาเป็นทาสทำงานให้ยัยพิม”
“ไม่หรอกครับ สนุกดี”
“ถึงจะเป็นรีสอร์ทของตัวเองแต่ยอมชักเนื้อตัวเองจัดงานให้ยัยพิมมันไม่มากไปหน่อยเหรอ”
“นิดหน่อยเองครับ” ฤชวีตอบโดยไม่ทันคิดแต่พอนึกได้จึงหันมาหาภัทรพล “คุณภัทร”
ภัทรพลจ้องหน้าฤชวีเพื่อเอาคำตอบ
“ทำไมพิมถึงไม่รู้ว่าที่นี่เป็นรีสอร์ทของคุณ คนเป็นสามีภรรยากันทำไมต้องมีความลับกันด้วย”
“เราแต่งงานกันกะทันหัน มีเวลาศึกษากันน้อยน่ะครับ” ฤชวีตอบแล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง “ผมจะพาคุณพิมกับคุณภัทรไปทานข้าวร้านอาหารบนเขาวิวดีมาก ไปตอนนี้จะได้ทันดูพระอาทิตย์ตกดิน เดี๋ยวเราไปตามคุณพิม แล้วไปกันเลยดีกว่า”
ฤชวีไม่รอฟังว่าภัทรพลจะโอเคหรือไม่ รีบเดินนำไปเลย ภัทรพลเดินตามฤชวีไป
“ไอ้คู่นี้มันแปลกๆ แฮะ”
ภัทรพลบ่นกับตัวเองอย่างสงสัย
อีกด้านหนึ่งที่ห้องทำงานพิมภา นันทิกานต์ เดีย ฤทธิ์ยืนอยู่ที่โต๊ะทำงานของพิมภาจากนั้นนันทิกานต์ก็กดปุ่มสปีกเกอร์โฟนที่โทรศัพท์
“บัญชาการมาได้เลย”
ภัทรพลกับฤชวีเดินตามหาพิมภา เห็นพิมภากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ สองหนุ่มจะเดินเข้าไปหา
“แนน เรื่องบูธสินค้าแกไปคุมด้วยตัวเองนะ อย่าให้ผิดสีผิดสเปกเด็ดขาด เดียกับฤทธิ์คอนเฟิร์มลูกค้าอย่าให้ตกหล่น ลูกค้าประจำของเราต้องตามให้ครบ แผนที่ รถรับส่งเช็กให้แม่นอย่าให้ผิดพลาดเด็ดขาด”
“ค่ะ”
“เรื่องพิธีกร”
“ยัยลัลอาสาในที่ประชุมแล้วคุณสุก็อนุมัติแล้วด้วย” นันทิกานต์บอก พิมภาชะงักไปนิด
“ไม่เป็นไร ถ้ายัยลัลคิดจะตุกติกก็ไม่เกินมือฉันหรอก แนน แขกที่จะมาเป็นเซเลบฯ สัมภาษณ์คู่กับคุณตรีวิญเลือกที่โปรไฟล์ดีๆ นะ ความน่าสนใจใกล้เคียงแต่อย่าให้เด่นกว่าเพราะไฮไลท์ต้องอยู่ที่คุณตรีวิญเท่านั้น ส่วนนักข่าวกับแม็กกาซีนที่ดิวกับเราก็ต้องตามมาให้ครบทุกสำนักพิมพ์นะ เพราะงานครั้งนี้จัดเพื่อคุณตรีวิญ”
ฤชวีหน้าตึง ภัทรพลจะหันมาถามว่าตรีวิญเป็นใครแต่เห็นหน้าฤชวีแล้วรู้สึกว่ามีอะไรแน่
“ติดขัดอะไรแกต้องแจ้งฉันทันทีนะ จะได้แก้ไขทัน อืม...” พิมภากดวางสาย แล้วเมื่อหันกลับมาก็ต้องชะงักที่เห็นภัทรพลกับฤชวียืนอยู่ ฤชวีหน้านิ่งมาก “มีอะไรเหรอ”
ภัทรพลมองฤชวีที่เงียบ
“คุณต้นน่ะเขา คุณต้น”
ฤชวีพยายามกดความไม่พอใจ
“ผมจะพาไปทานข้าว”
“ดีเหมือนกัน ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยงเลย ไปสิ”
“ครับ”
ฤชวีจะเดินนำไป ภัทรพลมองแล้วท่าทางไม่ดี
“พี่ว่าพี่ไม่ไปดีกว่า” พิมภากับฤชวีมอง “พี่ง่วง สองคนไปกันเองนะ พี่จะนอนสักหน่อย”
“รับกุญแจที่ฟร้อนท์เลยนะครับ ผมเปิดห้องไว้แล้ว”
“โอเค”
“จะกินอะไรไหมจะได้ซื้อมาฝาก”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวสั่งที่นี่กินก็ได้”
“ตามใจ ไปเร็วสิคุณต้น ฉันหิว”
พิมภาเดินนำไป ฤชวีเดินตามหน้านิ่งเพราะกำลังน้อยใจ
“อืม ดูท่าแล้วมื้อนี้จะกร่อยแน่แฮะ”
ภัทรพลบ่นขณะมองตาม
ที่ห้องทำงานการะเกตุ การะเกตุนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เสียงโทรศัพท์ดัง การะเกตุรับสาย
“มาแล้วเหรอ ให้เข้ามาได้เลย”
การะเกตุมองที่ประตูเห็นเอกพลเปิดประตูเข้ามา การะเกตุเห็นเอกพลก็รู้สึกถูกใจ การะเกตุลุกขึ้นขยับเสื้อเล็กน้อยแต่แทนที่จะขยับให้เข้าที่ดูจะขยับให้เปิดเผยซะมากกว่า
“สวัสดีครับคุณการะเกตุ”
“สวัสดีค่ะคุณเอกพล”
การะเกตุยื่นมือไปตรงหน้าเอกพล เอกพลจับมือการะเกตุ ระหว่างจับมือกันนิ้วของการะเกตุเขี่ยเบาๆ ที่ฝ่ามือเอกพล เอกพลมองหน้าการะเกตุ การะเกตุยิ้มอย่างมีความหมาย เอกพลยิ้มรู้ทันทีว่าเจอคอเดียวกัน
“เชิญนั่งค่ะ” เอกพลนั่งลง การะเกตุดูเอกสารประวัติของเอกพล “งานที่ผ่านมาของคุณ จะเกี่ยวกับมาร์เก็ตติ้งซะส่วนใหญ่ แต่ฉันต้องการคนที่จะมาบริหารงานในส่วนของพื้นที่ในห้าง”
อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 17 ธ.ค 2555
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพรละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage