อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 11/2 วันที่ 2 ก.ค. 57
“ฉันกำลังสังหรณ์ใจอะไรบางอย่างน่ะพีท...แต่ขอให้ฉันคิดผิดเถอะ”พอลมองลูกจันอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด
“ฉันเป็นคนเชื่อใจคนยากแกก็รู้...นอกจากแกแล้วก็มีอยู่อีกไม่กี่คนหรอกที่ฉันเชื่อใจ ไว้ใจ....ถ้าวันหนึ่งฉันถูกคนที่ไว้ใจหักหลัง...ฉันคงเสียใจมาก!!”
พอลอึ้งและจุกกับสิ่งที่ลูกจันพูดถึงอุ่นเรือนแต่ก็โดนพอลเต็มๆ เพราะตอนนี้พอลเองก็กำลังทรยศต่อความไว้ใจของลูกจันอยู่เหมือนกัน
ในห้องทำงานวิมาดาบรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด ลูกจันนั่งเผชิญหน้ากับวิมาดา
วิมาดาพูดเสียงเย็นชา “เธอคงมีคำตอบมาให้ฉันแล้วใช่มั้ย..ว่าตกลงแผนการตลาดของเรามันหลุดไปถึงคู่แข่งได้ยังไง”
“งั้นของพวกนี้ล่ะ...เธอมีคำตอบมั้ย?”
ลูกจันมองของทุกอย่างบนโต๊ะด้วยความตกใจแล้วก็เปลี่ยนเป็นโกรธเพราะพอจะเดาได้ว่าใครเป็นคนเอามาให้วิมาดา ลูกจันสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างพยายามรักษาอารมณ์
ลูกจันพูดเสียงนิ่งๆ “จันไม่มีคำตอบค่ะ”
วิมาดามองลูกจันอย่างผิดหวัง
“งั้นฉันจะให้เธอพักงานจนกว่าจะมีคำตอบ...ระหว่างนี้จะให้มินตราขึ้นมาดูแลงานแทน”
ลูกจันมีดวงตาสลดวูบด้วยความเสียใจ “ค่ะ”
ลูกจันน้ำตาคลอ เธอกัดฟันอุ้มกล่องใส่ข้อมูลเดินออกจากห้องไป วิมาดาทรุดตัวลงนั่งเพราะเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ณัฐกำลังคุยโทรศัพท์กับสาโรจน์
“โดนสั่งพักงานก็ไม่ต่างกับโดนไล่ออก...ผมว่าตอนนี้แหละครับเป็นโอกาสที่เราควรจะรีบไปช้อนลูกจันให้มาทำงานกับเราแทน” ณัฐฟัง “ไม่ต้องห่วงครับพี่สาโรจน์....ผมเตรียมวิธีจัดการกับลูกจันไว้เรียบร้อยแล้ว”
ณัฐยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะมั่นใจในแผนชั่วของตัวเอง
ณัฐแกล้งทำเป็นตกใจมาก
“พักงานเลยเหรอคะ?”
ลูกจันพยักหน้ารับอย่างเศร้าๆ ณัฐแอ๊บหน้ารู้สึกผิด
“พี่ขอโทษนะคะ...ที่ทำให้ลูกจันเดือดร้อน”
ลูกจันยิ้มมุมปาก “ทำไมต้องขอโทษล่ะ..เจ้านายคุณทำ..ไม่ใช่คุณทำนี่คะ”
ณัฐอึกอัก “ก็...นั่นแหละค่ะ..ถึงคุณสาโรจน์เป็นคนทำ..แต่พี่ในฐานะบก.หนังสือในเครือก็รู้สึกผิดไปด้วย”
ลูกจันก้มลงดื่มน้ำเพื่อซ่อนแววตาอะไรบางอย่าง!”
“ลูกจันคะ...พวกนายจ้างก็เหมือนกันหมดทุกคน..เห็นลูกจ้างอย่างเราเป็นแค่หมาล่าเนื้อ..วันไหนเราหมดเขี้ยวเล็บ ไม่มีประโยชน์กับเค้า..เค้าก็พร้อมจะกำจัดเรา”
ลูกจันมองหน้าณัฐ รอฟังว่าณัฐจะมาไม้ไหน
“ทำไมเราสองคนไม่มาร่วมมือกัน..เป็นเจ้าของกิจการด้วยกันล่ะคะ..จะได้ไม่ต้องเป็นหมาล่าเนื้อให้ใครเค้าหลอกใช้ฟรีๆอีก”
ลูกจันยิ้มมุมปาก
“ฉันจะไว้ใจคนที่เคยทำร้ายฉันแบบคุณได้ยังไง?”
ณัฐยิ้มหน้าซื่อ เขาหยิบเอาเอกสารข้อมูลหนังสือหัวใหม่ของสาโรจน์ออกมาพร้อมเลื่อนไปวางไว้ตรงหน้าลูกจัน
“นี่เป็นข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับแผนการทำหนังสือหัวใหม่ที่คุณสาโรจน์เตรียมทำออกไปขายทั่วโลก...ข้อมูลพวกนี้เป็นความลับสุดยอด..แต่พี่รู้เพราะคุณสาโรจน์กำลังขอร้องให้พี่ช่วยขึ้นเป็นบก.ให้....พี่คงทนทำงานกับคนที่ทำร้ายลูกจันไม่ได้หรอกค่ะ” ณัฐมองตาลูกจันด้วยสีหน้าแน่วแน่ “พี่จะลาออกจากไลม์...แล้วเรามาหุ้นกันทำหนังสือหัวใหม่เล่มนี้ด้วยกันดีมั้ยคะ”
ลูกจันมองณัฐด้วยแววตาว่างเปล่า
“ข้อมูลลับขนาดนี้...คุณเอามาให้ฉันทำไม” ลูกจันถาม
“เพราะพี่อยากทำให้ลูกจันเห็นในความจริงใจที่พี่มีต่อลูกจัน...อยากให้ลูกจันเชื่อใจพี่..และพี่หวังว่าซักวันหนึ่งลูกจันจะกลับมาเรียกพี่ว่าพี่ณัฐ..แทนคำว่าคุณณัฐที่กำลังเรียกอยู่”
ลูกจันมีดวงตาเป็นประกายสมใจอะไรบางอย่าง
พอลมีสีหน้าเป็นกังวล
“พักงาน?”
ลูกจันพยักหน้า
“อือ”
“แล้วทำไมไม่อธิบายความจริงกับคุณวิมาดาไปล่ะ?”
ลูกจันยิ้มเพลียๆ “อธิบายยังไงล่ะ...จนป่านนี้ฉันยังไม่รู้เหตุผลจริงๆเลยว่าทำไมแอนนี่ถึงทำแบบนั้น”
“งั้นก็พยายามโทรหาแอนนี่ให้ได้สิ..จะได้ถามดูว่าแอนนี่มีเหตุผลอะไร”
ลูกจันส่ายหน้าอย่างคนที่ตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว
“ไม่จำเป็นหรอกพีท....คนอย่างฉัน...ถ้าสูญเสียความเชื่อใจใครไปแล้ว คนๆนั้นก็จะไม่มีตัวตนสำหรับฉันอีกต่อไป”
พอลมองความใจเด็ดของลูกจันอย่างหวั่นใจเพราะกลัวว่าสักวันหนึ่ง ตัวเองจะต้องกลายเป็น"คนไม่มีตัวตน"สำหรับลูกจันไป
ณัฐกำลังนั่งดื่มชิลล์ๆ โทรศัพท์ณัฐดังขึ้น ณัฐเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์ก็เห็นหน้าจอขึ้นชื่ออร ณัฐทำหน้าเบื่อหน่ายโดยไม่ยอมรับสาย เสียงโทรศัพท์ดังจนขาดไปหลายครั้งแต่ก็ดังขึ้นมาใหม่อีกหลายครั้ง ณัฐทำหน้าเบื่อถึงขีดสุดจึงหยิบโทรศัพท์มารับสาย
ณัฐพูดเสียงนิ่งๆ “ฮัลโหล”
อิงอรอารมณ์ไม่ดีเพราะณัฐไม่ยอมรับสายซะที
“ทำอะไรอยู่คะ..กว่าจะรับสายได้..อรรอตั้งนาน”
ณัฐพูดเสียงแข็งๆ “ทำงานอยู่ค่ะ...อรมีอะไรด่วนรึเปล่าคะ”
อิงอรรู้สึกแปลกใจในน้ำเสียงของณัฐ
“ไม่มีค่ะ...แค่คิดถึง..อยากชวนพี่ณัฐไปหาอะไรดื่มด้วยกัน”
ณัฐรีบตัดบท
“พี่ไม่ว่างค่ะอร...เอาไว้เสร็จงานค่อยคุยกันนะคะ...บายค่ะ”
ณัฐวางหูไปอย่างรีบร้อนแล้วหยิบแก้วเครื่องดื่มมาจิบต่อ
ณัฐรำพึงไปถึงอิงอร “เสียใจด้วยนะคะอร...พี่คงต้องรีบเคลียร์ตัวเองเอาไว้ให้คนที่เค้าพร้อมกว่าอรแล้วล่ะค่ะ”
ณัฐหัวเราะเบาๆ มองเห็นเส้นทางเดินที่โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบของตัวเอง
ต๋อยเบิกตาโตอย่างตกใจ
“บก.ใหม่?”
ทุกคนในห้องมองหน้ากันเลิ่กลั่ก อุ่นเรือนก้มหน้าไม่กล้าสบตาใคร
“ใช่...ต่อไปนี้มินตราจะมาเป็นบก.ใหม่ของเซเลบแทนลูกจัน”
ทุกคนในห้องเครียด
“ขอทราบเหตุผลได้มั้ยคะบอส” ต๋อยว่า
“เอาเป็นว่า..ลูกจันทำความผิดร้ายแรงจนโดนพักงาน..รายละเอียดทุกคนไม่จำเป็นต้องรู้” วิมาดาพูดกับมินตรา “มินตรา เดี๋ยวเธอคุยรายละเอียดเรื่องงานกับทุกคนต่อเลย”
มินตราหันไปรับคำวิมาดาอย่างสงบเสงี่ยม “ค่ะบอส”
วิมาดาเดินออกไปจากห้อง
มินตราที่สีหน้าเปลี่ยนจากสงบเสงี่ยมเป็นยะโสเดินไปนั่งเก้าอี้ลูกจันด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งเหมือนองค์เจ้านายลงทันที ปีโป้รีบก้าวเท้าไปยืนอยู่ข้างๆมินตราทำตัวเป็นคนสนิทนายในบัดดล ทุกคนในห้องอึ้ง อุ่นเรือนกดดันมาก
ทุกคนนั่งรวมตัวกันอยู่ด้วยสีหน้าเครียด
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ..มีใครรู้มั้ย”
พูดจบต๋อยก็มองหน้าแต่ละคน
“แซนดี้ว่าไง” ต๋อยถาม
แซนดี้ส่ายหัว
“แซนดี้ไม่รู้เรื่องเลยค่ะพี่ต๋อย..ยังช็อคอยู่เลยเนี่ย”
ต๋อยมองมาทางอาร์ตกับจุ้มจิ้ม
“อาร์ตกับจุ้มล่ะ”
อาร์ตกับจุ้มจิ้มลืมตัวจึงหันมามองหน้ากัน จุ้มจิ้มรู้สึกตัวก็รีบเมินหน้าไปจากอาร์ต
“จุ้มก็ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ”
อาร์ตเศร้าเพราะถูกจุ้มจิ้มเมินใส่ “ผมก็ไม่รู้เรื่องเลยพี่”
ต๋อยหันไปทางอุ่นเรือนที่นั่งกระสับกระส่ายอยู่
“แอนนี่ล่ะ..ใกล้ชิดที่สุด...รู้มั้ยทำไมคุณลูกจันถูกพักงาน”
อุ่นเรือนสะดุ้งสุดตัวและหน้าตามีพิรุธแต่ก็ปฏิเสธปากคอสั่น
“มะมะไม่รู้ค่ะ...ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ....อุ่นไม่เกี่ยวนะคะ”
ทุกคนมองอุ่นเรือนงงๆ
“เอาล่ะๆ...ใจเย็นๆแอนนี่...ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น..ไม่มีใครบอกว่าแอนนี่เกี่ยวซักหน่อย” ต๋อยรำพึงกับตัวเอง “เฮ้ออ....โทรไปหาก็ปิดเครื่อง...ป่านนี้คุณลูกจันจะเป็นไงมั่งก็ไม่รู้”
ทุกคนมีสีหน้าห่วงลูกจัน อุ่นเรือนรู้สึกผิดจนน้ำตาคลอ
เสียงหัวเราะของมินตราและปีโป้ดังอยู่ในห้องลูกจัน มินตรากับปีโป้ยังทำหน้าภาคภูมิใจในชัยชนะ
“ในที่สุดก็หมดเวลาของลูกจัน” มินตราว่า
“ฮื่อ...แต่ฉันยังเสียดายอยู่นะที่อดเอาข้อมูลไปให้นักข่าว” ปีโป้บอก
“ก็บอสบอกแล้วไงว่าไม่อยากเสียชื่อที่โดนคนใกล้ตัวหักหลัง” มินตรายักไหล่ “หึ..ช่างเถอะ...แค่นี้ก็สะใจแล้ว...คุ้มกับที่ต้องเหนื่อยไปหาข้อมูลซะไกล...ฮ่าๆๆ”
ปีโป้เหลือบตามองมินตราอย่างมีแผน
“เธอน่ะคุ้มสิ..แต่ฉันน่ะไม่ค่อยคุ้มเล้ย...รถที่พังอ่ะต้องจ่ายค่าซ่อมตั้งหลายตังค์แน่ะ” ปีโป้ว่า
มินตราเหลือบตามองปีโป้อย่างรู้ทัน
ปีโป้ประจบ “มิน...ถ้ายังไงเธอช่วยขึ้นเงินเดือนให้ฉันหน่อยสิ..จะได้เอาไปจ่ายค่าซ่อมรถ...นะๆๆ”
มินตราบิดปากดูถูกปีโป้
มินตราทำเสียงวางท่าเป็นเจ้านาย “ก็ต้องดูการทำงานของเธอก่อนนะปีโป้..ไอ้ประเภทไปก็อปชาวบ้านมาอย่างเดียวนี่..พอซะทีนะ”
ปีโป้อึ้งกับความเปลี่ยนไปเร็วเกินของมินตรา
“ออกไปได้แล้ว...ฉันจะทำงาน” มินตราว่า
ปีโป้หมุนตัวออกไปอย่างงงๆ
มินตราเรียกไว้ “เดี๋ยว!”
ปีโป้หันมามองมินตราแบบยังไม่หายงง มินตรามองปีโป้ด้วยแววตาห่างเหิน
“ตอนนี้ฉันกลายมาเป็นเจ้านายเธอแล้ว...เธอจะเรียกฉันว่ามินเหมือนเดิมเนี่ย..มันคงไม่เหมาะสม.. ต่อไปเรียกฉันว่า"คุณมิน"จะดีกว่า”
ปีโป้หายงงแต่เปลี่ยนเป็นแค้นแทน
ปีโป้กัดฟันประชด “ค่ะ...คุณมิน!!”
ปีโป้เดินออกจากห้องไปอย่างแค้นใจ มินตรากอดอกสูดกลิ่นอายแห่งชัยชนะอย่างชื่นใจ
ลูกจันนั่งเหม่ออย่างเหงาๆ พอลยื่นแก้วน้ำส้มให้ลูกจัน ลูกจันยิ้มเศร้าๆให้พอลพร้อมรับแก้วน้ำส้ม
“ขอบใจจ้ะ”
พอลทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆลูกจัน เขาไม่เอ่ยปากถามแต่มีแววตาห่วงใย
“เป็นห่วงเซเลบน่ะ...ใกล้ต้องถ่ายปกใหม่แล้ว..ไม่รู้จะเป็นไงมั่ง”
พอลยิ้มอบอุ่น “ไม่โทรไปถามข่าวดูล่ะ”
ลูกจันนิ่งก่อนส่ายหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว
“ไม่ดีกว่า...ฉันออกมาแล้ว...ทุกคนก็ต้องอยู่ให้ได้โดยไม่มีฉัน”
พอลยื่นมือไปบีบมือลูกจันเบาๆอย่างให้กำลังใจ ลูกจันพยายามเข้มแข็งแต่ยังเศร้า เธอเอนตัวพิงไหล่พอล
ทุกคนกำลังนั่งประชุมเตรียมคอนเส็ปต์เล่มใหม่ มินตราหน้าเครียดเพราะยังคิดคอนเส็ปต์ไม่ออก
“ตกลงเล่มใหม่คุณมินจะใช้คอนเส็ปต์อะไรคะ”
มินตราเงียบ
ปีโป้พูดเสียงประชด “แบบเสื้อผ้า"คุณมิน"เลือกไว้รึยังคะ”
มินตรายังเงียบ
อาร์ตถามต่อ “แล้ว...อาร์ตเวิร์คจะให้....”
มินตรารีบสวนออกมาอย่างอารมณ์เสีย
“สรุปเป็นว่าไปดูปักษ์หลังเดือนมีนาคมปีที่แล้ว...แล้วใช้คอนเส็ปต์ตามนั้นเลย”
ทุกคนมองหน้ากันงงๆ
“อ้าว...ก็ซ้ำสิคะ” ต๋อยว่า
มินตราหันมาจิกตาไม่พอใจใส่ต๋อย
“โอ๊ย....มันตั้งปีนึงมาแล้ว...ใครจะไปจำได้...ก็ประยุกต์ไปนิดๆ หน่อยๆให้มันไม่เหมือนเดิมก็พอ”
ต๋อยมีท่าทางไม่พอใจแต่รับคำ “ค่ะ”
มินตราพูดต่อ “อ้อ...แล้วถ่ายปกพรุ่งนี้ก็ช่วยๆกันดูไปก่อนก็แล้วกัน...ฉันต้องไปงานเปิดตัวโทรศัพท์รุ่นใหม่..คงไม่ว่างแวะไปคุมงานนะ”
ทุกคนมองหน้ากันเพราะงงกับการทำงานของมินตรา มินตรามองท่าทางของทุกคนด้วยความหงุดหงิด
“อ้าว...มานั่งมองหน้ากันทำไมล่ะ...แยกย้ายกันไปได้แล้ว..ฉันจะทำงานต่อ”
ทุกคนทะยอยเดินออกไปจากห้อง มินตราหยิบตลับแป้งมาแต่งหน้าเพิ่ม
พอลแอบมองลูกจันอยู่มุมหนึ่ง เขาเห็นลูกจันนั่งเศร้า พอลสงสารลูกจันมาก
อาร์ตกำลังโทรคุยกับอุ่นเรือน
“เรายังไม่ได้เรฟเฟอเรนซ์เลยว่าเล่มหน้าปกจะประมาณไหน...ถ้ายังไงแอนนี่ช่วยบอกให้จุ้มเอาเรฟเฟอเรนซ์มาให้เราดูหน่อยนะ”
อาร์ตวางหูพร้อมกับอมยิ้มกระหยิ่มกับแผนเอางานบังหน้าของตัวเอง เสียงฝีเท้าเดินเข้ามา อาร์ตรีบหันไปด้วยความดีใจ “จุ้......”
อาร์ตเห็นแซนดี้ถือเรฟเฟอเรนซ์มาแทนจุ้มจิ้ม
“จุ้มเค้าติดงานด่วนอยู่อ่ะอาร์ต..เลยฝากเราเอาเรฟเฟอเรนซ์มาให้แทน”
อาร์ตหน้าจ๋อยที่ผิดแผน
พอลกำลังโทรคุยกับลูกจัน
“กองถ่ายเค้าโทรมาเช็คคิวเดือนหน้าน่ะ”
ลูกจันกำลังช็อปปิ้งไปพูดไป
“สมุดคิวอยู่ข้างเตียง...แกไปเปิดดูเองได้เลยพีท”
พอลรับคำยิ้มๆ “โอเค”
พอลวางหูโทรศัพท์
พอลหมุนลูกบิดประตูห้องนอนลูกจันเข้ามาแล้วเดินมายืนอยู่ในห้อง
พอลรำพึง “สมุดคิวอยู่ข้างเตียง”
พอลเดินไปที่เตียงลูกจัน เขามองไปที่หัวนอนข้างเตียงก็เห็นกล่องอดีตรักของลูกจันวางอยู่ พอลเอื้อมมือไปหยิบกล่องนั้นอย่างไม่รู้ตัว เขาเปิดกล่องหยิบสมุดบันทึกอดีตรักของลูกจันออกมา
“เจอแล้ว”
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 11/2 วันที่ 2 ก.ค. 57
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดีละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ